DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD V O O R *N E D E R L A N D. DAMBjS. IR. laige Donolioe. Mra. Madge Dononoe, wier portret hierbij Itut, is in Australië, zij is op het eiland Tacmaniëgeboren, eene bekende spreekster voor het recht der vrouw op staatkundige gelijkstelling met den man. Zij is in het geloof aan het rechtmatige van dezen eisch opgevoed door baren vader, een geestelijke, die lich bq voorkeur wijdde aan maatscnappeiijke bemoeiingen en dien zjj reeds als kind den wenech hoorde uitspreken, dat z|jne dochters eenmaal in het volle bezit h ar er burgerschapsrechten mochten komen. Mrs. Donohoe, die op het Internationaal Congres voor Vrouwenkiesrecht, dat dezen zomer te Amsterdam werd gehouden, reeds «enige malen als spreekster optrad, en toen de aandacht trok door hare innemende ver schijning en zorgvuldig bewerkte voordracht, hoopt van af 11 November aanstaande in verschillende afdeelingen der Vereeniging van Vrouwenkiesrecht op te treden, om ons nog -nader in te lichten omtrent de repu!'aten verkregen door de uitoefening van het kies recht door de vrouw, zooals deze dat nu in Australiëreeds bezit, doch tot nog toe zon ier ook zelve verkiesbaar te zijn; zoodat de strijd voor politieke gelijkstelling ook daar ginds nog in vollen gang is. JOHAUNA W. A. N. Dit fct land m den dollar. Mevrouw Julia Richman, hoofd-inspectrice van de scholen in het tweede en derde dis trict te New- York, deelde onlangs in een ver gadering; van den Scboolraad, aanbrekende bijzonderheden mede omtrent de ellende der schoolkinderen in baar inspectie, waarachgnIg'k gevolg van de crisis. Br zijn', zoo verklaarde zij in het tweede en derde district meer dan 25000 kinderen, die tot de beklagenswaardigste der wereld behooren. Dagelijks vallen er, in al deklas sen, kinden n flauw van honger; anderen huilen letterlek oui een 81 ok brood. Ik heb voor n school een nog oppervlakkig onderzoek ingesteld; ziehier een l ij 4 van 25 kinderen, die eiken ochtend ter school komen zonder iets te hebben gegeten een lyst van 21, altyd van deze fde school, die door gebrek aan voedsel zóó uitgeput zijn, dat zij niet meer de school kunnen bereiken. Ik lllflIllllllllllinillllllMlltlMIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIHIIIMIIIIIIIIHHIIIIIIIIIII UIT DB N A ff U U %. In het Hooggebergte X. De tweede helft van onzen tocht naar de Rnckhübelhüttp, r aar dat ding met zgn luguber kdnkenden . naam, zal ik. nooit vergeten al leef ik nog eens vijf ig jaar. Wel heb ik dien middag stellig voorgenomen, dat pad daarboven nooit meer te betreden ; maar dat is al weer een heele poos geleden; en mis schien zal ik later, zoo ik denzelfden weg weer eens onder andere omstan 'igtieden mag afleggen, nog hartelijk lachen om mgn kindereontig gedrag op dat inaerdaad niet gevaarlgk bergpad. 'e Morgens bq het vertrek, toen wij de Wirthtn vertelden, waar we heengingen, zei ze: Siür'.en sie nnr nicht!" Is bet dan gevaarlijk ?" Neen, dat niet, als n maar geheel Schwindelfrei" is en er geen nevel opkomt" N n kan geloof ik niemand weten, of bjj geheel vrij van duizeling is, zonder er de proef van ge nomen te hebben. Wel had ik een paar keer van een torenomgang 'naar beneden ge keken,en ook wel eens door een dakgoot van een hoog huis geloopen, zonder duizelig te worden; ook dacht ik afgronden genoeg gepeild te hebben in de laatste dagen, om mij vrij van die lastige kwaal te weten. Maar dat paadje daar boven heeft me rare oogenblikken be zorgd en mg geleerd, dat er een nog lastiger maar gelukkig geneeslyke kwaal bestaat dan de aanleg voor duizeligheid zelf, namelijk de vree» er niet vry van te zyn. Wjj klommen steunend op onze bergstokken en vertrouwend op onze bergschoenen tegen de kale rotsen op; dat ging heel goed. Het smalle slin gerende pad was niet gemakkelijk, maar bet ?tijgen nam alle aandacht in beslag, en veel uu licht hadien we ook niet, daar het door rotsblokken was ingesloten. De blauwe gentianen en de rose silenes, die als kleurige kussentjes op het mos lagen, vertelden dat wy de tweeduizend meter naderden en dat was al een voldoening op zich zelf. Maar nu kwam het. Op eens lag het pad vrij voor ons; bijna zonder stijging golfde het ver in de verte voort langs den berg, die ? steil als een vestingmuur uit de diepte oprees. Het was nibt meer dan een vlak uit gekapt randje, een richel tegen den rots. Die maakte hier een holle bocht van een halfuur gaans. Aan onze rechterhand lag het dal; bijna lood recht ging het daar naar onder; zoo diep, zoo diep, dat de huizen donkere vierkante Steentjes leeken ; een beek 8 tor t e recht naar beneden en sleurde groot e steenen met zich mee; maar het geluid drong niet lot ons door -r aan onze linkerhand de steilopreizende steen massa's, zoo hoog dat de i oppen voor ons onzichtbaar waren. W e hadden de lastigste plek ken een gezin, waarvan de vader en de moeder vóór dat het dag wordt, opstaan, naar het geward Park gaan en er wachten tot bon kinderen het huis verlaten hebben om naar school te gaan. Zg kunnen hun vragen om brood niet aanhooren, daar zy niets hebben om bun te geven. Drie kinderen van 8 tot l L jaar, waarvan de ouders zoekende naar werk zg'n, kwamen d) ie dagen achtereen op school zonder eenig voedsel. Zonder snelle en krachtige hulp zgn deze kinderen aan een zekeren dood gewijd". De president van den echoolraad, Mr. Levy, benoemde een commissie tot bet verkrijgen van die hulp. Dienzelfden namiddag kwam die Commissie in diezelfde school bijeen. Nauwelijks was de vergadering geopend, of een vrouw trad binnen met haar kinderen, het jongste van zes maanden. Gij zij t komen vragen waarom mijn kinderen wegbleven van schoot", f prak deze in lompen gehulde moeder, ik kom het nog eens herhalen, het is de ellende, de honger". En tegelijk zakte zij in elkaar, verloor het bewustzijn. Zg' kwam bij, om nogmaals te bezwijmen, en moest naar het gasthuis gebracht woiden. De commissie stichtte een vereeniging: Halp aan de kinderen". Er worden nu inzamelingen gehouden, eenige honderden dollars dienen om voorloopig brood-uitdeelingen op de scholen te doen plaatshebben. Niet minder ontroerend is hetgeen het blad Solidarity" over hetzelfde onderwerp mededeelt. Duizenden kinderen van East-Side gaan dage lijks naar school zonder ontbeten te hebben; zij krijgen ook geen middagmaal, en pas vóór zg' gaan slapen worden bun eenige brokken verstrekt. Ontelbaar velen krijgen gemiddeld twee van de zeven dagen in 't geheel geen voedsel. De onderwijzers zeggen dat dit geen kinderen van luie of misdadige ouders zgn, maar dat zij tot gezinnen van eerlijke lie ien behooren, die geen werk k unnen vinden. Het komt telkens voor, dat zuike kleinen op school flauw vallen, en menigmaal verstrekken de ond i w ijzer s hun dan uit hun eigen beurs melk en beschuit. Eetigen tijd geleden had een restaurateur het initiatief genomen eer ma -Ugd aan de kleine honger lijders aan te bieden; bet restaurant werd letterlijk belegerd en stormenderhand inge nomen Den eersten dag kwamen te 12 uur duizenden kleuters uit alle richtingen aan zetten ; in een oogenblik was de straat vol en werd er aan den ingang van het eethuis verwoed gevochten. Reeds was de zaal P'opvol, toen buiten het gevecht nog voort duurde, zóó zelf<>, dat een politie-agent door een venster naar binnen gedrongen werd. Drie maaltijden, elk van 500 kinderen, hadden er plaats. Vóór l uur hadden 1300 kinderen gegeten. De anderen moesten met een hon gerige maag aftrekken, maar de heer Lorber beloofde met zijn maaltijden dagelijks door te gaan zoolang het kwade jaargetijde duurde. v. H. IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIMIIIIIIIIMIIIIIIMMIIIIIIIIIIIIlMllllIilllllMIIIIIHtni Lady Moynr / Etn keukenprintenje". Ootttritche hoffelijkheid. nVerjaardag van Duitichtand'e keizeiin. Al hebben de suffragettes het in Engeland dik*ijls hard te veiamwooiden, soms door lawaaiig, onoordeelknndig optreden, al wor den een guitige jufirouw Pankburst en een statige -natrone, mevrouw Drumond, tijdelijk van baar klapwiekende vrijheid beroofd, toch bereikt en moesten nu de bocht passeeren, die de achtergrond vormt van het Ende der Welt"; het dwartdal waarvan ik u al verteld heb. Als ik nu maar niet, een paar dagen te voren, van beneden m> t zooveel respect tegen die duizend meter hooge steilte had opge keken, zon ik er, dei k ik, niet zoo'n last van gehad hebben op het oogenblik, toen ik wist dat ik een half uur boven langs het randje van dien ontzettenden afgrond moest 'oor..en. Zeker, het was een prachtig, een indrukwekkend gezicht, daar van boven van dien rotsmuur de diepe dalkom te zien liggen; de indruk was mg evenwel een klein beetje te sterk. Xu zou het blijken of ik inderdaad Schwindelfrei: was. Daarbij kwam nog een dreigement opzetten in den vorm van een nevel. Zoo goed als plotseling vulde zich het dal met een dikke wolkenmassa; die steeg op tot precies aan den rand van h^t pal; tenminste zoo leek het. Een oogenblik dacht maakt het feminisme verbazende vorderingen in la prude Albion. De vrouw, schouder aan schouder naast den man, met hem zich schrap zettend om baar weg te vinden, zich een loopbaan te kiezen in den maatschappelgken doolhof. Eene Engeleche genaamd: Dove", om haar kordaatbeid verdiende zg Eagle" te heeten, is tot Lady Mayor = burgemeester benoemd van Wycombe, stadje van 16,000 zielen, in Bnckiughamshire. Mejuffrouw Dove, thans, naar haar foto te oordeelen, een rigide vrouw van middelbaren leeftijd, met fijne, ietwat scherpe trekken, sneeuwwit haar, doordringende donkere oogen, kloeken neus en stroeven mond, heeft steeds geijverd voor r)e verstandelijke ont wikkeling der vrouw. Zg was de eerste stu dente te Girton. Sedert lange jaren is zjj. zoo als onze scbalke Top Naeff xe^t: Dirk" van een meisjesschool te Wycombe. Of er voor de vara'nre te Wycombe, geen geschikte Lord Mayor te vinden was? of. geen man nelgke sollicitanten zich, voor dien post heb ben gemeld? men zou 't genadelijk kunnen afleiden uit de keuze op Dove" gevallen waardoor zg' de eerste Lady Mayor in Enge land is. Miss Dove is zeer gestreeld met baar be noeming, en vrouwelgk-g'del op haar ambts gewaad, dat zq zal aantrekken telkenmale en zoo dikwijls de omstandigheden dit verlan gen. Ook zal zij niet verzuimen, volgens haar eigen woorden, zich bg pfflcieele gelegenhe den te tooien met den imponeerenden bur gemeesters- keten. *** Even alg de keiierin van Duitschland is de prinses van Wales er op gesteU., dat haar doch ters zeer goed onderlegd zgn in huiselgken arbeid. Beide vorstinnen, die zelf uitstekend op de hoogte der kookkunst zgn, sturen baar dochters in de keuken, niet om te zien, hoe anderen koken, maar om 't zelf te doen. Dezen zomer, tijdens het verblijf van den prins van Wales met vrouw en kinderen in 't Schotscbe hoogland, in Abergeldie Casile, ging 't prinsesje dagelijks in de keuken om visch- en vleeschspg'zen, soepen, groent ens en . oele gerechten en pasteien te leeren bereidtn. De pasteien, geba'jes en zoetigheden die mede werden genomen voor de picnics in de bergep, waren meestal door 't prin sesje gemaakt. Op een da «e r uitstapjes, pruttelde een der prinsjes over de culinaire producten van zgn zuster maar at toch flink mee van hetgeen _May zoo alleiakeiigst bad klaargemaakt". Ik zou je raden, zei zgn moeder, je bg brood en boter te bepalen en niet zooveel te nemen van iets wat je zóó akelig" vindt en dat toevallig niet door May, maar door mij is bereid! Een verslaggever van de Frantforter Z'g., te Jeruzalem, deelt een i (re staaltjes mee over Oost erectie hoffelijkhmd,. Kerst echter beklaagt hij zich, niet te koonen werken, door de gonzende, rumoerige geluiden die tot h«ti door de venster* opklii k-n, waaronder eenige Arabieren zich op bun druk-woelige, schreeu werige, rederijke wijze minzaam" onderhouuen. Maar, o wee! wanneer zg 't met elkander aan den st'tk krijgen, dan dr-unt de lucht van bun kreten en verwtncchingep. Voor den Arabier bestaat geen verachterlijker "term dan hond". Je bent een hond! de zoon van een hond, van duizend honden, je beele familie zjjn honden"! Doch, bij het aanbieden van een geschenkje, van een kleine gave, zgn Oosterlingen wederom zeer luid ruchtig in hun dankbetuiging. Eerst buigen zg herhaaldelijk; leggen steeds buigend de Illlllmilllllm lllltllHIIHIIIIMmMIIIIIIHHIIIMMIIIIIIIIIIIMIMMIHHMI ik: mooi zoo, dat is een uitkomst, dat belet mg' naar beneden te kijken en dat zal de kans op duizelig worden wel verminderen. Maar dat viel op den duur niet mee. Ik bad nu eenmaal de diepte gepeild en wist te goed, waar we ons bevonden. r>e witte ondoorzichtige dampmassa aan den rand van het pad gaf volkomen den indruk, of we inderdaad langs het eind van de wereld voortstapten, of daar rechts van ons ceelemaal niets meer was, of we langs een* richeltje van de aardbol liepen met de eea wige ruim e D a a-i t ons, waarin een enkele misstap of even tjes ut'ghbberen ons kon doen neerstorten. Of ik me nu al voorstelde, wat da*r onder lag. en me zelf beduidde, dat het zo»'a vaart niet zou loopen, dat het maar schijnbaar zoo steil naar beneden ging, vanwege de groote diepte, en dat er toch steenen en planten ge noeg waren, om bij een val de eerste vaart te stuiten en dat er eigenlijk ook geen reden wal om uit te glijden; dat gaf me allemaal niet*. De weg langs het Ende der Welt". De stippellijn, bovenaan, duidt het voetpad langs de rotsen aan. rechterband op hun hoofd, hart en mond, geven met dit plechtig manuaal te kennen, dat hun verstand, hun gevoel en hun tong ten dienste is van den milden gever. Daarna dreunt bij een geheele lijst van bedankjes op, want zgne erkentelijkheid bepaalt zich niet tot hem of haar, die iets ten geschenke gaf, doei etrekt zich uit tot zgn of haar geheele geslacht: Mijn dank aan u, aan uw vader, aan uw moeder, aan uw broeder, aan uw *nster I Kedir Kadacherek I veel dank aan u! Wees g-lukkigl en breng vél kinderen voort! Kedir Kadacherek .aan uw vader, moge hg vroolijk en gejond zgn l Moge het uw moeder wel gaan! moge uw zuster een goeden echt genoot k i ij ien en uw broeder eervolle onder scheidingen deelachtig worden l Kedir Kada cherek aan u) aan uw huis l aan gansch uw geslacht l Den Arabier zoo woordenrij k in dankbe tuigingen, mag men nimmer weigeren, wanneer hg' iets aanbiedt, men zou hem grenzenloos beleedigen indien men zijn gave versmaadde. Keizerin Aueusta Viktoria van Duitschland, dochter van hertog F>ederik van SchleswigHolstein-Sondergburg-Augu-'tenburg en van hertogin Adelheid von Siihleswig-Holstein, heeft den 22sten October j.l. het voorrecht gehad, m bloeiende gezondheid, te midden van allen die haar zoo lief zgn, haar vg'ftigsten veijaardag te herdenken. De bescheiden, beminnelijke vrouw zal dankbaar gestemd zijn voor al de vriendschap, de vereerende waardeerirg en de hulde, op dien gedenkwaardigen dag haar deel geworden. Duitsche, geïllustreerde dag-, week- en maandbladen steken de loft'ompet over de treffelijke vorstin, de verstandige, meegaande ec'itgenoote, de gelukkige, blijmoedige, lief tallige moeder, de bescheiden, hulpvaardige vrouw, allen vereenjg.l in keizerin Augn^ta Viktoria, de kranige amazone, de vorste lijke verschijning te paa-d, die de 4 Jf's: Aaiier, .fiïrche, ATmder, A'üch«, tot levensdoel wist te maken en te behouden; die gelegen heid vindt, dank zg haar sobere levenswijze. haar vroeg en vlug uit de veeren in de k lee ren, een groot deel van haar trjd aan zieken, armen en hulpbehoevenden te geven; die haar vrije uren wijdt aan klavierspel waarin zg zeer bedreven is, en aan schilderkunst, waarin zg als meer dan middelmatige dilet tante uitmunt. Met groote belangstelling volgt de keizerin het streven der feministen. Met ingenomen heid ziet zy, dat posten en betrekkingen vroeger uitsluitend door mannen vervuld, thans ook aan energieke vrouwen worden verleend. Eén ambt echter, dai van predikant, ziet zg bij voorkeur door eun man vervuld. Jammer is 't," zei de keUerin. dat de tijds omstandigheden 't meebrengen dat vrouwen den kamp om 't bestaan voeren, maar, zg' zyn te bewonderen om den moed, waarmee zg den strijd aanbinden." Dat de frissche, jeugdig uitziende vorstin, trotsch en gelukkig is door haar grootmoederschap, zal elke vrouw begrijpen. CAPRICE. Appflschotel met biscuits en bitterknel-jes. Benoorlivrdneden: 12 zure appelen, 75 >r. suiker % theelepel kaneel, *A geraspte citroenschil, % d. L. rum, 10 theelepels frambozen gelei, (55 gr. hote.r, 05 gr. biscu'ts, 65 gr hitterkoekjes, L. room, 4 eierdooiers of 2 eierdooiers en lu gr. maïiena, 25 gr. suiker, kaneel. Bereiding: Schil de appelen, boor ze uit HllllllllllllnmilllllllMIIMIHIIHIHHMIIIIIItlllMlltHmilHHIIIlmlIMIIIIII Ik voelde mgn beenen li.jht worden als veer tjes; stellig twintig minuten lang bad ik htt gevoel te zweven of op Juch' tt loopen. Z>o iets had ik no< nooit ondervonden; een heel raar en eng gevoel, dat kan ik u verzekeren. Ik trachtte afleiding te vin ien, en bleef zoo nu en dan staan, om een plant te plakken en in de bas te stoppen. Maar die bewegin gen maakten de zaak niet beter ; daar zat ook al zoo iets wankeligs, onwezenlijks in. Ik moest machinaal regelmatig doorstap pen ; dan ging het goed. Nog bet meest leek mijn gewaarwording op die bg het begin van zeeziekte. Als ik u nu zeg, dat ik niet bang was, zult u misschien glimlachen, en toch is dat de volle waarheid; het kon mg op dat moment volstrekt niet schelen of ik vallen zou of niet; eerder voelde ik een zwakke neiging om er af te springen.de wolken in; niet diep. maar zoo'n klein eindje, een meter of wat, om me zelf te doen gevoelen, dat er vaste grcnd onder zat, en dat de steilte toch nog wel een belling bad, waarop een mensch zich staande kan houden. In een ander opzicht was ik wel bang, maar niet voor mezelf. Vóór meiiepen de kinderen, de jongelui praatten zoo ipgewekt en hadden een pret van belang over het avontuur en noemden het nu eerst echt; ze oordeelden, dat ze tot nu tOB niets van belang had ien uitgevoerd. Dat was het ware berglacd l Ken geitenpad te<en een steile rots, met een ech'e diepe afgrond aan n kant] Ze liepen me te <*nel en te onvoorzichtig en ik kon niet voornit /.ien bij de buigingen van het pad. lx wilde liever voorop loopen. Maar dat pas»e<-ren van elkaar ran naast elkaar loopen was geen sprake vaf weer een uitbreiding aan die on begrijpelijke lichtheid; het was of ik n oogenblik geheel vervluch tigde, alleen geest werd, geen lichaam meer bad. Dat duurde maar een of twee «ecoiidun, toen waren het nog alleen de beenen die onstoffelijk schenen. Daar raakte ik al aan gewend. We waren zoowat in het midden, in het holste van d H bocht, toen, weer plotseling, de nevel uit het dal optrok ?-n over ons heen zwe^de naar de hooge bergen. Daar lag het dwaredal voor ons, een schitterend gezicht! Boven ons dt nevel, beneden in de diepte het zonnige land«cbap, poppig hleir, net een gesleurd vogelvluchtkaartje. Dat duur ie maar enkele oogenblikken, toen vulde de diepe kom zich weer met witte dampen, en wg trok ken verder. Ik zette, om mij een air en een steun te LIBERTY SPECIALITIES UNOBTAINABLE ELSEWHERE LIBERTY SILKS WORLD FAMEO FOR BEAUTIFUL COLOURING GRACEFUL DRAPING AND GREAT DURABILITY IN NEW DESIGNS AND ARTISTIC COLOURINGS FOR THE SEASON PATTERNS ON REQUEST INEXPENSIVE BLOUSES A SPECIALITY , LEIDSCHESTRAAT MSTEROAM SOLE REPRESENTATIVES IN HOLLAND ItlllllHIIIIIIIIIMIUnilllllllllllllllllllllHIIIMIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIItllMII en kook ze voorzichtig gaar. Vul de opening met een mengsel gemaakt van suiker, kaneel; citroen chil en rum. De appelen worden naast e aar in een vuurvasten schotel geplaatst en de usschenruimten gevuld met de bis cuits, i'e marmelade en stukjes boter. Over dit aütf stort men een saus van de eierdooiers de suiker, de maï'.ena en de room (of -melk). Het geheel wordt bestrooid met de fijn gemaakte bitterkoekjes. Waarom er minder vrouwen dan mannen krankzinnig zyn. Als een van de redenen, waarom vrouwen niet zoo spoedig tot zielsziekte vervallen als démannen, wordt genoemd het feit dat de vrouwen gewoonlijk door allerlei kleinen arbeid met de bat den bezig worden gehou den en dat die kleine werkjes haar gedach ten ordenen evenals de slinger van een klok het uurwerk regelt. Als mannen niet bepaald werken" rooken zij, maar vrouwen breien of maken handwerkjes, hetgeen ongetwijfeld gezonder is. Dit he*ft een schrijver indien niet waar is 't toch aardig ge ronden l in een Engelsen geneeskundig blad uitgemaakt, die echter wel in het bizjnder schgnt te denken aan de breiende en hand werkjes makende vrouwen, die als raa aan het verdwijnen zgn. Want of het waar is, dat ook veel aan gees telijken arbeid zich wijdende vrouwen de oogenblikken van het niet bezig-zgn, op dit» onschadelijke en n uu i ie wijze zullen blrjven bogiedttn, zal nog bewezen moeten worden. H er zou een statistiek eerst over vele jaren iets kunnen uitwijzen vooral sedert hoe langer boe meer mannen niet rooken en misschien hoe langer hoe meer vrouwen wel. M. IMIIIIMIItllltlMMMttltlltMIItllllHIIIIIIIIIIIIMMIIIIHIIIIIHIMMIIIIHIMIHIII geven, bij eiken stap, met stevig? ariniuk mijn bergstok neer, dat het klonk op de harde kalksteen. Een hooge bloeistengel naast me trok m\jn aandacht, een lang verwachte vondst, de gele campanula, een mooie forsche plant al» een reuzen- byarinth; bij stond een pas of wat tegen den rotswand op, tusschen een paar stevige brokken steen, en was zonder gevaar best te bereiken. Als ik even van dat enge paadje afging, zon dat lamme gevoel of eigenlijk die gevoel loosheid in de been en mia*cbien overgaan ; ik zette mgn stok eerst achter een steen; in een oogenbl'kje wa* ik bij de plant, en zette mij neer op den steen, om hem goed te hekgken. Vlak aan zgn voet bloeide een Alpenvergeetmijniet, zoo mooi diep blauw als ik nog er geen had ge si en, ik bukte om ze te plukken. Op dat oogen blik schoot mg door het hoofd, dat iemand, die op een gevaarlijk pad last heeft van duizeligheid, zich nooit moet bukken. En juist-door .die gedachte waarschijnlijk, kreeg ik het te kwaad bg het oprichten en een gevoel van: daar ga ik omver. Als ik mg toen niet aan de blokken had vast gegrepen, zi u ik inderdaad geval len zgn ; wel niet naar beneden in den afgrond, maar ter u* op het pad. Toen ik goed en wel weer op de richel stond, zei ik: Laat me tus«chen ju>lie beide in loopen en houd me van acht er rast als ik roep l" Daar schaam ik me nu er nog over, want ik heb me later vaak genoeg kunnen overtuigen, dat ik volstrekt niet duizel g van aanleg ben; ik was alleen bang om het te worden, doordat ik mg het vallen zelf tel kens te helder voorstelde; en dat kwam door al de verbalen over door duizeligheid afgestorte toeristen. De nevel trok niet weer op uit het dal; het bleef wolkig en er scheen geen eind te komen aan dien weg langs den afgrond. We over legden of het niet beter was, een oogen hlik te rusten en dan terug te keeren, toen het pad om een vooruitspringende rots been boog en we begroet werden door een heel orkest van bonderden koe klokken. We hadden de Plaugüenalo voor ons, n van de hoogste al pen- weiden van Zwitserland, een groote groene zwak hellende vlakte, bezaaid met rotsblok ken en met besneeuwde bergwanden tot achtergrond. Daar stonden ver-cheidene hutten, de herders waren r-ezig hun potje te koken Overal in het rond bruine koeien, die verspreid over de alp graasden, of op de steenen btond«n te loeien en tetingelen -net hun groote klokken. Ik had mijn beenen terug. E. HBIMANS. i