No. 1674 D E AM S T E II D A MM ER WEEKBLAD V O O R N E D E K L A N D. YOOÏl DAMEjS. De CÉmescïe Men, De Chinees die in alles zoo heel anders is dan de westerling heeft ook mndere gastronomischa principes dan wij. Vooral houdt hjj er van, zooveel mogelijk schotels tegelijk op tafel te zien. Onbekend ia voor hem die harmonische opeenvolging van gerechten van een Enropeesoh diner, product der ervaring van eenwen, waarbij eetlngt-opwekkende spijzen de ouverture vormen, die op een allegro van gebraad, groenten ea gevogelte voorbe reidt, hetwelk gevolgd woidt door een adagio van aardbeien met alagroom, op zyn beurt besloten met een droomerig andante van mokka, een pousse" en een huile". Zulk een kunstwerk kent de Chinees in het algemeen niet, De Chinees begint het liefst met zich doormidiel van zoetigheden en sigaretten den eetlust te benemen en laat, wanneer een onnoemelijk aantal schoteltjes de revue zijn gepasseerd, het iware geschut van een fijstgerecht aanrt}kk#D. Met zijn stokjes, die hij bevalliger hanJWert dan de onbeschaafde Europeaan vork en mes, plukt hij het eten van z\jn bordjes, tot eindelijk krachtige, uit yn diepst* binnenste opkomende geluiden, die men in ons werelddeel alleen aan den landeljjken disch hoert en die daaraan dan ook hun naam ontleenen, de tevredenheid over het genotene moeten te kennen geven. Maar die Chineeeche keuken is lang niet slecht. Gebakken visch, zoo malsch als gij ze in Europa nauwelijks vindt ; in dunne reepjes gesneden, met groente vermengd vleescb, pasteitjes en andere spijzen smaken uitmun tend. Alleen het brood, dat in den vorm van zemelen, niet gebakken maar gekookt wordt, is voor een nropeésche maag niet stree lend. Overigens leer en de Chineesche boys verrassend vlug de spijzen opzijn Europeesch toebereiden. Aan de talrijke Chineezen van Mohamedaansch geloof in de provincie Tsjili, is het te danken, dat men dagelyksch vleesch be komen kan van alle slachtbare dieren, zoodat ik mü, zegt een Europeaan, tot dusver nog niet bij kip met rijst behoefde te bepalen. Als echt Chinees gelooft mijn kok natuurlijk, dat ik deze lievelingsspys van zijn volk veracht en dies he'i ik ze nog heelemaal niet gegeten. Maar dagelps is er uitstekend rund-, schapenof varkensvleescb. Ook op den Chineescben haas, die van fijne f jantoengkool leeft en allerlei viichsoorten, kan 'een Duitscher niets aanmerken. Behalve die uitmuntende sjantoengkool zjjn njjboonen, spinazie, wor telen en witte bieten te krijgen. De heete Aziatische zon kweekt prachtige groote druiven, die aan muskadellen doen denken, peren, appelen, perziken, kakivruchten (rood bruine vruchten, die van buiten eenigszins op tomaten gelijken), goudgele mandarijnen, groene oranjeappels, meloenen, verschillende soorten van noten, dadels en andere uitbetmsche vruchten. Ook is er overvloed van versche eierep. Aalleen boter, melk en kaas zijn niet te krijgen, daar de Chineesche koe geen melk geeft en de Chinees een walg heeft van zuivelproducten. interesseert den lezer misschien welke prijzen men in China voor levensmiddelen betaalt. Als munteenheid geldt overal in het rijk de caih, de doorboorde munt met een duim-dik vuil er op, die uit een mengsel van koper en tin bestaat en waarvan er 500 aan een koord geregen, gelijk staan met 1000 evenzoo bewaarde, «renzoo doorboorde kleinere munten, JELet tjau, de rist groote caah heeft .een afwisselenden koers, gemiddeld is het een halven dollar waard. De dollar zelf schommelt tus»chen ?1.02 en ?1.38. Tien cash is dus zoowat evenveel als een cent. Bij de afrekening, die mijn boy mij wekeIjjks voorleggen moet, zegt de schrijver, en waarbij bij mü, naar Oosterschen trant zeker nog behoorlijk afzet, vind ik voor eencattie (0,606 K. G.) de volgende prijzen in kleine cash berekend: soepvleesch 200, filet, varkensvleesch, schapenvleesch 240, varkensvet 320, groenten 50, fruit naar gelang van fraaiheid en jaargetijde 50 tot 120, een kip 270, een haas 225,twintig hoendereieren 260 kleine caah. illlllllll ..... IIIIIIIIHIIIIIIIIIIIII .......... imiiiilllimiiliiiiiillilHimii ...... UIT DE_.NATUU^. CCCXXXIH. Dierlijke Electriciteit. Electrische schokken en electriach licht, sedert onze schooljaren zijn die in onze ge dachten zoozeer met de instrumenten uit het phyeica-lokaal verbon den, dat het ons telkens weer verbaast, ze zonder elementen, machines of koper draad te zien on t. staan. Toch is het waarschijn lijk, dat dierlijk weefael en in de eerate plaats het zenuwstelsel, zoo het al niet van begin tot eind een electrigch orgaan ia, het vermogen bezit electrische werkin gen te verdichten. Waar en hoe de electrieche kracht in het dierlijk lichaam ontstaat, dat is een moeilijk uit te maken vraagstuk ; het moet wel chemische electriciteit zijn, maar de electriciteits-bron, het element uit de les, dat is maar zelden te vinden. Büenkele lichtgevende dieren, waar van phosphorepcentie geen sprake kan zijn, wordt ook electriciteit als oorzaak van het lichten aangenomen. Zekerheid alleen is verkregen voor enkele dieren, die van oudsher als eleetrisch bekend staan. Zooals de Bidderaal, de sidderrog en de siddermeerval. ? Van de week nog heb ik eens door op zettelijke aanraking met een vingertop den schok van zoo'n torpedo- visch, die in een aquarium werd gehouden aan den lijve ge voeld ; ik kan u verzekeren dat hjj aankwam. Tot in den schouder toe sloeg hét door ; het was volkomen dezelfde werking als van een Leidsche flescb, die tamelijk sterk geladen werd. ? Eenigszins vreemd is het, dat de electrische organen van deze zoo weinig verwante en ook in hun uiterlijk zoo verschillende visschen, zoozeer met elkaar overeenkomen wat de fijDeze getallen komen den Europeaan-natuur lijk belachelijk laag voor. Bedenkt men echter, dat de Chineesche daglooner, een koelie met een dagloon van 300 kleine cash rekent, dan begrijpt men dat slechts een voornaam huis houden zich zooveel weelde kan permitteeren. Dat de Chineetsche slempparty'en niet voor de oud-Eomeinsche feestmalen onderdoen, leert men het best bij een voorstellingsdiner. Onze Euiopeaan verhaalt daarvan het volgende. Onlangs gaven wij, drie Dnitiche jonggezellen, die samen in een afgelegen dorp in de provincie Tsjili wonen, ter eere van eenige hooge gasten van het ministerie van oorlog, een diner. Het was geheel op z'n Chineesch ingelicht. Na een zeer ceremonieele be groeting namen wij, streng naar rang ge plaatst, met de noodige plichtplegingen onze houten zetels in, welker leuningen na den geëindigden rouw wegens keizer Kwangtioe en zijn tante weder rijkelijk met vuurrood doek behangen waren. Plechtig was de ken nismaking, waarbij allereerst ouderdom en kinderaantal der aanwezigen vastgesteld wer den. Daarop begon onze taak tot het ledigen van de kleine napjes, bordjes en schoteltjes, die de tafel bedekten, en welke gevuld waren met de kostelijkste vleescbgerechten, pas teitjes, wonderbaar gefatsoeneerde zoetighe den uit my onbekende stoffen samengesteld, opengebroken perzikpitten en andere ver snaperingen. Ook rotte eieren" waarover men het in Europa steeds zoo druk heeft ontbraken niet, maar ze smaakten heel goed en roken heel niet onaangenaam. De eenden eieren worden namelijk gerookt, vervolgens met schaal en al in een bederf werende stof geplaatsten zoo in den grond begraven waar zij zooveel maanden blijven tot het dooier ge heel zwart geworden is en het eiwit een door zichtig bruine, geleiachtige kleur aangenomen heeft. Dan komen de eieren aan schijfjes gesneden op tafel. Twee reeksen elk van zes der nitgezochtste gerechten werden aldus, volgens het bij gala diners gebruikelijke cermonieel opgediend en ik moet zeggen, dat alles zonder uitzon dering mij voortreffelijk smaakte. De Chinee sche kookkunst is uiterst verfijnd. Ook de lekkernijen waarover men in Europa zoo graag veracht Jyk de schouders ophaalt, omdat men ze niet kent, bleken keurig van smaak. Glin sterende haaivisnhvinnen, teere karpers, bamboesprnitjes, zeekwallen, deze en andere rari teiten waren werkelijk kostelijk toebereid, en zoo luchtig, dat men ze zonder (de in China onbekende) messen met de stokjes kon op nemen. Behalve Enropeesche wijn, dien de boys gekookt hadden en vervolgens in de waterput doen afkoelen, kregen wij rijst- en gouleang-wyn, die heet gedronken wordt en eenigazins smaakt als slappe Madeira. Daartnsschen door werd thee geserveerd, om de tong voor nien we geneuchten vatbaar te maken. Telkens wanneer een nieuwe schotel opge diend werd, gingen, als op commando, elf paar eet stokjes daarin en legden vervolgens op het bord van den buurman of den tegen over zittende de beste brokken neer. Wilde men buitengewoon beleefd zijn, dan stak men die zelfs in den mond van den geëerden diechgenoot. Met dezelfde stokjes eet men ook zelf, zoodat het deelnemen aan een Chineeschen maaltijd vrüveel zelf bedwang kost. Af en toe nemen de stokjes een gemeenschappelijk bad: een schotel met heet water, of worden aan een Tochtige, weinig appetytelijken lap af geveegd. Nadat dan eindelijk de twaalf gerechten verwerkt zijn, worden voor wie na al dat lekkers nog een natuurlijken eetlust mocht gevoelen, zes reusachtige tinnen vaten opge bracht, aan welker inhoud men zijn genoegen kan eten. Snuivend, slurpend, smakkend, lepperend hanteerea de gasten hun stokjes dan nog zoolang totdat zij ten laatste daarmede een horizontale lijn door de lucht teekenen om aan te duiden dat z\j boordevol zijn en heuech niet mee'r kunnen. nere inrichting betieft; terwijl van de nauw verwante soorten geen enkel ook maar een spoor van dit merkwaardig electrisch wapen bezit. Dit verschijnsel, dat namelijk geheel verschillende dieren zeldzame en bijna gelijke wapenen of eigenschappen bezitten, die niet tot de soort of familiekenmerken behooren, Sidderaal. wordt, zooals mijn lezers nu al wel weten, met den naam convergentie aangeduid. De poging tot verklaring er van brengt tot de onderstelling, dat zulke organen van betrek kelijk jongen datum zijn. BÜhet anatomisch onderzoek van elec trische dieren valt dadelijk het wonderlijk orgaan, dat ze beroemd heeft gemaakt, in het oog; het vormt bij den sidderaal haast de geheele licbaamsholte en vult den kop van den sidderrog voor een derde. Oppervlakkig bekeken, lijkt het wel wat op een kuitmas^a; langwerpige huisjes of staafjes eindigen als facetten en geven aan de buitenzijde een netof celachtig uiterlijk. Het microscoop heeft den fijneren bouw aan het licht gebracht; elk facetje is de eindvlakte van een kolom, bestaande uit op elkaar gestapelde doosjes. En elk zoo'n doosje bevat in het midden een liggend plaatje of schijfje, dat aan weers zijden met een laagje van een korrelige stof ii bedekt. Zoo'n toestelletje ligt gebed in een door schijnende geleiachtige stof, dat de rest van zwakte tM. Zwakke kinderent Wie midden-zomer iets voor hen wil doen, denkt onwillekeurig aan die heerlijke instel lingen, bronnen van levenslust en levens kracht, aan de vacantie-kolonies. Steeds grooter werd het aantal vereenigingen en comité'g, steeds groeide het aantal afdeelingen van het Centraal Gerootschap voor kinder herstellings- en vacantie-kolonies. Jaar op jaar vermeerderde het aantal zwakke kinderen, die het genootschap deed verplegen. Het cijfer 1200 wordt dit jaar overschreden. In 1906 werd het mooie, ruime koloniehnis Kerdijk" gebouwd. Reeds het jaar van vol tooiing was er aanmerkelijk te kort aan plaatsruimte. Nu in 1909 heeft het centraal genootschap naliet koloniebuis Kerdijk" 5 tehuizen in huur, die tegelijkertijd te zamen 190 kinderen kunnen herbergen. Wat dringend nopdig is, daHs de uitvoering van een tweede eigen kinderhuis, waarvoor de plannen reeds lang gereed zijn. Pasmunt is slechts voldoende, als die van alle zijden stroomt naar CEINTUURBAAN 216, AMSTERDAM, by den heer Th. M. Ketelaar, schoolopziener in het arrondissement Hilversum, den penningmeester van het Centraal Genootschap. Zeventig a tachtig duizend gulden zullen noodig zijn voor een koloniehuis, dat aan de hoogste eischen voldoet. Moge een beweging ontstaan voor het nieuwe tehuis, een steeds sterker wordend begeeren naar wat zoo dringend noodig is, een beweging, niet tot bevrediging van den nationalen trots, maar ter wille van het zwakke kind. Egmond aan Zee, Juli 1909. MerlaBitóe Ka&Mool te 's-öraTeiage. Den loden dezer had in het gebouw der Nederlandsche Kantwerkschool te 's Gravenhage de bevordering plaats der werkstukken, vervaardigd door vijf werksters-leerlingen der school, die na afloop van den cursus het einddiploma wilden verkrijgen. De beoor deeling had plaats door de dames mej. Elise M. Rogge, Haarlem; mej. A. P. van Rijn, Haarlem; mej. Boom, 'sGravenhage;mevrouw van der Goes van Derxland, 's Gravenhage. Beide laastgenoemde dames zijn leden van het comitéder school. Lid en voorzitter der commissie is E. A. von Saher, Haarlem, secre taris-penningmeester der Vereeniging. Het einddiploma werd toegekend aan Betsy van Setere, Antje Morgenstein, Anale Roos en Marie Waalberg, terwijl het einddiploma met onderscheiding werd toegekend aan Knierke van der Ploeg. Deze zelfde werksters hebben praktische bewijzen van bekwaamheid afgelegd, bij het vervaardigen der kanten voor de koninklijke wieg, geschenk aan E. M. de Koningin van het Haagsche comité. Geachte Redactie l In de nrs 1671 en 1672 van dit Weekblad komen onder de rubriek Voor dames" eenige recepten voor tot het maken van jams enz. Zonder nu de recepten van mevr. A. van Leeuwen?Francken af te keuren, meen ik de volgende methode, door ons sinds jaren toegepast en uitstekend bevonden, te mogen aanbevelen, als minder omslachtig en ook voordeeliger wat betreft het suikerverbruik. Op 7 pond aardbeien neem ik slechts 2 pond witte kandijsuiker, die zoethoudender is dan de gewone suiker. Eerst ontdoe men de aardbeien van de groenesteeltjes en blaadjes; daarna flink en ruim wasechea en op een zeef goed laten uitdruipen. Vervolgens in een pan, die alleen en uitsluitend voor vruchten gebruikt mag worden, een weinig water, dat IIIIIMIIIIIIIIIItlllllllMIIIIIIIIIHtMIIIIIIUIIIIIIIHMIIIIIMmlllHHIIIIIIIIIIIII het doosje opvult; het hulsel is van bindweefsel gevormd. Een groot aantal van deze opgetaste doosjes vormen samen een kleine kolom, die een verrassende overeenkomst vertoont met de beroemde kolom van Volta. Zooals ieder zich wel herinnert bouwde de ontdekker Volta zijn eerste electrieche batterij zoo op, dat by achtereenvolgens een plaatje zink, dan een lapje met verdund zwavelzuur, dan een koper-plaatje er boven op, weer een zinkscbyf, lapje, koper, enz, steeds in de zelfde volgorde. Wordt dan het bovenste koper plaatje van zoo'n kolom door een geleider, hetzij koperdraad of de vingers van een menscheuhand met het onderste zinkplaatje in aanraking gebracht, dan ontstaat de electrische stroom, en voelt men een schok. Ook bij de eidderaal is de batterij zoo ge bouwd. Aan de achterzijde van het tusschenplaatje in elk doosje ligt de laag, die negatief geladen is; aan de voorzijde de positieve korrellaag. Uit de positieve laag komen zenuwdraden te. voorschijn, die den dienst van het koperdraad vervullen. De onder- en bovenlagen vertegenwoordigen de koper- en zin k platen. Wel ia elke kolom in het electrisch orgaan van zoo'n sidderviech miniem van omvang en de electrische kracht gering; maar er liggen duizenden van die kolommetjes, elk uit talrijke opgestapelde doosjes bestaande, vlak tegen elkaar; aan de oppervlakte ko men de draden van elke pool bijeen tot een net van zenuwstrengen, waardoor een sterke stroom gaat. De spanning daarin is door die samenstelling bij een dier zijn millioenen doosjes geteld aanzienlijk genoeg. By een siddermeerval, die in den Ny'l voor komt, is de kracht van den eersten slag na lange rust gemeten; de spanning bedroeg ruim 200 volt. En dat was nog maar een kleintje van een voet lengte. Raakt EU zoo'n geladen dier een prooi aan, dan veroorzaakt dit contact de ontlading. De schok die het kan toebrengen is zoo geducht, dat gewoonlijk tijdelijke verlamming, bij een klein dier in den regel de dood het gevolg is. In elk geval heeft de torpedist nu tyd en gelegenheid zijn buit te grijpen. De sidderrog van de Middellandsche Zee legt zich plat op den bodem, als hij op jacht is; hij werkt zand of steentjes op zij n rug en alleen een deel van den kop maar juist den bodem bedekt, aan den kook gebracht en hierin de suiker geheel laten smelten, in die kokende suiker de vruchten doen en ze onder gestadig roeren met een houten lepel laten koken. In een uur, soms nog korter, heeft men de gewenschte dikte, wat men kan zien, door een beetje van de substantie even op een schoteltje koud te laten worden. Terwijl de jam aan het koken is, keeft men ondertusschen de % liter fleschjes van de Wecksterelüator in de bekende Weck's ketel, waarin zich op den bodem een draad bodem bevindt tegen het springen der fleaachen, met kond water opgezet en aan den kook gebracht. Nu wordt de kokende jam in de heete tlesschen gegoten, die natuurlijk op een plank móeten staan, met de gezuiverde caoutchoucringen, deksels en veeren afgesloten in heet water, waarin de thermometer van te voren met kond water is afgezet (tusechen 80 en 90 graden celsiua) 10 minuten lang gestereliseerd. Op die manier behandel ik alle jams. Van de kleine roode en witte pruimpjes moeten natuurlijk eerst de vellen en pitten worden verwijderd. Dit geschiedt door ze in een net in kokend water te houden, gedurende een paar minuten en ze dan van pit en vel te ontdoen. In de hoop dat deze inlichtingen van nut kunnen zijn, teeken ik gaarne Uwe d we, Amersfoort, Juli '09. A. H. Vroolijke weduwen. Vrouwen-tehuis te Hampttead. Clevelana's Bijbel. Juliette Adam over de koningin van Portugal. Wij, bewoners der Lage Landen zijn niet de nigen die naar warmte en zonneschijn verlangen. Buitenlandsche bladen en berich ten van reizende vrienden melden ons om strijd, dat 't in het buitenland, vooral in Zwitserland eren koud, nat en donker is, als bij ons. Meteorologen vertellen, en dat is óók een schrale troost voor de kleumende klagers in 1909, dat de jaren 1871 en 1884 precies even guur en vochtig waren als de zonlooze zomer, die thans zooveel verzuch tingen doet slaken. In Berner Oberland, aan den voet van de Gemmi, te Kandersteg, waar regen en w nd hun mistroostig spel dag-in-dag-uit voortzetten, heerscht een buitengewone drukte, wegens het hervatten van den bouw van een tunnel, voor een electrischen trein van Bern naar Milaan. In Kandersteg is voor dit uiterst gevaarlijk werkje, waaraan Zwitsers zich niet wagen, een Italiaanach dorp verrezen. Italiaansche mijnwerkers met vrouwen en een wriemelend aantal kinderen, een geheele kolonie. Verleden jaar gebeurde een ongeluk- in den tunnel. Midden in den nacht, met 't springen van dynamiet had een instorting van zand en een steenmassa plaats. Vier en twintig mannen en twee paarden kwamen om 't leven. Het zand werd 189 meter den tunnel ingedreven en met een vaart, die den werklieden de kleeren van 't lijf scheurde. Het werk stond acht maanden stil en nu is 't weer met groote bedrijvigheid hervat. De vrouwen der Italiaansche mijnwerkers zijn geen Eponina's = ontroostbare wedu wen, zooals de tragische figuur van Sabinus' echtgenoote. Toen een mijner vriendinnen, te Kander steg toevend, haar medelijden uitdrukte met de vrouwen en kinderen der omgekomen werklieden, werd haar meegedeeld, dat de weduwen eerst erg te keer gingen", maar de waarheid van het gezegde: Luid gekreten, gauw vergeten" ook hier bleek. Denderden dag na 't overlijden harer mannen, waren zij weder verliefd, den .vierden dag verloofd en na een week getrouwd l! Devant Monsieur leMaire?! * * » Donderdag, 8 Juli j.l., is te Hampstead bij Londen een nieuw Tehuis, voor vrouwen" ingewijd. Reeds den eersten dag, waren vijftig kamers bezet. Het nieuwe Tehuis" stichting eener rijke, met de oogen en een puntje van denstaart, dat beweegt als een lokaas, steken er boven uit; of hij houdt zich geheel en al onbeweeglijk. Het is waarschijnlijk, dat het argeloos vischje den rog niet eens behoeft aan te raken; maar dat het alleen in de nabijheid behoeft te komen, om de noodlottige ontlading te veroorzaken. Of de sidderrog daarbij nog naar willekeur kan te werk gaan, of dat het een geheele passieve ontlading is, valt niet ge makkelijk uit te maken. Voor de hand ligt de onderstelling, en de feiten bij den sidderaal waargenomen wijzen er op dat de electrische dieren zelf het oogenblik van de ontlading kunnen bepalen; anders zou ook elke aan raking, ook van een steen of een plant, hen berooven van hun opgespaarde kracht. Schets van een doorsnee van een sidderaal. E en e zijn de beide electrische organen.3 Sb de zwemblaas. W wervelkolom en n zenuwetrengen. (Uit Schoenichen Biologie und Phytik}. philautropische vrouw, is uitsluiten'd bestemd voor vrouwen en meisjes, die in haar eigen levensonderhoud voorzien. En dat aantal is in Engeland niet gering, aangezien daar 1% miljoen meer vrouwen dan mannen zjjn. In dien deze statistiek betrouwbaar is, dan is 't zeer goed te begrijpen, dat juist in Engeland, tegenwoordig zooveel betrekkingen : door vrouwen vervuld worden, waarvoor vroeger uitsluitend mannen in aanmerking kwamen. Dat trouwen en kinderea baren de natuur lijke totping der vrouw is" zal door legio zwoegende, ploeterende Engelsche vrouwen, als bittere ironie aanvaard worden! Ge'ukkig hebben de moedige strijderessen; om het bestaan een aangenaam home in Hampstead. Voor veertig galde a in de maand hebben zy een kamer en voeding. Lees- en recreatie za'en zijn aan het Hom« verbonden. * * Bij het lezen van dr. Edward B. Koster'» sympathiek stukje: Bijbelkennis", voorko mend in netnummer van 12 Juli van ons Week blad, dacht ik aan Cleveland, en, vroeg mij af, wat die wel zon gezegd hebben van het volslagen gemis aan Bijbelkennis van; een groot gedeelte onzer jongens en meisjes l , Cleveland kreeg als knaap van zgn moeder het Boek der Boeken, in klein formaat, een beekske dat hu in den zak kon dragen. Toen hij als president der Vereenigde Staten den ambtseed moest afleggen, forma liteit die geschiedde met het plaatsen der rechterhand op een Bijbel, tijdens het uit spreken der gelofte, haalde hu een klein, versleten boekje te voorschijn. ? Op dat boekske, het Bybeltje, hem door zijn moeder geschonken, zwoer president Cleveland trouw aan zijn ambt. "** De geestdriftige, werkzame redactrice van de Nouvelle Revue, die met een aantal tooneelspeelsters het geheim eener eeuwige jeugd bezit, heeft een conférence gehouden, waarvan de opbrengst ten bate kwam der slachtoffers van aardbevingen in Portugal. Naar aanleiding van Jnliette Adam's menschlievend werk, genopt de schrandere Francaise het voorrecht eenige malen de gast te zijn van haar landgenoote koningin Amélie van Portugal. Juliette Adam die een mamnelpe belangstelling heeft voor politiek, zooals uit haar geschriften blijkt,voerde met de koningin van Portugal langdurige gesprekken over hedendaagsche staatkunde. Behalve politiek, waarin Amélie van Por tugal malgréelle verzeild is, heeft de koningin weduwe andere dingen die haar meer aan 't harte liggen en waaraan zij al haar krachten wijdt: in de allereerste plaats de opvoeding van het koninsje", zooals zij Don Manuel noemt, liefdadigheid, kunst en literatuur. Het door haar verrezen kinderziekenhuis is in veel opzichten een model-inrichting, Van staatswege werd het ziekenhuis gebouwd, maar de koningin bekostigde de geheele meubileering, met inbegrip van alles wat noodig is voor ziekenverpleging en het ver richten van operaties. Een bekwaam genees heer heeft zyn gewone praktijk opgegeven, om als geneesheer directeur werkzaam te zy'n Met groote voldoening biechtte de koningin aan de redactrice der Nouvelle Revue, hoe heerlijk zij het vond het ziekenhuis te kunnen steunen door bezuinigingen die zij zich zelf oplegde: Het geld, waarover ik beschikken kan, besteden om het getal mijner japonnen, hoeden en mantels in 't oneindige te varieeren en vermenigvuldigen en het aan mijn lief ziekenhuis onthouden, dat nooit l" 'Moge de verstandige moeder en de welda dige vrouw in de zorgvuldige leiding van het koninkje" en in de beoefening der wer ken van barmhartigheid troost vinden voor het schrikkelijk leed, dat haar trof, door den moord gepleegd op haar echtgenoot en haar oudsten ZOOD. De meest overtuigde republikein zal moeten erkennen, dat deze vrouw een koninklijk voorbeeld van geestkracht geeft. CAPBICB. Evenals de bijensteek als geneesmiddel wordt gebruikt en inderdaad tegen rheumatieche aandoeningen, mits geen jicht, wel doosjes uit een . der kolommen van '" het electrisch orgaan (sterk vergroot). pi de elect. plaatjes. g de geleiachtige massa waarin ze liggen. eens genezend heeft 'gewerkt, zoo is ook de electriciteit van de sidderaal aangewend bij verlammingen. Dit lijkt anders een middel erger dan de kwaal; althans wanneer het bekende verhaal, dat Humboldt geeft van den homerischen strijd in de Orinoco tusschen sidderalen en wilde paarden, geen uitzonde ring op den regel betreft. Dat waren trouwens sidderalen van ander halven meter lengte; ze drongen tegen den buik van de zwemmende paarden op en schenen herhaaldelijk hun batterijen te ont laden. De uitwerking was zoo hevig, dat de paarden verlamd werden en twee er van binnen vijf minuten al waren verdronken. De angst van de overige was zoo hevig, dat ze met uitpuilende oogen aan land trachtten te komen; waarin ze evenwel door de Indianen, die het schouwspel voor Humboldt op touw hadden gezet, werden verhinderd. Na den strijd waren ook de overwinnaars uitgeput, ze zwommen naar den oever; een groot aantal sidderalen werd voor den natuuronderzoeker aan land getrokken door middel van speren met touwen. De gewone manier van vangen is de bedwelmings-methode; de inboorlingen kennen talrijke vischvergiften, die ook op den sidderaal hun uitwerking niet missen. E. HEIMANS.