G/ i No. 1713 DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. VERLEDEN EN sjjn het er over eens, dat de MAGGI Producten in iedere keuken voortreffelijke diensten bewijzen. MABGI's Aroma verbetert oogeiibllkkelljk den smaak van zwakke soepen, bouillon, groenten, sausen enz. Bouillon Blokjes. Deze dienen voor de bereiding van eenen beerlijken kop bouillon. MAGGI's Soepen in Tabletten geven in korten tijd, slechts met water ge kookt, aangenaam smakende en voedzame soepen. iiiriiHiiiiniriliiiiiiii iliiiiiliiiiiiiiliiiliiiitiiiiliii EenAraMïclieleisjesscliQol. Ene El Monastiri No.22; ja, dat is het! Gelukkig gauw geronde», want een zwerftocht in de Arabische wijk, wanneer de regen neerplast op slecht geplaveide straten, is geen pleiziertjel Ik bel aan, en word langs een breeda wit marmeren trap het schoolhnis binnengelaten. Deze school ('t is eigenlijk een gewoon Arabisch huis) is nog betrekkelijk jong; acht jaar geleden werd «e deor de Franechen gesticht en sinds dien door een Francaise bestunrd. Ze werd voor de inboorlingen opge richt, niets dan Arabische meisjes zouden worden toegelaten. Ondanks veel moeilijkhe den en tegenwerking kreeg ze veel leerlingen; wel een bewijs dat ze in een dringende behoefte voorzag l Wat was het leven van een Arabisch meisje tot nog toe geweest ? Een leeg en onbeduidend bestaan. In haar mooi huis, vol Oostetsche pracht, maar o, zoo zorgvuldig bewaakt, bracht het meisje haar jeugd door; groeide op tot een dom, onopgevoed schepseltje, nergens toe in staat dan om, opgeschikt als een kleine pop, heel vroeg uitgehuwelijkt te worden. De jonge vrouw (waar minstens 3000 frcs. voor betaald moest worden, 1) werd dan de echtge noot e van «en haar geheel onbekenden man, en leefde voortaan in zjjn har e o?. Lang nadat de zon is opgegaan over Tunisla-Blanche, als ha4r stralen reeds warm heen gloeien door de getraliede vensters, dan pas staat ze op, de jonge vrouw; zorgvuldig kapt ze het lange gitzwarte haar; voorzichtig strekt ze kohl" op wenkbrauwen en oog leden; heel eventjes kleurt ze de wangen. Haar bewegingen zjjn bevallig, en ze doet alles even ruatig; de dag is immers zoo lang-, en ze heeft niets te doen dan zich op te schikken voor haar beer en meestert In haar wijdfl broek, 't keurslijfje strak langs t lenige lichaam getrokken, de voeten half geschoeid in de te kleine, hooggehakte muiltjes, zóó loopt ze met stijve pasjes over de wit marmeren vloeren, en vlijt zich neer op een divan. Lang is de dag, o, zoo lang l Lezen kan ze niet, schrijven nog minder; met het ouderwetsche borduren en weven houdt ze zich niet op: dat was goed voor de groot moeders; das doodt zeden tijd met babbelen en snoepen. Vettige wee-zoete gebakjes eten ze, zij en haar vriendinnen, 's Middags hebben ze ren dez-rons. Als de zon niet meer zoo fel schijnt, als de grootste hitte voorbij is, komen ze tezamen op het platte dak harer gastrronw. Sommigen sluipen er heen over de straat, zwaar gesluierd en onherkenbaar in de wijde plooien van baarbuacan2). Anderen klimmen lenig en vlug van haar eigen platte dak naar het huis der vriendin. Ha, nu is 't goed babbelen! Nu smullen ze van het lekkers, lachend en jolig ala kinderen l Tegen den avond verdwijnt de vroolyke visite op even geheimzinnige wijze als ze gekomen was; en als de echtgenoot thuis komt, vindt b}j zijn favorite getooid en ver sierd en kan hu vrij over haar beschikken. En de volgende dag brengt dezelfde ge beurtenissen ; de eene week lijkt sprekend op 1) Dit is 'geen eigenlijke koopsom, maar een fonds, dat ter beschikking van de vrouw blijft ingeval van echtscheiding of iets dergelijks. 2) De baracan" of m'laia" is de domino achtige mantel der vrouwen. Die der mannen heet bournous". ?iiiiiiiiiiiiililiiiiiiiiiiiiimiliiiHiiiiiHiiniiiiiiiiiMiiimniniMliiimnniiii UIT DE NATUUR. Nog eens over die Kieuwpooten en over Kokerlarven. Met drie kennissen, waarvan er twee ter plaatse bekend waren, ben ik verleden Zon dag zelf eens gaan kijken op de plek, waar de befaamde kieuwpooten worden gevonden. Ik mag tot mijn eigen verbazing gerust zeggen: befaamd; en dat van zulk* uiterst zeldzame en tot nu toe alleen bij zoölogen bekende dieren. Dat komt door de kranten, vooral de lokale bladen, die grif uit de groote pers de dingen overnemen, welke in een of ander opzicht hun stad of buurt betreffen. Het was verrassend daar bg Den Bosch. Wanneer groote menschen als kleine kinde ren met een schepnetje in een sloot zitten te morrelen, hebben ze van het publiek nu juist geen betuigingen van sympathie te wachten; ik rekende dan ook op niets anders dan op fatsoenlijke spot van de voetbalspelers, die al vroeg op den dag bezig waren op het veld naast het bewuste kieuwpootslootje, en van dikkere opmerkingen van wege de vele andere voorbijganger i. Maar dat viel heel anders uit. We waren pas aan den gang of er kwamen eenige jonge dames en enkele heeren in bonte trai op ons af. Daar beginnen de flauwiteiten". dacht ik. Maar neen; de lui wisten wel degelijk wat wij kwamen doen. Er zullen er niet veel meer in zitten, meneer, de jongelui halen z» voor de school böflesschen vol weg." Gister was er nog iemand die heeft er zes gevangen." Zonden ze nu niet ergens anders ook te vinden zijn, anders worden die zeldzame dieren hier heelemaal uitgeroeid, meneer 1" Ze wilden helpen ook, maar wij hadden met ons vieren maar twee netjes, dug hielden de luidjes zich maar bezig met het bekijken van de enkele exemplaren van Bianchipus die wij al gauw in de meegebrachte stopfiesschen hadden zwemmen. Zij konden elkaar zoowawr de mannetjes «n wijfjes aanwijzen, en expliceerden grondig de aanwezigheid van zwemmende dieren in een slootje dat maar enkele weken in het voorjaar water bevat. de andere; de jaren volgen elkaar op, een tonig, vervelend... Zoo tenminste lijkt het ons toe, Europeeecue vrouwen, die de dagen zien voorbij vliegen in nuttigen arbeid, in intellectueele bezigheden; dom komen ze ons voor, onze zusters nit Noord-Afrika, dom en onbedui dend, graciense speelpoppen, meer niet. Maar daar werd de school opgericht; een gelegenheid tot ontwikkeling dus I Men wekte de belangstelling der moeders op, beloofde den Koran in eere te zullen honden, de godsdienstige gebruiken niet te schenden. En ja, het lukte! De kinderen werden naar school gezonden, en nu wordt deze geregeld bezocht door meisjes van 4 tot 14 jaar. De kleintjes laten onbevangen de groote fluweeloogen en de raat-bruine gezichtjes zien, maar de lOjarige kind-vrouwtjes trippelen er heen gehuld in baracan en klenrigen sluier. Het was juist handwerkles toen ik de school bezocht; want de Fransche directrice heeft begrepen hoe juist dtze vrouwen den handen arbeid in eere moeten honden. 'n Heele vlucht van 12en 13 jarige deerntjes! In de hooge zaal, met haar wit marmeren zuilen, zaten ze voor baar bordaurtafeltjes gehurkt, en vlugge vingertjes werkten met zilveren pailletten op fluweelen ondergrond de mooiste figuren, 't Waren haar eigen keurslijfjes die ze daar maakten; trouwens al haar handwerken mogen ze behouden. Over»! zaten en hurkten ze; de zon scheen op beur glanzend haar, en deed het goud en het zilver schitteren. Nu en dan (als ik niet keek) staarden de donkere fluweeloogen me nieuwsgierig- aan, heel eventjes, want ook ik zag voortdurend rond, en genoot van die mooie matte huidskleur en die fijn p profieltjes. Aan haar kleeding was niets bijzonders; groot en klein stak in een zwart school schort; maar buiten aan de kapstokken hingen de man tels en de zrjde-achtige sluiers I Om 12 uur dus zou, als door een tooverslag, het nuchter Europeesch costunm veranderen in een bont, Oostersch gewaad l Kleine, fijne kindyrouwtjes, hoe gretig grepen jullie vingers in de schitterpailetten en hoe handig werkten jullie l Werkt maar, en leert maar alles, van het fijntte borduursel tot het eenvoudigste naaiwerk toe, dan zal de dag jullie minder lang schijnen en zal jullie leven nuttiger worden l Een bejaarde Jodin, in wijde roze broek, op 't hoofd een puntmuts (precies als de waarzegsters uit den ouden tjjd I) hurkte tnsschen de' tafeltjes en gaf aan de meisjes les. Lang bleef ik toeven en bekeek haar werk, stuk voor stuk. Toen werden de tafel tjes opgeborgen, de oude Jodin sloeg haar baracan om, riep haar leerlingen nog een groet toe in 't Arabisch en de klas begonl We waren in de hoogste, bestaande uit een vijftal giebelende meisjes van 14 jaar. Janina," (wat Kleine Tuin beteekent) viens devant Ie tableau l" En de draagster van dezen welluidenden naam, een vlug zwartoogig ding, kwam nit de bank, dood verlegen... l Een dictee begon; 't handelde over een feëenfeest, waar een oude, dikke fee hard heen holde; een allerdwaast onderwerp, maar 't meiske schreef alles netjes, zonder aarzelen op, totdat op eens o wee, k-et hokte l Moeilijk gevalt was het J'entend«" of j'entendai ?... 't Kind vlakt uit, kijkt eens voor zichtig om, tracht het zacht gefluister der makkertjas op te vangen; en eindelyk, vast beraden, daar kwam het moeilijke woord te voorschijn; met groot, duidelijk steihchrift stond het er: j'enlendai l Bravo l Voor een Arabische schrijf jij heel vlot Fransch, Janina l iiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiHiMMiMiiiiiMtniiiMluiiininiiiiiiiinniiiinnnntiii Toen kwam er een tweede voor 't bord en zon (op de blinde kaart nog wel!) reizen van Parijs naar Nimes, zonder de tusschenstations te vergeten, natuurlijk l Die groote zwarte stip was Parijs, zeker, maar N i mes? Ni mes?? De kleine kluizenaarster, die nooit buiten Tunis rondgekeken had, die nooit verder zon reizen dan naar de nabij gelegen Marabont (graf van een heilige), die kleine kluizenaarster raakt verward in al die kleine stipjes! De anderen giebelden, hun oogea schitterden van prat. Ze zaten daar heel hui selijk, met de ellebogen op de bank geleund... Zijn we niet in Holland, zyn dat niet óozs bakviscbjes ? Ja, als de oogen maar niet zoo geverfd waren en 't haar niet zoo gitzwart 11 K u kwam de gezondsheidsleer. Dit vak is noodig, want die witte baracan verbergt maar al te vaak een slecht onderhonden lichaam. De directrice ondervroeg zelf: Hoe zon jij je kindje verzorgen? vertel me dat eens I" (Die vraag trof me: dat jonge ding zou een kind moeten verplegen ? Maar 't is waar ook, ze ken met 14 of 15 jaar uitgehuwelijkt wor den, ook il zyn de bruidjes tegenwoordig meestal 18 of 20). In goed FraDSch kwam het antwoord: Ik zou het eiken dag baden, en 14 maanden lang melk geven en geen gekruide spijzen, zooals de gewoonte is en " 't Miniatuur moedertje wist werkelijk niet welke verdere kostelijke zorgen ze haar baby geven zon! ,7t Hoofdje zul je ... ," hielp de direc trice. 01 ja, 't hoofd goed zuiver houden en 't mutsje niet te stijf aantrekken!" Want anders?" hielp men weer... Anders wordt het kindje idioot l" kwam 't overtuigde antwoord! Idioot, dat is wel wat heel kras, klein ding, maar je bedoelt het goed, en 't is waar, het nieuwe geslacht heeft zijn volle verstand noodig om wat licht te brengen in de sche merige harems, is 't niet? In de lagere klasse zaten snoezen van 4 jaar, met groote donkere oogen en zwarte krulof sluikhaartjes. Die hummels kecnen niets dan Arabisch, en hun twee eerste schooljaren worden gebruikt tot Fröbelen en het aanleeren van Fransche woorden. Van het zesde jaar af begint het ernstige studeeren; dan moet er geschreven worden met ingewikkelde Arabische letters; dan moet eiken ochtend de Koran opgedreund worden; dan moet men weten wat er bij 7. te Bordeaux gemaakt wordt, en meer van zulke moeilijke dingen., »?«??«. Als ongemanierde, dqrEaie rïteiskes komen ze op school, maar ze zijn leergierig en hou den van 't werk; en als ze met haar 14e jaar klaar zijn, nemen ze heel wat onderwijs en beschaving mee naar den harem. Drie scholen zijn er in Tunis; de jongste is twee maanden geleden opgericht en nu al flink gevuld! Eén van die scholen kwamen we juist in 't speelunr bezoeken. 'n Groep hummels had 'n kring gevormd. Ze zongen een Fransch liedje, waarin iets voorkwam van Parijs en van dansen. Zoodra ze ons zagen hielden ze op, maar pas was de deur dicht, of we hoorden de schelle stemme tjes zingen, dat er in Parijs gedanst wordt! Weer kwamen we binnen, weer stoof de kring uit mekaar, weer begon het lief e leventje opnieuw toen we weg waren! Toen we 't schoolgebouw verlieten, kwam er een kleine mummie binnen in baracan en sluier. Pas had de negerin die als portier ster dienst deed, de deur voorzichtig gesloten, of een bruin handje schoof den sluier weg en een allerliefst fijn snuitje lachte ons tegen! Ze kwam van de polykliniek, waar de Kokerlarven. Ook de kinderen uit de bnnrt en de boeren waren op de hoogte; het zoontje van den baanwachter bad al een methode bedacht om de dieren ook zonder net te vangen, of eigenlijk maakt bij er een van zijn beide handen. Hij steekt de tien vingers schuin door elkaar, houdt de banden hol, brengt zijn armen diep in een modderig kuiltje met water en komt er langzaam mee boven als met een totebel. Zoo had hij den vorigen Maandag nog acht ApuBsen" nit het ronde gat gehaald, dat nog geen drie decimeter doorsnee mat. Nu zat er niets meer in. Ook een troep jolige fabrieksmeisjes kwam er op de Zondagmorgen-wandeling langs en ze begonnen natuurly' i familiaar te doen met de rare vreemdelingen; niet met my, en ook niet met den anderen grijskop van ons gezelschap, maar met de beide stevige jonge kerels, die roet ons uit waren. En wat zeiden nu die glundere dames: Zoeken da heeren kievits pootjes f" Dat was de comble; volk set ymologie zoowaar. En nu zijn er nog lui die zeggen, dat natuurkennis zoo moeilijk ingang vindt b\j het volk. Van etymologie gesproken, laat ik dat even recht zetten, anders vergeet ik het. De let terkundige van ons gezelsehap, een der jon geren, had net in den trein mijn opstel Mollen" in de Groene gelezen, en vroeg mij met een inquisiteurs-gezicht: Hoe weet jy dat het werkwoord mollen'' afkomt van mol en oorspronkelijk mollen-doodslaan beteekende?" Nu hoe ik het wist, wist ik niet meer. Ik dacht het zeker te weten. Toen ik vijf en twintig jaar geleden van mijn onderwijzerstractementje Sachs en Kerner en Brehm moest koopen, had ik met veel andere theore tische litteratuur ook mijn etymologisch woordenboek van de hand gedaan. Dat was jammer: zoo'n werk kijk je nog wel eens in en dat leert je voorzichtig blijven op dit gebied. Om kort te gaan: waarde lezers, ik heb u te goeder trouw misleid; want mijn litteraire mede-branchipusvisscher, schreef mij zooeven een briefkaart: Dacht het wel; Mollen" is dieventaal; koeterwaalsch: mul =: dood; komt waarschijnlijk van het zigeunerwoord Mulo; c at beteekent ook zooveel als dood. Zie Kluge. B." Nu, bij is leeraar in het Duitsch en kon zijn Kluge das niet overdoen", en ik respec teer hem geen duit meer om zijn scherp zinnig vermoeden, want het is zijn gagneEchoolkinderen dagelijks onderzocht worden. En nu adieu, kleine kind-vrouwtjes! Mogen jullie, het verlichte jonge geslacht, het lot der harembewoonsters verbeteren; en vergeet nooit hoe je op school zong van 't dansen te Parijs, en hoe je later les kreeg van de puntmuts, en hoe je beloofdet je baby niet idioot te zullen maken door zijn mutsje te strak over zijn bolletje te trekken l Wij, jullie bevoorrechte Earopeesche zus ters, wensehen jullie alle heil toe in je stre ven naar ontwikkeling l Tunis, Febr. '10. LILI. A Lr DEELDE I. Miss Violet Charusworth, een Engelsche actrice, was slechts een klein, klein sterretje aan het tooneelfirmament. Maar.... zij wilde een schitterende ster zijn en beroemd worden. Que faire ?... De ingeniense actrice pijnigde haar artistiek brein en vond ten slotte een eenvoudige en toch lumineuse oplossing van het probleem. Op mysterieuse wijze verdween zij onlangs plots en bleef verscheidene weken onzicht baar. Doch een clubje vrienden, ingewijden in het mysterie-spel, trachtten op elke wijze de attentie van het publiek te vestigen op de verdwenen Miss Cbaruswortb. Hun fantasie lieten ze vrij spel. De mogelijkste en onmogelijkste gissingen over haar lot werden geopperd. Zoo zoetjes aan kregen de niet zoo snel in passie ontvlambare Engelschen, interesse voor de zaak en... Violet Charusworth werd een pikant oninteressant persoontje! Nu dacht onze vernuftige actrice de gelegen heid schoon, als een phoenix nit de agch te herrijzen en kwam op even geheimzinnige wrjze terug als zy' verdwenen was. Gevolg.... een prachtengagement!! Willen we hopen, dat de actrice, de sen satie om harentwille verwekt, waardig is en een cht genie in haar ontluike! * * Nu in Frankrijk de Kamerverkiezingen op til zijn, roeren zich daar de Feministen meer dan ooit. Tallooz* vergaderingen en meetings van voor- en tegenstanders voor vrouwenkies recht worden belegd. Groote affiches, waarop welklinkende namen van sprekers en spreek sters, roepen allen ter vergadering op en immer is de opkomst talrijk. Een bekende en ijverige suffragette in Frankrijk, die met vuur en verve hare ideeën uiteenzet, is Madame Marguerithe Dnrand. Zij is de stichtster van het onlangs opgericht tijdschrift la Fronde. Dit blad wordt uitslui tend door dames geredigeerd en is speciaal voor de vrouwelijke sexe bestemd. Echter... Marguerithe Durand vergenoegt zich er niet alleen meer mede, den triomf te behalen over de mannelijke generatie.... Zij wil eveneens triompheeren o?er.... eene ontembare leeuwin!! Mg dunkt een meer feministisch dan wel vrouwelijk amusement! Sedert eenigeu tijd huisvest Madame Durand in hare woning bij het park dn Monceau te Par\js, eene leeuwin. Het diertje" dat zij (wellicht nit liefde voor den paradox) Tigre" heeft gedoopt, is tot nog toe zeer lief en zachtzinnig jegens hare meesteres. Edoch.... zou de suffragette er wel aan denken, dat de kleine leeuwin eenmaal een groote leeuwin wordt ?.... Enfin, chacun son gout l * * # De Parasol.... Voici alweer een onmisbaar Modeartikel voor de coquette dametjes, die angstvallig haar mooie teint" willen be schutten tegen de verzengende stralen van het brandend zo merzonnetje! Bevreesd als pain; ia het vervolg zal ik bij woord-afleid kundige bevliegingen aan dat mollen" denken. Maar om op onze voorwereldlijke-dierervisscherjj terug te komen; de buit bestond na uren baggerens en een dag pjouwens over de heide, met vischkannetjes en stopflesschen, nit acht stuks Branchipue; maar de nog an tieke r e Apui, de Schildvotrende Kituwpoot, zooals het etiketje in Artis hem gedoopt heeft, liet zich niet kijken. Het bleek dat de laatste acht uit het ronde gat, de allerlaatste van het jaar waren geweest. Zij waren ge lukkig verhuisd naar het Aquarium van «en van ons gezelschap, die beloofde er vijf van af te staan en naar Artis op te zenden* Het eenige wat wij doen konden, was een kannetje met bezhiksel uit het merkwaardige kuiltje mee te nemen, om dat een paar jaar in Artis zorgvuldig te behandelen, in de hoop dat zich uit de eieren eens weer de Apus zal ontwikkelen. Een glanspunt van de tocht was het feit, dat wij op een goed uur van Den Bosch op de heide nog n klein plasje ontdekten, waarin vier Branchipussen zwommen, man netjes en wijfjes; we lieten ze natuurlijk stil zwemmen; en de vindplaats blijft geheim. Ook n sloot tusschen Heinthem en Bosma en ten noorden van Den Bosch blijft nog ongeschonden; die moet als reserve dienst doen, voor het geval dat de eerste en rijkste vindplaats eens al te bekend mocht gewor den zy°n. Vaak overkomt het mij niet meer, dat ik met het kleine gehaakte viachnetje er op uit ga; het kost wat veel tijd en er is zooveel te doen; toch is dat kleingoed-visschen, in een mooie heldere sloot op zandgrond, vooral indien er veel boomblad in valt, een buiten gewoon leerzaam en niet onaangenaam werkje; ook voor hen die geen kinderen meer zijn en andere dan kinderlijke genoegens verlangen. Om niet met leege flesechen thuis te ko men, heb ik uit de kieuwpoot -poelljeg allerlei dingetjes meegebracht, die elk op zich zelf een stadia waard zijn. Zoo komen er in dezelfde slooten en plassen waar Branchipus zwemt, dus in spoedig uitdrogende poeltjes verscheidene vreemde zij zijn haar lieftallig gezichtje -door zo mer sproetjes te zien geschonden! Ook op het gebied van den parasol toont Vrouw-Mode haar grillige natuur en geeft elke season" een massa variaties te zi«n. Toch tracht zq de paraiol in harmonie te brengen met het toilette. Zoo is het up-tc-date de zijde, waarmee de fragiele baleintjes zyn overtrokken, nog met tnlle of mousseline te bedekken, al naar keuze. Behalve deze noviteit heeft de parasol van de toonaange rende Parisienne dit jaar een bijzondere lengte. De kortste of beter gezegd de minst lange is plus minus n meter twintig. De stok is uit diverse houtsoorten gefabriceerd en eindigt in een hoogen, ronden knop van verguld zilver, style Lodewijk X VI, die van boven door een veertje kan openspringen. In de holte van den knop cacheert de mondaine Franraise een kwastje met pondrede-riz, een snufje parfum of kleine bonbons en wat dies meer zij. * * * Amélie, koningin-moeder van Portugal, die t vee jaar geleden zoo zwaar beproefd werd door den moord op haren gemaal en den kroonprins vindt veel afleiding in tochtjes per automobiel. Onlangs vertoefde zij te Biarritz en maakte van daar uit een ritje langs het pittoreske meer van Irieux. Om van dit schilderachtig oord goed te kunnen genieten, stapte zy onderweg nit haar auto. Het bleek nu, dat zij beland was in een soort kamp van de Fransche adspirantofficieren in garnizoen te Bayonne. De jonge officieren, juist teiug van een zware manoeuvre, hadden hunne geweren in rotten gezet en strekten hunne vermoeide leden nit. Daar herkende de commandeerende officier direct de koningin en gaf snel een teeken. Allen rezen op, presenteerden het geweer en brachten het militair saluut aan Hare Majesteit. Zeer bewogen door de spontane ovatie trad de koningin op den jongen offficier toe en bedankte hem voor het huldebetoon. Daarop stapte de koningin in hair tuf-tuf, de Fransche soldaten groetend op minzame wijze. * * Een handwerk, dat in alle landen weer steeds meer en meer in zwang komt, vooral ook onder de mondaine dames, is het fijne naaldwerk, een geliefkoosde bezigheid waarin onze groot- en overgrootmoeders al uit muntten ! De wedergeboorte van deze kunst uit den. goeden ouden tijd", Iaat zich makkelijk ver klaren. Zoo'n kalme bezigheid met degelijk» rythmieche beweging van de naald doet de zenuwen weldadig aan, werkt als een rnstkuur in dezen enerveerenden tijd met zijne vliegmacbines en wild snorrende auto's! Ook weer hier: Na actie volgt reactie" l De vurigste pioniersters van veranderingen en reformatie op elk gebied, zien we nu de ijverigste Penelope's van den Staat geworden! In Italiëis een gilde van dames uit de chicst» kringen met koningin Helena aan het hoofd, die de vrouwen op het platte land aansporen tot beoefening van het tra ditioneel e naaldwerk. Vooral Pisa is niet alleen bekend door zijn scheeve toren, maar ook door het kunstige, fijne naaldwerk van zijne bewoonsters. Het lastige werk loont wel de moeite. Zoo is een robe van fijn grijs linpn, dat in den a.s. zomer weer zeer modern is, met kraapje en manchetten van fijn wit kunstnaaldwerk, altijd een eenvoudig en toch keurig toiletje. INTEBIM. soorten van kokerlarven voor. Dat is het zoogenaamde sprot-aas" van de baarsvisschers, waarover ik verleden we«k een vraag beantwoordde. De verscheidenheid is buitengewoon groot, wat betreft de woningen van deze larven van de koker-juffer". Het bruine vlinder achtige diertje dat er eens nit op zal vliegen, heet ook Schietmot". Ik onthoud mij van etymologie. Een soort van koker larven wil ik even beschrij ven en teekenen, omdat juist deze in de drie Branchipus-slootjes aanwezig was. Het kan toeval zijn, natuurlijk, maar mogelijk is het ook dat het vinden van deze kokerlarven een aan wijzing is voor het mogelijk aanwezig zijn van de kieuwpooter. Men kan nooit weten; van de bestaansvoorwaarden van deze dieren is nog zoo weinig met zekerheid bekend. Trouwens, al blijft het verband verborgen of blijkt het afwezig, de observatie van een aantal kokerlarven in een flesch met water is eea studie, die op zich zelf al de moeite loont; al was het alleen om de kwestie na te gaan of elke van de tallooze vormen, waaronder de kokers voorkomen, op een bepaald soort dier wijst. Dat moet een zorgvuldige kweekerij uitmaken; want, al verschillen de volkomen insecten in dit geval de Phryganee'én" nog al, de kokerlarven met hun witte lijven en vele diaienaanhasgsels gel\jken alle sprekend" op elkaar. Nu, behalve een zeldzaam voorkomend kokertje, in cylindervorm opgebouwd uit enkel zandkorreltje?, kwam er in de bewuste poeltjes een larve voor, die zyn huisje bouwde van bruine ronde schijfjes, geknipt uit eiken bladeren die in de sloot lagen; de middellijn van elk schijfje is vier m.M., en een twintigtal van deze schijfjes zijn zoo aan elkaar gehecht dat er een driezrjdig prisma ontstaat met eenigszins concave zijvlakken; het grond vlak en de bovenzijde bevatten natuurly k een opening, die naar het binnenste van dit leuke kokertje voert. Het geheele toestel doet den ken aan de kunst van het behangersbijtje dat o. a. uit rozebladeren de schjjfjes knipt, waarmee het den wand van zijn zandnestje bekleedt. E. HEIMANS.