No. 1731 D E A M S T'E R D A M M E R /W E E K B L A D VOOR NEDERLAND. 3 villei d'AmBterduB qvi cat fort grande et magniiiqoe w»t ep somptaeux bastimens public* et particulier», soit pour lee belle», grande!» et largee mei, par Ie milieu des qnellas pasaent divers canfcox sur leequels s out twatis planenn ponttt, les nns de pierre les «utres d» bals, ei sntie tant de somptaeux d;'±iee«, on reiuarque priBcipalement, l'Hostel de rille, l'Areenal, et Ie snperbe baetiment appelléla Bourse baaty mr pillotis et belles arcades, et au milien sous la plug grande arcbe passent les navires et autres vaiseeaux qui navigent SBI !? grand goulfedn Tie 1), tout joignant lequel est bastie ladtie 2) ville. Ce bastiment de la Bourse faict de nenf depuis quelques annézs est beaucoup plas long que large dessous et anx costez d'icelay sont pliisieurs belles boutiques de marebana: ponr aller de inëen antre on traverse plnsieurs ponts bastis sur divers caoanx dont Ie plua grand est eelny du milien de la ville. Et saus particulariser les gramdes places publiques tül'on tient Ie marcbó, on voit aux grandes ruëa une irfinitéde belles boutiqoes remplies de toutes 8ortes de marchandise qne c'est merveille, anssi est ce l'aport et abord de diverses nations eettangeres qui y viennent traflquer. L'on voit ordinairement sur ledict goulfe déTye qai est Ie grand port devant la ville comme nons y vismea a lom plas de haict eens grands navires que vaisseaux de toutes fee on g, leaqueJ* y aboident de toutea paiU de l'Europe soit par l'eeeaa siit da eoat du Septeatrion. Sur Ie port y a tou*Joturg HE» infinit d'ouvriers qai font de grand» vaisseanz neufs portans les nns pré'gdeqninzecenstoaneaux et autre* de mciiube grandeur, ponr faire e voyage des' lades et aa levant, teamo4B ee grand vaissean que Ie grand Maistre de Malte y feit faire, il y a quelqnes six an?, qui portoit drxhuiet eens tonneatrx avec quatre vingts pieces de canon, et angsi faict on est at des vaisseaux faicts en ce grand port ponr est i e les meilleurs et plua a propos ponr se garentir de touts heurts, des orages, mauvaistemps et tourments de mer. On tient qne Ie circuit de ceste ville est prerque auasi grand celny d'Anvers. Quant i ges mürailles, bouleverts et antres fbrtifications elle est a la veoir imprenable, dans laquelle du cost dn midy passéla rivière Amstel, laquelle d'nn droict fil court partcy d'antres eaux et se vient jetter dans l* Tie et en ce faisant il fépare la ville CD deux. On voit encóre debont les mursilles de pluaienrs glise?, entre autres celle de Barnet Nicolas spallée l'Eglise vieille, et l'Eglise nouvelle dediée A l'honneur de Nostre Dame 3), mais d'autant queues sont tonte» piopbarées et «ervent maintenant 4 faire Ie preeche, tout y est au dedans desoléet rompo, ce qui empesche lecurieux Catholique de a'arrester a veoir uu e telle déaolatioB. 11 y a encóre dans la die t e Ville deux beaux baatimens, l'on appelléen leur langue Het Tucbtbuys, c'est & dire maison de discipline Igquell» est faiete en forme de priseB, en icelle sont renfermez tous mendians, fayneans et jeunes hommes desbauchez et antres inutiles qui se rencontrent et la sont eontrainets de travailler gans cease, et sont employez selon la force et capaeitéda cbaccm d'eux &, divers exerciees et ouvrages et ainsi iiiiiiiiiiiMiniiiini nooit zoo mooi, met die punten." Vooshooid bestreek («willekeurig d« grij zende haxen. omder «'s neus, keek nijdig wat. En 't i* MO glad alles, zoo echt mooi, net eS p* geen enkel rimpelt j s beeft. Maar ander»..." Aniera «teert meneer het goed. 't Ztm wel eea. wonder wezen als. mineer de voetbalie» er z'n volledige goedkeuring aan hechtte. Meneer SM! 't wei beter kunnen." Fa zei 't zonder opkykes, terwyl-i z'n boter ham needv Dat zeg ik nïef. Maar u vraagt me, hoe ik het vind." Ik vroeg ja »iet& Je. moeder vroeg t." No« ja." -Trouwens je moeder vindt het goed, da's voldoend*." Ik vind het heel mooi," zei ma. Maar doe m* nou het genoege," zei Voosheofd, en zeg 't an geen mensch. Ook niet an Bof man." Waarom niet ?" Die mocht es denke, da'k het ergens voor gedaan had en dat zou 'k niet wille." Dat je 't ergenl voor gedaan hadt?' Nou ja." Hij had 't glimlachend gezicht gezien van Jan, voelde dat die het al begre pen had. 'c Bracht hem even in de war, maakte hem nijdig teveaa op z'n zoon en wrevelig een beetje, zei hij: ,,'k Heb't liever niet. Als ze 't zien, wille ze d'er allemaal een." O, bedoel je zoo." Maai toen Jan weg was, zei z'n veder: ,,'k Wou 't niet zegge, waar die jonge bij was, maar 'k wil niet, dat ze't portret zien, omdat ze anders zone denke, dat ik 't heb late make om in zoo'a sneitblad te kome, net als Bofmac. De meneche zoeken er altijd graag wat achter. Bofman zou 't zeker doen." Ze keek haar mam verwonderd aan. D;üir had ze heelemaal niet aan gedacht. Maar als ze'l nu toeb doen." Ze doen het niet." Toen 's avonds de visite kwam, werd over 'c portret niet gesproken. Den volgenden dag stond het echter op den schoorsteenmantel en Vooshoofd zei er niets van, De dag van Vooghoofé'rf jubileum naderde en meer en meer kwam bij hem 'c denken aan hetgeen ze op 't bureau en thuis wel zouden doen. Maar 't meest nog dacht hij aan 't portret, dat steeds nog op den schoor steenmantel prykte. 't Verlangen, dat-i 't op een goeien dag daar niet meer vinden zou, omdat 'C dan wel gevraagd zou zijn door deze of gene voor een blad, werd heviger en tel kens als-i, thuiskomende'! nog zag staaa.kwam lichte wrevel op, onaangename stemming, die hij niet te verbergen wist. Totdat-i eens?'t was nog zoo wat een week voor 't feest terwijl-i in de straat liep, waar hjj woonde, uit z'n huis Bofman zag komen, die zonder hem te zien, een anderen kant aitging. Hij was geweett om met mevrouw te spreken over 't plan om een cadeau te geven door vrinden onder elkaar. Haar man mocht er natuurlijk niets van weten. Toen Vooehoofd dan ook thuigkwam zei ze niets. Maar eens klaps schoot het bloed hem naar de wangen, kwam er een glans ram vreugde ia z'n oogen. 't Portret stond er niet meer. Dat Mad natuur lijk Bofman meegenomen. Hu deed of-i 't niet zag, en toegevend aan z'n bigde stem ming, wae-i aan tafel spraakzaam, opgeruimd en vroeg z'n zoon zelfs naar de match in Londen leur faict on bien gaignar leur pain. Et l'autre bastiment appelléHet Spinhnys c'est il dire maieoa il file*, en icelle sont auasi renferncées filles et femmes desbauehées leequelles ne font autre ehose que fller, et ainsi sont corigez lea nns et les antres de leur mauvaise vie, qui est nne fort louable coustume et police, entre autres observée en ladtcte ville. Se voit en outre nne autre maison fort bien bastie qu'ils appellent Het Oude Mannenhuys, c'e&t & dire la maison des hommes vieux et femmes sexagénaires, et impotens qai sont nourris et entietenas jueques au nombre de 150. Et oat chRcun leur domicile et chambre & part qui est une tres-belle charité. Il y a une inflnitéd'autres choses dignes da remarque, mais Ie temps ne m'a permis d'en faire plus ample recherche ny visite, et ne pais dire autre chose d'Amsterdam, sinon qu'apiès Anvers elle tient Ie premier rang tant p«ur Ie trafic et richesses, que pour la grande abondasce de viures qui y sont bon prix, ausai est elle l'une des six capitales et principales de la provinca de Hollande. Qr comme EOUS enstnes asse/; diligemment veu teut ce que dict est, noua aperceusmes une barque'qui s'en alloit partir pour aller . Leyden, ce qui nous donna subject de nous mettre dedans avec autre» du pays qui se trouïrent de compagnie, et ainsi sana perdre l'accasion arrivasmes d midy ;1 la dicte ville de Lsyden qui est fort ancienne J. 1) Het Y. 2) La dite. 3} Dit is een vergissing, zij was gewijd aan de H. Catherin*. Tot een veMlaggerer van de Revut At Paris sei de grwte beeld houwer: De groote hoop meent, dat het zoogenaamd leelqke in de natuur door den artist mott worden voorbqgegaan. Dat is echter een grove fout, want wat gewoonlijk leelykheid heet in de natvnr kan tot hooge schoonheid worden in de kunst. Voor den kunstenaar is a! Ie natuur schoon. In het gebied der realiteit zeide Rodin verder, beschouwen de menschen als leelijk, al wat muinaakt en ongezond is en wat ziekte, zwakte en lijden uitdrukt. Zij beschou wen als leelijk, al wat die regelmaat stoort, die zy symbool en voorwaarde vinden van gezondheid en kracht. Een bochel is leelijk, kromme bejenea zijn leelijk, in lompen ge hulde armoe Ie is leelijk. Leelijk ook zijn de ziel en het gedrag van den onzcdelijken, booeaardijen, misdadigen menacb, die een vijand der samenleving is; leelijk is de ziel van den moordenaar, van den verrader, den gewetenloozen slaaf der eerzucht. En het is goed, dat het leven en de doeleinden der genen scbandnamen krijgen, van wie men slechts onheil kan verwachten. Maar wanneer een groot schilder of schrij ver een van die leelijkheden aangrijpt, dan ontplooit het zich onmiddellijk tot iets nieuws., Even raakt hu het aan met de tooverring en het alaat om in schoonheid. HO bezit de kunst van den alchiaoist, de tooverknnst. iHiiimiiiimirifiiiiMmiimliurimnimiiiiMlHiiiiiMnimiiMimiiMiimii Jan keek er wat van op. En als wat doe je nou mee?" Maar man." Mevrouw vroeg 't met ver bazing. Wat?" Heb je dan niet geleze, dat ze Jan als kieper genome hebbe ?'' Als wat T Och ma, daar heeft; pa immers toch geen veritand van." Ik lees die dinge nooit," zei pa bedaard. Wat is dat, kieper?" Ja, dat moet je maar aan Jan vrage. 'k Weet wel, dat het zoo vat het voornaamste is. Is 't niet, Jan?" Och, welnee." Maar 't stond toch afzonderlijk in de krant." Wat?" vroeg pa opkijkend. Dat Jan kieper is." Stond dat..." Het trof hem. Van hem had er nog nooit wat i* de krant gestaan. Maar toen dacht-i weer aan z'n portret. Dat was toch wel van meer beteekenis. Opgeluimd nog altijd vroeg-i: En wanneer ga je nou?" Donderdag." Wees maar voorzichtig." Voorzichtig ?' Dat je je niet te veel inspant." Jan trok z'n schouders op. Toen vroeg Vooshoofd aan z'n vrouw: Wie zulle we Zaterdag vrage?" Wie ? We vrage geen mensch. Ze zulle toch wel komc." Wat is er dan Zaterdag ma ?" Maar kind. Ea je pa ia Zaterdag veertig.,." O, ja." Laa'n we dan in elk geval Bofman vrage. Die heeft 't ons ook geda&o," zei Vooshoofd. Mij goed Vraag ju 't hem dao." Is-i nog hier geweest ?" Hij keek haar aan. Bofman ? Wel nee ?" Ze bloosde even, en Voosboofd, die het zag, dacht er het zijne van en blijdschap glom er in z'n oogen. Den geheelen avond bleef pa in prettige stemming. 't Was Zaterdagavond. Men verwachtte visite en had er op gerekend. Mevrouw wist, dat z'n vrinden zouden komen met 't cadeau. Vooshoofd was 's middags vrij geweeit. 'a Morgens had-i, op 't bureau gekomen, 't personeel bij elkaar gevonden, de patroon er bij. Op z'n lessenaar stonden bloemer. Na een toespraak van de patroon was heiu door dezen een geschenk aangeboden. Toen had de kassier, als oudste, ook wat gezegd ea namens allen hem met een armstoel ver rijkt. Ze hadden allemaal geiproken van trouwe plichtsbetrachting, van onvermoeide ijver, uitstekend voorbeeld voor de jongeren, en ten laatste, toen de armstoel werd voor gebracht, van een welverdiende ruat, die hij eens mocht genieten, want" zei de kassier, eens zullen jongeren ons vervangen en komt de tijd, dat we, rustig gezeten, kunnen den ken «an onzen vroegeren arbeid. Welnu, wij schenken u hier alvast een zetel, hopende dat ge die nog vele jaren zult gebruiken te midden van uw huisgezin." 't Wa« alles welgemeend gezegd en hartelijk, toch voelde Vooshoofd iets onprettig*. Maar 't verdween gauw. Nu stond de stoel in de huiskamer, zat Vooshoofd er in, afwachtend het bezoek. Mevrouw zat tegenover hem en las het sportnieuws in de krant. De Hollan ders hadden in Londen geluk gespeeld. In een uitgebreid verslag, waarin de spelers n Als Velasqnez Sebastiaan schildert, den hofnar van Philips, dan geeft bij hem zulk ?een 'diep roerenden blik, dat wij het geheim van dit arme wezen er in lezen en het tra gische zien daarachter een mensch, die zijn brood meet verdienen docr zijn menschelijkheid op zij te zetten en die een stuk speelgoed wordt een levende grap. Hoe wreeder de martelaarschap in dat wanstaltige lichaam uitkomt, des te schoener het werk van den schilder. Ala Millet een armen boer schildert, leu nende op zijn schoffel, een ongelukkige, ge broken door moeheid, verbrand door de zon, vernederd als een dier van het veld, dan heeft büslechts een uitdrukking van berus ting in het gezicht te leggen, om deze afschuwelijke nachtmerrie te maken tot een prachtig symbool van menEchelijkheid. AU Shakespeare ons een Jago of Richard III geeft, en als Racine Nero oi Karcisse schept, dan wordt moreele leelijkheid, vertolkt door zulke klare, doordringende geesten, een wonderbaarlijk thema van schoonheid. In de kunst ia iets altijd schoon, wanneer het karakter heeft; karakter, dat is de diepe waarheid van elk ding in de natuur aan schouwd, of het mooi of leelijk is. Gij zoudt het zelfs een dubbele waarheid kunnen noe men, want het is het innigste wezer, uitge drukt door uiterlijke verechijning. Het is de ziel, het sentiment, de idee, die door de gelaatstrekken heenschijnt, door de houding en gebaren van een mensohelijk lichaam, door de tinten van een lucht, door de lijn van een horizon. Voor den grooten kunstenaar nn ligt in elk ding van de natuur karakter. Want zijn blik dring*: door tot de verborgenste betee kenis. En wat de meuschen let lijk noemen, is dikwijls voller van karakter, dan wat zy schoon noemen. En daar het slechts de kracht van het karakter is, die in de kunst schoon heid geeft, daarom is dikwijls het schoonste in de kunst wat het leelijkste is in de natuur. Niets ken in de kunst leelijk .zijn, behalve wat karakterloos ia, dat wil zeggen zonder uiterlijke en innerlijke waarheid. De leelijke dingen in de k'unst, zijn de dingen, die valscb, oppervlakkig zijn, dingen, die aardig willen zijp, in plaats van betetkenisvol, dingen, die gemaakt zijn en kostbaar", die glimlachen zonder bedoelicg, die zijn gerangschikt zon der uitdrukking, dingen zonder ziel, zonder waarheid, dingen, die liegen, omdat zij hun schoonheid en bekoring willen opdringen. F. Beric&tei, ENCYCLOPAEDIA BBITANNICA. Tegen de eerste helft vaa November a. s. zal de elfde druk van de Encyclopaedia Br tanmca veiachijnen. In afwijking van de gewoonlijk gevolgde methode z&l niet van tijd tot tijd een deel worden uitgegeven, maar znllea op dat tijdstip veertien deelen van de acht en twintig, waaruit het werk zal bestaan, het licht zien, terwijl binnen drie maanden de overige veertien deelen, den index inbegre pen, zullen volgen. Gedurende meer dan acht jaren is aan deze editie gewerkt; ruim vijftien honderd geleerden nit alle deelen voor n een pluimpje kregen, was Jan, haar xoon, vooral genoemd als n der besten. Ze had het Vooshoofd willen voorlezen, maar 't interesseerde hem niet. Z'n hoofd stond er niet naar. Tot nn toe was de dag hem tegengevallen, 't Geschenk van de patroon had hem teleurgesteld. Wel zei hij 't niet en i) ad-i, toen z'n vrouw t ei opmerkte, geant woord : AU ik niets gekregen had, was 'k ook tevreje geweest. Ik doe m'n plicht, meer niet, en 'k w'r der voor betaald," maar 't had hem toch ontstemd. Nu bleef alleen nog maar het oogenblik van genot, waarop-i z'n portret gedrukt zou zien. Het gaf hem troost, verbeterde z'n stenming en schonk alreeds een blij gevoel. Nog ateeds stond z'n portret niet op de schoorsteenmantel. Na tuur! ij k had Bofman het. Die zou 't straks brengen, als-i de Jonge Huisvriend" mee nam. Dat was eigenlijk net iets van hem. Toch wel aardig van de kerel. Hij had het niet gedacht van Bofman, na 't geen-i had gezegd van dien'B portret. B af man toonde wel, dat-i niet kleingeestig was en Vooahoofd voelde erkentelijkheid opkomen en zou hem straks stevig de hand drukken, bizonder hartelijk ontvangen. De bel klonk. Het was Jac. Heb je 't verslag geleze?" vroeg z'a moeder. Ja, ma." Hoe vin je 't?" Och, gewoon. We hebben geboft," zei hij onverschillig. Maar van jou schrij re ze anders heel mooi." Och, gewoon." Toen werd er weer gebeld, 't Waren mevrouw Bak en haar zwager. Za waren nauwelijks boven of meerdere visite kwam en heel gauw zat toen de kamer vol, ont ving de jubilaris handjes, complimentjes en troonde in z'n nieuwe zetel. Er was eerst veel lawaai, gepraat, gelach en heen en weer geloop, weghangen van de hoeden en de mantels, het zoeken naar een plaatsje tot eindelijk 't rumoer wat luwde en in een korte stilte, die er kwam, mevrouw Bak, wier man, een ambtenaar, reeds jarenlang waa overleden, zei: 't Ia toch een heele tijd, veertig j aar. Als mijn man nog had geleefd, dan was-i ook al meer dan veertig jaar in dienst geweest." Jawel," zei Bak, maar dat is 't m juist. De kunst is om niet dood te gaan. Wat zeg jij jubilaris? Veertig jaar op 'c zelfde krukje te zitte, jonge, dat doen er maar weinige, hè'i" ,,'k Heb anders geen veertig jaar gezete. 'K. Ben er als jonge van twaalf jaar gekome en toen was het loope van wat ben je me. Maar 'k heb nooit m'n hoofd late hange, nooit." Nee, dat zal waar weze. Dan had je geen veertig jaar gehaald, man. Maar 't neemt niet weg, 't ia heel aardig." En nooit ziek geweest," zei mevrouw Vooshoofd. Kijk es an, da'd ook een bof. Zoo kom je d'er wel. As je niet gezond was geweest, was 'tcög mooier geweest.'' En ze hebben u goed bedacht, hoor ik," zei de weduwe. Jawel... jawel. Deze stoel, zooals u weet, envandepatroon een mooi gouden zakpotlood." Heb ik niet gehoord, dat ze die meneer Bofman een enveloppe met geld hebbe gegeve?" Och, ik ben tevreje. 'k Heb m'n plicht ge daan, meer niet en daar ben ik altijd voor betaald geworde." Nou ja," zei Bak, als ze tóch wat geve, heb ik maar liever duite. Wil je dan een der wereld hebben hunne bijdragen er voor geleverd. Verschillende dezer medewerkers hebben niet alleen de meer uitgebreide arti kelen geschreven, maar ook de kleinere notitiën, welke gewoonlijk aan mindere krach ten worden toevertrouwd, verzorgd. Van het oude materiaal is nie't neer dan zestien percent benuttigd, en dit nog alleen, omdat het artikelen betrof door erkend bekwame personen geschreven, zooals b.v. dat van Macauly over Pitt, vanSwinburne overMary, koningin van Schotland enz. Het werk wordt gedrukt op Indisch papier, zoodat een deel van meer dan negen honderd pagina's nog gemakkelijk kan gehanteerd worden. Verder zal de prija van het complete werk slechts even de helft van die van den vorigen druk bedragen. TBOELS-LUXD. Den 5en September zal professor Troels-Lund, de bekende Deensche historicus, zyn zeventigsten verjaardag vieren. Ter gelegenheid daarvan zal een complete editie van zijn werken en opstellen over de K^naisaance, waarbij eenige tot nog toe onuit gegeven, verschijnen. EEN GOED VOORBEELD. De regeering van het groothertogdom Hessen heeft aan allen, die in dat land bij het onderwijs betrokken zijn, een schrijven gezonden waarbij zij kennis geeft een einde te willen maken aan den misatand, dat bij kleine veranderingen in de nieuwe drukken van schoolboeken, de oude drakken gewoonlijk niet meer gebraikt mogen worden. Zjj beeft bepaald dat het gebruiken van een ouden druk van een voorgeschreven leerboek niet verboden ma? worden, wanneer dia van den nieuwen druk slechts weinig verschilt, PRENTBRIEFKAARTEN. De uitvoer van prentbriefkaarten uit Duitschland vermindert sedert eenige jaren gestadig. De voornaamste reden daarvan wordt gezocht in de verhooging der inkomende rechten in Amerika, waar door de uitvoer naar dat werelddeel sterk is gedaald. De geheele duitsche uitvoer van dit artikel, welke in de eerste vijf maanden van 19,7 nog 10.5 millioen stuks bedroeg, was in 1909 verminderd tot 8.5 millioen en in dit jaar tot 5.3 millioen. Buiten New-York zijn Los Angelos e» Was hington de groote prentbriefkaarten-markten van de Vereenigde Staten. Dagelijks worden in Loa Aogelos 5UCO stuka en in Washington ongeveer 4000 stuks verkocht. Een firma in deze laatste stad, welke twee winkels bezit, heeft een voorraad van meer dan 25000 ver schillende kaarten. Buiten de groote steden is Mount Vernon, de woonplaats van Waahington, die ook aldaar begraven ligt, de voor naamste markt in de provinciën. Gedurende het zomerseizoen wordt daar per dag voor 100 dollars aan prent brief kaarten verkocht. 4t cent* per regei. BOTTWT te NUNSPEET. Inlichtingen btf het bouwburean Arti", aldaar. AMSTERDAM lU.Stadhouderakadt LEONAf«3 LA Eenige Fabrikanten W.BengerSöhne Stuttqart y|HI «T 11 n i * /il v Hoofddepèt te AMSTERDAM: Kalverstr. 157 K. F. DEÜSCHLE-BENGER. Klimaatkuuroord in Zuid-Tyrol. Seizoen: Sept. Juni. Bezoek in 1S09/10 27.000 gasten. Stedelijke Kuur- en Badplaats: Zanderinstituut, Koudwaterinrictiting, koolzuur en alle geneeskundige baden, zwembaasin. Inhaleeringa-geneeswijze druiven-, mineraalwater drinkkuren, terrain- en vrije lucht ligkuren, 4 geka naliseerde hoogebron waterleidingen. Theater, Sportplaats, Concerten. 20 Hotels Ie Rang, Sanatoria, talrijke Pensions en vreemden villa's. Prospectus gratis bij de KURVORSTEHÜNG. Koopt tJITSJLriTEBTD BOTEB OXDEB BIJKSCONTBOLE. I>e STAAT QABANDEEBT T een O^ VKJtVAI.S4 IfT product, Botcrhandel Z UI P JL A B E JP», PRINSEMBBACHT 313. TELEFOON 8935* iiiimiMimiiMiiiimimi potlood koope, kun je 'c altijd nog doen." Ea de patroon heeft hem zoo mooi toegespioke, niet waar, man V' Da'a 'c goedkoopst van allemaal en je schiet er niet veel mee op. Zoethonwertjes mevrouw. Maar 'c neemt niet weg, 't is heel aardig, heel aardig.'' Vooahoofd keek hem aan, vond 't niet prettig, dat er zoo over gesproken werd. Hij had zich wat vereerd gevoeld met de woor den van z'n patroon. En die Bofman z'n portret stond ook in De Jonge Huisvriend" heb ik zoo gezien," vroeg de weduwe. Heb n 't ook gezien? Ik vond het heel aardig," zei mevrouw Vooshoofd. Ja, dat was het. 't Is een heele eer. En zon uw man d'er nn ook ia kome?" Ze keek, terwijl ze 't vroeg, den jubilaris aan, die deed of i de vraag niet hoorde. Z'n vrouw trok even met de schouders, zei toen: Dat moete we afwachte. Zooiets is altijd een verrassing. Heb u o»k De Jonge Huig vriend?' Nee, maar 'k slond laast voor ean boek winkel en daar zag ik net." Yooshoofd keek op. Het trof hem. Als zijn portret ook es voor een winkelraam ... Hoe steeg z'n opwinding, 't Verlangen, dat ze ook tem zoo zouden zien, werd plotseling zoo hevig, dat het ongeduld door 't wachten op de zekerheid hem zenuwachtig maakte. God, kwam nn Bofman maar. 't Gepraat erover maakte hem nerveuzer nog. Eensklaps ging heftig de bel. Toen er was opengedaan, klonken mannenstemmen, waar boven die van Bofman duidelijk hoorbaar was. Nerveus schoof Vooshoofd op z'n stoel. De emotie deed* z'n wangen gloeien en onder 't zachtjes praten van de anderen, zat hij in steeds groeiende spanning de binnenkomst van Bofman af te wachten, 't Werd hem nu moeilijk z'n onrust te beheerachen. Hij voalde gloeiïng in z'n hoofd, z'n hartslag zich versnellen, terwijl z'n handen, klam van agitatie, uu eens de leuning van z'n stoel, dan weer elkander grepen. Toen eindelijk kwam Bofman binnen, ge volgd door vier, vijf vrinden. Hij groette lachend met een breed gebaar en stapte naar den jubilaris, die opstond, lachend hem en toen ook de andaren de hand gaf en telkens dankja" zei, nog vóór ze hun gelukwenscb. hadden uitgesproken. Vooral vriend Bofman voelde z'n hand heel atevig drakken. Toen ging de jubilaris schijnbaar heel bedaard weer zitten, hield echter l^Dfman goed in 't oog en zag tot z'n verbazing hoe deze daar bleef staan, z'n vrinden achter hem, en met een ongewoaen trek van spanning op 't gezicht hem aankeek, terwijl-i in z'n hand een pakje hield. Wat moest er nu gebeuren? Toen hoorde hij, dat Bofman begon te praten, met ernstig gezicht. Hij luisterde maar half. Trouwe vriendschap, plichtsbetrachting, be wijzen van genegenheid, 't waren allemaal klanken die z'n oor bereikten, maar 't ver band ontging hem. Toen eindelijk hoorde hÜnieta meer en zag zich een paVje o verreiken. Hij nam het aan, hield 't in z'n hand en dankte toen, verward, verlegen, eerst Bofman, toen de anderen, en lei het pakje ongeopend op de tafel. Ik hoop, dat 't je bevallen zal:' z»i Bofman. Vooahoofd voelde ineens, dat-i gek had gedaan en maakte 't open, terwijl ze 'm allen op de vingers keken, de vrinden steeda nog staande bühem. Te voorschijn kwam een gouden zakpotlood Nog vóór hu iets had gezegd, riep Bak ? Ze wille jou met alle geweld an 't schrijve zette, zeg." Vooshoofd, teleurgesteld een beetje, deed toch z'n best heel hartelijk te bedanken en te verklaren dat-i 't een verrassing vond. Fén voor alledag, en n voor de Zondag " zei Bak. s' Ja," zei mevrouw, 't is wel curieus. Van de patroon heeft-i er ook eentje gekrege." Een potlood?" vroeg Bofmap, god, ha'dde we dat gewete." Nou ja, 't is immers niet erg Laa'n de heere na gaan zitte." Wel nee," zei Vooshoofd, en ze zijn toch ook niet eender." Nou ja,... nou ja... 't is tóch jammer Afhjn, as ja 't wil rnile, 't is gekocht bij Abramsen, je weet wel." Toen gingen ze allemaal zitten, werd er nog wat gesproken over 't cadeau, dat door ieder moest worden bekeken en dat ze alle maal Jammer vonden". De een zou 't ruilen de ander niet. Vooshoofd wist 't zelf nog niet! Hij dacht er niet veel over. Voor hem moest 't belangrijkste nog komen, Hij zat met st gend ongeduld te kijken naar z'n vrind, verwachtend, dat die nit z'n jaazak eindelijk de Jonge Huisvriend" te voorschijn zou halen. Er kwfcm al wrevel op, toen-i Bofmaa vroolnk zag praten met een ander, nu en dan hartelijk lackend. 't Begon te irriteeren, toen eensklaps Hofman, nadat-i Jan, de zoon, had toegekaikt, die tegenover hem zat, hardop als gchrok-i, zei: Jeaes, da's waar ook", z'n jas ontknoopte en uit z'n zak de Jonge Huis vriend nam. 't Werd Vooshoofd nu benauwd. Hy trilde al* door koorts bevangen. Nu zou 't dus eindelijk gebeuren. God, wat een emotie toch; Hij hoorde 't ritselen van papier, te duidelijker, omdat ze allen zwegen, afwachtend wat z'n vrind zon laten zien. Toen eindelijk klonk Bofman s stem. Nou, jubilaris, je weet, wa 'k een tijd eeleje gezegd heb. Als je dit feest viert en je portret staat in dit blad, dan zou 'k 't meeneme..." God, wat aardig. Hè, da's leuk"zei mevrouw blij verrast. ,,'k Dacht het wel. Als een ander, die dertig..." Wacht nu effetjes" viel Bofman de weduwe Bak in de rede, terwijl Vooshoofd nu met schittering van blijdschap in de oogen hem aankeek. Neu, kyk eg. Al sta je d'er nou zelf niet in" en hij lei 't blad voor den jubilaris neer, dan ia't toch vleesch en bloed van je. Hier keb-i nou 't portret van je zoon Jan. Jan Vooshoofd Junior, de bekende Hollandsche keeper. Je bloedeigen zoon, wat zeg-i daarvau. 'k Hebt voor de aardigheid meegenomen, omdat't juist op deze dag valt." Voor ze naar bed gingen nam mevrouw z n portret uit de kast. Ziezoo, nu zal 'k 't maar weer neerzette. 'k Heb 't maar opgeborge, toen Bofman hier was van de week, om over 't cadeautje te prate, omdat je niet wou, .dat-i 't wist. Ban je niet lekker? Je ben zoo «til" Nee, 'k ben niks lekker." Toen gingen ze naar bed.