No. 1758 DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. j dat niet elkeen tijn geliefde echoon vindt? i Om de bevindingen, om de critiek" was ? het ten slotte geenszins te doan, maar de l dichterlijke,zaivere verbeeldingen, dieganëehe i reeks zorgvuldig uitgewerkte schilderstukken, l zouden die de menschen niet bekoren tot ; Let einde toe? ' Naar waarheid gezegd, beeft de Tach. tiger", die Van Locy ia; zich deie vraag niet een» gesteld. De Tachtigers waren allen niet gewoon veel over bun publiek na te denken en geleken in dit als in menig?opzicht naar de viqe vooglen des wonde, waarvan ook verluidt, dat ay aan hun auditorium gemeenlyk maling hebben. Komend als vernieuwers, beseften die jonge kunstenaars van omstreeks '80 volmaakt goed, hoeveel hen van het oude en de ouden scheidde, en dat eerst latere geslachten hun geschriften zonden waardeeren. En zoo hebben die late»e geslachten ook gedaan. Volop genoten hebben zy van het bloeiend zinlij ke, het verbeeldings volle, de vernieuwde ontdekking en belang rijkheid van het gewone leven, de vereering van het pasaioneeie, en werden noch gehin derd door het fragmentarische, noch door het gebrek aan fynthege en compositie en den eenzydigen afkeer van alle rerstandelykheid. Maar ook deze geslachten werden opge volgd door andere en de tijd der Tachtigerb" schijnt voorloopig voorbij. Wat zij frisch en echts brachten, wordt als iets natuurlijke aanvaard, dat anders niet zon kannen zijn, maar gcherp ziet men thans hun gebreken: kon stnursch individualisme, hun gevoels- en reeliteitsaanbidding zonder achtergrond, hun konstenaarspedantisme, hun vormvereering en laakt hen om hetgeen indertijd toch on vermijdelijk was, al heeft dit nu geen zin meer, nu reactie niet meer aoodig i*. En niet zonder eenige ontroering, ziet men thans een hoogeprieater dier reeds verre Tach tigers nogmaals plechtig cfficieeiende voor het altaar in den verlaten tempel. Maar de schoon heid van zijn ritueel gebaar, en den diepen klank van zijn zingende stem, wie geeft er nog pm in de bonte menigte, die onverschillig voorbij gaat. ; De Wonderlijke Avonturen van Zebedeue, dit boek met zijn tartende on- compositie, met de weelde van vernuft en talent in achtelooze kwistigheid gestrooid langs zijn bladzijden, zullen waarschijnlijk maar weinigen lezen «a nog minderen waarieeren. Het beteekent mietcbien de apotheose, maar, als uiterste conse quentie, zeker de onbegaanbaarheid der tachti ger kunst beginselen. Het is een eindpunt en in zoover gewis een datum in onze literaire geschiedenis, maar tusschen de eenling en zijn gemeenschap is hier zoo goed als elke band verbroken. FRAK s COKKIN. Nieuwe Boeten m en voor Meren. De Bmonieclub, door JBANNETTE TKEMILLE, geïllustreerd door RIB CBAMER. Bij H. J. van de Garde & Co., Zalt-Bomme). De Victoriaschool, uit 't Eagelecb. van MAY BALDWIN. Bij dezelfde. Er zijn veel kinderboeken aan verschillende pennen ontglipt", waarin 'n schoolclubje 't middelpunt vormt, 't Meer of minder be langwekkend centrum, waar de rest om draait". Soms even schitterend van kleur en licht, als een stoomcarroussel zwevendelegant om z'n spi). Vaak eren tergend van saaiheid als het langzaam draaien v»a.?«efl brng over een provincie-kanaaltje. 't Is geen wonder, dat auteurs van kindér-' boeken (niet de succes-belagende navolgers) op het terrein der school terecht 'komen. Vooral die hun opvoedend werk goed en mooi begrijpen. Want in dit groote veld van p?ychologische waarneming bloeien de kinderzieltjes als veldbloemen zoo venchtiden. Sommige bran den wónder-diepe kleuren van innigheid, terwijl anderen slechts weinig tint-siddering geven in het ensemble, dat een toorts is van alle mogelijke schakeeringen. De voortdurende wissel werking tujschen al die groeiende karakters is voor de vorming van groot belang. Niets natuurlijker dus dan die te benutten voor een kinderboek. Doch onze jongens en meisjes hebben (en gelukkig!) maling aan onze paedagogische voornemens. Ze hebben beusch geen ambitie om een relaas aan te hooren over een brave die een andere brave nog braver maakt, of een slechte op den goeden weg geleidt, 't Ver haal moet ze bevrediging echenken; de rooverhoofdmanachtigen en de sprookjeslachten, de fantasten en nuchtere geesten. Dan worden er de avontuurlijke, tragische, kwajongengachtige of humoristische elementen ingebracht, 't Gemalen zoethcut waar de paedagogische pil verleidelijk in vermoffeld wordt l Jeannette Tremille geeft in de Baronieclnb" alleen het zoethout. Maakt dus onze kinderen tot snoepers I 't Boek wemelt van zoogenaamde kwajongensstreken. Doch tegen zulke streken zal iedere kwajongen protesteeren en zich er te hoog voor achten. -D«3e acht meisjes van 17?19 jaar laten zich van een alleronaangenaamste kant ken nen. Ze doen zóó verregaand kinderachtig, ?6ó mi*selijk-treiterig, zoo gemaakt ruw, zoo geraffineerd bier en daar, dat ik dit boek in handen van kindereu onvoorwaardelijk afkeur. Nergens 'n tikje adel van karakter, 'n vleuija fijngevoeligheid. Uitdrukkingen a's: Hang nu den afgescheiden dominee aan den kapstok" (LI), Die jonden is rijp voor Geel" (15), Wanneer hij de lui met teksten om den tuin heeft geleid" (58), Je bent rijp voor gemeenteraadslid van Helmond" (122), geven een verrassende karakteristiek van dit werk. Het reetantje Geestigheid" wordt gevormd door woordspelingen van bizonder schamel «Hooien Fransche verdraaiingen ala congresttn" (congesties), condenseren" (comulteeren), gedistilleerd" (gedistingeerd) idiotitrne" (idi oom), ent. De stijl en spelling zijn slordig (zelfs ge slachtefouten !), terwijl sommige bladzijden meer hebben van een proefvel dan van een ordentelijk gecorrigeerde pagina. De teekeningen van Rie Crarner zijn zeer subtiel, herinneren door houding en enkele geestige profteltjes aan haar kinderfiBuurtjes. Al deze jonge dames toonen groote verwant heid daarmee en zijn dus niet waar. De uitgave is aangenaam van uiterlijk, doch maakt daarmee den inhoud niet goed. Het tweede boek van denzelfden uitgever, goed verzorgd en met prettige letter gedrukt, heeft met z'n jeugdfrischbeid m'n ergernis over 't vorige weggespoeld. Wel is die frisehheil degelijk-Eogelscb, even doorwasemd van stard-vooroordeelen, maar na de Baronieel ub" 'n verademing door z'n eerlijkheid en doorvoeldheid. May Baldnin kent dat Londensche meisjesschool-leven door en door. De actie in dit verhaal van deftige-standsmeifjes wordt voornamelijk veroorzaakt door een geestig Fransch meifje. De verschillende botsingen, intriguetjes, kleine bandieterijtjea zijn, hoewel immer beslecht ten gunste van .het C3mme-il-faut"-goede, wel geschikt om mooie gedachten op te wekken.De verhouding van de koetmeisjes tot de in wonende assistente getuigt van een milde paedagogische op vatting. De vertaling is goed; een weinig stijf mis schien. De bandteekening is smakeloos door gemis aan eenheid in het versieringsmateriaal. HESSEL JOKOSIJA. Berichten. DEÏNSCHB SCHILDERS zijn bij ons nog zeer weinig bekend. Binnenkort verschijnt in Duitschland een werk met 130 afbeeldingen naar werken van de voornaamste deensche schilders, van JensJuel, die in 1745 overleed, af tot aan de hedendaagsche kunstenaars. Korte biozraphieche aanteekeningen zullen bij de afbeeldingen gevoegd worden en daardoor tot boek, dat slechts ongeveer twee golden zal kosten, nog aantrekkelijker maken. EDMOSD ROSTAND. Binnen enkele weken zal .opnieuw worden uitgegeven de eerste bundel verzen van Edmond Rostand, Le» Musardises. Deze bundel is sinds j aren geheel uitverkocht, terwijl het zeer moeilijk is daarvan een exemplaar machtu te worden. Ia deze editie zullen tevens opgenomen worden onuitgegeven gedichten, die dagteekenen uit de jeugd van Rostand, o. e. Les Pyrénées" en , Contrebandie»", welke eenigszins te be schouwen djn als een proloog van zijn latere werken Cyro.no en i'Aiglon. Mrs. HTJMPHRY WARD is bezig aan een nieuw werk, waarin zij hare opvatting omtrent de hedendaagsche gcdidienstige verhoudingen kenbaar maakt, in tegenstelling met die be handeld in Robeit E'smire. WAT ZAL HET ZIJN ? De uitgever van T. P.'s Weekly Heeft aan zijn lezers de volgende vragen ter beantwoording voorgelegd: lo. Moeten nieuwe boeken worden uitgegeven opengesneden of onopengesneden en waarom ? en 2o. Wanneer tij geen vouwbeen by de hand hebt, welk voorwerp zoudt gij dan het meest kunnen aanbevelen om een boek open te snijden ? Men zal wel meer benieuwd zijn naar het antwoord op de tweede vraag dan naar dat op de eerste: die te voorspellen iel Kitnwe Riss NSTECHER, Theo. Geïllustreerd met teefceningen van Ai BSRT HAHN, Louis RAEMAEKERS, JOII. BEAAKENflEK e. a. P/IJS GO Ct. Amsterdam, Scheller s & Giltay. Het Groote Ongeluk. De o'ganieatie der pro letarische jeugd (op verzoek der Jeuzdorganieatie te Amsterdam, door J. H. SCHAPER). Uitgegeven door de Perscommissic, ingesteld door de S. D. A. P. Amsterdam, Brochurenhandel dei S. D. A. P. Dr. A. J. C. SMJDERS, Ome voedingtm'ddelen, hunne iamins'eüing, fo.dingswaarde, toebe reiding, ve:i teer baarheid in kenmerken Met 4 gekleurde tabellen, bevattende graphische voorstellingen der samenstelling, voedings waarde en verteerbaarheid (3e druk, pry's ? 1.90 ing., ? 225 geb.) Zntfen, W. J. Thieme & Co. Dr. H. A. WESTSTEATE, Over opleiding en examen. Osrergediukt uit het , Paedagogisch tijdschrift voor t et Cbiistelijk Onderwijs." Hil ereum, G. M. Klemkerk. Zea-tn-lwintigste Jam ver slag van den Nederlandschen Vrouwenbord tot verhoo&ing van het Zedelijk Bewustzijn, 1909?1910. Hotel Bristol. (ITALIAANSCHE MEEEN). Schoonste Winter- en Voorjaar-verblijfplaats. 1ste klas Hotel, prachtig gelegen, met groot Panorama. Kamer vanaf fr. 4.?, Pension vanaf fr. 9.?Big.: O. CAMENZTJND. Pfosp. gr en fr.Int.Verk.bur.Kaadhuisstr.16,A'dam. Induttrieele Maatschappij Trompenburg, Amtterdam. De greruischlooze Spyker Auto. 1911. ? Mér zei ze nief, en 'c werd hem nitti lekker om 'c hart. Ja", zei hij, frommelend met zijn per, dat'd kerkeraadsbesluit, mér mag 'k ir niet van zeggen." Je kant toch wel zeggen, of jij er óó"i voorgestemd hebt, Jan Jelles?" Ja, Jnffre, wat zal 'k? Zie je, Doom'nie is er over begonnen, en 't is eigenlijk ook zoo...." En, ineens tot helderheid van denkeu komend, ging hij nu rad voort, zijn eerlijke oogen op haar gericht: 't Is toch ook zoo : Jnffre komt nooit in de kerk en Juffre gaat naar de kemedie en Juffre heeft altijd de mond vol over de fijnen .. Z:e je, en 't benne ons kinders, en zegt de Schrift niet: Die Mij vroeg zoeken, zullen My vindeu", en wij moeten voor onze kin ders toch verantwoord wezen." Doom'nie heeft et doorgedreven, Jan l Jij zou 'c toch nooit gedaan hebben ? Heb ik jou en de anderen vroeger niet altijd goed opge past, toen jelui klein warep..,'» 't Werd Jan haast te machtig, toen ze te schreien begoc. Maar hy vermande zich: Juffremoet Dóóm'nie deechuld Eiet geven l' Want zij waren 't allemaal met hem eens geweest, en hy ook, al hoe 't hem om Juffre ook spijten moest, ,,^ant ik denk nog zoo vaak, als 'k die kinders zie, dat ik vroeger zoo óók geloopen heb, en Joflre heeft altijd best op ons gepast, test hoor!, maar wat wij uit 's Heeren hand ontvangen hebben, moeten wij Hem ook weer «flaverec..." En zy meenden 't goed met Juflre, en Doom'nie bad 'et gister na de kerk zóó mooi gebeid, en nou moeet bij namens dia kenen eens vragen, wat J u 11 r e gebruiken moest.... Maar zy barstte los: Is dat Christendom, Jan: eerst iemand het brood uit den mond nemen, en als je der dan half dood gemaakt hebt, dia komen met liefdadigheid ? Als ik dan zóó'n heiden ben, da'k jelui kinders bederf; als 'k zoo afschuwelijk en yerdoemelijk ben; alsDoom'nie en jelui me vinden, is 't din maar niet beter dat je me hier stil laat sterven? Er is aan mij immeis toch niets verloren! Ik kom tóch in de Hel! Na kon Jan zich niet langer goedhouden: Juffre, och Juflre l praat zóó niet I Laat je toch redden door Hem, die je uit de klau wen van den Duivel verlossen kan! Toe, Juffre, röj! is 't niet te laat om tot Christus te komen I Wij hebben Zondag zoo vurig voor je gebeden, Julfre... . Toe, stoot de die naren der Kerk niet van je, die komen uit liefde om Caristus' wil l ..." Uit liefde! Ilaha, uit liefde l I Dat ia zeker uit liefde, om iemand z'n eerlijken arbeid uit hanien te nemeu, dien arbeid die je lust en je leven was, en die dan te bedéij.en, van de diakens! Dacht je nu werkelijk, dat ik die Eciaade verdragen kan? Bedoe ling? As je nog werken kant? Hou ik ncüminder van m'n kinders dan vroeger toen jij... O Jan, o Jan, wóïirom zijn jeLui hier met die orthodoxe rommel begonnen ! Je wilt de menechen in den Hemel brengen, maar je brengt ze in de Hel l" Foei Joffre, foei! Och als je maar niet altijd zóó praatte! Jij kunt het niet helpen, dat je zoo ongeloovig bent, want niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader die Mij gezonden heeft hem trekke." maar wees dan toch wat verdraagzaam..." Verdida^aam! Wie durft hier praten van verdrd&gzaam! 't Dorp uit elkaar scheuren, ruzie stoken, de menschen 't brood uit de mond nemen, en dan als ze je haast dood hebt, van verdraagzaamheid spreken. Oh !" 't Werd den jongen diaken te bang bij het hysterisch gillen en snikken der vrouw. Wrevelig en met zijn figuur half verleden, vroeg hij, de bui afgewacht hebbend: Nou, Juffre, w4t zul' we je brengen? Eier?, melk ? Zal 'k er met dokter over spreken ?'' Maar zij weerde hem af met de hand : Weg ! Ga asjeblieft weg. 'k Wil van jelui niks hebben, menecher; moordenaars ... uit liefde voor Christus 11" Toen ging Jan heen, stil en bedroefd. Hij had zich zooveel voorgesteld van zijn zending. want hij hield wel van Juffce. Maar nu was al 't zachte in hem weg. Ze had zijn Kerk beleedigd, en C.iristua belasterd. Ze moest het dan zelf ook maar weten. Treurig, die verstoktheid, als de booze je in zijn mscht heeft. Ze was beslist alle hulp van dien kant blijven weigeren, al hoe Welumakkers Jeltsje had aangedrongen, hoofdschuddend over haar haat. As ze jou 'es alles afgenomen hadden, wat je aan liefs in de wereld bezit!", had ze, bitter, geantwoord. Zalfs toen dominee's meid een bord eoep kwam brengen, had ze der haar zóó weer mee teruggestuurd: Za htèfde niks." Du', was te veel; door deze beleediging was de breuk met alles wat tijn" was, vol komen. Juist was 'c komedie, en'c geval werd druk besproken. Ze vonden het ilink van haar. Liever stervtn dan dankje te moeten zeg gen tegen da: adderengebroed, dat haar uit haar werk had gejtootec. Ta maar sterven, dat gaat toch ook niel!", zei dokter. Als 7.6 geen rust en versterking krijgt, letft ze geen maand meer." Dan moeten wij daar voar zorgen l" sprak toen een lijzige, maar krachtige stem. 't Was Pieier, een droomeiige jongen, die geen andere rollen kon hebben dan van knecht die een boodschap moet biengen, en niets dan asjeblieft" heeft te zeggen. Pieter was téeenvoudig van geest, om de hoogere politiek te begrijpen. Zaterdags deed hij mee aan komedie, en Zondags zat hij net zoo goed in de kerk. Hij was de eenige wilde tuaechen de partyen, ofschoon hij de tamste en goedaardigste man van het dorp was. Het voorstel van Pieter vond algemeen bijval. Nog in de pauze ciiculeerde een lijst, en er werd hooger geteekend dan voor de jaarlyksche kaatspartij, en dat zegt wat. Die lijst bracht nog een stemming van gloed in de zaal; want overigens WAS 't een saaie komedie dit keer. Achter de coulissen miste inen haar. die daar anders de vroolijkheii bracht, en vóór waren, de gedachten ook mér bij het ziekbed dan bij het tooneel, En toen de voorzitter bij 't sluiten van den avond haar in zijn woord gedacht, was 't aan de vrouwentafel n zakdoek en aan den rnannenkant hoorde men veelvuldig gesnnif. Toen Pieter op zijn rondreis door 't dorp met zijn lijst bij den jongsten diaken was gekomen, had hij groote verwachting. Tot nog toe was 't bij cïe tijnen meestal mis ge. weest: ze kan 'c van de diakeny' krijgen l" werd hem geantwoord. Maar hij en Jan Jelles hadden tezamen op de schoolbanken gezeten vóórdat de christelijke" er nog was en ze kwamen nog veel bij elkaar. Doch de diaken lei de lijst ongeteekend op tafel, en schudde zwijgecd zijn hoofd. Hoe nou ?" vrcug Pieter. 't Kan niet l" zei Jan. Ze wil 't van ons 40 cents per regel. BOUWT te NUNSPEET. Inlichtingen bij het bonwburean A. r t i", aldaar. COGNAC MARTEL! Agenten: KQOPHOS&BROIN1ËR, KE1ZLRSGRACHT-734NAAST T MObELHdJIS" Eenige Fabrikanten W.BengerSöhne Stuttgarf MED! INDUSTRIE DER MATUUR WOLLEN ONDERGOEDEREN Hoofddepót te AMSTERDAM: Kalverstr.166 K. F. DEÜSCHLE-BENGER, VORMEN Een Handboek voor Dames. EWEBKT DOOK JOHANNA VAN WOUDE. Hit nieuwste t n volledigste handboek der Etiquette. In piachtbauu / 'J.ÓU. ? In satijn ? 2.90. Uitgave van Van HUIKP in a & Waren dorf, Amst. r.nnnNTlL IEDER STUKflATKRFMPT UHKHI11 It WORDT TERUGGEKOMEN FABRIKATEN VALTOH ZOHEN«M5TEROftM Verkrijgbaar te Amsterdam bij: AU BON MARCHE" J. G. HERBERMAN, Damrak. JACOBSONf & MANU8, Kalverst'aat. H. MEYER. hofl., Koning-plein. ADR. SCHAKEL, hcfl., Heiligenwejr. SCHADE A ULDENKOTP. Nieuwendyk. NE». INDIK: Heeren Kieeding Mag. M. DE KONING, Batavia. WiBk«!-Mij EIGEN HULP", Batavi». W. SAVBLK.ODL, SoerahsJB. Verdere adreeeen verstrekken wij paarne. Piano-, Orgel- en Muziekhandel Meyroos «Sr Halshoven, ARNHEM. KONINGSPLEIN 9 Interc. Telefoonnummer 913. VLEUGELS en PIANO'S in Koop en in Huur. REPABEEEEN STEMMEN KUILEN. De beste medische zeep tot het verkrijgen en behouden van een rose, jeugdigfrisch uiterlyk, van een witte fluweelzachte huid, een blanke verblindendschoone teint, zoomede tegen zomersproeten en alle huidonreinheden is beslist slechts de allein echte Stokpaard j es -Leliënmelkzeep Voorradig a 50 cent ner Stuk in de Apotheken, drogisteryen en parfumeriezaken Koopt ITITStMJITKSiM BOTEB ONDER RIJKSCONTRE: JDe STAAT GARANDEERT IJ een OBTVERVAI.SCHT prodnct, Roterhandel Z U I D L, A R E ", PRINSENGRACHT 313. TELEFOON 8935. «iet aannemen, omdat we fijn zijn. Ze heeft Doomnie als 'n bok behandeld, en mij d'r huis uitgejaagi. 't Kan ook (e erg l" Pieter stond verlegen. Msar hij gaf 't nog niet op. Jan," zei bij, jelui hebt haar ook niet mooi behandeld. Wadrom was zij niet goed genoeg meer voor de kinders? Ze heefc er toch all ij. l zoo'n hart voor gehad!' Da's waar, Pieter, maar waarom kon ze 'c nooit laten, altijd op ons te schelden. En w aurom zocht ze 8 itan in de komedie en verachtte de Heere en zijn Kerk? Wij, Ghristeten ben voor ons kinders aansprakelijk, Pieter." Maar ze fean :óó toch niet sterven. Dat kan je toch niet verantwoorden, 't Is lastig dat weet ik wel, nou ze beslist jelui hulp weigert. Maar is er nou niks op te vinden ?" En inéns, in zijn eenvoudigheid, daYirhad hij het gevonden ! Hy nam de lijst op van de tafel en drukte ze deji diaken in de hand. Laat de diaconie een bedrag geven," riep hij uit, en teekenen onder N.N. Zou da1; niet kunnen ?' Jan Jelles vond het een snuggere zet, maar had eerst beiwaren. Iemand die zóó de ver tegenwoordigers der Kerk had beleedigd ! Maar ze is ziek, Jan !" drong Pieter aan. Doe 'c om de liefde van Christus l Geloof mij, je Bult er geen spijt van hebben." Doch toen de diaken dat woord hoorde, van de liefde van Christus", waa hij plots weer verplaatst in die vrees'iijke scèae bij 't ziekbed van Jull're, en hij voelde hoe 't daar weer hard ging worden in zijn gemoel. En wrevelig scheepte hij zij a vrieüd af met da belofte, dat hij er Zondag met den kerkeraad over zou spreken. In den kerkeraad bracht 't voorstel ont stemming. Ean paar van de oudsten, fanatieke drijvers, maakten aich kwaad, en zeiden vinnig, dat 't een Echande zou zijn, zulk een verstokte zondares zóó lankmoedig te behandelen. Maar Dominee kwam daar heftig tegen op. Hij vond deze oplossing prachtig. Stond niet geschreven: ,.Indien degene die u haat hongert, ^eef hem brood te eten, want gij zuit vurige kolen op zijn hoofd hoapen, en de Heere zal het u ver gelden ?" En 't was toch ook hard voor haar, uit haar arbeid te zijn gedreven, al was het dan ook noodzakelijk geweest voor het heil hunner kinderen. Ze moesten met haar toestand rekenirg houden, en 't haar niet te zwaar aanrekenen. Het slot was, dat Jan Jelle? aan P^eter een paar bankbriefjes kon gaan brengen, die onder den naam N. N. op de Ifjst werden geteekend. Ik dicht 't wel ! ', zei Pieter verrukt. En hij verkneuterde z'ch orer zijn slimmigheid. Maar zij zou weinig geaot van het geld hebben. Den volgenden morgen, toen 't bewaarEchoolfje haar huisje voorbij dribbelde, twee aan twee, en elk had zijn naastgangertje bij 't handje, en hield met 't 4ndere handje zyn voorgangertje vast: de jongens bij 't jasje, de meisjes by 't roije, en ze wilden weer als gewoonlijk haar toekraaien: Dag Juflre, dag Juü're!" toen zaten haar vensters gesloten. Een bloedspuwing had in dien nacht een eind aan haar leven gemaakt. Op een voorjaarsacbtigen winterdag is ze begraven. Gén dominee giug haar voor. Dat had ze als haar beslist verlangen te kennen gegeven aan Weinmakkers Jelstje, die haar als buurvrouw heeft opgepast. Ook is haar broer niet mee om het kerkhof gew «est, daar hij te veel overstuur was. Maar trouwe vrienden volgden haar, en velen die van verre den zwarten stoet om de kerk zagen rondgaan, dachten aan de dagen, toen ze als kleine kinderen me1; het bewpargchoolf je onder haar hoede datzelfde kerkhof haddan omgewandeld. Vanaf de dorpsfraat stonden de vrienden Jan Jelles en Pieter tezamen naar 't kerkhof te kijken, elk in zijn eigen gedachten verdiept. Eensklaps zei Pieter de droomer met aijn lijaige stem zoo vlak voor zich heen : 't Was tóch vroeger beter, zou 'k zeggfn, toen we zoo allemaal f amen naar ecaooi gingen!" En Jan knikte peinzend: Daar heb je gelijk in, Pieter. Naar den mènfch gesproken, was't beter." En naar Göi gesproken?' Daarop gaf Jan Jelle8 geen antwoord, maar somber naar den grond kijkend, giag hij naar huis.