No. 1766 D E A M'S t :R'D A & M R 'W E K B L A D Y Ó O R NE DER LUZERN Vanouds gerenommeerde Hotels le Rang met alle Comfort. - Allen aan het meer gelegen BAUHKS en BELLEVE BW ItlVJifiE. GMHO HOTEL EUROPE. HOTEL MOHTANA. ERAIIB TOTOOÜ. Gratis en franco het historisch 1910 geheel verbouwd. Voll. Pension vanaf Fr. 9.?Geop. 1910. Eenig mooie verhoogde Groote Hal, Wajanda en Tuin praehtwerkje Alt Lvzefn. Geopend van Hoogseizoen 11?ligging. Door lift m.d. straatweg verb. aan den voorkant. Geheele jaar geopend. 12 Maart tot 200ttober. Geopend v. 15 Mrt tot 15 Oct. Geopend van l i pril tot l NOT. GeopendvanlApriltotlNov. Van deze Hotels worden gratit en franco door het Intern. Verkeerabnr.. Amst.. Raadhuisstr. 18, Tel, 7827, Geïllustr. prosp. met tarieven op aanvraag toegezonden. uitgave van Thackeray's werken, welke dit jaar,, by gelegenheid van de herdenking van zijn geboortedag \ó6r een eenw, verschijnt. GABBOELLB D'ABKUKZIO. In het theater Cfiatelet te Parys zal in bet laatst van Mei worden opgeroerd het nieuwste drama, van d'Annunzio, handelend over het leven en Ijlden van den Heiligen Sebastiaan. In elk der yier bedreven waaruit het werk bestaat! «dien niet minder dan 400 personen op het tooneel verschijnen. Het drama zal slechts tienmaal opgevoerd worden, terwjjl elke .opvoering £7.000 francs kost. Behalve dit werk, heeft d'Annunzio nog onderhanden een nieuwen roman welke ZJJB ^«itooiug nadert en binnenkort onder der titel Le madre folie zal verschenen, terwyl een andere roman Amarante oog pas in fchett il "ontworpen. Bovendien schrijft hy nog een 'onoan in bet fransen voor het fraoeche ccbrift Extltior en een voorwoord voor ah n we pracbtaitfrave d?r Goddelijke aedie, welke bij 01 A i in Florence za verèchijr. en en 400 lire al kosten. j«niHfiHimitiHftfHitwfimttHtHiiffiiiHHHititHiiifiiiHiiiiiitmimtini] 40 cents per regel. ?"? BADEHAOEN - HOTEL DE L'EUROPE, ??-? Allereer^te-Rang Hotel, met allen comfort. Prachtig gelegen tegenover het Kurpark, Uitvoerig: geïll. Prospectus gr. en fr. Intern. Verkeersbnreau A in ? te r da m j Ha&dlmUstr. 16. Tel. 783?. Nog niet iedereen weet, dat Burgers zonder E. N. B. geen echte Burgers is. Vraag vooral alleen de echte BI ItCTËRS E. N. R. Filiaal: Amsterdam, Weteringschans 201-203. Het Spyker Chassis van 25 PK. -«- MODEL 1911 I ndastrieete Maatschappij Trompenburg, ?tndeat haar hand in de «fine en streelde Nikolajew stond niemand in den weg. Hy' ?elf ?prak weinig en naar het gesprek der anderen luisterde hy ofschoon niet ongaarne toch met een «ekere onverschilligheid, alsof hu reeds brj voorbaat wist, wat zij ronden Mgfen. Midden onder het verhaal van een andar kon hjj plotseling de kamer verlaten en dan lag er op «fjn gelaat een uitdrukking, alsof kg "?** iets anders luisterde, van meer belang, alleen voor hem verneembaar. H{j ?tak met niemand den gek en maakte ook geen verwaten; doch wanneer hij uit de bibliotheek kwam, waar h|j het grootste deel ?van den dag doorbracht en verstrooid door het huis dwaalde, soms naar zjjn zuster, dan weer naar den student, ging er een Ijskoude stroom van hem nit, waarbij zich vertoonde; en b|j allen, die in sijne nabijheid kwamen, verwekte hjj een gevoel, alsof zy' iets zeer slechts, iets misdadigs hadden begaan waarop vervolging 'en straf tonden volgen. Thans was h]j zeer netjes gekleed, doch ook in aün elegante kostuum harmonieerde hij niet met de weelderige pracht des huizes, doch bleef daarin afgezonderd als een vreemd element En wanneer al die kostbare zaken en kleinigheden, welke overal in de ver trekken te vinden waren, hadden kannen gevoelen en spreken, dan hadden lij zeker geklaagd, dat zij van angst bijna stierven, wanneer hy in hun nabijheid kwam of een van hen in de hand nam, om ze met zijn ligenaardige nieuwsgierigheid te bezien. Hy iat nooit iets vallen en zette alles weder 'jaist zoo neder, als het gestaan had, doch le bloote ..aanraking zijner vingers scheen tan bet voorwerp alle waarde te ontnemen, n het was alsof het na die beroering er doelloos .stond: de ziel, de schepping van de gedachte des,kunstenaars, scheen als het ware in zijn hand weg te smelten, zoodat jdechts een gewoon stukje brons of leem overbleef. ? Eens kwam Nikolajew bij Nina, toen zij juist teekenles had gehad; zy' copieerdezeer goed en duidelijk de persoon van een bedelaar uit een of ander schilderij. .?Schilder maar verder, Nina, ik zal je niet storen," zeide hy', terwijl hy naast haar op de lage rnitbank plaats nam. Nina glim lachte verlegen en begon hare kleuren t mengen. Maar weldra legde zy' het palet opzijde en sprak: Ik ben moe. Bevalt het ?" Ja, het is goed. Je speel t ook goed piano." Die koele loftniting bedierf Nina's stemming. ErJ boog het hoofd kritisch opzy'de, eekeek haar kunstwerk, zuchtte en zeide: Die arme bedelaar, wat heb ik een medelijden met hem. Gij-ook?" * Ja, ik ook." , Ik; zit in het bestuur van twee weldadigheidsvereenigingen. Daar valt heel wat ?voor te doen l" zeide zy ijverig. ' Wat voert gij daar dan uit?" vroeg Nlkólajew onverschillig. ? Ki&a begon ijverig alle,detaiU te vertellen; doch weldra werd zy' korter in hare be: schrijvingen en bleef eensklaps geheel steken. Nikolajew zweeg en bladerde in Nina's album, waarin hare vriendan en bekenden in proza en poësie vereeuwigd waren. Ik wilde de cursus voor vrouwenontwikkellng bezoeken, maar papa wil het niét hebbes-," zeide Nina eensklaps, terwy'l ly trachtte haar broeders opmerkzaamheid te boelen. ' Dat is een goed ding. En... verder ?" , Papa wil het niet hebben. Maar ik zal my'n zin wel doorzetten." Nikolajew ging-heen en in Nina's binnenste bleef, hej ledig ,en weemoedigt Z.jj legd6 het album Opzflde 'en wierp een droevige blik op haar schildery'tje, dat haar nu een IIIIIIIIIIIIIIIHIIIIllUIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIItllllllllllllllllllllllHIIIIIIIIIIIIIIIH nnttelooce kladboel toescheen. En zonder .zich te kannen beheerschen, nam zy een penseel en trok een dik blauw kruis over haar kunstwerk wat den armen bedelaar bet halve hoofd kostte. Van den eersten dag af aan, toan Nikolajew haar de hand had gedrukt, bad zij weder van hem gehonden, doch hy had haar geen enkele maal gekast. Indien hy dat slechts nmaal ge daan had, zou zy den moed gevonden hebben om haar hart voor hem open te leggen, dat hart, dat reeds zoo veel geleden had en dat niemand van noode had waarin nu eens kleine, vroolyke vogeltjes kwinkeleerden, dan weder groote zwarte raven krasten, zooals »y in baar dagboek had geschreven. En ook dat dagboek had zy hem gegeven en op iedere bladsyde stond geichreven, hoezeer zy gevoelde, dat zij voor niemand van eenig nat was en hoe ongelukkig zy wa». Hy denkt zeker, dat zy gelukkig en tevre den is [in baar lui, rijk leventje: tevreden met haar schilder er, haar muziek en haar weldadigbeidssin welk een dwaling? Zy heefc dat alles niet noodig.... Nikolajew lachte slechts, wanneer hy' -Peter's lessen b ij. den stadent bijwoonde en Pater kou hem daarom niet uitstaan. In zijn tegenwoordigheid trok Peter de knieën nog hooger op, dan anders, zoodat hy met den stoel bijna op de rag lag; dan kneep by nog verachtelijker de oogen toe en praatte door zijn neu?, tffchoon hy zeer goed wist, dat men dat alles niet doen mocht, terwyl hy' den armen stadent brutaliseerde. En deze trok zich dat erg aan en klaagde, wanneer Pe:er de kamer uit was, aan Nikolsjew zyn nood, dat Peter in 't geheel niet leeren wilde: Ik weet werkelijk niet, wat er uit hem moet groeien .,. onlangs klaagde het kamer meisje nóg, dat by voortdurend vuile taal tegen haar uitsloeg." Hy zal een ploert worden", zeide Niko lajew, zonder eenig merkbaar gevoel voor zyn broeder. Al mijn krachten span ik in en niet het minste resultaat!" vertelde de student vol ergernis, terwyl hy aan al de vernede ringen dacht, die big onderging. Wat zou hy er niet voor gegeven hebben, wanneer hy zyn kweekeling eens een flink pak slaag had kunnen geven l Laat hem dan loopenl" Maar ik moet toch eten l" riep de stulent vol vejttwyfeling nit. Welnu, dan eet u maar, wat u voorgezet wordt," Voor d'scuasies was Nikolajew echter niet te vinden, ondanks alle pogingen, door den student daartoe aangevend. En meermalen trachtten Nina en de student uit te maken, wat Nikolajew feitelyk voor een mensch was, tot welke soort- by' behoorde, wat wel zyn doel, zy'n bezigheid zou zyn, zy maakten allerlei veronderstellingen en kwamen tot zulke fantastische voorstellingen, dat zy ten slotte moesten lachen. Zoodra zij echter elk huns weegs gingen, waren beiden in zekeren zin verbaasd over dat lachen en kwamen hun zelfs de meest fantastische voorstellingen mogelijk voor; en den vol genden dag wachtten beiden met angst en nieuwsgierigheid op Nikolajew en meenden telkens, dat juist dien dag het raadsel KOU worden opgelost. Nikolajew verscheen wel, doch het raadsel werd evenmin opgelost als vorige dagen. Maar vooral onder het dienstpersoneel werden ontzettende veronderstellingen ge maakt, en daar vertegenwoordigde Fenogen het toppunt van intellect. Zoodra hy' wat gedronken had, tooverde zyn fantasie hem de vreemdste dingen yopr, zoodat hij er dikwijls zelf verschrikt órer nadacht. Hij is ean roorerhoof iman!'' zeide liiiiiiiimiiiiiiiiiminii Eenogen op een keer, terwyl zyn rood ge laat van louter tchiik verbleekte.... Kom, kom .. . een roover !" zeide de kok ongeloovig, doch keek toch onrustig naar de deur. Die alleen de heele r ij ken besteelt'', voegde Fenogen er aan toe, daar hy eens van NikoIsjew zelf had vernomen, dat zulke rooverj werkelijk bestonden. Waarom zou hy stelen, terwyl zyn vader zooveel geld heeft, dat hy 't niet meer kan tellen?" sprak de koetsier, een degelijk man. Drie fabrieken, vier huizen en alle dagen coupon?... alle dagen..." fluisterde Anna Iwanowna, die nu precies 560 roebel op de spaarbank bad. Daarmede was Fenogen's vermoeden be slist afgewimpeld. Anna Iwanowna onder zocht alles, wat Nikolajew bad medegebracht, vond echter niets, behalve wat waecb. En juist dit feit verontrustte haar het allermeest. Indien zy in zy'n koffer geweren, kogels en dolken had gevonden en hij zich dus werkely'k als rooverhoofiman had ontpopt, zou alles goed geweest zyn en zonden allen ver licht herademd hebben ; want juist dat nietkennen van de bezigheden van iemand, die zoo geheel anders doet als alle anderen, alleen maar luistert en zelf niets zegt en ieder met blikken als van een beul aanziet, was nog het allerergste. De onrust nam toe en ging over in bygeloovige vrees, welke het geheele huis vervulde. Een kort gesprek tusEchen Nikolojew en zyn vader werd beluisterd; het nam echter de vrees niet weg, integendeel: de atmosfeer der vreeslij se raadselen werd nog dichter. Gy hebt my des tij da gezegd, dat gy onze geneele wyze van leven haat?" vroeg de vader, terwyl hy op ieder woord den nadruk legde. Ia dit nog het geval?" En eren duidelijk en langzaam klonk het ernstige antwoord van Nikolajew: Ja, ik haat het. Vaa 't begin tot het einde! Ik haat het en begry'p het nie*." Hebt gij een beter gevonden?" Ja... Ja, ik heb een beter gevonden!" herhaalde Nikolajey vast en zeker. Biy'f by ons!" Dat is absoluut onmogelyk, vader. Dat weet gij evengoed als ik." Nikobjew l..." klonk plotseling de toor nige uitroep van den vader. En na eea oogenblik stilte klonk zacht en eenigazins weemoedig Nikolajew's ant woord: Gij bly'ft steeds dezelfde, vader driftig en goedhartig." Het Kerstfeest naderde; zonder vreugde werd het in deze weelderige omgeving tege moet gezien. De tegenwoordigheid van een menscb, die zoo in niets in de gevoelens en gedachten zijner omgeving deelde, hing als een zware wolk orer allen en benam alle vreugde aan het op handen zijnde feest. Nikolojew scheen het zelf bemerkt te hebben en verliet zy'n kamer by'na niet meer doch, niet-tegenwoordig scheen hy allen nog veel vreeselij ker toe, dan wanneer zij hem zagen. Eenige dagen voor Kerstmis kwamen toevalli ggasten by de Barssukoff. Nikolajew was niet van de patty' hy liet zich trouwens nooit zien, wanneer een vreemde in huis was en lag gekleed op bed, luisterend naar de tonen der muziek. Gedempt door de dikke muren, hoorde zij aan als het verwyderde zingen van reine geeater. NikoIsjaw luisterde, en de tijden zijner kindsheid kwamen hem voor den geest, toen hy iog klein was en zijne moeder nog leefde;... toen waren er ook eens gas'en geweest en had hij van verre naar de musiek geluisterd en daarbij gedroomd ... niet in beelden of in tonen, doch in iets anders, waar beelden en tonen ineensmolten, in iets aparts, helder eu akelig schoon en dat zeker iets wond COGNAC MARTELL Aienten:KOOPHANS&BROINI£R,&m«l, AUTOMOBILES DAIMLER motenr sans soupapes. Occasions modellen 1910/11. A. T. O A H ST H JE M. Piano-, Orgel- en Hnziekhandei Meyroos «t* KalstioYen, ARNHEM. KONINGSPLEIN >g Interc. Telefoonnummer 913. VLEUGELS en PIANO'S in Koop en in Huur. REPAREEREN STEMMEN BUILEN. Eenige Fabrikanten V/.BengerSöhne Stuttgart Hoofddepot ta AM8TERDAM: Kalverstr. 166 E. F. DEtTSCHLE-BENOEB. IIIIJUIIIIIIIIIIIMmilllimilllllinilllllllllllllllllllllllHIIIIIMIIflIlllllllllltl z:ch slingerend omhoog in de lucht, als een bont, zingend lint... by wut niet,..wat het was; . hy trachtte slechts, zoo lang mogelijk wakker te bly'vqn en was ten alotte focÉi ingeslapen... in de voorkamer... door niemand bemerkt, te midden vau de doeken en pelej assen; en nu weder rook hu duidelijk den geur van toen van het flniveeligp, kittelende bont... En opnieuw voer het angstige huiveren van onbegry'pelyke ont zetting als een messteek door zijn lichaam ... doch thans zoo eigenaardig versmolten met iets vreekei8 en warmers... Zijn gelaat ver helderde, alsof een zachte hand de gefronsde wenkbrauwen had gestreeld Zijn gelaat stond onbewegelijk, doch rustiger, zacht en zonder ergernis, alsof hij een doode was. Het was niet uit te maken of hy waakte of sliep, lef f de of dood was. Slechts n ding viel met zekerheid te zeggen : deze mensen rustte.... De kerstavond kwam, en tegen de sche mering verscheen Fenogen bij Nikolsjew. Hy was bijna nuchter, keek somber terzijde en tianen blonken in zijn oogen. Of u by uw gnntmama wilt komen," zeide hij, terwy'l hij bij de deur bleef staan. Wat?" vroeg Nikolajew verbaasd. Fenogen zuchtte en herhaalde: By uwe grootmama". Nikolajew ging naar boven en was nau welijks de drempel over, toen twee dunne meisjesarmen om zy'n hals geslagen werden ; en een zacht gezichtje met wijdopen vochtige oogen, vertoonde zich voor zijn gelaat en een t eed ere stem flaifcterde onderdrukt snik kend : Broedw, broeder! wat martelt en kwelt gy' ons toch l Lieve beste broeder, verzoen u toch met vader... En met mij... En bly'f bij ons... Ach, blijf bij ons l" En het kleine magere lichaam schokte in zijn armen, en het kleine hart, hetzelfde, dat niemand van noode had , was zoo reusach tig groot geworden, dat de gansene lijdende menschheid er een plaats had kunnen vinden. Somber, met gefronsde wenkbrauwen, wierp Nikolajew een snelle blik om zich heen. Van het bed af strekte de grootmoeder de armen naar hem uit en een stem, waarin reeds de ademtocht eener andere wereld scheen te weerklinker, smeekte snikkend: Nikolajew,.. kind!" Op den drempel weende Fenogen. Al zy'n gewichtigheid was verdwenen; hy snoof door zijn neus, bewoog mond en wenkbrauwenen de tranen stroomden hem langs de wangen. Myn vriend, Nikolajew l" fluisterde hy, als verzonken in gebed, terwy'l hij de handen met de roode wollen handschoenen patetisch voor zich uitstrekte. Nikolpjew glimlachte hulpeloos en zwak en wist niet, dat ook uit zijn oogen lang zaam tranen begonnen te vloeien... En op dat oogenblik trad uit een donker hoekje de gry'ze, bevende, hulpelooze gestalte te voor schijn van hem, die zy'n vader was, en wiens gansche leven voor hem onbegrijpely'k was geweest. En eensklaps begreep hij. Met denzelfden liefieswaanzin, die ook zy'n sterkste haat doortrilde, vloog hy op zy'n vader af, terwijl hij Nica met zich mede trok. En alle drie, in n levend, enikkend kluwen ineen gestrengd, vereen igden zich op dat oogenblik met geopende harten tot n groot wezen, met n hart, n ziel... Hij blijft!' riep schor entriomfeerendde oude man, hy bly'ft l" Mijn vriend,Nikolajew!' fluisterde Fenogen, als verzonken in gebed. Ja! Ja!" riep Nikolajew snikkend uit, zonder goed te begrijpen aan wien, waarop en waarom hij dat antwoord gaf. Ja l Ja l" herbaalde bij, terwijl hij de bevende handen der oude vrouw met kussen bedekte ... Ja! BOUWT te NUNSPEET. Inlichtingen bij het bouwbureau Art i", aldaar. ItOER.STUK DAT KRIMPT WORDT TERUGGENOMEN Verkrijgbaar te Amsterdam by : AU BON. MARCHE" J. G. HEBBERMAN, Damrak. JACQBSQN & MANUS, Kalverstraat. H. MEYÉR, hofl., Koningsplein. , ADR. SCHAKEL, hofl., Heiligen weg. SCHADE & OLDENKOTP. NienwendSk, K E D. IN D Heeren Kleeding Mag. M. DE KONING, Batavia* ? Winkel-Mij EIGEN HULP", Batavia. W. SAVELKOUL, Soerabsja. Verdere adressen verstrekken wy gaarnellllltUIIIIHIIIIIIIIIIIIIIW * Ja l" rieo hy maar steeds... En toch ge voelde hij in zijn ziel hèc on ver bitter! g ke, dreigende, korte, doffe neen l" omhoog rjjzea' fen alles overstemmen ... : Reeds naderde de nacht en het geheele groote huis, van de dienstbodenkamer af tot -aan het salon toe, straalde in feestglane. Allen babbelden vrooly'k en opgewekt en alle kostbare weelde-artikelen hadden hnn echuwe angst verloren; vanaf hnn verhoogde standplaatsen keken zy' trots op allemenschen neer en lieten hun schoonheid zonder vrees rondstralen, en het was, alscf alles in dit huis er alleen was om hen te dienen en hunne schoonheid te huldiger. De heer des huizes, Nina en de student, zaten nog steeds in grootmama's kamer; en spraken over hun geluk. Fenogen, die van louter vreugde nog wat gedronken had, liep naar hec erf, om buitel < zyn verhit hoofd wat te verkoelen; en terwijl hij over zijn kaal hoofd streek, waarop de sneeuwkorreltjes smolten, als op een gloeiende kachelplaat,zag hy' vol verbazing Nikolajew] Met een bundeltje in de hand, kwam hj achter een hoek te voorschijn, waar zich d» ingang voor het dienstpersoneel en leveran ciers bevond en was onaangenaam verrast, tosn hy eensklaps Fenogen voor zich tag. Wel, Fenogen, oude jongen l" zeide hu zachtjes ... breng mij nu maar tot aan de poort." De straat was geheel verlaten. Terwy'l b? voor Fenogen staan bleef en hem met zya groote oogen doordringend aanzag, legde Nikolajew de handen op de schouders van den ouden knecht en zeide langzaam, alsof hij het tot een kind sprak: Doe mg« groeten aan vader en zeg, dat ik bes vertrokken." Waarheen?" Weg. Vaarwel." Nikolajew klopte Fenftgen op de schouders en vertrok. Doch Fenogen wist ook aonder woorden, waarheen Nikolajew ging en greep hem bij de arm. Ik laat u niet gaan! Zoo waar als God leeft, ik laat n niet gaan!" Nikolajew duwde hem op zy de en zag hem verbaasd aan. Doch Fenogen vouwde de handen als in gebed en smeekte met tril lende stem: Nikolajew! Beste vriend l Doe het niet... ga niet! Wat wilt ge daar doen J Er is geld genoeg. Drie fabrieken. Vier hui zen. Alle dagen coupons ..." Wat kletst gij nu?" Nikolajew fronsdede wenkbrauwen en stapte snel naar buiten. Doch Fenogen greep zyn handen vast n smeekte: Welnu... dan ik ook... Neen mij mede... Maar hoe dan, om godswil... Toch naar de roovers? Goed, dan maar naar de roovers l" En vol vertwijfeling zwaaide hij met de hand, alaof 't een afscheid van alle eerlijke menschen gold. Nikolajew bleef staan en keek den pnde'n dienaar zwijgend aan; en in dien blik lag zoo iets ontzettends, zcoiets grnwzaams. ,en noodlottige, dat Fenogen'a tong eensklaps geboeid werd en zyn voeten in de sneeuw j als vastgeworteld stonden. , Nikolcjew's lange gestalte schemerde nog ? in de verte en werd kleiner en kleiner, alaof j zij wegsmolt in de aneeuwige atmosfeer. Nog n oogenblik, en hy verdween voor goed in die onbekende, onheilspellende verte, waaruit hq ? zoo onverwacht was opgedoken. Niets levends . was meer te zien en Fenogen stond nog steeds buiten en staarde en staarde. Zyn boord was week geworden en plakte om zy'n hals; de sneeu wkorreltjes smolten langcaam op lijn nu afgekoelde kale hoofd en vloeide samen met de tranen over het breede, gladgeschoren gelaat...