Ne. 17G8 D K WFFKBLA» Y O O K F E B» E' R L A N IX LUZERItf Vanouds gerenommeerde Hotels F Rang met alle Comfort. - Allen aan het meer gelegen, BtMarRniM M mi isifti ma mm. ML mm. m mi mi Gratis en franco het historisch. 1910 geheel verbouw*. Voll. Punaion vanaf Fr. 9.?Geop. 1910. Benig mooie verhoogde Oroote Hal, Warande en Tuin prachtwerkje All Lvaern. Geopend van Hoogseizoen 11.?ligging D>or lift m.d. straatweg verb. aan den voorkant. (Seaeele jaar seapeM. 12 Maart tot200«tober. Geopend r. 15 Mrt tot 15 0«t Geopend ran l Apriltot l NOT. Geopend ran l ADTÜtat.1 Ken. Va» des» Hotels worden, grafa en franco door het Intern. Verkeersbur., Amat., RaadauiMfr. 10, Tel. 7827, Geïllnstr. prosp. met tarieven op aanvraagtargpsqnira. Wat een zwager van hem in een dergelijk geval zeide, ia aitw«oBè> op> deze tajwow»*ping: Mau Wal/te», ik kan, aw 'n gaat» batte toehfc besfe begB&en, mast we veiliecea toch niet op eens ons gezond verstand, onze begrippen van moraal en eer . . ." dat leert bij op den dnur al» zq'n eigen- levensgevoel tab, j* 't d moraal en eer . . . Haar vat je na niet dat zulke begrippen ophouden in myn g«wt. .. Li«v* God, Erik, afr iemand elk ogenblik z*i» konvenüonele baginselen van deugd en fatsoen volkomen i» «rwrofaat neet te honden, dan vetvalt hu iatmece macit ut ao/n poaiti»... D» gewen» i&eën van wat bomt en niet hoort vindt ik eenvoudig beluchelik versta je wel, baiachelik. Als ik ter wille van haar iemand 'B heloitfr moest eau, m.'n weotd van. eer g»ven en ik wist dat ik 't om haar, morgen sro breken toot gaf ik 't zondtir aarzelen ea ik. bxak. 't zondar wjwsgjng, Begrijp. jaai die ding*», wondt» w Dmt is de taal van den hartstocht en ook hj|i Erik, leert zyn vronw beliegen en zyn waard verbreken en zijfn fcelof.en, als zyn nm gekomen i& . . . E5etg«en: dit beek zoo- genietbaar maakt, ligt Keker niet daarin dat het een groet kanfaMKfr ifc. Mm mag- fee* «elft vriüzw«k heetev. Tav dfe VÜBT Ttrorntnae figuren, de twee getrouwde paren, die dtror elkirar bun Iwrev vervormd zien, dunkt ratf eigenlijk naar n figuur voluit gelakt ea wel Erik» wat oves-huighoudaJyke en Hollandache, ma»r ta«h< zoo karaktervolle en warmgevoeIgode vrouw. Die staat ou voor. oogen, bfinav na da, eexste biadajjden. Maar Erik zéff, deex.cavaltete>offidei,de?thatkiaftige1>) Iwenrasaëman, die organisator, da viadingrffce, bij uitstek praotiBabe man, die tegelijk 4J Willen da rnngol^jkhaitT «nlkar nnmhinaties niet betwisten, maar waar heeft de schrijver ons dwe fiv-nar niet gemaakt. Evenmin als Ellen, de verleidster, en Peten, haan laag bft den grondsohan, maar daarom nog niet poenigen man. Want dit zou bjj niat agja,: gdiïk Eli» allerminst een banale coqnette beteekent en het resultaat va» die» sehry ver» bemoeiingen- is dan ook, dat w4f haar noch hem lager achten, dan hu» gcfeepper wil, docfe teven» dat hun beide gestalten ons tamelUk vaag. en onwerfcefijk MSJvw. Weer alg gthetten. Dit immers is nu een der verdiensten van De Roo's werk, dat hy' in de bijzondere ge deelten en momenten zoo eenvondig-waar weet te zyn en ona meiat») den indrak te geven, als sagen wq bat geval naast ons gebeuren, Hier i» bot teonel ran de ontdfek*in«(fer door die beid» ander» tatBtoeden- ging- de telefoon ; Erik luisterde-, boorde Elsbeth naar het toestel gaan. On willekeurig opende hg de deur, wachtte of «r misschien iets noe* hens was. Etabethzei 'ta paar maal : Ja, Peter ja maar hoe f» A* waarin alleen Peter scheen te spreke», boorde mj htHur da telefoon aan den hawk hangen, snel naar boven komen. Toen ze de kamer inkwam, stond bij by het raam, de rug maar haair tae ; z§» hartslag; bonsde in zyn keel hy wist wat Elsbeth zeggen ging. Erik dat is verschrikkelijk ik begrijp 'fr niet ... hy' zegt . . ." Haar e tem aloeg over, haar adem hjfgie. Erik keerde zich om ; bjj. scheea volmaakt rustig. Nu ? is 'c iets ergs?" Elab«th brak neer op 'n stoet Hij zegt dat Ella,... dat ze van je koodtf. . dat hy 't al vermoedde maar haar n u bezig vond met een brief aan jon,, waaruit 't duidelyk bly'kt ... En nu gaan ze weg, vanavond al, naar Westerloo ---- " Zy sloeg de handen voor 't geziekt tranenloos; haar lichaam schokte. Erik bleef 'n oegenblik staan> staarde 't venster uil; a'o uitdrukking bleef onveran derd, als had hij niets gehoond. Maar dan viel hji op z'a bed neer, voorover,, het hoofd ut da> kaaMnss en snikte, snikte... Elsbeth ging naar hem toe, nam z'n hand, streelde z'a haren ze begreep na, was de sterkste van hun beiden. Erik wil ja gaan wil j e naar haar ... ik laat j« vrü, dat weet je we), Bi ik, m'n jongen. ..." Bjj snikte, onstuimig, Z'A hooft trilde op z'n termen; alle») z'n ziel, z'n leian had bg wtlias niïn>ail«i in dit oogenblik van uiterste smart, dat komen moest, en waaraan h$ nooit bad willen geiooyen. Neen, neen d»t i» 't niet dat wil ik niet mor dat ik haar za ongetakiig ge maakt heb, voor haar hele leven ongeinitkig dat vergeef ik mezelf; nooit, nooit . ." Elsbeth zat op den rand van het bed; ze poogde zijn. geiicht, zyn oogen te zien ze schrikte van s|jn in py'a verwrongen gezicht, zyn van smart verstarde oaiger ..... Erik, m'n jongen.... huil jy maar,, huil maar uit ik ben niet boos ik kan 't zoo goed be grijpen...." Zie, dit is niet ouderwetsch melodramatisch, niet conventioneel, noch theatraal, noch ge maakt hypermodern. Het klaagt niet roman tisch sentimenteel, noch houdt zich groot als Uebermemch, maar het is menechelyk, wan hopig menechelyk, zonder zelfs de verzach ting van wat pathos of een zeer passende Zou. het dan in Holland geen verdienste zijn zulk een boek geschreven te hebben? Eén boek van hartstocht en die waar ge maakt in het zoo bij uitstek nuchtere Hol landache leveih FKANS COENBN. By Qbupil & Co. te Pary'3 zal in Noveaabw versehycen Frans Hals door Joséptrin Pöladan, een prachtwerk in groot kw*rt» fosnuMt van ongeveer twee honderd pagina's tekst, versierd met minstens 60 photogravures buiten den tok at, waarvan vier in kleuren naar de origineele schilderyen. Van dit wark worden vjjf honderd exem plaren gedeukt welke innenaaid 200 francs e» gebaaden 280 of 300 fraaca zullen kosten en vijf en zeventig exemplv.e-i 07 japanseh papier' -waarvan d«- prijs is gesteld op- 400 fr. voor de ingenaaide en 5GO franc i voor de gebonden exemp'aien. ESN BUNDBt GEDICHTEN VAN EOSSKGGEK. In de Mei-afleverirg van het door Peter Bosegger geredigeerde tydsehriffc Hiimgairttn is de volgende mededeeling van den stiermarkschen schryver te lezen: Ik heb h«t gewaagd. In deze dagen verschijnen myne hoogduitflche gedichten. De eerste daar van zyn. vóór vijf en vijftig jaren ontstaan, de laatste, «isteren. Alle te zamen noem ik Myn Lied". Voor lyriEche naturen is h et nu eenmaal een» behoefte dat zy zingen. Men moet hun dat niet euvel duiden. Mgn gedichten z|jn zeer verecïnlland van vorm, inhoud en waarde; men zal het lakei», dat de keuze niat strenger, niet literariacher is uitgevallen. Maar het was niet my'n bedoeling een keurbundel te gaven, maar den men%h te laten zien zooals hy is, met zijne ontehoorlykheden es fouten. Hetlyrieche eedichtenboek moet een biechtstoel zijn. Ten slotte zoo hoop ik zal menig lezer tot den dichter zeggen: Vriend, uw lied is ook het rnijnp." Dat ia voor ditmaal mijn voorwoord voor het nieuwe boek. Maar het wordt niet m afgedrukt, omdat het geen gewoonte is dat vooi het zingen gesproken wordt." PAUL VEBLAINE zal, a's zoo velen, te Pary's zyn gedenkteeken nebben. De werkzaam heden aan de fondeeringen zyn afgeloopen; het bovenstuk zal dezer dagen op het voetstuk worden aangebracht en de inwijding zal in het laatst van deze maand plaats hebbeo. HOM-B Lire ix HOLLAKO is d« titel van een nieuw werk van D. 8. Me'dium over ons land, dat den; 18en dezer te Londen zal verschenen. WIJSÖEERBN-LEXIKOW. Van dr. Rudolf Eialer, de bekwame samenstaller van oet Wörterbuch der phi'oiophiscfom, -Stgriffe waar van het vorig jaar de d rde d'rukwtrscheer, zal binnenkort pen Philos^phMt-L'xikon doen verschijnerj. Waar by in zijn woorden boek de- verschillende philosophiach» begrip pen en uitdrukkingen verklaart en dia met chronologisch- zak el ijk geranechikte verkla ringen der wy ageer en verduidelijkt, gaat d» nieuwe Itxikon van dft philosophen zelf uit en brengt hunne sy sternen-, lesem en stand punten in hu a eigen samenhang, zoo Teel mogülyfe ohj iktief wpergegevtn. D» Paiiagophen L'xikon" zat aan het einde va a deze maand in afleveringen begin nen te verschijnen. iiHiiiiiiiiiiiiMiimiiiiiiiiiHiiiiiifiiiimiiiiiMiiiiiiiiiiiimiiiiiniimniiiiii 40 cents per regel. COGNAC MARTELL Apten: KOOPMANS S BROINIËR, De SPIJKER ADTO, hel HOLLARDSCHE merk. Indnatrieele Amsterdam. Ik dacbt zoo... voor de gelegenheid Moesten we 'n paar verschillende merken brtben... dat is toch altijd bij 'n diner-tje, d*ft»g Bertha aan, Haaf Fa»», zaisit «l» aU«d, toch m«t ongttveel^i veo» 't betoog, ft«baal<fe na eeaige atoifiL, '*, o<»«wri»«ng o^ «iob«elf e» zet: 5ou, weat je wat, lartfcn w»dan bfl't dessert ee» flesch champagne nemen... dan heb je kg k-af'... . Kijk-at" was Fine's geliefkoosde uit«trekking; 't wa* van wat raadselachtige beeldspraak, ma» voor ben die in haar cbgelykEche omgeving leefden was 't een stopwoord dat spoke volumes". Maar Bsrtha hield ditmaal vast, koppig afe 'n ezel. Hemeltje, zoo'n jongen uit 't buitenland... die is 't vast heel wat royaler gewend hoor... wat aeg jij. Lou?... daar hwb je nou op d»wrgagemenwpwtij van nicht Enmy en Karel... daar had je zoete witte ?WÖH by de visch ... enne... by 't wild... ZOO'B dikke... «eo'a bnihflweh.... boe heet 't ook weer?"... Weet j 3 wat ik vind" begon Lonise wat onbeholpen, ,,'t ia '}O... zoo... ja boa zal ik 't noemen... zoo vulgair... nét 'n Zondags menu uit 'n courant... 'a advertentie vin de» ee» of aBotarea restauant; vindt jy niet Bertba?" hnlpe-smeekte zij naar baar zuster. Mitsr Fine begon intnssehca prikkelbaar te worden. Gut... zetten Jelni 'm dan papegaaientongetjes voor... enae" ... ze zocht naar een of ander wonderbaarlijk gerecht... nne... enne kikkei-billetjee"... Jasses... w«t vies" zei L^uise gechoqueerd, en Bertba betoogde weer: Hemel wat is 't toch vervelend dat je altijd zoo gauw nydig wordt... Lonise héft gelijk... en bovendien kragen we neoit van ons leven al de klieken o»... als je allén maar die drie ossshazen rekent"... , Maar lieve deugd, we kannen voor feeste lijkheid, den jongen toch niet op bief stuk met gebakken aardappels tracteeren... enne... beschuit met besaeniap toe", schamperde Fine die vlekkerig rood ia baar hals begon te worden. Er dreigde onmiskenbaar 'a. conflict; t familiaar dinw-tje londti de geringste omslag zou niet zonder eenige verwikkelingen tot stand komen. 't Werd broeierig stil in de kamer, Louise bekeek baar nagels, Bertba sloot de oogen en wreef haar voorhoofd. lllflIllllHIIIIIIIIIIllHIIIMIIIIIIIIIIIIHIIIIIIltllllllllllllllllllllllHIHIIIIIIIIII We hoeven hem toch ook niet alltan met ten te vieren" brak Louise bedeesd' de onheilspellende stilte: we-kunnen by voor beeld overal bloemen- aanbrengen... en mu ziek maken als-ie binnen komt". Gut ja" zei Bertba, en dan kan Fine z'n vader's lievetiogsatuk spelen, de Marche Funèbr» van Buethoven ... dat zal hij ook wel weten dat iSander die zoo IE-prachtig vond." ? Ja Ja," zei Fine geheel vergevend de- owehaas- en zalmstrubbellngen... hjj was zoo veelzijdig, die goeie Sander,... zöó Incbthant en treurniet... zóó diep gevoelig, en Btelaocboliek ... och ja... daar heb je non ook die- Nocturne [van Chopin. . . Hy staat ook op onze speeldoos... als Sander die op z'n viooltje speelde, dan was 't onmogelijk dat ja er koud bij bleel" ... Da zoeter» verzonken zwijgend in hun her inneringen, leefden weer in hun jeugdjaren, toen Sander hun afgod, en zij zyn devote diemaressen, hy hun Roi Ssleil, en zij '4Jn verknochte hovelingen warer. Fine keerde 'c eerst tot de werkelijkheid l terug, haar stemming wat verweekt door verteederend herdenken L^ten we dan den ossebaas laten vallen en daarvoor dan kléia vleesch nemen ... bijvoorbeeld kalfstö:eletten"... Of in plaats van zalm... voor laatste gerecht, bijvoorbeeld gebakken paling... met sla" ... opperde Bjrtha vol goeden wils. Je zou óók de soep kannen weglaten" ... stelde Louise voor. Enne... dan gén pasteitjec, maar"... Ja Gut" zei Fine moedeloos, als we non ulles gaan weglaten dan wordt 't h lemaal niks" ... Er kwam ongetwijfeld een chaotische wanorde in 't feest menu, maar, toch nog vóór dat de dag geheel verstreken was, werd met onderling goedvinden bepaald dat de soep alleen gehandhaafd zon blijven, en er verder zon volgen, vleeschpasteitjes van wege de gemakkelykheid des confisenrs, eb a eaubriands met tweeërlei groenten, baktongen met sla en 'n duivenpastei vanwege hetzelfde banketbakkers gemak. Toch werd den volgenden morgen onder 't ontbyt, de duivenpaatei nog vervangen door faisant met compöLe, en dreigda teg?n koffiaty'd 't geheele menu nogmaals een metamprphoje te gemoet te gaan, omdat Fine zich ter kwader ure was gaan herinne ren dat hui Sander altijd zoo op kalfafricanlllHIIIIIUMIIIIIIIMIIIIIinilllllllHllimilMIIIIIIIIIIIMtlllllMJIIIIIIIlllllllll deau wa» gesteld g a we est, en 'c nu zoo'n allerliefste attentie zou zijn om die nu ook zyn zoon voor te zetten. Deze beweegreden waa zoo in alle opzichten, niet alleen billijk, maar zei f a hoogst fijn ge voeld te noemen, dat de drie zusters in volkomen harmonie 'C nu aandachtig over wogen en veelmaals herzien feestmenu, goed keurend aanvaardden. Ea met onderling goed vinden werd den h6:elier van De Erfgooier" opaedrs as a om voor witte wijn en voor Bunrgogne te zorgen. 't P/oefdiner viel goed uit, zoodat de dames, Ba nog twee dagen van de koude restanten te hebben genoten, met 'n onbezwaard hart den oüideelen feestdag zagen aanbreken. Er was 'n vlaggentropée met 'n Welkom" van goudpapier boven de vestibule deur aan gebracht, en de parapluie-standaard in de provisiekast opgeborgen om de plantenversiering in den gang symmetrisch te kunnen doorvoeren; er waa een werkelyk kwisüge weelde van gloed-stralende Chrysanthen en Cactus-Dahlia's in Dolce-far-uiente's suite en eetkamer verspreid, en op de piano stond 'n schimmig bleek jeugd portret van Sander in 'n kunstig van ijzerdraad en bloemen uitge voerde omlysting in den vorm van 'n harp. 'c Deed wel wat vreemd van lijn, toonde ook voortdurend neiging om op den gladden palisander-houten pianc-deksel onderuit te glijden, maar met behulp van noj een vaag met Caryaanthen voor den eenen, en 'n kistje Henri Ciay's voor den anderen ijzerdraden harpepoot, werd Sander's evenwicht glorie rijk hersteld. Die Donderdag waren de drie bedaagde dames herig ge-emotionneerd; ze hadden zich in feestgewaad gestoken en liepen elkaar met zenuwachtig on-beiig-zyn, voortdurend in den weg. Hoe laat zou ie komen?" vroeg Bertha, met een verwachtingsvollen blik over 't desolate villa-park. Gunst ik wét 't niet," zei Fine, ik heb oom Era-t gevraagd om Alex 'o. dagja bij ons ta hebben enne ... familiaar te komen eten." Zou j 3 denken dat oom Erert meekomt?'' vroeg Louise die in elke vaas haar vingers stak om zeker te weten dat zij ze in de agitatie wel allemaal van water had vooraien, een experiment dat haar toch nog telkens in 't onzekere liet omdat haar vingers dan al vochtig waren van 'n vorige vaa?.... BOUWT te NUNSPEET. Inlichtingen by het bouwbureao Arti", aldaar. Piano-, (\w\- en InziekhaiideL Meiroos, «t? ARNHEM, KONINGSPLEIN g Interc. Telefoonnummer 913. VLEUGELS en PIAFO'S in Eoop en in Huur. REPAEEERES STEMMEN RUILEN. Eenige Fabrikanten W.BengerSöhne Stuttgart Hoofddepót te AMSTERDAM: Kalverstr.166 E. F. DECJSCHLE-BENGEE. ?lÉKKSTUKDAIKRIMPt WQRDTTERUO^NOMEn Verkrijgbaar te Amsterdam by : AU BON MARCHE» J. G. HERBERMAN, Damrak. JACOBSON & MANÜ8, Kal verstraat H. MEYER, hofl., Koningsplein. ADB. SCHAKEL, hofl., Heiligenweg. SCHADE & OL DENKOT I, Nieuwendyk. NE D. INDIK: Heeren Kleeding Mag. M. DE KONING, Batavia. Winkel-Ma EIGEN HUL?", Batavia. W. SAVELKOUL, Soerahsja. Verdere airessen verstrekken wij gaarne Wat is de overeenkomst tusschen een jiriic>u:it« E. nr. K. en van Houten's Cacao? Antwoord : Beide zijn het beste en goedkoopste in 't gebruik. Filiaal: Amsterdam, Weteringschans 201-203, Ik wét 't niet," herhaalde sallig, Fine die een lichte inzinking gevoelde na de dagenlange, voorafgaande opwinding. Ze zwegen alle drie, keken naar buiten, begonnen elkaar weer voor de voeten te loopen. Weet je wat we doen moesten," begon Birtha wier geest opeens vaardig werd, we moesten naar 't station gaan... om 'm aftehalen.... Zooveel treinen zyn er niet van Amsterdam ... enne ... zoo laat op den mid dag zal-ie toch ook niet komen".... Zou-ie dat prettig vinden ... en ... gnt... kunnen we dat zóó maar doen," vroeg Lonise, wat verward, in maagdelijken schroom. Gunst, waarom niet"... zei Bertha ver baasd, en zelf hevig met haar plan ingenomen, jee ... daar zal niemand wat in vinden,... iedereen weet dat we hél exclusief zijn ... enne... dat we nou onze eigen neef van den trein gaan halen, daar steekt niks, nie mendal in ... wat zeg jij Fine ..." Nee,... dd^r heeft Bertha gely'k in," zei Fine, die 's, vooruitzicht van misschien 'n paar uur alleen te zijn, in verband met haar vermoeidheidsdoezel, wel zeer verkwikkelyk vond; hij zal 'c hél hartelijk vinden, en als jelui d'r lust in hebt, kunnen jelui 't gerust doen..." 'n Kwartier later stapte Louise en Bertha door 't zonbeblakerde villa-park, stationwaarts, en na een half uur stevig beenens, ze kwamen allebei en nage" aan, zaten ze op een perronbank in spannende afwachting van den trein die neef Alex, den zoon van hun Sander, tot hen zou voeren... En opeens, midden nog in 'c lawaai van den binnengastoiren trein, 'c kletsen der portieren, 't haaatig opstommelen der ver trekkende en aangekomen reizigers, za?en zij hém, voelden te dat hij 'c was, hij, de lange slanke jonge man, met 't eigenaardig knappe, on-HolIandsche uiterlrjk, 't veel gekrul van goudbruin haar onder de slappe kleine reishoed en... de vioolkist handig gemanoeuvreerd door de drukte der vele passagiers.,. 't, Is 'm ...'t is 'm!" juichte Bertha met overslaande stem vanopwinding. Kom mee, gauw, anders gaat-ie alleen weg, hij kent oas immers niet..." Hemeltje j j ..." hy'gde Louise achter haar aan,.., och, och, wist-ie maar dat wy 't zyn..." Maar bij 'c conti u ehekje haalden zy hem in. Alex ... gut och gut.... neef Alex Aiex dsn toch ..." De jonge man keek om.,. toen neer op de twee zeer verhitte, zenuwachtige, bedaagde dames. Wy zijn 't... ja tante?... ik ben Barth* en dat " Veel reizigers drongen op, verbraken 't ensemble van 't herkenningstafreel, maar Bertha, onvervaard, liet zich vHak achter den jongen man opdringen, totdat zy dóór 't tour niquet, op het terrein stonden. De jonge reiziger keek nogmaals bevreemd naar de als twee kleine kemphaantjes tegen hen optornende, druk-doende dames, licthtte toen hoffelijk de kleine fentre en vroeg: Pardon... mes dames... voua déiirez ?".... Ik kien Bertha en dit is Louise", viei Bertha zenuwachtig bly in.,.. nous.., nou» venons vons, afhalen... Alles donc a ree nous, Fine est -l la maison." De jonge man scheen 't niet best te be grijpen, verroerde niet van zijn plaats. Gat", zei Bartha tot Louise seg jij 'ns eens in 't Franseh dat-ie mee moet". Toen grabbelde Louise al haar Franseh t« zamen en zei cordaat: II faut aller avec nous, Alex, nous sommes venu pour vous_, pour... vous souhaiter Ie bien-venu, et pour vous prendre a la maison... ponr vous... vous fè^er... voyaz-vous ?" En toen de jonge man nog alty'd hoffelyk verbaasd bleef glimlachen, voegde zy er bij; Voua-ê;es cependant bien Alex, n'est-ce-pas"? Maia si, si, je m'appelle Alex Eindre, qaoiqa'on me nomme toujours Saschars .. c'est la dérivation...." C'est jnste" beaamde Louiae oo'genblikkelyk, met 'n dankbare herinnering aan vele ronans van DostojefskienTurgeniefi' waarin de naam ei de verkleinnaam veelvuldig voor komen. Maar nu vond Bertha dat Louise wel wat ui te veel voorschot op 'c wondere fortuintje van Alex' kennismaking nam, en, indachtig aan 't feit dat Alex uit Duitschland kwam en dus, logisch geredeneerd, Daitsch behoorde te verstaan, begon zij : Ach kommen sie doch nur gleich mit, Alex, wir haben so echrecklich nach dir... verlangt... und Fine steht auch auf... auf... auf.,. der uitkijk nach dir..." En werkelyk, na nog wat aarzelens, begon de stoet zich in beweging te zetten, Bertha en Lonise, hevig geagiteerd, Alex nog steeds glimlachend, met 't licht geamuseerde trekje om den ietwat ironischen mond.... (Slot volgt).