*! 'Vk No. 1784 DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD YOOR NEDERLAND. gerchledt (b$ is de eenlge die het naievelflk niet weel) en pour fa frime. Wat kunnen wij er verder op antwoorden? Wij schijnen te moeten betren" dat de Hofkringen bigoi" cijn... bewijzen schrif telijk? of soms door getuigen? En wij zelf, Nederlanders, tyn per slot aldus once geachte insender de schuld van het gebrek aan contact tnssehen da Koningin en ons... Ja: Baiwaarlijk heeft dece natie de illusies eener Koningin, zoo opgevoed en ?oo begaafd als de onse, ten folie beantwoord"!! De Augustus-hitte! EED. Hooggeachte Redactie, Indien U de Nederlandsche Pdrg hebt wil len bekeeren door Uw artikel Koningschap te schrijven juist vier dagen vóór den ver jaardag van onze Koningin, dan hebt U m.i. een paardenmiddel gekozen. Als geneesheer denk ik met geen al te groot vertrouwen' over de werking van dece medicamenten, al geven ze ook soms ver rassende resultaten. Ik mocht overigens gaarne al i blijk van belangstelling in uwe sympathieke poging ave acndccht vestigen op iets wat ik niet in nw weekblad vond gereleveerd. U echrqft over de adellijke overstroo ming" die onze meest begeerde eere en andere ambten sinds jaren naakt tot verdronken land voor ons, ongetitelde burgers (o, ik spreek niet nit dépit!) In verband hiermee kar, hoewel wat laat, nog wel worden opgemerkt dat bjj de komst van Armand Fallière?, Frankrijk* President, een vertegenwoordiger eener Democratie, zelf borger van afkomst en optreden, onze Koningin hem tegemoet trad omstuwd door welhaast louter adellijke grootheden, het waren: n graaf, elf baronnen (en baron nessen) en «ijf jonkheeren (en jonkvrouwen) plus n vertegenwoordiger \an de kl«gse, die Nederland heeft groot gemaakt: de burger klasse, een vertegenwoordiger naar geboorte: want 't was dan toch altijd een Luit. Kolonel. Moet (U hebt het reeds en terecht gevraagd) ?alk «en« stijve oud-modieche cl'qie H. M. once Koningin voorlichten in alles waar de burgerij belang in stelt? Moeten wq gelooven, dat Zij door de omstawing rsn die achterlijke grootheden het meest wordt gesierd? Het geval.heeft mij tijdens het Fransche bezoek bijzonder getroffen, m oog t van deien brief het gebruik maken dat U wenecht. Wiesbaden. L. Nieuwe UitgaTen, Algemeene Catalogus. Najaar 1911, 2e stuk. Bloembollen, Bil- en Knolgewassen, van de firma E. H. KKELAGB & ZOON. Haarlem, gratis verkrijgbaar. De Toren De Oldehove" te Leeuwarden en zyn geschiedenis, geschreven naar aanleiding van de in 1910?1911 daaraan verrichte herstellir gen en de daarbij aan het licht gekomen bijzonderheden, door W. C. A, HOFKAMP, directeur der gemeentewerken. Prijs f 1. Uitgegeven te Leeuwarden, bij Meijer en Scbaafsma, Het Nieuue Testament opnieuw nit den grondtekst overgezet en van inleidingen en aanteekeningen voorzien, door Dr. H. OORT, afl. 4 en 5. P/ijj per afl, 4 Tel, 80 cent, com pleet in ongeveer 11 afl. Uitgave van N. V. Uitgevers M(j. en Boekhandel, voorheen P. M. Wink te Zalt Bommel. Rakketlei, door BEBNAED CANTBE, 227 pag. Prijs ingenaaid f 2.50, gebonden f 2.90. Uit gave van Van Holkema en Warendorf te Amsterdam. Di Ta-rif f wet, past op uw zakken. Brochure gratis, uitgegeven door het Nat. Arbeids secretariaat in Nederland. Rozengracht 161, Amsterdam. Bulletin van htt Koloniaal Mtueum te Haar lem, No. 48, Juli 1911. Verslag over het jaar 1910 met bijlagen en afbeeldingen. Prijs ?1.50. Uitgave van het Mnscum. Nogmaals Irrigatie en Landbouw op Java en een woord over het overbrengen der irri gatie afdeelingen naar het Departement van Landbouw, door J, NÜHOUT VAN DER VEEN, c. i., oud hoofdingenieur lekl. van den Water staat in Nederl.-Indië, 92 pagina's. Uitgave 6. A. Kottmann te 'a Gravenhage. JEAN OTT, Lee trois bos»u», d'aprèj Ie Fabliau dn Trousère Durand (XIIIe b:eelt), dessins de WIDHOPFF. Edition de l'fiezagramme, 4 Ene Lamarck, Park. Album van Rotterdam. Tekst van A. VOOGD. Met talrijke plaatjes tusschen de tekst, 95 groote platen en een uitslaanden plattegrond van den Waterweg van Rotterdam naar Zes. Uitgegeven bij Ringlever en Bresaer te Rot terdam. Openluchtipel en Gymnmetiek, als stelsels van lichamelijke opvoeding voor de jeugd, door W. KETTING. Overdruk uit Lichaamioffening, maand olad, verschijnende te Rotterdam, Maaskade 860. IÉOH Tan Tijttffieii, Fan Omen Tijd, No. 46 : A. J. Kropholler, 0?er oude Holland che bouwkunst. Jan Klarenbeek, De Weidep. F. Erens, Jozef Jsraëls. A. Jnrriaan Zoetmulder, Moderne Kunst in Die Moderne Galerie." Mr. L. J. C. van Gorkom, Een boek over Lamecnais. Alb. Steenhcff Saauldere, Salomon's oordeel. Aanteekeningen en Be richten. Platen. D t Nieuwe Tijd, No.8/9: Misdaad en Sjcialisme, door mr. W. A. B', nger. Da herziene Arbeidswet, door J. H. Schaper. Iets over de machine, door F. v. d. Goes. Santimenteele Psychologie (slot) door H, RolandHolst. De gebeurtenissen en de moeilijk heden in de Bngelsche vakbeweging, door H. B piek man, De Tragedie van het ambacht, door F. M. Wibaut. Internationale ver houdingen (de jougsta Marccec-cria») door dr. W. v. Ravesteijn Jr. Tichnisch-Kkonomisch Overzicht (aog altijd zonder bedrijfstelling) door dr. To. v. d. Waerden. Overzicht der Tijdschriften. Tuberculose, Aug. '11: Aan de vrouwen van Nederland. Samenwerking. \?Het eind rapport van The Royal CommisBion:' orer Tuberculose. Rijkssubsidies. Ingezon den. Mededeelingen Uit en voor de praktijk der Tuberculosebestrijding. Officieel gedeelte. De Aards en haar Folkin, 26 Aug. '11 : Het bereiken der Noordpool, door Robert E. Peary. Bsrg-én-Dal en Beek. Een paar watertoch'jas. Het werk van de Neder'. Heide Maatsehi'. Naar 't land der Vennen, Oi ster wij k. SPIJKER AUTO MODEL 1911 KOOPT EEN Industrieele Maatschappij TROMPENBURG, Amsterdam. Industrieele Maatschappij TROMPENBURG, Amsterdam. Nederland kende hem, den blinden declamator en reiziger in wijnen, Van der Vliet, van Gouda, doch ik kende hem niet en ontstelde van berr. Waar moet n heen?" vroeg hu met een weeke, volle stem, die mij gerust stelde. Naar Haarlem, mijnheer I" Mooi l Mooi l Neen, ik laat u niet lor. Anders loopt u weg. Ik ben blind. U moet mij te Haarlem naar de Oude Gracht brengen. Dat wil n wel doen, niet waar ?" Ik weet den weg niet in Haarlem, my'nheer." Dat komt er niets op aan, ik kt n den weg en sal u dien wel nitduiden." Mijn tante komt mU afhalen en die ml mee willen.'' Met 'o blind man niet? Dat mag u niet meener." Er wag niets aan tedoer>,ik,dieray zelrea nauwelijks leiden kon, moest dit nu ook nog 'n blinde doen. Tante was piet aan 't station. Komt er Biets op aar," troostte de blinde, de Nieuwe Giaeht is niet ver van de Oude Gracht, kom maar mee." Het bleek me aldra dat by de leidsman f n ik de geleide was. Hy' bracht mij doar Kruisweg en Kruisstraat, en by de brug van de Oude Gracht liet hij mijn arm los, hij nam ie er beleefd den hoed voor my af en ging alleen verder. Terwijl ik hem nakeek, over dit avontuur mij ver w ondei d a en my zelf een grooten man waande, weid ik aangestooten door mijn tante. Ik kou niet eerder. Ik moet koken. De tweede keukenmeid is half ziek door de hitte en kookt nu zoo lang, Kom gauw mee". Tante, ik moet u de complimenten van vader ea moeder dceo." Bestig boor. Maar mijn gcele grut! wat mankeert ja moeder toch l welk kind draagt er nou 'n lakensch pak met lange jas en IOO'D pet l" Tante, kijk eens l" Goeie grut, wat 'n winkelhaakl Grut, grut nog tos, wat 'n ellende. Som gauw meel" We liepen bij een kleermaker binten. Baas en knechts lachten om me, masr waren toch verwonderd dat zoo'n boertje hun zulke ge vatte antwoorden geven kon. Heeft u wel eens baud aan hand met de Koningin geloopea?" vroeg ik aan 'n jongmaa'je, wiens plagerij veel va a sarren begon te kragen, ik wel ... ." Louis, de huisknecht, haalde mij. We ston den elkander terstond best aan. Hy bekeek me met critkch oog. Je bent zeer netjes voor 'n bnitenjongen, zei hij. En je kleeren zijn door 'n besten kleermaker gemaakt. Je tante behoeft zich hensch niet voor je te schamen. Weet je wat je doen moet? Als ze je plagen, moet je spot met spot betalen. Je moet, die lange, bleeke, uitgedroogde, dat is de werkmeid, maar eens vragen hoe ze e«a. stuk van haar la*g«n neus is kwijt geraakt. Die meid is gek op me, maar nu ik een eigen meieje heb, pest ie me." Had je d in vroeger het meisje van 'n ander?'' vroeg ik in mijn eenvoud. Louis viel schier letterlijk om van't lachen. Ciiut, chut, wat heb JU s* aohter je elle bogen, nokte hij. Maar zeg het toch vooral niet in de keuken, want dan zou ik het wekenlang moeten hooren, dat ik me door iot>'fl buit0naanneij* heb laten haatnemen." Ik kon raden noch gissen, waarin mtfn verdienste |tak, maar dat Louis me als 'n volwassen pweoon behandelde, deed me innig goed. Ook hielp het voor mijn examec. Dat ik gedurende de laatste weken thuis de hoofdpeiaeon was geweest ea de ervaringen van dezen dag hadden mij zelfvertrouwen geschonken. Bij nün intrede in. de keuken werd ik mét gegiechel en gesnap ontvangen, maar ik deed of ik het niet opmerkte en of de spreeksters mij te ondegelijk waren om acht te slaan op hetgeen ze zeiden. Ik was weldra rret Louis, die cok van buiten was, verdiept in land- en reekundige beschouwingen. Ik wist allen te boeien en tante werd trotsch op haar neef. Alleen onder het eten werd er hartelijk om mij gelachen en ik lachte hartelijk mee. Er was postelijn en deze scheen afkomstig van een ellenlange slingerplant. Ik rolde ze zee, acht, tienmaal om mijn vork, m»ar ze scheen even lang te blijven als ze wa°. Ik bemerkte wel dat er van alle BiJdeif-met groote spanning en ingehouden echatera op me gelet werd, maar ik hield den strijd met de pottelijn moedig vol. Te vergeef* l De rol werd steeds dikker, maar het einde kwam niet. Toen bracht ik het reeds verzamelde naar den mond, waardoor 'n lange slier poste'.ijn ontatocd tusschen mij en my'u bord. Noilt heb ik zoo vreemdsoortig zien lachen. Da een (topte een s er 7et, de ander een zak doek, de derde haar vuist in den mond; de knieën werden bijna tot de kin omhoog gehèeer. Alleen Louia hield zich fatsoenlijk. HU orer<ag het tafereel met den glimlach van 'n wijsgeer. Goeie grut, smeekte tante, laten ze 't boven niet hooren l Ze mogen niet weten, dat de jongen hier ie!" Ik werd stil onder dssemededeeling, maar al ppcedig ducht ik er niet meer om Toeneen uur'jelaterhetdagelijkschkeukenwerV. ten einde was schikte men weer om my' j heen. 'k Vertelde van Koningin Anna Paulowca en van hare hofaoading (*). Van hare bezoeken aan mijne moeder, honderd uit! Deze menechen, die zich voornaam achtten on dat zy bij voorname lieden in dienst waren, namen mij nu gaarne als evenboortige in hun hooga có:erie op. Ze vonden sich iel f a ge streeld iemand in hun midden te zien, wiens wang eenmaal was gestreeld geworden door de vingeren eener Koningin. Zulk eene groote eer» waa eelfa hun nimmer te beurt gevallen. Des avonds wees Louis my deii weg van De Nieuwe Gracht naar de Kweatschoo'. Hierbij bad ik een nieuw arontunr. Op den KoudenHom zaten voor 'n huig, waaruit veel licht op haar viel, twee zeer mooi gek'.eede jonge dames. Als uitermate verblijd kwam de eene naar mij toe, terwijl de ander iets minzaam s tot Louis ecbean te zegge». Zoo, lieve joegen, ben je daar al? En hoe is 't met je moeder ? Koia binnen", zei de mooie dame. Ik wilde terstond aan de zoo vriende'ijke nitnoodiging gevolg geven. Kent u my'a moeder ?' vroeg ik verheugd. Maar met ik geloof, dat het een vloek was, bleiude Louis my mede. Was dat wel beleefd van j P, Louis?" vroeg ik een eindweegs verder, toen zyn knorrig gezicht weer 'n mildere piooi vertoonde. Stomme jongen, zag je nier, dat 't b:ornmetjes van den mesthoop wareL?" snauwde Louis my' toe. Ik durfde niet verder vragen, om niet voor nog grooter stommerik te worden gehc uden. Ear we op de Nieuwe Gracht de hooge stoep weer opgingen, zei Louis nog: Hoor eens, als ik je 'u goeden raad mag geven, dan zeg je in de keuken geen woord over die die dametjes. Ik zal er ook rietsover zeggen, omdat jij niets zeggen zult o;er mijn eigen meisje". Begrepen ?" Ja" zei ik, maar ik begreep er niets van. In raadselen wandelt de mensch op aard!" mocht de Geuestet zoo naar waarheid uitdichten! Maar jij, best kind, van wie ik zooveel houd, en grootmoeder met minder, jij wier gediplomeerde roeping ook zulke blommetjes omvat, jij zult ten volle begryper, voor welke stiuikelingen Louis, die een eigen maieje" had, op dien heeten Juliavond de (*) Zie mijn Heiinneringen aan ons Vor stenhuis, Hollandia-drukkery, Baarn, 1909. voefen heeft behoed van je toen veertietjarigen grootvader l Tante geleidde me, vele trappen hoog, ter ruste. Op den zolder stond zoo iets als een groote stoof. Dat was Louis' kamertje. Tante sloeg 'n arm om mij heen en vroeg naar allerlei bijzonderheden over thuis. Moeder we s de oudste zuster en ly ons had iedere zuster, die ziek of buiten betrek king was, baar thuis. Ze was in met al hare gedachten thuis. Wat hebben je vader en moeder een kosten voor je gemaakt," zei ze bezorgd. En als 'c ru morden eens mis is?" Goede tanie Griet, ik heb in later jaren, toen ze in de Groote HontBtraat met een bakker was getrouwd, meermalen heerïyke dagen by fcaar doorgebracht. Nu mag je morgenochtend niet beneden komep, voor ik je kom halen," zei tante, want mijn volk mag niet weten dat je hier bent." Tante, ik gevoel me of ik een inbreker ber>. Had ik niet bij Van Leiden kunnen zijn? Da kweekelingen zijn met vacantie naar huis. Als ik nu maar niet te laat op 't examen komï" Zwijg toch, jongen," zei tante, ,.je maakt me doodsbenauwd. Blaas, als je klaar bent, de kaars maar uit. Lowie mag nog in lang niet naar bed l" Daar !ag ik als een inbreker op den zolder van dat groote huis, overvol van herinneringen en het examen van morger. Ik dacht aan vader en moeder; in dien tijd waren wij op veertienjarigen leefty'd nog vry'wel kinderen. Het was niet zooals het behoorde, maar ik schreide een poosje... Eindelijk kwam Louis. Slaap je?" vroeg hij. Neen," zei ik. Kom er dan nog even uit," zti hij. Hij nam een gekleurde photografie op glas van den wand. Kijk," zei hij, ,.4it is my'n moeder." Wat 'n mooie, vriendelpe vrouw," lei ik welgemeend, waar woont je mot der?" Al twee jaar dood. Door het luik van den hooizolder gevallen. MÜU vader is koetsier bij familie van mijn heer Hoëll hier. Spoedig trouwde mijn vader weer. Een harteloos wijf. Tosn moest ik het huis uit. Eu nu ben ik hier." Zou je niet liever thuis zijn ?" vroe< ik. Ik heb geen thuis meer," zei Louis. Toen legde hy' de armen op zijn nachtkastje en snikte het uit. Ik sloeg een arm om tem heen en legde mijn hoofd op zyn schouder. Hoe diep ge voelde ik EU dat ik een eenig kind was. Hoe graag aou ik iemand als Louis tot brcer hebbeu gehad! Den volgenden morden kwam ik veilig voorby de slaapkamer van freule Rocll en tijdig aan den Kouden Horn. Over het exatnen wil ik thans niet schrijven. Maar het volgende is zoo eigenaardig, dat ik er melding van maak. We kregen voor opstel de rraag: Waarom wenscht gy onderwijzer te werden? Geheel er van onbewust, dat in zoo'n opstel leugens behoorden voor te komen als heilige roeping", vurige liefde voor kinderen", nuttig lid der maatschappij", .,hoogat eervolle betrekking", enz, vatte ik deze vraag op als een uitnoodiging om enkel de volle waarheid te zeggen. Met wijlen Hugo de Groot meende ik, dat de waarheid, kort en duidelijk weergegevep, het beste ataatgstuk was, en ik vertelde dus, dat ik op 12 jarigen leefiy'd van school was gecomen... dat hot luin- en akkerwerk me niet beviel... dat ik eens op pas ontgonnen, bevroren land rapen, niet grooter dan een knikker, met mijn vingers had moeten losboren tot ik er een kruiwagen vol van had... dat toen my'n vingers half bevroren waren en moeder gezegd had: kiad, steek ze maar in mijn haar order myn muts... dat ik toen gedacht had: Och, ik moet toch w&t worden!" en zoo kweekeling was geworden. Zoo had ik op vezeiig Hollandsen papier twee bladzijden volgeschreven met een slappe, voor zulk papier volkomen ongeschikte, zcogenoemda driegaatjespen. Bly', dat mijn opstel zoo mooi was geworden, zette ik er my'n naam onder en leverde het in. Groot- Nederland, Sept. '11: Louis Couperus, Lncrezi». C. P. Brandt van Doorne, Het onvermijdelijke. Marcel lus Emants, Gen zen. Aug. van Canwelaert, Avond. R. L. Stevenson, Uit De Verzentuin van een Kind." Dramatische Kunst. Lite ratunr. 40 cents per regel. BOUWT te NUNSPEET. Inlichtingen bij het bonwburean Arti" aldaar, COGNAC MARTELL1 Agenten: KOOPMANS&BROIN1ER, Anstertei, DELA1AY BELLEVILLE AUTOMOBIELEN. Hoofd-Agent voor Nederland: J. LEONABD LANG, Stadhouderskade, AMSTERDAM. benige Fabrikanten V/.BengerSöhne Stuttgart Hoofddepót te AMSTERDAM: Kalverstr. 166 K. F. DEUSCHLE-BENGEE, Nu behooide tot de vealtallige examen commissie, niet alleen de Inspecteur van het Lager Onderwijs in Noord Holland, Beelo, maar ook die van Zuid-Holland, Lindo:Mac Prager Lindo, den als : De Oude Heer Smits in die dagen zoo hooggevierde schrijver. Een rnede-Eoll'citant had my den grooten man aangewezen en ik bad meerma'en met be wondering naar hem gekeken. Weldra keek hij met weierkeerigebewon dering naar mij. Plotseling zag ik, bce op een weck van hem, al de betren bij het tafeltje kwamen, wer.raan bij de opstellen zat te beoordeeleo. Over elkanders scaouder heen weid EU een der opstellen £e!ezei>. De slanke majestatieche Oude heer Smits, de meester in het humoristisch-realistisch schetsen van het een voudige, wfichtte met de bar.d aan de kin en 'n glundering in da oogen, wat komen zon. Ik wilde dat ik van wat nu volgde 'n kiekje bad. Die gelaatsuitdrukkingen! Die uitroepen! Dat gelach! Er is maar n oorzaak, waardoor men lacht en schreit. Za is dsze. dat er 'n groot contrast is tusschen hetgeen en hetgeen meb had verwacht. De heeren verwachtten geen waarheid en een?oud, ze verwachtten conventioneele lengen en geswollen beid, daarom lachten zij. Sr schenen twee partijen te OLtstaar. Beelo ea zijn volgelingen keken grimmig en afwijzend. Maar Lindo riep: Prachtig! Prachtig! Vooral dat: Och, ik most toch wat worden" is nig!" n toen durfden eeuigen zich bij hem aansluiten. Ziende, dat deze s ae mij echier had vernietigd, liep hij op mij toe. Je hebt een wat goed opstel gemaakt, zei hij, maar, wat drommel, waar heb je al die taalfouten vandaan gehaali?' IE beb nog maar :oo weinig kunnen leeren, naynheer," zei ik. Juist," zei hij. Daar zit het hem ip. Maar hou jij maar moe^, je komt er wel." Maar my'n aielsevenwicht was weg. Ik bleef den geheeleu middag gedrukt en kon niet zoo goed werken als ^ óór dea middag. Doch in groote opgewondenheid kwam ik te vier uur in de keuken terug. Tante, ik ben bij de 25! Van 5 uur tot laat in den avond heb ik een reel erger examen om bij de 10 te komen!" Dat ectrijf ik dadelijk aaa Jans," zei tante. Neen, hernam ik, dat kost hun een dub beltje port ea ik ben wel een dag vroeger thuis dan die brief. Die brief wordt te Baarn aan het tolhuis voor de ramen gezet en eerst als wij zelf of iemand, die bij ons langs moot, hem daar ziet staan, krijgen we hem. Zoo was het, my'n lieve kleindochter. Baarn hal maar ne postbode: Fronkje, de vrouw van rooien Jan Oyereem. De ontvanger van een brief was de port verschuldigd. Een brief van mijn tante, in den Ht ag, kost te zelfs drie stuiver?. Ik herinner me nog levendig, dat deze tante ons eens in acht zijd j es berichtte dat en waarom ze baar dienst had opgezegd en wanneer s:e dus thuib" kwam, maar achterop de dichtgevouwen en met vele ouweltjes gesloten brief geschreven had: Ik blijf weer." Voor dit bericht van plus plus minus is nihil liet ze ons drie stuivers betalen. Briefkaarten waren er nog tiet, gelijk ik reidj, en enveloppen plafezakjes noemden we ze later, evenmin. Kind, detijd, waarin ju jcng beet is, relatief beoordeeld, nog zoo slecht niet! Toen ik laat in den avond terugkomende de stoep wilde opgaan, werd ik door tante zachtkens toegesproken uit een kelder venster. Zag, zeg, kijk eens of je den nachtwacht ook s iet I" Neen, tante, ik zie niemand. Maar wat zou dat?" Kom dan gauw hier!" n toen werd ik door het dienstpersoneel bij hoofd en armen en beenen in den turfkelder getrokken, waar het urenlang op me had staan wachten. Piano-, Qrgii- en laziekliaadd SEeyroes «fe ttalshoven, ARNHEM, KONINGSPLEIN g. Interc. Telefoonnummer 913. VLEUGELS en PIANO'S in Zoop en in Huur. REPAREEKEN STEMMEN BUILEN. vt£fllR5TüKÖATKR|l*IPT TtN VfttfOW ZONttTto5TÈRBfl.M Verkrijgbaar te Amsterdam bij: AU BON MARCHE" S^sbreestraat. J. G. HERBERMAN, Damrak. JACOBSON & M ANUS, Kal verstraat. H. MEYER, hofl., Koningsplein. ADR. SCHAKEL, hofl., Heiligenweg. SCHADE A OLDENKOTI. Nieuwendijk. N E D. I N D IE: Heeren Kleeding Mag. M. DE KONING, Batavia. Winke!-MU EIGEN HULP", Batavia. W. SAVELKOÜL, Soerabsja. Verdere adreseen verstrekken wij gaarna Ah je bad aangesche'.d, zei tante, toen ik laigs vele donkere wegen de keuken bad bereikt, dan had Lewie je moeten opendoen en dan had de freule gevraagd, wie daar nog zoo laat belde en dan was alles uitgekomen." Wat ben ik blü, dat ik morgen weg ga I" zei ik. Hef f t n iets voor me te eten? Ik wil naar bed: ik ben doodmoe". Dat kan je nog niet, zei Kootje, de linnenmeid, de freule loopt in haar kamer te zingen en ze heeft da deur open staan: je kunt er niet voorbij zonder dat ze ja ziel." Een uur later hoorden we de freule nog altijd zingen. Er werd nu een keukenraad belegd. Het resultaat was, dat Koof je met een onderrok van de freule naar boven ging, dit kleedingetuk wijd uitspreidde en aan de freule de vraag deed of het nog waard was eene herstelling te ondergaan of dat de rok moest worden afgedankt. Onderwijl sloop j s grootvader, kind, op zijn kousen voorbij de kamerdeur naar boven l Zoo heb ik eens bij den Commissaris des Konings van de Provircie .Noord-Holland gelogeerd! Doch ik zal mij er maar niet op verhoogvaardigen, melievt*. Ea nu nog de terugreis1. Spoorweggidaen bestonden teen ook nog niet. Men kocht doodeenvoudig voor 'n dub beltje sigaren en vroeg en verkreeg die in een sak j e, waar de Uren van Aankomst en Vertrek der Spoortreinen" op stond. Boven deze Uren" zag msn zoo iets als het portret van een bliksemflitc, bestaande uit een dikke streep, die de lijn Haarlem AmsterdamUtrecht?Arnhem?Emmerik moest voor stellen en een zij&treep, die de ijzeren baan van Utrecht naar Rotterdam moest verbeelden. Dat waren al de tweelingslynen voor vurige satamanderb", wsike Nederland destijds ryk was l Den volgenden morgen nam ik op da meest hartelijke wijze van allen afscheid. Louis liet mij Den Hout en vele andere merkwaardigheden va a Haarlem zien en bracht mij toen naar het station. Eerst moest nu een kaartje tot Amsterdam worden ge nomen, want de Hollandeche en de Rh ij nspoor hadden niets met elkander uitstaande. Te Amsterdam genoot ik op mijn gemak de wandeling naar het station buiten de Weesperpoort. Ik was echter bly' toen ik bij de Oasenmarkt, thans Frederiksplein, weer buiten was en langs een bui t en weg over de Hooge Sluis naar het station kon kuieren. Hier en daar waren nog kleine begroeide rnïenea van de voormalige stadsmuren. Op ne ervan, beste meid, zette je grootvader zich neder en overdacht er zyn vele lotgevallen, sedert hij de ouderlyke woning verlaten had. Na een tweede spoorrehe bereikte ik j Utrecht, en na een voetreis van drie uur ?'? was ik tehuis. Hoeveel guldens deze terug reis me heeft gekost, ben ik vergeten! Een studiebeurs heb ik niet gekregen. Op een schrijven van meester Van Oostveen aan den heer Gaatman, den directeur der kweek school, kwam de mededeeling, dat ik vooral hierom niet was aangenomen, omdat ik geen muzikaal gehoor bezat. En nu, beste meid, hoop ik, laat mij mogen zeggen, vertrouw ik, dat het relaas mijner wederwaardigheden op mijne exauenreize je hè. ft getroost over jouw wederwaar digheden op de jouwe. Dit jouw en de jouwe klinkt niet fraai, maar ja grootvader kan modern wezen. Waar ik wel mede had mogen beginnen: grootmoeder en ik wenschen ja veel aange name en heilrijke gevolgen toe van de ver werving van je diploma als ziekenzuster. En hiermede verblijve, Je je lief b. grootvader, J. KNOrPERS, WKïN. Alkmaar, 14 Aug. 1911.