No. 1803 DE AM S T E -R.D A<M M E II W E K ji L A > V O O II N E D E R L A N D. volle kracht van haar leren met fr'wcben moed, flver en opgewektheid, vol illusies de taak van directrice durfde aanvaarden, binn«n twee j nar niet «Meen alle energie en moed BOU missen, hear werk veid« voort te zetten, maar «elf* in mtk een toestand kon komen, dat lij door geneeskundigen voor goed onge schikt verkla«rd werdt npennioaeenng volgde? Achter, de dames dat alles werkelijk mogelijk, ind en die directrice ware tergde gestaan door wik een ideaal personeel als door die dames wordt afg schilderd? --i 2. Het bestuur deed e*ne zonderlinge keuze "by de benoeming; der directric», zoo zeggen dn dame?. Natuurlijk kan ik daarover geen ?oordeel uitspreken, maar kinnen die dames dat, die my g«eu van a'len persoonlijk ken nen, ae uitgezonderd? En deza ce juist werkte di« keuze in de hand, die zij nu zoo zonderling acht. Hoe r^jmt zich dat? 3a. Rieds eenigen tijd vór mijn vertrek (sie het verweer van bet Bestuur) had het Bist uur een onderzoek ingesteld, waarbij directrice en leeraresaen zijn gehoord en reeds toentertijd is door enkele bestuursleden ter sprak»gebracht de wemehelykhuid van het onthifian van ie of meer d.r leeraressen van hare functies in het Intarcaat. Toen du»de tegenwoordige directrica (aene VOO geheel andere parsoonlyibeii dan de vorige, zooals de dames zelf beweren) zonder ooit met die voorgangster in aanraking te *ÖB geweest, bij het Best aar k waai, met dtzi'fle klachten omtrent het personeel, lag het toch dankt me ifgtl voor de hand, dat het Bastuur bevestigd werdindeovertu'ging, dat het tnssohen rftf personeel en eene direc trice (niet ond-kweeker ZUL de) nooit tot eene goede samenwerking z'u konen. Ea onikweekers solliciteerden niet, das wat moest het Bestuur doen? Het personeel door een ander vervanger, daarnet belang van de Kweekschool dit eiecate," zon menigeen ge zegd hebben. Het bestuur deed zulks niet, doch onthief het alleen van haar taak, zoover het 't internaat betrof; kon het humaner? Toan ik voor het eerst dit besluit van het Bastuur hoorde, dacht it: Nu, daar zullen de leeraressen zeer meda m enomen zijn". Immers, zoo lang ik directrice was, heb is bjjna nooit anders dan uitingen van ontevredenheid gehoord over de verplichting in het internaat te wnnen; bijna geen da* ging voorbij, zondtr eenUe aanmerking die inwoninz betrtffande. Werd er ovar de salarissen gesproken, dan werd kost en in woning als nmts betse enend daarbij zoo goed als weggecijferd. En nu zie ik ineens uit het stnk van de 7 oud-leer lingen, dat de leeraressen die kost en ia woning en al de b> z varea daaraan verbonden, z >czser op prijs stelden, dat er het Be&tnureen grif f van genaakt wordt, baar in di 7.3 f Ie ?conditie gebracht te hebben als andere ex erne onderwiz resten, zslfs in &etereeon<litie wan«llllimilllllimillllllllMIUmillMlllllllllllllllllllllliimilllMUlllllMlllim Dansonda van de p/et Kwam Hij nader Dij. Toen zij hem hoorde aankomen, vloeide >ij gauw i aar bladzy Ie af en deed haar zakinktkokerija dicht, cog wetend, dat de «rilde bras een vorigen keer den boel had omge gooid, toen bij een brom f lieg wilde weyj»gen, die over 't tafelkleedje liep. .-, =- Dag tante. Dag Herman, hoa gaat 't er mee? Gied, ben jy' aan 'cschrjjyen? Of ik; maar mijn schrift i* .al dicht. Heb j 9 verzen geschreven? Dat kan ik niet. En laatst dan? O, dat was voor een bruiloft, dis had ik zoo maar gemaakt. Bruiloft, wat is dat? AIS twee menschen gaan trouwen, dan vieren zij bruiloft. G i jij dan trouwen? Néjongen, tante is te leelijk. Je Dunt heelemaal niet leelijk, ik vind je mooi. Tante keek hem lachend aan. Als je van Manen maar mooi bent, zegt oom Johanne?. Toen E a een poosje: Tante... Wai? Wanneer doe je non, wat je me beloofd hebi? Wat heb ik je beloofd? Je weet wel. Wat dan? Je zou... je zou, een sprookje voor me echryven. Ja, dat zal ik ook doen, maar eerst moet dit boek voor groote mecschen af. Hè, waarom schrijf je niet eerst dat sprookje? Ik moet geld verdienen; als dat groote boek af is, krjjg ik vijf b onderd gulden, eerst komt de helft in een tijdschrift, dat geeft driehonderd gulden, dat is acht by elkaar. Wordt maar nooit schryver Herman, want dan heb ja het arm. Ik gou best tchrijver willen zijn, net als jy. Je moet maar wat anders worden. Herman zei niets en dacht er over na, wat hij eigenlijk zou willen worder, brievenbestelltr leek hem het leukste, want dan kon je over de hei loopen met een dikken atok en alle menschen zeien je goeden dag. Je b ad t dan een leeren tasch, die op slot kon en ja droeg een mooie pet. Briever besteller was wel leuk, maar bij zon 't maar tegen niemand zeggen, want de burgemeester had hem laatst uitgelachen, toen bij hem verteld had, dat hij dat wilde w jrden. Toch hield hy' wel van den burgemeester, want die had hem eens 'c heele raadhuis laten zien Tante heb je al veel boeken geschreven? ZJB. En sprookjes? Nog geen een. En bruiloften? Bruiloften? een heeleboel, maar die komen nooit in een boek. De jongen keek naar de stapels schriften, die netjes op elkaar lagen; uit n stak een Stnk rood vloei. Wordt dat nou ja nieuwe boek? Ja, wil je het eens zien? Herman was verheerlijkt, by keek eerbiedig naar zy'n tante, die voorzichtig 'c onderste schrift opensloeg en- hem den titel op de eerste pagina liet lesen. Van het wilde vaar," las bij hariop, door Francieca.... Dan volgenden naam las by verkeerd. 't Was een Fracsche naam legde zij hem uit. Herman begreep haar, zijn iioeder praatte wel eens Fr ante a tegen oom Joi>annes, dan celen zy' iets, dat hy niet hooren mocht, en die F<an8che woorden werden zoo raar ge schreven, hij moest er even aan denken dat hy zy'n moeder gevraagd had, wat e-kool neer ik het ongelukkigste slachttfler van die verandering" als maatstaf moet nemen. Immer*, ik zou willen vragen: bevinien slch ia Nederland vele onder w ij ser essen zon der hoofdacte, die er na 25 diens'j aren beter aan toe tjjtt, dan iemand met een salaris van ?1000 voor 8 wettelijke lesuren (alleen voor de beginselen der Engelsche taal, daar de opleidiog voor de tx-unens la toevertrouwd aan eene leerares met akte M. O)? J. W. STEFFELAAR, Otd Directrice der A*ab. Kweekschool. Andere b'alen, die de vorige s'nkken, betrt ffanden da Arnhemse ie Kweekschool plaat sten of bespraken, wordt be eefd verzocht ook dit artikel te willen overnemen. G<.acht3 Rcdact-'e, Het bestuur der Kweekschool van Onderwtzdresssn te Arnhem verzoekt u beleef l het volgende in u* blad te willen opnemen. Ter verhanging van de leerares-en dezer school, die l Februari a.s. dit wonen d zullen worden, Leeft het bestuur secondantes in Eet internaat benoemd, aan wie, met da directrice en een e korten ty'd geleden b( noemde in wonende leerares, de huiselijke opvoeding der interne leerlingen voortaan zal zijn toe vertrouwd. Aan da on Iers en voogden dier leerlingen zal dit mesr uit roerig per circu laire worden medegedeeld. Overigens wenscht h at bestuur nog op te marken, dat het zich ten volle verantwoord blijf i gevoelen zoovel voor de nu genomen maatregelen als voor de, op grond van dtstjjds verkregen uitstekende informaties, ge dane keuze eener direc rice in K08 en 1910; dat het met de ie benoeming van aecondan es de zaak als onherroepelijk af^edam beschouwt en derhalve iedere verdere desbetreffende inmenging of beschou ving van welke zijde en op welke wy se ook?me: stilzwijgen zal voorbij gaan. Mat dank voor de plaatsing, hoogachtend het bas'uur voornoamd: F. QOSLIKGS. H. H. EBDBRINK. L. P. J MICHIELSEN. B. P. DE WAAL. G. N. DK WENDT. E. J. KÜNING. G. NIJHOFF. Benemen, MDSKETIEB D'AETAQNAN, de held uit Dumas' roman Let trom mumguetaires zal zijn monu ment krijgen te Lupiac m het departement G <is, waar hij geboren was. Da meeste lezers va i dien roman zullen van meerling zijn, dat zy'n figuur een ecaepping was van Dnma?. Hij waa evenwel e«n echte cadet de Gascogne, afgomatig uit een familie, welk* voor een ding was, dat belnidde scaool, *ij had 'c woord voor hem opgeschreren, maar heel andars gespeld. Kom ju dan uit Franschland, tante? 'c Is niet Franschland, maar Frankrijk, dat ligt hier heel ver vandaan, eerst komt België en dan Frankrjjk. Neen, ik beu net als jij in Brabant geboreu, maar mijn familie komt uit Frankryk. Als dat dikke boek af is, schrijf je dan het fprooïja? Dat beloof ik je. Vertel me dat sprookj a nou dan al maar. Ik moet het eerst nog bedanken. Ja kent bet toch al lang in ja hoofd? Né, heusch niet. Herman dacht een oogenblik na. - Tante, ik weet wat, ik ga wat in den tuin spelen, straks gaan wij k< ma danken, na de k< ftia kom ik hier bij ja z.tien en dan vertel jy my je sprookje, dat heb je dan mooi kunnen bedenken. Tante Frat cisca beet op bsar pennehonder. 8:oute jongen, moet je dan alty'd je zin hebben ? Doe ja het? Ja, goed. Nou ben je heel erg lief, werk maar prettig, ik aal je heelemaal niet hinderen. De jongen ging heen, al wuivend met zy'n hand; de schrijfster zag hem La, hij liep langs het vijverpad, nog. eenige keeren roepend: Da-ag, da ag.... En zij riep terug: Dj-ag, da agl Wonderlijke jongen toch, wat zou daar wel uit groeien? Zj was ineens heelemaal uit haar roman; nu 't was wel esc s goed, dat zij eens e /en op hield, sij was al van negen uur af aan 't pennen. Zy zou nu maar eens even opstaan en langs den vijver wandelen, naar de waterplanten en naar de wiebelende blaren der boomen ky'ken, dat zon haar geest verfrisschen; een kwartier lang zou zij eens heerlijk uitrcsten en dan het sprookje be denken voor haar kleinen vriend. 't Zon een sprookje moeten jn waar kabou ters in voor kwamen en 't zon moeten spelen bij ean vy'^er in een groot boich, dit, had Herman uitdrukkelijk verlangd, toan zy hem voor 'tailereertt be oofd bad een sprookje voor hem te zullen schrijven. Zy keek naar het water, roerloos dreven de ronde, groene bladeren; prachtig wit blonken de blanke Ie ies, men kon da dikke, groene stengels zien. Wonderlijk toch, dat uit de modder van den vijver die pracudge, edele bloemen reien naar het licht. Modder, water, lucht.... Kijk, daar dreef een groene knop, nog onder water, de tteel zou .anger worden, de knop zon langer wordt n, de knop zou werken naar bover, eens op een dag zou drijven de witte bloem met bet gouden hart.... De hemel werd weerspiegeld in het water, men kon de wolken zien zweven. Een lic ut e bries rimpelde de vlakte, 't was of er zilver gestrooid werd. Wat was het leven toch mooi, als ja tevreden was, zoo heerlijk, innig-tevreden, mooi, zelfs voor een leelijk meuje als zij. Zj lachte zacht, haalde diep adem, bleef nog eren staan droomen en denken en stapte toen In het boo'je, dat rustig lag in de schaduw van de boomen, waarvan bet loover zwaar hing, slierend in het water. Er was geen plek op de wereld, waar zy zoo goed schryven kon als hier bij den v\jver. Zas jaar geleden als kostcchoolmeipje, toen zy in de Pastorie logeerde, had zij haar eerste schets geschreven, onder deze boomen, by het stille water. Busken Hnet, a m wien sij het stuk bad laten lezen, had het gep aatst weten te krygen in een tijdt'chrift, zonder dat zij er iets van wist. Wat een blyde ver rassing, toen opeens die drukproef ge komen waa. Ze wist nog best, dat ze vlug raar haar eedurende vele geslachten soldaten aan Frankrijk en Navarre hal .geschonken en waarvan nog heden afttanmelingen in dat laad worden gerenden. Het tegenwoordige hoof L van het geslacht is graaf Robert de. MjatefqciiGu, die, de pen in plaats van het zwaard hanteerde, twee bundels gedichten heeft uitgegeven, getiteld Pti Ie»rouge»en Hortensiat bleiu. THOMAS HARDY heeft aan het Dorset Ccunty Museum te Dorchester het .handschrift van zija rom«n The mayw (f GambrUge geschon ken. Dorchester is het Casterbridge uit Hardy'a romans en de gaioorteplaats van den scnrjj ver. CHABLKS DICKEKS. Nog vór den 7en Febr. as., de dag waarop bij vór 100 jaren werd gebo-tn, zal worden uitgegeven eea collectie brieven van Charles Dickens, door hem ge schreven aan William Heajy Wille, uitsnver van AU the year round en Huutehold Word*. Da verzameling is bijeengebracht do:>r R.C Lsbmann en zal verschijnen onier den ti*el Chartei Diek'n»at eniior. Het boek zal por tretten be va> t sn van Dickens, Wills, T aackeray en Wiikie Collins. Riem Oitra, RBNËDE CLKKCQ, Uit dt Diepten (DaRojRjien Serie, N o. 30?31), 85 pag. ljrys ie g. /"l, geb. ?150. Aasturdaoi, S. L. van Looy. HEBMAN HEIJERMANS, Beschuit m>t M uitjes (Tooneetoibliotheu*) Uöpa^. Prijs ? 0,25. Ams erdam, My. voor Goede en Goedkoope Lsctuur. HBRIIAN HEIJSRMAKS, De opgaande Zm (Toonvel jialiotüeck) HO pag. Prijs / 0.25. Amsterdam, Mij. voor Gotdo en G:><td&oope L;c uur. U n. jour d'E . Romance pour ins'rumects a cordes (piano on orgcu) par W. F. IEP. Pnx: parliiioa et partiej ft. 2 net, parues d'mstruments a co des & 20 cm», net. Prcpné;édes ditenrg, De Nieuwe Muziekband«l. A m 11 er dam, Heiligen veg 7. Relijiti'ze Indrukken B d vaarde geloof s- en levens woorden fan J. A. BÖHKINGER, door A. M., 278 pag., ing. ? u.90, g«o. / 1.25. Amsterdam, Van Hiikeoja & Wareuuurf. D.-. fiuooLp STSINKE, Ha Christendom als myitieke vervulling tn di MyUrtën der oudhe d. Naar den 2den druk ui; net Dnitecb vertaald, dO;jr A. TEBWIKL, 121 pag. Prus ing. f 1.75. Amsterdam, IN. V. Tueoacfijcue Uitgever) Mg. Pro en Contra," serie VU, No. 6. Dwrlijt Magiitliime. PJO; H. N. DE FKEMEEY. Uonir»; Dr. Is ZEEHANDELAAR J.Uzs.. 32 pag., ?0.40. Bdarn, AüaaudiB-diu-kery. ATTIK NIEBOER.UC Rectnsen U n van Modderwijk. HuoioriBiiacaödorpsgetCjiadeniBseiJ, 172 pag. Pr^ti ?0.75 Baarn, J. F. v. d. Ven. Dr. d. A. JANSSEN, Gciondkeidsleer voor het Leger, 295 pag. Pry'a iug. ?1.50, geo. ?1.90. Amsterdam, S. L. van I*ooy. plunje waa goiuopen om daar naar eigen werk in druj tt> kunnen lezen; baar oude vrienden, da Boomen, bad jij toegeknikt «u lang gekeken naar bes water, dat limpelde in den wind. Sadert hal ze heel veel geschreven, ze mo.eat ca haar vadew, d jp,d Destaan van baar pen. Gaiukkig was ze vel goeden moed en nad stof genoeg voor rocuan na loman. Gisteren nog hal zij in zicn,ie;f de op merking gemaakt dat zij ich innerlijk ryker voelda worden, boa meer zy scareef. Zjuad nooit geweten, dat ze eigenlijk zoovaui wibt en zulk et n eigenaardigen kijK had op menscaea en toestanden. Nu was ze beug aan -iet wi de Vuur," roman uit de middel eenwer. Herman uad wel goed gelezan, so> straks. Zy' meld van het kind, bij kon zoo vertrouwelijk met je praten en bartelykzyn. 't Was jammer, dat zya vader dood was en dat zijn moeder sukkeide. 't Was zeker, dat net kind, met een zien j e ah het zijne, heel wat zou moeten doormaken in bet Ie /en. Hij zou dUwy'la met begrepen worden en dat zou hem misse nien een saam doen worden en onnandeibaar. Menscüen als hij voelden zicb gauw alleen. Nu zou ze ean sproosje voor bem bedenken van kabouters en kin deren in een oud boach, gelukkig, dat bet van sprookjes hield, dat wees op fantasie en iemand met fantasie kou zich esn eigen Wereld schepper. De jonge schrijfster streek de verwaaide haren naar a 'bieren en bleef zitten my ma ren over de wegens uit haar sprookje, dat ze Harman straks vertellen zou. Z> keex eveu naar de plek, waar de jongen zoo straks gestaan had «n verlangde na ir den middag, die komen zou. De wind deed raiscben de b aren van de hooge beuken; met grillige spelingen waa er gedikker op 't water en 't bootje lag stil. Tante Francisca stond op en ging weder naar baar stoei by' het tafeltje, ze wiida nog een oogenblik aan haar roman sciry/en. Z-> legde baar cabier open, las de laatste regeis over, veranderde bat laatste gedeelte van den laatsien zin en schretf, een nieuwen re K «l beginnende, vlug door. Toen ze twee pagina's had geschreven, deed ze haar Ecnnfc dicat en liep de laan op en neer, ky'kend naar de bladerpi acht eu naar de bemoste stammen; toen ging ze weer zit'.en en schreef djor. Da tuin van de pastorie lag stil, de voor middag duurde. Evea voor twaalf uur bracht haar zuster haar een kopje koftia met een paar krakelin gen. Of ze opacboot met baar werk ? Nou, of ze. Tante Dien was weer stilletjes weggegaan, na beloofd te beo ben te luiden, ala 't tijd was voor 't koffiedrinken. De zon glansde op het papier, tante Fran cisca ging wat verzitten en las het geschrevene na, aan de laatate oladzyde gekomen, schreef zij er nog eenige regeis bij en zette er etn streep onder, 't noofdstuk was af, toen sloeg zij 't schrift dicht, pakie baar werk by elkaar en liep voorzichtig op huis aan, nog levend in haar verhaal, dat speelde in die tijden, zoo lang voorby. Toen ze by de frambozen-boscbjes was gekomen, hoorde ze de bal. Wat een wilde slagen, dat was Dien niet, Herman zou 't doen, dat was zeker, wat een leven, ze zou maar eens hard roepen, dat ze kwam; ze riep tweemaal ik kom, ik kom, maar 't luien ging door, eindelijk bield het op en weldra zag ze Herman aankomen, roepend: Tante Francigca, d'r is et n groote tulband. De jongen danste op haar aan, by wilde haar boek dragen, hij zou voorzicntig loopen. Za gaf hem na een oogenblik bedenkens de scbrifien. Goed vasthouden, hoor! Ik ben wat trotscb op je, dat je zoo schrijven kan. Algemeen verklarend Woordenboek (5s druk, van KRAMERS' Kunstwoardentolk) afl. 3.' Gouda, G. B. van Goor & Zonen. SchoolherrormJng". No. 7: E HEIMANS, Kenni»der Natuur, 45 pag., ?0.40. Baarn, Hollandia-drnkkeril. L. D. STAAL, Nituw "Htbteeuwtch op de universiteit. Een ernstig woord aan al l en die den wetenechappelijken naam van Nederland willen hoog houden, 20 pag. Zutpben, J. Nij kamp. Dt oeie Raadgever, Almanak voor 1912 St. Anna Parochie, J. Kuikan 3CD. Bischrijringsbrief tot de 36jti Algemeene Vergader n e. van de .Bond van Nede'l. Ondwwijzers" te houien op 28 89 en 30 Dec. 1911 te Arnhem in Mmis Sacrum." 40 cents per regel. KllTIBIli Uitverkoop. De Uitverkoop bij de firma A. KREYMBORG in hunne diverse Magazijnen, was de vorige week dus danig, dat herhaaldelijk de Magazijnen moesten gesloten worden, om het koop lustige publiek te kunnen bedienen. Commando Coupeurs, Assis tent Coupeiira, Pompiers, Confectie Coupeurs, ja zalfs de Loopknechts assisteerden bij den verkoop. Tante lachte. Ea vertel je nu straks? Dat heb ik je toch beloofd ? Ja, maar ik boor 200 graag, dat j a 'c zep*. IK zal je hensch vertellen straks, is 'c nu Naast elkaar kwamen aangewandeld tante Francieca en 't jonge j», dat zwygtnd door den tuin liep, waar eenmaal zy'n vader 's avonds zoo dikwerf had geluisterd naar de nachtegalen, 's Morgens bad hij er vaak loopen ny' meren over zy'n preek voor den komanden Zondag, zoekend zicdzelf te vergeten en G )d te vinden, God die was, die is, die zijn za'. -- Den boom heeft pa nog geplant, zei Herman opeen?, naar een pereboom wijzend ; verleden jaar heeft oom er moeder paren van gestuurd, ik weet 't nog best. Tante F ancii-ca zag het kind aan. Je pa hield veel van zy'n tuin ____ Waar zou pa uu toch eigenlijk wel nijn? Daar heb je weer een van zijn vragen, zei zy' te<en zichzelf. Waar alle goeie menschen zij r, na hun dood, denk ik. in den hemel. Maar waar is dat dan toch, waar is die hemel, kan j 3 dien nergens zien? Dat weet ik niet, j 9 moet er maarniet over denken, dat zal je wel leeren als je grooter bent. Herman dacht ain oom Johannes en aan oom G -rrit, oom Gerrit kwam nooit in den hemel dacht hij Daar had je weer de leeuwen, ze stonden nog net als B er aks. De twee vrienden beklommen, hand aan hard, de steecen trap, tante Dien kwam hen te gemoet. Kom maar gauw binnen, de koffie is klaar. Herman mocQt tegenover haar zitten; rechts van hem zat 0001 dom néen teganover oom tante Frarcsca; wat had tante Dien een mooien koffiepot, net zoo bruin ais chocola. Oom, waar is de poes? De poes, jongen, die is altijd in de nabij neid van tante, zij zal wel onder de tafel zitten; Herman keek, ja, de witte poes wreef onder tafel naar kop tegen tanle'sbeec. Poes, pot-s. De poes kwam aanloopen, ging op de achterpooten staan en sloeg weldra naar het stukjs rookvleesch in Herman's opgeheven hand. Nu moet je haar wat geren ook. Ja oom. Hij gaf het dier vlug het uitgerafalde eindje, daarna begon hij zelf te eten. Waar ben je gistermorgen geweest, Herman ? GtBtermorgen Oom? ik heb in den hof gespeeld en bij Nel op den muiikant ge wacht, die er laatst was, maar hij kwam maar niet. De man zal ver weg zijn, denk ik. Ea vondt je dat jammer, vroeg tante. Ncu, 't was zoo'n mooie, dikke man en bij had zoo'n groote trompet, ik zou best zoo'n trompet willen heboen. Maar ik ben blij, dat ja er geen hebt, beweerde oom, die zorgvuldig een sneetje roggebrood met zijn mes op zijn botercaaa legde . . . hooren en zien zou vergaan. De jongen zei niets en keek naar ocm3 wang. Oom had bakkebaarden ; midden op zy'n eene wang een litteeken, daarop groeide geen haar, er was nu een kleine witte plek op zijn wang, dat was een grappig gezicht, hij moest er altijd raar kijken, als by oom domino zag. Hij 701 d het Z)o prettig in de tuinkamer, aan den muur hing een plaat, voorstellende een jongen, die leerde ploegen, een groote man ^tes hem, hoe hy doen moest ; Herman vond die alty'd prachtig, straks zou bij naar den muur gaan om de plaat van dichtbij te zien. Wat ga je vanmiddag doen, vroeg tante BOUWT te WUWSPEET. Inlichtingen bij het bouwbnreau Ar t i", aldaar. DELADNAY BELLE1LE AUTOMOBIELEN. Hoofd-Agent Toor Nederland i J. LEOHARD LAH6, Stacllioiitlersliacle, AMSTERDAM. 5AM5DN B NNENBETIMMERIN5EN IN SAMENWERKING MET H.H. ARCHITECTEN CONCURREERT ALLEEN DOOR GRONDSTOF EN BEWERKING T MODELHUIS KEI ZERS G R:73O-732-73A Badplaats in ZuidTirol. Heerlijk kdmaat. Seizoen September?Juni . diedelijte Kur-en Badinrichtine. ZanderinsutuuC. Kondwaterinrichting*. Koohnur- en alle geneeskundige baden. Zwembassin. Inhalaties. Druiven-, Mineraalwater-, terrein- en openlucht ligkuren. 4 gekanaliseerde hoogebronwaterleidingen. Theater. Sportterrein, Concerten. 20 Hotels Ie Rang. Sanatoria. T.lrijne pensi ons en villa's voor vreemdelingen. Prospectus gratis bij de Kurvorstehung. Dien upecua, terwijl zy bedaard warme meit EcuouK uit een zilveren kanneije in een kopj», dut ha. f vol ktffia was. Hy wilde ant woorden, maar tante Fmiicieca, aie stil had iiueu den&en, waa Hem voor. _?Herman en ik heaben een afspraak, niet waar jonden? Idis neel eer.ijiS en i iemand, beuuive wy weet wat 't ie. SpiuoBjes venenen, fluisieide do jongen. Zeg j D Bet nu locu? Ze mjgen net we; weten, maar gaan we nu gauw ? Kom aan maar. Toen de jongen niet Fi aneisca orer 't bordes liep, bij jn on teer, naasc de magere, oeKige vruu«v m haar vreemd-Kieurigu japon, Keuen de domii-éen zyu vrouw nem na. 'i Zal leeg zijn, ais hij weg ie, zeide zy~ KAcnr, heel leeg. 'd Meeren wegen zij a wonderlijk, antwoordae de domiLé, die dacat aan zijn getturven kindje en aan de lieve vriendin, die ZJQ verweg ging wonen ... 't S^iojtje was ve.t.ld, Herman bedankte en zei, dai hij 'c nijoi govonden nad, njj omoofie morgen weer te fiomen om te spe len. l'uea giug aij door den tuin en oertiate spoedig de haag, die op n pUais een ope ning nad, waar de tuinman een dooaen Btruik uu den groud nad gegraven. Zjo was by bpoadig op den straatweg, die naar de mailt leidde, waar de herberg Da Sterke Jlüfci," sioiid. Hy noopte nog vrienden te vinden, m=t wie hy praten iton. Hij wilde nu nog even naar 't nu ia van den koster ky&eii, dat schuin tegenover de kerk stond. Tuea hy bij 'f buis Kwam en naar de b.auwe hune.jes keek en naar den koperen tcjeiieknop eu dansen wilde o ver de steeuen stoep, dacüt hij Dij zichzelf, dat c aar op 't iertuof zyn doode vader lag, zijn mondje ti il de en iran t n kwamen m ayu ooger, C ICQtlg Ktek ny naar 't bojmpja, waarvan ny de alnaugeude laskan kon zien boven den kerkiicfuiuur. Lmgs den s -raat weg gaande, liep ty op UöS.trke iloet" toe, en was 't kerKbof al weer vergeten. Hij trad de gelagnamer bin nen eu Bcnreeuwda: Dag Nel l Dag nerman, zei- de- ge daar, vroeg de diaae vrouw, gmnder Kykend onder de BraCaaiEche muüia; ge Komt laat vandaag, voorzic^tig Hcauuk zy een glaa-je klare m voor een dikken mynueer, die een booge zijen pet op bad, ringeijes in zijn ooren droeg en een haaeiaarotok onder den arm had. Hy praatte met zijn vriend, den notaris, by 't Oufi'tit. Herman zag zijn vriendin staan. L)ag burgemeester. Deiöscaudde zy'n baad, dat vond hy pracatig, want de nerberg was vol boeren, die bier en klare dronken, rookten en spogen. Z.e-de-gy meniet,of zy-de-geboosopmy? 't Was de notaris, die 't vroeg. Hy neef t het ook zoo druk, nie-waar? zei de burgemeester, die hem op den schou der klopte. Dag, notarip, ik ben niet boos op u, maar -ik zag n zoo gauw niet. Dan is 't goed. Da burgemeester hief zyn leege glas in de hoogte, zeggend tot Nel. Nog eene .... Nog al een vergunning, burgemeester, ge zult nog zat worden. De burgemeester trok zy'n wenkbrauwen op van verbazing, zag den notaris aan, lacbte en spoog op den grond van de lol, al roepend : Wel den ooiijkerd, den kleinen du rei l Herman maakte, dat hy wegkwam, liep hard naar Karelahoeve", waar hy aankwam met bonzend hart, zeggend tot Jans, die open deed: Oejoei, wat ben ik moei.