No. 1820 BE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. in een lyrlgch of verhalend gedicht, of zelfs in een dramatisch gedicht dat niet ala speel baar is gedacht eene nooit genoeg geprezen deagd, wordt in een stuk dat op de planken wordt gebracht, een en vel, vermits verwik keling de aandacht spannende maakt, en beter bevredigend een anders te weinigverontrusten tfloop. Haar dit scenisch gebrek over het hoofd gezien, dat, lonter-literair, eene deagd is die wijst op beheersching der behandelde stof en mannelijk schiftingsvermogen: hoe ben ik gelnkkig, hier aan Yerhaeren.de dankbare hnlde te brengen van iemand die, jaren ge leden al, hem zag rijzen, boven de toevallig heden var»ajjn brutaal en myatiek Vlaamsenzjjn, tot eene algemeene menscheljjkheid, toen reeds blijkend nit twee smalle boekjes: Les Heures Clairea" en Las Heures d'Apr aMidi". Toen in 1900 - mocht ik erin begroeten verzen als zjjn die van de zeer weinigen, die niet hun land en hun t^d, maar die de hoogste, de -puurste, de essentiëele Menscheljjkheid behcoren". Thans vind ik in dexe Helene de Sparte" dezelfde hooger.e hoedanigheden terug. Dit treurspel Ie, behalve een werk van zeldzame poëtische schoonheid (want Verhaeren bereikte zelden, in vorm en in taal vooral, zulke gelouterde zuiverheid), een toonbeeld van voldragen medelijden. En van medeleden, dat gedegen en gelaten is. Daarom misschien, daarom vooral, behalve het Rtciniaansche dat in den toon van sommige der beste verzen ligt (hoe jammer dat Verhaeren de dramatische psy chologie van Bacine niet mocht bereiken!), is het, dat dit nieuwe werk van den grooten Vlaming ons lief is. Hy heeft, bij een onder werp van werkelyk geweld, rich-zelf overwonnen. Hij U niet langer de geweldenaar, die in zjjn arbeid de aesthetische rust niet te brengen vermocht. Hij is thans de kunste naar, die van de hevigste gebenrljjkheden on»schenkt der schoonheid bevrediging. Ik weet niet wat Helene de Sparte" op het tooneel ia! geven. Dan lezer, die Ver haeren. van bjj les Flamandes»" volgt, zal echter nit de lezing ervan de zekerheid ver nemen van eene kracht, die grooter is naar 20 meer beheerscht, van eene schoonheid, die dieper is naar ze meer bezonken is. KABEL VAN DB WOE&TIJNH. De MerlaEtt Legatieiraclit te Peking, Zooals men zich nog wel zal herinneren, was een der eerste daden van het diploma tiek beleid van den Nederlandschen geiant te Peking, pas aldaar benoemd en nog abso luut vreemd in China, om de legatiewacht van 45 mariniers af te schaffen ten einde.... de daardoor bespaarde duizenden guldens in eigen zak te mogen steken, om beter «(aai te kunnen voeren (II) naar het heette, in het (zeer goedkoope) Peking. Wjj herinneren ons stemmen, die hiertegen zijn opgegaan, op twee gronden, n), ten eerste, dat het prestige van ons gezantschap te Peking er onder zon lijden, en ten, tweede, dat de 'toestanden in China van dien aard waren, dat de legatiewacht ieder oogenblik ter bescherming noodig kon «jjn. Deainoloog Henri Borel heeft hier, meen ik, p. a. 66k op gewezen indertijd, toen deze in Peking vertoefde, in De Teltgtaaf(W10.) In den tyd, dat de Neitrlandsche legatie-wacht werd afgeschaft, - broeide in China reeds de revo lutie, die ieder oogenblik kon uitbarsten. Be andere mogendheden hebben dan ook die wachten behouden, en zJJ, die ze iets ver minderden, hadden (sooals Rusland teCfaarbin, DaitEchland de Kiaotchiau, Engeland te Tientsin) troepen vlak in de buurt, om op 't eerste sein, denzelfden dag nog, over te komen. Vermoedelijk door de totale onbe kendheid van onze Kamerleden met 't Verre Oosten heeft de heer Beelaerts het er door gekregen" en lijn de duizenden guldens, vroeger besteed aan de legatiewacht, als tractements vermeerdering in zjjn eigen zakken verhuisd. Edoch, de loop der gebeurtenissen heeft thans zonneklaar bewezen, waar deskundigen reeds voor gewaarschuwd hadden, dat onze gezant, toen hjj voorgaf, dat de legatiewacht niet meer noodig zon zjjn, bleek, absoluut niet op de hoogte te zijn geweett van de toeinlichtingen wist te geven, want 't binne Roomsche, weet U?" O f er een' smal landpad, langa een haag van eikenhakhont, gaat de ontvanger, wee van het gezeur, dat hij heeft moeten aanhooren, dan plots in een lach schietend als hij denkt om Launis, nieuwe sensatie tegemoet. Voor hem heeft het niets schrikwekkends: Roomseh. Want Roomsen, is synoniem met Vlaamsen en hjj heeft een voorliefde voor de eeuwige lente van het Vlaamsche volk, en voor zijn zangerige taal. Zaer gevoelig is big voor het vriendelijk?gemoedelijke van den Vlaming, dat in zjjn taal weerspiegelt. Overgevoelig wellicht. Hij zet den kraag van zjjn jekker op, want de wind nit het noorden, vanwaar een zware bui onheilspellend naar voren schuift, is feller en kouier geworden. In de keuken van het hoefje, het haard vuur knapt en de klokke tikt, zingt vrouw _ van Belcele den ontvanger lachend heur Vlaameche antwoorden toe. Kindaren? Achte, menier den ontvan gere, 't ea vele newaor, 't zal lange zén, eer menier zoo \erre es." Beneden de twintig? - Zevene". uit een ander vertrek klinkt: Zesse, moedere, Znlma es al twintig geworren."" Zne, es Znlma al twintig?" Znlma es net al twintig, moedere, ge weet ge toch wel, ze nee nog dieën bonqu ge 'ad van de Franache jaogeis." " Ah hésjuust, 't es waor uek. 'k Wor al aod, jao menier den ontvangere, 'k hének al m'nen téd ge 'ad net als de braombeeze. Sjnnst, zesse dan", tellend op de vingers, om zich nog eens te vergewissen, dat es: ,Achille, Hyppolite, Madeleine, Cyriel, Triphon, 8idonie en Ractèle ah, dan ten 'c er ter toch zevene." Van ginds weer: Jao moedere, maor nao tel d'r Sidonie bèen die es bènonkel Aimé."" De goeie vrouw is zóvan etreek over haar domheid, dat ze er een kleur van krjjgt. Nu wil de ontvanger graag weten, waar Hyppolite de Jaegere woont. Zinnend met «fanden in China, f wel, die toestanden ver keerd te hebben voorgesteld, wat men niet mag aannemen. Immers, na het uitbreken der revolutie, is H. M. 8. Holland" van nit Indië met spoed naar Shanghai gedirigeerd, en, op telegrafisch verzoek van denselfden gezant is, nu reeds ettelijke maanden geleden, een legatia-wacht van 45 man mariniers van uit Shanghai naar Peking vertrokken, en daar l December 1911 aangekomen. Ziehier uit het Butaniaateh Nieuwsblad van 13 Januari 1912 hoe een (onder pseudoniem) schrijvend officier (of) wellicht (onder-officier) dier legatie-wacht nit Peking Echrjjft, over den toestand, waarin de kazerne in ons gezantschapsgebouw al daar verkeerde. Op het terrein staan de woningen voor den gezant, voor het legatiepersoneel en voor de wacht, verder eenige bygebouwen. Sinds den Boksersopatand was er een gezantschapswacht van mariniers, die in Mei 1910 werd opgeheven. Daar het zich liet aanzien dat een dergeIjjke beveiliging nooit meer noodig zoo zijn, werd alles wat tot huisvesting en verzorging had gediend, afgebroken. (1111) We kwamen dus in een leage woning en moesten zien het ons hniseljjk te maken. Natuurlijk moest ei flink getimmerd en geschrobt worden, vór er teekeniug kwam in ons verblijf, maar na een veertien dagen waren we toch ingericht. Men moet hierbj] niet vergeten, dat het werken met Chineesctie ambachtslieden veel geduld en overleg eischt. Als aartsbedriegers beginnen ze geweldig te overvragen en als men eindeljjk denkt geslaagd te zjjn, bljjkt bet dat het werk slecht wordt uitgevoerd, niet op tjjd klaar is, of dat de Chinees er toch bjj nader inzien weinig trek in heeft;. De nachten zjjn heel koud en daarom moesten de hangmatten opgehangen of op biitsen worden gelegd. Er was geen enkele tafel, stoel of koet, de kombuis en de andere bijgebouwen waren niet ingericht en in allerlei kleinigheden moest voorzien worden. Voor het eten moest wor den gezorgd, warme kleeding moest worden gekocht, enz. Verder, moest aan de verdediging wordtn gedacht." (l I) ) Is 't geen schande! Waar was dan de inventaris van vroeger gebleven in die kazerne? En waarom die niet intact bewaard roor (zooals nu zich voordeed) een geval van nood? Het praatje, als zon deze revolutie onver wacht" zjjn gekomen, zon aan den zegs man, zoo hjj gezant ia, een brevet van totale ongeschiktheid doen toekomen. Dierevolutie immers dreigde reeds jaren, werd ook, naar wjj laten, al sinds jaren in onze koloniën voorbereid en gesteund, en kon elk oogen blik verwacht worden. Wat nu den Indischen belasting-betaler hoogeljjk interesseert is dit: De kosten van vlag-vertoon van schepen der Indische marine komen, zooals bekend, ten laste van Indië's begrooting, en dus.... de onderhoudskosten der 45 man legatie-wacht te Peking k, die vroeger ten laste der Nederlandsche (Buitenlandsche Ziken) begroeting kwamen. Da duizenden guldens, voor die wacht uitgetrokken vroeger, zjjn thans op grond dat die wacht in 't vervolg overbodig waa l in de zakken van den gezant verhuisd, als verhooging van tractement. Nu bljjkt (wat de gezant had me ten en kunnen wet er) die wacht ten alotte weer wél noodig te zjjn geweest, hógnoodig zelf d. Zon nu de gezant ook zoo eerljjk zjjn, de kosten dier wacht nit eigen zak te betalen, of... mogen de Indische belastingbetalers dit doen? Dit vraagstuk zjj H.H. Kamerleden drin gend aanbevolen! BELA&TIKGBiTALER. *) (Die verdediging is in de andere legaties 't geheele jaar dór kant en klaar, op alles voorbereid.) Aan de Redactie van De Amsterdammer. In beleefd antwoord op uw artikeltje over den Anti-Trekhonden-Bond in uw nr. van 5 Mei, diene dat inderdaad door den Bond ernstig overwogen wordt een andere beweegkracht dan honden te verkrijgen. Zonder op deze plannen vooruit te loopen, kan nog niets nadèrs worden meegedeeld. al haar geestelijke vermogens: Laot me' ne kier pezen, Poliet de Jaegere.... Poliet de.... dé. zal Poliet zèn, die mee Eulalie van Beirvelde gettaod es, die weunt ieverans bèdat bosken...," Het andere vertrek komt weer te hulp: Maor moedere, ge kent ge dan Poliet niet uit den stammenee an de Sterre, sjanst nevenst meetje?"!) Moeder van Belcele is heelegansch van streek en roept: Awel, Rance, komde ge zelf 'ne kier en klap mee menier den ontvangere '?'n mensch als 'kik raokt mee de jaoren al zne op z'nen snkkele."" Emérance, strniache Vlaamsche van even 20, is in het plaatseke naastan bezig met haar toilet. Door een ruime kier van de deur ziet de ontvanger haar in 'r bruin gebreid lijf j a staan voor een spiegel met verweerd glas, gedrongen tnsschen een tafel en een koukachel, waarop een keteli j e varkensvoer kalm en gemoedeljjk dampt en pruttelt. Een kam, met de weelderige sporen van pas geëindigde werkzaamheid ligt op de tafel naast haar, tnsschen een zeepbakje en een brninroode blouse. By'na klaar is ze. De halfbloote armen, achterwaarts gebogen, bewerken de laatste haarwrong. Een sierlijke kam midden daarin, twee spelden ernaast, dan de blouse nog, en Rance verschijnt: dag menier den eni gere". De' stem van moeder gaat omhoog en omlaag in een lentigen dans van klankenDie van de dochter klinkt helder, maar geljjkmatig en zacht, ingehouden door een beschaafd aandoende kalmte, die heel haar optreden kenmerkt. Er gaat een bekoring uit van haar wezen, die den ontvanger, zelf jong nog, even in verwarring brengt. Van hare stem, van het weelderige blonde haar, van haar teint donzig blank en van haar atil-verstandigen, toch droomvollen blik. Dan is het, of ze plots uit haar rol valt. Als in een schrik roept ze: Moedere, moedere, kek 'ne kier, wat 'n smueren en 'nen lueljjken domp". Maar beur waarschuwing is overbodig al, 1) Meter bij den doop. Wat meDgcheljjke trekkracht betreft, de menschen kunnen nu eenmaal zeggen als een vracht te zwaar is, of bedanken om te trekken wanneer ze moe zjjn geworden; i ver hebben de honden het nog niet gebracht, die spreken alleen de taal tier oogen en die taal ia voor velen nog-en verstaanbaar. De dieren zjjn nog helaas naar al te veel aan de willekeur der menschen overgelaten. HKT HOOFDBESTÜOB VAN DEN ANTI-TEEKHONDEN-BOND, 6 Mei 1912. De Secretaris, Jon. E. A. VAN PULLECOM. *** Wjj hooren met genoegen, dat de Bond middelen overweegt om de honden door andere goedkoope beweegkracht te zien vervangen. Wjj moeten alleen nog maar een oogenblik wachten, geeft de secretaris ons te kennen. Zon de Bond dan ook niet een net zoo lang oogenblik willen wachten met de actie tegen alle menechen, die, om geen trekmenschen te moeten worden, trekhonden gebruiken? De menschen, wordt gezegd, kunnen weigeren te trekken"! De secretaris had er misschien bjj kunnen bijvoegen: weigeren te eten." Het spjjt ons aldus te moeten schrijven legen een beweging, die het gewis goed voor heeft, maar hier is een goed, waarvan geldt: Ie bon est qaelquefois l'ennemi dn meilleur. RED, Itdisclie Uitnutiip, Aan den Hoofdredacteur van het Weekblad De Amsterdammer. 7 Mei 1912. Kaar aanleiding van Uw onder bovenstaanden aanhef geplaatst artikel in U w geacht weekblad van 5 Mei j.', meenen wjj U beleefd doch dringend te mogen verzoeken, in Uw eerstvolgend nummer den naam openbaar te maken van den unfairen collega, die door onwaardige praktijken in staat zon zjjn, ons het vertrouwen te doen verliezen van het publiek, dat in ons vak wellicht meer dan in eenig ander vak, op onze eerlijkheid moet rekenen. Waar het Deansche Weekblad, waaraan gjj U w artikel ontleent, naam en toenaam noemt, en voor iedereen te verkrijgen is, schijnt het ons overbodig, dat U door ver zwijging van den waren schuldige een mogeIjjEe verdenking Iaat rusten op personen, die aan dergelijke handelwijzen part noch deel hebben. * U, Mjjnheer de redacteur vriendelijk dankend, Hoogachtend, Uw d w. dienaren, 8. POLAK VAN DKVKSTBK. M. S. DE JOSQ. Auo. SAVELKOUL. P. M. BEOEKMAKS. ADRIAAN SCHAKEL, Au BON MAECH (A. de Vries en Zonen), * « * Wjj hebben niet geweigerd het boven staande te plaatsen, hoewel wjj natuurlijk ten opzichte daarvan geen verdere verant woordelijkheid aanvaarden dan wat betreft het door ons gaarne ei kende feit, dat de heeren, die het teekenden, niet in het be doelde stuk genoemd werden. Er zullen zeker xog meer personen in Nederland zjjn van wie dit gezegd kan worden. Wjj kunnen niet allen gaan aanwijzen. Maar wjj doan het evenmin de Nederlandsche firma, die in het Deensche geneeskundige weekblad met name is beticht van bedriegeljjken handel. Tegen deze firma bestaan immers voorloopig geen andere bewijzen dan de bewering van eenige personen (hoe betronwbaren indruk deze dan ook maakt). Het Ministerie van Koloniën zal ongetwijfeld de door den Deenschen arts, officier van gezondheid aan boord der Willem I, gedane beschuldiging onderzoeken a) ten opzichte van den met name ge noemden leverancier van Indische uitrus tingen, b) (last not kast!) van de ambtenaren aan het Dep. van Koloniën, die worden gezegd zijn slechte practjjkei in de hand te werken. RED. want het heele vertrek, zoo even gewoon verlicht, staat in een vreemd angstigend donker: de bui uit het noorden is er. Voor het venster staan alle drie, te kijken naar de jagende wolkenlucht, donker van valsch-groengrauwe kleur, spokig doorsche nen van lichtende metaaldampen, blauwig, violet en geel. Het wolkengejaag stormt als een felle dreiging over landen en woningen, huiverritselend langs de ruiten als hagelslag. En de aarde schjjnt zich te verzetten uit alle macht. Woestfel van kleur toornen op het erf de moagroene stammen der pasgesnoeide boomen, de hakwonden staan erin als hooggeel vlammende oogen. Ook de lan den blaken, schittergroen en vlammenpaarsch, van strijdlust en het vermiljoen der daken langs den dijk gloeit en laait als pannebrand. Vrouw van Belcele vindt, dat de ontvan ger moet gaan zitten en wachten, tot de bui voorbij gedreven is. Er zit onweer in de lucht of hagel en binnen zal 't licht beter zijn dan buiten. Gevangen onder velerlei bekoring, laat hij zich gemakkelijk overhalen. Meeder van Belcele schenkt een glaasje en er ontwikkelt zich b\j den knappenden haard aldra eene intimiteit, die haar den moed geeft tot een aatrantigheid... ze had al eens willen laten vragen, wanneer de ontvanger sprekelijk" was. Na deze bescheiden inleiding biedt ze als 4en candidaat voor de klerkenvacature aan: haren Triphon. Be ontvanger vraagt naar leeftijd en vroegeren werkkring. Triphon is eigenlijk echilder van a'nen stiel, maar kon niet tegen de veiflncht en de dokter van Assenee, waar hjj in 't zieken huis heeft gelegen, zes weken lang, had ge zegd : de jongen moet 'nen anderen stiel zoeken. Awel, Menier den ontvangere, kek 'ne kier hier, wat hjj gemaokt hee in Assenee. Newaor Menier, zue zes weken lank niet hebben te doen, en niet meugen doen, en niet hoeven doen, newaor Menier, dan valt de tèd lank". Een gesneden gchilderijUjat laat ze zien. 't Snijwerk is goed, de lijst grotesk. Elk der vier hoeken eindigt in drie groote bladeren, ROUSSBAÜ-KIEUWS. De aanstaande herden king van J. J. Ronsseau's tweehonderdsten geboortedag op 8 Juni ia', naar men kan denken, een stroom van uitgaven doen ont staan. P. P. Plan zal bjj den uitgever der Ar.nales-Routseau te Genere een boek doen verschijnen: J. J. Roueieau racontépar let gazettes de ton tempt, waarin hjj een reeks teksten nit tijdschriften en kranten samenleest, die verslagen, inlichtingen en praatjes over Boussean hebben gebracht en wier publicatie valt tnsschen de veroordeeling der Emile, met als gevolg het bevel tot inhechte nisneming van R, en het decreet van 20 Juni 1790, 'waarbjj bepaald werd dat het Contrat Social op 't altaar des vaderlands zou worden geplaatst. Het boek sal ook onuitgegeven brieven van en aan R. bevatten, alsmede aanwijzingen over de muziek van zjjn Devin du village en een portret, dat nog weinig besproken is. THB ABT JOURNAL. Dit overal bekende, steeds keurig uitgevoerde engelsche kunst tijdschrift, heeft opgehouden te bestaan. Nog in de Januari-nflevering van dit jaar schreef de redactie: Wat betreft de toekomst,kun nen wjj niet beter doen dan de vervulde profetie van ons eerste nummer in 1839 te herhalen: dat wij zullen voortgaan ons te volmaken is 100 zeker als dat, wtf rollen bestaan blijven." Toch is het anders gegaan. Met de Febrnari-afhvering van des 74an jaargang is de uitgave gestaakt. BOBKVHRKOOPINQ TB LEIDEN. Bjj de firma Bnrgeradjjk en Niermans, ui van 28 Mei tot 7 Juni eene boekverkooping plaats hebben, waarin o. m. verkocht zullen worden de eth* nographigche-, geschied- en aardrijkskundige bibliotheek van baron G. W. W. O. v. Hoëvell, oud-gou veinenr van Celebes en onderhoorigheden, de theologische bibliotheek van wjjlen prof. dr. G. Wildeboer, hoogleeraar in het Hebreenwsch in de Israël, oudheden aan de Leidsche Universiteit, de rechtsgeleerde en staathnishondknndige bibliotheek van wjjlen mr. J. van Henkelom, president van de arrondissements-rechtbank te Rotterdam, de taai en letterkundige bibliotheek van dr. A. Lodewjjckx, hoogleeraar aan het Victoria college te Stellenboech enz. De boeken Vrijdag en Zaterdag 24 en 25 Mei te zien. Deselfde firma gaf nit haar Bulletin No.>, bevattende de titels van een SOOtal werken, bjj haar verkrijgbaar, en o. . handelend ever Nederl. taal-en letterkunde, Pieter de laCourt, Johan de Witt, Huygens, de vrouw en het huwelijk, Marocco, Tripoli. lllllltlllllllllllMlHIMinilllllllllllMllllintlllllllHIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIMIIIIIIIIIHIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIirillllllllllUIIIIIIIIIMIIIIIIIIIII 40 cents per regel. BOUWT TE NÜHSPEET. Inlichtingen bjj het bouwbureau DE VELTJWE", aldaar. DELAUNAY BELLEVILLE AUTOMOBIELEN. Hoofd-Agent voor Nederland: J. LEONARD LANG, 114 Stadhouderskade, AMSTERDAM:. GRANDS VINS DE CHAMPAGNE Perrier-Jouet Epernay. Concessionnaires, Sauter & Polis,Maastricht. cC^UUfA-l^. IS EEN POPULAIR RIJWIEL **"""* VOOR WEIMIG GELD f AMSTERDAM, . nrnur< mn ( HOBBEMASTR. 2B A. BERVELING, V van ProfDcO Hoofddepót te AMSTERDAM: Kalverstr. 166 K. F. PECTSCHLE-BENftEB. Piano-, Orgel- en Hoziekhandel Meyroos «fc ttalshoven, ARNHEM, KONINGSPLEIN 9. Interc. Telefoonnummer 913. VLEUGELS en PIANO'S in Eoop en in Huur. REPAREEREN STEMMEN RUILEN. T TTéT. A "KT O Een van de mooist *J v VTXX.LTS V^. gelegen plaatsen van ????????????M Zwitserland. Zeer vele wandel w. en uitstapjes. Zacht, gematigd klimaat. Temper, in den winter gemidd. 2,6°C. Geen mist. Heerï. verblijfplaats voor de lente en den zomer. 70 hotels en pensions met meer dan 4500 bedden. Op verl. gr. geill. Gids No. 19, door het Off. Verkehrsbnr. in Lngano of door het Int.Verk.bur.Raadb.str.l b/h Singel, Amst. Het est behentle IlerH AUTO-GARAGE RENAULT.- FREDERIK HENDRIKLAAN 84. '8-GRAVENHA.GE. Telefoon Schev. 1533 Iste KLAS FAM. HOTEL LUZERN HOTEL EUROPE ???????^??????l Schoonste ligging met prachtige Tuin aan het Meer. Kamers met Bad en Toilet. Pension vanaf g franc. Büvoorkeur door Hollanders bezocht. Prosp. b^ den eigenaar R. MATZIG en Intern. Verkeersbnr., Amst., Raadhnisstr. 16. die naar drie kanten wijzen, als vijandige speerpunten. Het is of het hout, vol voor jaarswellust, aan de hoeken uitslaan wil. Wonderschuen, newaor Menier,?" dan met hooger geluid: A.Ua, Rance, lang den album 'Eekier, en wès 'nekier Triphon." Di ontvanger en Rauca zitten naast elkaar, schouder aan schouder, voor het opgeslagen boek. Bij 't wyaen naar een linkerhoekportret strijken de weerbarstige haartjes van haar kapsel kittelend langs zijn wang. Triphon ltykt 'm 'n sympathieke jongen. Maar hjj zoekt een ander portret, en als hjj 't gevonden heeft, wjjst hy, 't stille meisje even ondeugend in de gjj stootend: Wat is dat voor 'n leeljjkerd; dat is er toch geen nit Stroodorp?" Awel, ge zegt ge d i ejunst, 'ne lueljjkerd"", antwoordt Rance kalm. Maar moeder, die over haar dochters schou der kykt, is met dit antwoord nog niet tevreden. A. wel, Menier den ontvangere", zegt t», «jaust gezegd, 'k zeg ik dat ie vors en altèd, en pertang pezen zé't zelve nie. Ze pèae zé, déze schuene jiffraoen motten zèn, schao zèn ze yeur 't werk op 'n boeren'of, schao da de vingerkes vuil zullen worren." Ah, moedere, ge zodt ge 'ne mensch beschaomd maoken,"" en de handjes glippea koket-vlug weg in een rokplooi. De ontvanger zal nog eens denken over Tri phon, dankt voor de gast vry'heiden gaat naar de Jaegere; de bui is voorbj] gedreven. Rance zal hem den weg wijzen, dat hjj niet verloren loopt." Zoo gaan ze dan getweeën door het ach terhuis en over het deeltje naar buiten. Op 'n boeren'of es 't altèd smerig," excuseert ze, ven achter 't wagenhuis wijst Rance: eerst voorbij gindsch boscbje, waar de ontvanger een voetpad zal vinden dwars door den akker. Hjj zal dan al gauw, linke, het hnizeke zien staan, heelegansch wit met een zwart kruis op den linkermuur. De ontvanger dankt, steekt zjjn hand uiten... lila, zne es 't wel," zegt Rance, vriendelyk afwerend. Moeder van Belcele, geleid door een merkwaardig moederljjk instinct, slaat de kansen van Tiiphon hooger aan, en als de ontvanger aan den hoek van 't boscbje omkykt, ziet hy' Rance staan op dezelfde plek nog, hem volgend met haar droomvolle oogen. Tegen 't vallen van den avond gaat de ontvanger over den Driesschendjjk naar huis. De wolken cjjn weggetrokken, de zonnenevel is heen. Er is als een nuchterheid over het land gevallen. Da lucht spant dof en strak, de landen strekken in een schoonheidslooze granw-paarsch-groene egaalheid. De lange greppelljjnen van het bouwland staan evenwjjdig als met een lineaal getrok ken; een boomenry steekt op geljjke afstan den van elkander haar kale bezems omhoog. NASCHRIFT. Da deurwaarder en Leunis komen 'sanderen daajs tegelyk per flets aan no. 40. Stommeling", voegt mama haar spruit toe, maar daar helpt geen lieve moederen meer aan, de fiets moet aange geven, Bure Miete, die net een geleende pan terugbrengt bedankt voor de panne", krjjgt den wind van voren. Bedankt voor de panne?" nenspraat de lieve weduwe haar na, d'r neusvleugels en mondhoeken uitrekkend tot een grijns. Val* sche slange Panne, panne T waor kom je anders voor, as um je nenze in mien zaoke te steke, hét Kannè? Je mocht liever dinke nm je n'elge, of doch je, dat de heele buurt het niet zien kon, da j e kind sprekend trekt op dieë thnuslegger 1) van je ? Heit die braove jonge iPn fletse wel overgegeve ?" Zoo sloeg de deurwaarder zonder moeite twee vliegen in n slag. En Triphon? De kansrekening van moeder van Belcele is juist geweest, de jongen is aangenomen en Rance is komen bedanken, met eea cadeautje bjj zich. 1) Commensaal.