No. 1827 DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. tot volmaakte genieting te komen, eenige lust tot genoeglijken spot behoort te worden thuis gelaten. Want de oude waarheid, dat hier op aarde het volkomene onbereikbaar is, geldt in niet geringe mate voor het dramatisch vertoonen. Waar een orchestleider te doen heeft met ne groep van kunstenaars, de musici, zoodat hu door sterken wil en groote gaven, geluk men het van den heer Willem Mengelberg weet, het uiterst-denkbare volvoeren kan, daar staat eene tooneeldirectie voor heel wat ingewikkelder beslommeringen door de ver schillende groepen van kunstenaars, van tech nici ook, die zij noodig heeft bij de bereiking van het hooge doel, dat het ideale drama is. Er wordt tegenwoordig ook zoo veel geëischt. De oude Grieken en Romeinen hadden het eenvoudiger. Zy zaten binnen de grootsche omlijning hunner steenen theaters en zagen voor den architectonischen achtergrond der scena het drama spelen. Zij hadden geen tooneelgordjjnen, geen coulissen, geen hersen voor het licht; zij hadden niets van al die geriefelijke zaken, die den hedendaagschen regisseur zoo licht verleiden van den goeden en grooten weg. Züspraken schoone verzen met heldere stem en luttele maar duidelijke gebaren; zümaakten wat muziek met weinige instru menten en de toeschouwers behoefden niet in een monsterachtige zaal aan hun eigen tijd en omgeving ontrukt te worden door de verbeeldingswereld op het tooneel. De schoonheid van schouwplaats en scena was ne, in die tijden langzaam gegroeide en ontbloeide harmonie. Wüechter, veelzijdige twintigst' eeuwers, zien slechts harmonie (indien men pok de schoonheid- ontberende o rereenstemming zoo noemen mag) bij de vertooning van een hedendaagsch realistisch tooneelspel. Zoodra wij zitten voor een historisch drama, moet onze geest zich uit den tijd van nu weten te bevrijden; wij mogen niet meer denken aan onze schouwburgzaal met rood-fiuweelen bekleeding en vergulde zuiltjes, aan al de fraaie of niet fraaie toiletten der dames noch aan de zwarte rokken en witte overhemden der heeren; wij hebben ons te verdiepen in een andere wereld van andere tijden. Indien wüdit niet volkomen doen, zal de dishar monie van de schouwplaats en de scena ons al te zeer opvallen (tenzij men nu een maal vindt dat dit juist zoo behoort) en men kan, al naar zijn gemoedsgesteldheid, treurig er om zijn of zich met den humor van het geval vermaken. Yan dit alles kan ook door vertooningen in de open lucht niets worden verholpen. De tegenstelling tusschem publiek en tooneel blijft bij elke dramatische opvoering die van de realistische afwijkt; het is een zeer nattiurlijk, zeer logisch gevolg van de moderne beschaving". Geen wonder dus dat men wel eens even lachen moet büeen overigens serieuzen arbeid op het tooneel. Dit is volstrekt geen boosaardige of critische lach. Er is nu een maal zooveel te zien en te hooren in de comedie." Men herkent meer of minder bewonderde stemmen, men hoort en ziet oude trucs, en de binocle verraadt vaak kleinigheden die verborgen moesten blijven. Dit alles doet echter aan de waarde der aangeboden kunstuiting niet af. Wij behooren die op zich-zelve en om haar-zelve te be schouwen en te bedenken wat er in dezen tijd te bereiken is. En dan mogen wij zeker eerbied hebben voordeGysbrecht-opvoering, waarmede Toonkunst" haar muziekfeesten opende. Een der bekendste drama's van Yondel vertoond te zien door een tooneelgezelschap dat onder zulk een diciplineerende leiding staat als die van Willem Koyaards; het spel te hooren ingeleid, begeleid en besloten door de muziek van dr. Alfons Diepenbrock, uitgevoerd door leden van het Concertgebouw-orchest, onder Willem Mengelberg; de reien te hooron zingen door de eerste Bolo-zangeressen en zangers van Nederland; de figuren te mogen zien in nieuwe cos t uu ms van de steeds smaakvolle en kundige me j. Brpnger, en in nieuwe decors van den heer Frits Lensvelt, dit alles is een zeldzaam voorrecht en wijst op een buitengewone zorg bij de leiders van het feest. De bijzondere schoonheid der muziek naar waarde te schatten gaat boven mijne be voegdheid en kracht; of zij echter het drama en de woorden der reien niet te buiten ging, is een meer algemeene vraag, die eveneens veiliger aan de muzikale critiek züovergelaten. Doch een enkel woord over de vertooning. met een mengsel van verlegenheid en wrevel. 't Is zes uur, mijn lieve Enid." Laat ons dan naar huis gaan," stelde de muziekonderwijzeres voor. Yan de wandeling teruggekomen, namen de postmeester en zijn gezellin plaats in de eetkamer van Mrs. Smit, waar het al vrij donker was. De kostjuffrouw trad weldra binnen en vroeg aan Miss Starton of zij de lamp niet opsteken zou. Laat dat nog maar 'n beetje wachten, Mrs. Smit," antwoordde de Engelse scherp. Op andere avonden is u volstrekt niet zo haastig, waarom nu van avond wel ? Boven dien is het immers nog niet donker." Hm, licht ook niet," bromde Mrs. Smit en verliet de kamer. Nu plaatste Miss Starton zich voor de piano en speelde zacht een sonate en keek onderwijl soms naar de postmeester om, die haar dan tegenlachte. Toen 't stuk uit was, kwam hij vlak naast haar zitten, vatte beide haar handen, hield die stevig omstrengeld en zei: Deze lieve handen mogen nu niet langer de pianotoetsen strelen, ze behoren voor 't' ogenblik aan mij en mij alleen," en herhaalde malen kuste hij vurig haar handen. Hoe mal stel je je nu aan, Harold," zei de dame spottend. Yoor die belediging moet je mij voldoening geven en dat in de vorm van een kus," ge bood hij, en na enig tegenstribbelen werd er aan zijn lachend gegeven bevel voldaan. Tot kwart voor zeven werd deze lichte, vrolike flirt voortgezet, toen kwam Mrs. Smit om de lamp op te steken en moest de tafel gedekt worden, zodat de heer Chairly tot zijn spijt nu genoodzaakt was afscheid te nemen. * * * Nog ruim twee maanden moesten ver lopen voor de postmeester Boomsburg met een andere standplaats kon verwisselen. Gedurende die tijd vermaakte hij zich uitHet niet-realistische drama (of epos-indramatischen vorm) van Yondel is voor de tot heden meestal gevolgde realistische enscèneering zeker allerminst geschikt. Bij Yondel is geen spoor van eenig streven, om de handeling-zelve nabootsing van de werkelijkheid te doen zijn. Wel tracht hu in zijne beschrijvingen den indruk der realiteit zoo nabij mogelijk te komen, doch dat hij die beschrijvingen, die lange ver halen, in den mond legt, geheel op claasieke wijze, van zijne personen 't zij ze haast hebben om te ontvluchten, 't zij de stad rond hen in brand staat, dit ontneemt aan het tooneel-gebenren alle realisme en zet het op 't plan van het, bij den Gysbrecht vaak onmogelijk en tot episch wordens toe gerekte monumentale drama. Den hoogen stijl te vinden en toch het sterke leven der werkelijkheid te behouden, gelijk Shakespeare kon, dit was voor Yondel niet weggelegd. Doch gelijk hij nu eenmaal is, moet hij ons gegeven worden. En dan is de ensc neering die de heer Lensvelt voor deze Gijsbrecht-opvoering ontwierp en tot stand bracht, een getuigenis van juist begrip en voor den heer Koyaards een waardige voortzetting van Boland Holst's ontwerpen bij Lucifer. Daardoor ging het verwisselen der decors bij de verschillende tooneelen en bedrijven ook zonder veel tijdverlies. Het realisme kwam echter hier-en-daar nog spoken. De zuiverheid van Yerkade's Bomeo en Julia-décor was er niet; en ook bleek in sommige al te stijve lijnen de invloed van moderne Duitsche strevingen. Maar er waren zeer fraaie tooneelen, waarin de schoonheid der gewaden het geheel tot iets zeer bijzonders voor het Nederlandsche tooneelleven maakte, zooals in den aanvang van het derde bedrijf. Het spel was uitnemend voorbereid. Mevrouw Royaards gaf stijlvolle momenten, waarbij zij in de kleine Adelgund een alleraardigste gezellin had. Ook de heer Royaards heeft in zijn zware rol den stijl op welbegrepen wijze weten te behouden. Een enkel tafereel in deze vertooning deed onaangenaam aan; de verschijning van Rafaël, wiens profetie door den heer Jan Musch met waardigheid werd gespro ken, kwam' als een zonderling zoetig prentje uit een winkeltje-van-religieuze-artikelen te midden van de reeks zeer schoone dra matische beelden. Moge de regie van den heer Royaards voor latere voorstellingen uit de belichting en omlijning van dit visioen het zoetelijk-roomachtige weten te verwij deren en er de verhevenheid in te brengen die aan zulk een verschijning op zulk een moment passend is. P. H. VAN MOERKERKEN Jr. Müa Noodlot ei fle fitte Ier, Ineens is daar uit de dikke duisternissen der onbekendheid een grove figuur op my toegestoven. Hoewel ik maar een bleek en mager jongentje ben en heelemaal geen held, ben ik van déze literaire strnikroover niet geschrokken. Ben groote mond. Veelheid van woorden. Enfin, dat gaat voorbij. Wat blijft over? Wat is de zin van dit lawaai? Ik schijn behalve rampzalig k nog dom te tSjn want ik heb die niet kunnen vinden. Open deuren in trappen. Wij zijn een Hollandsche Zwiebel fisch. Nu vraag ik, uie heeft dat ooit ontkend en wie zal er ooit over denken dit te ontkennen 1 Zeker niet Dixon en ik. Het eigenlijke plan is, nu een goede twee jaar geleden, opgekomen bij Delen. Hy sprak er mi) over. Ik. op mijn beurt, maakte er Dixon warm voor. En na in München met Yon Weber de wedernydsche verhouding met de Zwiebelfisch te hebben vastgesteld, sjjn we aan den slag gegaan. Mijn open hartigheid is bijna pijnlek, niet? Niet alleen heb ik vnigeljjk en geniepiglyk Yon Weber geïmiteerd maar bovendien is het idee van deze imitatie niet een»van mul Waar nu het Hollandsche boek naar inbond en uiterlijk wezenlijk van het Dnitscbe verschilt en behoort te verschillen is de Witte Mier das milist de Zwiebelfijch principieel volkomen op zijn plaats. Dat de Zwiebelfisch beter is en de Witte Mier een prul, zyn persoonlijke opinies van de Jong. Die hu met wellicht meerderen gemeen heeft. Ook zijn er die er anders over denken. Dór kan ik natuurlijk niet over strijden. Wel blijken de fundamenten stekend met Miss Starton en Nellie Leafden, tussen welke twee dames hij zijn oplettend heden eerlik verdeelde. Die twee maanden van lichte flirt beant woordden aan Miss Starton's idee van af wisseling, tijdverdrijf en vermaak. Zo'n poos van spelend hofmaken door 'n enigszins nonchalant en innemend man, die in haar een prettig warme aandoening van vluch tige verliefdheid opwekte, was de pianiste niet alleen een levensgenot, maar ook een levensbehoefte, zonder welke zij zich voelde als een plast, verstoken van zonneschijn, als een kasbloem, buiten bereik van zuidelike warmte. De kunstenares in haar, ver langde naar kleur en een romantiese tint in haar bestaan, de vrouw in haar naar emotie. Deze flirt-periode was haar als 'n handvol heerlike rozen, waarvan de geur der herinnering, door verbeeldingskracht geholpen, altijd sterker en meer be dwelmend zou worden, naarmate de bloemen gingen verwelken of dat tijdperk langer geleden en vager van voorstelling zou zijn. VI. Op de bepaalde Zaterdag, om vijf uur 's namiddags, kwam Harold Chairly afscheid nemen van Miss Starton, die juist alleen op de stoep heen en weer wandelde. I have come to say goodbye to you, dear Enid," begon hij zacht met zijn weke stem. De muziekonderwijzeres knikte stil. De postmeester trad nu nader en vatte haar hand. Het spijt me zo, dat ik hier vandaan moet gaan, want niettegenstaande ik je nog maar zo kort ken, houd ik meer van je dan ik zeggen kan. In jou heb ik ten laatste mijn zielsverwante gevonden en nu, nu moeten we reeds scheiden! Zo spoe dig al moeten we elkaar vaarwel zeggen. Mijn geestige vriendin, ik zal je zo missen! Enid," fluisterde hij, terwijl hij zich nog meer naar haar toe boog, beloof me tenminite zo nu en dan aan mij te denken en beantwoord mijn brieven?" van de Jong's oordeel van verdacht-onsoliede constructie te zijn. Kennis van boekmateriaal heeft hij blijkbaar niet, waar hij bijv. ons papier, een uitstekend vergé, beemaalt. Dat is gén questie van smaak maar een van verst and-er van-hebben. Ook zijn oordeel over mijn persoonlijk werken op letterkundig gebied is zijn eigen dom en als zoodanig onaantastbaar. Ik eer biedig dit gaarne, om ten slotte met een kleine verklaring zijn zware" plagiaats beschuldiging van de Z wiebel fisch, zoomaar brnteal-klakkelooa overgepend in ons pros pectus. In de eerste proef stond keurig netjes en eerlykjes: met de Münchener Zwiebelfisch zeg gen de leiders enz. Een bekend Amsterdamsen sierkunstenaar oorspronkelijk deel van de redactie schrapte deze woorden. Hij vond dat citaat uit een volkomen onpersoonlijke, absoluut niet literaire voorrede waarschijnlijk te onbelangrijk vermelding. Toen hij op het laatste togenblik zich wegens overdaad van werkzaamheden terugtrok was mij deie onbe nullige quaestie al lang door het hoofd gegaan. Nu de inzender in de Groene ereenwereldhistoriech feit van maakt, werd ik pijnlijk wakker geschrikt. Zoo achteloos ookl Overigens Dixon heeft een eerste proef van het prospec tus waar het nog bij staat. De sierkunstenaar zal zeker, wanneer men zulks van hem vergt, gaarne en glimlachend schuld bekennen. En in de tweede druk van het prospectus zal natuurlijk het verzuim" hersteld worden. Lezer, wij zijn, willen zyn een imitatie" van de Zwiebelfiacb. Die arme van Bekeren met zijn Gulden Winckel, Das Literarische Echo" voor Holland l Nu kunnen we mekaar troosten als ik weer eens in Baarn kom. Wy willen trachten in ons soort een net, aardig, geisellig, lief, goed, verzorgd tydEchriltje te zyn. We willen ons best doen enz. enz. 't Iedereen naar den zin maken willen wij niet. En wat blijft er over van 's heeren de Jong's attaque"? Een wat schor geschreeuw van persoonlijk aanvallendin aard, dat nu het zake lijke weerlegd is beneden de aandacht van den zoodanig in het nauw-gebrachten schrijver dezer angstige regeltjes en beneden dia van een ernstig literatuur min naar wiea het liever om. de zaken en de feiten te doen is blijft. Hoezeer de heer de Jong verblind is, bljjkt uit dit teeketunde staaltje: Yon Weber schry'ft: ...für die Znsendnng der eisten Nummer Ihrer kleinen W. A. meinen Dank anssprechen." Dat is duidelijk, nietwaar? Geen moeilijk Duitscb. Niet voor tweeërlei uitlegging vatbaar. De heer de Jong schrijft in een geniepig nootje: briefzending?" enz. Hoe noemt men dat op zyn Hollandsch? Insinuatie. Wat voor soort insinuatie? Een Domme, want ieder eerly'k lezer kan den man hier corrigeeren. Wanneer de Jong onder dit stukje nog een guitig ver weert j e heeft gefokt, kan hu wérkeeren van waar hy kwam, in zyn veilige, beschermende duisternis, trotsch op zyn over winning, dat hu den schreeuwleelyk van een Greshoff daar eens 100 fijn en zoo ad rem (sic) heeft te pakken genomen. Ik gun hem den roem in den kring van verwanten, vrienden en medestanders van harte. De Witte Mier blijft intusichen verschijnen. Ik blijf, wanneer ik dit noodig vind, doorgaan met het in de wereld zenden van minder waardige publicaties. En Dixon de arme uitgever kan rustig zijn abonnéetjes bij boeken. Nijmegen, 19 Juni 1912. J. GRESHOFF. BiBLIOQEAPHIB ENQBLAND's GBSCHIEDENJS. H. K. Tedder, secretaris en bibliothecaris van het Athenaenm, die reeds lang de wenschelykheid betoogd heeft van het tot stand komen van een complete bibliograpbie van de geschiedenis van Engeland, geeft nu kennia dat zulk een werk onderhanden ia. Het zal worden uitgegeven in drie deelen, onder leiding van dr. Prothero en uitgelezen en gerangschikte opgaven bevatten van werken, in het Engelsen 'en in vreemde talen, be trekking hebbende op het Yereenigd Konink rijk, zijne koloniën en bezittingen, verschenen in de jaren 1485 tot 1910. De waarde van zmlk een werk ia voor hen, die historische studiën maken, niet hoog genoeg te schatten. BJOKNSON'S BBIEVBN zyn door professor Half dan Kout voor de pers gereed gemaakt. Het eerste deel zal in den herfst tegelijkertijd te Kopenhagen en te Berlijn worden uitge geven. Waarschijnlijk zullen die brieven, die van groot literair belang moeten zyn en veel over Ibsen bevatten, ook in andere talen verschijnen. Ik zal ze zeker beantwoorden als ik ze maar heusch krijg," gaf Miss Starton met bittere nadruk ten antwoord. Enid, hoe kun je nu zo iets van mij denken," riep Mr. Chairly, vrees'lik ver ontwaardigd uit. Natuurlik zal ik je schrijven, elke week geregeld, 't zal me een behoefte zijn dat te doen, ik vind het een voorrecht, dat ik steeds iemand zal hebben, aan wie ik, al is het dan maar op papier, mijn gedachte»kan openbaren." Ongetwijfeld," klonk het spottend. $i Enid, Enid, jij, die voor mij de muziekengel bent, hoe zal ik je toch overtuigen van mijn stellige, mijn goede voor nemens ....!" De weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens," merkte de dame koel tjes op. De heer Chairly werd een weinig senti menteel af en begon haast nijdig te worden. De postkar, waarmee hij vertrekken zou, zag hij al naar 't postkantoor rijden en nog had zijn cyniese vriendin hem geen vriendelik woord toegevoegd zodat hu het tot nu toe niet had durven wagen om haar een kus te geven en de tijd was zo kort! Vervloekt ellendig! Had hij dat geweten, dan was hij Enid zeker niet komen vaarwel zeggen. Dan had hij dit uur ook maar liever bij die jolige Nellie doorgebracht. Maar waarom ergerde hij zich toch eigenlik? Ze was immers altijd zo hatelik en haar rake bitsheden juist hadden hem altijd biezonder vermaakt, hem in haar nog het meest aangetrokken. En hij wist immers ook wel dat haar hatelikheden meestal niet half gemeend ea soms slechts gemaakte geestigheden waren. De postmeester nam nu een heel klein, mooi en fijn verjaardagboekje uit zijn jas zak en reikte haar dat over met een be vallige buiging. Wat moet ik daarmee doen ?" vroeg Miss Starton verbaasd. Uit vriendelikheid aannemen en ter RouesKiu TENTOONSTELLING. In de Bibliothèque Nationale te Parijs is een Rousseautentoonstelling geopend, naar aanleiding van de herdenking van Rpussean's 20»-jarigen ge boortedag op 28 Juni a.s. De tentoonstelling duurt zes weken en is des Maandags en Donderdags van 10?4 nur te bezichtigen. Zy bevat alle bibliographische schatten die de Bibliothèqua Nationale van Rousseau be zit; oorspronkelijke uitgaven van zijne wer ken, manuscripten, muziekstukken, die hij componeerde, alsmede een aantal portretten en teekeningen waarop hij is voorgesteld. Onder de kostbare werken is o. a. eene editie van de Discours sur Ie»iciences et lei artt, welke in 1750 door de academie van Dyon bekroond werd; verder de Nouveau Dédale, Ronssean's eerste werk, in 1742 verschenen. Yan de genoemde Discours is ook het autographieche manuscript tentoongesteld, dat eveneens eigendom is van de bibliotheek. Yan Bonssean's muziekwerken ia het antographische manuscript van Daphnia et Chloêhet merkwaardigst. Ook is geëtaleerd een fraai exemplaar van Le devin du village dat eens aan Koningin Maria Antoinette behoorde en eok haar wapen draagt. J. J. ROUSSEAU AIS KIAVBHENHÏM. In het Musée Carnavalet wordt een speelkaart be waard, waarop J. J. R. ia voorgesteld als klaverenheer. Onder de grof afgewerkte, weinig gelijkende afbeelding staat het weord BOBKVERKOOPING TB LEIDEN. BQ de firma Burgersdük & Niermana Templum Salomonis", Leiden, is de catalogus verschenen van eene belangrijke boekverkooping, welke zij voornemens is te honden van 9 tot 12 Juli s.s. De catalogus bevat de titels van vele belangrijke werken over geneeskunde en aanverwante vakken, chemie en pharmacie, natuur- en wiskunde, sterreknnde, zo logie, botanie, geologie, mineralogie, geschie denis, aardrijkskunde, recht, letteren en kunstgeschiedenis. Dezelfde firma kondigt tevans aan bulletin no. 9 bevattende pl.m. 600 werken, gelegenheidsschriften, gravures enz., uitsluitend over de Herstelling in 1813, en over Waterloo. iiiiiiillllllHllliiinliiiiiiiillniiliiliiiMllllliMMllllllllll 40 cents per regel BOUWT TE NUNSPEET." Inlichtingen bij het bouwbureau DE VBLUWE", aldaar. DELILA CIGARETTE5 GRANDS VINS DE CHAMPAGNE Perrier-Jouet Epernay. Concessionnaires, Sauter & Polis,Maastricht. DELAUNAY BELLE1LE AUTOMOBIELEN. Hoofd-Agent voor Nederland: J. LEONARD LANG, Stad.hou.d.ersltad.e, AMSTERDAM. j. LE MINJE, Amsterdam. OUDE GENEYEB merk Nectar". ?1.38 per D literflesch. WIJNEN, COGNAC etc. TELEFONEERT voor ATAXEN: Telefoonpalen: Standpl. Damrak Noord 5454 Leidscheplein 10354 Centr. Station .. 9654 Sarphatistraat b/h Oosteinde 10054 Ygzelgracht bg Weteringschans en Stadh.kade 10554 Stal Amst. K. Mg. Thorbeckebar T. Baerlestraat Znid 387 Station W. P. Noord 1162 Thorbeckeplein 4170 voor INFORMATIES : Laadstation I Keizersgracht 485 Noord 1099 voor LUXE AUTO's en TOERW AGENS : Garage Kerkstraat 121?123 Noord 1891 LÜZERN HOTEL EÜROPE Iste KLAS FAM. HOTEL ?????????^^?B Schoonste ligging met prachtige Tuin aan het Meer. Kamers met Bad en Toilet. Pension vanaf g franc. BÜvoorkeur door Hollanders bezocht. Prosp. büden eigenaar R. MATZIG en Intern. Verkeerabnr., Amst., Raadhuisstr. 16. BERNER OBERLAND. TUINSTAD a/h 570 M. b/d Z. THUNERMJiiER»Centrum voor prachtige uitstapjes. Uitstekend ingerichte Hotels met 1500 bedden. KURHAUS. Geïll. Prospectus. Verkehrsburean Thnn en Intern. Yerkeersburean Amsterdam, Raadhuisstraat 16, bij het Singel. iimiiiiiMitiiiiiiiiiiiiiMiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiMmiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiill half in Chairly's armen lag, vurig kussen. Ze. verbeeldde zich dat ze in de armen van Harold St. John rustte en hij haar hartstochtelik zoende.... Een zachte, weke stem, precies de zijne, vleide fluisterend: Kus mij Enid, al is het ook maar n maal." Als in een droom, keek ze starend voor zich uit, de grote ogen wijd geopend en zoende haar bewouderaar herhaalde keren, Harold, Harold," mompelend. Ik dank je voor je aangename vriend schap, die on waardeer baar was in zo'n klein dorpje als Boomsburg," sprak de post meester ernstig. Vaarwel, leef gelukkig, liefste mijn en denk eens een enkele maal aan je onwaardige Harold Chairly," eindigde hij vrolik. Toen hy al op het pad stond, zwaaide hij nog met zijn portmanteau en riep luid en opgewekt: Ta-ta, Enid, ik verlaat je dierbaar dorokel" Dag Harold, het ga j e goed," antwoordde Miss Starton een weinig mat. Zij bleef hem nog een poosje nastaren: een weemoedige blik lag in de grote ogen, om de mond evenwel was een scherpe trek. Dan draaide zij zich om en ging het huis in, naar haar kamer .... *** Toen Mr. Chairly, een kwartier later, in de postkar zat, die, luidruchtig ratelend, Boomsburg vér achter zich begon te laten, glimlachte hij vel ijdele yoldaanheid. Ik heb twee gemakkelijke overwinningen behaald in Boomsburg en er een wat jolige t\jd doorgebracht. Maar ik ben toch bly, dat ik naar Johannesburg ga, voor het me in dat kleine dorp kon beginnen te ver velen," dus eindigde onze minnaar zijn overpeinzingen. gedachtenis behouden. Wil je dat doen, lieveling ?" Wat is het boekje artistiek uitgevoerd en de tekst van Shakespeare! Ik dank je wel hartelik, Harold," antwoordde de muziekonderwijzeres getroffen. Mr. Chairly glimlachte, nog niet geheel voldaan. En kijk nu even naar de iaskriptie, alsjeblieft, Enid." Zij las: To keep in Bemembrance of Sweet Friendship, from Harold Chairly to Enid Starton." Zul je het nu ter herinnering aan mij behouden, beste vriendin?" Nee, ter herinnering aan onze vriend schap," antwoordde ze, koket plagend. Ook goed," zei de postmeester, blij al zóveel gewonnen te hebben. Nu moet ik evenwel weg, 't wordt hoog tijd." En na een poosje: Enid, ik zal je nooit vergeten en je altijd lief hebben. Liefste, het ga je goed l Denk aan mij!" En haar terugtrek kend in do schaduw van de boomen, op zij van het huis, zoende hij haar hartstochtelik Gedurende hun hele gesprek en zelfs nu, terwijl hij zóernstig beweerde, dat hij altijd van haar zou houden en aan haar denken, dat hij het Op dit ogenblik zelf geloofde, wist Miss Starten dat de postmeester, die tang zo vurig verliefd meende te zijn, o'ver een week niet meer denken zou aan haar, die hem wat afleiding en plezier had bezorgd in het stille, kleine Boomsburg, en na drie maanden zou hij haar geheel ver geten hebben. Het was altijd zo gegaan, dacht ze bitter, en ook deze keer zou het zo gaan. Maar waarom hinderde haar dat ? Zij had dit toch van het begin af voorzien en het kon haar ook eigenlik zo veel niet schelen. Zij wou van deze zeldzame ogen blikken genieten: het leven hier had er zo weinige van voor haar. Enid Starton liet zich dus, een prettige sensatie van lijdelikheid voelend, terwijl ze