IB.febr, '13;?,No. 4860 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND AMSTERDAM VI/ZELSTRAAT-SG s;8 GO HEERENGR4 INRICHTING TOT HET M EUBILEEREN-EN VER.SIER.EN-DER LU O N IMG BOUWT TE NUNSPEET. Inlichtingen bjj het boawborean VELUWE", aldaar. DE PrimaAnthraciet,Gascokes, Brechcokes enz. Lflnbaansgr. 896. . Telef. N. 4376. DELAUNAY BELLEVILLE AUTOMOBIELEN. Hoofd-Agent voor Nederland: J. LEONARD LANG, 114 Stadhouderskade, AMSTERDAM. ?iniHliHiftiiimitliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii en opfrissching en zuivering, welke hun .vrijheid van bewegen verzekeren moeten, is '?het allemaal niks gedaan." ... D e n H a a g, 5 Febr. L. SIMONS. Het bovenstaande drukt ook vrijwel mijn meening uit nur mit ein bischen andren Wörte." : ' JOSINE A. SIMONS?MEES. . * * * De groote moeilijkheid een kunstinstelling als de K. V. H. N. T. te beheeren, wil mij altijd toeschijnen: het bewaren van de juiste proportie der artistieke en zakelijke belangen. Is de leiding te uitsluitend kunstzinnig, dan wordt door groote financieele verliezen het voqrtbestaan der onderneming bedreigd; is de leiding te uitsluitend commercieel, dan worden voor directe financieele voordeelen meestal te groote artistieke noodzakelijk heden opgeofferd en verliest de onderneming daardoor de belangstelling en in waarheid haar reden van bestaan. Dat de K. V. H. N. T. uitstekend zakelijk wordt bestuurd en welk een gunstige econo mische basis zij moet bezitten, bewijst haar voortbestaan niettegenstaande zij volgens oordeel der pers en een groot deel van het publiek geen goed meer schijnt te kunnen doen. Ik acht een artistieke stijging bij de K. V. H. N. T. alleen dan mogelijk, wanneer het Beheer den moed heeft, en dezen moed mag de oningewijde niet onderschatten, de artistieke macht in hun midden te verster ken, door dat deel van het bewind geheel over'te laten aan den litterairen adviseur en de regisseurs. Het te kort aan begrip n.l. merkbaar bij vrij wel iedere opvoering van de K. V. H. N. T. moet volgens mij zijn ontstaan door gebrek aan voldoende begaafdheid van den regisseur of gebrek aan voldoende macht, waardoor hij niet in staat was, zijn bedoelingen te doen uitvoeren. ' Op 't oogenblik heeft de regisseur bij de K. V. H. N. T. hoogstens een stem in de rolverdeeling, die door de leden van den Raad van Beheer wordt gemaakt. Dit recht komt den regisseur echter uitsluitend toe, aan wien de litteraire adviseur van tévoren kan mededeelen wat hij vór alles door het stuk UMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIflIIIIIIIIIIIIIIIIIIMHIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIII vragen, niks anders dan: Meester ik wou Stijntje trouwen? Meester zou vragen of hij gek was. Toch zou ie niet veel meer kunnen zeggen, hij was geen prater, dat wist ie. Daar hoorde-n-ie gerammel aan het slot van de deur, waar voor hij stil stond. Weg moest ie; vooruit er zat niks anders op, dan 't zoo te wagen, al z'n zoeken naar een goed begin gaf toch niks. Met lange, loome passen ging hij de enkele huizen voorbij, toen schoof hij meesters ramen langs. Er inkijken durfde-n-ie heelemaal niet. En voor Jaap besefte, dat 't ge beurde, hoorde hij de belringel hard uitluiën in de gang. Nou zat-ie er aan vast. Weer liefkoosde z'n roode zakdoek den bonzenden kop, en nog vór de laatste gloeiende punt in z'n broekzak verdwenen was, ging de deur open en stapte Jaap pardoes 't huis in. Op de mat bleef-ie staan, de zwarte pet secuur om de kloppende slapen. Nou Jèpik, jij hier?" vroeg Guurte, nog een oude schoolkameraad van hem. 'k Mos meester effe spreke!" Toen hij meester zei, ging z'n hand omhoog en lichtte hij onderdanig de pet van z'n borstelig haar. Möj-je altemet nog es rekene leere ?" spotte Guurte en dribbelde naar de eerste gangdeur, die zij na een klop en een jawel"van-binnen, opende. Meester, hier 's Jèp Kooiman." Kooiman ?" vroeg meesters krakende stem en Jaap, draaiend op de mat, hoorde aan 't geluid dat hij niet welkom was. 't Beetje, wat hij overdacht had, was nergens te vinden in z'n kop. Hij voelde niets dan eqn klop pende zwaarte. 'k Zal dadelijk effen komen," hoorde hij meesters stem zeggen. Guurte sloot de deur. Hè-je 't noord Jèpik ?" O je," zei Jaap langzaam, terwijl Guurte 'door de achtergang verdween. Onbeweeglijk bjeef ie, staan op de mat, bang om eenig geluid te maken, alleen z'n pet gleed rus teloos door z'n vingers. Hoe lang hij er gewacht had, wist ;hij niet. Ineens ging de deur open, de deur waar hij angstig telkens naar gekeken had en meester in hemdsBadplaats in ZuidTirol. Heerlijk klimaat. Seiioen September?Jnni 1911/12 31,602 badgasten. Stedelijke Kor- en Badinrichting. Zanderinstitnat. Kondwaterinrichting. Koolsnnr- en alle geneeskundige baden. Zwembasein. Inhallatiee. Radinno Emanatorinm. Dmlven-, Mineraalwater-, terrein- en openlucht ligknren. Kanalisatie. 4 hoogebronwaterleidingen. Theater. Sport terrein. Concerten. 20 Hotels Ie Bang. Sana toria. Talrijke pensions en villa's voor vreem delingen. Prospectus gratis bjj de Knrvorstehnng. De volgende Hotels van den len Rang ssyn van allen comfort volgens den oieaweren tjjd voorzien, geven gelegenheid voor pensionverblrjf en zenden op aanvraag een prospectus. De cijfers zjjn het aantal bedden. Grand Hotel und Meraner Hof 330 Fran Emma 260, Erzhersog Johann 220, Falast 220, Bristol 190, Kaiserhof 180, Habsbnrgerhof 140, Park 140, 8»voy 130, Tirolerhof 116, Aders 90, Minerva 85, Erzberzog Rainer 80, Austria und Villa Imperial 70, Hasafurther 06, Bavaria 66. wenscht uitgedrukt. Worden daarna nog zoo als nu ernstige vergissingen gemaakt in de rolverdeeling, dan blijkt de regisseur reeds daardoor onbevoegd. Immers juisten kijk op de speeleischen van een stuk en op de capaciteiten der acteurs en actrices, de juiste taxatie daarvan, is voor den regisseur een eerste vereischte. Zou hij partijdig zijn, en persoonlijke belangen boven de artistieke stellen, dan zal men hem dienen te ontslaan of de onbillijk bevoordeelden niet reëngageeren of bij den anderen regisseur indeelen. Bij doubleerende gezelschappen is het zakelijk onmogelijk den regisseur geheele vrijheid te geven van rolverdeeling. In dat geval moet dan echter het eene op te voeren stuk zoo goed mogelijk worden verdeeld door een der regisseurs, en daarna voor de overgebleven artiesten in overleg met den anderen regisseur een tweede teropvoering-aangenomen stuk worden gekozen, dat met de nog beschikbare krachten goed te bezetten is. Door den regisseur, die krachtens zijn vakkennis weet, hoe een bedoeling aan schouwelijk te maken, zal dan het begrip van den htterairen adviseur en het zijne in de voorstellingen komen. Ook eenheid zal er dan zijn, omdat het stuk als 't ware reeds in proportie is, door de juiste ver.houding der capaciteiten van de medespelenden ten opzichte van elke rol afzonderlijk. Genoeg repeteeren doet het overige. Meer smaak dan de K. V. H. N. T. tot heden ten toon spreidde, behoeft geen groote financieele offers te kosten. Het is doorgaans eerder een kwestie van innerlijke beschaving en phantasie van den regisseur, dan van nieuw en duur. Mist de regisseur oog voor kleur, dan kan hij op dit punt worden bij gestaan. Meer frischheid zouden de voorstellingen kunnen verkrijgen, door bij vacatures in overleg met de regisseurs een bepaald soort krachten te engageeren. Waar de rolverdee ling bovendien in handen van den regisseur zou zijn, ontstaat er dan wellicht een grootere rivaliteit tusschen de artiesten onderling, die uitstekend zal kunnen werken. Tegen woordig lijkt het vaak, als bepaalde een soort noodlot wie de rollen zullen vervullen. Daardoor heerscht er geen rivaliteit onder mouwen, bril op den dikken neus en pijpend, kwam haastig de gang in. Wel Kooiman ?" vroeg hij kort en Jaap, die vaag voelde dat-ie toch op de mat niet om Stijntje kon vragen, begon: ,,'k Had meester grèg efkens spreke wille." Ga je gang maar," noodigde meester met iets van een er-graag-gauw-afzijn in z'n geluid. Binnen !" was al wat Jaap vinden kon. Je kan wel een oogenblik binnenkomen, maar ik ben juist aan 't corrigeeren, moet je eerst effen wachten." Met korte stapjes slipte meester de kamer in; Jaap er traag en zwaar achteraan. Daar, neem die stoel, over een paar minuten ben ik klaar." Zwijgend ging Jaap zitten, plakte z'n pet van de eene knie op de andere en durfde eindelijk eens rondkijken door de ruime kamer. Hij vond alles precies als vroeger, toen meester hem Woensdagsmiddags hield om strafwerk af te maken. Buiten zag hij een paar menschen voorbij de ramen schuiven in de helle zon en hij voelde benauwend z'n gevangen zijn. Dan wierp ie een schuine blik op meester die in denzelfden ouden stoel, met hetzelfde blauwe potlood van vroeger, in denzelfden stapel schriften zatte verbeteren en aan te krassen. Weet jij 't nog Kooiman?" vroeg meester plotseling, z'n hoofd weggedoken in een blauwe rookwolk, weet jij 't nog van dat schaap, dat tien gulden kostte en de helft van z'n prijs?" Ja wel meester," zei Jaap schrikkend. Hoeveel dan?" kommandeerde kort-aan, de harde stem en meesters glimmende oogen zagen hem door de groote brilglazen spottend aan. Jaaps pet ging van links naar rechls, hij zelf lachte zuurtjes en z'n pet ging van rechts naar links. Dat dient een goeje boer toch te weten!" vond meester. Jaap dacht zijn doodvonnis te hooren, voelde hoe hij een dauw kreeg van 't eigen wijze mannetje achter z'n stapel schriften. De jongens zijn tegenwoordig knapper LUG-ANO Hotel Bristol. (ITALIAANSCHB MEREN). Schoonste Winter- en Voorj aars verblijfplaats. 1ste kl. Hotel, prachtig gelegon, met gr. Panorama. Kamers vanaf fr 4 . Pension vanaf fr. 9.?. Eig.: C. OAMENZIND. Prosp gr. en fr. Intern. Verkeersbur. Raadhuisstr. 16, Amst. N. V. EERSTÏ EDEBL. FABRIEK TAN ASBESTCEMESTPLiTEN M art In 11".MARTINITPLATEN zgn: brand-, trek- en krimpvrfl. Vraag:* prijzen en monsters. ADRES: Crnqlnsweg 113, Amsterdam. GRANDS VINS DE CHAMPAGNE Perrier-Jouet Epernay. Concessionnaires, Sauter & Polis, Maastricht. de leden, hoogstens afgunst, die neerdrukt en den schijn veroorzaakt van zelfgenoeg zaamheid, waarover wordt geklaagd. Volgens mij zou bij een juiste wijze van werken een zoo machtig lichaam als de K.ÏV. H. N. T. is, in een paar jaar over een degelijk klassiek reportoire moeten kunnen beschikken, zooals ieder officieel theater in het buitenland. Een klassiek repertoire be duidt een groot gemak voor het maken van nieuw repertoire, omdat men voorstellingen heeft, waarop men steeds kan terug vallen, zoodat het uitbrengen van nieuwe stukken niet geforceerd behoeft te gaan. Door onjuist inzicht zijn alle klassieke werken de laatste jaren gevallen, niettegen staande de enkele uitstekende en vele zeer goede spelers aan de K. V. H. N. T. verbon den, en voldeden de oudste voorstellingen niet meer aan den veranderden smaak van het jongere geslacht. KDUARD VERKADE. *~* * Mijn wenschen betreffende het tooneel gaan zóver dat ook de beste schouwburg directie ze vooreerst wel niet zal inhalen. Ik ben namelijk van meening dat zoolang het tooneel niet in dienst staat van de dicht kunst, en de dichtkunst in dienst van het tooneel, en beiden samen in dienst van een hoogste kultuurbelang, er van een tooneel eigenlijk geen sprake is. Er bestaan dan alleen inrichtingen van publieke vermake lijkheid, bij welke poëzie en literatuur in meer of in minder goede handen kunnen zijn, maar waar noch zij, noch de tooneelspeelkunst de taak vervullen, die hun be hoorde te worden opgelegd. ALBERT VERWEY & i* o" Muziek in de Hoofdstad Max Schillings heeft ook de provincie bereisd met zijn programma, zoodat men de serie uitvoeringen niet gaarne verzwijgt, daar deze componist eene beroemheid geniet van het publiek en de muzikanten. Terwijl Arnold Schönberg uitgelachen is door de laffe menigte, en, gelijk de heer van Müligen aanmerkt in Caecilia, door het orchest be groet werd met een demonstratieve koelte, dan jij, d'r is er maar een enkele die vijftien schrijft," sarde meester, terwijl hij doorging met corrigeeren. 't Zèl wel wèr weuze, as u 't zeit." Het streepen en krassen duurde voort. Jaap zat roerloos, dankbaar dat ie tenminste z'n stem had laten hooren. Hij probeerde te denken hoe 't straks aan te pakken, maar er was niets dan een suizende chaos in z'n hoofd. De stilte benauwde-hem, hij hoorde meesters pijp zachtjes pruttelen en het getik van de schoorsteenklok. Dan weer zag hij snel de silhouet van een wagen voorbij gaan achter de witte, neerhangende vitrages. Wat heb je op je hart, Kooiman?" vroeg meester eindelijk, terwijl hij zuchtend de schriften een eindje van zich af schoof. Nog vór Jaap een antwoord bedenken kon, zag hij op z'n horloge: Deksels al over drieën, vertel gauw op !" Jaap voelde dat ie wat zeggen .moest en terwijl de pet uit z'n vingers viel, zei-d-ie, zenuwachtig lachend: aars kostelijk weertje vendaag meester!" Daar ben je me toch zeker niet voor komen lastig vallen ?" Meester was opgestaan, had 't potlood tusschen de schriften gelegd en deze dicht geklapt onder den arm genomen. Het parelde Jaap op den neus, want hij begreep, dat ie eigenlijk 't beste deed heen te gaan. Nee, niet allèenig daarvoor!" zei-d-ie om tijd te winnen. Hij streek de grove hand over het voorhoofd. Meester was bij hem komen staan, trok gretig aan z'n goudsche. ,,'k Heb niet veel tijd Kooiman, je moet me niet kwalijk nemen.'" O, neen, da doen 'k niet." Hij voelde zich als een kleine jongen weer; net als vroeger tegenover de meester, die zooveel knapper was en alles wist. Het was hem net als toen niet mogelijk z'n gedachten bij elkaar te houden, als ie voor de klas moest komen en meesters vragen beantwoorden, 't Was hem of hij juist als in die hatelijke oogenblikken het gegichei van de jongens achter 'm weer hoorde. Stijntje zelf was wég, uit z'n denken, hij wist niet te zeggen waarvoor hij kwam, Illllllllll IIIIIIIIHIIIItlMlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll heeft men den representant van het middelmatigste Duitschland overstelpt met welwillendheden, gelijk de analphabeten der aesthetici onlangs het boerenbedrog van Scriabine onder hunne hoede namen. Wij hebben bovendien het genoegen gehad kennis te maken met G. Brettani, explicateur, Felix Berber-Credner (welk een gelukkige onomatopee van schapengeluid), vioolvirtuoos, en Pirol, merkwaardig gevederden zanger noemt hem Schillings, aan wien de auteur het vioolconcert opdroeg. Niet de lamentaties van Broeder Medardus, noch de sentimentaliteiten van Jung Olaf, maar de dubbelslaande tong van Pirol trok het meest onze aandacht. Een symbool van Mahler, de vogelslag, welke deze geniale kunstenaar, die niets oppervlakkig deed, in alle intonaties, populaire en mystieke, heeft uitgewerkt, wordt hier door Schillings aangewend als basis van van een viool-concert, als programmatisch fondament van een stuk, dat in den souden vorm staat van alle viool-concerten en zelfs tracht te eindigen met een Hongaarschen rondo. De arrogantie, om eene muziek welke niet de minste verwantschap bezit met de kunst van Malher, dat geusurpeerd symbool te geven, valt des te meer op, daar't coloriet geenszins verschilt met de weeke tint der beide declamatoria, met den burgerlijken stijl van den geheelen Schillings, wijl de exegese van den auteur buitengewoon dilettantisch is en evenmin in onzen tijd thuis hoort als de balladen van Ernst von Wildenbruch, versificatie, sentiment en visie van een hymeneeën-dichter uit de Jordaan. In 't eerste deel dan klinkt de roep" dreigend, hard en vindt tot de harten der menschen geen toe gang; in 't tweede deel zacht en stillend uit de verte, ??nacht droomen mensch en natuur zijn een; in 't derde: vreugdeen humor als winst van diepe ervaringen, de roep" staalt ten strijde! Deze omschrijving is nagenoeg letterlijk; welk een gebrek aan diepe ervaringen, welke een tekort aan phan tasie, welk cliché! Laten we geen woorden meer verspillen aan deze apocalyps, waarin zelfs een cadens voor viool niet ontbreekt en Felix Berber?Credner hulde brengen, omdat hij zijne ongeëvenaard lange en moei lijke partij, waar bijna alles passage-werk IIHUIIMIMIIIIlmll voelde alleen het stuwen in hem van iets te moeten. Je schijnt er niet uit te kennen komen," ongeduldigde meester, terwijl hij Jaap van boven tot onder opnam. Het bloed spoot Jaap naar de wangen... O je, hoor, der nie van." Meteen bukte zich z'n lichaam en niet wetend wat anders te doen, grabbelde hij z'n pet onder de stoel vandaan: Der nie van" herhaalde-n-ie nog eens: ,,'k wou maar es wete, of meester nog een mudje rrepels bruike kon?!" Aardappels ?" vroeg meester verwonderd, Aardappels opdoen in Augustus?" Er sloeg een schok door Jaaps lichaam ; z'n vingers betastten de kwaliteit van z'n pet: Ze ben oud, maar puur goed, krek as meester ze had heb van 't winter; me zatte d'r dik in en nou wou moeder 'n mudje zoo hier en daar voor 'n kooppie van de hand doen!" 't Werd even stil; Jaap keek beteuterd meester aan en zag dat ie verwonderd was alsof ie 't niet geloóven wilde. En 't nieuwe goed is niet veul den van 't jaar," pleitte Jaap onwillekeurig: Vijf en twintig cent onder wat meester lest betaald heb, wil moeder ze wegdoen." Meester deed nadenkend een paar halen aan z'n pijp. Ik zou zeggen: néKooiman, maar 't huishouën is mijn zaak niet. 'k Zal ereis effen vragen wat m'n vrouw er van denkt." Het draaide Jaap alles voor de oogen; hij had wel zoo achter meester aan de deur uit willen loopen, de straat op. Hij zag meesters schaduw langs hem gaan, rook even de prikkelende tabaksgeur. Meester opende de deur, ging half in de gang staan en krakend klonk 't naar achter: Vrouw! Vrouw!!" Jaap hoorde de deur aan het eind van de gang open gaan en inevrouws nijdige woorden: Wat nou weer?" gevolgd dooreen glissend sloffen langs de houten vloer. Hier 's Kooiman," vertelde meester of je een kwartje onder de prijs nog een mud aardappels hebben moet... dezelfde als deze r,nnniUTiE«OER STUK DATKRIMPT UHKttll 11C-WORDT TtRUWEIÏOMEH FABRIKAnTEH VftlTON ZONEN flMSTEROAM Verkrijgbaar te Amsterdam bjj: AU BON MARCHE" J. G. HEBBERMAN, Damrak. JACOBSON & MANU8, Kalveretraat H. MEYER, hofl., Koningsplein. ADR. SCHAKEL, hofl., Heiligenweg. SCHADE & OLDENKOTT. Nienwendjjk. NB». INDIE: Heeren Kleeding Mag. M. DE KONING, Batavia. Winkel-Mi) EIGEN HULP", Batavia. W. SAVELKOUL, Soerabaja. Verdere adressen verstrekken wjj gaarne. IIIIIIIIMIIIIIMIItlllllllllMMIIIIIinlIUIIIIIIIII is, uit het hoofd heeft kunnen leeren. Zijne overige eigenschappen assimileeren zich te goed met de hedendaagsche richting van het automatische en kunstmatige, dan dat ik hem een groot violist zou noemen, van het ras der Isaya's b.v., dat wij in onze germaniseerende eenzijdigheid geheel uit het oog verliezen voor een aantal geringe talenten. Wat den heer G. Brettan betreft, heeft zijne stem drie of vier accenten? En ge bruikt hij ze eens of tweemaal per avond op 't goede oogenblik ? Van welke gene ratie is hij ? Sprak men hem nooit van natuur en waarheid? Wie leerde hem eiken versregel verdeelen over twee accenten, altijd op de verkeerde plaats, altijd het on juiste woord in relief brengend, altijd manoeu vreerend met de goedkoopste reaiistiek en de lijzigste sentimentaliteit? Dat kwam niet ten voordeele van Jung Olaf" en Das Hexenlied", welke al zeer overzichtelijk en gemakkelijk geïllustreerd zijn door Schillings, in unisono trouwens met den text. Dat beiden echter nog bestaanbaar zijn in de concertzaal, terwijl we in de opera een Bellincioni, eene Duncan vereeren, bevreemdt mij niet weinig. * Als Evert Cornelis niet de kalme maar sanguinische en hartstochtelijke muziek van Moussorgsky, (suite uit de opera Chowantsky) en de Rhapsodie espagnole van Maurice Ravel op zijn programma had genomen, zou ik mij noch het Memento Mori" van zeke ren Max Vogricht, noch 't optreden met dit stuk van Sam Swaap herinneren, welke beiden een zeer soporifiek effect maakten op de stemming. De musen schijnen een soort voorkeur te hebben voor Sam Swaap, die dit door geen enkele hoedanigheid ver dient (hooren wij daarenboven niet genoeg violisten dezen winter?) en voor de slechte composities. Memento Mori" is een onge woon minderwaardig stuk, een andere ver sie van Das Hexenlied", speelt in een trappistenklooster der Libysche woestijn, waar een jonge monnik worstelt met den dood en de laatste bekoringen van het leven in een zetting (n. b!) voor viool-solo en orchest. Het is zeker de ironie van den Geest, dat zoovele geniale meesters, Gluck, Mozart, Beethoven, Wagner, Mahler, de winter?" Da's niet duur," klonk nu de stem uit het corpulente lichaam op de toon van iemand die zich voor een koopje graag laat storen ... moesten we doen, vin ik. De nieuwe bennen prijzig en die van Kooiman waren best ook !" Nu verscheen ze in de deuropening, die juist wijd genoeg was om haar gewichtige zwaarte door te laten. Jaap stond nog altijd met de willige hoofdbedekking in zijn vingers te draaien en knikte even toen meesters vrouw dag Jaap" groette. Hoe is 't met moeder?" vroeg ze snel en ratelde, nog vór Jaap er een antwoord had kunnen tusschen krijgen: as ze net zoo goed binnen as van't winter, kan je ze morgen komme brengen, en dan voor n gulden vijf en zeventig!" O ze benne puur goed, 't benne krek eendere as u had heb." Da's dan afgesproken," zei mevrouw tevreden en met een zegje moeder gen-dag" retireerde haar corpulentie zich in de ruimte van de gang. ,,'k Zal je effen uitlaten" hoorde Jaap meesters besliste stem. Hij wist niet hoe hij 't had; z'n pet streek liefkoozend langs z'n brandend voorhoofd. Hij wilde wat zeggen maar alleen een zenuwzucht snapte van z'n onwillige lippen. Hij hoorde meester al 't slot van de buitendeur afschuiven, zag plots het helle licht de gang ingolven en ineens begrijpend dat-ie nou weg moest, haastte hij zich, gehoorzamend als een kleine jongen, de kamer uit, het licht in, door de half open deur de straat op. Denk er om Kooiman, ze moeten goed wezen, adieu!" Na 't laatste geluid van meester, hoorde hij de deur toeslaan. In een roes jachtte hij haastig, langs de propere huisjes, vroolijk gerijd in de hooge namiddagzon, de richting in van waar hij kwam. De kop schudde stadig neen" tusschen z'n breede schouders, tot hij eindelijk een uitweg vond voor z'n nijpende wanhoop: wel verdomd ... we hèwwe geen rrepel in huus!" Calgarij Canada 1912.