8 Juni '13. No. 1876 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND VROUWENRUBRIEK HtuiiimimiiiifiHHiitii imilMIMUlllllllIIIHIIIIIM IIIIIIIIII1IIIIIII Vrouwelijke componisten in 1813 Eenige rectificatie behoeven de mededeelingen van den heer J. D. C. van Dokkum over eene componiste uit 1813, Anna Gertrude van den : Bergh, die aan den speurzin van de historische commissie der Tentoonstel ling de Vrouw 1813?1913 ontgaan zou zijn. Dit verwijt is ten eenenmale ongegrond, daar deze componiste wel degelijk ontdekt is door de dames der historische commissie, afd. muziek. (Haar naam is trouwens niet van den Bergh, maar Bergh.) Zeer terecht heeft de heer Van Dokkum zich geërgerd aan de onjuiste mededeeling van de muziekcommissie der Tentoonstelling de Vrouw 1813?1913, dat er in 1813 geen vrouwelijke componisten bestonden. Het is den heer Van Dokkum niet kwalijk te nemen, dat hij, evenals de dames der muziekcom missie, niet even de moeite heeft genomen van de resultaten van het onderzoek in zake muziek dór de historische commissie van de Tentoonstelling kennis te nemen. In de aardig ingerichte hoek, waar de muziek commissie van de afdeeling Kunst, Weten schap, Spel en Sport, hare gegevens in beeld heeft gebracht, kunnen belangstellenden in de vitrine een programma van een concert van Felix Meritis vinden, waarop vermeld staat, dat mej. Broes eene sonate, door haar zelf gecomponeerd, zal spelen. Dit is echter niet de eenige componiste: mèj. Roelofs gaf lentezangen en eene sonate, Sophie Westenholz, sonate a 4 maihs, en Johannes Constantia Cleve schreef zelve guitaarbegeleiding bij enkele harer verzen .*) De muzjekcommissie 1913 heeft dus ongelijk met in deji catalogus der Tentoonstelling rondweg te beweren: pas in de laatste 30 jaren heeft zich bij nze vrouwen scheppingsdrang op muziekaal gebied getoond en ont wikkeld." Wel heeft die commissie gelijk, dat er geen composities teruggevonden zijn om een concert .1813 mogelijk te maken. De Historische Commissie drukt zich dan ook voorzichtiger uit in den catalogus met de woorden: Het weinige door vrouwen toentertijd gecomponeerd schijnt wel ver nietigd te zijn." De dames, die de muziek der vrouw 1813 met ijver hebben onderzocht, hebben zich bepaald tot vrouwen, die in 1813 volwassen waren, en toen reeds iets presteerden. Tot deze vrouwen hoort de in 1794 geborene Gertrude Bergh niet, want zij heeft vooral tusschen 1820 en 1840 in den Haag veel naam gemaakt. Dit neemt niet weg, dat zoo het mogelijk mocht blijken, de composities te Koningsbergen bewaard in copie of origineel te krijgen, de uitvoering dier stukken op de Tentoonstelling wellicht belangwekkend zou zijn. Wellicht want ook van Gertrude Bergh is juist het onbelangrijkste harer composities bewaard. Er is nog eene andere componiste, die ook eenigszins buiten het tijdvak der historische commissie ligt, n.l. de in 1805 gestorvene madame de Charrière (de bekende Belle van Zuylen). Zij heeft zich tusschen 1790 en 1800 vooral toegelegd op het componeeren van opera's; ze 'schreef sonates, Six menuets pour deux violonsj-"alto-et basse" (te Amsterdam ver schenen), en een bundel Airs et romances avec accompagnement de clavecin." Van deze talrijke werken worden in het historische museum te Neuchatel eenige sonaten bewaard en de bibliotheek van Ne.uchatel bezit de eerste acte van de opera Zadig in handschrift. Van hare composities getuigt een kenner harer muzikale nalatenschap, haar biograaf Philippe Godet: c'est de la musique tres claire, en effet terriblement claire, et qu'une certaine légance d'allure n'empêche pas d'êtte enfantine." Voor hare opera's' kon zij het niet stellen zonder de technische hulp van den musicus Zingarelli. Gebrek aan technische opleiding, dat is m. i. ook de reden van de zeer vrouwelijke componisten vór 100 jaar, een gebrek dat k op het gebied van de beeldende kunsten *) In 1800 geboren, gaf ze in 1811 haar eerste bundel verzen uit. IIIIIHIIIIIIIIIIIIIIHIUIIMIMIlmiHIIIIIIIIlmlIIIII UI T DE NA TUUR DXXXI Pinksteravond aan den Boven-Wesef Niet gaarne zou ik den indruk bij mijn lezers achterlaten, dat het daarginds aan den Weser bij Höxter een erg natte boel is. Ik wil juist mijn best doen er enkelen heen te lokken, die verlangend zijn naar een mooi, rustig -en nog niet afgestroopt plekje in het buitenland, niet zoo heel ver van huis. Wel i's er daarboven geen weelde te vinden, wel ontbreken er gas- en waterleiding, wat inder daad een gevoelig gebrek is daarom zeg ik het er ook dadelijk bij maar wie zich behelpen kan en wil, wie voor een poos weinig andere behoeften voelt dan het natuur genot, die zal zich er goed voelen en er heerlijke herinneringen van meebrengen. . En nu heb ik hier niet alleen het oog op jongelui, die voor hun genoegen aan natuur studie doen; ook zij die het meer van den totaal indruk dan van de détails moeten hebben, zullen hun verwachtingen, die gerust hoog mogen zijn, .-".< bevredigd vinden. Wie evenwel van alle markten thuis is, oog voor landschapsschoon heeft, een schilderachtige groep van forsche eiken, beuken of berken dadelijk op merkt, in verrukking kan komen ook voor een schit terend gekleurden sierlijk gevormden vlinder, al zijn het oude bekenden en gewone verschijningen, maar tevens een kleur van blijdschap krijgt bij het ontdekken van wat nieuws, al heeft 't geen uiterlijk schoon, bij wie dus de bekoring der na tuur van buiten en van binnen komt, die vindt hier eerst recht zijn ga ding. Dat hoop ik u al in de beide vorige opstellen te hebben aangetoond en de vrouwen zoolang tot dilettantisme heeft gedoemd. Dr. J. VAN DEN BERGH VAN EYSINGA-ELIAS, Lid der Historische Commissie van de Tentoonstelling De Vrouw 1813-1913. Opleiding van Landbouwhuishoudonderwijzeressen Het woord is wat lang, maar wordt duidelijk door de volgende toelichting. Het blijkt namelijk meer en meer, dat er onder de vrouwelijke landbevolking groote neiging bestaat om deel te nemen aan cur sussen in landbouwhuishoudonderwijs en deze tak van landbouwonderwijs heeft onge twijfeld in ons land een goede toekomst. Er is echter een dringende behoefte aan flinke vrouwelijke leerkrachten voor het huis houdelijke -gedeelte, en meisjes, die roeping gevoelen om zich aan dat onderwijs te wijden, kunnen zich verzekerd houden een aangenamen en nuttigen werkkring met be hoorlijke bezoldiging te verkrijgen. Ten einde daaraan te gemoet te komen, heeft het Departement van Landbouw, Nijver heid en Handel -besloten dezen zomer over te gaan tot de opening van een opleidings school voor vrouwelijke leerkrachten bij het landbouwhuishoudonderwijs. Deze school zal gevestigd worden op een landelijke, aan genaam gelegen plaats, n.l. op het terrein van het landgoed de Rollecate", in de nabijheid van het station Dedemsvaart. Tot de school zullen voor de eerste maal hoogstens een 10-tal leerlingen worden toe gelaten ; deze zullen intern zijn en met de directrice en een vaste leerares, benevens benoodigd dienstpersoneel een huishouding vormen, die op landelijke wijze zal worden gedreven. Bij het onderwijs zal vooral er naar ge streefd worden de leerlingen geschikt te maken tot het geven van practisch onderwijs in de huishoudkundige vakken in den ruimsten omvang aan cursussen voor de vrouwelijke landbevolking. Daarnaast zullen de natuur wetenschappen gedoceerd worden, voor zoo ver dit noodig is om aan de huishoudkundige vakken een goeden grondslag te geven, terwijl verder onderwijs zal gegeven worden in het voornaamste van land- en tuinbouw. De cursus zal ongeveer l Va jaar duren. Bij de toelating zal de voorkeur gegeven worden aan candidaten, die van het platteland, liefst uit den landbouwenden stand, afkomstig zijn, en die in het bezit zijn van het diploma van huishoudkundige (huishoudster) verkregen aan een der Nederlandsche huishoudscholen. De kosten aan de opleiding verbonden, zullen zoo laag mogelijk gehouden worden; de voeding en verpleging zullen gemeen schappelijk bekostigd worden en voor huis vesting en onderwijs zal een matig schoolgeld worden geheven. Zij, die in beginsel genegen zijn van deze gelegenheid tot opleiding gebruik te maken, kunnen nadere inlichtingen bekomen bij de Directie van den Landbouw, Tournooiveld, 's-Gravenhage. Dr. G. W. B. Trouwfeest-Dierenkwelling Vreemde samenvoeging van woorden zal .men zeggen en toch voor een goed opmerker verklaarbaar, als men het volgende bedenkt. De opzetteugel ziet men door stalhouders slechts gebruiken bij trouwplechtigheden en begrafenissen, anders zijn deze marteltuigen niet in dienst. Wordt door de lastgevers bevolen deze kwelling op te leggen? Immers neen, want een particulier is hiervan niet op de hoogte, maar de stalhouder heeft nu eenmaal het zonderling begrip dat bij groot toilet onmis baar een opzetteugel behoort. Hoe verderfelijk en schadelijk bovenge noemd gebruik is, kan men in tal van bro chures lezen en is den gebruikers ook wel bekend, maar om met een ingeroeste gewoonte te breken behoort meer. Van. een officier is mij bekend, dat hij de trouwkoetsen naar stal zond om den opzet te doen afnemen en van een particulier, dat nog in dit en misschien in een vierde opnieuw te doen. Natuurlijk, je moet het treffen, of, wat hetzelfde beteekent, ge moet onmiddellijk toetasten als de natuur iets aanbiedt. Dan zal, in negen van de tien gevallen, de reis een geslaagde zijn en weer even mooi of mooier dan een vorige; mits ge maar niet tweemaal naar dezelfde plaats gaat; dat kan wel voor detailstudie zeer goed wezen, voor indrukken van het geheel in den regel niet. Wij nu troffen het al heel bijzonder. Op den avond van den regendag scheurden de wolken al; de wind keerdeen joeg de rook pluim van een cementfabriek in het dal onder ons, opeens den tegengestelden kant op. Het werd lauw in de lucht; het tikkelde en ritselde nog wel in de boomtoppen, die wij met de hand konden aanraken ; maar het wapperde en fladderde er niet meer in, zooals het dien morgen en den geheelen dag gedaan had. >-srv-'-*;<??. "? v>*\r7;> A, ,-.. l-A -«ir--" 'X tfïr J""^R?;t^V m*\. .,,^.%v, " f* "*' 'V'*'-1'??"'' ?' Meikevers. (Uit Haacke en Kühnert Tierleben der Erde") Illustration Duitsche klok, door de inwoners van Hameln aan de dochter van den Duitschen Keizer bij haar huwelijk aangeboden: bestaat uit allerlei voor werpen, die voor den wijndrinker geheiligd zijn hij in Amsterdam bij een begrafenis wei gerde in te stappen, voordat de verandering had plaats gehad. Aan ieder dus, die wat voelt voor het lot der dieren en hun dienst niet noodelooswil verzwaren, een beleefd verzoek. Volgt boven aangehaalde voorbeelden en verbiedt in uw dienst het gebruik van den opzetteugel, die op sommige plaatsen reeds bij wet of ver ordening verboden is. Ook de oogkleppen raken gelukkig steeds meer en meer in onbruik o.a. in Rusland, Parijs, Berlijn, Hamburg, Dusseldorf, Konings bergen, enz. (DE DIEREN VRIEND) De Vrouwen Jn Japan De Japansche dichteres Aliko Yosano, die kortgeleden Europa heeft bezocht, heeft, gelijk de Japan Herald bericht, aan een Amerikaanschen interviewer haar opinie over de vrouwen van Japan meegedeeld. De Euro peanen hebben, meent zij, meestal een ver keerde voorstelling van de Japansche vrouw. Vele vrouwen in Japan leggen er zich tegen woordig op toe, zelf in hun onderhoud te voorzien, en worden arts, schrijfster, muziek-Ieerares, ambtenaar enz. Ook in andere opzichten zijn de Japansche zeden naar Europeesch voorbeeld gewijzigd. Nog voor dertig jaar trouwden in Japan veel jonge mannen van 17 jaar met 13-jarige meisjes. Tegenwoordig moeten de jonge mannen langer studeeren, en ook door de maat schappelijke toestanden wordt het huwelijk steeds verder uitgesteld. Thans trouwt een man zelden vór zijn 25ste, eene vrouw vór het achttiende jaar en het aantal van hen, die in 't geheel niet trouwen neemt van jaar tot jaar toe. Dat een huwelijk door tusschenpersonen tot stand komt, gelijk vroe ger het geval was, is thans eene uitzonde ring; dit komt nog alleen voor bij families, die aan de oude overleveringen vasthouden. Tegenwoordig trouwt de Japansche vrouw precies als de Europeesche, ja zelfs de Ja pansche bruiloft komt met de Europeesche overeen. Men laat in den Shintotempel het huwelijk inzegenen, en het jonge paar be geeft zich met familieleden en kennissen naar een restaurant, waar feest gevierd wordt. Slechts dit ne verschil is geble ven: de Japansche trouwt niet tegen den zin harer ouders. WA. Zooals het dikwijls gebeurt na een regen dag, werd de lucht buitengewoon helder en doorzichtig; alle stofdeeltjes waren naar beneden gevoerd; de openingen tusschen de wolken, die al lichte randen begonnen te krijgen, schenen donkerblauwe kijkgaten in een ontzaglijke verte, waar hier en daar een lichtje flonkerde. Het was dag en nacht bij beurten; als een lage wolk ons snel pas seerde, werd het somber en de bloemen verloren hun kleur, maar zoo gauw het ge vaarte voorbij was, ging de hemel open en hoog in de lucht dreven dan rooskleurige schapen-wolkjes met zilveren biezen. Dan waren opeens alle voorwerpen op den berg opgefrischt, de bloemen kleurden helder geel en wit en rood, de bladeren glinsterden en blikkerden wit, de stoelen en tafels in het huis scheen wel pas geschilderd en nat van verf. Een paar wandelaars, nat als wij, hadden hun loden en rugzakken in huis gehangen, waar de kachel was aangelegd, en kwamen bij ons buiten zitten; we keken uit op het Zuid-Oosten. De dalende avondzon konden wij niet zien; ook niet, daar rechts en links van ons het bosch vooruitschoof, toch hadden wij den weerglans er van op de wolken; en in het dal gaven de wolken schaduw op velden en huizen. Op de Weserbrug flik kerde de natte kap van een wagen als een kool vuur; in de rivier lagen de schepen in de duisternis en hadden al lichtjes op, rood, wit en groen. De torens van de stad en de daken van hooge huizen begonnen kleurig te worden en heel ver achter de stad en de heuvels romdom, verrezen andere bergen en daarachter, naar den Harz toe, weer hoogere, vaag als starre gevels. Toen werd het snel donker en kwamen de sterren door. Uit de struiken en boompjes, die uit de helling-boschjes naar ons opklommen en die met hun toptakken reikten tot het tafeltje op het platform, waar wij zaten, kwamen gonzende geluiden; die vulden de ruimte tusschen de strophen van roodborstje en zanglijster; ze zwollen aan, tot ze ons pas seerden en verzwakten achter ons. In het eerst wist ik niet wat het was, tot ik op eens in gedachten werd weggevoerd naar het vaderland en naar mijn vaderstad en ik stond weer eventje als kind op de Donkere Wal bij Bessemans-huusien, met een net Allerlei Stoofjes De nieuwere wetenschap ruimt heel wat curiositeiten uit oude dagen op, en zoo staan dan zelfs de klassieke stovenzetsters in de protestantsche kerken op de nominatie om voor goed te worden ... afgeschaft, indien er maar hier en daar een kerkeraad gevonden wordt, modern genoeg, om de electriciteit in het bedehuis toegang te verleenen: In Neurenberg is thans een kerk, waar de stoven electrisch verwarmd worden ... Nu niet meer zooals vroeger het dampende kooltje, dat in combinatie mef pepermunt en eau-de-cologne (uit een kristallen flesch met gouden dop) tot het bouquet van geuren der kerkruimte behoorde... n druk thans op een knopje en in de nikkelen voetwarmer, die den groenaarden test verving, is de verwarming ont stoken, en de stovenzetster is... electricienne geworden. * *'* Criterium Een Fransen blad stelde onlangs aan zijn lezeressen de vraag, welke eigenschappen zij het meest zouden apprecieeren in haar toekomstige echtgenoten. Er kwamen vele antwoorden in, min of meer serieus en min of meer grappig. n guitig bakvischje echter toonde zich de grappigste en de slimste van allen, zij schreef: Ik zou het bizonder apprecieeren in mijn man indien hij een weerbarstig boordknoopje kon los- of vastmaken zonder te stampvoeten en te vloeken van ongeduld. Maar, voegt zij er schamper bij, zooiets be hoort misschien tot de vrome wenschen!" Kinologie Elk gedeelte van 't gelaat geeft voor den scherpzinnigen opmerker, gelegenheid om iets van 't karakter te raden. Zoo ook de kin. De kin is zelfs zeer gewichtig voor de ge moedsdiagnose, en* indien soms ein schlanker Bursch" u hart en hand komt bieden, let dan ook vooral op den vorm van zijn kin. Een puntige kin is een teeken van kracht, wijsheid en bescheidenheid. Een ronde, mollige kin met onderkin wijst op onverschilligheid en luiheid. Een platte kin is het uithangteeken van koude, harüe naturen; een korte kin wijst op zwakte, gebrek aan wil en vreesachtigheid. Een terug-staande kin duidt op domheid en indien het terugwijken erg is, zelfs op idiotisme. Mij dunkt, ge kunt niet wijzer doen, dan op een spitse kin te letten. Dat is, naar 't schijnt, de kin bij uitnemendheid. * * * Vrouwenbeweging Een zonderlinge bijdrage over de vrou wenbeweging van de 18de eeuw in Engeland, levert dezer dagen de Engelsche Groene". Het echt Britsch-romantische beroep van Highwayman, (straatroover) dat in den tijd van diligences en reiskoetsen the terror of the road" was, werd in het midden der 18de eeuw niet zelden ook door vrouwen uitge oefend, soms als helpsters harer mannen, soms geheel voor eigen risico. Een beroemde achtiende eeuwsche Highway-woman" was Moll Cutpurse, die aan vankelijk in Londen het beroep van zakken rolster uitoefende, spoedig echter de voorkeur gaf aan de groote sport, en nadat zij zich een fraai zwart rijpaard had aangeschaft, met een grimmig pistool gewapend, op den grooten weg op avontuur uitging, en menigen rijk aard den wèl-gevulden bundel lichtte. De politie slaagde er, wanneer zij gevan gen genomen werd, nimmer in, haar identi teit vast te stellen, want zij zorgde steeds voor een uitmuntende vermomming, en voor ontstentenis van getuigen. Zij stierf rustig op haar bed op 74-jarigen leeftijd, zonder ooit voor haar talrijke misdaden gestraft te zijn. Niet minder brutale staaatroofsters dan zij, waren Moll Jones, die op haar dertigste jaar den doodstraf onderging en Anne Holland, die door haar tijdgenooten, om haar buiten gewone stoutmoedigheid en wreedheid, ge vreesd werd als de duivel in eigen persoon. Ook zij werd te Tyburn opgehangen. De jongste aller Highway-women was in de eene en een doosje in de andere hand, om die vliegende meikevers te vangen; dat waren de echte, die je ook aan een draadje kon laten vliegen; de uitgeschudde waren lang zoo best niet, en die 's morgens op den grond werden aangetroffen, deugden heelemaal niet. Het waren inderdaad meikevers, die langs ons heen vlogen: als er een voor de lantaarn langs schoot, zag je het doorzichtig bruin van de stijf en stil wijd uitstaande dekschilden, ook de vleugels als een grijs wolkje om het donker lijf. Bij drie en vier tegelijk kwamen ze op uit de diepte en vlogen over ons heen op het bosch toe, waar ze in het duister verdwenen. De meikevervlucht werd hoe langer hoe sterker, elk oogenblik schoot er eentje gonzend voorbij; dwars door de vlucht heen fladderden de vleermuizen en gristen met den bek wat ze krijgen konden; vingen ze er een op met hun vleugels, die als een net werkten, dan drukten ze de buit tegen de borst, en de kaken knarsten, dat het duidelijk te hooren was. Enkele groote en kleine nacht vlinders en andere trage donkere torren doken met de meikevers uit het dal op; ze trokken naar den berg, naar de sappige voorjaarsblaren en geurende nachtbloemen. 't Is toch vreemd, dat een mensch zoo'n algemeen natuurverschijnsel als een meikevervlucht zoo totaal vreemd kan worden, dat hij het niet dadelijk herkent. Maar ik had het inderdaad sedert mijn kinderjaren nooit weer gezien; wel een enkelen meikever hier of daar gevonden, ook wel zien vliegen, doch een echte vlucht van honderden tegelijk, dat niet; en toch kom ik nog al vaak buiten voor een stadsmensen. In het polderland evenwel zijn de meikevers zeldzaam; bovendien, in den meikevertijd is het in den regel geen vacantie; en ben je met een vroege Pinksteren al eens buiten in een goede streek, dan is het nog niet altijd een meikeverjaar. Kans dus genoeg om meikevers jaren lang mis te loopen, wat mij dan ook blijkbaar gebeurd is, tot dit voorjaar toe. Het was verlokkelijk daar aan den zoom van het bergbosch, hoog boven de gaslantaarns van de stad en de seinlichten op de rivier, langs de spoorweg te blijven zitten tot in den nacht, en met den kijker de locomotieven en de verlichte waggons te volgen langs de rivier, waar de trein naarHolzminden rakelings Illustration Nieuwe zomermantels en -japonnen, gedragen bij de rennen te Longchamp Joan Bracey, die, nadat zij een aantal brutale diefstallen had gepleegd, evenals haar zuster in de misdaad, te paard gezeten en met 't pistool in de vuist, een Londenschen rechter trachtte te berooven. Zij werd gevangen ge nomen, herkend, en vór zij haar twintigste jaar voleindigd had, was reeds het dood vonnis over haar voltrokken. En de moraal van dit alles, ligt ze niet in de slotregels van dat Duitsche versje,dat van de vrouw zegt: Die Gute ist besser als der Mann, Die schlechte aber ist viel schlechter." Linksc/i Vroeger stond er voor de kindertjes straf op, indien ze bij voorkeur voor allerlei bezigheden hun linkerhand gebruikten, en linksch" te zijn was in vele gevallen geen aanbeveling. Thans is men dit vooroordeel te boven, en men tracht zelfs de rechter en de linkerhand gelijkelijk te ontwikkelen. Toch schijnt de oude strijd tegen de linkschen" niet geheel zonder reden gevoerd te zijn, want bij hen is de linksche zijde der; hersens het meest ontwikkeld en dit heeft op hun geheele persoonlijkheid invloed. Linksch-handigen" zijn o.a. doorgaans zeer slechte sprekers en zelfs in 't algemeen ge nomen : zeer slechte taalkundigen. * * * Sigarcttc Ik zeg u, ik heb niets tegen het coquette spel met een goud-getipte sigarette tusschen roode lippen Ik vind het grappig en sjiek ... Maar de koningin van Engeland is een andere meening toegedaan. Zij gedoogt geen rookende dames in haar omgeving. Toen zij enkele jaren geleden, als prinses van Wales nog, de gast was eener rijke Amerikaansche, liet deze na het diner siga retten presenteeren ... De vorstin bedankte, zei geen woord, maar toen men begon te rooken, (men vlijt zich daartoe meestal op een gemakkelijke sofa of in een fauteuil), bleef zij staan, en dwong aldus het geheele gezelschap om te blijven staan ... De gastvrouw merkte deze demonstratie weldra op, liet zich inlichten over de oorzaak, die door het gezelschap werd rondgefluisterd. Men doofde de sigaretten uit, en weldra was de rust hersteld, 't Voorval had intusschen zulk een indruk gemaakt, dat men 't nimmermeer waagde in 't bijzijn der vorstin te rooken. ALLEORA * iiliiitimiilmHiiniiiiiiiiiiiHHrmmmi langs pufte. Verleidelijk ook waren de veel helderder lichten aan de hemel omhoog die hoe langer hoe voller werd, tot het een en al geflonkcr was ; maar de natte wandeling zat ons in de beenen en schouders ; en het zou den volgenden morgen vroeg dag zijn, en lang dag blijven zoo wij hoopten. Lang slapen op reis is verlies aan geld, tijd en genot ; al is het niet voor dag en dauw, wie niet vroeg opstaat mist in den regel iets, meestal veel. Mijn venster stond op het zuid-oosten, wijd open natuurlijk, zoodat de zon er al tegen vieren in kon kijken, tenminste al vast de zoldering zou beschijnen. Wat ik tegen vijven zag binnenkomen was niet de zon. Ik wreef mijn oogen uit ; n oogenblik had ik een gevoel van te leurstelling, dadelijk daarop van verbazing: uit het fijn grijze licht van buiten kwam regelrecht en doodkalm een heusch wolkje, dun en lang, de kamer binnen zeilen. Heel leuk, maar gedachtig aan vroegere dreigementjes van rhumatiek, besloot ik toch maar, verdere bezoeken van dat slag buiten te sluiten. Een kijk uit het venster? Neen, die was er niet, er was alleen een homogene witte wazige wereld ; het eind van het balkon voor mijn kamer, drie meter breed, was niet eens te zien. Maar het was warm, het scheen mij toe dat in het Zuidoosten de nevel iets rozigs had; mist was het niet, eerder een dunne egale wolkenmassa; aan een meteo rologisch voorspellen durfde ik mij niet wa gen, als zijnde niet bekend met de plaatselijke omstandigheden; maar het leek mij toe dat het toch geen gewone mist- of regendag zou worden. En toen ik een uurtje later beneden kwam, en den waard vroeg wat hij van het weer dacht, lachte de man zoo vroolijk en vol vertrouwen, dat ik geen oogenblik twijfelde aan zijn woorden : de nevel hangt hoog, het wordt prachtig Pinksterweer. E. HEIMANS * * *