27 Juli '13. No. 1883 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND WOXiSEXiEY-CARS. Het bekende Engelaohe merk. inlichtingen en prfisopgave verstrekt de vertegenwoor diger voor Znid-Holland : P.OVERGAAUW, Balistraat 85-87, 's-Gravenhage. IMRNfM Nieuw comfortabel Hotel; 80 bedden, groot res taurant, voortreffelijke keuken, heldere Munchener en Pilsener bieren, lift, electr. licht. Baden. Centr. verw. Omnibus en garage. Kamers van fr. 2.50?fr. 5. GEBRS. SCHINDLER. Sokken welke zes maanden gedragen kunnen worden ZIJN GOEDKOOPER dan sokken welke na twee maanden versleten zijn. Verlang daarom nog heden een half dozijn AVIATA" GARANTIE-SOKKEN van Uwen leverancier. Pil d'Ecosse Fl. 4.25 en Fl. 5.40 ' Merino 6.00 per half dozgn. Utrechtsche Tricotage Fabriek WICHER JANSEN, Utrecht. boven hunne hoofden boogt. De nacht is niet uitgesomberd voor hen en de zon ook niet in lichtglansen opgegaan. Hunne taal is erbarmelijk. Zij is boekerig, onnatuurlijk. Men voelt er' de machteloos heid der schrijvers in, om hunne gedachten in een vloeienden, welluidenden vorm om te zetten. Voor een Nederlandsch oor is het een mengelmoes van foutieve zinnen, verkeerd gebruikte woorden, scheeve zins wendingen en vooral van gallicismen. De invloed van het Fransch doet zich hier hevig gelden, en aan de zuivere Nederlandsche taal hebben de Vlaamsche dramaturgen" geen kennis. Zoolang zij trachten min of meer fatsoenlijk Nederlandsch te schrijven en niet in het platte dialect vervallen (zoo als dit zeer dikwijls gebeurt) is hun dit gebrek aan taaljuistheid te vergeven. Want ook hier laat het werk der vorige eeuwen zich . herkennen. De Fransche taal is altijd in België met de Vlaamsche in botsing gekomen 1) en door hare wereldmacht heeft zij zich in deze laatste ingewerkt, zoo stevig en zoo onmerkbaar veelal, dat het moeilijk is voor de Vlamingen, die een goed onderwijs in de moedertaal derven moeten, het zuivere van het onzuivere te onderscheiden. Dit gebrek aan onderscheidingsvermogen bij den Vlaming heeft zich niet bij zijn taal bepaald, doch heeft zich omgewerkt tot een gebrek van zijn karakter. In Vlaanderen is men bijvoorbeeld zeer gauw een groot man. 2) De werkelijke talenten zijn er zoo zeldzaam, dat zij, die een weinig gladheid vertoonen, dadelijk omhoog getorst en de bewondering van den volke prijs gegeven worden. De beroemdheden der moderne Vlamingen zijn met hun werken zelden over de grenzen gekomen. En vermits wij hier vooral over tooneel spreken, kan een staaltje van dit kijken door een vergrootingsprisma niet zonder belang zijn. Onlangs is in den Nederlandschen Schouw burg te Antwerpen het borstbeeld onthuld van Frans Gittens, verleden jaar gestorven, die geprezen wordt als zijnde de beste der Vlaamsche tooneelschrijvers". Vermits hij door de Vlamingen zelf als de eerste wordt verkozen, kunnen wij ons bij die uitspraak neerleggen. Nu weten,wij niet, of ooit een stuk van Gittens voor den Hollandschen lezer is vertoond geworden. Maar uit eigen, Och wat," antwoordde ik wat zou je nu in de Belten vinden, niks dan wormen, steenen en misschien een paar kapotte schelpen." Maar Mien liet zich door mijn ^ombere voorspellingen niet van haar stuk brengen en hoopte nog altijd wat te vinden : gouden muntstukken bijvoorbeeld, of halssnoeren van paarlen. Om de waarheid te zeggen, was ik wat jaloersch op Mien; die zou nu een wezenlijke goede daad gaan verrichten, een daad, die dagen lang du ren zou en waarvoor ze massa's aanteekeningen zou krijgen en ik had niets in het vooruitzicht; zelfs al wilde ik ook mee graven gaan, dan zouden de anderen best weten, dat ik het toch alleen voor mijn plezier deed en het zou me niets helpen. Zoo dacht ik erover na, het was onder de algemeene geschiedenisles en de meester zeurde zoo'n beetje over den tweeden Punischen oorlog, hoe ik misschien dien ouden professor wat troosten kon, wanneer hij, na den heelen dag in de Belten omgekrabbeld te hebben, 's avonds moe thuis kwam en niets gevonden had. Het stond namelijk bij mij vast, dat hij nooit iets vinden zou, en ineens viel het me in, dat ik hem een groot plezier zou aandoen, als ik hem wat oudheden vinden liet. Het was een prachtig idee en ik was er zoo van vervuld, dat twee maal mijn beurt overgeslagen werd zonder dat ik het merkte. Het was jammer, want daardoor kwam ik pas tegen half zes thuis en ik brandde van verlangen om alles met de anderen te bespreken. Frits en Mien waren vol vuur voor mijn plan en Frits, die foch niet naar school mocht, zocht uit vaders boekenkast alle mogenlijke boeken over oudheden (ze noemen het meest antiquiteiten in boeken) en deelde ons 's avonds zijn opgedane kennis mee. Het schijnt, dat er verschillende soorten zijn van oudheden. heele oude, meest scherven van potten, die de Romeinen gebroken hebben en minderoude, dat zijn munten of verroeste wapens, of arm banden van koper en olielampjes, zooals de boeren in 't veen nog branden. We hadden van alles genoeg. Ik had een cent, die ik eens echt in de Belten s -v gevonden had en waarop stond / OVEB. \ ; op zolder lagen verroeste spee- ( YSEL j ren, die oom Jan van de Dajakkers v 16S5 J uit Indië meege bracht had en > / gordijnenringen voor armbanden waren daar ook meer dan genoeg. We moesten alleen alles nog maar een beetje echt maken. Gelukkig vond Frits een boek met gekleurde platen, en kontoen iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMtiniiiiiiiitiiiMMiiiuithiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii critisch, onderzoek mogen wij dit zeggen: geen oogenblik kunnen de drama's en de comedie's van dien beste der Vlaamsche tooneelschrijvers" den toets eener grondige beoordeeling, zij weze dan nog zeer wel willend, doorstaan. Zij zijn leeg, onnatuur lijk, melodramatisch, geschreven in een gebrekkelijke taal, zonder een zweem van karakterteekening. Doch in het land der blinden is eenoog koning. 3) In het blijspel is de Vlaming niet geestig, maar kluchtig, leutig". Zijn blijspelen zijn dan ook eerder kluchten, possen". De kunst van fijne woordspeling is hem volkomen vreemd. Zij zou trouwens bij zijn karakter niet passen. Het Vlaamsche drama is veelal een melo drama. Het is geïnspireerd door de Fransche draken, die zoovele jaren zeeën van tranen hebben doen vloeien. Het is dezelfde jacht op effecten, op huiveringwekkende moordtooneelen. Maar de Vlaamsche drama's missen het lan, de fougue der Fransche draken. Zij zijn bleeke copieën van toch reeds niet interessante origineelen. Er zit geen allure in de personages. In de comedie, naast de algemeene ge breken, die wij reeds hebben aangeduid, komt het romantische karakter van den Vlaming vooral op den voorgrond. Want hij is romantisch gebleven. Het romantisme van voor zeventig, tachtig jaar, dat in de Europeesche literatuur heeft uitgeleefd, is boven Vlaanderen blijven hangen. Verwonderlijk is dat niet. Toen de golfslagen van de roman tiek over Europa schuimden, wisten de Vlamingen van de letterkundige beweging niets af. Het romantisme, waarmee zij zoo ineens, zonder voorbereiding, na een eeuwenlangen slaap, kennis maakten, scheen hun het nee plus ultra van het literaire streven. Het volk zelf, dat nu nog in de ontwakingsperiode leeft, dat honderden jaren de wreede werkelijkheid heeft gekend en zich dus be grijpelijkerwijze van de realiteit afwendt, houdt gretig aan het romantisch-getinte vast. Dit verklaart het overgroote succes van Conscience. Hij heeft het smachtend ver langen van zijn volk naar eene opgesmukte, vermooide levens-visie gevoeld en in zijne romans uitgewerkt. Dit verklaart tevens de absolute onverschilligheid van het Vlaam sche lezerspubliek voor zijne (weinige) tegenalles prachtig namaken. De gordijnenringen vooral lukten uitstekend, na een week zou je zweren, dat ze honderd jaar in de modder gelegen hadden, inplaats van het vorige jaar nog bij ons op de kinderkamer te hangen. De scherven waren het moeilijkst te krijgen, maar eindelijk vonden we er toch wat op. Onze bruine stroopkan was net geschikt en toen we Woensdags karnemelksche grutten aten, brak Mien ze, als bij toeval. Het lukte prachtig, maar het trof jammer, dat ik me nog niet bediend had, toen moest ik al dat zure goed zoo opeten, maar je moet iets voor de goede zaak over hebben. Toen Juf Donderdag haar vriendin op visite had, gingen we naar de Belten en begroeven alles. Het was een heel werk, vooral omdat we maar met ons drieën waren, daar Frits nog niet uit mocht. We probeerden de sporen zoo goed mogenlijk weer te doen verdwijnen, maar dat lukte slecht. Gelukkig regende het 's nachts flink en toen ik den volgenden dag nog eens kijken ging, wist ik haast zelf de plaatsen niet meer. Zaterdags al vroeg kwam de professor; hij was een vriendelijke oude heer met wit haar, hij bracht een jongen student met een groote snor mee, zeker om te graven, want dat de oude heer er niet veel van maken zou, zag je zoo wel. Na de koffie (Juf zegt altijd lunch" als er vreemden zijn) togen ze op weg en wij mochten meegaan. Ze hadden meetstokken meegenomen, en dien middag was voor ons een groote teleurstelling, want ze kwamen heelemaal niet aan het graven toe. Ze liepen heen en weer over de Belten en vertelden aan Arie en Dries, die hun helpen zouden, hoe ze hun schoppen houden moes ten; en Dries gaf ons een knipoog, het was dan ook allermalst, dat ze hem nog spitten wilden leeren, hij was toch niet voor niks zijn heele leven tuinman geweest. Zondag groeven ze ook niet, maar gingen tot onze groote spijt naar de kerk. Broer wilde aldoor naar de Belten gaan en vast wat opgraven, om onzen ouden heer mee te verrassen, als hij thuis kwam. We waren toen bang, dat broer zijn mond niet houden zou en daarom las Mien nog eens artikel 16 van ons reglement, waarin staat, degene, die onze padvindersgeheimen schendt, wordt voor altijd uit onzen club verwijderd" en ik legde broer uit, dat dat zeggen wilde, dat ik hem een flink pak slaag zou geven en dat hij nooit meer mee mocht doen, als hij iets aan Juf vertelde. Broer heeft toen BOUWT TE NUNSPEET. Mooie boschrijke terreinen. Spoor, Tram, Electriach licht, Telephoon. Inlichtingen M.üDE VELU WE", Nunspeet. GRANDS VINS DE CHAMPAGNE Perrier-Jouet Eperriay. Concessionnaires, Sauter «& Polis, Maastricht. DE AMSTERDAMMER Weekblad voor Nederland kost slechts ?1.50 per kwartaal, franco per poat ? 1.65. DELAUNAY BELLEVILLE AUTOMOBIELEN. Hoofd-Agent roor Xederlmti J. LEONARD LARfi, 114t Stadhouderskade woordige schrijvers. Niet alleen zijn deze boven hunne medemenschen uitgegroeid door het contact met de Ncderlandsche literatuur, doch zij hebben zich tevens van hen vervreemd, omdat zij den lust voor het romantische van de menigte niet hebben bevredigd. In de Vlaamsche comedie moet men dus geen realisme zoeken. Alleen goeie, brave, deugdvolle ofwel aartsslechte menschen, en het slot is altijd gelukkig, om de toeschou wers niet ontevreden te stemmen. Wanneer hier en daar eene realistische poging gedaan wordt, verraadt zij weer de ingeboren ruw heid van het ras en wordt zij terugstootend. Een enkel woord willen wij nog wijden aan de acteurs en aan de critici. Er zijn in België drie Vlaamsche schouw burgen: een in elk der steden Antwerpen, Gent en Brussel. De twee laatste doen nog volgaarnc grepen in het drakenrepertorium en spelen ook operettes. Wij kunnen ze dus gerust buiten bespreking laten. Alleen te Antwerpen werden in de laatste jaren loffe lijke pogingen gedaan om het Vlaamsch publiek degelijk tooneel voor te zetten. On gelukkig is dit niet altijd mogelijk geweest, omdat de acteurs meestal de door hen wér te geven werken niet begrijpen. Ook hun ontbreekt geestelijke ontwikkeling. Bijna alle, om niet te zeggen alle, tooneelspelers van den Nederlandschen Schouwburg te Antwerpen zijn eenvoudige volksmenschen, die hunne eerste sporen in de liefhebberijvereenigingen verdiend hebben. Eentooneelschool hebben zij nooit bezocht. Hun ingeboren aanleg is niet in de goede richting geleid, en slechts bij hooge uitzonderingen komt hun natuurlijk talent tot eene waardevolle uiting. Kunst, in den echten zin van het woord, mag men dus van hen niet eischen. Hunne prestaties zijn gewetensvol, meer niet Hun uitspraak der Nederlandsche taal laat zeer veel te wenschen over. In spel en geba ren zijn zij meestal zonder distinctie. Eenheid in voelen en begrijpen van des schrijvers inzichten is hun gewoonlijk vreemd. 4) En thans de critici... O, de Vlaamsche critici, die in de pers den scepter zwaaien! Als men hun oordeel leest vraagt men zich af of men medelijden moet gevoelen of verachting. Aan een volslagen ontwetendiiiimiiiMiiiimi ook gelukkig niets oververteld, maar ik ben zeker, dat onze waarschuwing nog maar net op tijd kwam. Mien en ik dachten ons suf, om een reden te bedenken om Maandag niet naar school te hoeven; ziek zijn zou niet helpen, want dan stopt Juf ons dadelijk in bed en hadden we toch ook niets aan de opgravingen. We vonden dan ook geen uitweg en moesten toezien hoe Frits met den student en den ouden heer Maandagochtend om acht uur de Belten introk ; het was een sneu gezicht. Gelukkig had Frits om twaalf uur goede tijding voor ons; ze waren heelemaal aan de verkeerde kant met graven begonnen en kwamen maar langzaam vooruit, als ze zoo doorgingen, zouden ze net Woensdag bij de eerste gordijnenring zijn en daar we Woens dag Biddag voor het Gewas" vierden en dus vrij van school hadden, zouden we den eersten vondst bij kunnen wonen. En zoo gebeurde het dan ook. Woensdag trok Juf ons oude pakken aan, want het motregende en mochten we mee gaan graven. We waren vreeselijk opgewonden; het was al zoo lang geleden, dat we alles begraven hadden, dat we zelf de plaatsen alweer ver geten waren! Het was pas na de koffie ech ter, dat er wat kwam en wel de Indische speer. De student vond ze en de professor riep maar al: voorzichtig, voorzichtig toch, wie weet wat er nog meer bij ligt!" en toen groeven ze al maar op hetzelfde plekje en vonden daardoor natuurlijk niets meer, want we hadden de dingen zoo hier en daar ver spreid. Toen we het tweede ding vonden was het dan ook al bijna donker en de student had al lang gepraat van naar huis gaan, omdat graven in het donker de voorwerpen allicht beschadigen zou", maar dat deed hij, omdat hij in de serre met Hannah en Juf teaën wilde en daar nam dan ook niemand notitie van. (Hannah is de oudste van ons allemaal en met de Faaschvacantie van kostschool over). Het tweede ding was de grootste scherf van de stroopkan; we hadden namelijk de mooiste, scherven bij elkaar begraven en de anderen in de kolk gegooid. Maar nu had je de blijdschap van dien ouden heer eens moeten zien ; het was of hij heelemaal weer jong werd. Heb ik het niet gezegd," riep hij uit, een Romeinsche nederzetting!" en hij sprong als een kakkerlak heen en weer en we moesten allemaal op datzelfde plaatsje graven, maar alleen met onze handen, om niets te beschadigen. 18:tWOOMHUY5"Bi AMSTERDAM. m$ ARM HEM VIJZELSTRAAT-HEERENGRACHT.- ROGGESTRAAT. COMBINATIE f25OO. 5ALOM-HUISKAMERSLA APK AM ER-LOGEERKAMER IM V3ER VOOR DIT DOEL SPECIAAL INGERICHTE KAMERS TENTOONGESTELD. heid, paren zij eene ruwheid, die weerzin wekkend is. Hun verwaandheid wordt alleen geëvenaard door hunne domheid. Het zal nog duren, maar door de logische ontwikkeling komt Vlaanderen toch eens in de tooneel-letterkunde op|de plaats, die andere volken reeds bekleedcn, ondanks zijn tooneel schrijvers" van nu en ondanks zijn critici''. Het feit, dat Maetcrlinck en Verhaeren, twee Vlamingen, in de Fransche en in de wereld literatuur op den eersten rang uitblinken, is daarvoor een voldoende bewijs. Want onder de harde korst van onbeholpenheid, die door eeuwen van verguizing en verdrukking is aangedikt, onder dat pantser van geestesloomheid schuilt levendig en blijmoedig verstand. Die korst moet weggehakt met onmeedoogende maar bekwaam gemikte houwen, tot eindelijk blootkomt de frissche, krachtige gedachte. Dit weze de taak van hen, die hun volk willen ontvoogden. (Slot volgt) B. ABRAHAM 1) M. Wilmotte, La Culture fruncaisc en Belg/que. 2) In Nederland ook. Red. 3) Gittens was de zoon van een Engelschen vader en eene Waalsche moeder. 4) Sinds September 1912 is de heer A. van der Horst als directeur en regisseur aan dezen schouwburg verbonden. Op zijn beleid zijn groote verwachtingen in verbeterenden zin gebouwd. Doch de in den aanvang betoonde ijver verflauwt reeds en alles zal waarschijnlijk bij het oude blijven. Intusschen wordt mij verzekerd, dat de tegenwoordig heid van het echtpaar Van der Horst in den Ned. Schouwburg misnoegen wekt in zekere Flaminganten-kringen. Vermits de Hollanders de Vlaamsche beweging niet steunen, wordt gezegd, is het onnoodig dat Hollanders in Vlaanderen eene officieele plaats bekleeden. Een campagne wordt, naar het schijnt, op touw gezet, met het doel aan het echtpaar Van der Horst het leven onmogelijk te maken! * 5»* Nieuwe Uitgaven H. Z. ZEGERS DE BEIJL De moed om te leven, deel I en II, 460 pag. Amersfoort, Valkhof & Co. CORNELIS VETH, Prikkel Idyllen IV. Robert en Ewalda!of|wel!Rooverhoofdman en Harem dame. Familie-Roman,Jl48 ] pag.> Bussum, C. A. J. v. Dishoeck. CORNELIS VETH, PrikkeHIdyllen^V. Ont hullingen door een kamenier.ten hove, 30 pag. Bussum, C. A. J. v. Dishoeck. HANS MARTIN, Malle gevallen. Een kluchtig verhaal, 200 pag. Rotterdam. W. L. en \. Brussc. TINE VAN AALST-GOBIUS. Ecnig Kind. Een verhaal voor kinderen van 6?12 jaar. Bandteekening en 15 illustraties van B. MIDDERICHBOKHORST, 132 pag. Prijs ing. ?0.90, geb. ?1.25. Gouda, G. B. van Goor Zonen. KATH. LEOPOLD en HENR. DIETZ, Krekeitjes in 't koren. Een bundel versjes voor 't kleine volkje. Bandteekening en 33 illustraties van E. A. v. n. VEER, 127 pag. Prijs ing.?0.90, geb. ?1.25. Gouda, G. B. van Goor Zonen. . VAN DER STAM, Overzicht van ons Staatsbestuur, 2e druk, 150 pag. Prijs ing. ?0.90. Groningen, J. B. Wolters. Dr. M. G. DE BOER, Van oude Voyagicn, deel II. De wereld om, 111 pag. Amster dam, H. Metilenhoff. SLEESWIJK'S Atlas van Nederland. Voor wandelaars, wielrijders en automobilisten. Schaal 1?400.000. Prijs ? 0.90. Bussum, J. A. Slceswijk. SLEESWIJK'S Kaart van Noord Nederland. Schaal 1?200.000. Prijs ?0.50. Bussum, J. N. Sleeswijk. Bijbel, Leidsche vertaling, afl. 2, 3, 4, 5 en 6. Zalt-Bommel, N. V. Uitg. Mij. voorheen P. M. Wink. Six promenades au Louvrc. De Giotto a Puvis de Chavannes par FRITZ R. VAN DER PIJL. Avec une préface par AD. VAN BEVER et onze illustrations hors texte, 148 pages. Prix 3 frs. 50. Paris, Collection Les Proses," George Crès & Cie. Populair Wetenschappelijk Nederland, No. 18, No. l : Generaal WÜPPERMANN, QuatreBras en Waterloo. No. 2: HENDR. C. DIFEREE, Nederland's opkomst als Handelsnatie. No. 3: Dr. H. J. TOXOPEUS. Erasmus, No. 4: J. D. C. VAN DOKKUM, Nederlandsche Muziek in de 19de eeuw. No.'S: T. TJALKENS, Slöjd als opvoedingsmiddel. No. 7: Dr. C. E. DANIELS, Een Domino-operateur in de 17de eeuw en nog iets. No. 8: Jhr. G. A. A. ALTING VAN GEUSAU, Onze weermacht te land. Elk deeltje ongeveer 2 vel. Prijs ?0.50 per deel. Am sterdam, Ipenbuur en Van Seldam. Je hebt wel drie goede aanteekeningen verdiend," fluisterde Frits mij in 't oor en ik was wat trotsch er op, iemand zooveel plezier te hebben aangedaan. Toen snee de student zich aan de tweede scherf en ik moet tot mijn spijt bekennen, dat ik woorden als rotte oude lorren" van hem meende te hooren. Maar toen Frits zei, dat hij nu maar naar huis moest gaan, dan kon Juf hem verbinden, monterde hij weer heele maal op, hij dacht zeker aan de tea in de serre en maakte als een haas, dat hij uit de voeten kwam. Ik vond toen de derde scherf maar en toen was het heelemaal donker en gingen we allemaal naar huis. De oude heer kon haast niet eten van plezier en na den eten ging hij dadelijk naar boven om te probeeren de scherven aan elkaar te passen, maar we hadden er natuurlijk goed voor gezorgd, dat dat niet kon. Toen het theetijd was had hij een jaartal op een van de stukken ontdekt en ik gaf Frits een wenk en vroeg hem in de gang, hoe hij dat jaartal erop gekregen had. Maar hij zwoer, dat er alleen een L" op een van de stukken stond, wat wel liter" beduiden zou. Later merkten we, dat de proffessor die L" voor een jaartal aange zien had en hij zei, dat wilde zeggen vijftig jaar vór Christus, ofschoon ik niet inzie, waarom het niet vijftig jaar na Christus beduiden kon! Donderdag en Vrijdag vonden ze de andere dingen: de beide gordijnenringen en het onder stuk van de veenlamp van de moeder van Bet; alles, behalve de cent met Over-IJsel erop, die is in de Belten gebleven, totdat een nieuwe professor hem misschien weer eens opgraven zal. Frits stelde voor er nog naar te gaan zoeken, maar ik heb voor lan gen tijd genoeg van graven. Zaterdag vertrok de professor; hij was hoogst voldaan" en bedankte ons allemaal wel voor onze onbaatzuchtige hulp". Hij moest eens weten, dacht ik, wat we in werkelijkheid voor hem deden! Hiermee zou deze geschiedenis afgeloopen zijn, als de student het niet in zijn hoofd gekregen had, Zondag met Hannah naar een tennis-match te willen gaan en daarom nog twee dagen langer bleef. Toen praatten ze aan tafel natuurlijk over de opgravingen en de student vertelde, dat hij de gevonden voorwerpen Maandag meenemen zou, daar de professor nog onderweg een bezoek af leggen wilde en bang was ze te verliezen, of te beschadigen. Vader en Hannah vroegen toen of ze alles nog eens op hun gemak mochten bezien, want de oude heer was er zoo bang voor geweest, dat hij niemand den tijd gegund had, ze behoorlijk te bekijken. ' Toen ging de student naar boven en haalde ze en toen.... toen herkende Juf de stroopkan. Wel heeremijntijd, als dat niet mijn oude strooppot is, mag ik Mietje heeten!" riep ze. (Ze zegt altijd zulke gekke dingen, als ze zenuwachtig wordt.) Ik keek Frits aan en Frits keek mij aan en samen keken we Mien aan; ik voelde, hoe ik rood werd en de anderen werden ook rood en niemand zei een woord. Toen begon vader ons te ondervragen en vertelde Broer, die trotsch was zooveel te weten, alles: van onze padvindersclub en de goede daden, van het konijn van Frits en van de pijn, die hij gehad had, toen Frits hem met de speld prikte, om hem zijn naam met bloed te laten schrijven en eindelijk van de dingen, die we uit medelijden met den ouden professor, die in den laatsten tijd niets gevonden had, voor hem begraven hadden. Onder Broers verhaal hield de student zich aan de tafel vast van 't lachen, hij bul derde 't letterlijk uit. Ik wil geen student worden, als ik groot ben, studenten zijn ongevoelige menschen. Vader was woedend. Juffrouw," zei hij, wilt u zoo goed zijn de drie oudsten voorloopig ieder in hun eigen kamertje op te sluiten, dan zullen we later verder zien. Broer zal ik ditmaal niet straffen, daar ik vermoed, dat hij zich door de ouderen mee heeft laten sleepen." En zoo zitten we nu alle drie opgesloten en als ik niet wist, dat Bet medelijden met ons hebben zou en zeker in 't geheim poffertjes voor ons bakt vanavond, ik zou der wanhoop ten prooi worden" zooals ons leesboek het noemt; want natuurlijk loopen we Zondag die leuke football-match tegen het tweede elftal uit Deventer mis, en we zullen wel weken achtereen om zeven uur naar bed moeten, juist nu de dagen zoo lekker lengen. Het gekste van de geschiedenis is echter, dat vader eigenlijk de schuld van alles is. Als hij ons, zooals het behoorde, lid van de padvindersclub in stad had laten worden, dan was er niets van al deze narigheid gebeurd. Maar al doen groote menschen ook nog zoo dom, ze merken er zelf nooit iets van en dan komt alles maar weer op de hoofden van hunne arme, kleine, onschul dige kinderen terecht.