7 Dec. '13. - No. 1902 * DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 3 MEW ZEEK HOOG Efenigen tyd geleden plaatsten wtj bet bericht, dat op bet Medisch Wereldcongres te Londen bet be kende vergterkingsmiddel voor cennwen en lichaam, Sanatogen met den eenigen Grand Prix in js|}n sectie werd bekroond. Over dit SanatQgen, dat, zooals men xien kan, door meer dan J9.OOU professoren en artsen van alle landen schriftelijk is aanbevolen, is in dit nummer van ons blad een prospectus bijgelegd, nadere bijzonderheden over het middel bevattend. LUXE-PAPIER MONOGRAM STEMPELEN. Gebr. SIMONS KALVERSTBAAT 105.! NIZZA HOTEL SUISSE Heerlijk beschut geleden. Lift. Centr. ver w. Groote tuin. Prosp. Intern. Yerk.bnreau, Anut, Raadh.str. 16; den Haag, Papeatr. 5. PRUS Fl. t.- in apotheken en drogistflfijen. Monms»Brochure: AfMttchapSarplutistr. 34. Amsterdam fMliHiiiHiiiiiimiiiiimiitiiiiiiiMiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiMiiriiiiiiiiiii stuit ge in 't laatst op drie leugentjes. Het eerste leugentje: de molen mist de zweep, de vang hangt blijvend op de as. Het derde leugentje: aan friet n molen heeft de zwikstelling deze constructie. De eerste maal, dat men de kap ging draaien, viel de heele zwikstelling naar beneden. Nooit heeft de maan een molen beschenen, gelijk Jacob Maris er hier een heeft ge schilderd. En toch de schilderij is prachtig. Maar waarom die fouten? Ook de met recht veel bewonderde, Steenen molen" van JacoB Maris heeft ze. Waarom zeggen de kunst-critici dit nooit? Ik geloof, dat Jacob Maris die fouten met opzet geeft, en zouden de beoor deelaars die ook doorzien en het daarom verzwijgen ? ? JOH. BERGHUIS Tentoonstellingen en Veilingen IN DEN KUNSTHANDEL DE PROTECTOR", ROTTERDAM, Zuidblaak 70a is gedurende December een tentoonstelling geopend van schilderijen van J. Zon. IN DEN KUNSTHANDEL JAC. DE VRIES GZN., ARNHEM, is gedurende December een tentoonstelling geopend van schilderijen, aquarellen en teekeningen door C. A. v. d. Willigen. IN VAN STOCKUMS ANTIQUARIAAT, DEN HAAG, Prinsegracht 15, zal 9 December geveild worden een verzameling Delftsch aardewerk, Chineesch en Fransch porcelein. Tentoonstelling 7 en 8 December. iiMitiiimiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiitiimiiuiiiiiitiiiiiiiiiiiiimlui FEUILLETON De student en de bezembinder van GRAZIA DELEDDA (Uit het Italiaansch, door MARY ROBBERS) Het was in October. Leunend, of beter gezegd, hangend op den roodachtigen muur van den wijngaard, staarde de student en journalist Lixia naar het woeste, melancholieke landschap, dat hem in zijn herinneringen somtijds schokken van heimwee gegeven had. Het was een stuk hoogvlakte, begroeid met heideplanten, tusschen welker donker groen zich een gelige, breede, maar slecht begaanbare weg af teekende; en waartusschen roode rotsen, hier en daar met plekken rosetkleurig mos bedekt, uitstaken. De aschblauwe hemel leek nog lichter van kleur boven de donkere lijn der heidestruiken, die zich uitbreidden tot aan den horizon. Alleen een leeuwerik onderbrak met zijn verwegklinkend gezang de stilte van het landschap, en. alleen een klein, wit wolkje, donzig als een veer, onderbrak de eentonigheid van den horizon; en het scheen of de leeuwerik, wat verlaten en treurig, zijn zang tot het wolkje richtte, en of het wolkje zijn een zamen, triesten loop gestaakt had, om naar den leeuwerik te luisteren. Lixia keek en ook hij verveelde zich. Hij voelde een verraderlijke slaperigheid zijn geest omfloersen: het scheen hem, dat de schaduw van den onbeweeglijken vijgeboom op den roodachtigen muur een zware, doodende schaduw op zijn denken neer streek. Wat een melancholiek, ellendig land is Sardinië! dacht hij. Zelfs de wolken en de vogels vervelen er zich. Terwijl de heele wereld in beweging is en vooruitgaat, zwijgt alleen dit doode eiland. En wat nog niet dood is, kwijnt toch, zooals de wijn gaard van mijn vader, de eenige, die nog bloeide op dezen woesten, dorren grond, en die nu langzaam vergaat door druifluis. Het volgend jaar zullen alleen de muren en deze vijgeboom er nog staan; als ze er nog staan. En ik zal niet in staat zijn GRANDS VÏ'N'S DE/CHAMPAGNE Perrier-Juet Sauter^ Polis, BOUWT TE NUNSPEET. Mooie boschrijke terreinen. Spoor, Tram, Electrisch licht, Telephoon. Inlichtingen M.ij DE VBLUWE",NuBspeet. DELAUNAY BELLEVILLE AUTOMOBIELEN. J. LEONABD LAIB, Sokken welke zes maanden gedragen kunnen worden ZIJN GOEDKOOPER dan sokken welke na twee maanden versleten zijn. Verlang daarom nog heden een half dozijn AVIATA" GARANTIE-SOKKEN van Uwen leverancier. Til d'Ecosse Fl. 4.25 en PI. 5.40 nftlf doz«tt. M 6t in. o n 6.00 Utrechtsche Tricotage Fabriek WICHER JANSEN, Utrecht Ongelukken Aansprakelijkheid O C E 7\ M _ AMSTEEDAM Ziekten Automobiel ff N. r. mm mm. tam. m mmssmium Martin H".MABTINITPLATEN afin: brand-, trek- en krunpVTJJ. Vraag^t prezen en monster». ADRES: ruqiu»weg 113, Amsterdam. SOTC AMSTERDAM. 3Ü& ARM HEM VIJZELSTRAAJ-HE.ERENGRACHT.- ROGGESTRAAT. COMBIMATIE f25OO. 5AÜON - HUISKAMERSLAAPKAMER-LOGEERKAMER l M V!ER VOOR DIT DOEL SPECIAAL INGERSCHTE KAMERS TENTOONGESTELD. HHIMimilllMMIIIIIIIIIMI SPIJKER AUTO'S Spoedig leverbaar: 12 EN 14 P.K. TORPEDO'S 20 P.K, TORPEDO'S EN LAND. LIMOUSINES EN ALLE TYPEN VAN CHASSIS Industrieele Maatschappij TROMPENBURG", Amsteldijk 110a, Amsterdam. iimiiiiiiiiiMiiiiiti Nieuwe Uitgaven Pension Betuwzicht, door ANNA SUTORIUS, geïll. door WILLY SLUITER. Amsterdam, Scheltens en Giltay. Het vetgemeste varkentje, door Q. J. VisSCHER, met teekeningen van ANDRÉVLAAN DEREN. Amsterdam, Scheltens en Qiltay. Prinses Evelientje, door A. C. KUIPER. Amsterdam, Scheltens en Giltay. Sprookje, door A. TRELKER, met teeke ningen van Tj. BOTTEMA. Bussum, C. A. J. van Dishoeck. Dr. H. G. HAMAKER, Over willen en hande len. Een boek voor opvoeders en voor geneesonze wijngaard opnieuw te beplanten. Hoe zou ik? Ik heb geen verstand van wijn gaarden ... Wie is die man ? O, vader Pascale. Nu is hel landschap pas volmaakt, met zijn droevige, knokige figuur. Die grijsaard ziet er uit als een man van verroest ijzer. Als ik schilder van symboliek was, zou ik die ouwe man schilderen, zoo, tusschen een paar heistruiken, naast een bloedroode rots, tegen een flets-blauwe lucht en ik zou er Sardinië onder zetten. De bezembinder kwam langzaam nader, hier en daar de beste hei afsnijdend, en al naar mate hij dichterbij kwam, hoorde de student duidelijker een zuchten, een onder drukt hoesten, dat nog meer in de borst van den oude dan van zijn lippen klonk. Vader Pascale had waarschijnlijk koorts en ijlde, want toen hij tot vlak onderaan het hoogtetje, waarop de muur van den wijn gaard stond, genaderd was, hoorde Lixia hem binnensmonds praten als een slaap wandelaar. Maria Annicca prevelde de oude op zachtverwijtenden toon waarom heb je dat gedaan? Wist je dan niet, dat hij een rijkaard was? Hier, sta stil. Waar is de zak? Ach wat moet ik doen ... heilige Franciscus!... Pascoledda, mijn lief lam metje, je moet me niet zoo plagen ... Vader Pascale? riep de student. De oude, die gebukt stond om een heideplant af te snijden met een kleine sikkel, richtte zich eensklaps op, alsof hij uit een droom ontwaakte en bracht zijn hand boven de holle oogen. Wie ben je? Een ziel uit het vagevuur? -- Zie je me niet? Nee, ik ben een ziel uit de hel. O, ben je de zoon van Batóre Lixia? God zegen je mijh jongen; ik kan niet goed meer zien, weet je, je lijkt me een wolk. Wat doe je, vader Pascale ? Ik snijd hei. Jij bent dokter, niewaar? vroeg de oude, hoe langer hoe eerbiediger. Nog niet. Wat doe je met die hei ? De oude zuchtte en hoestte krampachtig, en antwoordde met moeite,, nederig en op benepen toon: Ik maak er bezems van en breng ze naar Nuoro, waar ik ze verkoop. ledere dag? O nee. Toen ik nog flink en krachtig kundigen. Theoretische wilsleer, 150 pag. Prijs geb. ?1.90. Groningen, J. B. Wolters. De meisjes Robinsons, naar het Engelsch van mis. HERBERT STRANG door R. S. VAN GOUDOEVER, Utrecht W. de Haan. In de Naftabus door KEES VALKENSTEIN, illustraties van den schrijver. W. de Haan, Utrecht. Wat een verrassing, van KEES VALKEN STEIN, illustraties van den schrijver. W. de Haan, Utrecht. De vier kinderen Lamax, naar het Engelsch van ETHEL TURNER door D. VAN DER STOK, onder toezicht van N. VAN HICHTUM. 111. van J. MACFARLANE A. W. Bruna en Zoon, was, ja, toen ik twintig, dertig jaar was. Maar nu !... Hij maakte een handbeweging als om een ver punt ergens in de ruimte en in den tijd aan te duiden. Hoe 'oud ben je nu, vader Pasca ? Tachtig ... nee, negenenzeventig; wacht 's, ik ben ouwer... Negenenzeventig ? Ja, ik ben nog n jaar onder de negentig. Zoo, zoo; dat wil zeggen, dat je dichter bij de honderd dan bij de twintig bent, is 't niet zoo? Ben je altijd bezem binder geweest? Ja, maar zeg me 's, is 't waar, dat je aan het Hof werkzaam bent ? Nog niet, vader Pascale. Misschien met tertijd. Met wie woon je? Je lijkt me ziek te zijn. Ziek, ja ziek! Erg ziek, mijn lieve jongen! O, die hoest! 't Lijkt wel, of er hier in m'n borst en in m'n keel altijd een zaag aan 't werk is. Ik heb je vader gekend, zeg. Dat was een weldoener... o, die hoest... Maar waarom neem je er niet iets voor, vader Pascale ? vroeg Lixia, wien de oude man medelijden en tegelijkertijd afkeer in^ boezemde. Maar wat rrroet ik dan nemen ? Ik heb het middel van Santo Pascale geprobeerd, gekookt walkruid, lijnmeelpappen... van alles heb ik geprobeerd ... maar zal ik je zeggen wat het is ? 't Is de dood, die nadert... Met wie woon je ? herhaalde d student-journalist, terwijl hij met een sprong op den muur ging zitten. Hij begon belang te stellen in den ouden bezembinder, meende in hem den meest gezaghebbenden vertegenwoordiger van een onbekend ras te ondervragen. Doch hoe dikwijls had hij nret reeds, voor hij vertrok, om te gaan studeeren, en in zijn vacanties, den ouden bezembinder gezien en honderd duizend andere kampioenen van dat ras, waartoe hijzelf behoorde? Hoe lang maak je al bezems ? Ai heel, heel lang, zei ik zooeven al antwoordde de grijsaard met diezelfde onbe stemde handbeweging, die een eindeloozen afstand te kennen gaf. Ik was tien jaar, toen ik de eerste m ia Utrecht. HENRIETTTE ROLAND HOLST?V/D SCHALK, Sonnetten en Verzen in terzinen geschreven. 2e Druk, 133 pag". Rotterdam, W. L. en J. Brusse. Wij-zangen (Gitanjali) van RABINDRANATH TAGORE, door FREDERIK VAN EEDEN. Uit sluitend geautoriseerde vertaling, 114 pag. Prijs ? l, Amsterdam, W. Versluys. MARIE SCHMITZ, Verzen,68pag. Prijs ?1.25, Leiden, Johannes Morks. HERMAN MIDDENDORP, \ia dolorosa. Een gedicht in drie zangen, 68 pag. Apeldoorn, C. M. B. Dixon & Co. CORA WESTLAND, .Levenswond, 248 pag. iiimiiiiiiiiiiiiHiimMMMiiiiimiiiiiiiMiiMMMMimmiiiiMiimmiiiMHiiii naar Nuoro ging, om bezems te verkoopenJ mijn vader was ook bezembinder en mijn zoon ook. Deze, het altijd loopen en nog eens loopen moe, wierp eens een paard, dat weidde in een tanca, een lasso om de hals en besteeg het. Toen kwam hij twee karabiniers tegen, die op zoek waren naar een landlooper. Heb jij dat paard gestolen? vroegen ze hem. Hij verzekerde van niet. Maar de karabiniers, die misschien bang waren den landlooper te ontmoeten, pakten mijn zoon beet, bonden hem en brachten hem naar de gevangenis. Je bent toch venijnig, vader Pascale ! merkte Lixia op. Maar de oude hoestte, zijn oogen puilden uit de kassen en zijn baard was nat van draden bloederig slijm; 'hij hoorde de opmerking van den student niet. Toen de hoestbui voorbij was, begon hij weer te spreken, steeds onder aan den muur staande, rechtop, met de kleine sikkel in de hand, gelijk het beeld van den Dood. O, m'n lieve San Francesco, wat een duivelsche hoest! Ja, mijn zoon stierf in de gevangenis, toen zijn straftijd haast om was. Maar genoeg daarover; hij liet mij twee kinderen na. Wat, was hij getrouwd? Hij was weduwnaar. Twee kinderen dus, een jongen en een meisje. De jongen is met een zwervenden slotenmaker meege gaan en ik heb hem nooit teruggezien. Het meisje, Maria Annicca is gaan dienen bij de burgemeester. Je kent hem wel, hè, Marcu Virdis, die rijkaard? Wat duivel, hij is mijn oom. Nu, en ? Geduld. Het meisje was een juweeltje, het licht van mijn oogen. Maar ze was heel lichtzinnig. Zij had een kind bij haar patroon. Maar wist ze dan niet, dat Marcu Virdis een rijkaard was, dat hij haar niet kon trouwen? O, heilige Franciscus ? De Heer zal haar wel vergeven hebben, zooals ik haar vergeven heb. Waar is zij nu ? Ach, ik geloof, dat ik die geschiedenis wel's gehoord heb! Zij is dood, is 't niet ? Ze is dood. En het kind ? Dat woont bij mij. Maar het is vreeselijk lastig! Een kleine duivel! Hij wil niet wer ken, helpt me in 't geheel niet. Maar, geduld. Het is mijn grootste verdriet te denken, wat Prijs ing. ?2.40, geb. ?2.90. Leiden, A. W. Sijthoff's Uitg. Mij. FENNA DE MEIJIER, Het geluk van Thea Wencke; deel I en II, 375 pag. Amsterdam, P. N. v. Kampen en Zzn. WILLEM ELSSCHOT, Villa des roses, 227 pag. Bussum, C. A. J. v. Dishoeck. A. S. C. WALLIS, De Koning van een vreugderijk, deel I?III ± 900 pag. Prijs ing. ?10.50, geb. /l 1.70. Haarlem, H. D. Tjeenk Willink en Zzn. OLGA WOHLBRÜCK, Wees een Man. Bewer king van Mevrouw WESSELINK-VAN RosSUM, 352 pag. Prijs ing. ?2.90, geb. ?3.50. Amsterdam, Van Holkema en Warendorf. A. L. TERÉGO, Leo Verberne, deel l?II, 380 pag. Amsterdam, L. J. Veen. Uren met Shakespeare. Een keur van stukken uit zijne werken, vertaald en inge leid door Dr. EDW. B. KOSTER, 233 pag. Prijs ing. ?1.50 geb. ?1.90. Serie Boeken van Wijsheid en Schoonheid". Baarn, Holl.Drukkerij. Uren met Spinoza. Een keur van stukken uit zijne werken, vertaald en van een inlei ding en aanteekeningen voorzien, door Dr. J. D. BIERENS DE HAAN, 216 pag. Prijs ing. ? 1.50, geb. ?1.90. Serie Boeken van Wijsheid en Schoonheid". Baarn, Holl.-Drukkerij. Groote Mystieken. Serie I No. 6, RuusBROEC, 48 pag. ?0.40. Baarn, Holl.Drukkerij. Dr. M. H. J. SCHOENMAEKERS, Mensch en Natuur, 115 pag. Bussum, C. A. J. v. Dis hoeck. Dr. G. H. VAN SENDEN, Ascese, 36 pag. Amsterdam, A. H. Kruyt. Dr. A. H. DE HARTOG, Wetenschap en Godsdienstgeloof, 35 pag. Amsterdam, A. H. Kruyt. Dr. H. T. COLENBRANDER, Inlijving en Opstand. Geïllustreerd onder toezicht van mr. N. BEETS. (Nederl. Hist. Bibl. onder leiding van prof. dr. H. BRUGMANS) 320 pag. Amsterdam, Meulenhoff & Co. er van die jongen moet worden. Wat zal er van hem groeien, zonder familie, arm en alleen ? Vader Pascale zei Lixia bezield, tob daar niet over! De wereld gaat vooruit. Aan de overkant van de zee, op het vaste land, willen de menschen allemaal gelijk worden ; over twintig, dertig jaar, misschien wel eerder al, zullen er geen rijken en armen meer zijn, dat wil zeggen, alle menschen zullen werken en allen zullen genoeg hebben om makkelijk van te leven. Ook hier, op Sardinië, zal die wet komen. Tob niet over je kleinzoon; als hij groot is, zal hij zich niet voortslepen door onbebouwde velden, op gevaar af in de woestijn te sterven en opgegeten te worden door de raven. De oude luisterde ; verdrietig schudde hij 't hoofd en zuchtte, een nieuwe, opkomende hoestbui, die zijn borst deed zwellen, onder drukkend. Heb geduld ging Lixia voort, zich opwindend in zijn rol van apostel. De tijden zullen veranderen. Op de heele wereld, en dus'ook hier op Sardinië, zullen geen armen meer zijn, geen booswichten, geen afgunstigen, geen schurken zooals mijn oom Virdis, er zullen geen karabiniers meer zijn en geen kinderen, die ongelukkige ouden van dagen in wanhooo doen sterven. Hier waar nu heide groeit, op deze troostelooze velden, hier, zie je, op deze zelfde plek zal men wijngaarden, tuinen en moestuinen groen zien worden... Goed viel de oude bezembinder hem in de rede maar dat beteekent, dat de wijngaarden, de tuinen en de moestuinen van de rijken zullen zijn: de armen zullen nooit iets hebben, dan zullen ze niet eens hei hebben! Heilige Franciscus... En hij begon opnieuw te hoesten.. Bovenop den rossigen muur breidde de student de armen uit en keek wanhopig naar den hemel. Zij kunnen niet eens begrijpen, ze zijn niet eens menschelijke wezens! sprak hij op hoogdravenden toon, Krijg ik wat van je? vroeg eindelijk de bezembinder. Maar Lixia, getrouw aan zijn principes, weigerde hem een aalmoes. En, wrokkend, dacht de oude: Die jongen is gek.