De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1914 11 januari pagina 3

11 januari 1914 – pagina 3

Dit is een ingescande tekst.

11 Jan. '14, No. 1907 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND Sokken welke zes maanden gedragen kunnen worden ZIJN GOEDKOOPER dan sokken welke na twee m a a n d e n versleten zijn. Verlang daarom nog heden een half dozijn AVIATA" GARANTIE SOKKEN van Uwen leverancier. Ftt d'Ecosse Fl. 4.25 en Fl. 5.40 _ ,,alf M*?? finn per half Merino 6.00 Utrechtsche Tricotage Fabriek WICHER JANSEN, Utrecht. van In het stof der straten, in de lucht, welke wij inademen, op het voedsel, dat wij eten, krioelen miliiarden bac teriën, waaronder de kiemen van ver schillende besmettelijke ziekten. Deze kiemen komen mond en keel binnen en brengen het gevaar voor besmetting in ons lichaam zelve. Wij ontsmetten gebruiksvoorwerpen: kleeren, bedden enz. van lijders aan besmettelijke ziekten... maar in de eerste plaats moesten wij ons eigen lichaam en vooral mond- en keelholten ontsmetten. Daarvoor bestaat een middel, en wel de Formamint-tabletten, die door meer dan 10.000 als zoodanig erkend worden. Men leze aandachtig het bij dit nummer gevoegde prospectus, dat inlichtingen over de Formamint-tabletten geeft. geëerbiedigde vereerders niet om verliezen. Een versierd" tekstboekje, kolossale reclame. portretten en affiches door de heele stad, in tallooze winkels, soliste mevr. NoordewierReddingius, Concertgebouw-orehest begelei ding, kransen, applaus, het leek inderdaad een jubileum, eene festiviteit van een groot man. Laat u niet in de war brengen! De heer Cuypers is een goed organist, een vlijtig componist en een verdienstelijk dirigent. Het Cuypers-concert" was een kleingeestige terugblik in elke beteekenis van het woord, het maakte den indruk dat Cuypers eens voor goed wil defroqueeren en daartoe diende die armoedige reactionaire muziek. Ik vraag me nog slechts af, waarom hij met alle geweld défroquéwil schijnen, waarom hij geen gesanctionneerde kerk muziek bleef componeeren? Dat is zijn element en die wordt tenminste niet gecritiseerd. MATTHIJS VERMEULEN « * * Yvette over zichzelf Mijn debuut ? Een heele rij tegenslagen.... Ieder raadde mij af aan het theater te gaan": Ik was niet mooi, ik had niet»dat", geen naam, geen schittering, geen geld, niets, niets van dat alles, waardoor het succes op de planken wordt aangekondigd eri bevorderd.... En daarbij: ik was verlegen, om er van flauw te vallen! En toen 't zoover was, dat ik in 't schuitje zat van de openbare vertooningen, toen deed ik zooveel moeite om over mijn tooneelvrees heen te komen, dat ik mezelf aan stelde of ik alles vernietigen zou, zoodat ze dachten, dat dat allemaal moed was!.... Bij 't Eldorado" aan de deur gezet, te Lyon uitgefloten, door mijn moeder, die een afschuw had van 't tooneel, bang ge maakt, beklom ik, twintig jaar oud, de planken van de' music halls na een paar semesters comedie te hebben gespeeld naast Judic, Réjane, Dupuis, Baron, Lassouche, Qranier, etc. Roem heb ik niet gezocht. Nooit heb ik er van gedroomd succes te hebben. Ik had maar n doel: voor mij en mijn moeder den kost te verdienen Dat was voor mij het groote, het eenige probleem dat ik op aarde had op te lossen. Ik was de dochter van arme ouders en ik zag er niet de noodmet elkander te spreken. Alleen schoven zij telkens wat dichter naar elkander toe, eiken dag een beetje, totdat zij eindelijk vlak naast elkaar zaten. Toch geviel deze wijze van samenzijn hun beiden blijkbaar zeer goed. De meid voelde zich daarbij volkomen op haar gemak. Hij paste haar best, die stille vrijer, die zoo weinig noten op z'n zang had, doch haar betijen liet, en met wien zij zich even ver trouwd gevoelde, als met een der venten uit haar steegje, die immers ook niet veel zeiden en wat stom waren uitgevallen, als zij niet ruzie maakten of dronken waren. Zij vatte de vrijerij dan ook zeer ernstig op, en richtte zich er geheel naar in, waarbij de belangen der broodwinning echter ook niet verwaarloosd werden, nu zij aldoor den geheelen middag voor haren hofmaker be schikbaar moest hebben, en zij bracht dus een jonger zusje mee, om, als de jonker er was, voor haar de negotie waar te nemen. De meid zelf had voor die uren een breikous bij zich, om niet geheel en al leeg te zitten. Het was een grove, paarse kous, waarvan zij het groote kluwen in haar zak droeg, en waarvoor zij na eenige steken telkens met harde rukken, waaraan haar heele arm te pas kwam, den draad uit haar rokzak te voorschijn trok; en dan wér wriemelde zij met viezig doende vingers wat aan haar leelijke, roode haar, waarvan het schurftig staartje in een armoedig knotje bijeen was geprikt, en tuurde met haar waterig-schelle oogen, die den vinnigen blik hadden van 'haar beroep, naar het bedelende, kleinere zusje, dat zij daarbij hare deskundige wenken toeschreeuwde: vooruit mèd ! die met die rooie blommen, daar!" En naast haar zat dan de jonker, en zag met zijn pijnloozen martelaarsblik tiet doen dezer bedelmeiden aan. Hij verwonderde zich niet over deze dingen, die immers niets te maken hadden met het levensgeluk, dat hem zoo onbereikbaar was, doch dat hij hier zat af te wachten van haar, die daarBOUWT TE MMSPEET. Mooie boschrijke terreinen. Spoor, Tram, Electrisch licht, Telephoon. Inlichtingen M.ij DE VELUWE", Nunspeet. DEtAUNAY BELLE1LE AUTOMOBIELEN. Hoof d-Agent voor Nederland: J. LEONARD LANG, Stadhouderskade, AMSTEEDAM. iiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiliiiiiiliMiiiiiiiimiiiliimiiiiiiiiiiiiiiiiiimii zakelijkheid van in om rijk te worden. Het geluk heeft me bij n oor uit de misère gehaald, die mijn toekomst had moeten wezen. Ik heb er niets voor gedaan, dan dat ik aan de menigte beviel en door haar geliefd werd. Waarom ? Ik weet het niet, want er leven een heele massa begaafde artiesten, die toch nooit den weg vinden tot het hart van wie hen hooren. Van den wil van een kunstenaar hangen niet zijn persoonlijke eigenschappen af; hij kan er dus geen roem op dragen ; 't is een feluk, een gave misschien, ik weet het niet. vérine heeft mij dikwijls gezegd, dat ik de geliefdste vrouw onder de vrouwen ge weest ben. Hebben mij nu de toejuichingen" van mijn tijdgenooten het meest ontroerd? Is het die luidruchtige liefdebetuiging van de menigte voor de onbekende die ik was, en die mij op een goeden dag tot iemand maakte, welke in mijn kunstenaarsleven de oorzaak werd van mijn vrouwengeluk? Neen. Die mij kennen weten, dat de verta ling van 't woord succes voor mij luidt: erkentelijkheid en niet bewondering. Erkentelijkheid voor een inspanning, er kentelijkheid voor een minuut van vreugde, van vroplijkheid, van een minuut van kunst, erkentelijkheid voor mijn werk, dat men kent als rechtschapen, ernstig en onderne mend; en als weer op den dag van van daag, in de salie Gaveau, waar men een andere Yvette Guilbert schijnt te ontdekken, het publiek trappelvoet en mijn nieuwen arbeid toejuicht, vergeet ik mijn lange loopbaan, en ik voel me als een beginnelinge, die men aanmoedigt. Kan het er mee door openhartig te ver klaren, dat ik een koude of onverschillige ontvangst door het publiek onrechtvaardig zou vinden, omdat ik weet hem iets te brengen, omdat ik weet hem iets te bieden ? Ik ben mij bewust van mijn inspanning en van mijn geschenken. Ik ben altijd blijven lijken op die brutale bakvisschen, die u haar wang toekeeren, als ze met een mooi netschrift bij u komen of met goed opgeloste sommen. Ik reik mijn wang als ik weet, als ik er zeker van ben mijn kunstenaarstaak goed volbracht te hebben ; en het publiek omhelst me en ik ben tevreden. Wat mij betreft, dat beteekenen voor mij de bravo's ; nooit stijgen ze mij naar mijn hoofd, maar ze gaan mij naar 't hart, naar 't hart van den kunstenaar, die den arbeid en zijn kunst verrukkelijk vindt. Vandaag, evengoed als bij over zijn meesters waren. Zij waren voor hem goede meesters, om de ruime porties welke zij hem gaven, en hij zat daar en was tevreden, als een bedelaar wiens dag goed is geweest, dankbaar dat hij zijn lot had bereikt, en geduld werd door deze menschen, die hem zoo mild van alles voor zagen. Op een dag openbaarde zich echter een merkbare toename van intimiteit in hun om gang. Totnogtoe hadden zij immers nog steeds zwijgend naast elkaar op een bank gezeten, ieder onverschillig voor den ander hun eigen zin daar doende, alsof zij niet bij elkander behoorden, doch nu verlieten zij eensklaps die zitplaats, en begonnen samen wandelingen te maken. Het was een zonderling paar, zooals zij daarbij liepen langs den deftigen, Ouden Scheveningschen weg. Voorop liep de jonker, of ook wel een paar pas opzij. Hij hechtte niet aan dat statige samenstappen, dat zoo vele onoverkomelijke eischen stelde, en toch ook niet noodig was, als men nu eenmaal toch niet met elkaar sprak, doch liep liever, evenals vroeger toen hij nog alleen was, dan zus, dan zoo langs den weg, naar het scheen steeds bezig met allerlei gedachten, welke echter niets aan de uitdrukking van zijn gezicht veranderden, doch dadelijk weer schenen te verdwijnen, en met de houding van iemand, die telkens op het punt is om peinzend te blijven stilstaan, zonder dat echter ooit te doen. En achter hem of naast hem, naardat het zoo viel, liep dan de bloemenmeid. Zij stapte, met de kalmte van een bejaarde bonne, rustig voort op. haar plompe sloffen, op de maat harer sloome stappen wat wiegelend met haar heupen, die breed leken door de vele rokken welke zij uit armelui's coquetterie droeg, terwijl haar schouders smal leken als die van een kind onder het kale jak dat strak op haar botten plakte. Zij breide nog steeds hare breikous, en stond af en toe stil om met de naalden te peuteren aan r,flDQNTIP IEDER STUK DAT KRIMPT UHKrtll l IL WORDT TERUGGENOMEN FABRIKANTEN VAITON ZONEN AMSTERDAM Verkrijgbaar te Amsterdam bij: ,AU BON MARCHE" J. G. HERBERMAN, Damrak. JACOBSON «S MANUS, Kalverstraat. H. MEYER, hofl., Koningsplein. ADR. SCHAKEL, hofl., Heiligenweg. SCHADE & OLDENKOTT, Nieuwendijk. 11 e Constantijn Huygensstr. 92. H. WIERING, Roelof Hartstraat 173. l Amstelveenscheweg 210. Geïllustreerde Catalogus en verdere adres sen verstrekken gaarne franco de fabrikanten VALTON ZONEN, Amsterdam. iiiiiimiitiiiiiimiliiiiii mijn eerste optreden, leer ik, zoek ik, ijver ik, studeer ik. Want ik zou niet hebben gekund aan n genre" blijven hangen, mijn genre; ik heb behoefte mij te ontwikkelen, mijn onwetendheid te verrijken, mijzelf iets bij te brengen, mij te vervolmaken, en sedert veertien jaar leef ik het kostelijkste leven, dank zij de prachtige oude boeken, die met onnoemelijk vele mooie beelden mijn geest, mijn herinnering en mijn gedachten bevol ken. Het publiek omhelst me, omdat ik hem die prachtige ruiker van Fransche relieken breng YVETTE GUILBERT Het bovenstaande komt voor in een Jour nal van eenige jaren, geleden, toen Yvette Guilbert na een tijd zwijgens begonnen was les vieilles chansons de Francs op het tooneel te doen herleven. * * * Ingezonden Geachte Redactie Wilt gij mij ruimte verleenen ter uitdruk king van eenige verbazing na lezing van een verslag der vergadering op Zondag 28 December 1.1., waar een Ned. Comitéwerd opgericht ten bate der Russische politieke gevangenen ? Daar leest men, dat in deze vergadering iemand de zachtzinnigheid heeft gehad aan te raden de houders der Russische fondsen (aangeduid als de kleine kapitalisten) vooral te behoeden voor een mislukking van nieuwe Russische leeningen .... waaruit de coupons der oude worden betaald, en dat daarop het Comiténiets beters wist te doen dan te besluiten gén actie tegen de Russische leeningen te beginnen. Heeft dit Comit soms hoop door 't ontzien van houders van Russische fondsen iets te bereiken? Zeer benieuwd, teekent hoogachtend C. Verslagen van de vergadering stonden in de nieuwsbladen. Wij hebben nooit ver slagen" in ons blad. Naar aanleiding van eenige uit de vergadering gesproken woor den, waarop dt inzender doelt, betoogden wij, dat een actie tegen de Russische fond sen nuttig kon zijn. Nu is het juist, dat door het Comitéin zijn geheel de actie tegen de fondsen niet als middel is aanvaard, echter haar neus, of als zij met lange gebaren den draad uit haar rokzak toog. En ook het jongere zusje bedelde niet meer, doch liep schuwig achter hen aan, geknepen in een schriel achterbuurts-zondagsjurkje, en zocht schelpjes. Het werd nu spoedig ernst tusschen hen, en op een dag verscheen de meid dan ook met een dure blouse, het eerste geschenk van den jonker. Het was geen gewoon kleedingstuk, deze blouse. Zij was van zware, zwarte zijde, doch scheen tot geen enkele mode te behooren. Zij zat vol vreemde, fantastische plooien, en had tal van glinsterende versie ringen ; zij geleek een costuum-stuk voor een maskerade, doch voor de meid was zij als een godsgeschenk, dat mér voor haar beteekende dan de helft van al wat de jonker voor haar had kunnen koopen. Voor het overige droeg zij nog haar ouden, blauwbaaien rok en haar wollen kousen, doch dat besefte zij niet eens. De blouse was haar alles, en zij genoot het bezit ervan in onge stoorde zaligheid. Zij liep er in voort, zoo stijf als een kleerenstandaard, en telkens stond zij eens stil om de stof ervan te be wonderen. Zij lichtte haar armen op om ze tegen het licht te bezien, en met de vingers bevoelde zij haar zoo aandachtig, alsof zij ze telkens weer opnieuw moest koopen. En eerst als zij haar rijkdom volledig weer doorleefd had, schurkte zij zich behagelijk wat rond in haar nieuwe kleed, waarvan zij de ongewone stoffage zoo dicht mogelijk langs zich heen wreef, en liep dan op een draf je den jonker na, die in dien tijd al was voortgewandeld. Van dien dag af ging de jonker geregeld voort de bloemenmeid van geld te voorzien, zonder zich er ooit om te bekommeren hoe zij dat besteedde, wat dan ook niet in zijn natuur lag. En de meid gevoelde zich daar bij gelukkig. Zij was verrukt over deze wereld waarmede zij kennismaakte, in welke men rokken kocht en schoenen paste, WQXiSEIiBT-OABS. Het bekende Engelaohe merk. ZDirect lev@rlDa.GLr. Inlichtingen en prtfsopgave verstrekt de vertegenwoor diger voor Znid-Holland: P. OVERGAAUW, Balistraat 85-87, 's-Gravenhage. Badplaats in ZuidTirol. Heerlijk klimaat. Seizoen September Juni 1912/13 36,091 badgasten. Stedelijke Kur- en Badinrichting. Zanderinstituut. Koudwaterinrichtirig. Koolzuur- en alle geneeskundige baden. Zwembassin. Inhallaties. RadiumEmanatorium. Druiven-, Mineraalwater-, terrein- en openlucht ligkuren. Kanalisatie. 4 hoogebronwaterleidingen. Theater. Sport terrein. Concerten. 20 Hotels Ie Rang. Sana toria. Talrijke pensions en villa's voor vreem delingen. Prospectus gratis bij de Kurvorstehung. CANNES (Rivièra.) HOTEL SUISSE. QUARTIER DU CERCLE NAUTIQUE. Hollandsen Familie Hotel. Zeer modern ingericht. Appartem. met Bad en W. C. Kamers met Kond- en Warm waterleiding. Prosp. Intern. Verkeersbnr., Amst., Raad huisstraat 16 en Den Haag, Papestraat 5 of door den Eigenaar A. K E L L E R. geenszins op de gronden van dien spreker, dien wij bestreden. De meerderheid in het Comitéacht zulk een actie illusoir''. Had zij een andere meening of krijgt zij ooit een andere meening, dan zal ze dat middel na tuurlijk direct aanvaarden als alle andere. Het doel van het Comitéis het lot der poli tieke gevangenen in Rusland te verlichten en bij deze bezigheid noch de Russische Regeering noch Russische-fondsenhouders te ontzien. RED. De Effectenhandel Aan de Redactie van De Amsterdammer", alhier. Geachte Redactie, Als getrouw lezer en bewonderaar van uw blad spijt het mij ten zeerste mits dezen de pen te moeten opnemen om een woord van protest te doen klinken tegen een stukje voorkomende onder Kroniek" opdelepag. van uw nummer van 28 December 11. De schrijver, die daarin op uiterst onoor deelkundige wijze een persiflage op de nieuwe Effectenbeurs schijnt te meenen moeten leveren, geeft bij eersten indruk het gevoel iemand te zijn die met het financiëele bedrijf slechts kennis gemaakt heeft door een onberedeneerd gokje", waarbij hij waar schijnlijk een paar honderd gulden heeft ingeschoten. Anders lijkt zijn scherpte ietwat ongemotiveerd en zinneloos. Zonder met hem ook maar in 't minst in dispuut te willen treden over de ethische zijde van financiën in 't algemeen en 't effectenbedrijf in 't bijzonder, zoo moest uw medewerker over de economische waarde van bovengenoemde bedrijven maar eens te bevoegde plaatse zijn licht opsteken. Anders staat 't, wanneer hij, zooals b.v. in de laatste twee alinea's, een insinuatie slingert naar het hoofd der personen, die in de financiëele wereld werkzaam zijn. Waar de beurs zooveel eminente personen herbergt, die zich zoowel op het gebied van handel als op dat der wetenschap onder scheiden, (ik denk hierbij b.v. aan ver schillende staathuishoudkundigen van naam), daar past het u niet een smet te werpen op de geheele financiëele wereld, die toch voorzeker een niet onbelangrijk deel van 's lands welvaart met zich brengt. Een dergelijke insinuatie moge in een zevenderangs beneden-Moerdijksch provinen zij doorproefde de kennismaking ermede met dezelfde gezette studie, waarmede haar jonger zusje de thans gekocht kunnende worden taaie trekbrokken bezopg. Het duurde dan ook lang eer zij een volgend kleedingstuk kocht. Al dien tijd liep zij rond met haar dure blouse en oude bede laarsspullen, welke slethts stuk voor stuk door andere werden vervangen. Dan eens verscheen zij met een glanzenden rok, dien zij statig boven haar roode kousen droeg, dan weer met een paar nieuwe laarzen, en het allerlaatst kocht zij een hoed. Want dat was een ding dat maar niet wilde wennen aan haar hoofd, dat hem ook niet in evenwicht wist te houden, en waarop zij hem dan ook, toen zij het ongewone ding droeg, met beide handen telkens op de goede plaats moest houden. En ook begonnen zich nu af en toe te vertoonen de familieleden der meid, die be scheidenlijk mee-profiteerden van haar rijk dom. Zij deden dat op beminnelijk-naïeve wijze. Zoo vergezelde de vader eens zijne dochter met een zonderling trouwpak aan, een nieuwe zwart zijden pet op, en met nieuwe geborduurde pantoffels. En ook moe der verscheen af en toe, bekleed met een nieuwen, ouderwetschen omslagdoek, dien zij zorgvol om hare leden plooide. Zij keken beiden strakjes-vergenóegd voor zich heen. Zij waren wat onthutst door dezen ongedachten overvloed, aan welken zij niet goed konden wennen. Doch in een huishouden met kinderen en kleine mansverdienste zijn altijd zoo tal van noodige dingen, welke alleen maar nooit gedaan kunnen worden, en dat zij deze nu plotseling alle konden bekostigen een pet voor vader, een doek voor moeder bracht toch een glimlach op hunne lippen. Zoo uitgedost liepen zij I/tngs den Ouden Scheveningschen weg, voorbij de villa waar de jonker woonde, door de Boschjes, en overal waar men maar wandelde. Zij liepen met den moeilijken pas van menschen die Voor eerste GARANTIE KUNSTSPEL en ELECTR: PIANO'S, VLEUGELS isH flÜr-KESSELS'KON.FABRIEK. TILB VRAAGT CATALOGUS - OOK TERM'JNBETAUHG NIZZA HOTEL SUISSE Heerlijk beschut gelegen. Lift^Centr. verw. Groote tuin. Prosp. Intern.: Verkeersbureau, Amst., Raadhuisstr. 16; den'Haag.'Papestr. 5. GRANDS VINS DE CHAMPAüNL Perrier-Jouet Epernay. ConcissiomKiiii'S, Sauter & Polis,Maastricht. HUI in illiillliiiiliiiiiin iiiiiiiiiiliiiniiliilliiil iiiliiiiii cieblaadje van nul en geener waarde zijn, in uw blad, dat onder de weekbladen met eere een allereerste plaats inneemt, kan zulks zonder een ernstig protest niet worden voorbijgegaan. Met plaatsing verplicht gij Uw dw. dr., Amst, 2 Jan. '14 JUSTUS MEYER * * * Berichten CHINEESCHE EN JAPANSCHE KUNST. Naar aanleiding der artikelen van de heeren Roorda en Borel verzoekt ons de conservator van het museum Wület-Holthuysen, Heeren gracht 605, Amsterdam, wel de aandacht der lezers te willen vestigen op de boekerij van het museum, die meerdere der geciteerde werken over Chineesche en Japansche kunst bevat. Voor belangstellenden zullen de?e werken van den 12en Januari af gedurende 14 dagen ter bezichtiging liggen. De bibliotheek is kosteloos toegankelijk. * * * Tentoonstellingen en Veilingen IN DEN KUNSTHANDEL UNGER EN VAN MENS, ROTTERDAM, Eendrachtsweg 27, is tot 26 Januari een tentoonstelling geopend van werken door M. J. Richters. Inhoud van Tijdschriften De Nieuwe Gids, Jan. '14: Nico van Suchtelen, Siegminne en Florian (tragisch minnespel). Jac. van Looy, Nieuwe Bijlagen. Just Havelaar, De Suggestie van Italië. Marius Brinkgreve, Horatius' Levenswijs heid. J. R. van Stuwe Hzn., Nieuwere Engelsche dichters. J. C. Hol, Friedrich Nietsche. A. E. Thierens, Het wezen der Vrijmetselarij en haar taak in den komenden tijd. A. Roland Holst, Gedichten. Hein Boeken, Gedicht. Hein Boeken, Aanteekeningen over Kunst en Letteren. Willem Kloos, Literaire Kroniek. Frans Netscher, Blnnenl. Staatk. Kroniek. Chr. Nuy's, Buitenl. Staatk. Kroniek. Groot-Nederland, Jan. '14: Is. Querido, Saul en David (I). Louis Couperus, De Ongelukkige (II)- Maurits Wagenvoort, La Romanina (IV). Herman van Puymbrouck, Georges Eekhoud en zijn werk (II). Dr. J. L. Walch, Literatuur, Dramatisch Overzicht. dat zelden doen; de vader als een die zonder zak op den rug om te sjouwen, moeilijk het evenwicht kon bewaren; de moeder, wat gehinderd door het onverpoosde loopen recht uit, dat zwaar viel zoo zonder kinderen om zich heen, die men telkens af moet schepen, en nog eens afleiding geven. En voor hen, achter hen of naast hen liep dan de jonker, speelde nerveus met zijn wandelstok en bekommerde zich niet om hen. De menschen die zij voorbijgingen-stietten elkander aan, en keken den dwazen stoet na. Die man is gek! zei de een. Hij is een filosoof! zei een ander. Hij is een filantroop, die een afschuw heeft van de wereld, en tenminste n mensch gelukkig wil maken, zeiden de meesten. Want dat was de nimbus, door de sentimenteele menigte, welke het liefst een verborgen schoonheid ziet, aan het geval gegeven. En dan keerden zij zich om en hernamen hun plaats in de rij der wandelaars. En de jonker zag dat gedoe aan. Zijn oogen tipten aan de blikken, waarmee deze verontwaar digde en nieuwsgierige menschen hem aan zagen, en met een schuwen draai bracht hij zich buiten de sfeer hunner aanmatigende gestalten. Er was overeenkomst tusschen de preutschheid dezer zich afwendende vrouwen, de plechtigheid dezer hem voorbijziende heeren, en de wijze waarop hij zich met sluike vrees tusschen hen bewoog. Doch terwijl bij al deze menschen het dédain voor den ander de kracht van hun lichaam scheen te zijn, die hun wangen deed zwellen, hun oogen glanzen, en hun gestalte zich deed verheffen, lag het hem op de kaken als een vale koorts, die hem de kracht uit het lichaam teerde. Hij was, zooals hij daar liep, het ras-echte kind dezer struische, ver fijnde lieden, doch zij verachtten hem, daar hij hun aanmatiging miste. Kort daarna trouwde de jonker met zijne bloemenmeid in Engeland, daar zijn familie hier hem onder curateele"had gezet, en verdween daarna onder de menigte.

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl