12 April '14, No. 1920 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND VROUWENRUBRIEK «iiitiiHmiiHHiiHiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii Nationale Vrouwenraad Te Leeuwarden heeft de Nationale Vrou wenraad van Nederland, federatief lichaam, omvattende genootschappen, vereenigingen en bonden, in wier bestuur n of meer vrouwen zitting hebben",, vergaderd. Een openbare bijeenkomst, met mevr. mr. M. van Woudenberg Hamstra-Ppuw, mej. mr. H. O. Veth en prof. mr. J. A.' van Hamel als sprekers, was gewijd aan de bespreking van de wenschelijkheid van het instellen van kinderrechtbanken. Het voorstel, waarin dit aldus werd uitge drukt: De Raad spreke zich uit voor het instellen van kinderrechtbanken, werd bij acclamatie aangenomen. Het is te hopen, dat de pressie van een dergelijke uitspraak groot genoeg mag zijn, dat kinderrechtbanken worden ingesteld en de vrouw in de berechtiging der zorg-gevende spes patriae ook haar rechtmatig aandeel krijgt. Behalve met uitbrengen van jaarverslagen en overzichten van verschillende vereeni gingen, bij de federatie aangesloten, werd de vergadering bezig gehouden met de be handeling van nog een tweetal voorstellen. Het eene, waarin de Vrouwenraad zich voor de grondwettelijke gelijkstelling van man en vrouw uitspreekt, werd aangenomen. Alleen de dames van Arbeid Adelt", dat blanco stemde, schenen (nu nog!) bevreesd voor de gevolgen van met mannen gelijk gesteld te worden ! Het andere voorstel, zich uitsprekende voor steun aan het Petionnement voor grondwettelijke gelijkstelling, werd verworpen omdat de Bond voor Vrou wenkiesrecht zich ertegen verzette. En in de Vrouwenraad, met vogels van zoo verschil lende pluimage, moeten voorstellen met algemeene stemmen werden aangenomen. Van officeele beteekenis is, dat de burge meester van Leeuwarden den Vrouwenraad recipieerde. * * De Pers en het Volkspetitionnement voor Grondwettelike Gelijkstel ling van Man en Vrouw In afwachting van wat H. M. de Koningin der Nederlanden door middel van haar regering zal zeggen, wanneer het volkspetitionnement wordt aangeboden, zullen wij vast eens nagaan, wat de koningin der aarde" er tot heden alzo van gezegd heeft. Zodra het plan voor de grote adresbe weging ten gunste van algemeen vrouwen kiesrecht bekend werd, waren er enige bladen met kritiek gereed. De onderneming leek gewaagd enkel voor het burgerrecht der vrouwen zoveel drukte te maken en ver scheiden grote kranten namen het weife lende Stuk over het petitionnement uit De Ploeger over.. Het voornemen om een mobi lisatiemeeting te beleggen in volksvlijt op 15 Febr. maakte echter de tongen wat meer los en wel zeventien bladen van allerlei richting namen de weigering van de Ver eniging tot Verbetering v. d. Rechtstoestand der Vrouw op, die verklaarde de toestand van uitsluiting der vrouw van het kiesrecht «iet zo onmiddellik en niet zo radikaal te willen verbeteren, als de petitionnerende vereniging dat tans voorstelde. De bladen kozen echter zelf geen partij tegen de be weging, want de meeste namen evenzeer het antwoord van het Hoofdbestuur der Ver. v. Vrouwenkiesrecht op, waarin werd uitgelegd, waarom de vrouwen niet tevreden zijn met een blanko-artikel in de Grond wet en aan het Ministerie de volkswil" in dezen willen laten blijken. Het onmiskenbaar sukses der betoging van 15 Febr. en de invloed, die zij in het land begon te oefenen, kon niet nalaten de UIT DE NA TUUR DLXXV Ze vliegen met strootjes Een heel enkele zomervogel is al met nestbouwen klaar, heeft misschien al eieren, zooals de roeken van de kolonie in mijn buurt, een spreeuwenpaar op mijn dak, en een merel in den tuin; maar ook de meeste musschen, spreeuwen en lijsters vliegen van de week nog met strootjes. Dat is een merkwaardig iets, dat vliegen met vezels, pluisjes, veertjes, met alles wat maar licht is en tot het vlechten of voeren van een vogelnest gebruikt zou kunnen worden. Het begint lang voor den tijd, dat met bouwen ernst gemaakt dient te worden. Op een Zondagmorgen in Februari van dit jaar zag ik, dat een spreeuw, die een andere nazat en haastig dwars over den tuin vloog, wankelde in zijn vlucht. Wat hem zoo op eens afleidde en uit de koers bracht, wat hem zijn vechtlust deed vergeten en hem nolens volens uit de lucht deed vallen, dat was een lang, wit uitgebleekt sprietje een stukje stengel van een OostIndische kers; het-was van het vorig .jaar, een oud strootje dus, dat bij het opruimen was terug gevallen op de zwarte aarde van het juist omgewerkte bloemperk. Nu was het inderdaad de moeite waard, den mooien vogel een poosje waar te nemen, zooals die daar stond bij het strootje, kopje Een merelnest in een boomgaffel Foto Steenhuizen politieke partijen, vooral de Koncentratiepartijen, duidelik het feit voor ogen te stellen, dat tans de vrouwen voor zich, tussen hen in, plaats verlangen aan de poli tieke dis. Het bleek nu ook hier, gelijk altijd waar de vrouwenbeweging zich baan breekt, dat haar eis voor- en tegenstanders in ieder politiek kamp vindt, en bij de Unieliberalen en de Vrijliberalen, ten minste in hun of ficiële partijorganen, schijnt de mening der laatsten de overhand te hebben; de behoudzucht paart zich hier aan het Koncentratiebelang. Daarop volgde het grote sukses van de meeting op 15 Februarie en letterlik alle bladen waren vol van het indrukwekkende van de vergadering, hoewel allen er natuurlik niet evenzeer over gesticht waren. Daar was o. a. het R. K. blad Ons Noorden dat sprak van het ^geklets en gejouw van die teetantes op 15 Februarie" en De Vrije Socialist en De Tribune, die zeiden, dat zo'n flinke betoging een betere zaak waardig was en dat de heren Wibaut en van Heutsz de meeting bijwoonden in het belang van het imperialisme!" Overigens maakte aller verslag van de betoging een goede indruk en alom in het land moet men wel hebben bemerkt, dat het de vrouwen ernst was met haar eis en dat hét haar niet aan simpatie ontbreekt ook onder de machthebbers en politici. De toespraken in Volksvlijt ge houden werden door alle bladen tamelik uitvoerig weergegeven. Vooral de passages uit het openingswoord der presidente dr. Aletta Jacobs, waarin zij de politieke partijen, die medewerking geweigerd had den, a faire nam en o.a. van de Vrijliberalen zeide, dat dezen vonden, dat dit niet op hun weg ligt en van de Unieliberalen dat zij deze demonstratie niet in overeenstemming met het werkplan der regeering vonden. De pers vergat ook niet te melden, hoe de heer Herman Snijders het petitionnement sterk aanbeval en voor de Vrijzinnig-demokratiese partij het recht vindiceerde om te blijven ijveren voor het vrouwenkiesrecht, en hoe de heer Wibaut srpak van het mariage de raison" van S.D.A.P. en Ver. v. Vrouwenkiesr. bij gelegenheid van dit petitionnement. Daar kwam op 16 Febr. déNieuwe Cou rant in een hoofdartikel, Alles of Niets" getiteld, verzekeren, dat de vrouwen nu het onderste uit de kan willen hebben en zeker het lid op de neus zullen krijgen, terwijl men beweerde, dat de heer Snijders, die vór het petitionnement gesproken had, best wist dat zijn hulp ijdel is-en dat deze be weging bij de komende grondwetsherziening niet slagen kan." Het Vaderland bleef niet achter en noemde het petitionnement een beweging, die het uiterst gewichtige werk, dat het Kabinet in zake kiesrecht wil ver richten, denigreert," zodat het van de heer Snijders niet korrekt" was daaraan mede te werken. Zeer ad rem antwoordde dr. Bos hun in de Vrijzinnig-Demokraat met te wij zen op de mijlpalen door de beide liberale partijen sedert 1908 reeds voorbijgewandeld op de weg naar het Algemeen Kiesrecht, n.l. het echte A. K. voor mannen en vrouwen, als bewijs, hoe volkseisen zich eerst in po litieke programma's en overeenkomsten een plaats veroveren om eindelik tot praktiese uitvoering door een regeringsmeerderheid te komen. De hoefijzerkorrespondent van Het Handelsblad van 18 Febr. komt krachtig op tegen onbillike beoordeling1 van het streven naar grondwettelike gelijkstelling van man en vrouw en laat doorschemeren, dat hij de verwezenliking daarvan ook niet als gans onmogelik beschouwt. Intussen gaat de aktie voort, een zeventigtal Plaatselijke Komitees zijn alom in 't land aan het werk en het inzamelen van hand tekeningen gaat bij duizenden. Dat wordt de Nieuwe Courant te erg; zij vreest gevaar voor het Koncentratie-belang, en als een scherpzinnig veldoverste uit eigen Jcamp als de heer Elout de politieke gelijkstelling tussen man en vrouw ook al ziet aankomen, dan doorleven behoudzucht en sekse-overschuins-Iinks, als in gedachten. Men wordt zoodoende onwillekeurig gedwongen studie van de vogelziel te maken. Hij of was het een zij ? dacht na, ongetwijfeld. Hij draaide om het strootje heen, vloog even op, kwam weer terug. Het leek mij volkomen duidelijk, dat bij het dier iets in herinnering kwam, iets dat hem sterk boeide, en hem belette verder te stoeien met zijn kame raden, die in den tuin, vlak naast de mijne, geweldig rumoerden. Komiek-hupperig, met de kopbeweginkjes, die alleen een spreeuw kan maken, stapte hij het strootje in de volle lengte langs haast een halven meter en bleef aan het eene eind gekomen in gepeinzen staan. Toen ging het naar het andere eind van het stroo. Daarop stak hij den kop in de hoogte, vloog op den schuttingrand, vandaar in het kale kersenboompje ; op het hoogste twijgje klemde de vogel zijn pootjes vast; maar de kop en het lijf werden precies gericht naar het lange strootje op het bloemperk. Hij rekt zich nog meer uit, de bek kleppert; 't is evenwel zoo zwak, dat ik op tien meter niets kan hooren, alleen maar zien, dat hij een poging doet om te zingen. Het strootje moet wel gewichtige dingen wakker roepen in zijn kopje, dat hij zoo sterk met voorjaars-gebaren reageert. Als een spreeuw in Februari al zingt, komt er altijd dadelijk een tweede bij, die vraagt wat hem mankeert, of verwonderd blijft staan kijken, en dan is het gewone resultaat: f dat er twee zingen, f dat er een geweldige maar bloedelooze vechtpartij ontstaat. Maar. dezen keer liep het anders. Mis schien was de tweede een spreeuw die in sexe verschilde met den eerste; ik weet het niet; mannetjes-en wijfjesspreeuw lijken te veel op elkander, om ze op een afstand te kunnen onderscheiden. Nummer twee zag het strootje, en blijk baar begreep het diertje volkomen de aandoeningen, die het bij den eersten ont dekker had gewekt. Ook de tweede spreeuw stond een oogenblik in gedachten. Met hun beiden stapten ze daarop naar het bloem perk en bestudeerden gezamenlijk de merk waardigheid. Zoo'n lang, blank, buigzaam strootje ook! Schuddend en draaiend, als een pronkerig kind dat een nieuwe paaschjurk aan heeft, marcheerden beide spreeuwen het strootje een paar maal in de volle lengte af; rechts en links. Daar krijgt een van de twee een bevlieging, hij springt toe en vat het eene eind van het stroo; zooheftig.dat de ander schrikt en een eind op zij stuift. En daar vliegt een spreeuw omhoog, met lang stroo in den bek of het April.was. htersingstraditie benauwde ogenblikken en het orgaan der vrij-liberalen zucht: o tempora, o mores! Zie maar hoe de Nieuwe Courant van 12 Maart schrijft: dat zij vergaat van mede lijden met de arme verblinden", die het petitionnement aanbieden en die het tekenen zonder er in 't minst de strekking van te beseffen. Over het recht der vrouwen, geen woord. Over onze afzijdige voorlichting in de pers, in openbare vergaderingen en pro pagandageschriften etc., geen woord. En vraagt men de redaktie: Eilieve, zijt gij ook zo ongerust over het gehalte uwer kiezers, die uw partij een machtspositie in het par lement verre boven haar aantal hebben verschaft, en weegt gij het inzicht en intellekt dier kiezers ook zo consciëntieus? dan begrijpt zij niet." In een onderschrift bij een ingezonden stuk, dat op het vage van het Koncentratieprogramma ten opzichte van het vrouwenkiesrecht wijst en daar onzeduidelike leuze tegenoverstelt, vertoont zich ook weder die intellekt-taxatielust bij de N. Ct.redaktie en geeft zij een geheel nieuwe, nog nergens gehoorde uitleg van welstandsgrens", hetwelk N. B. capaciteiten-kiesrecht moet betekenen! Gelukkig voor de Vrijliberale Kamerfraktie, dat deze interpretatie niet gegeven is vór de Junie-verkiezingen. Om met een stukje slotvuurwerk voor dit maal te eindigen moeten wij nog de helder schijnende Fakkel vermelden, die, over de meeting van 15 Febr. sprekende, meewarig zegt: De vrouwtjes begrepen van dat alles natuurlik niets". Zich verlustigend in eigen schijnsel, ziet zij niet, wat vróuwenintellekt, nationaal en internationaal, op politiek ge bied praesteert, n zet zij zichzelf zoo in 't donker, dat wij haar te gelegener tijd eens bij zullen lichten met ons vetkaarsje, opdat zij tegen al te fel licht niet behoeft te knipogen. (Slot volgt) MARTINA G. KRAMERS, Sekretares der Perskomm. v. h. Centraal Komitee v. h. Volkspetitionment. Allerlei Gevaarlijk Een bekend Fransen aviateur schrijft in een van de Parijsche dagbladen, dat de dames er volle recht op hebben vlinders" te zijn, maar dat ze buiten het gebied van mode en coquetterie maar niet moeten trach ten te fladderen of te vliegen. Voor het rustig en zeker besturen van een vliegmachine, meent hij, missen ze nagenoeg alle eigen schappen. Ze zijn niet rustig-overleggend genoeg, het faalt haar aan koele tegen woordigheid van geest en ze doen juist op grond van haar veel-geroemde intuïtie soms dingen, die averechtsch verkeerd zijn. Wat mij betreft," zegt onze aviateur, ik zou er zelfs niet aan denken een vrouw als passagier mede te nemen, want als ik in gevaar kom, maakt zij de redding onmogelijk.. ." Helaas!... dus hoogvliegers zijn we ook al niet!... En wat dan wel ? * * Troost Men leest toch ook nog weieens wat troostrijks!... Aan het patentbureau in Engeland werd het voorgaand jaar patent gevraagd op 400 uitvindingen van vrouwen. 5 Jaar geleden waren er in n jaar nog maar 16 vrouwelijke uitvindsters. Dat is dus in n lustrum een flink accres. * * Verrassing In de oorlogstaktiek gaat men een nieuw element invoeren, namelijk de kunst om door eenvoudige middeltjes vrees te ver wekken. In den Bulgaarschen oorlog gebruikten de Servische en Montenegrijnsche troepen ge weldig groote ratels, om het snelvuur van Omhoog! Ja, maar waarheen? Als een bootje zonder roer, draait hij in de lucht rond. Hij heeft een strootje, maar geen nestplaats. Het is nog geen nestel-tijd. Dat is beslis send ; hij laat het ding vallen en kijkt er niet eens naar, hoe het naar beneden dwar relt. De tweede spreeuw komt weer naderbij, die pakt het in het midden, ook omhoog, een klein eindje, tot op de schutting. Dan in de klimop. Daar zitten musschen, en in een wip heeft een drietal van die geweldenaars zich meester gemaakt van het strootje; de spreeuw, die wil protesteeren, wordt weg gehoond. De musschen sleepen het witte stengeltje tusschen de harde groene klimopbladeren, en daar laten ze het verder ongebruikt lig gen: de heele klimop ligt al vol met zulke omhooggehaalde strootjes; toch nestelende musschen er nooit in. Dit strootjes-zoeken zit alle jonge vogels in het bloed; soms uit het zich al in den winter; het vlechten er van heb ik nooit anders dan in het voorjaar zien beproeven. Lang niet altijd is het nestjes-bouwen volle ernst; verscheidene vogels maken speelnesten: roodborstje, winterkoning, ook merels wel. Dit is niet zoozeer een probeeren en stellig geen bewust oefenen; alleen een van de puberteitsuitingen of de jaarlijksche her haling ervan die het voorjaar in de warme vogellijfjes wekt.De dieren hebben hun winter pakjes uitgetrokken; de nieuwe veertjes fleuren en glanzen op hun mooist; de keeltjes gaas den ganschen dag. Als ze niet stoeien of vechten, dan zingen ze. Dat begint in den vroegen morgen, eigenlijk al in donker. Van den nanacht duurt het tot in den avond, bijna zonder ophouden; aan eten of drinken denken ze haast niet. Dat behoort allemaal bij elkaar, het is de voorjaars-stemming; die past weer bij de witte en gele knoopjes in het gras, bij de eerste madeliefjes; bij het speenkruid en de gouden dotterbloem aan den dijk en in de natte wei; bij de bloeiende rozeroode amandel en den perzik in den tuin, bij de anemonen in het bosch, die als appel bloesems op den grond in het jonge gras liggen; ook bij de sapgroene bladeren en bloemknopjes van kastanje en eschdoorn en. het eerste groen van de wilgen. Natuurlijk zoeken niet alle vogels uit sluitend strootjes. Er zijn er, die het vooral op paardenhaar en mosstammetjes gemunt hebben, zooals de vinken. De meeste zijn ook dol op veertjes, ook de musschen; grappig is het te zien, hoe een heele vogelsociëteit in rep en roer komt, als een dienst meisje van mijn overburen, achteruit, een slecht gewast peluw uitklopt. Dan waaien mitrailleurs en machine-geweren na te boot sen, en aldus den vijand in den waan te brengen, dat zijn tegenstanders sterker wa ren dan men vermoedda. Thans heeft men een werktuig uitgevon den, dat op bedriegelijke wijze het geluid nabootst van een vliegmachine. De Duitschers willen daarmee de Franschen op de vlucht jagen. Een zegen voor de menschheid dat streven naar een oorlogstaktiek van loos alarm en bangmakerij. Als men het eens zóver konden brengen, dat oorlog-voeren alleen op deze listige manier mocht, en dat het bloedvergieten verboden werd... Vrouwen-uitvindsters doet uw best eens.Misschien brengt gij den wereldvrede! * * * 't Penningske" Een aardig belastingduitje betaalt de Amerikaansche millionnair John D. Rockefeller. Men heeft zijn jaarlijksch inkomen geschat op 240 millioen gulden en daarvan ontvangt de fiscus 14Vs millioen gulden. -Ik vermoed, dat dit toch in elk geval wel het belastingbetalers-record zal zijn. Ge lukkig is de rijkaard geenzins onwillig" om zijn penningske" te offeren. Stel u voor, dat hij eens op de boosaardige gedachte kwam zijn jaarlijksche bijdrage in dollar centen uit te tellen. * , * Collectioneur Dezer dagen stierf een aristocratisch Fransch heertje (nomina sunt odiosa), die een zonderling zwak had: hij was namelijk buitengewoon gesteld op fraai schoeisel, en wanneer hij voorbij een schoenwinkel kwam en daar iets bizondersjieks of fraais of nieuws zag, verzuimde hij nimmer het te koopen ... Zijn erfgenamen vonden in zijn nalaten schap 5000 paren schoenen. Men zegt zelfs, dat er meer schoenen waren dan geld. De fijne gelakte laarsjes, tennisschoenen, balschoenen, ware allen keurig bij elkander gezet in een afzonderlijke kamer, welke hij zijn Chaussarium" noemde. Naast elkaar stonden ze genummerd op planken, en een catalogus maakte den bezitter wegwijs in zijn collectie, die meer dan 40 jaar schoenenmode te zien geeft. * ** Machinaal Een Russische uitvinder heeft een nieuw instrumentje bedacht, dat automatisch de blaadjes keert van het muziekboek, dat op de piano staat. Eén druk op een klein ivoren knopje dat zich in den rand van 't klavier bevindt, in het onmiddellijk bereik van de rechterhand, doet vliegensvlug het blad omslaan. Ik vrees dat lang niet alle jonge dames met deze inventie ngenomen zijn, want 't is toch bizonder heerlijk, om naast je, aan 't klavier, een beau cavalier te hebben, die blaadjes voor je omslaat. En moet dat nu ook al machinaal gebeuren ? * * * Turksch. Allerzonderlingste toilet-artikelen worden tegenwoordig vervaardigd voor de Turksche dames. De Turkinnetjes zijn meer kin deren" dan wij Westerschen, en 't nieuwtje gaat dus op in Constantinopel. Borstels en haarkammen met muziek worden bij massa's verkocht. Men vindt het een hemelsch genot, om zich de lange, zwarte lokken te borstelen met een borstel die O, mein lieber Augustin" speelt, het hoofd gehuld in een sfeer van muzikalen klank. Echt 't Is maar een weet, en dan schijnt het dood-eenvoudig!... weet ge, hoe ge zien kunt, of een diamant echt is? Ge hebt daar geen radium voor noodig, dat de eigenschap be zit de onechte diamant te doen verkleuren, terwijl de echte de bestraling weerstaat, zonder er eenig nadeel van te ondervinden. IIIMIIII iiimiiiiiiimii iiiiiiiimiiiiiimiiini iiiiiiniiiiiiiiii de veertjes bij tientallen; de vogeltjes worden er door geprikkeld tot een wilde jacht, al is het heelemaal. geen tijd van nestelen. Vroeger dacht ik, dat de musschen die veertjes voor witte kappellen, misschien voor witjes-vlinders hielden, en er daarom jacht op maakten. Ik geloof nu, dat het net anders om is. Toen ik nog veel rupsen kweekte, liet ik meermalen verscheidene uitgekomen witjes en andere vlinders, tegelijk wegvlie gen; en dan zaten dadelijk de musschen er achterheen. Maar sedert ik heb opgemerkt, dat ze de vlinders weer lieten vallen, zonder er iets van afgepikt te hebben, houd ik het er voor, dat de musschen ze voor veertjes aanzagen. Een raar geval heb jk eens beleefd met mijn vogels in een volière. Ik hield indertijd allerlei vogels in school, om de kinderen het geluid te laten bestudeeren, zoo dat ze het buiten en op grooten afstand konden herkennen. Het waren grootendeels manne tjes, die ik in het najaar van vogelaars in den Jordaan had gekocht. Midden in den winter stierf me een geelgors. Het dier lag nog te trekken, toen ik naar huis moest. Misschien een stuip, hij kan nog bijkomen, dacht ik. 's Middags bij mijn terugkomst, hoor ik tot mijn verbazing geweldig gefladder en een gesmoord gepiep in de volière. De kooi lag vol veertjes en alle vogels vlogen met veertjes. Het zaadbakje was er mee volgestopt. De diertjes vochten met elkaar, om de donsveertjes machtig te worden. En ' op den bodem lag de arme geelgors, zoo volkomen kaal geplukt als een braadkip die van een poelier komt. Hier moet imitatie in het spel geweest zijn; l'esprit des masses had er zelfs een mannetjes-merel toegebracht met een veertje te gaan vliegen. En toch gebruikt een merel nooit veeren bij den nestbouw, gezwegen nog van het feit dat een mannetjes-merel niet meehelpt bij het nestje-bouwen. Dit laatste, psychologisch moeilijk te ver klaren geval, kwam mij vandaag op de wan deling herhaaldelijk in gedachten. Ik heb er eiken vogel op aangekeken, die zich lang genoeg wilde laten waarnemen. Het was voorjaarsweer, maar niet bijzonder mooi; i alleen van tijd tot tijd een zonnetje; een i kil windje en voor de rest buitjes. De vogels evenwel waren door het dolle l heen. Ik had een paar groenvinken, die : als straatjongen vochten, met de hand kunnen i grijpen, zoo tolden ze op en over elkaar voor mijn voeten. Al wat niet vocht dat zong; de meezen zoo goed als de ringmusschen, i bastaard-nachtigaal en vinken ook; vreemd Sketch NIEUWE MODE De tijd, dat de vrouwen nooit hare sleutels of haar zakdoek kunnen vinden is nu wel uit: voorzoolang boven staande mode zich handhaaft iiiiimimminiiiimi iiiiiiiiiliiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiii Maar deze methode is kostbaar, en mijn apparaat om een diamant te toetsen hebt ge altijd bij de hand: teeken op een wit stuk papier met potlood een zwarte stip en kijk daarnaar door de diamant. Wanneer ge meer dan n stip ziet, of een lange streep of een kartelrand, dan kunt ge er verzekerd van zijn, dat de steen valsch is. Door de echte diamant ziet ge de stip en kelvoudig en zonder afwijking in den vorm. Bekijk op deze manier eens die prachtige brillant, in den ring van uw beste vriendin, die ge haar altijd zoo benijdt, wie weet welk een verrassing de proef brengt. * * Ideaal Een Russisch echtgenoot, die terecht stond wegens mishandeling van zijn vrouw, be kende onmiddellijk, dat hij haar had gesla gen, maar alleen, omdat zij hem sterk provoceerde... Zij had het namelijk ge waagd !... hem tegen te spreken, toen hij haar uitschold. Vandaar het woord liefde." ALLEGRA v minimum iiiiiiiiiiiiiiiin genoeg, ik heb geen enkele wijfjesvinkgezien, die zijn er anders toch al genoeg tegen half April. Heel stil alleen waren de geelgorzen; n mannetje zong heel kalm op een telegraaf draad; een paar zanglijsters en een merel zongen een trio, dat hoe langer hoe wilder en rauwer werd tot de beestjes elkaar in de veeren vlogen, n oogenblikje maar; toen begon het concert weer op het gewone tempo: Piedewiet, Qui vive of Gerrit, Gerrit hier! Terwijl ik doodstil aan den zuidzoom van een eikenbosch stond, om te zien wat een hagedis ging uitvoeren,die daar in de namid dagzon tusschen het dorre blad heenritselde, sprong er een tjiftjaf of maatslagertje vlak voor mij over den grond. Dat piepertje" zocht ook strootjes, hij had er al drie of vier in zijn bek. Waarschijnlijk was het bij | hem ook maar een Ahnung, een voorgevoel i van wat er komen zou; want hij kon pas een l dag of wat in het land zijn. Hij had misschien nog niet eens een maatje voor dit jaar , gevonden. Ik zag tenminste geen tweede piepertje in de buurt. Graag had ik er langer naar uitgekeken, om zoo mogelijk het nestje of de uitverkoren nestplaats te vinden, maar ik moest weer terug naar de stad. Misschien ga ik er de volgende week weer heen, dan vertel ik er wel verder van. Dicht bij het station Muiderpoort zag ik uit den trein de roeken vliegen met takKen : in den bek; die hebben allemaal al nesten; ' ze blijven echter net als de meeste vogels gestadig aan het herstellen en aanvullen. j Toen ik dien zelfden avond de winkelstraten j in de stad zoo overvol zag, ook met menschen l die toch wel eens een namiddag in de week vrij hebben, of vrij kunnen maken, zonder groote opoffering, dacht ik er weer aan, dat ik op de kostelijke lentewandeling van dien middag geen enkel stadsmensch, jong of oud, had ontmoet. Wat deden nu al die menschen op straat? ! Het waren meest jonge lui, verscheidene ook gepaard, net als de vogeltjes. Ik ging er eenige ongemerkt na. Ze winkelden; inkoopen deden ze weinig of niet, wel slenteren van den eenen meubel winkel naar den anderen, dan weer heel lang stilstaan voor magazijnen van huishoudelijke artikelen. Zij dachten blijkbaar ook, net als de vogeltjes, aan het inrichten van het toekomstig huishouden of misschien aan het repareeren. Ik keek ze eens aan en trachtte wat woorden op te vangen. Oude, vaee herinneringen kwamen bij mij op. Ja wel: ook heel wat van die jonge menschenpaartjes vlogen met strootjes. E. HEIMANS