10 Mei '14. No. 1924 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND Sketch De Oostersche sluier naar het Westen overgebracht MlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllltlllllllllllllllllllllllNIIIIMIIIIIIIIJIIMIII VRO UWENRUBRIEK IIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIItlllllllUlllllllllllllltllllllllllllllllllllllllllllllIIIIMII Tutti Frutti Ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan van den Wereldbond voor Vrouwenkies recht", verschijnt het Meinummer van Jus Süffragii, het maandblad van dien Bond, in feestgewaad. Het zal in Rome, waar van 5?14 Mei de Internationale Vrouwenraad bijeenkomt, in groote getale verspreid wor den, in een daarvoor uitsluitend vertaalde Italiaansche uitgave; k op een groote V. K.-meeting, die daar op 16 Mei georga niseerd wordt, alwaar gelegenheid zal zijn vele voor-vrouwen uit allerlei werelddeelen van hare bevindingen te hooren spreken. De taal waarin Jus Süffragii altijd ver schijnt is Engelsch, zijnde de officieele taal van den Bond. Sinds kort bestaat er echter ook een Fransche uitgave, ten behoeve der Latijnsche landen. In dit feestnummer zijn allerlei belangrijke photo's opgenomen, te beginnen natuurlijk met dat der Presidente, Mrs. Chapman Catt, die al deze jaren het Wereldleger (thans 12 millioen) heeft geleid. Voor ons Hollanders is het vooral van beteekenis, omdat daarin ook het portret onzer Souvereine is opgenomen, als de eerste Koningin die Vrouwenkiesrecht in haar Troonrede heeft genoemd. Verder de bekende plaat van Braakensiek uit dit Weekblad van 22 Febr., waarop Minister Cort van der Linden als Faust wordt voorgesteld, in het licht der op gaande zon de woorden Jus Süffragii lezende, met het onderschrift: zal hij het teeken verstaan ?" De Nederlandsche Vereeniging van Huis vrouwen" gaat staag haar gang. Zij wint leden, richt afdeelingen op, geeft mededeeUIT DE NA TUUR IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMI DLXXIX. Otader langs den St. Retersberg Nu moet ik u toch ook van den berg in het dal brengen. Maar eerst nog even rond kijken. Ge hebt naar Zuid en Noord en Oost uren ver het volle gezicht op de zwak gol vende vlakte, waarin zich de Maas een diep effen dal heeft uitgeslepen. Eerst aan den neveligen horizon rijzen weer de bergen. Gij zelf staat op den Zuid-Oostrand van den berg, die steil als een muur het kleine smalle tafelvlakke Maasdal onder uw voeten afsluit. Let ge niet op den torenhoogen steilrand vór en onder u, ziet ge achter u naar den berg, dan is ook deze een vlakte, een hoog vlakte met weinig verheffingen; een plateau met een paar lage heuveltjes en rugjes, meer niet. Alleen de spitsen van torentjes, die even over de jonge wintertarwe heen kijken, zeggen u, dat daar weer een diepte, een dal ligt; en dat die hooge velden de breede top van een berg moeten zijn; een berg van een goede honderd meter hoog, die lager wordt naar het Noorden, een paar kilometer breed is en verscheidene lang. Want de kerkspitsen van Maastricht ziet ge zoo flauw, dat de afstand stellig een paar uur gaans moet zijn. Zoo is de St. Pietersberg; en hoe is hij zoo geworden ? Ge kunt dit vragen aan de geleerden, aan geografen en geologen die al sedert vele lingen omtrent keuring van levensmiddelen, zorgt voor kookcursussen enz. De Afdeeling Hilversum geeft een bewijs van wat samenwerking vermag. Daar wordt op 11, 12, 13 en 14 Mei een Tentoonstelling gehouden van vervalschte levensmiddelen en handelswaren en van kwakzalversartikelen. Het Rijksbureau tot onderzoek van handelswaren te Leiden en de Ver. tot bestrijding der kwakzalverij te Amsterdam stonden hier voor belangeloos hunne collecties af. Gedurende die Tentoonstellings-dagen zullen er lezingen gehouden worden door dr. E. J. Abrahams, over de middelen tot bestrijding der kwakzalverij, dr. Swaab, over de bereiding van Yoghurt en het steriliseeren van groenten en door dr. Polak over de vervalsching van levensmiddelen en handels waren. Te Lisse werd eenigen tijd geleden door dr. J. J. van Eek, directeur-scheikundige bij den keuringsdienst van eet- en drinkwaren te Leiden, een belangwekkende en leerrijke lezing gehouden voor de leden der Nederl. Huisvrouwen Ver. en die van het Groene Kruis, over vervalsching van eet- en drink waren, waarbij verschillende monsters van levens- en genotmiddelen vertoond werden. Deze spreker vestigde er vooral de aan dacht op, van hoe groot belang het is, dat kleine gemeenten zich aansluiten bij de steden, waar reeds een keuringsdienst bestaat. Als voorbeeld noemde hij een plaatsje in de nabijheid van Leiden, waar, zoodra de Gemeenteraad tot zulk een aansluiting was overgegaan, vele winkeliers hun inventaris eens duchtig ventileerden n zelfs den geheelen inhoud van zijn winkel verwij derde om rustig het bezoek van de keur meesters te kunnen afwachten. Ook de kwestie van contante betaling wordt door de Huisvrouwenver, onder de oogen gezien. Ten eerste in het belang 4er win keliers, maar ook in dat der huisvrouwen zelf, die niet geneigd zijn, de opcenten" te betalen, die de winkeliers innen van alle klanten, omdat de wanbetalers hen daartoe verplichten en waardoor de goede betalers voor de kwaden moeten lijden. N. MANSFELDT DE W. H. * * * Werkende vrouwen Wij zijn altijd zoo geneigd om, wanneer het woord Parisienne" maar weer even ge noemd wordt, ons direct voor oogen te roepen een wuft, coquet wezentje, dat niet anders te doen weet dan zich met geraffi neerde elegantie te kleeden en dat uren zoek brengt met het?bestudeeren"van de nieuwste modes en het naloopen van concerten of conferenties die voor het oogenblik en vogue zijn. Zoo zijn er niet alleen, maar zoo zijn er velen zelfs, duizenden, tienduizenden mis schien. Doch daarnaast staat het groote leger ernstige werksters, denkende, intellectueele vrouwen en meisjes, voor wie vierentwintig uren in een etmaal nauwelijks voldoende schijnen, om de taak, die zij zich gesteld hebben te volbrengen. In haar uiterlijk, in haar wijze van op treden onderscheidt de werkende vrouw zich niet zooveel van haar leeghoofdige zusters. Zij afficheert zich niet, zij draagt geen on ooglijke, hobbezakachtige kleeren, zonder vorm, tint of kleur, geen malgracieuse, iedere mode tartende hoeden, geen knoedeltje haar in den hals hangend, geen lompe schoenen zonder hakken! Integendeel, hoe lang haar dagtaak moge wezen, hoe ingespannen de jaren boeken over den oorsprong van den St. Pietersberg hebben geschreven. Maar ge kunt het ook vragen aan den berg zelf en aan het dal. Loop maar eens een kwartiertje rond om die mooiste belvédère van Limburg, waar gelukkig nog geen hotel, zelfs geen orienteertafel of ook maar een handwijzer staat. Let eens op den bodem. Misschien verwondert ge u, dat ge hier pp het hoogste punt van den berg geen krijtgrond met vuursteen ziet, zooals onderaan; maar een dunne laag grof grint, keisteenen, precies als aan de vlakke oevers van een groote rivier. Indien ge eenige kennis hebt van ge steenten of alleen maar zooveel belangstel ling er voor, dat ge verschil en overeenkomst wilt opmerken, dan zult ge dadelijk zien, dat de keien en keitjes hierboven op den berg stukjes zijn van de Ardennen, brokjes uit de rotsen van Hoog-België. 'Alle even wel zijn plat of rond geslepen door bewegend water, door den golfslag, en het schuiven op en over elkaar op den bodem en aan den oever van een rivier met sterk verval; van een rivier, die pas van de bergen komt en nog kracht heeft om vuistgroote keien voort te rollen. Ge raapt hier van die bruine en grijze ijzerharde kwartskeien pp, kwartsiet uit Luxemburg; ook blauwgrijze platte steenen met vierkante en driehoekige scherpgeteekende deukjes er in, die ontwijfelbaar verOnder langs den St. Pietersberg. Begroeide krijtwanden met vuursteenbanden geestesarbeid, altijd heeft zij tijd, altijd vindt zij het de moeite waard gesoigneerd voor den dag te komen, goed gekapt, correct gekleed, met onberispelijke schoenen en handschoenen en een corsagebouquetje op den mantel of in het ceintuur. Niet schreeuwend en met ellebopgstooten, maar charmant, met een vriendelijken glim lach, een geestig woord, een zacht drukje hier en een duwtje daar, heeft de vrouw zich een plaats weten te verzekeren naast den man, als zijn gelijke, als zijn helpster, zijn associé, niet als een concurrent, die hem het brood op zijn tafel en het licht in de oogen niet gunt. 't Is waar, zij zijn nog niet waar zij wezen moeten; het vrouwen kiesrecht is tot dusver een onvervulde wensch gebleven, maar de verwezenlijking er van ligt in den loop der dingen en de Fransche vrouw is gelukkig beschaafd genoeg, om te begrijpen, dat men een revolutie kan tot stand brengen, geleidelijk en zonder zijn toevlucht te nemen tot revolutionaire mid delen. Om het stembiljet te veroveren zal zij het niet noodig achten de Joconde met bijlslagen te bewerken of het Louvre in brand te steken. Intusschen, het zijn niet zoozeer politieke drijfveeren, niet de wensch om zich a tort et & travers als gelijke en gelijkgerechtigde van den man op te werpen, die het jonge meisje zoowel als de gehuwde vrouw er toe drijven een werkkring buitenshuis te zoeken. Veel meer zijn het economische redenen, de wensch om den welstand van het gezin te verhoogen door den arbeid te verrichten waartoe zij zich door aanleg en opvoeding geschikt acht. De gehuwde vrouw, die door .haar arbeid de inkomsten van het gezin ver meerdert is hier geen phenomeen, maar een heel gewoon verschijnsel. Vrijheid voor ieder, vrijheid ook voor haar om over haar tijd en haar leven te beschikken naar eigen goedvinden. In het algemeen is het getrouwdzijn bij een sollicitatie geen beletsel. Slechts n geval is mij bekend, waar voor een jonge vrouw, die dong naar de plaats van correspondente op een finantieel kantoor, de huwelijksacte een onoverkomelijk be zwaar bleek. Maar de directeur van dat kantoor was een Hollander. Ook de autoriteiten eerbiedigen dit be ginsel der vrijheid en weten voor een on derwijzeres die gaat trouwen wel een beter en mooier huwelijdscadeau dan een ontslagbriefje. Verreweg het meerendeel der onder wijzeressen aan de meisjesscholen en de coles enfantines et maternelles (misschien nog het beste te vergelijken met fr belscholen in Holland) zijn getrouwde vrouwen evenals aan de scholen voor achterlijke kinderen. Mais c'est stupide, c'est tout simplement stupide, riep een lid van den Parijschen gemeenteraad half ongeloovig, toen ik hem vertelde dat in ons vrije Neder land in verscheidene plaatsen een onder wijzeres bij huwelijk eenvoudig ontslagen wordt. Enfin, bij het bezoek van den ge meenteraad aan Amsterdam, Den Haag en Rotterdam, heeft hij zich kunnen overtuigen dat ik niet getracht heb hem iets op den mouw te spelden. Men tracht hier niet de vrouw te beletten een werkzaam aandeel te nemen in het sociale leven, men erkent eerlijk en onbe vooroordeeld dat er zelfs gevallen zijn waarin de vrouw beter op haar plaats is dan de man. Zoo komt het dan ook dat enkele maanden geleden van hoogerhand een wenk is ge geven om, speciaal op het gebied der publieke liefdadigheid, het arbeidsveld! der vrouw aan merkelijk te verruimen en in verschillende commissies bij voorkeur door vrouwen zit tellen, dat ze meegevoerd zijn uit de buurt Laroche of nog zuidelijker uit de Cambrische gesteenten van Zuid-Oost België. Andere brokjes bewijzen u hun herkomst uit het westen uit de steenkoolbergen en uit de kalkrotsen van Hoei, een enkele fossiele koraal toont nog zuidelijker herkomst; die is ergens uit de buurt tuschen Namen en Dinant van daan; een mooie roodepuddingsteen, rond als een bikkel, heeft langzaam, heel langzaam den weg afgelegd van Dave of Profondéville naar de Nederlandsche grens. Kortom, ge staat op den bergtop aan de Maas, en toch in een vlakte aan den oever van dezelfde Maas, maar van de Maas uit vroeger eeuwen toen het rivierwater honderd meter hooger stroomde; sedert heeft het zich het diepe dal daar onder u uitgeslepen. Toen was dus de bergtop vlak land, doordat hij zich nog niet boven het dal verhief, hij was er nog niet uitgemodelleerd, nog niet schijnbaar opgeheven door het verdwijnen, het weg voeren en wegvloeien van zijn omgeving. Het grint onder uw voeten is het hooge, oude Maas-terras, het breede dal, dat de bergstroom eens tot den rand vulde met de keien-massa's, die hij meerolde uit de rotsen, welk hij tevoren had doorbroken. Later heeft hij er zich al dieper en dieper inge graven, en nu ligt zijn bed meer dan hon derd meter onder uw voeten. Vlak aan den steil-rand, in de klei gedrukt, haalt ge nog een gladden, ronden steen voor den dag, lichtblauw met witte vlekken. Dat is de beroemde blauwe vuursteen, ook een getuige, maar n uit nog veel oudere tijden. Die spreekt nog van meer dan duizend eeuwen her, toen de zee hier boven tegen de krijtrotsen klotste en de ruwe vuursteenen met hun witte korsten, zooals ze nog onder aan in den berg zitten, loswoelde en ze bij duizenden tot ballen en bikkels rolde in de heftige branding. Al verder en verder trok ze zich terug die oude zee, de bodem rees en toen kwam weer een stukje bloot van wat, nog veel vroeger, ook al eens zeebodem was geweest de bodem van de krijtzee, waar eens de Maas zijn diepe bed zou graven, Op dit hooge punt van de oude krijtzeebodem staat ge nu. Als ge u moe hebt gekeken aan het schoone ver gezicht, zullen we afdalen in dien zelfden bodem, meer dan honderd meter diep, langs n wand van de kloof, die de rivier er in heeft gesneden. De andere wand is sedert lang afgebrokkeld en weggevoerd, als klei, naar ons Limburg; tot op eenige resten na. Daarginds in de diepte bij Gronsveld bespeurt ge er nog enkele sporen van, als witte stippen in de licht-groene boschjes. Het pad dus maar af, dat hier vlak onder ons begint. Een bergstok is heusch niet over bodig bij deze snelle daling; anders zult ge u meer dan eens moeten vast grijpen aan de struiken, om niet hals over kop het Maasdal in te duikelen. Tusschen de bloeiende wilde kerseboomen, sleedoorns, pruimen en korroeljes gaat het door, ge ziet ze op uw holting te doen nemen. Voor het bezoeken van kraamvrouwen, van gezinnen die onderstand behoeven van kinderen die op kosten der gemeenschap moeten worden opgevoed is immers de vrouw de aangewezen persoon. Zelfs gaan er in den laatsten tijd stemmen op om ook bij het onderwijs aan de vrouw een grootere plaats in te ruimen. Zeer velen, en daaronder personen van invloed, zouden aan de jongensscholen de laagste klassen aan een onderwijzeres willen zien toever trouwd, die zeker meer geschikt en beter in staat is om met kleine jongens van zes, zeven jaar om te springen dan een aan komend jongmensch. Maar dat is een teere kwestie. Hoe zon derling het klinken mag, men is op dit ge bied wat preutsch uitgevallen, men heeft zedelijkheidsbezwaren! Hoeveel deuren voor de vrouw welwillend zijn opengesteld, van deze moet de gouden sleutel nog gevonden worden. W. P. Allerlei Concert Zijn de wonderen, waarvan in oude dagen de schrijvers van Utopiaansche verhalen droomden, wonderlijker dan de werkelijk heid van heden? Bij het inwijdingsfeest van het nieuwe stoomschip der Cunard-lijn, de reusachtige Aquitania, organiseert men thans een feest, als waarvan geen dier oude profeten ge droomd heeft. In het schip bevindt zich namelijk een prachtige schouwburg- en concert-zaal waar duizend toeschouwers plaats kunnen vinden, en op den inwijdingsdag geeft men in deze praalvol gedecoreerde zaal een voordrachts avond, waar uitsluitend de allergrootste sterren van de wereld optreden. Men zal daar vermoedelijk op n avond kunnen ge nieten van Padereswki, Jan Kubelik, Caruso, Eleonore Duse en Felia Litvinne. Als het waar is, zal dit scheeps-concert alleen aan honoraria een ton kosten. En ondanks al die weelde ... n ferme orkaan, n dikke ijsschots, en al die glorie zinkt gillend en worstelend naar den bodem van de Oceaan... Denn die Elemente hassen Das Gebild von Menschenhand. *** Automaat Een grappig en lang niet onpraktisch nieuwtje voor parken en tuinen is de uitvin ding van een Braziliaan, die tuinbanken in den handel brengt a la automaat. De zitting dezer banken staat, wanneer ze niet in ge bruik zijn, rechtop; maar werpt ge a penny in the slot", dan kunt ge de zitting omlaag slaan, en hebt een prettige rustplaats. Zoodra ge evenwel de bank verlaat, sluit ze zich weder automatisch. Aardig en praktisch voor de wandelwegen !... Maar er kunnen zich bij deze automatische banken won derlijke romans afspelen. Stel u voor... in een park te Rio-Janeiro heeft een vurige, jonge Braziliaan zich een zitplaats verze kerd, aan den weg, waar zijn aangebedene moet voorbij komen. Daar nadert zij... hij werpt zich aan haar voeten, smeekt haar hem aan te hooren, maar de coquette wijst hem af en zegt, dat zij een ander bemint... Hij snelt terug naar zijn bank, wil er met de handen voor de pogen op neervallen, om zijn leed uit te snikken, maar... de bank is weg, hij valt op den grond met de beenen in de lucht, terwijl de snoode jonkvrouw het uitproest van 't lachen, om zijn mal figuur. letje in een waas voorbij schieten; en ge moet nog heel jong zijn, of aan bergtochtjes gewoon, indien ge niet hijgend en doodop beneden zult komen. Langer dan vijf minuten duurt de daling niet. Maar in het Maasdal zelf zijt ge dan nog niet. De breede weg naar Viséligt vór u, ook die naar Lanaken, om vandaar over te varen naar Eijsden. Sla dien weg niet in, hij is banaal, in vergelijking met het paadje dat ik u wijzen wil, onder langs den rotswand. Vór ge weer in de spiegelvlakte, de alluviale Maasvlakte zijt, met zijn moeras sige weiden, vol gele sleutelbloemen, de Primula veris in twee soorten, stijgt de grond weer een weinig. Een smalle over loop, iets als een vlakke trap ligt onder tegen den bergwand. Dit is waarschijnlijk weer een terras, uit een ander, jonger stadium van de wordingshistorie van het Maasdal, een lager terras, met grint bestrooid, toen, in een periode van veel regen, de rivier weer eens veel grof grint meevoerde. Al staat er op een vervallen paal te lezen: Circulaüon interdite, niemand belet u het paadje in te slaan, dat langs den witten bergwand voert, tusschen bouwland en een woestenij van vuursteenen en krijtbrokken door. Dit is een ideaal wegje voor een natuurvriend, om het even, of de natuur globaal of specifiek zijn liefde heeft, of hij meer let op het grootsche geheel met zijn algemeene merkwaardige schoonheid, dan op de merkwaardige planten, dieren, delfstoffen die hij passeert. Ik zal ze u niet opnoemen al de vlinders, kevers en vogels, die daar op den mooien Paaschmorgen zich blijkbaar verlustigden in den zomerschen zonneschijn. Ga, al is het wat later in het jaar, dien weg eens langs. Misschien is er nog meer leven in de boschjes, misschien zijn de kleuren van den berg en zijn begroeide wanden dan ook nog even mooi. Verder in den zomer is de niet geriefelijke weg, mogelijk wat te open en te warm, om hem met vol genot ten einde teloopen. En ook te stoffig. Halverwege komt ge langs een afstorting, waar in dit voorjaar al het bouwland meters dik bedolven werd onder net bergpuin. En dan, dicht bij Petit Lanaye rijzen weer lood recht de krijtwanden op. Even voorbij dit plekje is de kiek genomen door wijlen J. Sturing, leeraar aan de kweekschool te Maastricht, die hierbij is afgedrukt. Twee jaar geleden wandelden wij samen met Pink steren nog dezen weg, hij schonk mij zijn mooiste foto als herinnering aan den tocht langs den berg waarvan wij de flora onder zochten. Nu ligt hij er al in begraven De wanden, op de foto duidelijk zichtbaar, zijn hier begroeid met koraalvlier, kornoelje, klimop, muurbloem, sleedoorn en wilde kersen; zwarte vuursteenbanden loopen evenwijdig aan elkaar door den lichten steen; zwarte kauwtjes zitten er tegen den witten wand gedrukt, gelijk de witte meeuwen tegen den zwarten Bass-rock op Firma Gebrs. NEFKENS kob OMtsiraai 26, kHm. ADLER AUTO'S in diverse modellen voorradig. IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIMIIIIIIIIMIIIIIHIIimill O, waarom kan men aan de automaten geen hersens en geen gevoel schenken ? . * * Record De Zuid-Duitschers hebben de treurige reputatie dat ze meer bier kunnen verdragen dan eenig ander volk ter wereld. In München en andere Beijersche steden worden niet zelden wedstrijden gehouden in deze vochtige sport. Bij zulk een bier-race, die kort geleden de stamgasten van het Hofbrauhaus ver maakte werd de eerste prijs gewonnen door Leopold Federmann, die het wereldrecord op zijn naam bracht door in drie uur tijds. drie en vijftig liters zwaar Miinchener bier naar binnen te spoelen. Hij liet zijn mede dingers in een ver verschiet, want No. 2 bracht het niet verder dan tot 39 liter en No. 3 legde het af bij liter No. 27... Is het niet griezelig ?... Wat zouden de heeren der schepping" er wel van zeggen, indien wij eens een wedstrijd gingen houden in het eten van mokka-taartjes of plombières? En tot 27 zouden we het dan nog zeker lang niet brengen! * * * Hygiëne Geen stad op den wijden aardbodem heeft zulke hygiënische melkboeren als New-York. De gezondsheidscomtnissie heeft het noodig geoordeeld, dat alle milkmen" zich van die schoone, mannelijke sieraden, de baard en de snor, moeten berooven. Glad-geschoren als domines, ministers of tooneelspelers gaan ze langs de huizen, en spiegelen zich in de koperen ketels der melkwagens met gepaste ijdelheid. De New-Yorksche hygiënisten hou den de baard voor een verzamelplaats van microben en bacillen, van daar hun aanval op de mannelijke schoonheid der melkhandelaars. * * * Paardenbeweging Was de Engelsche satirist Swift zoo geheel mis. toen hij een zijner phantastische verhalen deed spelen in een land, waar de paarden een maatschappij hadden gesticht, die in moreel opzicht boven die der menschen stond. Het paardenverstand ontwik kelt zich! Der Kluge Hans is er getuige voor, en zijn evenknie is dat slimme paard in een weide nabij Ardow (Engeland), dat, ter wijl het over het groene land dartelde een hoefijzer verloor. Na eenigen tijd kreeg het daar hinder van, stapte over een greppel en wandelde kalm naar den hoefsmid van het dorp, voor wiens werkplaats het rustig bleef staan, terwijl het de linker voorpoot in de hoogte hield. De man begreep de zwijgende taal van het intelligente dier, besloeg het, en toen wandelde het weer naar zijn groene weide terug. Het lijkt een| sprookje, maar de Engelsche bladen die het geval mededeelen noemen niet alleen het paard maar ook den man die er de bezitter van is n.l. Captain Watson. Men zou het dus den gelukkigen bezitter van het edele dier zelf kunnen vragen. ALLEQRA llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllltllllllMIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIH den Schotsche kust. En waar ge weer tegen het kanaal stuit, doordat de Maas den berg nadert en de vlakte tot eenige meters wordt vernauwd, daar moet ge eens door de struiken dringen tegen den berghelling op. Hier heeft de woestijnwind na den ijstijd de poedervormige klei, van het Oosten uit, tegen den berg opgewaaid. Dit loss ligt er een meter dik op. Doet ge aan geologie, dan kunt ge er loss-fossielen, voornamelijk het harige Löss-slakje, Helix hispida, bij tientallen met uw mes uitpeuteren. Daar op de klei bloeit met Paschen een weelde van voorjaarsbloemen; maagdepalm, sterremuur, en vooral van anemonen, de witte zoowel als de zeld zame gele anemoon, bij honderden. Twintig pas verder gaat ge over een vonder. Nu loopt de groote weg vlak langs den berg. Geeft er niet de voorkeur aan, het pad tegen de wand op te klauteren en boven over langs Castre te gaan, dan zult ge u, na een paar uur eenzaamheid, weer het gezelschap moeten getroosten van fietsen en auto's. Ge kunt ook den berg zelf induiken en een poosje in de donkere gangen dwalen. Daarvan heb ik u een paar jaar geleden al eens wat verteld. Dat blijft ook altijd de moeite waard, al is het niet voor den eersten keer, dat ge den tocht doet. E. HEIMANS CORRESPONDENTIE Een paar verbeteringen : Steeds met belangstelling uw artikels lezende, zag ik, dat u in uw laatste artikel 't recept aangeeft om slakken te bereiden. Ik vrees, dat de bewuste jongelui niet erg op de hoogte waren, want de manier van klaar maken, zooals ik ze steeds bij parti culieren en in de winkels gezien heb, is als volgt: Nadat de slakken driemaal gewasschen en schoongemaakt zijn, zooals u aanduidt, worden ze weer in 't huisje ge stopt, peper en zout er over gestrooid en de opening gesloten met boter, waarop een weinig gehakte peterselie. N. Ns. Als belangstellend lezer van uw zeer ge waardeerde artikelen Uit de Natuur" las ik in de Groene", die wij hier in ons lees gezelschap hebben, een opstel over Gevaarlijke diertjes en gele koorts. U schrijft o.a. dat Java eerst pas -en niet al voor 100 jaar door de pest is bezocht. Naar ik verneem van welingelichte zijde, (van iemand daar woonachtig), zou, wat thans op Java pest wórdt genoemd vroeger onder den naam Madoereesche koorts bekend zijn geweest. Het schijnt, dat de geneeskun digen voorheen niet in staat waren, om de ziekte juist vast te stellen. Met de meeste hoogachting G. H. H. * * *