21 Febr. '15. No. 1965 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND Klein België Klein België! Wij kunnen het hierbij in beeld gegeven groepje kleinen niet zonder weemoed aan zien, 't Zijn kinderen, die in ons land zullen vinden een gastvrije woning waarin ze kunnen tieren en opgroeien. De ouders zijn of gestorven, of niet bij machte meer voor hun kleinen te zorgen. Vertrouwend en hoop vol geven zij hun liefste bezit in vreemde handen, beseffend, wetend dat er ten onzent vrouwen, moeders, zijn met een ruim hart, die hun kinderen zullen koesteren en ze zullen bewaren voor ellende, kwade in vloeden en hongersnood die in de ouderlijke woning hun deel zou zijn. Arme ouders! De nood moet wel hoog zijn gestegen, als zij zelve komen smeeken de tkinderen van hen weg te nemen en ze toe te vertrouwen aan de zorgen van vreemde rnenschen in een ander land! 't Is het R. K. Huisvestings-Comité" te Leiden, dat zich in verbinding met het Tehuis voor Belgische kinderen" te Am sterdam het lot der Belgische kleinen aantrekt. De heer en mevr. Kellenaers zijn werkzaam voor het Leidsche, Notaris Brandt voor het Amsterdamsche Comité. Telkens en telkens weer worden door deze personen reizen naar Belgische steden ondernomen, en tal van kinderen worden naar Nederland medegebracht. De heer Kellenaers verhaalt ons: De eerste reis tot dit doel werd ondernomen begin December. Er moesten een veertiental kleintjes (waaronder een zuigeling van tien maanden) uit Antwerpen worden gehaald. Ze waren daar geheel onverzorgd en kwamen van kommer en gebrek schier om. Vergezeld van Zuster Beumker uit Leiden werd de tocht ondernomen- Een reis vol hin dernissen, vol vermoeienissen. Doch niette genstaande de eindelooze vertraging werden de kindertjes gevonden, en... in welkeen deerniswaardigeii toestand! In n gezin, was vader zoek, moeder ziek, en het huis was geheel plat geschoten. Vier kleintjes waren op een zolder achtergebleven toen de doodzieke moeder naar het ziekenhuis was overgebracht. De veertien kleinen kwamen na een terug reis van tien uur behouden te Leiden aan. Ze zijn in Katholieke gezinnen geplaatst. Benige hunner zullen terugkeeren als de vrede is geteekend. Anderen zullen wellicht voor altijd bij goede menschen blijven. Begin Januari ondernamen dr. E. Verviers en de heer en mevr. Kellenaers de reis door België met het doel om met de Belgische en Duitsche autoriteiten te bespreken wat door het Amsterdamsche en Leidsche Comit kon worden gedaan voor de duizenden hulpelooze kinderen daar te lande. Deze reis duurde een volle week en had tot resultaat dat de Duitsche civiel-gouverneur van België te Brussel en de gouveneur te Antwerpen de beide Comités verlof gaven de Belgische kinderen naar Nederland te brengen. Reeds dadelijk werden uit het zwaar geteisterde Mechelen waar onbeschrijfelijke ellende heerscht, een twintigtal kinderen meegenomen en in een doorgangshuis te Breda voorloop! g ondergebracht. Sintsdien werden er meerdere reizen onder nomen. In de vorige week doorkruisten notaris Brandt en mevr. Kellenaers, in een tiendaagsche tocht, verschillende, ge teisterde Belgische provinciën. Zij brach ten veertig der allerarmste kinderen mede, die door geestelijken en dames-propagan disten der beide comité's waren opge spoord. Daaronder bevonden zich o.a. twaalf weezen en een kindje van zes maanden, waarvan vader en moeder op de vlucht moesten gaan toen het slechts enkele weken oud en te zwak was om te worden mede genomen. Het werd uitbesteed bij een voedster waarvan het thans werd gehaald. Overal werden de kinderen in de grootste ellende aangetroffen. Ook deze kinderen vertoeven hier te lande nog in doorgangshuizen. De weezen zullen iliiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiijiiiiiiiijlliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiimii De droogmaking van de Zuiderzee II We bleven verleden week steken bij Piaam, in extase over de vermoedelijke schoonheden waarop het tegenwoordige Makkumer-wad zal kunnen bogen een jaar of tien nadat de afsluiting is tot stand gekomen. Zuidelijk van den afsluitdijk blijft de oever zooals hij nu is en Hindelopen, de jongste onzer bad plaatsen, zal haar nieuwe carrière kunnen blijven volgen, alleen wordt het een zoetwaterbad, maar 't zand blijft er. Stavoren en het Vrouwenzand blijven onveranderd en wat mij 't meest pleizier doet, de hooge zuidrand van Qaasterland blijft oeverland tot aan het Oudemirdumer klif toe. Daar begint dan de Meerdijk van de Noord oostelijke Polder, die, Urk en Schokland in zich opnemend, tusschen Blokzijl en Vollenhove weer aan den tegenwoordigen zeedijk aansluit. Nu kan ik op de plannen niet goed zien, waar precies die Meerdijk in het Gaasterlandsche begint. Iedereen, die het Oude mirdumer klif kent, zal het met mij eens zijn, dat wij dat niet mogen verliezen, want het is een van de schilderachtigste en interessantste plekjes in ons land, oneindig veel mooier en rijker dan het Roode klif, dat door zijn makkelijken naam en door de Roos van Dekama bij den beschaafden Nederlander een zeker prestige heeft kunnen verwerven. Dat Oudemirdumer klif is een hoog wei landje, dat naar de zeezijde een steile kale helling heeft van misschien een meter of vijf hoog en over een lengte van een paar honderd meter. De grond bestaat uit zand en grint met kleine en grootere meest gladgeslepen keien en een roodachtig leem dat Klein België op weg naar ons gastvrij Nederland zooveel mogelijk aan de meest ernstige aan vragers worden gezonden. In Dendermonde komen nog ruim twee hon derd kinderen voor verzending in aanmerking. Daér heerscht de hongersnood. De stad gelijkt n groote puinhoop, en in dien puinhoop wonen duizenden menschen. Ze smeeken om hulp, ze vragen om brood, de vrouwen bidden om toch de kinderen mee te voeren naar Nederland. Ze hebben niets meer voor hen dan wat soep per dag. De helpende hand van de comité's greep ook daar reeds in. Twee en dertig kinderen werden 3 Februari uit Dendermonde naar Horst (L.) gebracht, waar zij bij particulieren tot na den oorlog werden geplaatst. Mevrouw Delafaille spoorde te Antwerpen en omgeving vijfhonderd hulpelooze kleinen op. In groepjes zullen velen hunner in de eerste weken bij R. K. families hier te lan den worden ondergebracht. Het streven der beide comité's schijnt ons zér sympathiek toe. Klein België te brengen in een gezonde atmosfeer waar het zich onbelemmerd kan ontwikkelen, dit doel zal in veler harten weerklank vinden. En juist omdat wij meenen, dat in dezen de hulp van de Nederlandsche vrouw zoo veel 'vermag, voegen wij hierbij den wensch van het R. K. Huisvestings-Comité(adres dr. E. Verviers, 3 Octoberstraat, Leiden) dat zich meerdere gemeenten in Nederland mochten opgeven, die, evenals het welvarende dorp Horst (L.), groepjes kinderen zouden willen ontvangen. Ook worden propagan disten gezocht die zich met de plaatsing van meerdere kinderen in een gemeente willen belasten. Zou de vrouw, thans in hoofdzaak de R. K. vrouw, hier geen gezegend arbeids veld vinden ? ELIS. M. ROGGE Wij Vrouwen Qui a Ie coeur bien préparéne cesse D'espérer en calamité. Si Ie mal te presse, L' heure viendra qu'il ne te pressera plus. CONSTANTIJN HUYQENS. Onlangs schreef Johanna W. A. Naber over den Franschen Vrouwenraad in dit blad en zij deelde ons iets mede van den inhoud van het jaarverslag van dien Raad. Er blijkt uit dat ook in Frankrijk, als in bijna alle landen, de vrouw de helpende hand heeft uitgestrekt naar de menschheid, dat zij gewonden ver pleegd, stervenden gesteund heeft, dat zij vrouwen en kinderen heeft helpen verzorgen, dat zij getracht heeft iets van de oorlogssmarten te lenigen. Maar uit het Fransche verslag, als uit alle mededeelingen en ver slagen van bijeenkomsten van vrouwen, hooren wij steeds weer dezelfde roepstem weerklinken: als de vrouw medezeggingsschap had er zou geen oorlog meer zijn". HIK' utuim van uit zee heel duidelijk te zien is, zooals het afsteekt tegen het witte zand van den heuvelvoet, die door den vloed is schoongewasschen. Geografen en geologen komen niet altedikwijls snuffelen langs deze hel ling en vinden er allerlei moois en merk waardigs uit hun geliefden ijstijd en daarvoor. De grijze oeverzwaluwtjes graven er hun holen en vliegen af en aan met monter gesjirp van midden April tot laat in den herfst. Een strandstukje aan de Oostzijde is dicht begroeid met kruisdistels, zoowel de ge wone grijze als de prachtige blauwe, die ook zeedistel wordt genoemd en die in alle badplaatsen langs de Noordzee en Oostzee zoo'n precair bestaan leidt, op menige plaats zelfs is uitgeroeid door onnadenkende en gulzige plukkers. Nergens in ons land vindt ge de flora van strand en heide zoo bij elkaar als op dit kleine plekje van Gaasterland en daarom hoop ik maar dat die Meer dijk nog een stukje meer naar het Oosten aan de Friesche kust zal aansluiten. Als het klif voor steunpunt" dienen moet, en ik voel wel, dat daar veel kans voor bestaat, dan is het verloren en dat zou zeer jam mer zijn. Nu zal men denken dat de strandflora er in ieder geval toch geheel van karakter zal moeten veranderen, wanneer het zoute Zuiderzeewater vervangen is door het zoete Yselmeer, maar dat staat nog te bezien. De Noordoosthoek van de Zuiderzee toch heeft nu reeds een zoo laag zoutgehalte, dat de verandering jaren in beslag zou nemen en zeer geleidelijk zou geschieden. Zonder twijfel zullen de blauwe zeedistels zich daar even goed-handhaven als zij het gedaan hebben aan de oosthelling van de Berger en Schoorlsche duinen, waar ze ook al sinds eeuwen geen ander zout tot hun beschikking krijgen dan er af en toe bij zeldzaam vliegend stormweer en in minimale hoeveelheden komt aanwaaien. Neen, ons klifje moeten we houden en zelfs goed bewaken in den tijd dat het daar druk wordt voor het aanleggen van dien dijk. We hebben nog wel den tijd om er over na te denken hoe we dat zullen inrichten, want volgens de voorstellen van de StaatsEn ik dacht aan het onlangs in n van onze Hollandsche bladen medegedeelde Credo" van Henri Lavédan, door den tooneelspeler De Max voorgedragen in het Théatre Francais, waar o.a. in voorkomt: Je crois au prix de la douleur et au mérite des espoirs. Je crois a la confiance, au recueillement, au bon travail quotidien, a l'ordre, a la charitémilitante. Je crois aux vivants de la patrie et je crois a ses morts. Je crois en nous, je crois en Dieu ... je crois... je crois..." En ik dacht aan de mededeeling dat men in de Duitsche schouwburgen een lied voor draagt, dat steeds de woorden herhaalt nicht so laut". Maar bovenal komt mij tel kens in de gedachte het mooie stuk in De Gids" van 1913 van Jhr. Elout, Een mijl paal in het Feminisme". Dat jaar, in Mei, had in den Haag de groote bijeenkomst plaats gehad van den Internationalen Vrouwenraad. De vrouwen van de Raden van 25 verschillende landen ontmoetten elkaar daar en beraadslaagden te zamen over internationale vrouwenbelangen. De Gulden Regel" van den Internationa len Vrouwenraad, het motto waaronder zij werkt, is: Doe anderen, zooals gij wenscht dat zij u doen", maar het werk der vrouwen voert haar nooit tot zelfzuchtige beperking, integendeel, het programma van den Inter nationalen Vrouwenraad is ruim en breed opgevat. Er zijn vaste commissies die zich bezighouden met het verzamelen van inter nationale gegevens over Volksgezondheid, Opvoeding, Vrede en Arbitrage, de Wetge ving betreffende de rechtspositie der Vrouw, Kiesrecht, tegen den handel in vrouwen, gelijke moraal voor man en vrouw, emigratie en immigratie. Voor dat alles werken de aan den Internationalen Vrouwenraad verbonden Raden van vijf en twintig landen. Zij werken met ijver, toewijding, nauwkeurigheid, en het is een groote draadlooze telegrafie voor de vrouwen over de geheele aarde. En wat zegt nu de heer Elout over het werk, de uiting en den indruk, van het op treden der vrouw ? Hij zegt, en ik meen dat het belangrijk is voor ons vrouwen, het oordeel van een man, en dan iemand van groote kennis en ervaring als de heer Elout, te hooren; hij zegt in 't kort het volgende: Deze Raad vormt de internationale syn these van het wezen der moderne vrouw en daarom zijn de uitingen van dien Raad zoo belangrijk ter beoordeeling van den tegen woordigen geest der vrouwenbeweging, van de psyche der moderne vrouw. Ieder onbevooroordeelde, die de beraadslagingen heeft gevolgd, hebben zij zeer veel ver trouwen gegeven in het wezen van den nieuwen kiezer... die een kiezeres zal zijn." De bijeenkomsten getuigden in de aller eerste plaats van een geest van vrouwelijk heid." Na nog eens herinnerd te hebben aan alles wat de vrouwen, die het eerst voor de rechten der vrouw in ons land optraden, geleden hebben, en hoe die vrouwen voor Schetsplan van de Zuiderzeepolders commissie komt de indijking van de Noordoostelijkz polder het laatst, een kwart eeuw na het steken van de eerste spade voor den afsluitdijk. Dat klif heeft ons een tijd bezig gehou den ; 't is ook echt een plekje om er te blijven plakken. Nu gaan we weer het bin nenland in, want Tacozijl, De Lemmer, Kuinre en Blokzijl worden allemaal landstadjes, ten minste de laatste drie, want Tacozijl is niets anders dan een boerderij en een sluiswachterswoning, maar 't is waar, daar komt nu nog een stoomgemaal bij voor 't verdronken Friesland. Van Blokzijl kan 't mij spijten maar wel bezien hindert het toch zoo erg niet.'t Ligt nu toch ook al niet meer vlak aan zee; het havenkanaaltje wordt eenvoudig wat langer en buigt wat naar het Zuiden om in aan sluiting met den meerarm van Vollenhove. Dat aardige puntje van Overijsel, de Voorst, een Gaasterlandje in het klein, blijft, zooals het is. Van hier tot voorbij den IJselmond blijft een diepe inham bestaan, waarin de biezen misschien nog weliger zullen groeien heel wat heetere vuren gestaan hebben, dan er nu nog branden", maar ook hoe het feminisme zonder haar in Nederland zeker nog niet zoo ver zou wezen, zegt de heer Elout dat het verblijdend is waar te nemen, dat het feminisme zoowel in den Internationalen Vrouwenraad als in ons eigen land het standpunt van gelijke rechten wegens gelijkheid van wezen bij man en vrouw heeft verlaten voor dat van gelijke rechten bij ongelijkheid van wezen; een ongelijkheid echter die er niet eene van subordinatie, doch van coördinatie zijn moet. En ik voeg er bij zijn zal, want, juist als de vrouw handelt op haar eigene wijze, zal blijken steeds meer en telkens weer, dat de ruime, groote, zeer persoonlijke ontwikkeling van de vrouw in het belang is van de maatschappij, van de wereld. De heer Elout zegt: Het internationale feminisme stelt zich ten eerste op algemeen maatschappelijk standpunt; ten tweede, het eischt niet alleen nieuwe rechten, maar zoekt nu reeds naar daarmede samengaande nieuwe plichten; ten derde, het vraagt geen be scherming van de vrouw, doch alleen volle vrijheid van ontwikkeling. Zoo hebben zich als kenmerkende eigenschappen der moderne vrouwenbeweging mede in de uitingen van den Internationalen Vrouwenraad aan ons voorgedaan, vrouwelijkheid, zin voor het algemeen-maatschappelijk plichtbesef en zelfstandigheid. En het verheugt mij, dat het beeld van de psyche der moderne vrouw, die recht komt vragen en niets meer, z sympathiek is en zóvertrouwenwekkend.'' Ziehier het oordeel van een man over de vrouwenbeweging in 1913. Wij hebben nog niet, zooals de heer Elout toen verwachtte, de grondwetswijziging gekregen, die ook de vrouw als burgeres van den Staat erkent, neen, de tijdsomstandigheden hebben ons in de gelegenheid gesteld, eerst nogtetoonen, hoe wij onze Gemeenschapsplichten" ver staan en weten te vervullen. En onwillekeurig denk ik dan aan de warme lofspraak in De Ploeger" van den heer Brocxs, arts te Maastricht, in de aller eerste plaats op zijn vrouwelijke collega Van Rood, maar tevens op al die vrouwen die dadelijk, bij het uitbreken van den oorlog, met mannenmoed" het woord is van den heer Brocx en met de grootste doorzetting en toewijding, geen werk gering achtende, deden wat hun hand vond om te doen. Te midden van al de doorgemaakte droeve nissen staat voor mij toch een lichtend beeld als symbool van het vrouwelijk heroïsme." Het beeld van de psyche der moderne vrouw is zósympathiek, zóvertrouwen wekkend". Laten we dit manlijk oordeel niet vergeten in deze moeielijke tijden. Laat ons er aan beantwoorden . . . maar, dat zullen wij doen, want terecht zeggen Helene Lange en Gertrud Baumer, dat de vrouwen beweging een gevolg is van eene moderne geestesevolutie. Wij voelen het, wij weten het, wij vrou wen, een nieuwe tijd roept ons ter ver vulling van al onze gemeenschapsplichten, en wij bereiden ons voor met moed, met toewijding van ons geheele hart en ons geheele verstand. Wij zullen sympathiek en vertrouwen wekkend zijn, wij vrouwen. C. A. WORP-ROLAND HOLST Bazaar 1915 Ten bate van het Algemeen Steuncomit Amsterdam Wij brengen gaarne onder de aandacht van al onze lezeressen onderstaande circu laire ons dezer dagen toegezonden: Groot is de ernst van dezen tijd; maar groot is ook het verlangen om aan de eisenen, die den nood ons stelt, tegemoet te komen. Met inspanning van krachten hebben daarom ook de vrouwen medegearbeid aan de huisvesting, kleeding en voeding van vluchtelingen, aan de voor ziening in de behoeften van onze soldaten en van de nabestaanden van dezen, aan het bijeenbrengen van gelden, om niet te spreken van den arbeid in de steuncomité's zelve. In veel werd reeds afdoend voor zien; maar het verzekeren van geldelijken steun blijft nog even dringend als in het begin van den oorlogstijd. dan tot nu toe. Een paar strekdammen, ki lometers en kilometers lang zullen het water uit den IJsel en uit het Zwarte Water ge leiden tot op de hoogte van Schokland, dat zelf een deel gaat uitmaken van den Noordoostelijken polder, nadat het tot in onze dagen zijn bestaan als eiland zoo dapper heeft gehandhaafd. Deze inham zal ongetwij feld zeer interesante aansluitingsverschijn selen te aanschouwen geven, vooral voor het front van dat voordeelige Kamper eiland. In het eenentwintigste jaar van het werk zal begonnen worden met de indijking van den Zuidwestelijken polder, die alleen grooter zal zijn dan de drie andere te zamen, en die het prachtige Veluwe-strand zal doen verdwijnen. Elburg wordt een landstadje. Harderwijk komt dan evenver van het IJselmeer te liggen als Apeldoorn thans van de Zuiderzee en de streek tusschen Harderwijk en dat meer zal, vrees ik, lang zoo mooi niet zijn, als die tusschen Harderwijk en Apeldoorn. Waarom eigenlijk ? Is het noodig dat die droogmakerijen er zoo beestachtig vervelend uitzien, zooals, om er maar eens een te noemen, de Legmeer? Is er geen andere manier van verkaveling, draineering en waterberging mogelijk dan door lijnrechte, elkander lood recht snijdende greppels, slooten, vaarten en kanalen? Is het noodig dat men de helft van den tijd in zoo'n droogmakerij gedwongen is, tangentiaal op zijn doel af te gaan ? In hun geheel vind ik de Haarlemmermeer, de Ijpolders, de Beemster wel indrukwekkend, maar werkelijk mooie plekjes zijn er bijzonder schaarsch. Wij hopen dan ook, dat de verkaveling van de nieuwe polders niet zal geschieden volgens het blokjes-stelsel, dat de grond niet tot den laatsten vierkanten meter uitgebuit zal worden voor het opleveren van gelds waarde. Het kwart millioen menschen, dat er zal komen te wonen, hebben nog iets anders noodig dan stoffelijke welvaart en ze moeten behoed worden tegen verveling en eenzijdigheid. Die polders moeten mooi worden en ook,laat ons maar zeggen, amusant. Er zullen op de een of andere wijze bevolkingscentra moeten ontstaan en dat mag Wederom uit voorraad leverbaar de verschillende typen ADL.E K-Automobielen. Prima materialen.zuivere afwerking en zeer nauwkeurig monteeren maakt de Adlerauto tot een der meest gewilde merken. GARAGE NEFKENS, Jacob Obrechtstr. 26, Amsterd. iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiniiiiiiiiiiiiiiiiii De vraag mag daarom worden gesteld, of reeds voldoende gelegenheid is gevonden om den arbeid onzer vrouwen en meisjes naar gelang van ieders individueelen aanleg en bizonder talent ten volle productief te maken zonder afbreuk te doen aan anderer loonarbeid. Bij herhaling is reeds ge bleken, dat velen bekwaam zijn tot meer dan tot het breien van mutsen, sokken en wanten; en zouden proeven van wat haar vinding rijke geest, haar vaardige vingers, haar geoefende smaak en fijne kunstzin vermo gen, niet bijeen te brengen zijn . in eene mooie, aantrekkelijke verzameling om te gelde te worden gemaakt ten bate van het Amsterdamsche Steuncomité? De ondergeteekenden, allen overtuigd van het practisch uitvoerbare van dit plan, hebben zich daarom vereenigd tot een Comitéter organisatie van een Bazaar, waartoe men niet alleen zal kunnen bijdra gen eigen werk maar ook werk besteld bij anderen, bijvoorbeeld bij Arbeid Adelt" en Tesschelschade," welke vereenigingen dit jaar van het houden van een Bazar meenden te moeten afzien; terwijl reeds samenwerking is verkregen met de aan het Algemeen Steuncomitéverbonden Com missie van werkverschaffing op huisvlijtgebied. De Bazaar zal worden gehouden 24, 25 en 26 Maart in de zalen van de Maatschappij Arti et Amicitia;," belangeloos afgestaan voor dit doel. Tot het geven van nadere inlichtingen zijn gaarne bereid de dames bestuursleden. Mevr. Douair. TH. Bar. SLOET v. HAGENSDORP, Pres., Sarphatikade 1. Mevr. D. M. JOSEPHUS JITTA-WERTHEIM, Vice-Pres., Keizersgracht 808. Mejuffrouw ROSA MANUS, Secret., Plantage Parklaan 15. Mevr. M. C. DE MAREZ OYENS-REYNVAAN, Penningm., Museumplein 6. Mevr. J. W. VAN HAREN NOMAN-SCHIFF, Heerengracht 556. Mevr. A. FLECK-STEIN, Koningslaan 32. Mejuffrouw A. M. SCHOLTEN, Heerengracht 584. * * * Ons Kookboek FlLETS VAN TONG, OP ENGELSCHE WIJZE 12 mooie filets van tong plet men lang uit met een zwaar mes. Nu strooit men er wat zout en peper op, vervolgens haalt men ze door bloem, daarna haalt men ze door wat eiwit en door gemalen beschuit of paneermeel. Bak de filets in geklaarde boter licht bruin. Leg ze daarna op een ovalen schotel en leg op elke filet een stukje peterselie boter. PETERSELIE BOTER Roer een stukje boter goed glad, werk er het sap van een halve citroen, een weinig Cayenne peper en wat fijn gehakte peter selie door. E. v. D. VOOR HET DESSERT * MOKKA Men gebruikt hiervoor 150 Gr. ongezouten boter, 60 Gr. poeder-suiker en ongeveer "^ d.L. koffie-extract. Om de boter ongezouten te maken wordt ze eerst gesmolten, dan afgekoeld en daarna worden er de witte stippen uitgehaald. Deze ongezouten boter wordt tot room geroerd, en langzaam voegt men bij kleine hoeveel heden er al roerende de suiker en 't extract aan toe. R. V. * * >& Verzoeke alle stukken voor de rubriek Voor Vrouwen" in te zenden: Koninginneweg 93, Haarlem. niet bemoeilijkt worden. Zie eens, hoe de Haarlemmermeer daarmee sukkelt, ook alweer door de moeilijkheid, om er convergeerende wegen aan te leggen. Een geniaal mensch moest in die nieuwe polders eigenlijk de centrale punten bij voorbaat kunnen aanwijzen. Dat lijkt mij in den Zuidoostelijken polder nog het makkelijkst omdat die aansluit bij het Gooi en de Veluwe en nog al verscheidenheid van grond heeft. Ook krijgt die te zorgen voor de af watering van de Eem en de'verschillende Veiuwsche beekjes en daaruit kon wel eens de moge lijkheid ontstaan om in die polder zelf weer een paar meertjes te maken, die al dadelijk het landschap meer leven geven. Er zullen ook scholen gebouwd worden van allerlei soort. Je moet in sommige droogmakingen in ons dierbaar vaderland eens de armoe dige gemeenteschooltjes zien, droog en dor neergezet op een zoo beperkt mogelijk stukje grond tusschen vier slooten. Maar als het rijk nu wil, dan zet het in die pol ders behoorlijke inrichtingen voor onder wijs en beschaving en dan legt het maar meteen bij iedere school een flink park, plantsoen of bosch aan, waar nog wat anders groeit dan 't dagelijksch brood. Evenals dat in Amerika gebeurt, moet een bepaald en niet te klein gedeelte van de bodem gereserveerd worden voor onderwijs en opvoeding. Dat moet meteen gebeuren, want zoodra er medezeggenschap komt van gemeentebesturen, dan is de kans verkeken. p die bosschen ben ik echter tamelijk gerust, want ons staatsboschbeheer is vo\doende op de hoogte, om te bewerken, dat voor het algemeen welzijn, voor de ver betering van het klimaat aan die groote kale vlakten zoo spoedig mogelijk hetsteppenkarakter worde ontnomen. Zoo krijgen we dan de Zuiderzee niet alleen droog, maar ook bewoonbaar en zelfs weer mooi, al is het dan ook op een andere manier dan nu. Misschien winnen we meer dan we verliezen. JAC. P. THIJSSE