7 Maart '15. No. 1967 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND maar inderdaad een felle aanval is op het tegenwoordige stelsel onzer maatschappij. Na dit boek heeft Upton Sinclair nog een aantal drama's, novellen en romans gepu bliceerd. Hieronder staan het drama Prince Hagen" en de roman Love's Pilgrimage" we het hoogst. Zijn laatste werk is getiteld Sylvia's marriage". De photografie, die wij hier reproduceeren is dit jaar genomen te Bermuda. In the last International Socialist Congress, Keir Hardie made an eloquent appeal for the general strike policy ; and Ledebour of Berlin in a sarcastic speech declared that the anxiety of the English for universal peace was a system of the degeneracy of that country. I said at the time that this was the utterance, not of a Socialist, but of a demagogue; and that within the Soci alist movement, as in the world outside, the barrier to peace was Prussia. Now the issue has been put to the test, and Lede bour no doubt is satisfied as to the degen eracy of England! Let us, before proceeding, make certain as to the cause of this war. Racial antagonisms, old jealousies, the arrogance of aristocracies, the greed of gutter-journals all these factors played their hellish parts; but all would have been impotent save for one fundamental cause, that commercial rivalry. which springs from the central root of our system of production. In every country we saw real wages declining, the cost of living increasing and social discontent spreading like a nighty cloud over the sky. Look at the table of statistics of the Socialist vote for the last forty years in Germany, and you see in pictorial form the force that was driving the ruling-class of that countrywhere ? Into making war upon its com mercial rivals. What else could they do ? With one or two more million votes, the fatherlandless rascals would control the Reichstag, and government would becqme impossible. Said the Empress Catherine of Russia: The only wayto save our empires from the encroachment of the people is to engage in war, and thus substitute national passions for social aspirations." War not only changes over night the psychology of the people; it also removes the material causes of that economie apoplexy which is the disease of Capitalism's old age. It destroys men, and relieves the congestion of the labor market; also it des troys goods, and makes woik for the men who are left. This seeming paradox of destruction making prosperity is, I know, most irritating to capitalist economists; but no more irritating than to the Socialist is the whole system of capitalist production, with its paradox that the more wealth the worker has produced, the poorer hèfinds himself. Ze was al in de Leidschestraat. Nu opzettelijk bleef ze staan voor een winkeltje; ze staarde op wat borstels en sponzen. Onmiddellijk stond hij weer naast haar. Ze zag hem met vreemde nieuwsgierig heid aan; zijn kleine dikke oogen glinsterden. Mag ik u thuis brengen, juffrouw?" vroeg hij eensklaps. Waarom ?" vroeg ze kortweg. Nou, dat's gezelliger, zou 'k zeggen." Ze haalde haar schouders op, liep door, hij 'bleef naast haar. Woon je hier ver vandaan ?" vroeg hij. Gaat nogal," antwoordde ze, toch ont hutst over dat beleedigende tutoyeeren. Mag ik je thuisbrengen ?" vroeg hij weer. Ze antwoordde niet dadelijk. Een schittering lichtte even door haar oogen; een nerveuzig trekje trilde om haar mond als van een nauw bedwongen glimlach. Dan, heel kordaat, zei ze: Dat 's goed." Dacht ik wel," sprak hij met een kort gegrinnik. Waarom liep je eigenlijk zoo hard? Ik kon je potdème amper bijhouden!" 'k Had haast." Jullie hebben altijd haast!... 'n oogenblikkie," sprak hij dan, even een andere sigaar..." Hij knoopte zijn .overjas los, zocht in een 'binnenzak naar zijn koker, nam er een sigaar uit, beet 't puntje eraf, spuwde dat uit, trok hem dan aan van 't stompje, dat hij in zijn mond hield, smeet dat stompje in de goot. Ze had opmerkzaam toegekeken ; tegen de voering van zijn overjas was een monogram genaaid, een J en een T. Nu wist ze het The one thing essential, from the poinl of view of the ruling class, is that the war should be successful; Welt-macht oder Niedergang", is the formula. If you win, you get the other fellows markets; your factories are intact, and you have a thumping big indemnity to buy raw materials and start you off. I am assuming that Germany will not win the present conflict. Even assuming that she can hold her present line until spring, and that the task of driving her back to her own borders is all that the new forces of the allies are equal to; assuming that the contest ends with the exhaustion of the combattants, or with a compromise forced by the moral sense of civilization-still.'the people of Germany are without any of the gains which wore to justify their colossal endeavor. Picture the situation at the signing of the treaty of peace. Eight million men (at a guess) are in arms, being fed and maintained bij the German state; while eight million more have been occupied in manufacturing food, clothing and munitions for the first sight to consume. And now comes a sudden stop to every-thing. Of the .eight million who are fighting, seven million are turned loose to shift for themselves; of the eight million who have been supplying them, the larger part are also made idle. Never in human history has there been economie disorganisation equal to this; and it is to occur in the most highly organized, and therefore the most sensitive country in the world. Germany has prepared for overything in this war; but has she prepared for the collapse of it? I have !n my possession some letters from a man generally recognized as the intellectual leader of the German Social-democrats. To name him at the present moment might subject him to inconvenience at home, so I will ask the reader to take my word for his authority. Discussing *he attitude of his party in case of a possiWe outbreak of war, hèexplains that there isatacit unterstanding that they do not agitate this question, for the reason that the discussion would be one-sided-those who favor insurrection being unable to express their views. He, for his part, does «ot think thaf the Socialists could prevent a war any effort would be instantly overwhelmed. But after the war-and especially after an unsuccessful war-should come the opportunity. It would be hardly necessary to declare a general strike; the general strike would declare itself. This was written in 1907; and so far as I can see, it applies to-day. Let it not be overlooked that, much as we may blame the German Socialists from the international point of view, their behavior has put them in the strongest possible position from the domestic point of view. If the party had stood out against war, the militariste could say: Yes, we failed; but why ? It was your fault-you traitors." But now the argument lies just the other way. The Socialists can say: We did our bestwe have a certificate of good conductfrom the Kaiser himself. The fault was not that of the soldiers, nor of the people, but of you rulers, who raised the world in arms against us. You have proven your incompetence; and now stand aside!" The moment the fighting is over, the misery and unrest will crystallize into a demand for politica! freedom for manhood suffrage, a responsible cabinet, and democratie con trol of the warmaking power. Let the reader bear in mind that a good many formerly peaceable Germans will now be accustomed to violence. It is my prophecy that within a month after the endingjof this war Germany will be a free country, even if its Kaiser has to gox the way of King Charles the Second of England. Assutne for a moment that the necessary concessions are made. By itself, in such a crisis, political liberty will be nothing; bread, and not votes will be wanted. At present the centralized power of the state is turning all the resources of the country to the task of making war. The demand will be that the same power shall turn them to the task of feeding the people. There may be a general election, which the Socialists will carry two to one; or there may be a wave of popular revolt which will sweep them into power over night. Will this wave of revolt come to a halt at the borders of Germany ? Consider France for a moment; there is very little in this war for France, in the way of colonies and indemnities; and the French working-class has already several times rehearsed its general strike. Consider Jules Guesde, incorruptible, even fanatical revolutionist, now in the French cabinet, does any one believe that it will be as easy to push him out as it was to invite hin in ? Yet nothing is more certain than that h will not stay on any condition save one-the zeker en plotseling begon ze onzinnig te proestlachen achter haar mof. Wat 'n lol!" sprak hij, vagelijk wan:rouwend. Nou, ik mag toch wel plezier hebben," antwoordde ze met een poging om op eene wijze te spreken, die alle argwaan moest dooden. Meisjes van de soort, die hij zocht, spraken ruw en onbeschaafd en dat poogde ze te miteeren door een Amsterdamsch accent, :erwijl ze haar best deed woorden te gejruiken, die Santje wel bezigde tegen de oopjongens der leveranciers. Woon je alleen ?" vroeg hij, terwijl hij trachtte haar een arm te geven, wat ze met een kort: Nee afblijven!" belette, en dan n antwoord op de vraag: Nou... alleen..." Ze wist niet, wat ze zeggen zou. Met je moeder zeker?" Ja, precies," loog ze. O... en je moeder, die vindt het wel goed als ik meekom... zeg?" Een oogenblik stond ze in tweestrijd of ze hem hier haar verachting in het gezicht zou slingeren en. zich bekend maken, maar dan dacht ze aan die kamer daarginds op de gracht, met tante Digna en tante Gate en domine Terwind, die haar dadelijk zouden ontvangen met strakke gezichten van afkeuring om daarna met zijn drieën te_gaan fleemen over de deugden van den voortreffelijken acobus. Ja ... m'n moeder vindt alles goed", ant woordde ze wat heesch. Aha, dat's goeie", grinnikte hij. Wocn je n de Kerkstraat?" full value of his product to every working man in France. And Guesde knows exact l y what hèmeans by this and exactly how h intends to bring it about. He is reporting his doings every week to the central council of the most revolutionary group In France. One may fairly say that for the last ten years the force that has done most to hold back the French working-class from social revolt has been the spectre of Prussian invasion; and does it seem unreasonable to expect that, within a month or two after the spectre is laid, the world will again hear the crowing of the Gallic cock? And Belgium ? We all hope an indemnity for Belgium; and if it is gained, the ques tion at once arises, for whom is it to be spent? Is it to be spent for the privileged class, as the surplus wealth was all spent in the old days? In the Belgian cabinet in Vandervelde, leader of the revplutionists for thirty years, and I have a firm faith that the Belgian indemnity will be spent for the benefit of the entire Belgian people, and under the direction of a Socialist premier whose name I know how to spell. And there is England. The disorganisa tion incidental to the war will be less in England; but then, on the other hand, England's chronic disorganisation is far greater... for no other civilized country Iets its population starve so generally as England does. Now a million or two wor king men will come back from the war, and find out how Bumbledom has neglected and humiliated their wives and children during their absence; they will face the prospect of sleeping on the embankment and begging for bread, as did so many of the veterans of the Boer war. With the crowing of the Gallic cock in their ears, I shall be surprised if they remain asleep I was told by a member of the British cabinet that if the miners had held out three days longer, they could have got anything from the Government they wanted. They did not know this at the time; but they know it now; and they have made the beginnings of an alliance with the railwaymen and the transport workers... this alliance being the nightiest labor weapon in the whole world. There remalns Russia; which will constitute, to my mind, the one remaining peril to the peace of Europe. There is bound to be, as a result of this war, a new spirit of aggrandisement and nationalism in the ru ling-class of Russia. The task of enlightening that country is of course, the task of its own revolutionists; in the meantime it will be the task of the rest of Europe to hold its rulers in check. It seems too much to hope that present promice of a new Russia of freedom and light will be fulfilled. It is only under the chastening scourge of defeat that such a caste as the Russian bureaucracy can go down. An alliance of the Socialism of Germany, France and England for the holding in check of the granddukes seems to me one of the probable sequences of this war. If you are among those who long for justice upon earth, the task now before you is to strive for such a settlement of the war as shall leave no thorne in the side of any people, to rankle and distract their attention from the work of social regeneration. If France or Russia take any territory which is German in its population, the Junkertum will know how to use this factor te keep national feeling alive, and foster a program of revanche. Let us have a belt of neutral territory between France and Germany; let us have the Kiel Canal and the Dardanelles as highways under international protection; let us have a Polish nation and a Balkan Federation, with their neutrality guaranteed by the power of the great civilized states. If only it is possible to persuade the allies to curb their greed, these results can soon be had and peace established. In this crisis a display of statesmanship, of true Liberalism, by the British cabinet and people will save the human race a generation of misery. And let it be understood that the crisis is now not when we read in the newspapers that the terms of peace are being discussed. Already the various diplomats are in touch with one another, either directly or indirectly; the ruling caste in Germany knows what England is demanding, and the new millions of men who are being prepared for slaughter in the spring are part of the process of bickering. The Prussian autocrates hope that if they can get out of this war without the sacrifice of anything vital, they can at least save their government. I believe they are mistaken; and it is my thesis that Englishmen who seek to force humiliating and exasperating terms upon a great people, are unfittingly playing into the hands of their enemies. Let England not overlook the fact that there is the possibility of Prussian imiiiHiimmiii lmlMIMmntl1IIMIIM*HHHmMHmllNm»M14IMM Nee..." Waar dan?" Zul je wel zien." Eensklaps liep ze de gracht op. Hij volgde wat hijgend. Allemachies, wat loop je hard", klaagde hij. Ik zei je toch, dat ik haast had", ant woordde ze. Op dit gedeelte van de gracht liep een slop, een gang eigenlijk, met enkele kruierswoninkjes en de achtermuren der tuinen, evenwijdig met de huizenrij van de gracht. Over de eerste brug sloeg ze links af en stapte dan snel die gang in. Hij volgde wat aarzelend, blijkbaar vaag angstig om de vreemde armetierige buurt, waar ze hem binnenvoerde. Ze had snel overlegd; in die gang kwam iet poortje van den tuin uit. 't Was Vrijdagavond, dan kwam het schillenvrouwtje tegen zessen en dan liet Santje de poort open. ,Zeg, schatje, waar breng je me eigenlijk?" vroeg hij bangelijk, terwijl hij onrustig rond zag. Ze stonden voorde tuindeur; Greta greep het handvat, duwde haar open, trad binnen. Maar hij bleef staan. Wat mot dat?" vroeg hij achterdochtig. Ze deed een uiterste poging om zijn arg waan te dooden. Potdorie, ben je nou bang, potdorie ?" vroeg ze met een vreemden klemtoon op die bastaardvloeken. Dan trok ze hem bij zijn mouw naar binnen. Bang ?" herhaalde hij wat schorrig, voor jeen mensch .,, vooruit maar!" SLUIT UWE Transport- ,?Molest-Verzekerinp door bemiddeling van: BLOM & HN AMSTERDAM. RANBS ,VINS DE CHAMPAGNE Berrtesr-Jbuet BOUWT TE NIMSPEET. Mooie boschrfjke terreinen. Spoor,Tram, Electrisch licht, Telephoon. Inlichtingen MÜ. .DE VELUWE", Nunspeet. ? . Gorfceés ionri ai.r, esi r.ODÜNTIf IEDER HUK DATKWMPT UHHHIHIE WORDT TtRUGütNÓMtH FABDUWflHH VALTOfl ZONEN «MSTElfDflM Verkrijgbaar brj: H. V. HET TRICOTHIJ1S" Reguliersbreestr. 85 ? A'dam Yerdere adressen Terstrekken: N. V. TEICOTPABRIEK VALTON ZONEN. Amsterdam. N. V.Manufactorenmagazijn Het Anker" uitsluitend gevestigd: 49 Yeenegtraat en Heulstraat 27, den Haag. SPECIALITEIT IN WITTE GOEDERE BT, UITZETTEN EBT UITRUSTINGEN; Wollen en Katoenen Tricotgoederen van de bekende merken. VERHUIZINGEN onder GARANTIE. BERGPLAATS voor INROEDELS. Amsterdam, Frans van Mierisstraat 90. Tel. Z. 822. """i n iiiiiiiiiiiiimii UMI Junkertum combining with Russian Czardom, either during or after this war; and if the of America has always come from the moderation she has displayed to her defeaGerman people are driven to madness by ted enemies, as in the case of the Boers. outrageous peace terms, they might support , such an alliance, fatal to civilisation. In a crisis such as that, England would need all her children, and her big cousin across the water as well. Her claim to the sympathy In 't donker liep ze hem nu vooruit over iet krakende schelppaadje van den stijven ;uin der tantes; een paar maal sloeg ze zijn hand weg, die brutaal in haar bovenarm kneep en eens ontweek ze door een snelle beweging een streeling van die hand tegen haar kin. De achtergevel van het huis stond zwart tegen de vaal rosse lucht. Overal was het donker; alleen door een spleet tusschen de luiken van de keukenramen drong wat licht. Ze wendde zich eensklaps om, legde een vinger op haar lippen ; hij knikte en grinnikte, ging op zijn teenen loopen. Ze stonden nu voor de achterdeur. Behoedzaam deed ze die open, liet hem binnenkomen, deed dan de deur weer dicht. Ze waren in het sous-terrain. 't Was er donker. Ze greep hem bij een mouw, trok hem mee over den cocoslooper, tot aan de trap, ging die op. Hij vroeg iets fluisterend ; ze verstond het niet, maar ze lachte en zei ja... ja..." Hij liet zich nu leiden. Een oogenblik later waren ze in de gang. Greta's hart klopte in haar keel. Hier was het gas aan; de groote klok tikte luid. Ze stond even besluiteloos. De deur van de achterkamer 'was half geopend. Weer legde ze met een lachje een vinger op haar lippen en trok hem mee naar bin nen. Ze liepen beiden op hun teenen. 't Was er stikdonker, maar een gouden streep licht viel door de spleet tusschen de schuifdeuren. Greta bracht haar gezicht vlak bij het zijne, fluisterde: Verroer je niet... ik moet effen kijken, of 't veilig is." Daar trad ze op de porte-brisée toe. Ze tuurde door de spleet. Toen zag ze in de kamer. Domine Terwind was er nog, ze zag hem zitten in zijn leunstoel, ze hoorde zijn stem en door de spleet heen rook ze de sigarendamp ; ze zag ook tante Digna, die met knikkende instemming aan zijn lippen hing en tante Cato, voorover gebogen naar domine, vlak bij hem, om toch niets te verliezen van zijn gouden woorden. Greta balde in donker haar kleine vuisten. Zoo was het goed, zoo had ze het zich ook voorgesteld. .. Daar zaten ze alle drie en hier, in deze kamer... Ze wendde zich eensklaps om, greep den man, die roerloos achter haar stond bij den arm. Kom..." fluisterde ze: Ze trok hem tot vlak voor de deur. Wat nou ?" vroeg hij nog. Maar op hetzelfde oogenblik had ze een der schuifdeuren opengetrokken. Hij deinsde terug. Maar met de uiterste inspanning van haar teere meisjesarmen gaf ze hem een duw tegen zijn rug, dat hij naar binnen stoof. Dan vlood ze de achtersuite uit, de gang in en rende de trap op naar haar eigen kamer. S. Jan. '15.