21 Maart '15. No. 1969 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND John Galsworthy De Engelsche schrijver en essayist John Galsworthy, van wien we hier een artikel.voor de Amsterdammer" geschreven, opnemen, werd in 1867 geboren. Tot nog toe verschenen van zijn hand de volgende werken: Jocelyn (1898), Villa Rubern (1900), A man of Devon (1901), The Island Pharisees(1904), The man of property (1906), The Country house (1907), A Commentary (1908), Fraternity (1909), A Motley (1910), The Patrician (1911), Moods Songs and Doggerels (1911) en Memoires (1914). Van de tooneelstukken van zijn hand noemen we The silver Box (1906), Joy (1907), Strife (1909), Justice (1910), The little Dream (1911), .The Pigeon (1912), The Inn of tranquillity (1912) en The Mob (1914). Zijn tooneelstukken zijn wel degene, die in den laatsten tijd in Engeland den mees ten indruk hebben gemaakt. Voor de daarin door hem behandelde maatschappelijke euve len heeft hij ontzaglijke emotie bij het pu bliek gewekt. V' Diagnosis of the EnglishmaiT^I T I think it not amiss to try and present to any whom it may concern, as detached a picture as I can of the real nature of that combattant who is called the Englishman; especially since ignorance in central Europe of his character was the chief cause of this war, and speculation as to the future is useless without right comprehension of this curious creature. It attempting to understand the real nature of the Englishman, certain salient facts must be borne in mind. The sea. To be surrounded generation after generation by the sea has developed in him a suppressed idealism, a peculiar impermeability, a turn for adventure, a faculty for wandering and for being sufficient unto himself, in far surroundings. The climate. Whoso weathers for centuries a climate that, though healthy and never extreme, is perhaps the least reliable and one of the wettest in the world, must needs grow in himself a counterbalance of dry philosophy, a defiant humour, an enforced medium temperature of soul. The English man is no more given to extremes than is his climate; against its damp and perpetual changes, hèhas become coated with a sort of bluntness. The political age of his country. This is by far the oldest settled Western Power, politically speaking. For eight hundred and fifty years England has known no serious military disturbance from without; for over two hundred she has known no military disturbance, and no serious political turmoil within. This is partly the outcome of her isolation, partly the happy accident of her political constitution, partly the resultofthe Englishman's habit of looking before h leaps, which cómes, no doubt, from the mixture in his blood and the mixture in his climate. The great preponderance for severalgenerations oe town over country life. Taken in conjunction with centuries of political stability, this is the main cause of a certain deeply ingrained humaneness, of which, speaking generally, the Englishman appears to be rather ashamed than otherwise. The public schools. This potent element in the formation of the modern Englishman, not only of the upper, but of all classes, is something that one rather despairs of making tusschendeuren, luisterde Was er wat ? was er niets ? ze meende zoo zeker wat te hooren... 't was net ge loop ;.. daar!.. ze hoorde 't weer, ze wist 't nu zeker... daar liep iemand Ze zou gaan kijken... ja... kijken!... Ze schoof haar stoel achteruit, liep kittig naar de tusschendeuren; toen, met de vingers op de koperen handplaatjes, aarzelde ze, luisterde weer Daar was immers niets, kon immers niets zijn!... Zoo'n holle, leege kamer, die 's winters nooit bewoond werd !... Maar juist de gedachte aan die holle leegheid, die groote donkere, eenzame on bewoondheid daar vlak bij haar, achter de tusschendeuren, deed haar handholten klam vochtig worden en haar hart jachtig kloppen... Die zwarte ruimte zag ze... zag ze, in haar verbeelding, en die stille, zwijgende duisternis voelde ze als 'n zware mist die haar omwikkelde, haar den adem beklemde. Ze luisterde ... nee... er was niets Toen liep ze op d'r teenen terug naard'r stoel, d'r theepot met 't leutige Japansch blauw, 't knusse lampgeschijn, tvulhaardje met 't regulateurtje uitgetrokken op warm"... Ze voelde zich nu weer bijna gewoon. 't Kon ook niemendal zijn,'t was allemaal verbeelding... natuurlijk, enne... Als 't wat was, dan moest 't buiten zijn, iemand die om 't huis liep, 'n schooier misschien. Of Mijntje ook wat gehoord zou hebben ? Als 't buiten om 't huis was geweest, dan moest 't toch wel... moest ze wat gehoord hebben... Mevrouw Pluysgat hield haar hoofd schuin, Verkrijgbaar bij N. V. HET TRICOTHUIS", Reguliersbreestr. 35, Amst. Verdere adressen verstrekken N. V. TRICOTFABRIEK VALTON ZONEN, Amsterdam. DE AMSTERDAMMER Weekblad voor Nederland kost slechts ? 1.65 per kwartaal. BOUWT Tl NUHSPEET. Mooie boschrflke terreinen. Spoor.Tram, Electrisch licht, Telephoon. Inlichtingen M?. ,DE VELUWE", Nunspeet. URANDS ,VINS DE CHAMPAGNf Rerrier-Jouet Co'rfceS'sion'nairesjv VERHUIZINGEN onder GARANTIE. BERGPLAATS voor INBOEDELS. Amsterdam, Frans van Mierisstraat 90. Tel. Z. 822. lllttllllllllMIIIIIHI understood in countries that have no similar institution. But imagine one hundred thousand youths of the wealthiest, and most influential classes, passed, during each generation, at the most impressionable age, into a sort of ethical mould; emerging therefrom stamped to the core with the impress of a uniform morality, uniform manners, uniform way of looking at life ; remembering always, that these youths fill seveneighths of the important positions in the professional administration of their country and the conduct of its commercial enterprise; remembering too, that through perpetual contact with every other class, their Standard of morality, and way of looking at life filters down into the very toes of the land. This great character-forming machine is remarkable for an unselfconsciousness which gives it enormous strength and elasticity. Not inspired by the State, it inspires the State. The characteristics of the philo sophy it enjoins are mainly negative, and, for that, the stronger. ,Never show your feeiings to do so is not manly, and bores your fellows. Don't cry out w-hen you're hurt, making yourself a nuisance to other people. Teil no tales about yourcompanions, and no lies about yourself. Avoid all'swank', 'side', 'swagger', braggadocio of speech or manner, on pain of being laughedat.' (This maxim is carried to such a pitch, that the Englishman, except in his Press, habitually unterstates everything). 'Think little of money and speak less of it. Play games hard, and keep the rules of them even when your blood is hot and you are tempted to disregardthem; in three words : Play the game a little phrase which may be taken as the characteristic understatement of the modern Englishman s creed of honour, in all classes. This great, unconscious machine has considerable defects. It tends to the formation of 'caste; it is a poor teacher of sheer learning; and, aesthetically, with its universal suppression of all interesting and queer individual traits of personality it is almost horrid. But it imparts a remarkable incorruptibility to English life; it conserves vitality, by suppressing all extreiiiiimiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiililiMliliiimiiMiimiiiimlumiliiMMi luisterde, nee... daar was nu toch heusch niemendal... Zelfs die hond buiten huilde niet meer... Peinzend schonk ze een kop thee in; mal toch... d'r eerste kopje thee! en de avond was al half voorbij... Die verhalen ook van Mijntje... Ze zou toch wel willen weten of Mijntje ook wat had hooren loopen buiten... 't Was vast 'n landlooper geweest... ofschoon... ze had t hek niet hooren piepen, en dat piepte altijd als 't openging. Ze nipte langzaam kleine teugen met slurpgeluidjes. De thee was veel te heet; maar 't was al zoo Iaat... ze had geen t ij d meer om d'r kopje te laten bekoelen... gunst... d'r rste kopje van avond !... Toen deed ze, uit gewoonte, 'n greep naar de speculaas-trommel, wou 'n koek soppen in. 't heete vocht... Maar toen ze het deksel lichtte en de speculaas zag, toen dacht ze ook op eens weer aan de koekbakkersvrouw... de ster vende koekbakkersvrouw, en 't volle warme, naar zoete baksels riekende winkeltje en de dichte, stijf dichte glazen deuren die anders in dezen tijd wijd open stonden... en waar nu..., nu nog geen Sint-Nicolaas-étalage klaar was!... Het werd een obsessie voor mevrouw Pluysgat. Ze bleef d'r al te heete thee nipperen, sopte gén speculaas... Ze luisterde naar de stilte buiten, naar de stilte in huis. Ze voelde de stilte om haar heen, alsof daaruit vreemde starre oogen haar onafge wend aankeken... Ze voelde zich door de stilte al dichter en dichter omnepen alsof iiiiiiiiimmmuiiiiiwumiiiiiiiiii mes; and it implants everywhere a kind of unassuming stoicism, and respect for the rules of the great game Life. Through its unconscious example, aud through its cult of games, it has vastly influenced even the classes not directly under its control. Three more main facts must be borne in mind: The essential democracy of the Government. Freedom of speech and the press. Absence of compulsory military service. These, the outcome of the quiet and stable home life of an island people, have done more than anything to make the English man a deceptive personality to the outside eye. He has for centuries been permitted to grumble. There is no such confirmed grumbler until hèreally has something to grumble at; and then, no one who grumbles less. There is no such confirmed carper at the condtMon of his country, yet no one really so profoundly convinced of its perfection. A stranger might well think from his utterances that hèwas spoiled by the freedom of his life, unprepared to sacrifice anything for a land in such a condition. Threaten that country, and with it his liberty, and you will find that his grumbles have meant less than nothing. You will find too, that iiehind the apparent slackness of every arrangement and every individual, are powers of adaptibility to facts, elasticity, practical genius, a latent spirit of competition, and a determination, that are staggering. Before this war began, it was the fashion amongst a number of English, to lament the decadence of the race. These very grumblers are now foremost in praising, and quite rightly, the spirit shown in every part of their country. Their lamentations, which plentifully deceived the outside ear, were just English grumbles; for if in truth England had been decadent, there could have been no such universal display for them to be praising now. But all this democratie grumbling, and habit of 'going as you please', serve a deep purpose. Autocracy, Censorship, Compulsion, destroy humour in a nation's blood and elasticity in its fibre; they cut at the very die een onzichtbare geest was die haar naderde, al maar naderde,... haar omknellen ... haar worgen ging... Ze kreeg er hartkloppingen en 'n klam voorhoofd van. .. D'r voeten waren steenkoud. Ze bibberde... Kwam er nu maar eens iemand oploopen, dan had ze tenminste 'naanspraak! Andere avonden had ze om 'n haverklap Julie Melsert, of een van de Heeleveldtjes, of Mies Steynen... tot vervelens toe ! n nu ! Nie mand. .. geen kip !,.. Ze begon zich zenuw achtig boos te maken, zich op te winden; waarom kwam er nu ook eens niemand ? Ze wisten toch allemaal dat ze alleen was... Zou ze ? ... Ja... zou ze zelf maar eens voor 'n uurtje over loopen ? Naar de Nielsen bijvoorbeeld... 't gaf in elk geval 'n ver zetje. .. brak den avond nog wat... Ze kon eerst even in de voorkamer, naar den overkant kijken, of ze thuis waren bij Niels... Maar 't gaan loopen, naar 't raam- in die donkere voorkamer, tusschen al de meubels door, waar ze zoo mal van kon schrikken als ze er ineens tegen aanplofte, leek haar 'n griezelige benauwenis... Even zat ze te denken ; foei, foei wat was ze van avond toch mal zenuwachtig; ze zou toch maar thuis blijven... Maar ze kon ook Mijntje schellen, en haar laten gaan kijken... ja... dat kon ze doen!... En haastig kwam ze half van haar stoel op, om met ver uitgestrekten arm 't koperen tafelschelleke te bemachtigen dat op den schoorsteen stond. SLUIT UWE Transport-«Molest-Verzekeriogen door bemiddeling van: &TAS AMSTERDAM. N. V.Manufacturenmagazijn Het Anker" uitsluitend gevestigd: 49 Yeenestraat en Heulstraat 27, den Haag. SPECIALITEIT IN WITTE OOEDEREN, UITZETTEST KIT UITBUS TIK «Elft Wollen en Katoenen Tricotgoederen van de bekende merken. D. OBER1NK & Co.. AMSTERDAM PRINSENGRACHT 450 Vd LHDSCHESTWWT TELEFOON NOORD 1452 TOEP1SSIMGDERELECTRICITEITOPELKGË6IED DOLO-TANDPASTA van den Tandarts A. FRIEDERICH. Fabriek te Arnhem. Nieuw fabrikaat! Voortreffelijk van samenstelling! Aangenaam van pepermuntsmaak met fijne aroma. Zeer verfrisschend. Antiseptisch. Rose ? 0.12^i «n ?0.25 Wit ?0.15 en ?0.3 per doos. per doos. Verkrijgbaar in alle Ie kl. zaken waar parfumerieën verkocht worden. Vraagt DOLO TANDPASTA" en steunt daarmee de nationale industrie. lllllllllllllllllllllllllllKlllllllllMIIIIIllllMiiiilllllllllllllllMIIIIIIIIIIIIIHIIIIUIIIIIIIIMIIHIIII mainsprings of national vitality. Only free from these baneful controls can each man in his own way at realisation of what is or is not national necessity; only free from them will each man truly identify himself with a national ideal, not through deliberate instruction or by command of others, but by simple, natural conviction from within. From these main premises then we come to what the Englishman really is. The Englishman must have a thing brought under his nose before hèwill act; bring it there and hèwill go on acting after everybody else has stopped. He lives very much in the moment because hèis essentially a man of facts and not a man of imagination. Want of imagination makes him, philosophically speaking, rather ludicrous; in prac tical affairs it handicaps him at the start; but once hèhas ,got going' as we say it is of incalculable assistance to his stamma. The Englishman, partly through this lack of imagination and nervous sensibility, partly through his inbred dislike of extremes, and habit of minimising the expression of every thing is a perfect example of the conservation of energy. It is very difficult to come to the end of him. The Englishman makes constant small blunders ? but few, almost no, deep mistakes. He is a slow starter, but there is no stronger finisher. . He is to the eye of an artist distressingly matter-of-fact. And yet hèis in truth an idealist; though it is his nature to snub, disguise and mock his own inherent optimism. To admit enthusiasms is ,bad form' if hèis a .gentleman'; and 'swank or mere waste of good heat, if hèis not a 'gentleman'. He is quite wrongly credited with being attached to money. His island position, his early discoveries of coal, iron, and processes of manufacture have made him of course into a confirmed industrialist and trader; but hèis always an adventurer in wealth rather than a heaper-up of it. He is far from sitting on his money-bags - has absplutely no vein of proper avarice; and for national ends will spill out his money like Nu zat ze in de voorkamer bij Niels. Mijntje had gekeken; ja, er was licht aan den overkant, toen was ze maar gegaan. 't Had even bij Niels 'n kleine gêne ge geven ; mevrouw Heeleveldt was er, en Agaat Heeleveldt en mevrouw en meneer Niels en Phietje Niels; en ze zaten allemaal in eens, leeg van gesprek, omdat haar late komst zoo onverwacht was, en 'n plotseling gat sloeg in de gemoedelijk effen, onbe wogen atmospheer van knussig gebabbel. Even had ze zich jaloersch wrevelig ge voeld... Waarom hier 'n kamer vol, en bij haar niemand l... even 't pijnlijke op zich laten inwerken, van stoornis te zijn... overcompleet! Toen was ze Hef geworden, be paald lief, om ook haar kuiltje te bemach tigen te midden van al die, in 't warme zand van kneuterige genoegelijkheid zich koesterende menschen. En toen kwam ze ineens in een wel zoo overdadig goed humeur dat ze meedeelzaam werd, overmoedig spottend meedeelzaam, en dat gebeurde, over zich zelf tenminste, niet licht. Nog thee ? 't Is je misschien al wat laat? weifelde mevrouw Niels, kijkend naar haar late gast. Nee... gunst, graag! Ik heb visch ge geten !" zei mevrouw Johanna genoegelijk. Ja... visch wil zwemmen," verkondigde Agaat Heeleveldt gewichtig, als deed ze een nog nooit gehoorde openbaring. Visch laat 'n mensch zooals-ie is!" zei meneer Niels. Nou, dan hoef ik voor jou vooreerst geen visch meer te nemen! Zógoedkoop is-t-ie water, when hèis convinced of the necessity. In everything it comes to that with the Englishman hèmust be convinced; and hètakes a lot of convincing. Hence the symbol of the bulldog. When hèdoes see and seize a thing, hèseizes it with the whole of his weight, and wastes no breath in telling you that hèhas got hold. That is why his Press is so untypical; it gives the impression that hèdoes waste breath. For the particular situation which the Englishman has now to face, hèis terribly well adapted. Because hèhas so little imagination, solittlépower of expression, hèis saving nerve all the time. Because hènever goes to extremes, hèis saving energy of body and spirit. That the men of all nations are about equally endowed with courage and self-sacrifice, has been already shown; it is to other qualities that one must look for final victory in a war of exhaustion. The Englishman does not look unto himself; hèdoes not brood; hèsees no further forward than is necessary; and hèmust have his joke. These are fearful and wonderful advantages. Examine the letters and diaries of the various combattants, and you will see how far less imaginative and reflecting (though shrewd, practical, and humorous) the English are than any others; you will gain, too, a profound, a deadly conviction that behind them is a fibre like rubber, that may be frayed, and bent a little this way and that, but can neither be permeated nor broken. When this war began, the Englishman rubbed his eyes steeped in peace, hèis still rubbing them just a little, but less and less every day. A profound lover of peace by habit and tradition, hèhas actually realised by now that hèis in for it up to the neck. To anyone who really knows him c'est quelque chose! niet!" plaagde mevrouw. Weet je wat, Niels, dan kom je ze maar eens bij mij eten", opperde mevrouw Pluysgat,... 'n schelvischje met worteltjes en botersaus, en de levertjes op 'n cro tonnetje hè? ja ja, we weten 't wel!" 't Is nu heel geen schelvischweer", zei Phietje koel, omdat ze Johanna Pluysgat in zoo'n overdreven vriendelijke bui niet ver dragen kon,... veel te mak en te kwakkelig". Dat is waar," gaf mevrouw Heeleveldt toe voor schelvisch moet je mist hebben... mistig weer... dat is je ware schelvisch weer !" Och wat, malligheid," zei meneer Niels, die zich 't voorgetooverde visch-bofje zag ontgaan, de mist heeft niks, niemendal met de qualiteit van de visch te maken"... ,jiou maar, ik heb 't toch altijd gehoord, en 't is waar... neem 'ns visch bij zacht weer," ... boomde mevrouw Heeleveldt. Dat doe je van zelf al niet, ajakkes... wie neemt er nu visch bij zacht weer!"... griezelde mevrouw Johanna die door de vitrages dikwijls geloerd had hoe mevrouw Niels in 'n blakerende zon schol en bot had staan koopen. Phietje Niels hield haar zwijgend 't presenteertrommeltje voor; ze keek er in ; speculaas,! lieve hemel hoe kon 't ook anders, tusschen 31 November en 5 December!... Ze schudde 't hoofd, heftig afwerend, alsof de wanstaltigheid van een juist zichtbare grijsbruine, besucade vuurmand haar met stomheid sloeg. " (Wordt vervolgd}.