21 Nov. '15. No. 2004 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND Meisjes van de H. B. S. Herinneringen uit Vijf B van SCHOTJE (A. van der Meer?Brondgeest). Van Holkema & Warendorf, Amsterdam. De meisjes, die op deze H. B. S. geweest zijn, zullen dit boek allen koopen, zoodra zij hooren, dat het verschenen is en waar schijnlijk ook heel wat andere meisjes daarbij; want dat dit boek echte volwassenen, echte halfwasmenschen en ook wel echte schooltoestanden weergeeft, is zeker. Dat het voor een goed deel filmbeelden zijn, zij het dan ook hier en daar door een niet geheel zuivere lens opgenomen, is eveneens niet te betwijfelen. Welke deze meisjes-H. B. S. is, zal ik niet trachten te raden, al heb ik mijn vermoedens. Ik heb er echter dadelijk al n ding op tegen, nl. dat zoo goed als alle leeraressen en ook de directrice er zoo ellendig slecht afkomen; dit bezwaar kan natuurlijk het gevolg zijn van een onbewust gevoel van collegialiteit, dat ik altijd nog voel voor allen, die zoo wel de jonge als de minder jonge jeugd moeten les geven, maar ik geloof, dat het niet onbillijk is van een volwassene te ver wachten, dat zij i n haar vroegere leeraressen nog iets anders ziet dan menschen, goed om zooveel mogelijk voor den gek gehouden te worden en die verdacht worden, er op uit te zijn, haar leerlingen het leven zoo bitter mogelijk te wijlen maken. Intusschen de schrijfster heeft het anders gezien en zal misschien haar treurige erva ringen op dit punt gehad hebben: ik weet immers niet, welke H. B. S. bedoeld wordt. De opzet van het boek is ook wat vreemd; telkens wordt een van de meisjes van kla-se V B tot een hoofdpersoon gemaakt, een scène uit den schooltijd verhaald en daarna haar levensloop verder gevolgd. Is zoo iemand dan getrouwd, of gestorven, of in het buitenland, of wat ook, dan gaat de schrijfster weer naar V B terug en zorgt voor een nieuw filmbeeld, dat geheel op dezelfde wijze wordt afgewerkt. Deze methode moge voor haar een zeker gemak opleveren, de lezer voelt er zich wat onbe hagelijk onder en zou liever een geheel gehad hebben, waarin alle gebeurtenissen uit eenzelfde periode ook ongeveer gelijk behandeld werden. Is men eenmaal over deze wijze van werken heen, dan vindt men zeer goede gedeelten in het boek: het toontel tusschen de wantrouwende leerares en de slechte rekenaarster Pip, die bij het proefwerk een som goed maakt, maar nu het verwijt krijgt, dat het haar eigen werk niet is, is er een, dat door de schuld van onhandige pedagogen maar al te veel voorkomt; het is uitstekend getypeerd. Maar het meest natuurlijke in het heele boek noem ik het opstel over een gefingeerde leeraressenvergadering, door Lot Aberson gemaakt en dat in handen van een der leeraressen valt. Dat is echt en indien mevr. Van der Meer dat misschien vroeger zelf zoo opgeschreven heeft, feliciteer ik haar met haar aangeboren talent voor het komische. Alleen is het dan jammer, dat zij van het gecondenseerde van dat opstel ook niet wat meer blijken geeft in dit boek. TH. M. K. uw subsidie van vijf gulden afgehouden heb".... Mevrouw Niels' oogen knipperden; goeie hemel, die rampzalige subsidie ... kwam er dan nooit een einde aan dat gehaspel Nee," zei ze onzeker, ,,daar heb ik eigenlijk ook niet opgelet"... Hebt u 't niet na geteld ?" vroeg Lynie. Nee"... zei mevrouw Niels vaag, en zag alleen de in hard-koele verwondering op getrokken wenkbrauwen boven de klare, spotlustige oogen. 't Is erg vervelend, straks met de ver antwoording," zei Charlot, en nam peinzend 't bankbiljet van tweehonderd aan ; enfin, 't is mijn eigen schuld, ik had beter moeten opletten"... God, kind, vraag nu aan mevrouw Niels of zij zoo goed wil zijn 't nog even na te kijken, dan is 't immers in orde, nietwaar mevrouw, dat is een geringe moeite," zei Kathelijne ongeduldig. Ja, zoudt u dat even willen doen ?" vroeg Charlot kort als een bevel. 'n Bloedgolf schoot naar Margaretha Niels' wangen... na-kijken, 't geld dat niet meer in huis was... na-kijken... goeie hemel... na-kijken!... Weer naar Hanna Pluysgat sluipen... weer draaien en liegen, om met allerlei foefjes dat geld weer voorden draad te krijgen !... en dat noemden ze nog 'n geringe moeite! O, als ze eens wisten, die twee mooie, koele, kommerlooze vrouwen, hoe ze haar op de pijnbank hielden!,.. Ze voelde haar wangvel strak gespannen over 't gloeiend zenuwtiiilend vleesch, ze MUZIEK De Nederlandsche Opera Mozart. De bruilof t van Figaro Een aantal kunstenaars, menschen van naam en nog jonge menschen, die aan den aanvang van hun loopbaan staan, hebben zich vereenigd tot een gezelschap dat onder den naam van De Nederlandsche Opera" optreedt. Zij willen den grondslag leggen voor een nationaal instituut dat wil trachten in Nederland de HoltóiWsche Opera te doen bestaan. En eene uitnemende gedachte is het geweest Evert Cornelis, den bekwamen dirigent van het Concertgebouw aan zich te verbinden als muzikaal leider. Hun eerste optreden in Amsterdam is een succes geweest. Een uitverkocht huis heeft hen toegejuicht en ten slotte den dirigent Cornelis op het tooneel geroepen om hem te huldigen. Mozart's Bruiloft van Figaro is altijd een zeer geliefd werk geweest. En inderdaad heeft hij aan da Ponto's libretto dat deze bewerkte naar het tooneelstuk van Beaumarchais, die luchtige en heerlijke vorm en inhoud gege ven die het blijde feit illustreert, en typisch teekent het echte karakter van zijne kunst. De muziek is doorzichtig als eene têre sluier die innige schoonheid omvat. De opvoering was over het algemeen meer dan goed. Het orkest in de Mozartsche be zetting gaf mooie momenten onder Cornelis' sterk geaccentueerde leiding. Mevrouw Schurée die de Gravin weergaf was in velerlei opzicht uitstekend. Haar groot, mooi getimbreerd geluid beheerscht ze goed al lijdt het eenigszins onder eenige stroefheid. Vooral de aria in de 3de acte werd met fijn gevoel en correcte intonatie gezongen. Haar waardig stond nevens haar van der Ploeg wiens stem prachtig van klank was. Nog meer verzorgde hij zijne dictie die niet immer verstaanbaar was, terwijl hij eveneens meer kleur aan fijne actie dient te geven. Mevrouw Engelen en de heer Van Duinen zijn oude bekende, wier uitnemende zang techniek overtreffend hunnen zang beheerscht. Een los en leenig gespeelde Figaro, zeer goed ook gezongen, gaf Coen Muller, een Rotterdammer ten vorigen jare hier opge treden als liederzanger. Inderdaad voegt zijn stem zich beter in het genre der opera. Vooral ook zijne dictie is duidelijk bepaald. Toch kan de Figaro nog fijner, beschaafder zijn, minder onderhevig zijn aan het klein burgerlijk leutige dat Muller er nu soms in legde. Cheribun, de page van den graaf vond in Mevrouw Denijs een keurige vertolkster. Haar licht aansprekend, helder geluid be koort, haar jeugdig vlot spel is welverzorgd. Minder goed is Olga Petronowa, de Marcellina. Haar geluid werkt niet door en gaat in het geheel verloren. Chris, de Vos oogstte veel lof, vooral in de bekende aria van den ezel. Aangenaam was het Nelly Engelen in haren zang in de vierde acte te beluisteren, De regie was eenvoudig, maar voldoende, terwijl het geheel vlot en vlug werd afge speeld. Ook de koren waren goed. C. J. STRÖER iiiiiMiiiiimiiiiiiiiittiiiiiiiiii Door de plaatsing van dit artikel, wenscht de redactie niet geacht te worden, met de demping van het Rokin of met de denkbeelden van den inzender daaromtrent in te stemmen. Demping Rokin Geachte Redactie, Naar aanleiding van het artikel Wie ge looft die en sal niet haesten" in No. 2002 van uw, zoo bij uitstek Amsterdamsch, Weekblad, verzoeken ondergeteekenden u beleefd een beurt in uw spreekzaal. Uw medewerker, B. I. Stouri, die er van houdt lachend de waarheid te zeggen", heeft misschien in zijn betoog den juisten toon aangeslagen, immers: Ie ridicule tue", maar wij, menschen van het Rokin, hebben het lachen verleerd en moeten, waar het hier om een voor ons zoo belangrijke en ernstige zaak gaat, in een meer zakelijken en minder amusanten trant spreken. Het is eene lange lijdensgeschiedenis, die wij zoo kort mogelijk willen vertellen. Reeds den 17den Februari 1896 besloten de leden der Vereeniging Rokin" in eene Algemeene Vergadering, met overgroote meerderheid van stemmen, aan het stads bestuur demping van het Rokin 1e vragen: zoowel op grond der hygiëne als tot ver betering en verfraaiing van een der voor naamste verkeerswegen. In April 1896 zond IIIIIMIIIIIIIIIIHIII voelde ook geen stuur meer over haar mond waarmee zij iets wilde zeggen, maar die nu zenuwachtig trok, scheef en op zij uit alsof zij huilen ging. En Lynie van Ellickhoven zag 't, en omdat ze 't heel niet begreep, en 't penibel vond, keek ze langs mevrouw Niels heen, naar 't amorke en de panther, en de gravures met de zomersproeten, en de kollende herderin die als in exfase te luisteren scheen naar de zingende heilige van gipsen eikenhout imitatie. Maar Charlot Sitsingha zag 't ook, en wreed nieuwsgierig bleef haar blik hangen aan mevrouw Niels' ontdaan gelaat... wat had dat mensch op eens... waarom deed ze zoo raar... hemel, wat onbehagelijk... ze moesten maar gauw heen gaan... ver beeld je als 't mensch eens niet lekker werd... Toch bleef ze nog kijken, fel-nieuwsgierig, onmeedogend, naar 't trillend mondbeweeg, de gloeiende wangen, 't mal-hulpelooze van die opeens zoo wonderlijk ontroerde vrouw. Toen keek ze naar Lynie, ving een blik van verstandhouding op,... zouden ze niet vragen of ze ... ja gut wat ? of ze zich ongesteld voelde ?... |e kon 't mensch toch zoo maar niet ineens alleen laten... 't was toch in elk geval 'n goeie kennis van Richard van Callandt... Maar ze zag Kathelijne van haar stoel opstaan, hoorde haar kalm zeg gen : Laten wij mevrouw nu voor die paar gulden niet langer dérangeeren... dat hooren wij dan nog wel later..." Toen stond ook zij lief glimlachend op, stak haar handje aan mevrouw Niels toe, klein, fijn gehandschoend handje dat mevrouw het bestuur onzer Vereeniging een adres aan den Raad en ter verduidelijking van haar denkbeeld een plan van uitvoering, zooals zij zich die voorstelde. Reeds voor dertig jaren gaven wij te kennen: Dat het slecht onthaal, helaas! te beurt gevallen aan zoovele vroegere pogingen, om liet vooral aan de voorzijde, zoo sombere en onaanzienlijke Rokin herschapen te zien in een schilderachtige avenue, waar toe het zich zoo uitstekend leent, eze Vereeniging niet afschrikt, nogmaals te beproeven, dat denkbeeld, zoo algemeen toegejuicht, ook bij den Raad der Gemeente ingang te doen vinden; dat zij, integen deel, met haar hoofddoel voor oogeu, in weerwil van het schijnbaar ondankbare dier taak. daartoe verplicht meent te zijn, en zich dan ook durft vleien, ditmaal niet te vergeefs aandacht te vragen voor een welbe grepen en 't zij met bescheidenheid, doch zor der schroom gezegd te lang reeds verwaar loosd Gemeente-belang. Dat de Vereeniging derhalve de hoop koestert, en met het uitspreken hiervan eindigt tianr bestuur, dat dit thans met meer aandrang dan te voien her haald verzoek niet weder nl'stuite op oudere of nieuwere bezwaren van ondergeschikten aard, doch bekroond worde met succes, met een spoedige en gun stige beschikking van den Raad, met een bij voorbaat goedgekeurden post op de eeistvolgende begrooting der Gemeente! Ook een vijftigtal bewoners van het Rokin, niet-leden onzer Vereeniging, verzochten (22 Juni '96) den Raad dringend. In ieder geval tot demping van het Rokin tot aan het Spui bij Arti te besluiten, waardoor de Langebrug na uurlijk vervalt, alsmede de ophooging deigracht, welke daarvoor indertijd gemaakt is geworden, dat door het dempen van dit gedeelte van het Rokin, waardoor de onaangename en ongezonde lucht zal op houden, niet alleen de tindergeteekenden zul'en gebaat zijn, maar ook de vele reizigers en bezoekers van de Hotels en Café's vooral van het Hotel Polen, voor welk perceel de toestand bijna onhoudbaar is. Nadat op bovengenoemde verzoekschriften door den Raad afwijzend beschikt was, her haalden wij, naar aanleiding van de voor dracht van B. en W. d.d. 18 Nov. 1897 (waarbij deze verklaarden dat het plan, te eeniger tijd tot demping van het Rokin over te gaan, niet opgegeven is) ons verzoek. De demping van Linden- en Palmgracht. in de Jordaan (grachten die een meer schilderachtigen aanblik boden dan ons kale, boomlooze Rokin) was uit de Gemeentekas be streden, terwijl de demping van den Overtoom ook reeds besproken werd. Toen bleek dat de Gemeente de kosten der Overtoom-demping geheel zou moeten dragen, achtte het Bestuur onzer Vereeniging Rokin" het noodig nog maals in het licht te stellen de zooveel dringender noodzakelijkheid van eene dem ping van het Rokin en schreef het (Aug. 1898) aan B. en W. Voor de seheepvaartbelangen is de Overtoom als ver bindingsweg tusschen Nassaukade en Schinkel van meer practisch nut dan het doodloopende Rokin. Dit doodloopen" van het Rokin heeft tevens tengevolge een onvoldoende spuiing, een opeenhooping van drijvend vuil en zwaardere, zinkende, vaste stollen, waardoor de stank dezer gracht, vooral in den omtrek van den Dam, in zulk een dichtbevolkt stadsgedeelte uit een hygiënisch oogpunt meer kwa d sticht dan eenige andere gracht in Amsterdam. Ook in ajsthetischen zin zou demping van het Hokin, midden in de oude stad, op een druk bezocht punt, een groote verbetering brengen, ter wijl de lange Overtoom door demping slechts een eindelooze eentoonige straat zou worden. Ook uit een finantieel oogpunt zal demping van het Rokin voor de Gemeente meerdere aanbeveling verdienen dan demping van den Overtoom, daar niet tegenstaande de vele groote voordeelen die hierdoor worden verkregen, demping van het slechts korte Rokin belangrijk minder kosten zal, dan vanden zooveel langeren Overtoom, Waar derhalve reeds seJert 1884 de bewoners bij herhaling op gemotiveerde gron den hebben aangedrongen op verbetering van dit be langrijk stads gedeelte, meent ondergeteekende met de meeste bescheidenheid, doch tevens met gepasten aan drang UEd. Achtbaren te moeten verzoeken, wanneer de Gemeente opnieuw tot demping van een der grach ten over zal gaan, in de ecrwie plaats het Rokin in aanmerking te doen komen, niet alleen ten gerieve van de bewoners, maar vooral i n h e t a l g e m e e^i belang van de Gemeente. Een jaar later (Sept. 1899), toen door de Gemeente tot aanleg van electrische tram lijnen zou worden overgegaan en ondanks de zorg waarmede het drijvend vuil werd opgevischt en de gracht werd uitgebaggerd, het Rokin toch voortdurend in een toestand van vervuiling verkeerde, onaangenaam voor oog- en reukorgaan en ongezond voor de zoo dicht bevolkte omgeving, gaf ons Bestuur den Gemeenteraad wederom te kennen Negen jaar later (April 1908) probeerden wij het nog eens bij B. en W. Gedurende het lange tijdperk van het Dam-vraagstuk had onze Vereeniging gemeend zich te moeten onthouden van eenige actie ter ver krijging van de zoo noodige verbeteringen waarop het Rokin even goed kon aanspraak maken als de wijken, gelegen buiten de kom der Gemeente, welke die voordeelen wél deelachtig werden. Nu echter het tijdstip der uitvoering van het raads besluit betredende de Dambebouwing nadert, richten ondergeteekenden zich in opdracht der vergadering hunner Vereeniging eerbiedig tot LIK. Acbtoarea, met het beleefd en dringende verzoek aan den Raad, te willen voorstellen: Demping der gracht tot aan de Lang^briig, benevens asphalteering en verbeterde straatverlichting. Toen eindelijk, in verband met een der vele Damplannen de demping van een ge deelte Rokin, grenzende aan den Dam, ge projecteerd was, richtte onze Vereeniging het verzoek tot B. en W. (30 Aug. 1912) IIIIIIMIIMIIIlmiMIHIII tllMMIMmlIIIIIIIMIIHIIIIII.IIIlmlIllllimi Niels' schuchter omvattende hand, niet greep, noch drukte.. ? En ze bogen allebei, zij en Lynie, heel gracieus, met lieve lachmondjes, allervrien delijkst tot afscheid Toen ging 't knisterend frou-frou van hun rokken door de gang, omwuifde hun teer parfum onzegbaar vaag; mevrouw Niels die, verlegen achter hen aan, zwijgend, omdat ze op geen enkel afscheidswoord kon komen, hen uitgeleide deed ... ... Trappelden de paarden de aardkluiten onder 't dunne grint omboog, toen 't portier achter de twee freules gesloten werd ... Schoof schimmig Hanna Pluysgat's silhouet achter de vitrages, toen de equipage wegreed, vullend de stille dorpsstraat met mondain gedaver Mevrouw Niels was teruggegaan naar de zijkamer; daar, met de hand op de eene stoel, om die weer recht te zetten in de starre ziellooze regelmaat van ongebruikte pronkkamer, bleef ze in gedachte naar de andere scheefgetrokken stoel staren Ja ja, daar hadden ze gezeten, de een hier, de ander daar 't Was of de kamer nog vol was van hun onzichtbare presentie Hoe was dan toch alles gegaan! Tjee, tjee wat was ze geschrikt toen 't rijtuig bij haar stilhield Als je zoo iets ook heel niet gewend ben En die Jans die niet eens 't benul had gehad van eerst die emmer met vuil water om de hoek van de gang weg te nemen, en dat gore stof blik waar 't handTRADB MARK. Le Cognac Martell est garanti comme tant Ie prodnit naturel des ving récoltés et distillés dans la région de COGNAC. Agents: KOOPMANS en BRUINIER, AMSTERDAM. die geprojecteerde demping te willen doen doortrekken tot aan het Pontje. Hierop ont vingen wij de volgende missive (19 Dec. 1912): Naar aanleiding van L'w schrijven dd. 30 Augustus j.!., waarbij verzocht wordt de geprojpcteerde demping vau een gedeelte van hfit KuHnwater te doen. door trekken tot de bestaande pontverbinding, hebban wij de eer U het volgende te berichten: De demping van het bedoelde water tot aan de be staande pontverbinding wordt om verschillende redenen niet raadzaam geacht. De bedoeling heeft dat ook steeds voorgezeten om, zoo tot demping zou worden overge gaan, deze te doen geschieden tot aun de Langebrugsteeg. Waar de verbreeding van tul van verkeerswegen in de oude stuc! maer urgent is dan de demping van het Rokin, achten wij, met het oog op de gmote uitgaven daaraan verbanden, het niet verantwoord reeds thans voorstellen daartoe aan de Gemeenteraad in te dienen. Mocht echter op eene voortijdige demping grooten prijs worden gesteld, dan zouden wij een verzoek daartoe alleen dan in nadere overweging kunnen nemen, indien Uwe Vereeniging zich daarbij be reid verklaarde aan de Gemeente te ver goed en een bedrag van i' 05000.?, zijnde de van het door de (iemeente voor de demping te besteden kapitaal, over een tijdvak van tien jaar. Gaarne zijn wij Uw antwoord op dit schrijven te zijner tijd tegemoet. Burgemeester en Wethouders van Amsterdam, J. UOKLL. de Secretaris, .1. A. BAK/A. Den Sisten October 1913 berichtten Voor zitter en Secretaris onzer Vereeniging aan B. en W. dat zij in staat zijn gesteld, om, voor het geval de demping v:in het Koking tot aan de Langebrugsteeg thans kun plaats vinden, namens genoemde Vereeniging nan de Gemeente aan te liieden een Bom v a n f '/0.000. In Uwe missive van 19 December 1912 No 1471J 6:140 P. W. werd gevraagd een bedrag van I' 65 OUO voor 10 jaar rente. Kr is sinds dien een jaar verloopen, zoodat dit bedrag met circa I' (1500 te verminderen is. Met bet oog op de groote geldelijke offers, welke de Rokinbewoners zich in deze getroosten en gezien den inderdaad treuriger) toestand, waarin de gracht verkeert, zien zij met vertrouwen een goedgunstige beschikking tegemoet. Den 29sten October 1914 moesten wij echter ter kennisse van B en W. brengen: dat zij. zeer tot hun leedwezen genoodzaakt zijn, het aanbod van 31 October 191;i, namens hunne Vereeniging gedaan, inhoudende f 40.000 in de Gemeentekas te stor ten als bijdrage in de kosten van een voortijdige demping van het Rokin, hierbij in te trekken, en wel op grond, dut eenige der voornaamste deelnemers hun toezegging hebben teruggenomen, nu niet voldaan was aan de voorwaarde, waaronder zij die toezegging gedaan hadden, n.l. dat met de werkzaamheden der demping in den loop van dit voorjaar een begin zou worden ge maakt. Door de ledenvergadering onzer Vereeni ging werd ons echter opgedragen in zake de demping diligent te blijven. Wij stelden ons in verbinding met den tegenwoordigen Wethouder van P. W., den heer Vliegen, en bij een in Juli 1.1. ten Raadhuize plaatsgehad hebbend onderhoud, mochten ondergeteekenden van genoemden Wethouder vernemen vat af was,... dat ze nu ook net op Vrijdag moesten komen, als er gewerkt werd Tjee, tjee! lid van't Vluchtelingencomité! 't was wel glorieus, en ze had 't gevoel gehad of ze 't onmogelijk uit zou kunnen houden tot 's avonds; om 't te vertellen aan Niels en aan Phie die samen uit waren naar oom Koos op Laren ... Die ellende met dat geld was vervelend geweest... god och god waarom zaten ze toch ook altijd zoo krap! Ze had toch niet kunnen ruiken dat er zoo'n enorme subsidie aan verbonden was,... gewoon om te bezwijmen! Maar terug had ze niet meer gekund... Natuurlijk niet l Verbeeld je dat ze gezegd had neem me niet kwalijk feules, maar dat convenieert me niet... zooveel geld kan ik niet missen We hebben zelf amper genoeg om rond te komen" ... dat kon je toch voor je fatsoen niet!... Wat wisten zulke dames van de waarde van geld af... vijf gulden! Voor hun natuur lijk was 't een peulschilletje en voor haar? Gunst!... 'n bedrag waar ze bij 't uitgeven mee goochelen moest om'tzoo lang mogelijk te laten duren Wat had die een toch 'n massa geld bij d'r... tjee, tjee, wat moesten zulke menschen toch rijk zijn ... Maar zij had ze toch ook slim gefopt met haar groot papiergeld"!" Nou ja.., 't Was bijna spaak geloopen... God, god wat was ze op eens zenuwachtig geworden Ze had wel kunnen... ja, wel kunnen grienen van overstuurheid. Ze stond ook zoo alleen voor alles... d'r man ; weer net niet thuis en Phie ook niet... BOUWT TE HUNSPEET. Mooie boschrfjketerreinen.Spoor,Tram, Electrisch licht, Telephoon. Inlichtingen Mfl. DE VELUWE", Nunspeet. TAMINIAÜ'S ? JAM ? -- American ?? Eau de Cologne wordt het MEEST gevraagde Merk. Imp.: JEAN MULDER, Sloterdijk, TANDMIDOEl.E.N J. A. HOETING, Hofjuwelier. KONINQSPLEIN. DIAMANT, PAARLEN, GOUD EN ZILVERWERK. NOUVEAUTÉS. MMiMimMiiumiMimiMiiiiiMiMiiniMiimiimi dat Z.E.Achtbare zich bereid verklaarde, met de demping van het Rokin van den Dam tot aan de Langebrugsteeg nog dit jaar te doen beginnen, zoodat een en ander zeker in den loop van den zomer 1916 zoude ge reed komen mits de Vereeniging wederom met een belangrijke bijdrage in de kosten voor den dag wilde komen, anders zou de demping eerst na jaren, waarschijnlijk eerst tegelijk met de verbreeding der Vijzelstraat ter hand worden genomen. Ten spoedigste moest worden overgegaan tot normaliseering van het Rokinwater bij den Dam, met het oog op de verlegging der tramrails. Z.Ed. Achtbare verklaarde een voorstander van de demping van het Rokin tot aan de Lange brugsteeg te zijn, en was bereid, een voor stel aan den Raad, om nog in den loop van dezen winter tot demping over te gaan, te steunen, mits de Rokinbewoners wederom blijk zouden willen geven van hun offer vaardigheid. Dat het Rokinwater open moest blijven voor den aanvoer van bouwmaterialen achtte Z.Ed.Achtbare volstrekt niet noodzakelijk. En het was naar aanleiding van dit onder houd dat op 15 Sept. 1.1. aan B. en W. van Amsterdam met verschuldigden eerbied te kennen hebben gegeven: de ondergeteekenden. in hunne hoedanigheid van Vooizitter en Secretaris der Vereeniging «Rokin'', ten deze optredende voor en namens voormelde Vereeni ging, dat zij, niettegenstaande de benarde omstandig heden, in staat gesteld zijn, om, voor. het geval er m e t de demping van het Uokin van den Dam tof, aan de Langebrugsteeg nog in den loop van dezen winter een begin wordt gemaakt, aan de (iemeente aan te bieden een som van Twintigduizend (lulden. Zoo staat de zaak thans, na bijna een halve eeuw van eerbiedig verzoeken. Tal van grachten zijn in dit tijdsverloop ge dempt, zonder dat de bewoners dier grachten in de kosten behoefden bij te dragen, en ons vraagt men geld voor de uitvoering van een werk, die door het algemeen belang geboden wordt. Want of wij nu al renteverlies vergoeden, f een bijdrage in dempingskosten betalen, 't gaat om ons geld, om een bijdrage van particulieren, en dat terwijl B. en W. van oordeel zijn (zie Me morie van Antwoord der Gemeentebegrooting 1916.) dat het in het algemeen belang niet gewenscht en ook niet raadzaam is, voor de uitvoering van werken van openbaar nut bijdragen van particulieren te vorderen. Het Bestuur der Vereeniging Rokin". afijn, 't was toch nog goed in orde gekomen... Mevrouw Niels was gaan zitten op de nog scheef staande stoel van Lynie van Ellickhoven ; er kwam, na de vele ongewone aan doeningen, 'n genoegelijke kalmte over haar, peinzend dwaalde 't gekijk van haar oogen, naar de vele kamerdingen... och ja, als ze zoo eens rondkeek, dan waren alle stadiën uit haar leven daar vertegenwoordigd... net zooals je vroeger 'n lappendeken maakte van allerlei staaltjes van jurken en japonnen die je gehad had Genoegelijk knikte ze naar de zingende heilige Och ja.,. die had Phie van haar klasgenooten gekregen toen ze 't conservatoire verliet... ze was de roem van de klas geweest, dat was waar, en niks niemendal trotsch. .. tjee, tjee wat had dat kind toch een toekomst voor zich gehad! 'n Stem als 'n lijster!.... En toen die ongelukkige ver liefdheid en dat naar 't tooneel willen,... om zoo 'n onnoozele barytonzanger!... Mevrouw Niels zuchtte ..4. afijn dat was weer al lang voorbij en als Phie nu eens 'n beetje handelbaar was... de groote wereld stond nu voor haar open Wat vreemd kan 't toch soms loopen in je leven... wonderlijk Even voelde mevrouw Niels weer de beklem ming, de benauwenis, 't dof-angstige vijan dige tegenover die vreemde, mooie, zorgelooze vrouwen die zoo plotseling met hun gemakkelijk mondain evenwicht, haar 't bewustzijn van onbeduidendheid en vernede rende machteloosheid hadden gegeven . (Wordt vervolgd)