*/ DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 8 Juli '16. No. 2037 In het stille, stijve Utrecht, het deftige doodsche Utrecht, waar een zevental straten den naam van kerkhof dragen en waar men gemeenlijk ook de stilte des grafs mér verneemt, dan een vroolijk straatrumoer, heerschte deze week eene uitbundige feest vreugde. Gewapper van vlaggen met den wimpel der vijf faculteitskleuren, versierde straten, muziek op pleinen en in parken, militaire wedstrijden, volksspelen, straat muzikanten en de stichtenaren, die zich verdrongen in de anders zoo doodsche straten, waar de winkeliers hun mooiste spullen hadden ten toon gesteld voor hunne winkelramen om bij den etalagewedstrijd een prijs te winnen. De Universiteit vierde haar 56ste Lustrum. Het hartje der feestvreugde klopte in de studentenwereld. Het «Gele Huis" op het Janskerkhof, feestelijk uitgedost, en het Park Tivoli waren de brandpunten van het feest. In bakjes reden de jongetui tusschen de twee feestparadijzen heen en weer, wanneer ze voor loopen te vroolijk waren. Speciale feestkoetsiers, als De Taaie* en De Prins" waren overgekomen voor dit vervoer. Ze kenden de heeren nog wel en ook de heeren kenden hen nog wel van feestelijke uitstapjes naar Amsterdam. Dinsdag was de plechtige opening der feesten. ? Onder 'n geweldige regenbui werden de reunisten ingehaald en door de stad geleid., de oude ooms en vaders der tegenwoordige jongelingschap, die hun vroegere studenten tijd nog eens kwamen nagenieten, die er hun Club- en tijdgenooten terug vonden en er tot hun vreugde nog een ouden student aan troffen, die hen vroeger misschien nog ge groend had, of die ze zelf met een kalen schedel gezien hadden, den nestor der Utrechtsche studenten, die zijn vijfde lustrum vierde, den gedecoreerden Frits Coers, de voorvechter van het Nederlandsche lied, die met twee Groot-Nederlandsche uitvoeringen van Coers' liederenkoor het feest opluisterde. Na de reunistendineetjes was er groot feest in Tivoli. Een zomerkermis, een cabaret in een artistiek versierd cabaretzaaltje. Deze cabaretuitvoeringen, die een der belangrijkste nummers van het feestprogram lUMiiiniiiiiiiifiimiHiiimiHiiiiiiiiiiiiiHtiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii UTRECHTSCH STUDENTEN-TOONEEL: De Fluitende Pelikaan," spel in 5 bedr. door Heglios en Talmi. Achter2de afgelegen zetels, die men in de groote zaal van Park Tivoli bestemd had voor hen, wier taak het is te verstaan, zat een^meisje, fijn en donzig, als een kuikentje Dorry uit het ei. Door het rose spinrag van haar eerste baljurk zeefden de bedeesde schoudertjes en over de gouden diepte harer wijde oogen waasde de prilste en stilste verwach ting. La princesse lointaine.. ja, het was ver! Haar vogelhalsje, met het zwart fluweelije, suivez-moi, rekte zich uit de roze ruches, het, rozeknopje harer haren raakte den zwar ten rug der pers. Dat haar hartje popelde het verlegen halskuiltje, waarin, juist op den rand van het fatsoen, nog een roosje bloeide, verried het. Maar de handjes lagen, in wit glacégevouwen, roerloos op het uitspansel van den rozerooden klok-iok en het mondje sloot gelijk een kuisch geheim. Wie Zij was? Zij was Het. Om haar ver zamelden zich daar in feestjas van verou derd snit, geleerden, hoog- en hoogstgeleerden, geslaagden en gezakten, smokings Ie, 1& en 3e jaars, om haar had de handige Van Anrooy de holle zaal van Tivoli her schapen in een Chineesch ledikant, om haar waren de, in roet gedrenkte, hyroglyphen op het handschoenen-bedervend programma, om haar floot de pelikaan. Zusters, broeders, nichtjes, moeders, zij allen hebben om harentwil, om de snoeperige voetjes onder (Teekeningen voor de Amsterdammer" van Is. van Mens) uitmaakten waren onder leiding van onzen gevierden cabaretkunstenaar Jean Louis Pisuisse, maar daar hij bij de officieuse ope ning van het Tivoliterrein, Maandagavond, door enkele eenigszins tévroolijke studenten in zijne artistieke praestaties gestoord werd, mochton wij hem Dinsdagavond niet genieten. Max van Gelder, de beschermer onzer cabaretkunst, wilde hem Dinsdagavond aan eene overtollige feestvreugde van te vroolijke gasten niet wagen, maar wist hem glans rijk te vervangen door den onovertroffen Hollandschen humorist Maupie Stahl, die aan de eischen van een meer naar genoeg lijkheid dan naar kunstzin verlangend publiek voldeed. Na \2 uur was er eene groote kroegjool, die tot het gloren der uchtendstond duurde. Den volgenden dag zou op het buiten Jagtlust in De Bilt, de offlcieele Senaats receptie plaats hebben, maar daar het weer al even ongunstig was als Dinsdag werd deze ter elfder ure afgelast en vond plaats in de groote zaal van Tivoli. 's Woensdag avonds werd het hoofdnummer ten beste gegeven. Dit jaar moest door de tijdsomstandig heden de groote praal en luister, die vroegere lustra kenmerkte achterwege blijven. In de zeer smaakvol versierde groote zaal van Tivoli werd opgevoerd een tooneelspel in vijf bedrijven, als hoofdnummer van het Lustrum. Ik wil de feestelijkheden niet een voor een behandelen of opsommen. Er was overal vreugde. Men zag elkander met volle bokalen." In Tivoli werd gedanst en de roze stolp en het allengs open zuch tend mondje, tot kwart over n getuurd naar een tooneelstuk, dat geen tooneelstuk was, gespeeld, zonder spel, door Tim, Hans, Boy, Kees, Jan, Wim en Constant, Dorrie, Lenie, Mary, Kitty, Mies, de gekuste Beppie, Frits, Dorus en Dries, die boomden aan den horizon. Sieh da, Sieh da Timotheus... de fluitende Pelikaan. Wij spreken er geen kwaad van. Had een heusch auteur, als bijv. Herman Roelvink dit spel van studenten alsnog ver vaardigd, had een allengs heusch geworden tooneelspeelster als bijv. Enny Vrede, in plaats van de verdienstelijke jonge dame die haar hinderlijk imiteerde, de rol van Dorry vervuld, we zouden, naar plicht en geweten, zoo mak niet zijn. Nog minder indien het ongepast vermoeden : dat in deze rara avis wellicht nog een vijfde onafhanke lijke Herinnering" heur duister symbool vond... omdat hij tegen de verloving floot en alles ongelukkig afliep, n letter waar schijnlijkheid hadde bevat. Heglios en Talmi echter, leden van het U. S. C. zullen het wel nooit weer doen. En hoe hoopvol ook ge stemd voor den wederopbloei" onzer vaderlandsche tooneelschrijfkunst, de blijde ver wachting dat deze victorie bij gelegenheid van dit Lustrum te Utrecht zou beginnen, had zich nog niet in mij vastgezet. Het roze meisje vond het mooi, dat wil zeggen: echt. Juist zoo als Tim, Boy, geflirt "en op de kermis gereden, gedraaid en gegleden. In het cabaret zagen we vanaf Woensdag Pisuisse en de andere kunstenaars van het serieuse cabaretgenre weder. De Studiosi maakten op de kermis-feest met aardige meiskes, lieftallig in hare flat teuze bal- en avondjaponnetjes en men be speurde geen en kele lastige bal moeder. Waar zijn in Utrecht al die knappe, ele gante jonge meisjes toch als er geen lustrum is? En als de jon ge dames naar huis moesten en galant door de heeren In hunne rijtuigen ge bracht waren, dan troostten zich de jongelui in het Gele Huis" op het Janskerkhof en wisten daar zér ? wel hun leed te verzetten. Met de """K'SUIMI oude reunisten ; was er dan feest bij het in Utrecht beroemde strijkje van Lentz, bij de muziek van een Italiaansch guitaarorkestje en nigger songs van mr. Jackson. Ieder die de studenHans Dorry en Tim Hans en Wim in de huiskamer deden, deden ze op het tooneel. Het eene milieu verhief, om zoo te zeggen, het andere. En het lag aan den afstand dat we nooit recht wisten of het Tim, Pim of Wim was, die den nieuwen boom opzette. De decors: een studenten-boudoir of luxe-ploerterij in I, een MiinchenerStijl terras ' in II, hebben wij mét haar bewonderd. Het dramatisch ge llumineerd slot, 4B het oogenblik ~ waarop, hoe heette hij? Tim het por tret der hem ont vreemde Dorry kuste, om daaina als Mucius Scevola de kaarsen op te steken voor de plechtige ontvangst der anti-verloving-club, heeft het roosje op haar borstje vermoedelijk dieper geschokt dan ons. Ein Jüngling liebt ein Ma'dchen] ?J Die hat einen Andern erwahlt Der Andre Verder gaat dit stuk nog niet. Het tweede couplet wellicht voor een volgend Lustrum. Tenzij, en dat hopen wij nu eigenlijk, dan een andere liefde weder de overwinning behalen mag op de Dorry's, de Lenie's en de Kitty's: de liefde met elkaar iets van beteekenis tot stand te brengen in de Lustrum-week. Want daarvan bleven toch te goede voorbeelden in onze dankbare heugenis. Gaf Utrecht met zijn onvergetelijke Wagenrennen" niet het eerste? Aleonora" en Het spel van Platoon's leven" volgden. Het kan zijn, dat aan den bloedigen mijlpaal waar wij stilstaan, een oogenblik van bezinning in den ijver der verschillende Universiteit's steden om elkaar met pracht en praal te overtreffen, ook haar goede zijde heeft. De opgedreven weelde in den, dikwijls ordeloozen stoet, die in de latere jaren het meedoen voor velen be zwaarlijk maakte, de minitieuse zorgen voor schabrak en schoengesp, welke voorden totaal indruk van weinig waarde bleken, waren de grenzen van smaak en redelijkheid genaderd. Maar het streven om in die dagen, wanneer, bij uitzondering, het geld eens rollen mag, tenminste n kunstzinnig ding te onderne men dat een zekeren inhoud aan het Lustrum geeft en zoo mogelijk wat nalaat in de hoofden en harten der verzamelde Beppie's, meenen wij toch te moeten hoog houden. Er zijn in ons land kunstenaars van grootschen aan leg, wien in het benepen Hollandsche Kunst leven de aandrang, de lust, de gelegenheid ten-sociëteit betreden wilde moest eerst tol betalen aan de bij ieder studentenfeest on vermijdelijke bioemenmeisjes, de gezusters: Bloemen-bertha en Betsy. Tot het daglicht door de gordijnen kwam schemeren duurde de jolijt. De verjongde grijsaards sneden op van: in onzen tijd," maar konden de tegenwoordige ook zeer goed apprecieeren. Op wat dronkenschap en overmoed mocht niet gelet worden, alleen op de vreugde. Frits Coers zich te ontplooien veelal ontbreekt. In wie de kracht tot daden door de geestdrift onzer jongens- en meisjes-studenten kan worden gewekt. Werd Vondel niet vaak van buiten-af aangedreven! Een feestelijke gelegenheid kan den stoot geven tot een kunstwerk, dat langer leeft dan het liefste meisje in het roze... het zou jammer zijn indien de schaarsche kans, die we in een klein land hebben om grootsche daden te doen, nog een maal moest verloren gaan om het fluiten van een pelikaan. En ook... wij spreken weer zoo veel van kunst-voor-de-gemeenschap, van toenadering... Een studenten feest lijkt ons daarvoor wel het classiek terrein. Renaissance... van hier uit. De voorbereiding van fantaisie-opwekkend werk, waarin kunstenaar's-geest de lijn trekt, terwijl een heir van geestdriftige knapen hun be°t bezit aandraagt, het dunkt mij voor den student" een ervaring even rijk als het lastigst tentamen. En slaagt zulk een werk... welk een cum laude! Ouders en voogden mogen daarvoor een minder gelukt candidaats" afschrijven, wat beteekenen de drie maanden" waarbinnen aspirant zijn examen nog eens over mag doen, verge leken bij een, op de eeuwigheid behaalde overwinning! Sol justitiae illustra nos... deze vogel was het vangen niet waard. De lange ver tooning, waarnaar het puik der hoogge leerdheid geduldig heeft getuurd, bracht niemand iets aan en liet niemand iets na, niets van schoonheid, niets van geest. De mooie reclameprent van C. Rol, een vogel vol bedacht zaamheid met een snavel, die onverbiddellijk alle lyriek uit sloot, duidde op<|fcen goede grap voor het minst. In de stad van Hildebrand en Doctor Johan Wagenaar, in de zaal waar we Catharina van Rennes ont waarden. Tim, Dorry en het Groen" heb ben ons voor deze ge mankeerde grap niet schadeloos weten te stellen, hoe prompt zij onder leiding van Ina Kaminska ook hu rollen hadden ingeZoo was het Dinsdagavond op de kroeg, zoo was het op de senaatsreceptie en op de reuniemaaltijden in de beroemde eet huizen Okhuysen en Bley. Er kwamen ellen lange speeches over vrindschap en vrindentrouw, over studentenpret en jolijt. Soms rezen er bezwaren of kwamen dronkenmanstranen. Nu en dan een er ' Fie Carelsen levend lijk", door kundige handen gemas seerd spoedig weer tot het leven terugge bracht, maar deze kleinigheden konden de feestvreugde niet bederven. Een woord van hulde moet gebracht worden aan de feestcommissie, die zich nog steeds maskaradecommissie blijft noe men. Zij had zorg gedragen, dat de regeling der feesten niets te wenschen over liet; zij heeft ook gezorgd, en dit is zeker eene groote verdienste, dat de Utrechtsche jonge meisjes rnede genieten konden van de feesten en de jongelui van het gezelschap der jonge meisjes. Een gecostumeerd bal in Tivoli sloot de rij der feestelijkheden. Nu zitten onze studenten natuurlijk weer hard te vossen, nadat zij al die pret genoten hebben. A. B. v. TIENHOVEN * e ? studeerd. Zelfs de natuurgetrouwe ploerterijjuffrouw mijn moederspraak wat best du schoon gaf geen soulaas. Neen, niet tegenstaande onze lankmoedigheid en het lieve kind achter ons, niettegenstaande de welwillende medewerking der goedgezinde reunisten, die de eenvoudigst-menschelijke gedragingen op het tooneel als wonderen des hemels hebben toegejuicht, niettegen staande de lieflijk krinkelende Laube, waarin we op witte stoelen zomersche aandoenin gen verzamelden, en alles wat, jong, frisch en gewichtig, tot in lengte van dagen boomt, tennist, koost en kust..., dit onderonsje was niet wat het, de remmende tijdsomstandig heden ten spijt, had kunnen en had moeten zijn. Hoor, van een lange reis kwam eens de pelikaan " De onze kwam van een koude Omdat geen drop van eigen bloed" kleefde aan dit beest. TOP NAEFF * * Stan en Beppy