28 Oct. '16. No. 2053 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND Agathe Wegerlf?Gravestein en haar werk Agathe Wegerif Gravestein is geen on bekende. Wij zagen haar batiklappen te Apeldoorn in de batikateliers, van de vroegste creaties af, tien jaar wellicht langer geleden. Eerste zelfstandige arbeid, frisch van op vatting, wellicht wat brutaal in zijn op treden. Later verfijnt de techniek, er komt iets gevoeligs in, een tinteling van kleuren, van verven, van lijnen, zoetvloeiend zich in elkaar oplossend. In die richting werd voortgewerkt. Thans staat de kunst van Agathe Wegerif op de middaghoogte, zij geeft haar oeuvre" in 't Stedelijk Museum, dat tot 31 October de benedenzalen voor haar heeft opengesteld. IJ.V Agatha Wegerif?Gravestein teekening voor de Amsterdammer" van Is. van Mens Het duizelt ons een oogenblik als wij binnentreden. Welk een exotische kleuren pracht! Welk een weelde van doeken, van kleurenharmonie. Een vrij, geheel persoon lijk kunstzinnig voelen en denken heeft zich baan gebroken na de eerste schuchtere weifelachtige schreden van jaren geleden. De aanvankelijk ruwe, grove ornamentiek is opgelost in een subtiel, etherisch lijnen en kleurenspel, dat de vlakken vult op fluweelen ondergrond. Meesterschap is be reikt in een kleurweelde, die geeft zeld zame schoonheid van tinten, fel contrasteerend of in elkaar opgaand. Gloeiend laaien ze op, het rood en het geel in de composities Flamboyant, Gpudvisch; stemmig maar rijk doen ze in Orchidee, in Moeras, in Herfst vooral. Steeds zien we meer tinten meer kleurschakeeringen naar den val van het daglicht op het doek en onzen stand te dien opzichte. Dit werk even aart de kleurverbeelding van De Winter, het is zér expressionistisch. In volle vrijheid laat Mevr. Wegerif zich in haar werk gaan, en geeft haar kunst zooals 't haar persoonlijk invalt ? Zal de kunstenares de lijn van het fonkelend kleurenspel blijven volgen, zal deze kleurenmengeling tot nog hoogere ont wikkeling kunnen komen? Naast die kleur-lappen ziet men kussens en groote doeken: spreien, gordijnen, portières, op zijde, op pluche, op laken, die aan het Indische batikprocedéherinneren. Er zijn zér fraaie werkstukken onder. De gebatikte boekbanden kunnen ons niet bekoren. Het onkreukbare papier vraagt een band van even onkreukbaar materiaal, waarbij zich harmonisch en sierlijk de gouddruk van den titel aansluit. Boekbanden met stof en nog wel gedecoreerde stof overtrokken, waarop de goudstempels doezelig afsteken, vervolg van pag. 3. Je kon het geen knal noemen, of een geloei of een slag: het was een vreeselijke scheurende, schuddende geweldige knal-slaggebrul-gedonder-aardschok-slag, als het eind van de wereld. De keizer meende een mo ment werkelijk, dat hij binnenste buiten gevlogen was, want soms doen bommen menschen binnenste buiten vliegen, al raken zij ze niet direct. Toen hij opstond wist hij niet of hij op zijn hoofd of op zijn voeten stond; inderdaad stond hij op geen van beide, want hij viel weer verschillende malen om. En toen hij er eindelijk in slaagde op zijn voeten te blijven staan door ergens tegen aan te leunen, toen merkte hij, dat het een boom was, die ergens heel ver weg gestaan had, toen de bom viel; daaruit wist hij, dat hij door de ontploffing dat heele eind ver weggeslingerd was. En het eerste wat hij tegen zichzelf zeide was: Waar is het kind?" Hier," zeide een stem in den boom boven zijn hoofd. Het was de stem van het meisje. Gott sei dank!" zeide de keizer,hetgeen de Duitsche uitdrukking is voor: Goddank. Ben je gewond, mijn kind? Ik dacht dat je in stukjes gevlogen waart!" Ik bén in stukjes gevlogen," zeide de stem van het meisje. Precies in tweeduizend zeven en dertig stukjes ben ik gevlogen, heele kleine fijne stukjes! De granaat kwam precies in mijn schoot. Het grootste stukje dat er over is, dat is mijn kleine teen : die ligt daar ver weg, een halve mijl wel; en een van mijn nageltjes is daar, een halve mijl den anderen kant op; en er zijn vier oog haartjes in dien krater waar de vier mannen hun lichaam hebben achtergelaten : een voor ieder: en een van mijn voortandjes zit tusschen den riem van je helm. Maar dat vind geven geen schoonheid, ze doen o. i. zelfs aan den inhoud van het boek schade. Neen in de gedecoreerde doeken ligt de kracht van Agathe Wegerif's kunstuiting. En deze zijn het aanschouwen zeker ten volle waard. ELIS. M. ROGGE IIIIIIIIIIIIIIJUHIIIIIIIIIIIIIIIIHHIIIIIIIIIIIIIMIIIIIimilllllimilllllllllllMIII Bij het begin der Grondwetsherziening Hoe zal ik u beschrijven den indruk van de betooging die door de vrouwen werd gehouden op 18 October jl., bij het begin van de openbare beraadslaging over de voor stellen tot Grondwetsherziening! Zoo iets, dan was deze demonstratie in staat om de overtuiging te vestigen dat de beweging voor vrouwenkiesrecht niet is beperkt tot eenige groepen van vrouwen, maar dat de wensen om politieke rechten te verkrijgen diep is geworteld bij een zeer groot deel van de bevolking, en wel onder alle rangen en standen. In den Dierentuin te 's-Gravenhage zou men bijeenkomen; omstreeks n uur stroom de alles daarheen wat de treinen uit de ver schillende deelen van het land aanbrachten. Daar kwamen de vrouwen, bij heele drommen, gewoonlijk vergezeld door eene der Haagsche leden van de Vereeniging voor Vrouwenkies recht, die aan de sta tionswaren geposteerd om als gids en geleidster te dienen.Oude en jonge vrouwen wa ren het; zij die ruim schoots haar deel had den gehad aan de levenszorgen en daarvan de sporen droegen op het ernstig gelaat, en daarnaast de jeugd, die nog alles van het leven heeft te wachten, doch die zoo goed moge lijk toegerustdelevenstaak wil aanvaarden. Elegante dames. vrouwen uit de arbei dersklasse, uit de ge goede burgerij, pleeg zusters, onderwijzeres sen, gegradueerden, huismoeders, boerin nen, allen trokken zij op naar den Dierentuin en gevoelden zich vereenigd door gemeen schappelijke belangen en wenschen. En allen droegen zij de geel witte kleuren als sym bool van deze saamhoorigheid, als symbool tevens van de zui verheid en het rechtvaardige van haar zaak, en hare zekerheid van de eindelijke zegepraal. Het was geen pleizierreisje voor zeer velen van die vrouwen. Die uit het verstverwijderde Noorden en Zuiden, die welke uit Zeeland kwamen en van de Wadden-eilanden, waren reeds vanaf zes uur in den morgen, ja zelfs vroeger, op reis, om eerst na mid dernacht weer thuis te kunnen zijn. Toch hadden zij vrijwillig gehoor gegeven aan den oproep van het hoofdbestuur van de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht om dien dag mede te getuigen van haar ernstig ver langen om als staatsburgeres ook deel te hebben aan de staatsburgerlijke rechten en plichten. En het waren niet enkel leden der vereeniging die ditmaal samenkwamen, maar ook andere vrouwen, om de eene of andere reden niet aangesloten, waren aanwezig. Zoo was er een eenvoudige boerenvrouw uit Oldeberkoop, die bij geen enkele veree niging voor vrouwenkiesrecht was aange sloten. Zij had in de couranten echter over de zaak meermalen gelezen en gevoelde er warm voor; ditmaal greep zij de gelegen heid aan om mede te getuigen en trok moe derziel alleen uit haar dorp naar de resi dentie, waar zij natuurlijk onmiddellijk in in de gelederen werd opgenomen, getooid met een ruikertje van witte en gele bloemen. Er kon geen muis meer bij in de groote Dierentuinzaal, zoodat er een tweede zaal moest worden bij genomen. Wie binnentrad, ontroerde bij den aanblik van die groote massa en kwam onder den indruk van den ernst en de standvastigheid waarmede deze duizenden hare burgerrechten vragen aan Regeering en Volksvertegenwoordiging. Voorwaar, het moeten wel zeer ernstige redenen van Staatsbeleid zijn, die na een ik niet gek, want hij begon al los te zitten. En al het overige van mij is verbrand en als stof weggeblazen." Ich habe es nicht gewollt," zeide de keizer op een toon, die hem door iedereen zou hebben doen beklagen. Maar het meisje had heelemaal geen medelijden met hem: ze zeide alleen: O, dat kan hier niemand schelen! Wat moest ik lachen, toen ik je op je buik zag vallen in je mooie uniform. Ik lachte zó, dat ik den granaat niet eens voelde, hoewel hij mij toch een reuzen-duw gegeven moet hebben. Je ziet er nu ook nog gek uit; je houdt je zoo vast aan dien boom, en je zwaait net zoo als grootvader wanneer hij dronken was!" De keizer hoorde haar lachen; maar wat hem verwonderde was, dat hij ook andere menschen hoorde lachen, net als mannen met ruwe stemmen. Wie lacht daar nog meer?" zeide hij. Is er iemand bij je?" O, een heele hoop" zeide de stem van het meisje. De vier mannen die in den krater waren zijn hier. De eerste granaat bevrijdde ze." Du hast es nicht gewollt, Willem: was?" zeide een der ruwe stemmen; en toen lachten alle stemmen, want het was mal om een gewonen soldaat Willem te hooren zeggen tegen den keizer. Jullie moet mij niet de achting onthouden, die ge mij geleerd hebt als mijn recht te beschouwen" zeide de keizer. Ik maakte mijzelf niet Keizer. Je hebt het mij gemaakt, en hebt mij de natuurlijke gelijkheid en het onschuldige spel van den gewonen mensen onthouden. Nu beveel ik jullie mij te be handelen als den afgod dien jullie van mij gemaakt hebt, en niet als den gewonen mensen, dien God van mij maakte." zoo nadrukkelijk uitgesproken wensch van die vele duizenden, vertegenwoordigende tienduizenden anderen, de machthebbers in ons land er van zouden doen afzien om hare wenschen te vervullen! Hoe daarna een schier oneindige slinger van geel en wit, ia groepen van 25 vrouwen door de stad trok, in de grootste orde en zonder eenige luidruchtigheid, totdat zij op het Binnenhof gekomen, dit geheel vulden; hoe zij daarop geduldig wachtten totdat hare in een adres vervatte wenschen aan den voorzitter der Tweede Kamer waren overhandigd, om daarna rustig en zonder eenige verwarring, als ware het een dood gewone wandeling geweest, weer naar huis te gaan, ik zal het u niet beschrijven. Men moet zooiets hebben gezien, om het volkomen te kunnen begrijpen en waar deeren. De Kamerleden die dit alles hebben aanschouwd, moeten toch wel begrepen hebben, dat het hier heilige ernst was. Intusschen zijn de besprekingen over de Grondwetsherziening in de Kamer In vollen gang, en hebben de verschillende sprekers ook het vrouwenkiesrecht aangeroerd voorzoover dit bij de Algemeene Beschouwingen reeds mogelijk was. Steekhoudende argu menten er tegen zijn tot nu toe (het is 21 October nu ik dit schrijf) niet gehoord. De heer van Idsinga is echter met een geheel nieuw plan voor den dag gekomen, waarvan hij hoopt dat de vrouwen het in ernstige overweging zullen willen nemen. Deze afgevaardigde wil de vrouwen niet laten meedoen aan het gewone politieke leven der mannen, omdat hij vindt dat de vrouw een te hooge zedelijke roeping heeft; hij wil haar daarom houden buiten den stembusstrijd, haar daarvoor sparen. Toch wil de heer van Idsinga aan de vrouwen invloed toekennen op de wetgeving, omdat hij daarvan veel goeds verwacht en ook omdat hij erkent dat er belangen zijn die speciaal de vrouwen ter harte gaan. Als voorbeelden noemt hij de opvoeding der jeugd, de openbare zedelijkheid, de gezond heid, en dergelijke. De heer van Idsinga zou willen instellen een Vrouwen-Raad van State, bestaande uit 25 leden, onder voorzitterschap van H. M. de Koningin. Deze Raad zou alleen door vrou wen worden gekozen. Hij zou hebben het recht van initiatief, bijgevolg wetsvoorstellen kunnen doen, zooals ook de leden van de Tweede Kamer dit kunnen. Die voorstellen zouden behandeld worden zooals alle andere wetsvoorstellen, dus ook eerst in voor onderzoek gaan bij den gewonen Raad van State. Tijdens de openbare behandeling zouden dergelijke voorstellen in de Kamer verdedigd kunnen worden door een com missie uit of door den Vrouwen-Raad van State gekozen. Dit alles klinkt op het eerste aanhooren lang niet kwaad. Werd dit voorstel wet, zoo zouden de vrouwen niet kunnen zeggen dat haar deelneming aan het Staatsbestuur wordt onthouden. Die deelneming zou ook geens zins zoo beperkt zijn, want in de practijk zou al spoedig blijken, dat er geen zaak in onze volksvertegenwoordiging komt welke ook niet de belangen der vrouw raakt, en waarover zij niet hare meening wenscht uit te spreken. De belangen van mannen en vrouwen loopen te zeer ineen, dan dat men precies zou kunnen afmikken : dit zijn nu vrouwenbelangen, dus daarover moogt gij meespreken, of: hier behoort gij u buiten te houden. De vraag doet zich daarom voor, wat de heer van Idsinga zou bereiken met zijn af zonderlijken Raad van Vrouwen. Zou hij de vrouwen houden buiten de politiek? Dit is niet denkbaar; de practijk zou het weldra anders uitwijzen. Zou hij haar houden buiten den stembusstrijd ? Al evenmin; de vrouwen zouden immers het actieve kiesrecht verkrijgen voor dien Vrouwenraad en bijgevolg als kiezeres ter stembus dienen te gaan. Zeer waarschijn lijk zouden door een instelling, zooals de heer van Idsinga beoogt, de vrouwen nog veel meer in het politieke leven worden betrokken, dan wanneer men haar gewoon weg op gelijken voet behandelt als de manne lijke ingezetenen. Waarom dan dien omhaal, zouden wij willen vragen. Het parlementaire leven zou er omslachtiger en kostbaarder door worden en het is niet te voorzien dat of de gemeen schap f de vrouwen er meer profijt van zouden hebben. Misschien denken andere vrouwen er anders over, doch naar mijn bescheiden meening behoort het plan van den heer van Idsinga tot die zaken welke men theoretisch wellicht zoude kunnen ver dedigen, doch practisch onuitvoerbaar moet achten. F. S. VAN BALEN- KLAAR Den Haag, 21 October Het helpt je niet, al spreek je tegen ze", zeide de stem van het meisje. Ze zijn alle maal weggevlogen. Ze gaven niet genoeg om je om naar je te luisteren. Er is niemand over dan ik en de Boche met den bril." Een mannenstem klonk van boven uit den boom. Ik ga niet met ze mee, want ik wil mij niet met soldaten ophouden", zeide hij. Ze weten dat je mij professor gemaakt hebt, opdat ik ze leugens over je grootvader vertellen zou." Dwaas", zeide de Keizer ruw: heb je ze ooit de waarheid omtrent je eigen groot vader verteld ?" Er kwam geen antwoord; na een korte stilte zeide de stem van het meisje: Hij is k weggegaan. Ik geloof niet, dat zijn grootvader beter was dan de jouwe of de mijne. Ik moet nu ook weg. Het spijt mij erg; want ik vond je aardig, totdat de bom mij bevrijdde. Maar nu schijn je er om de een of andere reden niet meer op aan te komen." Mijn kind", zeide de Keizer, gegriefd omdat ze hem verlaten wilde, ik kom er er even veel op aan als vroeger." Ja", zeide de stem van het meisje. Maar mij kan je niets schelen. En nooit, zie je, behalve toen ik dwaas genoeg was om te denken dat je me dooden zou. Ik dacht dat het pijn zou doen, in plaats van mij te bevrijden. Nu ik vrij bén, en dat veel pret tiger is dan hongerig en koud en bang te zijn, laat je me koud. Nou dan, tot ziens l" Wacht even", zeide de keizer smeekend. Er is geen haast bij; en ik ben erg een zaam." Waarom laat je niet door je soldaten een groot kanon op je afschieten, zooals ze het op mij deden ? Dan zal je bevrijd worden, en dan kunnen we samen precies zoo rondOver boeken De Commissie van Enquête naar de werk zaamheid der Nederlandsche vrouw gedurende den oorlog heeft thans haar rapport gepubliceerd. Naar bekend is werd deze commissie samengesteld op ini tiatief van den Nederlandschen bond voor Vrouwenkiesrecht, die ook de uitgave van het rapport in handen nam. Hoewel een dergelijk verstrekkend onderzoek nooit op het verkrijgen van volledige resultaten kan rekenen, geven de verschillende hoofdstuk ken toch belangrijke feiten te constateeren, zoodat over den aard en hoedanigheid der door vrouwen tijdens de mobilisatie ver richte arbeid thans een overzicht is gege ven, dat zich zelfs uitstrekt tot het werk van de Vrouwen in Ned.-Indië. Wij kunnen het rapport aan alle vrouwen ter lezing en overdenking aanbevelen, die belangstellen in het aandeel dat vrouwenarbeid in onze maatschappij heeft, en er het gewicht van gevoelen voor ons sociale leven. ? Opvoeder en Kind, door I. Kooistra, uitg. P. N. van Kampen & Zoon, Amsterdam, is de titel van een serie paedagogische voor drachten en schetsen. De voordrachten wer den op uitnoodiging der Vereeniging van moderne Zondagscholen in Nederland te 's-Gravenhage gehouden. Evenals in de vorige werken van de schrijfster gevoelt men ook hier, hoe met groote liefde voor het kind ernstig de richting van vorming en opleiding is bestudeerd, en uit rijke er varing is geput om te schetsen welke resultaten bij een nauwgezette kinderop voeding te bereiken zijn. Het boek kome in veler handen. Eigen zorg voor eigen bijen Onder deze titel verscheen in het nummer van 22 Juli een artikel van de hand van mej. van Uildriks naar aanleiding van het boekje van Remlof Bijenteelt op beperkte ruimte". Mej. van Uildriks wekte daarin hare lezeressen (en lezers!) op om studie te maken van het bijenleven. Men vestigt er onze aandacht op, dat daartoe thans gelegenheid bestaat. De afdeeling Amsterdam der Vereeniging ter bevordering der Bijenteelt in Nederland" organiseert dezen winter een cursus in bijenteelt. De cursus, gehouden onder leiding van mej. Greta Jonges in het gebouw Krasnapolsky, vangt aan Woensdag l Novem ber a.s. en duurt 20 achtereenvolgende Woensdagavonden, telkens van 8l/s tot 10 uur. Na afloop van den cursus worden in voorjaar of zomer van 1917 een viertal praktische lessen gegeven in het bijenpark der vereeniging. Het lesgeld voor de geheele cursus bedraagt f 2.50. Nadere Inlichtingen verstrekt de secretaris der vereeniging, den heer J. Roelofs, Rustenburgerstraat 369, Amsterdam. Mededeeling Wij ontvingen naar aanleiding van onze rubriek van 21 Oct. het verzoek van een dienstbode om zonder overdrijving, haar persooniijke meening over het dienstbodenvraagstuk eerlijk te mogen weergeven." Wij stemden hierin gaarne toe. Mochten meer dienstmeisjes haar persoonlijk inzicht in het dienstboden-vraagstuk wenschen kenbaar te maken, zoo kunnen stukken van hoogstens 300 woorden vór Dinsdag 31 October, Koninginneweg 93, Haarlem worden inge zonden. ELIS. M. ROGGE Ons Kookboek KOUDE RIJSTPUDD1NG 1/4 kilogr. rijst koken met twee flesschen water. Als het kookt, doet men er een 1/2 kilo witte suiker en de schil van een halve citroen bij. Is het gaar, dan er het sap van 6 citroenen aan toevoegen. Dit in een steenen vorm koud laten worden. Men maakt de pudding den vorigen dag en geeft er rijnwijnsaus bij. Dit recept is berekend voor 7 a 8 per sonen. E. D. M. TOMATEN (recept uit Denemarken) 12 kilogr. groene tomaten worden afgewasschen en in vieren gesneden. 6/10 kilogr. suiker, 1/2 glas azijn, nog al veel kruidnagelen en pijpkaneel worden tot stroop ge kookt. Wanneer de stroop goed kookt, dan de tomaten er in doen en langzaam ruim 12 uur laten koken. Dit gerecht wordt gebruikt bij rijst, maizena of griesmeelpudding. E. D. M. iiiMMimiiiiMtiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiimiiiiiiiiiimii vliegen als we willen. Als je dat niet doet, kan ik niet bij je blijven." Ik mag niet", zeide de Keizer. Waarom niet ?" vroeg de stem van het meisje. Omdat het geen gebruik is", zeide de Keizer: en een Keizer die iets ongebruikelijks doet is verloren: want hij is heusch niets uit zichzelf dan een... gebruikelijkheid. Dat is een heel lang woord: ik heb het nog nooit gehoord" zeide de stem van het meisje. Beteekent het een klomp aarde, dat niet van den grond weg kan komen, hoe hij het ook beproeft ?" Ja"" zeide de Keizer. Precies!" Dan moeten wij wachten totdat de Tommies of de Poilus je een duw geven met een grooten granaat", zeide de stem van het meisje, wees niet bedroefd, het zal wel gebeuren, als je maar rechtop in het licht blijft staan. Nu zal ik je vaarwel kussen, want je hebt mij zoo lief gekust vór ik bevrijd werd. Maar ik ben bang dat je het niet zult kunnen voelen." En zij had gelijk: want hoewel de Keizer zijn uiterste best deed het te voelen, gevoelde hij niets. En, wat het te onbereikbaarder maakte: hij zag wél iets, want hij hief zijn hoofd op naar de plek van waar haar stem zeide dat ze hem kussen zou; en daar zag hij een allerliefst klein rose lichaampje van een gevleugeld meisje uit den boom neerkomen, heelemaal schoon en zonder eenige schaamte dat het niets aan had: en het sloeg haar armpjes om zijn hals, en kuste hem voor zij wegvloog. Hij zag het heel duidelijk; en dat was heel vreemd, want er was geen licht, behalve vaag maanlicht, waarin het grijs of wit, als een uil, zou moeten uitzien, in plaats van rose en aardig. Hij gevoelde een harden steek van verdriet VAN ALLES WAT De Mode door een vergrootglas De ton-rok teekening voor de Amsterdammer" van Hanna Lamberts APPELMARMELADE Schil zure appelen, verwijder de klok huizen en snipper de appelen fijn, weeg ze en neem hetzelfde gewicht aan suiker. Kook de suiker met een weinig water, het sap en de schil van 2 citroenen tot een dunne stroop, voeg daarbij de appelen, en kook dit tot de gelei dik is. E. D. M. Verzoeke alle stukken voor de rubriek Voor Vrouwen" in te zenden Koninginneweg 93, Haarlem. IIMIIIMIIMIMIIIMIIIIIIIIIIIIIlnlMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlhlIIII prima u a u lucht geklenrd U ID verscnn alle maten f6.50 bij haar weggaan; maar dat was ineens bedorven door een paar heusche mannen, die hem aanspraken. Hij had heelemaal niet hun komen bemerkt. Het waren twee van zijn officieren; en zij vraagden hem met grooten eerbied of de granaat hem getroffen had. De kleine engel verdween bij het eerste woord dat zij spraken. Hij was zóboos, dat zij haar wegjaagden, dat hij het zich gedurende een minuut niet toevertrouwde, hen toe te spreken; en toen was al hetgeen hij hun toevoegde een ruwe vraag naar den gevangenis. Toen, ziende dat ze hem niet begrepen, en dat ze hem aangaapten alsof hij gek was, vraagde hij opnieuw den weg naar zijn kwartier, naar zijn tent bedoelde hij. Zij legden het hem uit; en hij liep voor hen uit, tot hij er was; alle schildwachten riepen hem aan, en groetten hem wanneer de officieren hun roep beantwoordden. Daarop zeide hij, zeer kortaf, goeden-nacht, en wilde naar bed, toen een van hen hem heel verlegen vroeg, of ze eenig rapport moesten opmaken van het voorgevallene. En alles wat de keizer zeide was: Jullie bent een stel... ezels," en dat... was een vreeselijke vloek. Toen staarden ze elkaar aan, en een van hun zeide: De Allerhoogste is zoo dronken als wat." Gelukkig dacht de keizer aan het meisje, en hoorde hij niet wat de officier zeide. Maar eigenlijk zou dat ook heelemaal niet gehinderd hebben; want alle soldaten zeggen leelijke woorden, zonder dat ze er iets mee bedoelen.