De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1918 23 februari pagina 7

23 februari 1918 – pagina 7

Dit is een ingescande tekst.

23 Febr. '18. - No. 2122 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND wordt, waarin de byen gonsend zwermen. Ik heb mispaleizen gezien, deftig, elegant. Een groote lift met klapstoelen snelde van den kelder tot de vierde verdieping, een lift als een luxe-salonnelje. Ia de breede gangen, waaraan de hon derden monster-kamers gelegen waren, heerechte deftige rust. De groote handelaars zaten aan de deur, rookten hun sigaar, wachtend op de koopers, nieuwsgierig en negeerend. Met een air van zelfbewustheid trojnden ze voor het magazijn, dat de aan dacht wel zou trekken van de deskundigen. Kristal-, lampen-, fayence-, muziek-instrumenten-baronnen bij de genade van de soliditeit hunner artikelen- Het raakt hun niet, of de tientallen concurrenten zich niet minder vo len, of deur aan deur kristal, lampen, fayence, muziek-instrumenien uitgeslald zijn. De handelaar bekijkt alles, loopt speurend elke monster- collectie af en zal ten slotte wel het beste kiezen... Heeft de handelaar besteld, dan de groom met een dépêche naar het telegraaf-buaeau in het mispaleis, een dépêche aan de fabriek, dat zoo veel honderd lampen van dat model geleverd moeten worden naar zus of zoo. En de lampen-baron steekt een versche sigaar op, van nog beter merk. Of hu wipt e?en naar de restaurantje en wenscht zich zelf met een morgenwijntje prosit toe. .Zoon niispaleis doet denken aan de bocht van de Heerengracht. Doch er zgn er, die lijken op de Nieuwmarkt. .In zoo'n complex van doorgeslagen oude huizen, zonder regelmaat, waar de gangen nu eens een paar trapjes op, dan weer treedjes af, een labyrinth vormen, waar in d,e corri dors heel den dag licht moet branden, waar het restaurant ergens in een hoekje opge slagen is belegde broodjes met bier waar geen telegraafkantoor is, waar dwars door een collectie een pad gemaakt moet worden, in zoo'n complex van doorgeslagen huizen zitten de mannen, die hun waar luid keels aanprijzen, hun specialiteiten den volke vertoonen. Een ieder wordt er aangeklampt, handelaar en nieuwsgierige. De nieuwste wonderen op het gebied van speelgoed, re clame-artikelen, bezems, gasgloeilicht worden er gedemonstreerd. De menschen verdringen elkaar in de nauwe, warme gangen. En waar het nauwe, warme gedrang het hevigst is, daar roept de handelaar het luidst: Vier om een cent pruim, pak maar weg vijf l" « * Om te voorkomen, dat het voor den kooper een rennen wordt van het kastje naar den muur, concentreerden de groothandelaars in de zelfde branche zich in het zelfde gebouw, en waar dit mogelijk is, op de zelfde ver dieping. Bovendien maakt de Kamer van Koophandel het den koopers zoo gemakkelijk mogelijk, door een officieel adresboek gratis ter beschikking te stellen, waarin alphabetisch de namen der uitstallers staan en de namen der branche?, met adres van het gebouw en nummer van de kamer in dit gebouw. Deze concentratie levert nog een anderen drukke dag geweest, hij had gehoopt op een rustig half uurtje vóór 't middagmaal en die vermoeiende vergadering, en nou, niks, niemendalI... Eerst die twee verve lende kerels.. God ja.. 'n journalist was 'n.. 'n koelie.. 'n.. 'n zondebok.. 'n.. 'n duvelstoejager... En nou nog bovendien 't voor uitzicht van die kinderen te moeten cha peronneeren ... Wil je nog koffie voor je weg moet?" vleide Mol's altijd montere stem. Hij keek haar aan; 't was toch zoo'n lief wijfje... 'n zonnetje in deze troebele tijden... jam mer dat ze wel eens al te.. te actief kon zijn... zoo... zoo... plus royaliste que Ie rol... Hoe kwam je er toch toe om dien Stam, en dien Reijnders van Reijnders en Dikkers ten eten te vragen?" vroeg hij, en keek meteen achterdochtig naar 't doorschijnend geelbruine plasje met wat vezeiig drab op den bodem dat sinds enkele dagen de caf noir uit Mol's opgepotte en nu helaas uit geputte koffie-vporraad verving. Gunst begrijp je dat niet?" vroeg Mol onschuldig, dat deed ik for good sake's sake! 't Is toch noodig, in elk geval hoogst bevorderlijk voor 't Nationaal Jaarbeurs be lang, dat er voeling en wrijving blijft tusschen de verschillende geïnteresseerden;... du choc des opinions jaillit-la vérité! Nou, dat kan je toch nooit beter bereiken dan aan tafel! Zeg of 't niet waar is l Waarom worden andeis voortdurend en overal ban ketten gegeven!... kijk maar eens naar de verschillende oorlogsraden... dan zit Lloyd Georges aan 'n gastmaal... fan weer ge delegeerden uit Amerika of Japan... Als ze mekaar iets te zeggen hebben, geven ze een diner! en dat nog wel in tijden dat overal te kort aan levensmiddelen is... Laatst las ik dat Ludendorf en Hindenburg bij hun keizer te gast waren geweest, en 't menu uit rapen en griesmeel met bessensap be stond... is 't niet om te gillen? Zoo'n vechtjas als Hindenburg die kinderkost zit te lepelen! Nee heusch waar, de tegenwoor dige diners hebben een hooger en dieper doel dan... tafelgeneuchtenl" Henk stond op, zuchtte. Ik vind 't allemachtig vervelend." Wat... je vergadering?" Die ook!., maar... al die lul over de vloer"... Mol was eveneens opgestaan, legde haar handje op Henk's schouder, stak haar an dere, met een dreigende wijsvinger in de hoogte; Henkje, Henkje wat wor je sloom, waar blijft je... Feu sacrcl... is dat nu je toewijding? ben je nu al vergeten dat Utrecht aanspraak mag maken op de hulp en steun van alle Nederlanders, dus ook op die van je zelf, om nu nog te zwijgen van Stam, Reijnders, Bep, Lou, Elsie, oom Welders, Nico..." Schei uit!" lachte Henk 't mankeert er nog aan dat je er de steun en de hulp van je moeder, je grootvader en je achterneef bijhaalt!" En waarom ook niet... in hun qualiteit van Nederlanders," vroeg Mol onvervaard. Toch had Henk ean eenlgszins profetische kijk op d'-n toestand gehad, want den vol genden dag, toen hij voor de lunch thuis kwam troonde vóór 't raam van hun woon kamer, zijn imposante schoonmoeder, die hem met een genadig knikje begroette, zoo genadig alsof zij, en zij geheel alleen, hel intellectueel Holland vertegenwoordigde dat mitsgaders handel en industrie, de onaf?n grooter voordeel op dan het gemak. De topper vindt hierdoor bijeen alles wat Duitsche en buitenlandsche fabrikanten woduceeren op zijn gebied, zoodat hij een ;oed overzicht krijgt en zoo voordeelig mc;elijk kan kiezen en bestellen. Bovendien Iwmgt deze opeenhooping den fabrikant tot uiterste inspanning. Ik zal hier enkele cijfers laten volgen, om een denkbeeld te geven van den omvang van een mis. Tijdens de Paaschmis van 1908 exposeerden 3501 fabrikanten uit meer dan 800 plaatsen afkomstig. In 1906 bedroeg dit Cijfer slechts 3275, waaronder 118 buitenanders. De Paaschmis van 1909 werd bezocht door 11054 inkoopende firma's, van wie 2671 aiet-Duitsche. Vau deze laatslen waren 1052 Oostenrijkers en Hongaren, 40 uit de Balkan staten, 167 uit Rusland, 112 uit Zweden en Moorwegen, 185 uit Denemarken, 255 uit Engeland, 245 uit Nederland, 95 uit België, 169 uit Frankrijk, 159 uit Zwitserland, 5G uit Italië, Spanje en Portugal, 136 uit nietEuropeesche staten. Sedert het jaar 1903 is het aantal inkop pende firma's verdubbeld. Het bedroeg in 1905 9105, in 1908 11,054, in 1911 13,387. In 1914 na het uitbreken van den oorlog 15,741, in 1917 17,538 Het aantal uitstallers is tijdens den oorlog wel gestegen, doen heeft de hoogte van de laatste vredesjaren nog niet bereikt. De voorjaarsmis telde in 1902 2659 uitstallers, in 1908 3501, in 1914 voor het uitbreken van den oorlog 4213, in 1915 2092, in 1916 2438, in 1917 2510. Daartegenover staat dat het bezoek van de oorlogsmissen voortdurend stijgende is. Het aantal bezoekers van buitenaf (dus niet uit Leipzig en omstreken) bedroeg in het voorjaar 1915 1500U, in het najaar 18000, in liet voorjaar 1916 25010, in het najaar 27000, in het voorjaar 1917 34000 en in het najaar ruim 40ÜUO. De belangstelling uit Duitschland want uit de neutrale landen komen niet zooveel kooplustigen als vroeger, al wordt voor dit doel het verkrijgen van een pas ook betrekkelijk gemakkelijk ge maakt is dus enorm gestegen. Hetgeen toegeschreven moet worden ten deele aan de belangstelling voor de Ersatz"-producten, die de industrie thans maakt. Bij het uitbreken van den oorlog was by velen in Leipzig de vrees groot, dat men de mis niet kon laten doorgaan. De stedelijke autoriteiten echter wilden het toch wagen. En de najaarsmis werd drie weken te laat geopend, wekte zoo goed als geen interesse. Doch uit de door mij gegeven cijfers blijkt wel, dat de proef, hoe gewaagd ook, gelukte. Voor de aanstaande voprjaarsmis meldden tot midden Januari niet minder dan 6000 nieuwe inkoopersfirma's hun bezoek aan. De toon aangevende industrie stelt, niettegenstaande de moeilijkheden door den oorlog veroorzaakt, toch ten toon, omdat zij de persoonlijke ontmoe ting met de inkoopende firma's uiterlijk belang rijk acht en overtuigd is, dat een onderbreking in de expositie meer schade zou berokkenen dan gerechtvaardigd wordt door de momenteele besparing. hankelflkheid van het dierbaar vaderland waarborgen. Je begrijpt Hendrik," schoonmama had een hevige afkeer van verbasterde namen, je begrijpt wel dat ditmaal mijn bezoek jelui slechts in de tweede plaats geldt; de hoofdzaak is de Jaarbeurs. Nu ik langzamer hand de hoop kan koesteren dat onze ver blinde regeering eindelijk de opgen voor vrouwenkiesrecht en vrouwengelijkwaardigheid in 't bestuur opengaan, wil ik zelf een eigen kijk hebben op de groote evoluties die een stichting als de Jaarbeurs in 't economisch, intellectueel en industrieel leven van onze natie te weeg brengt. Ik wil dus graag van je gastvrijheid gebruik maken, en gedurende het bestaan der Jaarbeurs bij jelui logeeren." Goed Mama... zeker," zei Henk tam, en berekende bliksemsnel hoelang 't tijdsvejloop was, dat hem van de sluiting der op 't oogenblik nog niet eens geopende Jaarbeurs scheidde. Je lijkt mij een benijdenswaard mensen, Hendrik".... Henk glimlachte beminnelijk, combineerend zijn schoonmoeder's bezoek met zijn ver onderstelde benijdenswaardigheid; toen kwam Mol binnen, rose, glunder en stralend als altijd. Hoe vind-je dat nou Henk, hè? is me dat geen verrassing?... ik zei 't je wel: de hulp en steun van alle Nederlan ders" ... ze lachte ondeugend. Ik zei al juist tot je man, kindlief, dat ik hem op 't oogenblik zoo'n benijdens waardig mensen vind, voortdurend in de gelegenheid om de fine fleur van onze natie op 't gebied van handel, industrie, kunst en wetenschap te ontmoeten. En dat niet alleen, maar ook als een paladijn, de groote zaak te dienen, te steunen en te bescher men ...." Maar dat is-ie ook, mama! een loyaal ridder van de pen!.. en u weet niet hoe hij pal staat om de nationale belangen te dienen!... Hij heeft een hél druk leven op 't oogenblik,... conferentie op confe rentie, nietwaar boy?" Henk meende dai haar oogen ondeugend lichtten.... Ik moet direct na de koffie weer weg..." zei hij haastig. Jammer, jammer/' zei de statige dame, want aan 't station sprak ik juist je oom Aernout die nog wat besognes had, en dan hierheen kwam; hij denkt gedurende de Jaarbeurs te Utrecht te blijven... enfin misschien komt hij een andere dag...." Enkele dagen later kwamen de reclamemaniak, en 't nu eenigszlns ge-apaiseerde publiek" van Mol's vaderlandslievende bereidwilligheid om al wat Holland groot kon maken en 's lands onafhankelijkheid waarborgen, onder haar dak te vereenigen, gebruik maken, en haar invitatie voor 't middagmaal accepteeren. Het werd een roerig diner; want au fond, konden de beide mannelijke Jaarbeurs-steun pilaren elkaar niet zetten, omdat de een vond dat er veel te veel voor handel en industrie en niemendal voor publiek werd gedaan, en de ander vond dat publiek zich aanstelde als een verwend kind dat overal 't eerst bij wou zijn en zich dan ook nog bovendien zeer onopgevoed gedroeg Daar tusschen in trachtte Henk's statige schoonmoeder, als vrouwelijke steunpilaar, te betoogen, en de Jaarbeursbelangen uit 't oogpunt van propaganda-middel voor de Het spreekt van zelf, dat het in het leven roepen van de mis in Lyon met de bedoeling voor Leipzig een geduchte concurrentie te worden, tegenmaatregelen uitgelokt hoeft. In iet begin van 1917 is een?Messamt" te Leipzig opgericht, een bureau dat propaganda moet maken voor de missen in die stad. En dat ;en subsidie van het rijk, het 'koninkrijk saksen en de stad Leipzig kreeg tot een jedrag van n millioen Mark per jaar. Men kan zeggen, dat déoorlog de onlwikceling van de Leipziger mis niet tegengehpuien heeft, integendeel haar nieuw leven in blies. Zoodat zij alleen maar wacht op gun stige tijden voor industrie en handel, om met de grootste krachtinspanning en met een ruime beurs geen gelijkvyaardige mededingster in de wereld naast zich te doen komen. Berlijn G. VAN L is s A . Sonaten-matineevan Nederlandsche Componisten Drie Nederlandsche violoncelsonaten had Marix Loevensohn het voornemen, met medewerking der componisten Röntgen, Dresden en Schafer, ten gehoore te brengen. Wegens verhindering van Schafer viel diens werk intusschen uit. Tempora mutantur nos et mutamur in illisl" Welke Nederlandsche en nog veel eerder niet-Nederlandsche kunstenaar zou zulk een programma, een tiental jaren geleden, hebben aangedurfd, gesteld al, dat er toen een drietal dergelijke werken van eenig belang, door Nederlanders geschreven, te vinden waren geweest! Of ook het publiek in dien tijd mede veranderd is, zou ik, gegeven de niet zeer sterk bezette zaal, in twijfel trekken. Toch spreekt het feit, dat men met een dusdanig programma in dezen tijd het podium betreden kan en mag, reeds bpekdeelen voor de ontwikkeling onzer eigen toonkunst. Op dit programma zien wij drie namen, die in het verleden, heden en toekomst zeer veel voor die entwikkeling hebben gedaan, dcen en zeer waarschijnlijk nog zullen doen. Allereest, aan het verleden denkende, noemen wij den nestor van dit drietal Julius Röntgen, die uit onze folklore der 16de en 17de eeuw zoo menige schat voor algeheele vergetelheid heeft weten te behoeden, die door de openbaring van wat er in onze lage lünden in dezen bloeitijd ook aan volks wij zen ontstond, wist te getuigen van groote kennis, eerbied en liefde voor datgene, wat wij de kiem zouden kunnen noemen voor iiiiiiiniiiiiiiiiiiniili vrije vrouw te beschouwen, maar zij kreeg slechts een zeer bescheiden succes d'estime, en raakte eindelijk tusschen de twee onver moeibare schreeuwers volmaakt in de klem Dien avond gingen Henk doodop, Mol's moeder Qzig-kll-onvergenoegd, Mol vergenoegder dan ooit naar bed.... Henk," klonk Mol's lieve stem Vrijdags, zal je toeh vooral niet vergeten je Dinsdag vrij te houden om de meisjes van den trein te halen, en ze verder dien dag een beetje te chaperonneeren " Henk vloekte binnensmonds; Ik moet nou weg,., ik... ik heb geen tijd..." grauwde hij en greep al weer naar hoed en jas... een manuaal dat hij zich in den laatsten tijd onrustbarend had aangewend Lieve jongen'' zei Mol onverstaanbaar beminnelijk, ik heb 't over Dinsdag, en 't is nu pas Vrijdag... Morgen komt Reijnders nog eens eten,... dan brengt-ie Dikkers mee... je vind dat natuurlijk goed... ik zei hem dat ie gerust nog iemand " God-bewaar-me" stoof Henk op, je lijkt wel een Volksgaarkeuken op te richten... Wat bezielt je toch...?" Maar vent! moeten wij ons huis dan niet tot 't brandpunt maken der Jaarbeurs-be langen?... moeten wij geen voldoening smaken, 't centrum te vormen...." Adieu" zei Henk ik... ik moet weg...!" Toen hij 't tegen den middag waagde weer naar huis te gaan, zag hij op de Maliebaan een jonge man in 't midden van den breeden zijweg loopen... H§keek ver rast, twijfelend even, toen wel heel zeker hem herkennend aan zijn veerkrachtigen gang, schoot hij over, naar hem toe, hem, den zeer energieken ingenieur, die nu in 't groot-bedrijf een magnifieke carrière had gemaakt, en voor wien hij, al hadden de jaren, en hun verschillende loopbaan hen wat van elkaar verwijderd, de eerlijkste bewon dering en vriendschap gevoelde. Ook hij herkende Henk, stak hem de hand toe; en Henk vergat al de vervelende bisbilles van dien morgen, voelde zich opgeruimd... haast feestelijk... of-ie hier voor de jaarbeurs was? Natuurlijk... Zulke mannen hadden ze er noodig!... God kerel... Wat doet 't me 'n plezier dat je tot de deelnemers be hoort, jij met je energie, je gave kijk op de dingen, je doorzicht, en bovenal hè... Je kranige intelligente kop"... Henk boomde er enthousiast op los... vroeg niet veel ant woord, genoot alleen maar uitbundig van de aanwezigheid van zijn grooten, bewon derden jeugd-vriend... Kom eens bij me oploopen als je tijd hebt," vroeg hij opeens dan kun je met mijn vrouw kennis maken... Op 't oogen blik is 't er echter hoogst onguur... Mol heeft letterlijk een manie tegenwoordig om alles wat der Jaarbeurs is te protegeeren!... De onmogelpste onbenullen vraagt zij ten eten..." Toen keek Henk's vriend hem even, iro nisch aan. Dank je" zei hij glimlachend, ik was daar straks juist even bij je, maar je was toen niet thuis en... Je vrouw vroeg mij ten eten!" Een tram schoot voorbij net bij den hoek, en de jonge ingenieur sprong er op, wen kende nog even met zijn stok ten afscheid. Sacrrr... vloekte Henk, en beende naar huis. Al in den gang hoorde hij stemmen. Binnen zat oom Aernout. TROTZKY'S ZELFMOORD Teekening voor De Amsterdammer" van George van Raetndonck Het Uiterste Wapen! iiimiiimtiiiiMiiiiiinmiimiiiMiMini iiiitiiiiiiiiiiiiiuuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii een te stichten nationale kunst. Te merk waardiger mag zulks heeten waar de thans uitgevoerde sonate op. 50 ons weer een bewijs te meer geeft, dat Röntgen als scheppend kunstenaar geheel doortrokken is van den geest der Duitsche romantiek. Vooral de beide hoekdeelen dezer sonate blijken zeer sterk door Brahmis geïnspi reerd te zijn. Meerdere oorspronkelijkheid verraadt het geestig en vlot geschreven tweede deel op een thema, dat door uit lating van kwart en septime verwantschap met den Chineeschen toonladder aangeeft. Moge er in het werk weinig p_ersoonlljks te vinden zijn, de vlotte schrijfwijze en duide lijke structuur maken als in de meeste werken van den schrijver een goeden indruk en het is vooral het pretentielooze, gezonde, frissche Musiciren" dat ook in dit werk aangenaam aandoet. Uit eene geheel andere wereld komt het geluid, dat uit Dresden's werk opstijgt. Hier niets van het zich rustig voortbewegen in de lijn, door de grootmeesters der toon kunst aangegeven. Moge D. op technisch gebied met bekwame hand de materie al beheerschen, zijn geest is nog die van den zoeker, die zeer zeker veel eigens gevonden heeft, maar die tevens nog te zeer een ge willig oor leent aan aanvechtingen van meer reflectie ven aard; aanvechtingen, die voor ons oor slechts waarde hebben als meer of min vernuftig gevonden klankcombinaties. Deze combinaties willen ons voorkomen als zuiver experimenteele uitbreiding van wat de moderne Franschen naast Arnold Seh nberg ons in den laatsten tijd gebracht hebben. Over een zoodanig werk evenwel na ne auditie een beslist oordeel uit te spreken, is niet goed mogelijk. Zeer zeker zou eene spoedige herhaling aanbeveling verdienen. Henk voelde zich geïrriteerd, Mol was zonniger dan ooit. Oom Aernout stak hem joviaal de hand toe. Zie je" zei hij, ik blijf een poos in Utrecht,... ik wil me die Jaarbeurs eens op mijn gemak aankijken. Ik ben een goed patriot weet je, waarachtig een beste,... we hebben 't hier nog zoo kwaad niet; en als je dan zoo ziet hoe Jan Publiek toch altijd Engelsche artikelen koopt, omdat 't voornaam" staat, en Duitsche, omdat ze zoo spotgoedkoop zijn," en Fransche, omdat ze zoo'n chic hebben..." Als je dan ziet, hoe Hollandsche magazijnen, met Hollandsche eigenaars, hun ruiten, hun prijscouranten, hun emballage-papieren, en hun advertenties volkladden met allerlei internationale nonsens, alleen om 't Hol landsche publiek te bekoren, van wiens Hollandsche duiten ze toch moeten be staan, ... God-bewaar-me, dan weet ik niet wie ik misselijker vind, die Hollandsche handelslui, of dat Hollandsche publiek!... En zie je, daarom heb ik nou waarachtig zoo'n beetje zwak voor die Jaarbeurs! Misschien kan diénu nog eens teweeg brengen dat n de handel, n het publiek meer nationale eigenwaarde krijgen! Even bleef 't stil; Oom Aernout had zoo kittig gesproken, ze waren allemaal even onder den indruk. Mol reikte hem met haar zonnigste lachje nog een kep koffie met veel room toe, dan zag je tenminste de dunte der koffie niet... die kon mogelijk Oom's national feelings" lichtelijk ver zwakken Ja moet mij goed begrijpen," vervolgde hij, toen hij het surrogaat voor de fiveo'clock-tea had aanvaard, ik heb de heogste waardeering voor buitenlandsche industrie, maar, waarom moet bijvoorbeeld een Hol landsche koekfabrikant Engelsche modellen en Engelsche namen voor zijn Hollandsche koeken ... stelen! Is Holland te onnoozel om eigen modellen te bedenken? Of de Hollandsche taal te beroerd om eigen namen te kiezen? En dat is nu niet alleen bij die of die koekbakker, maar in allerlei takken van handel en industrie, van kunst en van sport.... We hebben een Nederlandsche Opera die, let wel, met internationaal per soneel, vertaalde opera's opvoert; waar blijft de nationale eigenwaarde? Bij elke sport wedstrijd sta je verbluft van de teams" en goals," en rushes" en outs" en halfbicks" en weet ik veel, die de loop van 't spel voor den Hollandschen leek tot een ondoorgrondelijk mysterie maken!... Ik vraag je, waar blijft de nationale eigen waarde van onze Hollandsche jongelui? Waarachtig, ik... ik hoii van de Jaarbeurs ... lach me niet uit... ik vind 't een jonge loot aan de dorrende stam van ons nationaal leven,... een stam die al te lang tusschen andere gewassen in de verdrukking heeft gestaan en... verstikte.... We zijn slechte tuinlui geweest?" Er was iets weemoedigs in zijn stem dat ontroerde; Henk, Mol en schoonmama bleven stil. Kom, 't wordt mijn tijd," zei Henk, ik ga nog wat naar mijn kamer... ik heb nog een artikel te schrijven"; toen ging hij naar den ouden man, stak hem de hand toe: Oom Aernout," zei hij ernstig, Mol en ik stellen 't op hoogen prijs als u onzen gast wilt blijven zoolang als u voor de Jaarbeurs in Utrecht zult zijn...." Hij ging; schoonmama ging weer voor 'i raam zitten, snuffelde wat onvergenoegd; Niet gewaagd is intusschen de veronder stelling, dat men van dezen componist, wanneer hij eenmaal zichzelf geheel zal gevonden hebben, zeer goede verwachtingen voor de ontwikkeling onzer toonkunst mag koesteren. Het gemis van Schafer's werk werd ver goed door de uitvoering van Beethoven's G moll sonate, met Röntgen aan den vleugel. Dit heerlijke opus met zijn zoo rijk, kaleidoscopisch uitgesponnen rondo miste, bij de voortreffelijk muzikale vertolking der beide uitvoerenden, 'ook nu zijne werking niet op de wel niet talrijke, maar aandachtige toehoorders. v. LEEUWEN. IIIIHIniMIMIIIIIIIMHIIIIIIINIIIIHIIMIMIillllMlllllmlIiMMHIIMIIIIIIIHIIII Sneeuw In de leege morgenstraat Valt de sneeuw met vlokken zachte, Dansend op een wilder maat, Als de wind er door komt jachten; Smalle boog van grauwe lucht Heeft den hemel overbrugd. Luister naar dat ritslend spel, Zie des winds onhoorbre vlagen, Zie die witte vogels snel Scheerllngs langs elkander jagen, Hoog opzwierend in de lucht, Dalend dan in loome vlucht.... J. N. RISPENS IIIII1IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII1IIII1IIIIIIIIIMII1IMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII» H. BERSSENBRUGGE, PORTMETFOTOQRAAF ZEESTRAAT 65, uitl Piwim lid* DEN HAAQ. - Tel. 153a wat haalden die kinderen nu veel drukte aan; zij bleef in elk geval ook logeeren, dat liet ze zich niet ontnemen... verbeeld je!... Mol troonde oom Aernout mee naar Henk's werkkamer, gaf hem spontaan een zoen op zijn zilverigen kruin, goed oudje hoor... u bent er nog een uit den tijd van met de bezem in de mast," hadden we er maar veel zoo!" Haastig ging ze weg... moest 't probleem oplossen hoe in een klein huis veel loges behagelijk onder dak te brengen. Gek toch, ze had zich puur uit plaagzucht, voor die Jaarbeurs-propaganda gespannen om Henk l met zijn eigen enthousiasme... dood te gooien l... Ze lachte even voor zich heen... had ze niet de speeches op de bijeenkomst in 't Gebouw van Kunsten en Wetenschappen der eerste Jaarbeurscommissie letterlijk van buiten geleerd, om in staat te zijn al die geestdrift belachelijk te maken?... en nu... nu hadden die eenvoudige woorden van een eerlijken, eenvoudigen ouden man, haar gansch ontroerd: We zijn slechte tuinlui geweest,... ons nationaal leven is een dor rende stam, en daarom heb ik dien jongen loot zoo lief Kind waar zitje. ..Kan ik je niet helpen?" riep mama, en 't geluid van voetstappen naderde. Een stugge onvergenoegdheid wrokte op een s in Mol op. O, mama's symphathie was niet echt! Kiesrechtvrouw voor alles, speurende in elk nationaal gebeuren, een stap die haar nader kon brengen tot de verwezenlijking der vrije-vrouw-idealen die haar stokpaardje was. O, ben je hier," zei de statige dame, enne... Waar ben je van plan... je oom Aernottt te logeeren ?" Ze blikte strijdvaardig in 't modeste logeerkamertje rond. En op eens werd Mol strijdvaardig.... Oom Aernout krijgt de groote logeer kamer op 't Zuiden, want hij blijft waar schijnlijk lang; u kunt nu dit kamertje krijgen, want 't is u toch maar om een paar dagen te doen,... au fond geeft u geen atoom om de hèele Jaarbeurs l" 't Is goed" zei ma effen, mij is alles goed?" Samen gingen zij naar beneden. En toen schreef Mol een tweeden brief met spoedbestelling naar Gorkum: Lieve Meisjes! Er Is verandering in onze plannen geko men; na de Jaarbeurs zijn jelui van harte bij ons welkom, maar nu niet. De Jaarbeurs is geen carnavalsgrap, en 't doel ervan, is met, het amuseeren van wat op preljes be luste mode-rufjes en leegloopers. 't Klinkt wat ouwelijk hè, van je engelachtige" tante Mol, en ik vrees dat 't engelachtige" er nu wel danig af zal waaien; maar ik voel dat nu zoo, en daarom schrijf ik 't iVlui maar liever eerlijk. Als altfjd, je liefhebbende Tante Mary En dien avond nog biechtte Mol alles aan Henk, en... gaf Henk zijn Mol volkomen absolutie. Driebergen MINCA VERSTER BOSCH REIT/.

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl