2141 Zaterdag 6 Juli A' 1918 DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND ONDER REDACTIE VAN Prof. Mr. J. A. VAN HAMEL, Prof. Dr. H. BRUGMANS, Mr. E. S. OROBIO DE CASTRO Jr., Dr. FREDERIK VAN EEDEN en H. SALOMONSON UITGEVERS: VAN HOLKEMA & WARENDORF | Prijs per No. f 0.20. Per 3 mnd. f 2.25. Abonn. loopen per jaar | | Redactie en Administratie; Keizersgracht 333, Amsterdam j | Advertentiën omslag f 0.35 p. regel, binnenpag. f 0.40 p. regel INHOUD i Bladz. 1: De Lach dar Verkiezingen, door v. H. Het N I.U.M.-Ontwcrp, door mr. 8. de Vries Czn. Bnitenl. Orerzieht: Verschoning, door dr. W. G. O. Byvatiok. 2: Het Ccmïooi naar Nedeil.-Indië, door O. Eitje. Krekelzang, door J. H. Speenhoff. Staatszorg, door Fredenk van leden. - 3: Normalis tie van den Woningbniw, door O. Visser. Feuilleton: Uit vroege jengd, door A. Vreugde. B: Voor VJonwen: Kunstoaaldweik, door Elis. M. Bogge. Uit hei Leven, door E. W.Asscher. - Visch-kenren. door Panline NoyonWaesdorp. Van Allfs Wat. - Uit de Natnnr: De Eerste School- en Werktuin in Nederland, door Jao. P. Th(J88B. 7: Peter Bosegger f,' door dr. J. Herderschei-. Sohilderknnstkroniek. door A. Plasaobaert. De Vereeoiging Koninklijt Instituut voor Hooger Technisch Onderwijs in Ned.-lndië, door H. baron van Asbeck. 8: Afscheid, teekening van Jordaan. Eugelsohe Boeken, door W. van Doorn. Vaoantiesobool van >0ns Hnls", door O. P. van Asparen vao derVelU* Spreek woorden van dezen' T(Jd, doorG:deouGoyertsz. 10: Op den Economiechen UitkQk: Kei n of/en Vakvereeniging, door Smissaert Leekenspiegel. Uit het Kladschrift van Jantje. Wetenswaardig heden en Curiotite ten, door Van Deckingham. 11: Verkiezings-Kater, teekening van Joh. Braakensisk Verz°n, door Adwaita.?Boyal Auction Bridge, door Bridger. Uoekaankondiging, door A. V. B. Spreekzaal: De Haagsche PerstentooiistelliDg, door W. N. v. d. Hont. Droombeeld, door G. Doïnay. Bflvoegsel: Wanklanken in hot Centrale Quartet, teekening van Job. Braakensiek. iiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiii DE KOMEDIANTEN" Op de door ons uitgeschreven prijs vraag voor een teekening van de Twee lingen uit Couperus' laatste werk De Komedianteri' zijn 30 ontwerpen ingekomen. Zoo spoedig mogelijk zal de uitspraak der juryleden, (de heeren Af. Bauer, Louis Couperus en Prof. dr. W. Vogelsang) bekend gemaakt worden. DE LACH DER VERKIEZINGEN Het is treffend, hoe sterk het onder werp van verkiezingen steeds den komischen zin geprikkeld heeft. Tal van groote humoristen zijn er door geïnspi reerd geworden, en de kleinere ook. Wij hebben ze in de laatste weken ter verpoozing nog eens ter hand ge nomen, de klassieke werken van den humor, die in verkiezingsactie, in kiezersleven en candidatenlief- en leed te steken blijkt. Daar is Dickens' ongeëvenaarde be schrijving van den verkiezingsdag te Eatanswill, waar de oude heer Pickwick, aangesloten bij de partij der Blauwen, alle bombarie en verdwazing medemaakt, die afgespeeld wordt in den verkiezingsstrijd van Slumkey, Esquire van Slumkey Hall, tegenover den heer Fizkin, van Fizkin Lodge. Zóó fijntjes wordt daar het schilde rijtje, of beter: de film, vertoond, dat menig trekje nog thans als uit de hedendaagsche verkiezingscampagne gegrepen schijnt. VERSCHIJNING ZQ geschiedde 26 Juni in de groote Cen trale Hal te Westminster onder de discussie van de vraag of het bestand tusschen de Labourparty en de Engelsche regeering zou blijven voortduren of zou worden opge heven. Die quaestie was een oogen blik, is het niet al bijna een jaar geleden? brandend heet geweest, toen Arlhur Hen derson, de Secretaris van de Arbeidspartij uit het Engelsche Oorlogskabinet trad om een verschil met Lloyd George. Men herinnert zich misschien dat het toen daarom ging of Henderson de internationale Conferentie te Stockholm zou bijwonen, en of dat meer of minder aangenaam zou zijn aan de Russische regeering. In dien tfjd stond Kerenski nog aan haar hoofd met dictatoriale macht. Waar was Kerenski gebleven sinds Lenin en Trotzki in het begin der vorige Novembermaand met hun gewelddadige Botene wikihanden hem de leiding der Russische zaken badden ontrukt ? Waarheen zijn alle mooie verwachtingen gestoven die aan Kerenski's naam waren vastgeknoopt? Opgeruimd zijn ze met de sneeuw van het voorgaande jaar en met de geheele Stocknolmer Conferentie. Kerenski's noemt men thans in Rus land de nieuwe bij mllliarden gefabriceerde papieren roebels, die nog veel minder waard zijn dan het Tsaristische papier; en Stock holm is ook al niet meer in trek, zelf s Bern lijdt onder zijn reputatie. Hoe snel gaan de dingen in onzen tijd! Wat kort geleden nog een brandende quaestie was of een brandende quaestie dreigde te wordeit, ir mr at lang bekoeld. Henderson met zijn rond rustig slim Schottengezicht deed op dien 26en Juni zijn best om door zijn inleiding de redewisse ling bQ het behandelen der vraag over den wapenstilstand tusschen regeering en arbei ders zoo bedaard mogelijk te houden. Hij isin den grond van zijn hart een regeeringsman en zal wel weer aan de regeering komen. Niet veel minder prachtig en pakkend is eigelijk een persiflage, die wij dichter bij huis vinden: De (kandidatuur van Bommel. Ook hier heeft decomicusvan 't echte ras de stof van 't ware snit getroffen. Er zullen heel wat andere candidaten dan Van Bommel zijn, die in De Koo's geestig tooneelstuk met verheugenis scènes van hun eigen verkiezingswegbegroeten! Andermaaibij de lezing van dit. werk gevoelt men be vestigd, hoe deze Nederlandsche auteur met eenen geest van het scherpe eerste klas staal begaafd is geweest. Maar zelfs een gemoedelijker product als Lodwijk Mulders: De Kiesvereeniging van Stellendijk roept nog vaak de lachers wakker. Ziedaar echter weer de stof van den hoogsten, tragi-komischen kant opgevat: in Shakespeare's Coriolanus; waar de werking van de verkiezingseerzucht, van den ambitus onder de kiezers en van de ambitie, tot een trillend stuk zieleleven is gemaakt. Het onderwerp heeft telkens de geesten geprikkeld. Dat een Rabelais en een Molière er, bij ons weten, zich niet door hebben laten inspireeren komt waar schijnlijk, doordat zij in hun land en tijd het politieke verkiezingsverschijnsel niet hebben beleefd, gelijk de angelsaksische volken reeds zoolang hadden gedaan. Anders had ook iesprit gaulois" ons zeker onthaald op den rijken scherts, die nu een Mark Twain herhaaldelijk biedt; maar waarvan tevens de democratiën der oudheid, in 't werk van eene Aristophanes b.v. en van eenen Plautus, reeds overgeloopen zijn. De materie zou zich leenen tot eene litterair-historische Sonderstudie," waar aan ook de politieke wereld zich nog wel eens vegapen zou. Het is alles heel vermakelijk en on derhoudend ; maar wat vooral ook opvalt, dat is: de onveranderlijkheid van het onderwerp. Wat is 't, dat steeds weer dien lach schijnt te wekken en tot glossen oproept; bij allen ernst waarin de zaak toch immers blijft gehuld, ja, bij alle pat hos, waarvan zij steeds doordrongen wordt? Wie de studie der talrijke psychologen zou willen volgen, die over de oorzaken van den lach en den humor hebben na gedacht, wie b.v. op het voetspoor wil toeven, door Bergson in zijne verhan deling over Le Rire gewezen, hij vindt hier een rijk veld voor nadenken. En niet alleen voor den letterkundige; niet alleen ook voor den spotter, die wat stof, of voor den vermoeiden geest, die wat vroolijke verpoozing zoekt, heeft de lach der verkiezingen zijn aantrek kingskracht. Er steekt ook politieke wijsheid in. Wat is dat voor een staatstelsel," zegt Lerpy-Beaulieu, waar het lot van eene natie voor een reeks achtereenvolgende jaren afhankelijk wordt gemaakt van de beslissingen, waartoe zij komt in een bui van kunstmatige koortshitte en opblazing!" Maar in talrijke vergaderingen, zooals die daar in de Central Hall, zijn er steeds ge vaarlijke momenten. Een spreker had zich opgewonden, die hem volgde wou niet voor hem onderdoen... als plotseling de aan dacht van de vergaderden werd afgeleid. Een klein groepje, naar hun uiterlijk vreem delingen, bewoog zich door de zaal, ging naar de verhooging toe waar het bestuur zetelde en plaatste zich daar bijeen. Men herkende dadelijk Camiel Huysmans, die zoo dikwijls op en neergaat tusschen Londen en de andere hoofdsteden; maar de anderen? Het moesten de overige inter-geassocieerdegedelegeerden zijn. Ja, daar was Renaudel, de redacteur van L'Humanité, Longuet, de kleinzoon van Maix, Thomas, de Fransche oud-ministtr en Van der Velde, de Belgi sche internationalist. Eén onbekende biet f nog. Zie, Henderson staat op, stelt zich naast hem, familiaar. Het is een rijzige figuur met de trekken nog van jeugd en van intel lect ueele energie. Wat mag het wel zQn dat hem op eens apart zet van alle menschen in de zaal? Is het de ascetische uitdrukking van zijn als door een heimelijk vuur verteerd ge zicht? Neen, het is de mysterieuze gloed van zijn oogen, die scherp de harten door dringen om ze dan op te nemen in de warmte van hun straling. Henderson, te midden van de stilte die over de vergadering ia gekomen, neemt het woord en zegt: Ik heb het groote genoegen aan de Conferentie iemand voor te stellen, wiens naam het vorig jaar op htt nauwst aan ons werk wasverbonden: M. KERENSKI." Toejuichingen weerklonken vanalle kanten, maar ook stemmen deden zich hooren: Wat is hu hier komen doen? Waar zijn Ler.in en Trotzki? Het was met alle geest drift toch een gemengde ontvangst. De radicalen die geen avontuurlijke vij andschap van Engeland tegen de Bolchewiki wenschen, waren druk vertegenwoordigd in de vergadering. Kerenski stond daar rustig bii. Hij had tot onstuimiger massa's gesproken en hen tot bedaren gebracht door den moed, de openheid, het sarcasme, ook den humor van zijn woord. Hij had zijn Russen wel rebellische slaven gescholden; maar eveneens had hij hen tegelijk verteederd en geplaagd. Alles wordt opgeschroefd en opgezwollen. De eigenschappen der candidaten; 't mogen dan de deugden of ondeugden zijn. Geen verwijt is te erg, geen loftuiging te uitbundig. Ook de voordeelen, die in 't uitzicht worden gesteld, en de nadeelen, die daartegen over dreigen. Kiezers en candidaten, zij rijzen allen in gewicht op tot een hooger schouwtooneel, en de palladiën van den Staat verwezen lijken zich in buurtlokaal en dorps logement. De conservatieve fransche schrijver eindigt met het bekende beeld van het hollende paard, dat op het oogenblik waarop het tot doorslaan komt, wordt uitgebeeld, dat het altijd zoo brieschte en liep. Ziet daar dan de komische tegenstelling van de kalme en trage werkelijkheid, waarin weldra weer alles terugkeert, met de herrie en opwinding, waarvan het uitgaat. Deze rijkdom aan tegenstellingen tus schen wat het wezen zal en wat het heet te zijn, dat is ook de ader van den humor, die in een verkiezingscampagne besloten ligt. Maar toch is ook deze komische en kritische beschouwingswijze weer niet de geheel juiste maatstaf. Er steekt ongetwijfeld in de verkiezings opwinding ten slotte een kracht ten goede; en er behoeft slechts een Erasmus met zijn Lof der Zotheid te komen, om zulks te doen verstaan. Er is veel, heeft deze gezegd, wat alleen maar tot stand gebracht wordt door drift. De liefde zoo goed als de heerschzucht brengen tot daden, die anders niet zouden worden gedurfd. Zoo voert pok de exaltatie van den verkiezingsstrijd ten slotte de gedachten op. De vraagstukken van 's lands wel en wee worden onder het volk gebracht, en zóó, dat het volk er door wordt gepakt. De propaganda zet de geesten in beweging. Het gevoel voor den grooten kring wordt aangevuurd. In de candidaten vaart eene inspanning en een verantwoordelijkheidsdrang, waarvan de sporen moeten blijven nawti^en. Er worden groote lijnen gekrast, waar 't anders altijd slechts bij kleine puntjes blijft. Alle menschenwerk is onvolkomen, en meer leelijk dan mooi. Dit komt ook in den verkiezingsstrijd uit, met zijn deel aan dwaasheid en onsmakelijkheid, zelf zucht en kleine belanden. Vandaar dan de lach! Maar is de voorbijganger ook niet steeds geneigd te lachen om de houding van een verliefd paar? Toch ligt in wat hen beweegt, tevens een idealistische kracht. Alleen wanneer daarbij het verstand hen geheel verlaat, komen zij hopeloos ver keerd uit. Van het enkele redelijke denken echter zou geen bewegend en verheffend vermogen uitgaan. Dit moet de nuchtere opmerker steeds bedenken, wanneer hij, gelijk ons aller gewoonte is, zich met 't schouwspel vermaakt. IMMMIIIIIIIIIMIlMllllllnflIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIlmillllMIIIIIIIIMIIIIlmltll Mijn tegenstanders," zeide hij dan, speculeeren op mijn slechte gezondheid; zij weten ik zal het niet lang meer maken; maar laten zij ook weten hoe zij geen beter remedie voor mij kunnen bedenken, dan door mij te ergeren. Het gevaar voor mij is, zegt mijn dokter, dat ik ga verslappen. Laten mijn vijanden mij daarvoor behoeden! Als ik eenmaal mijn doel heb bereikt is het uit met mij. En ik wil leven strijdend voor Rusland en zijn vrijheid!" Arme, bleeke, pathetische Kerenski, die misschien wel een oogenblik gedacht heeft zijn doel meester te zijn, en zich heeft toe gegeven, en den tijd heeft verzuimd om toe te grijpen, en is gevallen en heen gegaan I Daar staat hij kalm voor zijn Engslsch publiek. Met enkele Russische zinnen die dadelijk worden vertaald, dankt hij uit naam van de Russische democratie voor de be groeting hem ten deel gevallen. Hij moet de zelfgegeven opdracht vervullen om aan het Engelsche volk te zeggen dat Rusland wel kan worden gebroken, maar niet zal worden onderworpen. Integendeel, eerlang zal het op nieuw deel nemen aan den strijd.... Hernieuwde toejuiching, hernieuwde onderbreking met vragen van allerlei aard. Neen, verklaart Henderson, M. Kerenski is hier niet verschenen als gedelegeerde, maar het bestuur heeft hem uitgenoodigd om hier morgenmiddag te spreken, wanneer de andere gedelegeerden het woord zullen voeren. Wordt dat goedgevonden? Goedgevonden, roept de vergadering. De discussie over de aanhangige motie wordt voortgezet. Kerenski woont haar niet bij. Een woelige bijeenkomst was het dien 27en Juni in den namiddag. De radicalen hadden hun krachten gemonsterd. Veel waren zij niet in aantal, maar velen waren de vragen welke zij gereed hielden om tot het bestuur te richten over de bevoegdheid van het bestuur, zoowel als over de be voegdheid van Kerenski. Miss Sylvia Pankhurst, waardige dochter van mrs. Pankhurst, een groot bewonderaar ster van Trotzki, was voor allen in de weer. Zij kon van agitatie niet blijven zitten. Henderson met zijn breed gebaar maakte een eind aan het gerucht door categorisch HOE IS DE ERVARING MET DE EVENREDIGE VERTEGENWOORDIGING? Nu de nieuwe Kieswet met de Evenredige Vertegenwoordiging voor de eerste maal gewerkt heeft, stelt De Amsterdammer aanstonds in eene ENQUÊTE OMTRENT DE OPGEDANE ERVARING. Aan candidaten en gekozenen, partijleiders en politieke organisatoren, stellen wij de navolgende VRAGEN 1. Is naar uw oordeel ons stelsel van Evenredige Vertegenwoordiging in het algemeen deugdelijk gebleken ? 2. Meent gij, dat het zich bevorderlijk heeft betoond voor de gezonde, demo cratische politieke ontwikkeling? 3. Welke bezwaren heeft de ervaring u geleerd? 4. Zoudt gij veranderingen in de tegenwoordige wettelijke regeling wenschen te zien aangebracht, en zoo ja, welke: lo. van geringeren, technischen aard?; 2o. van ingrijpenden en fundamenteelen aard ? 5. Zoudt gij de Evenredige Vertegenwoordiging door een ander kiesstelsel wenschen vervangen te zien, en hoe dan? Eene Commissie van bij uitstek bevoegden wordt gevormd, om de resultaten van deze rondvraag te verwerken tot een Verslag, dat een waardevol richtsnoer zal uitmaken voor de beoordeeling der praktische waarde van het nieuwe kiesstelsel. Degenen, wien de vragenlijst niet is toegezonden geworden, doch die de vragen wenschen te beantwoorden, kunnen op aanvrage een exemplaar toege zonden krijgen. DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND miiiiiiiiiiiiMimiiimi Achter het grappige van de vervoering, ligt tóch het streven naar iets wat hooger en rijker is. Dat is ook het geval met den lach der verkiezingen. Bij al het triviale, dat men daarin aanwijzen mag, ligt er toch menschelijke illusie en maatschappelijke kracht aan ten grondslag. v. H. Illlllllllllllllll1111111111111111 IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII HET N.I.U.M.-ONTWERP door mr. S DE VRIES C.zn. Wethouder van Financiën te Amsterdam Een der laatste daden van het nog zittend, doch thans demissionair Ka binet,is geweest de indiening van het wetsontwerp No. 405 tot Nadere voorziening van het goederenver keer met het bui tenland," duide lijker gezegd, het ontwerp, om aan de N.U.M, ook de regeling van den invoer op te draDe schrijver van dit artikel gen CH haar daarom den naam van N.I.U.M. te geven. Het is natuurlijk de vraag, of deze Kamer, die besloten heeft, op 9 Juli opnieuw samen te komen, doch de vraag te stellen of men Kerenski wilde hooren. Slechts drie stemden daartegen. Sylvia Pankhurst stond van haar stoel op en stak haar hand uit: Tegen! Nu verwacht ik, zeide Henderson, dat men ook zal toonen hoe Engelschen hun gasten weten te ontvangen. De andere gedelegeerden spraken eerst, men luisterde aandachtig. Emile VanderVelde was van hen een der laatsten. Herinnerde hij zich hoe hij een jaar ge leden in Rusland was bij Kerenski, den machthebber, maar die behoefte voelde aan steun en die zich geen begrip kon maken dat de Westelijke democratie niet met volle overtuiging den dageraad in het Oosten toejuichte en zich bij de pogingen aansloot der Russische democraten op de Conferentie te Stockholm? Gij ontneemt ons onze beste verwach tingen", zeide Tseretelli met tranen in de oogen; Gij maakt ons de propaganda onmogelijk voor een hernieuwd offensief," zeide Kerenski. Maar hoe kan een conferentie over den vrede den oorlogslust bevorden?" vroeg Vandervelde. Kerinski heeft toch gelijk," zeide een andere minister; de Russische soldaat strijdt niet voor ten bepaald doel, hij vecht liever voor niets." Herinnerde Vandervelde zich die ge sprekken en het ongerepte geloof van den Russischen dictator in de bloote macht der idee om troepen te bewegen? Hij wees in zijn rede op de beteekenis van Kerenski. Wat ik in hem begroet," zeide hij, is niet zoozeer de man als de wederopstanding der democratie. Want bij hem was het zuivere heldenstreven ter redding van de Russische revolutie en der toekomst van Rusland." Toen Kerinski verscheen was er een uit barsting van geestdrift. Het eindigde met een gezang van allen, van gedelegeerden evengoed als van publiek. Daar«p een doodsche stilte. Wat zou Kerenski zeggen? Hij was eerst twee dagen geleden van een haven in het hooge Noorden naar Londen gekomen, na maanden lang op het land te hebben geschuild in de om streken van Petrograd. Maar hij had toch reeds tijd gevonden om zich met enkele die voor een groot deel bestaan zal uit leden, die hun zwanenzang daar kunnen komen zingen, toch bereid zal zijn, een zoo belangrijk wetsontwerp af te handelen met een Kabinet, dat zeker heengaat en dat dan een opvolgend ministerie voor een zeer belangrijke, in het economi sche leven van ons volk diep ingrijpenden maatregel zou stellen. Het is mogelijk, dat er voor de indiening van dit wetsontwerp vele motieven zijn, die tot nog toe niet zijn gepubliceerd, doch wat gepubliceerd is, schijnt toch niet voldoende om een dergelijk ingrijpen te motiveeren en de Kamer mag zich wel twee maal bedenken, vóór zij haar zegel aan dit wetsontwerp hecht. Een groote ongerustheid heeft zich van de kringen der belanghebbenden meester gemaakt. Ik was in de gelegenheid om met de redenen dier ongerustheid meer van nabij kennis te ma ken en ik moet zeggen, dat ik hoe langer hoe meer begin te gevoelen voor de be zwaren, die tegen het wetsontwerp worden ingebracht. Eerlijk gezegd, krijgt men uit de stukken, tusschen Regeering en Tweede Kamer ge wisseld, niet den indruk, dat al de bezwaren bij de Kamer ten volle bekend zijn en deze eisch mag toch zeker wel gesteld worden, alvorens het wetsontwerp wordt aangenomenEr is zeker niet veel tegen in te brengen, dat bij den uitvoer door de Regeering perken worden gesteld. Ons land, dat ge lukkig van verschillende levensmiddelen voldoende heeft, mag niet het gevaar loopen van gebrek aan die levensmiddelen door te overmatigen uitvoer naar het buitenland. Wij zijn ons zelf het naast l Eerst wanneer ons volk genoeg heeft aan aardappelen, iHiiiimiiniiiiiiimimiiiMMttiiimiiiii iiiiiirriiiiiiiit Russen in de Engelsche hoofdstad te be raden. Zou hij de Bolchewiki aanklagen? hen beschuldigen zich aan Duitschland te heb ben verkocht? Zou hQ de verontwaardiging van zijn toehoorders opwekken door te ver tellen van de ontbinding der Russische Constituante in Januari, hoe een matroos met de bajonnet op het geweer te twee uren namiddagnacht daar te midden der beraad slaging enkel had geroepen: Ik heb er genoeg van; ik wil naar bed; nu moet het uit zijn. En hoe het uit was en voor goed. Vreemd, ja bijna spookachtig klonken de Russische volzinnen te midden van het ongemeene zwijgen in de zaal. Zij werden vertaald; maar door de ver tolking geraakte men toch niet cnder den indruk van de buitengewone tactvolle wel sprekendheid van Kerenski. Hij voerde daar niet het woord, zoo hoorde men, omdat hij er het recht toe kon laten gelden, maar omdat hij een plicht had te vervullen; hij kwam ook niet om iets te vragen of om zich te beklagen, maar om een verzekering te geven: Rusland zou bij den vrede van Brest Litowsk niet berusten. Hij vroeg niet wie de daden hadden ver richt of welke de beweegredenen waren geweest, hij wilde alleen zeggen wat er was geschied... Maar enkelen in de zaal waren Russen of zij verstonden Russisch, zij konden hun toejuiching niet weerhouden.En zoo waarlijk, het was alsof de vergaderden meegingen, en zij allen gingen meevoelen met de stemming van den redenaar. Dan weer viel de stilte, de vreemde klanken ruischten door de zaal, men kon zich van den raadselachtigen indruk niet ontdoen; er zweefde een mysterie door de ruimte, totdat Henderson weder een groote passage -vertaald t voorlas en men aan 't applaudiseeren ging. Men heeft Kerenski gehoord. Het was een ervaring waarvan niet goed een weerga zou te vinden zijn. De man, uit de vergetelheid opgerezen, te midden eener vreemde omgeving, onverstaan toch begrepen, uit het onbekende aangeland, gaande naar het onbekende... Een verschijning! W. G. C. BYVANCK