21 Sept '18. No. 2152 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND PAVILLON DU VIEUX DOELEN SCHEVENINGEN Maaltijden volgens da kaart en tegen vaste prijzen THÉ-, DINER- EN SOUPER-CONCERT AMERICAN DRINKS i fi. SINEMOS 20 LE1DSCHESTRAAT 22 AMSTERDAM TELEFOON H. 5118 HEMDEN HAAR HAAT STARK'S 'OXYOOL' (CHLORAS KALICUS TANDPASTA) 45 cent p. Tabs. Naaml. Venn. STARK & Co. S DEN HAAG Opgericht t33O de beste hoeden in Holland Qrfisfieke Combinatie uan d Reproductie Pianofjffeugtf -JOGflONAso ^ l Een enkele druk op de elecMsche knopen men genie* in eigen woning van het piano spel der beroemcbfeRianisten He1 pianospel wordt natuur getrouw en tot in de kleinste njnheden geheel zelfstandig (pneumatisch electrïschj weergegeven* In Piano «sis Vleugel onzicht baar gebouwd Haf rollen als met de hand Ie bespelen. Vfraagt gaarne ten geflocra. KETTNERs Heiligeweg ai/25 AMSTERDAM CHAMPAGNE | Comta de BRIAUCOURT g O REIMS o m. lACQUES, mumi BREDA i o o OOOOOOOO© HEERENKLEEDING H.J.LOOR, Utrecht LIBCRTY vu Oflïvrae.1 IÏT eiceurfl eenice BALCM PCRZISCHe Ki.ee ojes TerïTOOMCeSTÊLD l M onze AMSTERDAM Tot het bouwen van Villa's en Landhuizen zijn prachtige heuvel achtige BOSCHTERREINEN te koop in HET OOSTERPARK te Lage prijzen, mooie wegen, gat, electr. licht, water. «fat nn'?'?Haat*9WIIUH Dir.jj. Tel. Int. 38 & 48 BSf Stenografle Riënts Balt Zelfond. 9O C/t. In d. Boekh. en na postw. bij RIËNTS BALT, Den Haag, b| wien ook mond. en schr. ond. Reeds jaren gebruik ik Uw Sten. voor het opnemen van v» fcDIti VOK1X.INGE1V van bekende wetensch. en polit. Sprekers met SUCCES." (w. g.) O. te A. U n EENIGE SPECIALITEIT £fl £B S| KRIMPVRIJË|S SI GEZONDHEiDS- || B^f k OHDERGDEDEREN «S Bit] il HET Nederfandsch Fabrikaat TRiCQTHUlS RES.BREESTRAAT.35 TEL. 5066 N. «l El iiiiumiiiiuiiiiiimiimiiiiiimiiiiiiimiiiiiimiiittiniitmiiitimiiiimninmiiiim EPAETOGEEN: HET WÓNDER, DAT GEZONDHEID GEEFT EU KRACHT. HET KRACHT-PREPARAAT BIJ UITNEMENDHEID. VERKRIJGBAAR. IN DE VOORNAAMSTE APOmEKEM. \fèAMT~ZOO NOODIG RECHTSTREEKS TOEZENDING AAN DE. E.P.NV.EXPL.M/J. VOOR EIWIT PRODUCTEN. KEIZERSGRACHT 790 AMSTERDAM. IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII .Typisch hè?" zei ze, dat ik nu bij jou kom teaen." Vin je," vroeg hij. Ja, jij niet?" Maar hadden we ciet afgesproken om vrienden te blijven?" Zeker, waarom vraag je dat?" Nu, dan is het toch gewoon, dat je bij mij komt theedrinken." Je vergeet schijnbaar, dat wij nog eens verloofd geweest zijn." Heeft dat dan invloed op den graad van onze vriendschap?" Och, je wilt me niet begrijpen," zei ze. Ik sterf van dorst.'' Een wonderlijk verschijnsel midden In den winter," vond hij. Maar gemakkelijk te verhelpen." En hij wees naar het theeblad, dat zijn knecht binnenbracht. Bob", zei ze, terwijl ze zich opkrulde in den clubstoel, schenk jij?" Met genoegen," zei hij. Dat meen je niet." Zeker. Elke verandering kan een genoegen zijn. Geen suiker, nietwaar?" Hè," zei ze pruilend, vél suiker juist." Ach ja, ik vergis me, ik dacht aan en tegelijk een winst voor ons vaderland; een verlies, omdat wij noode mannen als hij was kunnen missen; een winst omdat de Nederlandsche naam door hem over de geheele wereld wordt geëerd." En de Koningin, die op l Juli 1914 Thomson's laatste garnizoenplaats, Gronin gen, bezocht, hield in de kazerne, waar het geheele garnizoen vereenigd was, eene toe spraak, waarin o.a. deze woorden voor komen : Wij allen gevoelen ons op een gansch bijzondere wijze n in rechtmaligen trots op den zoon van onzen stam, die in den vreemde getoond heeft wat oudNederlandsche plichtsbetrachting en moed beteekenen". Verdient de man, van wie zóó getuigd werd, geen monument, zijner waardig ? De vraag stellen is haar beantwoorden. Zet iiiaar iryens neer," ~fi "c. Nee, nu herinner ik mij." Aan wie dacht je?" zei ze, haar hand schoenen uitstrekkend. Ik speel nooit mijn dames-vrienden tegen elkaar uit," zei hij. Ba, wat ben je akelig," zei ze. Akelig? Dat spijt me. Hier is thee voor je en sandwiches, of wil je liever cake?" Ze had nu haar ellebogen op haar knieën gestut,haar hoof d in haar handpalmen gelegd. Zoo staarde ze in het vuur, haar wenk brauwen gefronst. Zet maar neer ergens,'' zei ze, met een onverschillig sehouderschokken. Maar zei je niet, dat je stier f van dorst?" Och, ik zeg zooveel." Hij zweeg, ging zitten aan den anderen kant van den haard, terwijl hij langzaam zijn thee roerde. Toen zei ze, zonder van houding te veranderen, alleen gleden haar vingers weg ia haar blor.de haar: Ik haat je." Dat spijt me." Ja, ik haat die akelige, zelfgenoegzame kalmte van je." Dat sluit dan zeker het eind van onze vriendschap in." Ja, ja zeker, 't Was een krankzinnig idee van me, om te denken, dat ik met jou, met jou dat jij mijn vriend zou kunnen blijven." Het spijt me, dat ik in jouw oogen te kort geschoten ben." Het spijt je niét. Je zult blijlzijn, wanneer je heelemaal vrij van me bent." Je thee wordt koud." Och", zei ze, is dat je eenig antwoord?" Een ander antwoord geloof je niet." Ze stond op, rukte haar bont van den stoel. Ik ga," zei ze. Ik zal je wegbrengen." Nee," zei ze, dat zal je niet." Ze was al bij de deur, toen ze nog eens rond zag in de kamer, die haar altijd zoo lief geweest was, het hoekje bij den haard en de houtblokken, die opgestapeld lagen achter het haardijzer en de ijsberenvacht voor den divan, die ze samen gekocht hadden. Toen zag ze op zijn bureau, achter de tinnen kan met bloemen haar portret staan- Ze trad terug van de deur, haar stem klonk zachter. Bob, daar is.... daar staat mijn portret nog op de oude plaats...." Ja. Nóg op de oude plaats", zei hij. Dat is lief van je Bob." Het was alleen nonchalant van me." Hoe bedoel je?" Ik had het vergeten." Haar gezicht was wat hulpeloos geworden, IMII wiliimiiiiilinii. iiiiiiimnliiiniiiiiiiliiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiliiiiimmiiimiiimiimiiiiiiitmiiiiiimmi culeerd wordt, bewijzen helaas de dagbla den in de verschillende landen gedurende deze oorlogsjaren maar al te zeer. De massa denkt niet bij het lezen van een artikel aan een persoonlijke meening, maar, geholpen door de anonimiteit, zal zij alles wat de krant haar vertellen wil als de Waarheid aannemen. Stond er een naam onder, zou ze dan niet eens aan mijnheer Zus of Zoo's wijsheid twijfelen gaan? Nu Is alles zooals het gedrukt staat. Een pes simistisch redacteur verwekt door een paar met aplomb geschreven regeltjes, in zijn plaatselijk blad als mirakelspreuk verkon digd, een angst en vreeze als geen tien vurerde kanonnen veroorzaken kunnen; een optimistisch heer sust de menschen in slaap al liggen ze ook op doornen. Zou dat gevaar niet voorkomen worden door de verplichting van onderteekenen ? Of dunkt u dat gevaar zoo groot niet! De duistere bron van het gedrukte woord, is als strijdmiddel voor alle doeleinden te gebruiken. Dankbaar wordt dat wapen dan ook gehanteerd, besluipend daarNog eens Anonimiteit in de Pers" Het artikel over Anonimiteit in de Pers" van den heer Redacteur van het Vaderland lokte mij tot schrijven. Na diens meening als man-van-het-vak de mijne als krantetileezende-leek. Hij pleitte voor afschaffing der anonimiteit terwille van journalisten; laat mij het dan doen terwille van het pu bliek. Het dagblad is door z'n beïnvloeden der massa in onze samenleving een geweldige macht geworden en dus, als alle krachten goed gebruikt worden een weldaad, doch mis bruikt een misdaad.Jan Publiek slikt alles wat zijn krant hem te slikken geeft als Ware Wijsheid en hoe welbewust daarop gespehet blonde haar viel met een zachte vleiïng over haar ooren. Ze trok haar bont dichter om zich heen, alsof ze het koud had. En laat je het nu tóch staan Bob?" Dat zal van jou afhangen." Hoe zoo? Hoe bedoel je?" .Je hebt gezegd, dat je me haat en ik kan toch niet het portret van iemand, die me haat, op mijn bureau laten staan. Dat is te pijnlijk." Ze schuifelde met haar voeten over het tapijt. Dat heb ik zoo niet gemeend Bob." Dus toch vrienden?" Ja als jij nog wilt." Zeker", zei hij rustig en stond op. Mag ik je nu thuisbrengen?'' Ja. En het portret Bob?" Dat blijft staan tot jij het opeischt." Tot ik het opeisen," herhaalde ze zacht. Dan kwamen er vreemde flikkeringen in haar oogen. Ze liep op het portret toe, bekeek haar lachend, uitdagend gezicht. Hij wachtte op haar bij de deur. Ze draaide zich om naar hem. Misschien eisen ik het gauwer op dan jij denkt Bob." Dat geloof ik niet," zei hij en hield de deur voor haar open. * * * Vier dagen later kreeg hq haar briefje: Bob, nu kom ik je vragen, of ik mijn portret terug mag. Je moet het me zélf brengen morgenmiddag om vier uur. Ik denk, dat tante Lucie dan hoofdpijn zal hebben, zoodat we een ongestoord, rustig afscheid kunnen nemen. Want een afscheid wordt het Mab." En den volgenden middag om vier uur zat ze op haar kamer. Op een tafeltje had ze al zijn cadeaux gelegd en zij n portretten en zijn ring. Ze tuurde op haar leege linker hand. Dan sprong ze op, trok de gordijnen dicht voor de ramen, liet een schemerlamp aangloelen in het hoekje bfl den haard en wachtte, tot ze hem komen hoorde; zijn stap in de hall, zijn hand aan haar deur knop. Ze leunde achterover in haar stoel, wuifde hem een plaats toe. Ga zitten." Hij keek naar het tafeltje naast hem, waarop, als een uitstalling, lagen zijn cadeaux met den ring, glanzend in het open blauwfluweelen neslje, er boven op. Dan keek hij haar aan. Een afscheid In optima-forma, geloof Ik.' Ja, wat had jij anders gedacht?" Ik had er me geen voorstelling van gemaakt." Omdat het je niet genoeg interesseerde?" Omdat ik niet kon weten, hoe je de enscèneering maken zou." Je moet niet hatelijk worden Bob, denk eraan, dat dit ons afscheid is." Daarvan ben ik doordrongen," zei hij. Maar je hadt niet alles zoo moeten uit stallen. Vind je 't niet een klein beetje banaal?" Ik wou je laten zien, dat ik het meende.1' O. maar daaraan heb ik niet getwijfeld.'' Het was stil tusschen hen. Een klok tikte. Het vuur in den haard knetterde. Ze boog zich over naar den gloed. Bob, ik moet je iets zeggen." Ik luister." Ik heb iemand ontmoet zijn naam doei er niet toe hij is een jeugdvriend van me geweest. Ik heb veel van hem gehouden vroeger. Toen ging hij naar het buitenland. En nu nu is hij teruggekomen. En Bob hij houdt rog van me." Jaa?" zei hij, toe ze zweeg. Ze knelde haar handen in elkaar. En ik ik houd ook nog van hem Bob." Mag ik je gelukwenschen?" zei hij, terwijl hij zijn hand uitstrekte. Ze keek naar zijn gezicht. Het was rustig als altijd. Ik stel het op prijs, dat je het mij, als je vriend, het eerst toevertrouwt." Hij drukte vragend op eerst." «Ja, jij bent de eerste, die het weet." Ik stel het zeer op prijs." Hij," zei ze, en ze aarzelde even als beschroomd. Hij zal nooit willen, dat ik jou nog zie Bob. Hij is heel jaloersch." Dan is het beter, dat ik nu maar ga. Ik wil niet, dat je om mij onaangenaam heden krijgt." Hij komt straks," zei ze. Maar je kunt nog wel even blijven. Het zal zoo vreemd zijn, als we elkaar nooit meer zullen zien. Weet je nog.hoe je eiken dag kwam vroeger?" Ja, dat herinner ik me nog wel." En hoe ik eiken dag bloemen van je kreeg Bob? En weet je nog van onze lunch in dat aardige, oude huisje midden in het bosch? Wat kan het toch gek loopen in de wereld had jij ooit gedacht, dat wij zoo " Dat wij zoo," herhaalde hij. Zoo zouden scheiden?" O jawel." Jij wel. Ik nooit, 't Is een openbaring voor me geweest, toen ik hem terugzag mijn eerste liefde " zei ze droomerig. Ik dacht eigenlijk, dat tante Lucie open baring voor je gespeeld had," zei hij. nniiiiniiiiiiniii mede zijn prooi zonder kans van tegenweer. Wordt die macht niet aangewend door het van de Pers gebruik maken om eigenbelang te dienen, ten koste van het Recht? Ieder met wat rijken invloed kan er de voordeelen van trekken en die weelde kunnen de menschen niet dragen. Zou dat wapen den jager naar macht niet uit handen gerukt worden door Openbaarheid en daar door Rechtvaardigheid zegevieren? N. M. MARSH Nieuwe Boeken van deze Week: IR. R. VAN DER BROEK D'OBRENAU, Bevloeiing in Nederlandscti-Indii; (serie: Onze Koloniën) 47 pag. Haam, Hollandia-drukkerij. PROSPER VAN LANÜENDONCK, Verzen, 116 pag. Amsterdam, Mij. voor Goede en Goedkoope Lectuur. Het boek Jesaja, eerste gedeelte, vertaald door A. B. DAVIDS, met inleiding, en aanteekenirigen van den vertaler. 96 pag. Amsterdam, Mij. voor Goede en Goedkoope Lectuur. Zij heeft er den stoot aan gegeven, maar dat andere...." Ze brak af. Déhart-pang," zei hij. Ze spiedde naar zijn gezicht. Jij zult ook wel niet altijd alleen blijven," zei ze. Nee, ik zal zeker niet altijd alleen blijven." Hij stond op. Ze keek op de klok. ,,0a je r,u al? Wil je niet eerst een kop thee? Toe, dan bd ik even.' Ncc, laten wc het afscheid niet ver schuiven," 'P' hij. Hij st.ekte zijn hand uit. 7.ij n Eczlclil was heel onbewogen.,,Ik wensen je een zonnige toekomst,Mab." Haar wimpers knipten een paar maal. Dank je," zei ze. Ze liet haar hand in de zijne, maar hij sloot zijn vingers open. Toen liep hij naar de deur, zonder wachten meer, draaide den deurknop om. Ze stond nog bij den haard en hield haar handen in elkaar gekneld. Bob," riep ze dan, en haar stem klonk heesch. Ja." ,,7e slikte een paar maal, Mijn portret." Dat stuur ik je wel met al het andere." Hij trok de deur open, en in haar hersenen klonk al de slag van den buitendeur in het slot. Bob, ga zoo niet weg," smeekte ze op eens. Hij streek over zijn haar. Wat bedoel je? Je hebt toch zelf ons afscheid voorbereid?" Ja," zei ze, ja, dat heb ik. Maar O Bob", en ze liep op hem toe, duwde de deur dicht, ga zoo niet weg. Blijf bij me... Bob." Toen ze weer voor den haard zaten, zij met haar armen om hem heen, als om hem vast te houden, zei ze: Je vraagt heelemaal niet naar den ander Bob." Er is geen ander," zei hij. Hoe weet je dat?" Ik weet zooveel." Ook, dat ik, dat ik niets van dat alles gemeend heb van ons afscheid, bedoel ik?" Ja, ook dat." Daarom bleef je zoo ijzig kalm zeker." Misschien," zei hij. Toen dacht ze even na. Tante Lucie heeft toch wel gelijk," zei ze dan. We passen niet bij elkaar, jij zoo ferm en ik, en ik zoo'n kind nog. Maar ik zal mijn best doen Bob." Beloof niet te veel," zei hij en streelde heur haar.