DE AMSTERDAMMER, WEEKB1AP VOOR NEDERLANBN <%? arde het, en " «itehe Koning zou-in E-gMée nr onderwerp. ' om van die déit iangtvlaufval ei " . ."? , ?«-. ai .wat smid of {zer* 4n4er ons, of zfl die ***" op.-een zulnig*»n cobperatieven vronwenIks, we waren tamelgk rol goeden moed. » een voordracht, hes moeiiykheden van den winnen overal eivoile Jierinner me eet onzer prottrnet 't onderwerp JWrlbuUe" goedgetrok, maar waar i week «te voren platdrlngen om _ ,_ «ut*en te kijken. >w ook verlangde naar haar bur' ' t ging onder de grlehaier sekse", dat ze al Biet had!!! Zelfs paar natoden later het VrouwenT «et een subcomitéuit. Residentie een vergadering was de Dierentuin-zaal... leeg t De ultra-feministen kunvoor gezegd houden: zich het meest voor ,.. , . en dat is maar goed «Tr haar maatschappelijk voelen Olt Ontwikkeld k» worden, zal resultatëi opleveren. te keeren tot de voordracht Wittop Koning. ten resumé, aardig en vrien* n, van het bekende werkje ", dat wylUcht nieuw voor leeghoofdje, door ledere lange* va* Inar gezin en ~ ^-gÏwen'al lang "it A. indien ?Was In een gedeelte der zaal 't nltt geheel onverklaar% Maakte me teen juffrouw . T Aawterdam nad WW-ze met twee rechercheurs g«brachkHet:-^eet je kool'' verdere Hefelfjkheden, iven blfjkvan «p Verbitter Ing tegen die mér das ieoiand anders, toewijding deze oorlogsjaren *- -- fan déhuisvrouwen te dat er «en scherpe vervm de raztemaaksters in lag. zeker niet aangename oogenbllktaten we hopen, een andere vox i MeiBe compensatie geweest, tóén vu déGroene, haar, die zich op gebied nimmer bewoog al is ze S.D*A.P.?met op n na'de ?temmen in het VrouWenparlement" Eén grappig staaltje niet alleen van leerrag die het hulshoudterreln «Itfjd nog vindt, maar ook van de het tfdelijk sterk op-den-voor-AiiiLl1"' ' <' ' ;,*Mfirfi ?i'. ; DE MYCOLOGEN De mycologen hebben gejubeld en naar aanleiding van het tienjarig bestaan der Vereeniging hun negende mededeeling ten beste gegeven, een mooi boekwerk van bij de tweehonderd pagina's, mooi geïllustreerd ca zelfs versierd met een gekleurde plaat. *>0at -f* vooreen jonge vereeniging, die slechts -een beperkt deel der plantkunde beoefent, : stellig- een prachtig stuk werk. Nu is het Mwtt.wxar, dat de paddestoelen in de laatste zich al meer en meer verheugen in «e belangstelling. Ze vormen een scherp omlijnde ^M OUD vcr~ £ ^^,.^1 in den natten f WtzömcT geschiedt met ' zooveel praat, dat het - «et met anders kan, ' of Iedereen wil van dat ?'' ? gehetmzrarjlg moois wel «eer weten. Maar de weg Mar de kennta wto b oas land " 'et ge«eolge waaruit '. Ea weer hoor Ik het Emantszeggen: Mde eenige methode om de trekhonden afgeschaft te Jtrjggen la een stelselmatig elke week in alle* kranten adverteeren van: dr trekhond is d« schande van Nederland". Rekenschap geeft de goégemeente zich eTgenI$k zelden,mits men ietsof iemand maar of hoort. Ia l vergeètboek raken" is wel de ? grootste maatschappelijke zónde die man of vrouw begaan kan! ' Zoolang het denkende deel der natie", zoolang de warmen van hart, de helderen van hoofd Iets ^voorstaan, is er op de verweaenlQklng van de idee zoo bitter weinig kans. Pas als de domme menigte er zich van heeft meester gemaakt, kan van een omzetten in de praktQk sprake zfjn. Maar dan heeft het oorspronkelijk denkbeeld ook zoo geleden, is van de motieven die de beste der pioniers bezielden zoo niets meer over,! dat die maar al te vaak in rade loosheid vitten neerzitten. In de volle Diligentiazaal ging Martlne Wittop Konibg onverstoorbaar met haar demonstratie verder. Maar al spoedig werden de Interrupties uit een kleine groep zóó erg dat een man aan de bestuurstafel o theo rie en praktfjkl zich ongerust maakte dat de voorzitster der vergadering 't niet meer aan zou kunnen, naast haar opstond en haar de leiding uit handen trachtte te nemen. Een parlementair totaal ongeschoolde vronw had 't hemxnlet kunnen verergeren. .Zeg es ik ga weg, ik moet er niets van hebben als er ruzie komt," fluisterde m'n buomouw. . .Loopt wel los, 't presidentje is flink genoeg. Au fond heeft het troepje revolu tionairen met haar kritiek gelijk, jammer dat ze niet rustig 't debat afwachten, nu maken ze in, de vergadering natuurlek stemming tegen rich." " Eindelijk Het de kennelijke aanvoerster zich gezeggen en kon de spreekster haar uiteenzettingen vervolgen, die feitelijk neer kwamen op een aanprijzen van het aardige maar tamelijk tfldroovende enookwelecnlg Initiatief eisenend knutselwerk, dat de wet houder Alberda juist van te voren alle kinderen der lagere scholen had laten ver richten. Een frïssche daad, die door meer dergelijke gevolgd had mogen worden. Mér waarmee daarom nog geen ernstige moei lijkheden" overwonnen werden. Een daarover barstte na de pauze dan eindelijk het protest los,. Protest dat ook in menig maatschappelijk voelende vrouw was gerezen gedurende de fr belles-voot-volwassenen. Een jonge vrouw was opgestaan, op 't oog te oordeelen een fabrieksarbeidster. Met striemende woorden ging ze de spreekster te lijf en gaf de vergadering een beeld van de zorg en de ellende, die toen reeds de minst bevoorrechten teisterde, en die niet te lenigen was met theemutsen of hooiklsten" van krantenpapier. Geen oogenbUk overschreed ze de perken van het parlemen tair 4ebat; met enkele beheenchte gebaren onderstreepte ze haar zinnen, maar de gloed van baar overtuiging laaKte'pfèrj elk Wfigird heen. Een welsprekendheid me zelfs Hewrierte Roland Hojst nooit bereikte, ook niet te de jaren vóór haar stem hopeloos verwoest was. Achtet de spreekster, een goedgekleed meisje van een jaar of 14, 15, kind van welgestelde ouders1 oogenschflnlflk, 'n naaistertje of iets dergelijks. Hitsend, blozend met vuurroode wangen, klaar om naar de barricade te stormen of er anderen heen te drijven en zich zelf te bergen. Jammerlijk beeld van gesuggereerd-zfn. Tot oordcelen onbevoegd, maar hoe begrijpelijk! meegesleept door de macht van een. over tuiging. Zet mevrouw Koomans-Timmer, want zij was de debatster, voor een volle zaal van ook maar ten deele mlsdeelden en zij zal ze opzwlepen tot jnlets-meer-onttiende daden. Onbarmhartig en volkomen terecht slingerde ze haar beschuldigingen de zaaf in. . Daar klonk van de galerfj een lichtgeïrriteerde vrouwenstem: .meneer Boasson kan daar nu geen eind aan komen?" Een bourgeoise satisfaite, die zich met voorbijgaan der leiding aan wien de fout ? op het manlijk bestuurslid beriep, gewend als de vrouw blijkbaar is in oogenbllkken van gevaar tot den .sterkere" te lllllltllllUllinillllllllllHltllllllllllllllllllllllllllllllllHII liefhebbers zich orlënteeren. De Nederl. Natuurhistorische Vereeniging organiseerde hier en daar paddestoel-tentoonstellingen en mijn vriend E. Hei mans, die in alle goede dingen van populaire natuurwetenschap altijd vooraan ging, hield In den Haag in een vergadering van de Ned. Heldemaatschappij een zeer toegejuichte voordracht over paddestoelen.waarïn hij o.a.ook weesep hun waarde als volksvoedsel en er op aandrong om vooral van de eetbare en vergiftige zwam men van overheidswege duidelijke afbeel dingen en beschrijvingen te publiceeren. Dat denkbeeld vond toen algemeen instemming en is nog altijd niet verwezenlijkt. Maar in 1908 werd de Nederlandsche Mycologische Vereeniging opgericht onder leiding van den heef Joh. Ruys, die nog altijd haar voorzitter is. . Deze vereeniging telt thans meer dan 250 leden, waaronder een zeer groot aantal echte werkers. Dat blijkt uit een staatje in deze Mededeelingen, waarin putten; was HUT en boven«Of' geschreven <*? hetFraMch. Tien -pur-later kregen we bestreed boekje, tege lijk hadden we ook Csttantin M Dufour teem hanleeien, nut tige Duitsche boekjes :%«ifB"1e, voorschfj» cekome» en zoo kon* ea langzamerhand de Kleeding van de maand Teekening van Roosje Bakhuis WINTERPAKJE s Rok van wit en zwart gestreepte stof. Witte blouse. Otrerlijfje van wit Dufiline. kraag en mouwkappen van zwart pluche. Hoed zwart en wit. niiiiiiiiiiiiiiiiiiii iiiiiiiiiiiiiiiiiimiii Lepiota odorata Cool vluchten. Want gevaar moet ook deze kille onbewogen natuur gespeurd hebben, gevaar dat van enkele der aanwezigen den blinddoek van de oogen zou worden gerukt, gevaar dat haar rustige rust, zooal niet 'n leven verdeeld tusschen Lensvelt en Pul* chri, verstoord slechts door wat dagelgksche zorgjes, ernstig zou worden bedreigd. De benepenheid van haar eigen bestaantje met een angstschreeuwtje verdedigend te gen den machtigen golfslag van het maat schappelijk leven daarbuiten. Onverstoord vervolgde mevrouw Koomans?Timmer haar hoogst ernstig pleidooi, eindigend met den eisch der revolutionnalre socialisten: inbeslagneming van alle levens middelen en gelijke verdeeling. Goddank was een groot deel der ver gadering onder den indruk. Men begiQpe me niet verkeerd. Allerminst wensen ik het revolutie-denkbeeld in bMchëning te ne men. De ruwheid en «^mabosheid van ons volk maken ien «ppffi experiment voor Nederland gevaarOjlpr, An voor mis schien welke andere nétic OOK. Men ont wricht nu eenmaal niet op kunstmatige wijze de geworden maatschappij en wat thans in Rusland zich afspeelt, hoe begrijpelijk overi gens waar de tegenstellingen nog zoo on eindig veel schrijnender waren, bewQst af doende dat langs dien weg zeker geen evenre dig levensgeluk voor allen te verweren valt. Laat de domme menigte heersenen en de gruweldaden overtreffen verre het afschu welijkste wat de ontwikkelde .bezitters" de proletarlërs ooit lijden deden. Maar welk een weldaad zou het zijn als alle slaperige en in eigen sopje gaar koken de mannen en vrouwen uit de bevoorrechte kringen telkens en telkeris weer in 't ge weten gegrepen werden door hen die voelden als deze christen-socialiste. En met ver bazing vraag ik me altijd weer af, hoe het mogelijk is dat zij wier taak het toch is het Christendom te verkondigen, week na week den kansel beklimmen kunnen, zwijgende over al het ontzettende onrecht, waaron der de allerarmsten toch wel in de eerste plaats te lijden hebben. Spreekt uit een hitsend optreden als het boven beschrevenen inderdaad gebrek lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllMlllllllllflIIIIIIMIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIII opgegeven worden de nieuwe en zeldzame paddestoelen, ontvangen gedurende het jaar -1917 door de conservatrice der Ver eeniging, die nu al jaren lang bezig is om aan het Rijks Herbarium te Leiden een standaard-collectie van paddestoelen aan te leggen. Die lijst nu bevat vijfenveertig namen van gelukkige vinders en niet minder dan tweeëndertig soorten van paddestoelen, die voor dien tijd nog niet in ons land waren aangetroffen. De Vereeniging heeft in de tien jaren van haar bestaan het aantal bekende paddestoel-soorten voor ons land met ongeveer vijftig percent vermeerderd, zoodat er op het oogenblik geen enkel Nederlandsch-paddestoelboek bestaat, waarin alles over onze zwammen is te vi-den. Nog beter. De Vereeniging komt voor den dag met een paddestoel, die voor dezen nog nooit op de heele wereld was gezien, een spiksplinternieuwe, die door mej. C. Cool in onberispelijk botanisch lat ij n is be schreven en door haar is gedoopt Lepiota odorata! Cool en waarmee zij aldus een dubbel en d wars verdiend stukje onsterfelijkheid heef t verworven, waarmee wij haar van harte geluk wenschen. Deze Lepiota is het eerst gevonden door den heer A.Joman bij Amers foort in September 1916 en later weer door anderen bij Huis ter Heide en Bilthoven, maar het heeft nog heel lang geduurd, eer men wist dat het een volmaakt nieuwe was, want daarvoor heeft men ook nog eerst buitenlandsche mycologen willen raadplegen. Het is geen kleinigheid, zoo'n geheel nieuwe paddestoel in- het hartje van Nederland. Zou die elders ook voorkomen ? Zoo ja, waarom is die dan niet eerder gevonden, zoo neen, hoe is dat ding dan op dat kleine stukje Utrecht komen te ontstaan? Is hij pas ont staan, wie waren dan zijn voorouders? Zie daar vragen, waarop voortgezet onderzoek een antwoord moet geven. Wij geven hierbij een afbeelding van den Interessanten nieuwe ling, de kleur van den dikken voet is geel, steel, en hoed gaan meer in hetbruine, de schubben zijn donker. Natuurlijk vormt Lepiota odorata, de Geurige Parasolzwam de clou van de Mededeelingen, maar er is nog meer moois in. Een hoofd stuk handelt over mestzwammen, een ander aan naastenliefde? Het werd mevr. Koomans verweten door een op haar volgende debatster op zoo'nvinnlgen vfjandigentoon dathet bijna humoristisch werd. En goeiig kwam een tevreden burgermenschje betogen dat de Staat .toch werkelijk nogal redelijk zorgde met z'n distributiesysteem, terwijl een derde probeerde haar grieven tegen de ondankbare dienstmeisjes te plaatsen, die toch zulk best eten hadden en dit .niet bij 't loon verkozen in aanmerking te nemen. Wat volkomen juist is, maar tot de aan klacht tegen het maatschappelijk onrecht, op de spits gedreven in deze oorlogsjaren, natuurlijk niets af 'doet. Alles de gewone verschijnselen van de met haar blik binnen haar vier muren blijvende vrouwen. Niet minder teekenend was, dat de scherpe, aanval van mevr. Koomans de inleidsier zelf op een veel hoager peil bracht in haar antwoord. Toen ontworstelde juf ff. Wittop Koning zich aan de sfeer van kleinhuiselQke beslommeringen. Haar verdediging van haar eigen in 't algemeen zoo voortreffelijk werk in deze laatste jaren, met de groote belangelooze toewijding aan de Amsterdamscoe Centrale Keuhen en de poging op die wijze een deel van het volk voor ondervoeding te bewaren, gaven mij althans weer de sympathie van haar toch heel gave per soonlijkheid terug, die ze bezig was geweest te verliezen, toen ze zich geplaatst had op 't niveau van haar toehoorsters tijdens haar inleiding. Waarom namen zij en anderen het niet waar, bij de praktische demon straties die zooveel publiek trokken, dat zelfde publiek tevens even in het gemoed te grijpen en te wijzen op de veel grootere misère, waarmee zoo tienduizenden op dat oogenblik te vechten hadden ? Men heeft me later verteld dat mevrouw Koomans niet naar haar eigen beginselen leefde, dat ze een auto hield en .zich ia weelde baadde", 't Is mogetijk. Een vriendin van haar heeft dat tegen me verdedigd met de bemerking dat de partij der christen-socialisten arm was, en dat 2]J als gefortuneerde vrouw zooveel, belangeloos voor de propaganda kon doen. Trouwens 't schijnt me aan haar persoon lijkheid weinig af te doen. Was ze de fabrieksarbeidster geweest, waarvoor ik haar hield, haar optreden, had dunkt me, minder bewezen, dan nu ze tot de zelf weigestelden behoorde. Want in bet accent van waarheid, van eerlijk gemeenden op stand tegen de schrijnende tegenstellingen, de door niets goed te praten verkeerde goederenverdeeling in onze maatschappij, zooals ik dat tut haar debat hoorde, weet ik zeker me niet vergist te hebben. Behoort ook niet een fijngevoelige per soonlijkheid als mr. Clara Wichmann tot die partij? En van hoeveel intellectueelen heb ik juist in dit laatste jaar niet gehoord: .als ik me ooit politiek aansluit, dan zal het zijn bij de christen-socialisten". Ver moedelijk zullen zij zich nog wel eens be denken na de gebeurtenissen van midden November. Toch blijft het opmerkelijk n sympathiek dat juist in de dagen dat ge weld dreigde, die richting, die een zeker niet te versmaden aanhang heeft, die over spreeksters beschikt als Enka en mevr. Koomans **), van een kracht als geen enkele andere partij ze vermag aan te wijzen, zich absoluut rustig hield. Dat maakt veel goed van het wat kinderlijk optreden van hun vertegenwoordiger in het parlement en diens groote fout zich met een figuur als Wijn koop te verbinden. Een ding mag niet vergeten worden: de mannen en vrouwen uit onze kringen, die zich bij een dergelijke politieke partij aan sluiten, mogen daarmee blijk geven van een wellicht te kort aan koel maatschappelijk inzicht, wij hebben ze te respecteeren om bun warme harten en om hun diep sociaal voelen. Al gaan ze niet den juisten weg dan zullen hun fouten toch veel meer bijdragen tot het verkrijgen van betere en menson waardiger toestanden voor allen, dan de krenkende onverschilligheid voor de groote misstanden en de leeghoofderij, die men bij zoo tallooze .ordelijke" burgers, mannen en vrouwen kan constateeren. Zy waren in de vorige week veelal de zinneloos ver schrikten, gereed op de vlucht te slaan toen het spook der revolutie hoe begrijpelijk! lElllllllllllllllllll over de gehardheid van het Fluweelpootje, dat meer dan andere paddestoelen tegen den vorst bestand is. Verder zijn er van den heer Van der Lek en vooral van den heer Van Overeem belangrijke beschouwingen en voor beelden over monstruositeiten en variaties, waar onze paddestoelen zeer rijk aan zQn en die het dikwijls zeer moeilijk maken, om een vondst behoorlijk te determineeren. Het etiket met een vraagteeken is dan ook een zeer gewone verschijning op mycologische tentoonstellingen. Haast van alle paddestoe len zijn dwerg- en reuzenyprmen te vinden, Versmeltingen van hoedenzijnookveelvuldig, maar bovendien nog echte bandvormingen en doorgroeiingen en klemdraai, zooals wij die ook kennen bij de hoogere planten. Een hoed op een hoed van dezelfde soort vindt men nog al eens, maar een zestal boven elkander, zooals hier in de mededeellngen is afgebeeld, behoort natuurlijk tot de groote zeldzaamheden. De welbekende amethystzwam, Laccaria laccata verheugt zich in een buitengewone plasticiteit en kronkelt zijn steel en zijn hoed in allerlei vormen. De stuifballen vergeten soms hun zuiveren aanleg en groeien uit.in allerlei kronkelin gen en bobbels. De heer van Overeem be ziet deze zaken in het licht der mutatie theorie en slaagt er in om te doen gevoelen, dat men niet kan volstaan met paddestoelen te zoeken en te vinden, maar dat ze ook bestudeerd dienen te worden in veelvuldige verschijnselen. Daarvoor zal ook een padde stoelen-proeftuin moeten worden ingericht, die ik wel eens heel graag zou willen zien. Verder bevatten de mededeelingen nog een aantrekkelijk overzicht van de paddestoelen van het verwaarloosde Park van Muiden, waar ge altfld zoo geduldig op uitkijkt, als ge in de Gooische stoomtram zit en de locomotief eventjes voor Muiden drinken moet. Midden in het Park ligt een kerkhof, maar 't is heelemaal een nog al aardige wildernis, waar ik ook menig leerzaam uurtje heb doorgebracht. Laat dit een troost zijn voor de Muider municipallteit andere gemeenten vervallen weer in een ander uiterste en harken en schoffelen hun parken heelemaal dood. De heer Steup be sluit de mededeelingen met een artikel over ook ten onzent het hoofd dreigde op te steken. Zij mogen er de les uit putten dat zij hebben méte gaan niet hun UJd, dat het woord van déook door hen zoo bet jubelde. Landsvrouwe geen reactie'' van nu af qanhun devies moet worden. :; W. WlJNAENDTS FRANCKEN^ ", . DlJSERINCK *) Men vergelQke de studie van Dr. Anne Wisse in Leven en Werken van Juli 1918. **) Dóór bizondere omstandigheden was het me niet mogelijk in de sejrie .Z^die in aanmerking komen" die van Dec. '17?Juli '18 in Stad en Land verscheen, ook deze belde Kamercandidaten te bespreken, hoewel het markantere figuren zijn dan vele der wel geïnterviewde vrouwen. nmimr iiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiti IIIIIIIIIIIIIIIIIIH uiiiiiii ? - . > *. ?. Tentoonstelling te Arnhem De laatste dagen van November werd te Arnhem een tentoonstelling gehouden van Iranstnjverheid, schilder en teekenwerk. , In een kleine zaal van .Malson Oudshoorn" waren de verschillende zaken smaakvol geëtaleerd. Dadelijk bij 't binnenkomen vroeg een groote collectie batikwerk van Ilse Stemman de aandacht. Wij zagen veel zijden voorwerpen in teere, zachte kleuren, waaronder vooral een mooi fraise kussen opviel.) Ook waren er verschillende kleinere voorwerpen, waaronder een paar visite boekjes met eenvoudige, pittige verslering en eenige bladwijzers. Baukje Je 11 e/s had bijzonder mooi naald werk ingezonden met rijke kleurschakeeringen. Er waren practische gebruiksvoor werpen bij, bewerkt met bonte wol in frissche kleuren, o. a. een Jhandtaschje en een rond tafelkleedje. Van de luxe voor werpen noemen we een zijden tascbie met goudborduursel en eenige zijden kleedjes.' ' Joh. Hoendervanger zond handscnUderwerk en schabfonewerk, .waaronder een fraai theetafelkleed. Van baar waren er ook^verscheidene bladwijzers geschilderd ??S Een aparte groep vormden de zilveren en koperen sier- en gebruiksvoorwerpen van Jacoba Buekers. Over't geheel mooi werk. Vooral de broches, hangers en knoopen van koper en zilver, sommige versierd met drijf werk, andete opengezaagd, vele met een steen in 't midden. Zeer fraai waren ook de grootere voorwerpen, als: inktkokers, aschbakken, kandelaars enz. waaronder vooral een zilveren bonbonmandje met ajour-randje met daarbij behoorend schepje is te noemen. Het was geheel uit de hand gemaakt. De voorwerpen zfln alle van practisch nut, dus goed te gebruiken, de versiering dringt zich nergens op, maar is slechts hier en daar op eenvoudige wijze aangebracht. Marie Rit se m a zond talentvol schil derwerk. Het best geslaagd schenen ons de kleine bloemstukjes .Rose tulpen" en .Rhododendrons," en de aardige .Boerenwo ningen." Het is te betreuren, dat schilder en teekenwerk op een k nstnfjverheidstentoonsteUing niet zoo tot hun recht komen als op een expositie enkel van beeldende kunst. M. H. immuun iiiiiiiiiiiïiiiiiiniii H,?M, Verzoeke alle stukken voor de rubriek Voor Vrouwen" in te zenden Koninginneweg 93, Haarlem. :: VERHUIZEN :: MEUBELS BEWAREN E. J. VRN SCHflICK BOOTHSTRflBT UTRECHT iimimiiiiiiiiii oude schrijvers over paddestoelen, waaronder de onbetaalbare Dodonaeus natuurlek weer uitblinkt. Ik had in het historisch overzicht wel wat meer willen vinden over de kwestie van de paddestoelen als volksvoedsel. Wel weet ik dat op de tentoonstellingen meestal ook wat paddestoel-gerechten' zijn aangeboden en dat een der eerste mededeelingen der vereeniging een brochure!je was van den heer Ruys, over het eten van paddestoelen. Wij willen hopen, dat de vereeniging hier nog eens op terug komt, vooral na de bekende circulaire van minister Posthuma aan de Nederlandsche burgemeesters. Ik zou wel eens willen weten, hoeveel burgemeesters daarop gereageerd hebben. Daar moet de Mycologische Ver eeniging eens achter heen zitten, daarvoor is de zaak belangrijk genoeg, want iedereen ziet nu wel in, dat we, ondanks de vrede, < nog in langen tijd niet kunnen terugkeeren tot de tijden van overvloed en zorge loosheid van voor 1914. De Mycologische Vereeniging sticht ook een bibliotheek. Waarom eigenlijk? Heel wat kleine kapitaalzwakke vereeniglngen stichten bibliotheken en daar komt meestal .niet veel van terecht. Maar toch schijnen de groote openbare bibliotheken te den'ken, dat je voor die belangen niet meer hebben te zorgen, met het gevolg dat heel wat belangrijke boeken hier nergens ter inzage ze krijgen zijn. Mij dunkt het zou toch veel beter zijn, als al die vereenigingen hun verlangens kenbaar maakten aan de groote bibliotheken en dan zullen die zeker met groote blijdschap de werken aanschaffen, waar inderdaad behoefte aan blijkt te be staan. Ik krijg dikwijls den indruk dat het met onze groote openbare bibliotheken nog niet zoo pulk Is gesteld, als dat in Neder land behoorde te zijn. Ze leven te veel van de gift en geven te weinig geld uit. De kleine vereenigingen kunnen dan hun geld besteden aan stuwkracht. De Mycologische stuwt flink; «wie er meer van weten wil vrage het aan haar secretaris den heer J. L. F. de Meyere te Ede. JAC. P. T H ij ss E f. i t p b *!