Historisch Archief 1877-1940
29 Maart. '19. No. 2179
DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND
In afwachting
Teekening voor de Amsterdammer" van Guarfje Winter
Vór de Kazerne
Een droeve Lach
't Was weder feest bij Hirsch. De nieuwe
Parij sche modes waren aangekomen. Boven
op de groote galerij waren de kostbare,
breede roode loopers en tapijten gelegd,
waarop de toon-dames (laat mij een Hol
landse h woord gebruiken) straks de hoog
gehakte voetjes zouden zetten en zonder
angst voor tuimelen op den gladden vloer
Maar wandeling konden volbrengen.
Rondom, tafeltjes met helder witte dekj^s,
waarop fel en vroolijk plekten roode tulpen
en gele narcissen; vooorjaarsboden die
't was een scherp koude dag de illusie
gaven van zonneschijn, natuurweelde en
lentewarmte.
Zou daar veel op dien rooden looper te
genieten komen?
Zou de wereld, nog vol van ellende en
gruwelen, la nóte gaie van het grillige,
gewaagd-kleurrijke vrouwenkleed weder gaan
gevoelen? Zou er weer blijdschap zijn in
den toon van de dracht. Blijdschap in kleu
ren komen op straat, in onze huizen? Een
blijdschap die onwillekeurig werkt, moet
werken op de omgeving, omdat zij geeft
sprankelend tintelend oogengenot?
ta ville lumière, de stad van behaag
zucht, van gratie en smaak heeft zij haar
energische krachten weder kunnen
concenreeren, om het middelpunt te blijven der
mondaine wereld, het monopolie van al wat
daar bekoorlijk kan zijn in de uiterlijke
verschijning van de vrouw ?
't Wordt half drie, het uur van den aan
vang. Een gewichtig bezig zijn, een druk
heen en weer loopen en... daar verschijnen
de essayeuses."
Somber, kleurloos teekenen de lijnige,
slanke silhouetten zich af tegen den war
men goudgloed der lichtende plafond-kronen.
Zoo gaat de eene meisjesgestalte na de
andere langs ons heen. Nauwe, korte rokjes
laten voor drie kwart de in doorzichtige
kousen gehulde |beenen vrij. Er wordt be
zuinigd ook door de mode. Waarom ook
niet? De prijzen der stoffen zijn nog boven
het middelmatige. Der menschen gestalte
is in den oorlogstijd slanker geworden, de
mode trekt daarvan partij en decreteert den
lijn-vorm, die alle overdadige draperieën
en volants over boord werpt.
Maar op de fraaie lijn komt het dan ook
aan. Ze was bij de meeste toiletten goed
getroffen. Ze volgde getrouw de lichaams
vormen tégetrouw een enkele maal
om dan op eens grillig af te wijken en den
iiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiirtmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii in
voorrang te laten aan de stof, die in luchtige
golven en bochten haar strenge machttrachtte
te verzachten.
En de sierkunst, die de IQn eveneens moet
bijstaan...?
De industrie staat stil, wenschen en be
geerten zijn geknecht, het scheppingsver
mogen ligt in boeien, daartoe ontbreekt het
veelzijdig materiaal. De sierkunst moet zich
dus uit de stof zelf opbouwen en zij deed
dit met een meesterschap die slechts z
groeien kan in benarde tijden als de tegen
woordige.
Zij teekende lijnen op de stof en bewerkte
deze, als de gestreepte stoffen ontbraken.
Zij bestikte saiijn en zijde geheel met
kralenarabesken en slingers als de gebrocheerde
daarbij passende stoffen tot het verleden
behoorden. Met groote vindingrijkheid maakte
zij haar galons van reepjes uitgehaalde stof
en borduurde met kunstzijde haar franjes
in de stofranden.
De sierkurst had het hard te verantwoor
den. Zij, de wufte, ongebonden kunt t, voelde
zich teruggedrongen in de begrensde lijnen
van haar uitgangspunt. Zij moest logisch, en
doordacht worden. Doch d« Franse hèkunst
heeft de sport der logica, die onze
Nederlandsche klecdlngversierlng reeds bereikte,
nog riet beklommen. Zij kon, op enkele
kostuums met machine-borduursel na, daarin
1 niet veel leveren.
En de kleur... ?
Ach arme! Verleden jaar gaf men aan uw
rozerood, uw hemelsblauw, uw zacht lila,
uw fel geel, de doopnamen: Dixmuide,
Vosges, Rousselaere, Marne, Thiaumont, als
om u, uwe te schitterende kroon te ontne
men. Thans moogt gij weder glanzen, men
hecht aan u een etiket dat van voorspoed,
geluk spreekt. Doch gij voelt nog geen
levensvreugde gij met uw sombere herin
neringen aan het droef verleden.
G;j, rouw-zwarte, rouw-grijze, rouw-paarse
kieuren, uw draagsters hebben uw Hef ge
kregen. Zij doen nog geen afstand van u,
ge hebt met haar zoo vél doorgemaakt.
O l ville lumière, wanneer zullen uw stra
lende tinten, weder juichen over het aard
rijk? Wanneer zullen uw ouvriers
en ouvrières, vol geest en vernuft, de lach
van hun bestaan weer leggen in het werk
hunner handen?
Wanneer? Wanneer?
ELI s. M. ROGGE
EGEL
De gebruiker van den grond is vrij, naar zijn
persoonlijk inzicht de esi'els op zijn land te dulden
cf ze te'vervolgen. De handel in ej;els is echter
verb' den, tenzij met machtiging v u. u den Com
missaris der Koningin.
Dit noem Ik nu nog eens een leuk wets
artikel, eentje van den nieuwen tijd of toch
ook wel ietwat salomonisc of delphisch.
De wetgever schijnt een diepgaande studie
gemaakt te hebben van het
leven en bedrijf der egels,
heeft voor- en nadeel ge
wikt en gewogen, komt, als
zoo dikwijls, tot geen be
sliste uilkomst en Iaat nu
in beminnelijke bescheiden
heid de zaak maar verder
over aan het persoonlijk
inzicht van den gebruiker
van den grond, die zich in
negen van de tien gevallen
heelemaal niet om de egds
bekommert.
Omtrent den bloei van den
handel in egels heb ik
voorloopig geen gegevens. In
mijn buurt is er niet veel
vraag naar. Soms wil iemand
ze wel hebben om de muizen
Vrouwelijk doen en denken
Wanneer eindelijk de vrouw zal
meekiezen in het parlement, is het te verwachten
dat zij den strijd zal aanbinden tegen de
sleur en de laksheid, welke er heerscht ten
opzichte van vele wetten, die gansch en al
uit den tijd zijn geraakt, die niet meer
deugen voor onze hedendaagsche
maatIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIItllllllllllllllllII
te bestrijden, Ook bestaan er egel
eters en de Zigeunershebben een zekere
berocmd-heid verworven om hun fijnen
schotel porcépica la terre glaise, egel genuld
in klei en dan aan het spit geroosterd. Even
wel is zelfs de vleeschnood niet In staat ge
weest omdezen schotel zoo populair te maken
dat daard jor het bestaan onzer stekelige
vrienden zou worden bedreigd. En thans
genieten zij een, zij het dan ook half
slachtige, bescherming bij de wet.
Over het algemeen is de egel nog al in
ds pas. De meeste menschen hebben hem
wel eens dood bij den weg zien liggen of
in een sloot of ze hebben een levenden ge
vangen en in een zakdoek mee naar huis
gebracht. Als je maar stoutweg de stekels
neerdrukt in de richting van kop naar staart
dan behoef je je niet te prikken, een geval
\,
A
schappq. Er is in het wereldsche gebeuren
de laatste jaren met den stormpas gemar
cheerd, en als we niet achteraan willen
komen, wat we al te dikwijls deden,
zullen ook wij moeten breken met veel
wat was, en wfj zullen daarvoor veel
moeten inruilen, wat we tot nog toe mis
schien wel als ondeugdelijke waar hadden
beschouwd. Ons gansche levensinzicht is
veranderd, onze oude theorlën zijn omver
geworpen, en zoo we de oude palen weer
zouden willen Inplanten weten we, dat ze
verrot zijn en niet meer tot steun kunnen
dienen.
Een van de voornaamste dingen, die
wijziging behoeven en zeker grondig her
zien zullen worden, zijn onze klnder- en
huwelijkswetten. Nu de vrouw
maatschappelflk de gelijkgerechtigde van den man
wordt, gaat het niet meer aan haar als ge
huwde vrouw voor onmondig te verklaren
en haar te stellen onder voogdij of toezicht
van den man, die van zijn machtspositie
maar al te dikwijls misbruik maakt. Het
huwelijk zal ten slofte een geheel andere
instelling moeten worden, dan het tot nog
toe was, en het .biljet van toestemming"
van den burgemeester, loopt ernstig gevaar
veel van zijn gewicht te verliezen.
Men denkt er tegenwoordig toch niet
meer aan om verachtelijk den neus op te
halen voor menschen die in vrije liefde
samenwonen, zonder de beroemde schrifte
lijke burgemeesters toestemming. Toch
wordt het kind, uit dit huwelijk geboren,
nog altijd beschouwd als een paria
in de maatschappij. Waar reeds in het
buitenland de vraag ernstig overwogen
wordt hoe het getal geboorten te bevor
deren, is het duidelijk, dat ook aan het
bulten de wet geboren kind een recht van
bestaan moet worden gegeven, temeer waar
kinderen uit vr|en echt geboren vaak veel
meer liefdekinderen" zQn, dan die geboren
uit het burgerlijk huwelijk, dat niet zelden
om bijredenen werd gesloten. Waar heb ik
't toch gelezen, en welke groote psycholoog
heeft 't ook maar weer gezegd, dat kin
deren geboren uit waarachtige liefde de
praedispositle bezitten om betere menschen
te worden, dan bQv. hartstochtkinderen, of
kinderen uit een verstandshuwelijk? En juist
hen, die beloven goede menschen, dat is:
goede staatsburgers te worden, sluit men
tot nog toe uit de gemeenschap in vele
opzichten 11 Wanneer zullen zij volkomen
gelijke rechten hebben? Wanneer zal het
ellendige: vader onbekend" geschrapt
worden van de geboorteregisters?
Er bestaat mijns Inziens slechts n mid
del, om te voorkomen, dat het kind al aan
den naam bekend wordt als te zijn buiten
echtelijk". Namelijk dit: Dat met de
mondigverklaring der vrouw, zij ook haar eigen
naam behoudt.
Ofschoon niet voor de wet verplicht den
naam van haar man te dragen, lacht men
toch om de vrouw, of men vindt haar
minstens excentriek, wanneer zij haar eigen
naam blijft voeren. En toch zou die naam
haar kind beschermen voor de inmenging
der wereld omtrent zijn afstamming. Als
de kinderen de naam der moeder aannemen
(zooals dit meen Ik onder de Maleiers of
Javanen gewoonte is), zou men nooit
het gehaspel hebben van twee namen,
Indien de moeder, weduwe geworden.
later hertrouwt, of na scheiding, opnieuw
huwt. Waarom kan deze naamkeuze niet
facultatief zijn ? In de tooneelwereld is het
gebeurd, dat menschen, die eerst den naam
van den vader droegen, later hebben aan
gevraagd den naam van de moeder te mogen
aannemen, opdat de vader zijn naam onteerd
had. Dit is als regel in onze maatschappij
onmogelijk en moet altijd met veel kosten
en moeiten gepaard gaan. Het vader-onbe
kend" zou dan voor goed verbannen zijn.
De moeder zou altijd voogdes zijn van de
kinderen, bijgestaan door den vader als voogd.
Niemand zal wel ontkennen dat de vr«uw
oneindig meer n is met haar kind, dan de
man, dat zQ, veel meer dan hij, het leed en
de zorgen van den kleinen mensen voor haar
rekening neemt, dat zij vél meer opvoedt
dan hij, dat zij het in de meeste gevallen
(behalve de uitzonderingen die den regel
bevestigen) ook veel meer liefheeft. Dit is
geen verdienste, maar natuur. Welnu, geef
dan ook de natuur de volle maat, en laat
het kind zijn moeder aanhangen, naar zijn
moeder heeten, van zijn moeder erven. Waar
de tijd niet meer zoo ver af is, dat de vrouw
ook economisch van den man onafhankelijk
zal worden gemaakt, moest 't huwelijk alleen
daartoe bestemd zijn, dat man en vrouw
elkaar kunnen helpen en steunen, dat het
een vennootschap wordt met gelijke rechten
voor beide partijen, met gelijke aansprake
lijkheid voor de uit die vennootschep ontstane
gevolgen. Zij 't dat die vennootschap worde
aangegaan voor n jaar of vijftig jaar, bij
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllltllllMlllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
dat wel herinnert aan het beetpakken van
brandnetels. De kinderen hebben z ch ver
heugd over de gretigheid, waarmee hij melk
verorbert en zich verbaasd over de rapheid
waarmee het gevangen egeltje alweer
spoedig verdwijnt.
In den tuin heeft hij zijn vaste
schuilplaatsje. Ik heb er jaren lang een gehad
onder mijn bijenkorven Daar kwam hij
meteen makkelijk aan de kost door de doode
bijen, d'e uit de korf werden gegooid of de
kleumers, die de vliegplank niet meer konden
bereiken en dan bij hem terecht kwamen in
de kelderverdieping. Deie egel maakt ook
wandelingen door den tuin op klaarlichten
dag, want hij is lang zoo'n nachtelijk dier
niet, als de boeken wel willen. En ook niet
zoo schuw, want hij stoorde zich er niet
aan, als ik rustig met hem meeliep, om te
kijken wat hij alzoo uitvoerde. Zijn donker,
rimpelig gezicht zag er wijs en zorgelijk
uit en als hij in spanning geraakte, dan trok
hij zijn zwarte lippen van een en er kw»m
een tamelijk onreg«lmatig, antiek uitziend
gebit voor den dag, n et vrij van ferocitelt,
vooral door de beide groote buitens'e
snijtanden. Dan exerceerde hij ook met de
borstelharen op zijn bovenlip, die anders niet zoo
in het oog vallen, want ze zijn in rust meer
achterwaarts dan zijwaarts gericht. Hij was
zeer bekwaam in het vangen van hommels,
vooral in 't voorjaar, als de dikke koninginnen
zoekend rondvliegen vlak langs den grond.
De egel kuierde rustig voort, maar zoodra
hij dicht In de buurt een hommel hoorde,
schoot hij daar bliksemsnel op af, sloeg met
een voorpoot het dier tegen den grond en
ging er dan met beide pooten op trappelen,
donkere pootjes niet vijf nog al sterke
klauwen. De hommel kromde zich al gonzend
onderlinge overeenkomst of voor een notaris
(die is vél meer de man van het
huwelijksreglster, niet de burgemeester), mits op zegel,
dat moest voor de wet hetzelfde zijn. Dan
eerst wordt m. i. het buitenechtelijk kind
opgeheven tot het peil van het uit wettig
huwetijk geborene.
E. C. v. D. M.
Het Moderne Woonhuis
Margaret Kropholler, de vrouwelijke archi
tect, is het de vorige week voor de
Utrechtsche vereeniging van huisvrouwen komen
vertellen, hoe de Ideale toekomstwoning er
zal uitzien.
De dienstbode, ze zal verdwijnen. In Londen
betaalt men thans reeds f 12 aan een dienst
bode' per week. Dergelijke sommen zijn voor
de huisvrouw niet meer te betalen. In Londen
doen vele huisvrouwen met behulp vaneen
werkster daarom zelf reeds het werk.
Zoo zal het hier k gaan.
De meisjes werken liever op kantoren en
in fabrieken. Dienstboden gaan tot het ver
leden behooren. De electrische drijfkracht
zal haar plaats komen vervangen. Electrische
stofzuigers zijn er reeds, zoo zullen er ook
electrische schoenpoets- en boenmachines
moeten komen. Electrische machines, die
stukjes inietten en die kousen stoppen. Op
uitgebreide schaal zullen er machines moeten
worden uitgevonden. De electrische drijf
kracht zal door verbeteringen goedkooper
moeten worden.
Door voortdurende vraag, zei mejuf
frouw Kropholler, moet de vrouw den In
genieur haar verlangen hiernaar kenbaar
maken.
De hulsvrouw moet veel te veel sloven
In haar huis. Trap op, trap af, sjouwt zfl
den geheeten dag door. En door voort
durende zorg voor kleine dingen, houdt
zij niet voldoende tijd over voor eigen ont
wikkeling. Zij kan zich niet voldoende wijden
aan haar speciale aanleg. Dit is zeer jammer.
Veel van het talent der huisvrouw gaat
verloren. Hierin moet de moderne woning
verbetering brengen. De suite-woning met
zijn lange trappen, brengt veel te veel
onnoodig werk voor de hulsvrouw met zich
mee. Ideaal zou zijn alle kamers te hebben
gelijkvloers.
Het moderne huis denkt spreekster zich
centraal. Een groot gebouw, gerond om de
centrale keuken, vanwaaruit alle gezinnen
hun eten kunnen betrekken. ledere woning
zal zoo weinig mogelflk kamers bevatten;
een groote huiskamer, een klein eetkamertje,
eventueel een kamertje voor studie van de
kinderen en de benoodigde slaapvertrekken,
Alles op n verdieping door een buitendeur
afgesloten van de gemeenschappelijke
traphal. Het eten zal te betrekken zijn uit de
centrale keuken, terwijl ieder huis een eigen
keukentje zal hebben voor het bereiden van
ziekenspijzen en om desgewenscht de
klnderwasch in te doen en kleine schoteltjes In
klaar te maken. De logeerkamers zijn cen
traal gedacht in een klein, in het woning
complex opgenomen, hotel, waar de bewo
ners tegen dagtarief hun logé's in zullen
kunnen onderbrengen. Het verband blijft
bestaan, want de gasten blijven binnenshuis.
Voor de huisvrouw zal het hebben van logé's
geen drukte meer met zich meebrengen,
De bergplaats voor koffers is eveneens
centraal gedacht. Een gemeenschappelijke
overdekte badinrichting zal de badkamer
vervangen. Het geheele huis denkt spreek
ster zich voorzien van centrale ver warming,
koud- en warmwaterleiding door het geheele
complex op alle verdiepingen. Vanzelf
sprekend electrisch licht, gemeenschappe
lijke liften enz., welker onderhoudskosten
door de bewoners gezamenlijk per uurloon
zullen worden betaald.
De huizen zullen zoo hygiënisch mogelijk
zijn ingericht met ronde hoeken voor kamers
en trappen. Horizontale riggels, die bronnen
zijn voor stof, zullen moeten verdwijnen.
In de keukens zullen waterloozingen wor
den gemaakt in den vloer. Werpschachten
zullen worden aangebracht. Door trechters
zal men het vuilnis naar beneden kunnen
werpen, waar het in wagentjes wordt opge
vangen, die de afval naar de centrale ver
warming zullen brengen, waar het verbrand
wordt.
In het kort, alle moderne uitvindingen
zullen in de toekomst-woning worden
toegepast.
De centrale keuken zal een eenvoudig
degelijk menu maar ook de fijnste
diner's moeten kunnen bereiden voor
eventueel door de bewoners te geven feestjes.
Men zal zich op de maaltijden kunnen
abonneeren, waarbij het eten in verwarmde
bussen door middel van liften en trams,
naar de plaats van zijn bestem
ming zal worden gevoerd en mechanisch
en werkte met zijn angel, maar was toch
spoedig buiten gevecht en werd dan krakend
opgepeuzeld. Het leek, alsof de egel er
heelemaal geen trek in had, om door de
hommel te worden gestoken. Hij heet anders
ongevoelig voor vergif, in 't bijzonder voor
slangengif, wat aangetoond is door Lenz,
die adders aan zijn egels gaf en dan dikwijls
zag, hoe de adder zijn vijand beet in de snuit
en zelfs in zijn tong, zonder kwade gevolgen.
Toch scheen de egel wel het land aan die
beten te h»bben, want terwijl hij andere
slangen opat te beginnen met den staart of
middenin, maakte hij bij adders er altijd een
regel van, om met den kop met giftanden
te beginnen. Als adderdooder dienen wij dus
de egel in eere te houlen, temeer daar hij
de veldmuizen, die anders door die adders
zouden zijn verdelgd, toch ook weer voor
zijn rekening neemt. Bij het vangen van
muizen zien wij hem dezelfde spurtjes maken,
als straks bij die hommels, op uw avond
wandelingen zult ge het geruisch van zoo'n
aanval menigmaal gehoord hebben.
Ook Is hij present wanneer de meikevers uit
den grond komen in 't begin van Mei in de
avondschemering. De kever breekt uit de
grond te voorschijn en moet dan even zijn
vleugels opzetten, rekken en trillen, eer hij
zijn vlucht kan nemen. Dat is zelfs voor ons
heel duidelijk te hooren, de egel hoort dat
tienmaal beter en smult naar hartelust. Ik heb
zelfs wel gezien, dat op zoo'n avond een
egel een boschmuis snapte, die zelf juist
een meikever gehapt had. In die weken lij
den zij geen honger, want er zijn dan ook
nog vogelnesten op den grond met eieren
en jonge vogeltjes, ook jonge haasjes, slak
ken en wormen in overvloed. Ook worden
spoedig de aardbeien rijp, dat is het begin
door een hamerslag op de deur haar aan
komst te kennen zal geven. Ook het
afwasschen van het servies geschiedt bi)
abonnement in de centrale keuken. Alleen
wonende personen zullen het eten gemeen
schappelijk in een restaurant kunnen ge
bruiken. Een rij centrale ziekenkamers,
waarover . een dokter de controle oefent
zullen de drukte, die het verplegen van de
huisgenooten thuis voor de huisvrouw mede
brengt ondervangen, terwijl de patiënt niet
ongezellig in een verafgelegen ziekenhuis
behoeft te worden ondergebracht, maar hij
vlak bij zijn familie binnenshuis verpleegd
wordt. Een Montessori of fröbelschooltje
een zangschooltje voor de kleintjes een gym
nastiek lokaal en speelplaats voor de grootere
kinderen en een tennisveld op het dak of in
de openlucht voor de volwassenen zal dit
woningcomplex voltooien.
Kennissen en vrienden zullen zoo veel
mogelijk mogen worden geïntroduceerd om
de blik van de bewoners naar buiten toe
te verruimen. Eenigste kinderen zullen
altijd op de speelplaats kameraadjes vinden.
Alleen wonenden vinden in een gemeen
schappelijke conversatie zaal gezelligheid
Wat een ideaal voor de hulsvrouw,
machine's om stukjes in te zetten en kousen
te stoppen! Waren ze er al maar, zullen velen
denken.
Geen sloven meer, geen ploeteren meer,
maar vrije tijd zich te ontwikkelen zooals
de huisvrouw dat zou verlangen.
De bouwvereeniging Centraal" in Am
sterdam, vertelde spreekster, heeft de eerste
grondslagen om deze plannen te verwezen
lijken reeds gelegd.
Er zal een complex van 200 woningen
worden gebouwd, met den huurprijs van
? 400 tot f 700 voor etagewoningen van
twee tot zes kamers. Zullen deze plannen
slagen ? En hoe lang zal het duren, voordat
wij, alle huisvrouwen, deze ideale toekomst
woning de onze mogen noemen?
JOH. IDENBURG.
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
Uit den Ouden Doos
Een oud gedichtje op verlegen papier in
den Ouden Doos" gevonden, kan wellicht
voor velen nog leerzaam zijn. E. M. R.
Dichtmatige Regelen om Drukkers
Proeven te Corrlgeeren
MlJNEHEEREN
Wilt ge Leeren,
Drukkers Proeven Corrigeeren,
Zijt op Agt
Teekens, die hier staan bedagt;
Zet den Zetter
Bfi geval Verkeerd een Letter,
Leer den Sul
Die verand'ren, door deez' Krul: g)
En, dit Teeken -p
Zal hem wijzen als door spreken,
Dat dit Deel,
In den Regel is te veel;
Gij moet weeten,
Is een Kleinigheid vergeeten,
D..t men zet
Dan deez' Schrap, daar hij op let, /
En nog rasser
Zal hij zien, aan deeze Passer, f\
Dat een Woord
Hier te kort koomt, daar 't behoord;
Aan deez' Streepen,
Wordt door hem terstond begreepen,
Dat de Lijn
Van deez' Lettren, Recht moet zijn;
En zijn' Oogen,
Zullen merken aan deez' Boogen, C
Dat dit Woord,
Aan eikanderen behoord;
Zijn 'er Letters,
Door de schuld Gekneusd des Zetters,
Schrijf die dan
In een Cirkel, voor den Man, @
En Gebonden
Woorden, die liefst enkeld stonden,
Zijn abuis,
Toond hem dit, door 't dubbele Kruis, tt
J. E. D. W.
lllllillltlllilllllll
:: VERHUIZEN ::
MEUBELS BEWflREN
E. j, vflN SCHAICK
BOOTHSTRAflT UTRECHT
iiiiimiimiiiiiiiiiiiiiiii
van den vruchtentijd. Soms bijten ze de
toppen van asperges af en op de kweek
bedden in den bloemtuin houden ze soms
heel grillig huis: ik heb er eens een aan
getroffen, die een groote voorliefde betoonde
voor violieren, iets waar de gebruiker van
den grond heele maal niet mee was inge
nomen. Een andermaal talen ze weer in
't geheel niet naar plantjes of vruchten.
In den liefdetijd worden ze weer zeer
actief en je kunt dan alweer op klaarlichten
dag het mannetje het wijfje zien achtervol
gen, langs allerlei kronkelwegen over den
boschgrond al knorrend en blazend, soms
onvermoeid munutenlang in een kringetje.
Allebei met hun eeuwenoud gezichtje en den
schommelgang van hun half bolvormig li
chaam. De jongen zijn aanvankelijk kaaien
hulpeloos maar krijgen gauw witte stekeltjes
die je eerst in de huid kunt zien liggen.
In het najaar maken ze een winternest
van veel dorre bladen en bleeke grassprieten.
Er is een verhaal, dat ze de bladeren op hun
stekels naar de nestplaats zouden brengen,
maar zoo iets heb ik nooit gezien. Wel het
nest zelf, en dat is keurig ne'jes. Alleen
blijft de egel bij ons het nooit den heelen
winter door onafgebroken bewonen. Als het
niet hard en aanhoudend vriest, dan kunt
ge iedere week van den winter rondwande
lende egels aantreffen en 't is altijd een
aardige ontmoeting. Zeker zouden we dezen
vrind, die tot de alleroudste en meest oor
spronkelijke zoogdieren behoort, niet gaarne
willen missen en zoolang we nog maar
wildernissen hebben, groot en klein, is daar
ook geen gevaar voor, temeer daar thans
ook de wet een handje helpt.
I A C. P.. T H IJ S S E