Historisch Archief 1877-1940
5 April. '19. No. 2180
DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND
HET ZIEKE DUITSCHLAND
Teekenlng voor de Amsterdammer" van Oeorge vanlRaemdonct
Michel: Ze smaken me niet, de punten van Wilson"
iiiiiiilimiiiiiiiiiimiiiiiiii
fJIIIIIIIMIIIIIIIIMIIIMIIIIIIMIIllMllllltllllNllllllltllllllllinilllllllllllMIIIII
DE THERESE-SCHWARTZE
TENTOONSTELLING
Schilders beklagen zich wel dat ze hun
werken, hun kinderen de wrjde waereld In
moeten stuuren, en niet weeten waar ze
big ven.
Maar schilders die lang onder miskenning
geleeden hebben, kunnen gemakkelijker een
ooverzlcht van hun leevenswerk tot stand
brengen dan Dichters, - vooral dramatische
Dichters.
IIUIIIIIIIIIIII Illlllllllllllliii umi III nu
Nieuwe
Engelsche Boeken
VAN TRANS-NOORDZEE
EN VERDER
LAURENCE HOUSMAN, The Sheepfold.
Duckworih, 1918.
6/HERBERT JENKINS, Adventure* of Bindie.
Jenkins, 1918.
6/BRISCOL & STANNARD, Captein Ball V. C.
Jrnkins, 19 8 6/
ANON, The Love ofan Unknown So'dter:
M. S. Fpund in a Dug-Out. John
Lane 1918. 3/6.
FLORA BIQELOW GUEST, Casting Out
Fear. John Lane, 1918. 3/6.
V(f boeken, waarvan een roman, een reeks
humoristiese vertelsels, een biografie, een
dagboek-fragment, en een stel
leke-sermoenen. Het hoogst uit 'n letterkundig oog
punt staan nummers l en 4; het amusantst
is nummer 2; nummer 3 heeft, zonder litte
raire kwaliteiten, z'n eigen belangrijkheid ;
en nummer 5, kan ik aanbevelen aan
nletkerkgangers, als geschikte Zondagmorgen
lektuur.
Tha Sheepfold heeft 'n ondertitel: The
Story of a Shepherdess and Her Sheep and
How She Lost Them. De herderin is Jane
Mattock, 'n dorpskind, dochter van de koster
van 'n obskuur sekte-kerkje, en de schapen
zijn d'r kinderen, d'r man, en ten slotte
wanneer ze, meer door drang der omstandig
heden dan door eigen verkiezing, zélf 'n
kleine sekte heeft gesticht: de Paradij s vogels,
alias Grappemakers d'r volgelingen. Op
mij maakt het gespierde boek de indruk van
'n weerlegging van de spreuk: De
natuurlike mens verstaat niet de dingen, die des
geestes zijn," waar we zien, dat Jane, de
sckte-stichster, zieleredster en voorgangster,
wel verre van 't zij 'n hysterlca te wezen,
't zij 'n Santa Teresa van zuiver mystieke
contemplatie juist door gezond verstand,
humor, werklust, opmerkinggave, stoere
onafhankelikheidszin, en nog veel meer, de
natuurlikheid zelf is, en dus in staat tot
leiden en hoeden. Ze is 'n type, waar Luther
schik in zou gehad hebben. Cal v ij n niet. In
The Sheepfold legt de vrije genade het
smadelik af tegen de goede werken.
En met dat al was Jane Mattock 'n
buitenechtelike moeder op zestienjarige leeftijd,
en 'n wroeging-loze moordenares van 'r
verleider, 'n dorpsjongen van achttien ...
De moord wordt nooit ontdekt. Het kind
wordt geboren in 'n Rooms- Katholiek gesticht,
wordt aan Jane ontnomen, loopt later weg,
wordt matroos, en gaat naar de haaien.
MiddelerwJjl raakt Jane getrouwd. The
affliction of being wedded to an exemplary
husband was not to be Jane's. Providence
saw to it, then and always, that thosewho
needed no physic-an should come but seldom
under her wing. Virtue slonedid notattract
her, she liked it mixed. Toherthe Kingdom
of Heaven was like a grain of mustard-seed
lost in a bundie of hay, or like a pearl in
De tooneel-schrijver moet een
tooneeldlrecteur vinden die de kracht, de moed en
de middelen bezit. om zijn werk te doen
doordringen, en het logge publiek te dwingen
tot bezoek en waardeering, en de verblinde
of botte kritiek tot eerbied of stilzwijgen.
Dat kost meestal veele jaren van groote
inspanning, van zware offers.
Tooneel-uitvoerlngen zijn duur en gewaagd, en Schouw
burgen zijn finantieele onderneemingen.
Maar voor miskende schilders is de recht
vaardiging gemakkelijker. Een paar goede
en toegewijde vrienden kunnen met betrek
kelijk weinig kosten een expositie arran
geer en, waar de menschen koomen en ver
wonderd opkijken bij de ontdekking, dat ze
een groot kunstenaar in hun midden hadden,
en die niet genoeg hebben gewaardeerd.
Het is waar wat Lizzy Ansing zeide in
haar oopeningswoord: Wij hebben een groote
schilderes, en wat nog meer zegt een groote
portret-schilderes, in ons midden gehad
en wij hebben dat feit niet altqd
beseft. Therèse Schwartze is wel deegelijk
miskend. Ze had, wat maar weinig Neder
landers hebben: waereld-maat", en haar
landgenooten hebben dat niet gestadig
gez en en haar daardoor bitter verongelijkt.
1IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUUI1
a pig-trough, or like corn-seed fallen by the
wayside for the fowls of the air to devour,
and the adventure of discovering and holding
it safe without being unduly hard on bundie
of hsy, or pig, or hungry bird, were salt
and fkvour of life to her... Pigsliked her,
and stood up to her at the doors of their
pens as she passed by. I can't kiss yer,
ye've too much lip, but I'll seratch your
back for yer," she said to one of these.
And when Ben (haar man) was trough-like
in hls ways she meted out to him a similar
dispensation of her favour.
In those days the Standard of sobriety in
rural districts could not be called either low
or high; It was non-existent..." Ben had'n
vrolike dronk over zich en Jane was nooit
kwaad: custom, training,andcommonsense
had taught her to regard drink as a very
forgivable and natural failing in the
otherwise uncomforted lives of working men.
Still she drew the line: if hètook comfort
in that direction, hèwas not at the same
time to expect comfort from her. Perhaps
Ben was a little puzzled asto why theonly
two indulgences within a poor man's reach
should be thus sundered for him, instead
of combined "
Vór z'n kind ter wereld komt, drinkt Ben
bij het oogsten te veel cider koppig
goedje, ik heb er op 't Engelse platteland
kennis mee gemaakt l smakt van z'n wagen
en vindt onder 't wiel z'n dood. De kleine
Eliza raakt, al stoeiend met 'n hond, te water
en verdrinkt. Nu volgt 'n zoeken naar Jim
de matroos. Ze vindt 'm in Londen, nadat
ze honderden zeemansherbergen heeft
onveiig" gemaakt, onveilig voor de
drinkebroers die vrouw en kind het nodige ont
houden. Jane preekt niet. Ze bewerkt zwarte
zondaars met de witkwast. Succes? Of zei
Often it sufficed for a woman to enter her
husband's favourite bar on a Saturday night
and inform her indebted spouse that Jane
stood outside wlth her pail... Magistrates
couid not do what Jane did... Finding, on
these moral marauding expeditlons of hers,
that clothes became a target for discharges
difficult to wash off, she t?ok to wearing
white of a strong washable material."Gevolg:
steeds toenemende populariteit. Maar niet
bij de kroeghouders. En ook niet bij de
politie. Die beschouwt 'r als lastig en ze
loopt menig proces-verbaal op. Naderhand
valt ze Jim niet lastig met zemelknoperij.
Plgs wallow because they have to live in
sties, and no choice eiven 'em: and foul
beasts they are too. But turn 'em out to
grass and they're as reasonably clean as
most other beasts barring they like a
clean roll in the mud now and then."
Jim sterft aan 'n messteek en Jane gaat
zwerven in Amerika, 'n vrouwelike Odysseus,
aan wie alle ondervinding winst brengt.
Maar in de roman zien we d'r pas weer als
ze terug in Engeland is en 't Evangelie
van de lach" predikt.
Laugh at yourselves!... take off them
black coats! bay: Lord, what fools we've
all been l
Look up to the blue overhead, and the
white clouds, and the sun: what's that but
laughter? Look at the rain drops a-shining
Alleen zij die, zelve artiesten, haar loopbaan
als intiemen meede maakten hebben het
begreepen en ook aan 't licht gebracht.
De kentering is voor Therèse Schwartze
gekoomen, nog tijdens haar leeven, toen het
werk van haar vader werd bijeengezocht en
geëxposeerd. Llzzy Ansing, haar trouwe
meede-arbeidster en aanhangster, heeft vol
gehouden en haar pleit met deeze expositie
finaal gewonnen. Dit is des te merkwaardiger
omdat Llzzy Ansing volkoomen onafhankelijk
van haar gebleeven is en nooit in haar werk
directen invloed van Therèse Schwartze
heeft getoond.
Het is eevenwel zeer goed te verklaren
dat Therèse Schwartze verkeerd is begree
pen. Men vond haar werk mondain en
zoetelijk, men zag in haar de hof-portrettiste,
die goede prijzen maakte en den verwenden
smaak van een veifijnd maar niet zeer artis
tiek publiek bevreedigde. Naast de groote
meesters van de Haagsche School scheen
zij zwak, zooals de gevierde schilders uit
het laatst der zeventiende eeuw zwak wa
ren naast Rembrandt, en toeh door de elite
van Nederland, Vondel incluis, hooger wer
den gesteld.
Op deeze expositie ziet men echter dat
wat zwak scheen in Theièse Schwartze,
eigenlijk een uiting was van haar kracht.
Zij hetft enkele slechte portretten gemaakt,
en vaak op bestelling geweckt, zooals de
allerbesten het hebben gedaan. Maar een
kunstenares die op vijftien jarigen leeftijd
een portret schildert als van mej. van Wessem
(No. 142) en als een van haar laatste werken,
op hoogen leeftijd, een meesterwerk leevert
als het portret van Hugo de Vries zoo
eene kan gerust worden gereekend te
behooren tot de weinige grooten der aarde,
en waardige verteegenwoordigster van het
volk der schildtrs, zooals Neerland's volk
mag heeten.
In ieder portret geeft Therèse Schwartze
iets van zichzelve en ook iets van 't model.
Soms, bij zeer geliefde modellen, zpoals
haar moeder, of haar zuster, smelt dat ineen
en is het kunstwerk geheel naar haar eigen
hoogen eisch. Dat zijn haar beste werken.
Maar dikwijls ook voldoet zij, met een
superieure, vriendelijke bereidwilligheid, aan
de eischen en smaak van het model, zonder
daarbij aan haar eigen geest te kort te doen.
Zij neemt dan, om zoo te zeergen, zooveel
als zij krijgen kan van de schoonheid der
dingen, zonder dat het model haar ontloopt.
Zij ontziet de zwakhe den der menschen
zonder haar eigen kracht te verliezen.
Zij geeft toe, zooals zij aan een kind
toegeeft dat met zijn geliefde Teddy-bear
wil geschilderd weezen. Maar daarbij be
houdt zij haar eigen lust en neiging, en
toont soms een fijne ironie, die ieder model
voor zich niet bemerkt, maar die bfl 't
ooverzien van haar geheele leevenswerk
duidelijk aan 't licht komt.
Therèse Schwartae was een geestige vrouw
en alles behalve zoetelijk. Zij schilderde de
mondaine en modieuze aristocraten, de ge
leerden en de kinderen zooals die wenschten
geschilderd te worden. Maar zij verloochende
daarmee haar karakter niet. en voor wie
oogen heeft om te zien, ziet een fijne humor
zoowel in het orde-teeken van professor
Pel, als in de zeventiende eeuwsche pruik
van prins Hendrik. Maar de ironie hei ft
niets hatelijks of scherps; eevenmin als daar
waar ze het gelief Je speelgoed in kinder
hand afbeeldde, of de heeren Vroom en
on the leaves, see how they laugh! Look how
the wind moves 'em. Hark, can't you hear
the sound of the world, how, it 's filled
with the Lord's goodness? When you come
nigh unto Him can you only croan?"...
Bindie is 'n soortement Pallieter. Elke dag
moet en zal 'm z'n rantsoen leut leveren, en
komt de leut niet uit z'n eigen, dan is 't
corriger la fortune, ten koste van allerlei
min of meer antipatieke typen, die 't gelag
moeten betalen. M. a. w. 't boek is 'n aan
eenschakeling van practical jokes 1). En
hiermee zet de schrijver Herbert Jenkins de
traditie voort, die dór schrijvers als Marryat
en Charles Lever, n Dickens van de
Pickwick Papers, en dór 'n
achttiendeeeuwer als Tobias Smollett, teruggaat naar
de Shakespeare van Twelfth Nighten Falstaff,
en zelfs verder: naar Chaucer. Op z'n illustre
voorgangers heeft Jenkins 'n groot voordeel,
nl. het gecompliceerde van de hedendaagse
maatschappij. Hoe ingewikkelder de machine,
des te groter 't getal mogelike storingen.
En om die storingen is 't net te doen l Bindie,
de Grappemaker, 'n Londens behanger en
verhuisman, ziet om zich heen veel onver
stand en zielevoosheid", alhoewel de oorlog
de mensen anders moest stemmen. En nu
koelt hij z'n heidens, maar warm gemoed,
aan valse vromen, slechte vaderlanders, en
militante suffragettes, en vindt tussen de
bedrijven gelegenheid tot goed doen en zich
te goed doen, krek als Pallieter. En evenals
dit boek lijdt Adventures of Bindie aan 'n
zekere eentonigheid van zinsbouw in 't ver
halende gedeelte. De dialoog is best, en er
is veel dialoog, 't Is te begrijpen, dat Bindie
in Engeland reusachtige opgang maakt.
Zoals een der bladen opmerkte: This is a
book to send to one's f.iend in the hospita!.
It should ably second the eftorts of the
medical man".
Captain Ball V. C. 2) was als Engels
vlieger wat Guynemer was voor de Fransen,
en Von Richthofen voor de Duitsers. Het
boek «lat vór ons ligt, geeft ons 'n kijk
op 'n sympathiek karakter, en op 'n jongen
meer dan 'n jongen was deze kapitein
nog niet niet alleen vol durf, maar vol
Britse degelikheid; en men staat bij 't lezen
weer 'ns verstomd over de slechte kijk, die
onze Ojstelike buren bij herhaling toonden
te hebben op 't uitgeleefde" Engeland en
de psychologie der bewoners. Deze jongen
met z'n beperkte woorde voorraad, de schrij
ver van die aandoenlik-kunsteloze brieven,
waarin haast geen andere adjektieven voor
komen dan fine, ripping, rotten en whonkey,
heeft in de laatste paar jaar van z'n vroeg
afgesneden bestaan meer dan marinewrrlj
verricht, en not for idle hatred, not for
honour, fame, or se'.f-applause", om met 'n
Engels dichter te spreken, maar uit zuiver
plichtsbesef. Men kon 'm er maar zelden
toe overhalen, omtrent z'n verrichtingen in
biezonderheden te treden. Eens sprak ie
with enthusiasm and humeur ahout a
protracted duel hèhad with an unknown
German airman who proved to be hls match
on at least this occasion. They were alone
together, so that the conditions were
absoKWATRIJNEN
door JACOB ISRAËL DE HAAN
De roeiers
O, kon ik in de maat van 't Lied
De maat van mfln twee roeiers vangen,
Maar ach: het leven van mijn zangen
Is het leven van 't Leven niet.
De Schoonheid
De Schoonheid kent niet anders dan het
Schoone,
ZQ acht geen deugd, geen eer.
Zij laat zich dwingen, noch beloonen,
Los van al wet en leer.
Eeuwigheid
Aan den sidderenden waterdrop
Geeft zich des Hemels Eeuwigheid,
In elk bevenden harteklop
Slaat het wreed raadsel van den Eeuwgen
Tijd.
Napels. Laatste Nacht
Nog ne Nacht, wij scheiden morgen,
De Stad van Napels en mijn ziel.
Maar zódiep droeg mijn ziel geen zorgen,
Dat de lach van Napels niet troostend
binnenviel.
Napels
Hoe kon ik een stad YÓbeminnen,
Waar ik zókort verbleef?
Omdat zijn lach van mijn ziel en mijn zinnen
Alle zorgen verdreef.
Dreesman met de volle waardigheid be
kleedde van hun millionnairs-staat. Ook onze
tijd is rijk aan karakter-volle typen, niet
minder dan de zeventiende eeuw, en Therèse
Schwartze heeft er van vereeuwigd wat
haar onder de oogen kwam, met machtig
kunnen, liefdevolle toewijding en ruime
groot-menschelijke blik.
F. v. E.
RIJMKRONYCK
De Kranten
De kranten worden weer gewoon,
geen zeeslag meer, geen kanonnades,
maar, in den ouderwetschen toon,
weer zedelijke preek-tirades,
geen massa-moorden meer, doch slechts
n doodslag, en de loop des rechts
met het pleidooi der advocaten.
kortom, wat-ieder boeiend vindt,
en, borrelend met maag' of vrind,
eens in den breede kan bepraten.
De kranten worden weer gewoon,
vermenigvuldigend hun kolommen,
en 't chauvinistische vertoon
gaat zoetjes aan weer aan 't verstommen
wij lezen weer van salversaan
Illltlllllllllllll
lutely fair, and they went for each other
for all they were woith. Each tried one
favou ite stratagem after another, oaly to
be baulked by a counter move....
We kept on firing until we had used
up all our ammunition. There was nothing
more to be done after that, so we both
burst out laughing. We couldn't help it
it was so ridiculous. We flew side by
side laughing at each other for a few seconds,
and then we waived adieu to each other
and went off. He was a real sport was that
Hun".
The Love of an Unknown Soldier" is'n
mooi boek, mooi van stijl en inhoud, mooi
is z'n organies samengaan van realisme en
idealisme, mooi niettegenstaande de
stinklucht van 't slagveld eraan hangt als de
modder kleeft aan 't gefacslmlieerde stukje
handschrift, dat tegenover het titelblad is
gereproduceerd. De uitgever, John Lane, zet
in 'n voorbericht uiteen hoe hij tot deze
uitgave gekomen is. The MS. 3) was
submitted to me by a young officer of the
R. F. A. 4), home from the front on leave...
He had found[it] in one of the dug-outs of
an abandoned gun position... On reading
the tattered MS. I was from the first
impressed with its llterary value; but as I
read on I became more and more deeply
absorbed in itspoignant human importance,
especially in lts importance to some
particular American girl, who, all unknowingly,
had quickened the last days of this unknown
soldier's life with romance, i feit that she
must be discovered, and that the only chance
of doingsowasbypublishingthedocuments".
Menigeen zal bij 't lezen hiervan, zich
afvragen, of dit alles precies met de feiten
klopt. Dat de uitgever Lane volkomen te
goeder trouw is, betwijfel ik geen sekonde.
Maar de jonge, onbekende veld-artillerist ?
Wij, tégare rotten, bekijken die gevonden
manuskrlpten met zulke skeptiese ogen Hst
heugt mij nog als gister, hoe in |903 de
Amerikaanse dichter JamesW.Rlley 't
Engelslezend publiek van twee halfronden te grazen
nam met 'n gedicht in handschrift van Edgar
Poe" : Leonaine ... Uitgever Lane, echter, is
ook niet van gisteren, en dat ie wel weet
wat ie doet, blijkt uit de opgang die't boek
heeft gemaakt, 'n opgang die het alleszins
verdient, 't Is een van de boeiendste ge
schriften die mij de laatste tijd onder de
ogen zijn gekomen ...
This perpetual murder is damnable and
splendid. Our men's courage leaves me
breathless. l! is only the undiscussed nobility
of their purpose that keeps them going. It
isn't orders; it isn't pay; it isn't the hope
for decorations. It doesn't matter who or
what our men were in civilian life, they all
show the same capaclty for sacrifice when
in danger. Some of thetn were public-school
men; some served behind counters; some
were day-labourers. We have several who
have been in gaol; they 're every bit as
good as the others. War has taught me, as
nothing else could have done, how ;o love
and respect my brother-man..."
Mrs. Guest is 'n Canadese, m. w. ze
Napels, Vaarwel
Vaarwel Napels: daar ligt gfl stralende open,
Mijn boot kiest naar het Westen zee.
Meersclioonheid dan mijn hart mocht hopen
Geeft gq scheidend mee.
Napels. Laatste blik
Wij varen ver: een laatste blik op Napels,
Vol dank voor alles, wat ik hier genoot.
De kust vol zon, de hulzen hoog in
stapels,
En vór de kust een wijde vloot.
Sinaasappels
Twee sinaasappels aan n tak met blaren,
Ik zie schreiend het wonder aan,
Neen: niet vergeefs zijn zooveel kwade
jaren
Over mij heengegaan.
De Zee
Hier is geen andre boekerij,
Dan water, zon en hemel,
Maar o, wat lees ik in dat bont gewemel,
Zósnel voorbij.
Napels en Jeruzalem
Neen: niet Napels zien en dan sterven,
In den droom van dit zee-geruisch.
Maar Napels zien en dan verwerven
In Jeruzalem weer een eigen huis.
,, i i minimi iiiiiiiimiiiiimiiiiii iiiiiiiiililiiilliin
en vlirgen over de oceaan,
en hoe 't op Mars gesteld zou wezen.
Oren mensch meer, die bij het ontbijt
z'n ei vergeet van narigheid
om alles wat hij heeft gelezen.
De kranten worden weer gewoon
(alleen de Telegraaf blijft schelden)
ze schrijven van Humbert totdat
z' ons nieuwen Humbug kunnen melden,
we lezen van den held Villain,
en van den zwakkeling Cottln,
en dat het Bolsjewisme nadert
... en ied'ren dag weer tot besluit
't bericht, dat kort maar krachtig luidt:
De raad van vier was weer vergaderd."
MELIS STOKE
NAAMLOOZE VENNOOTSCHAP
IRotordiensfvanTetenborg
DAGEIUKSCHE MOTORDIENST
UTRECHT LEIDEI OEI KAM BELFT
flurtHHfcivil. ttruhtichimrZI. Fjijélulil. Kiittotuil
VI01- VCBCA
komt van 'n jong land, met jonge bewoners,
die maar met 'n klein pakji verleden" be
zwaard zijn. 'n Niet te onderschatten voor
recht boven ons, Europeanen, die onder 't
gew'Cht der gedach en van onze voorvaderen
voortwaggelen als wijlen Smdbad de Zeeman
toen ie de Oude man der Zee moest torsen.
Wij k ontdekken slag op slag waarheden,
maar we durven er niet mee voor den dag
komen, omdat we weten, maar al te goed
weten, dat dezelfde ontdekking al 'ns vroeger
gedaan is, hoogstwaarschijnlik door 'n ouwe
Griek: Dies blijft de urn van die ouwe
Griek pronken met z'n genomen patent om
auteursrecht, terwijl aan 'n groot aantal
even zo niet meer bona fide ont
dekkers, hun evenzeer verdiende roem ont
houden blijft. Het te veel werk maken van
't verleden maakt slap, kweekt voze schuch
terheid en gemis aan zelf-vertrouwen. We
zijn geblaseerd. Geen Europees spreker zou
't wagen z'n gehoor te vergasten op rede
voeringen" zooals Roosevelt ze 'n jaar of
tien geleden hier afstak. Wat ie vertelt
gaat 'n opstel van 'n intelligent H. B.
S.leerling niet te boven," heb ik toen wel
horen zeggen. Ik voor mij geloof meer
en meer, dat we ongelijk hadden met op
'n dusdanige speech neer te zien. 't Komt
niet aan op de ontdekking, maar op het
ontdekken.
Ziedaar m'n verweer, voor 't geval deze
of gene na lezing van Casting out Fear
mocht wijzen op spreuken die 'm niet splin
ternieuw voorkomen. In elk geval is alles
nieuw van aanmunt. Allerlei vrees wordt
besproken, Fear of Heredity, of Insanity,
of Poverty, of Public Opinion, enz. enz. en
't geneesmiddel wordt aangegeven. Ik schaam
me niet te erkennen dat er veel bij was
van m'n gading...
Perhaps you are haunted by remorse
for something you have done. Try to
undo it. If it cannot be undone, make what
amends you can. Spend no energy on
remorse, only on progress. Look on your
mis-spent muments as fertilizers, and give
them a decent burial.
Then tear out the weeds from this
wonderful garden of thought, and
makeitbeautifu! and clean. Rememberthat each thought
bears fljwers and fruit that go out into the
weary world with a message.
Even the refuse is of use if you
understand that it really is refuse. Make it fertilize
your garden. Do not waste time in regret
that there is so much of it. Food and flowers
can grow through the manure heap. Even
if it has to be burnt, remember the value
of the ashes."
WILLEM VAN DOORN
1) Deze uitdrukking wordt vaak misver
staan. A joke" kan zijn iets dat men zegt,
of iets dat men doet, om de mensen aan 't
lachen te brengen. In 't laatste geval is 't
a practical joke".
2) V.C. ~ Victoria Cross.
3) M.S. Manuscript.
4) R. F. A. .-_; R >yal Field ArtiHery.
5) voor dag out geeft Pr'ck van Wely 'n
aardige vertaling: Woonhol. Ik wett niet in
hoever ze gangbaar is bij 't leger.