DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 26 Juli '19. No. 2196 t l HET OPENLUCHT TOONEEL Ouder leiding van JACQUES VAN HOVEN Medea, treurspel van ERNST LEQOUV Deze voorstelling was eene verheugenis. Eene verheugenis, in de eerste plaats, omdat w| na zóvete jaren mevrouw Aielda Roelofsen op het tooneel dat eigenlijk geen «tooneel" was heden hebben weergezien en bewonderd. Wat laten de topneeldirecteuren hunne kansen voorbijgaan l (Even moeten wjj aanstippen dat Henrlëtte van Kuyck, die werkellk eene, weliswaar niet voor alle .emplooien" bruikbare, maar toch eene zeer knappe actrice is, nog steeds geen engagement heeft') Louis de Vries kunnen wij geluk wenschen met mevrouw Aleida Roelofsen, die in het komende seizoen aan zijn gezelschap is verbonden. Deze voorstelling was ook daarom eene verheugenis, omdat wij een jong, betrekkelijk onbekend tooneelspeler in Valkenburg, toen Vondei's Petrus en Pauwels" werd gespeeld, begon Jacques van Hoven .naam" te maken, maar geraakte later weer in het vergeetboelc nu wederom en in't blzonder ook als regisseur hebben kunnen waardeeren. Wat een eindeloos geduld moet van Hoven gehad hebben om de burgerlijke dames en heeren, de figuranten n.l., in het volk van Korinthe te herscheppen. De spelers zullen hem niet veel zorg hebben gebaard: De combinatie was eene zeer gelukkige. Om te beginnen konden wQ strjléaheld constateeren n contrastwerking. De zwarte Medea en de blonde Kreusa (Sara Heyblom), zwart en blond van haartooi en... van intonatie. Luguber en klassiek van gebaar de eene; teeder, iets zwakker naar verelschte de andere. De geïncarneerde Haat en Wraakzucht was Ateida Roelofsen; de genegenheid, de toewijding, vooral in het tafereel met de kinderen, was Sara Heijblom. De geïncarneerde Haat en Wraakzucht was Aleida Roelofsen, d.w.z. niet zoo maar toevallig eene vrouw, die haten kan en die wraakzuchtig was. Zij wist het bijzon dere in het geval te verheffen tot het Algemeene, tot de Soort, en dit kenmerkt de groote artisten. (Niet alleen die van het tooneel, maar alle groote artisten). Wel ge legenheid gaf dit treurspel, het gruwbare gegeven, hiertoe. Medea, de door het noodlot gevloekte, de onheilbrengster, waar zij komt of gaat, is met hare twee kinderen door Jason den held, den redder van Griekenland, die haar echtgenoot was, verlaten, ofschoon hij mét haar schuldig was. In Hellas leert hij de lieflijke Kreusa, dochter van koning Kreon, kennen en beminnen en hij wil haar huwen. Ofschoon de dichter Orpheus waarschu wt?de teekenen zfjn ongunstig is niets in staat zijn besluit te veranderen. Medea, die niet weet of haar man, die haar Held en geliefde blijft, al heeft hij haar snood verlaten, nog leeft, zoekt hem door alle landen heen. In Korinthe gekomen, met hare kinderen, arm en hongerig, ont moet zij Kreusa, die de kinderen laaft en drenkt. Al spoedig blQkt dat n ding beiden vereenigt: de Liefde, maar kort daarna dat de Liefde voor den zelfden man haar scheidt. Medea bezweert Kreusa hem te laten. ZQ aarzelt. Maar koel bejegent haar Jason en koel wijst hij haar, de onheil brengster, af. De liefde voor Kreusa doet hem meer dan ooit Medea haten. Deze zint op wraak, op de meest helsche wraak, die denkbaar is: Driewerf zal zij Jason dooden, driemaal in degenen, die hem 't dierbaarst zfjn. Op den huwelfjksdag zendt zij Kreusa een vergiftigen sluier. Kreusa sterft. Medea's liefde voor hare kinderen en haar haat tegen Jason strijden een vreeselijken strijd. Bijna zou de liefde hebben overwonnen, maar als zij met hare kinderen wil vluchten, vér weg, sluit het volk, woedend om den moord [op Kreusa haar in, en zij doodt nu hare en Jason's kinderen. Ontzet door den dood van zijne liefste, wankelt Jason de trappen af van het paleis en ontwaart het ?iiiliiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiniiiti Nieuwe Engelsche Boeken VAN TRANS-NOORDZEE EN VERDER EDITH WHARTON, The Marne, A Tale of the War. Macmillan, 1918. 2/6. Mrs. VICTOR RICKARD, The Fire of Green Boughs. Uuckworth, 1918. 6/ ELINOR GLYN, The Price of Things. Duckworth, 1919. l/ M. FULTON, fi//£/z/.Duckworth. 1919. 7/ Drie dames en ik weet niet. Misschien is M. Fulton 'n nieuwe naam 'n man. Maar dat is lang niet zeker. Zonder mij precies rekenschap te kunnen geven waar om, had ik bij 't lezen van Blight het gevoel alsof hier beurtelings 'n man en 'n vrouw aan 't woord waren. En dan verbond zich bij mij de voorstelling van 'n geslachtsgenoot aan dedichterllk-beschrijvende gedeel ten, die meest fors zfjn, en steeds fris, en doorgaans in ritmles golvende zinnen vervat. Maar ik kreeg de indruk van 'n schrijfster doordat in de loop van 't verhaal het vrouwelik geslacht er nog slechter afkomt, nog veel slechter, dan de heren. En laat niet Tennyson in z'n Princess waarom is dat gedicht nooit in 't Hollands vertaald, terwijl die eer wél te beurt viel aan de saaie, taaie, onbezielde deegklomp, genaamd Aurora Lelgh van Elizabeth Barrett? *) laat niet Tennyson in z'n Princess een van z'n ge zellen van den spele zeggen: you blame the man; you wrong yourselves the woman is so hard upon the woman.. 7" De heldin is 'n treurige figuur. Grace Manners, stenotypiste op 'n kantoor, laat zich, of beter doet zich, verleiden door haar patroon, 'n laffe, luie, leegschedelige dandy. .Gevolgen" blijven uit. Middelerwfjl trouwt de dandy, min of meer tot z'n eigen ver bijstering, met 'n rijk Amerikaans weelde kind van zfjn kaliber. Die twee vervelen zich dood, zfjn verder ook bang voor de verantwoordelikheden van 't huwelik, en als er *) Heel wat Engelse schrijvers danken hun bekendheid aan hun slechtste produkten. Van Tennyson kent iedereen Enoch Arden en de Charge of the Llght Brigade, Vraag de gemiddelde ontwikkelde" Hol lander naar Longfellow, en hij citeert de kruideniersbombast van A Psalm of Life, met z'n schipbreukeling, die aan voetstappen op 't hem noodlottig gebleken strand des f/11 SS [3 L RN C HE ClGRRETTES vreeselfjke andere: den moord op zijn belde zoontjes. Als hQ vraagt: Wie ontnam u het leven?" staat Medea daar als wraakgodin en antwoordt: Gijl" Nog eens: Aleida Roelofsen was vreeslljk-ptachtlg. Wij zagen haar de geheele scala van menschelijke gewaarwordingen door spelen, bovenal den Wraak. Zoowel haal oogenspel als haar intonaties, haar standen en haar gebaar waren wraak. Zij was de wolvin zooals zij, Medea, zelve zich eens noemt. WrJ hebben vroeger eens Medea' (toen van Grillparzer) van het Düsseldorfer Schauspielhaus" gezien. Louise Dumont was toen Medea. Wij vonden de vertooning we' mooi, maar hoe artificieel was deze Medea in vergelijking van Aleida Roelofsen, die behoort tot de tooneel-artlsten, die zich gaarne uitspelen willen. Toen ik haar mijn compliment maakte voor haar spel, zei ze En Woensdag speel ik het misschien weer heel anders: Ik laat me gaan."" Sara Heyblom is ook een aanwinst voor Louis de Vries. Wij hebben haar met be langstelling gevolgd, eerst bij het Groot Tooneel", nu weer bij deze uitvoering, waar van ik bijna niet anders dan lofltjks kan zeggen, want ook Co Balfoort als den dichter Orpheus heb ik zelden zógoed gezien. Mooi van gestalte, van stem en van gebaar en edel van houding. Jacques van Hoven's spel als Jason was voortrtflljk, bovenal zijn plastiek: Het wankelen van den heuvel af b.v. (de treden van het paleis waarschijnlijk vervangend) was treffend. Als ik mij eene kleine opmerking veroorloven mag, dan zou het deze zijn: dat hij zijne medeklinkers wat beter zou kunnen ver zorgen. Om eens iets te noemen: De w klonk wel eens als v. Gerard Vrolik was Kreon, koning van Korinthe. Hij was wel majestueuselijk en vooral waardeerden wij zijn mimiek en zijn duidelijken uitspraak. (Trouwens van allen, tegen wind en regen in). Marie Faassen als de voedster van Kreusa viel iets uit den toon: Weinig klassiek, iet of wat burgerlijk, naar mijne meening. Lief van stem en van verschijning was Alida Nagtegaal als het oudste zoontje van Medea. Deze aanmerking: De gezichtsuit drukking, als zij huilen moet, doet wel eens aan lachen denken. (Ik heb dit wel eens meer bij eene actrice bespeurd). De vertaling van Floris van Westervoort was niet onknap, maar weinig soepel. Ook niet volkomen rhythmisch, zómoest ik n maal altaar vernemen, i. p. v. altaar. Het tooneel leende zich uitstekend voor dit spel. Aan weerszijden heuvels, behold door het volk of waarop statig of plechtig of woedend of hartstochtelijk Orpheus of Jason verschenen. Op den achtergrond rechts twee paleiszuilen (geleend van Royaards. Vroeger hadden zij het paleis van Koning Oedipus geschraagd) met treden er vór. In het midden het beeld van Saturnus, den ' god, die als offer kinderen eischte, door de moederhand geslacht. Het was somber regenweêr bij deze pre mière" en de regen jammer dat regen nat is verhoogde de mineur-stemming van het drama. In dit geval gunstiger requlsiet dan zonneschijn. De weg van het station Bllthoven van Utrecht naar Blithoven loopen er zeer veel treinen naar het openluchttheater is makkelijk te vinden. Wegwijzers naar het openluchttooneel zijn aangebracht. De mooie laan is c.a. 15 minuten gaans. Wij raden onzen lezers een tocht daar heen. Gedurende het overige deel van Juli en gedurende Augustus lederen Zonaag, Woensdag en Vrijdag voorstelling, aanvang twee uur. EDMOND VISSER tijds de kracht ontleent blijmoedig verder te stevenen ! Elizabeth Barrett's roem als dichteres staat en valt met haar mooie Sonnets from the Portuguese en 'n enkel klein gedicht. Wat er aan poëzie in Aurora Lelgh zit beslaat zes regels. Maar 't h 'n fijn gewrocht om aan te kluiven op 'nexamenl eindelik 'n baby op komst Is, weet de mama in spe niet beter te doen dan zich lichamellk te gronde te doen richten door 'n deskundige". Maar 't loopt Grace Intus sen mee, want zij brengt het tot 'n huwe lik met 'n kranige kerel, 'n eerste klas businessman, die haar op de handen draagt en voor wie zfj ook veel meer is dan 'n mooie poes om mee te spelen. Alleen is ie twintig jaar ouder, en dat zou wel goed zijn gegaan in 'n roman van Marlitt zaliger, maar hier gaat dat niet zo. Waarom, is mij na aandachtige lezing, nog niet goed helder. Sir Peter is kwiek en krachtig en doet aan Rooseveltse sport, maar hij heeft 'n kaal plekje op z'n kruin, en dat tonsuurtje ver toont verbeeld je de neiging tot groter worden. Of de Blight verderf waarvan de titel spreekt, in dat kruintje zit? Men zou 't haast geloven... Hier is voor haarspecialiteiten werk aan de winkel. Enfin, ook in 'r huwelik krijgt Grace geen kind en ze schijnt dat aan, d'r man te wijten, 't geen wel wat onnozel is, gege ven de antecedenten van onze heldin, maar de auteur glijdt hier doodleuk en goochem overheen. En dan vindt de dame niets beters te doen, dan 't maar weer 'ns \ \ Tijd-affaires in Effecten aan de Amsterdamsche Beurs Onder bovenstaanden titel heeft dr. M. F, J. Smith, docent aan de Nederlandsche Hoogeschool te Rotterdam, eene dissertatie geschreven, waarop hij in het begin van deze maand tot dr. in de Handelswetenschap promoveerde. Dit doorwrocht proefschrlf ontleent m.i. zfjne belangrijkheid niet zoo zeer aan hetgeen daarin beschreven is ten aanzien van het door den titel aangewezen speciale onderwerp, als wel aan de uitvoe rige behandeling van de geschiedenis van den fondsenhandel in het algemeen en van den Nederlandschen fondsenhandel in hel bizonder. Verschijnende op een tijdstip waarop de eertijds zoo belangrijke bande in internationale fondsen, ten gevolge der gebeurtenissen der laatste vfjf jaren, nage noeg tot stilstand gekemen is en zich daar entegen een niet minder uitgebreide handel bijna uitsluitend in locale waarden ontwik keld heeft, Is wel het niet minst belang wekkende van bedoeld proefschrift, dat daarin aangetoond wordt, hoe de oorsprong van den Amsterdamschen fondsenhandel te danken was aan de oprichting van de OostIndische Compagnie. De Inschrijving op de actiën in dece Compagnie was van 5 tot 31 Augustus 1602 opengesteld. Na de sluiting van den inschrfjvings-termfjn konden geene verdere partlclpatiën aangenomen worden. Er waren echter eenerzfjds velen, die alsnog in de onderneming wenschten deel te nemen, terwijl anderzijds wederom anderen, die bfj de oprichting hadden deelgenomen, geneigd waren een deel of het geheel hunner partl clpatiën tegen een hen convenleerenden prijs van de hand te doen. De gelegenheid daartoe werd gegeven, doordat de op naam in de boeken der Compagnie ingeschreven actiën op andere namen konden getranspor teerd worden. Bewijzen van aandeelen werden daartegen niet afgegeven; de inschrijving of overschrijving in de registers van de Compagnie was de uitsluitende rechtstltel van den eigendom. Met de daartoe benoodigde formaliteiten was natuurlijk eenlgen tijd gemoeid en kon den nieuwen verkrijger niet dadelijk het gekochte geleverd worden, zoodat daardoor van zelf bij den handel, die in deze actiën ontstond, op termijn moest gekocht en verkocht worden. Het bleef echter niet bij deze wat men zoude kunnen noemen legitieme tfjdhandel, maar er ontwikkelde zich reeds spoedig een uit gebreide hausse-en baisse-speculatie, waarbij het transporteeren der actiën verschoven werd tot verre buiten den termijn, noodig voor het vervullen der formaliteiten van overschrijving. De daardoor ontstane windhandel gaf den bewindvoerders, der Compagnie aanleiding in 1609 een verzoekschrift tot de Staten van Holland en West-Friesland te richten, waarbij o. a. gevraagd werd bij een wet voor te schreven, dat alle verkochte actiën binnen een maand in de boeken der Compagnie zouden moeten getranspor teerd worden. Een aantal belangwekkende blzonderheden omtrent de wijze van transport worden door schrijver medegedeeld. Ik teeken daarvan hier alleen aan, dat uit de door hem aangehaalde literatuur mag afge leid worden, dat de koopers der actiën geen document in handen kregen. Geene andere Nederl. Munt Holland* moest gewilde Slgaan aan te leggen met 'n edel jongeling, die wel in 't bezit is van gezondheid, goedig heid, flinke kuiten, 'n haarbos en 'n knap gezicht, maar niet van hersens. En die haar mee wil hebben naar 't verre westen of 'n andere bergplaats van dergelijke misluk kelingen van goeden huize to bear hlm chlldren." Hou-me-vast, hou-me-vast. Maar Grace gaat lekker niet mee. 't Is plezanter te teren op de zak van d'r man, en terwijl maar weer 'ns voor de verandering lichamelike gunsten te verlenen aan... mr. Baird, haar eerste vlam en verleider. M. Fulton Is vast 'n vrouw. Only a woman could have been so hard upon her own sex. 't Boek is, indien al niet overal met even veel talent, goed geschreven, en een van de m. i. mooiste gedeelten is Grace d'rnachtelike escapade met 'r Far-West-minnaar, op z'n motorfiets. Waarom is 't elgenlik ge schreven ? Polemiek met wqien Marlitt? Afschrikwekkend tafereel van society-life vór de oorlog? Och, M. Fulton Mary or Maurice, Margaret or Mlchael 't komt allemaal weer terug, wees maar gerust. Van de helden" in uw boek, die natuurlik allen ten strijde getogen zijn, is er een teruggekeerd, heelhuids, en die ene is mr. Baird. Dat gaat zo in de oorlog. De drie andere boeken, waarvan ons gezegd is dat ze door dames geschreven zijn, danken alle drie hun ontstaan aan de oorlog. Het dunste, The Marne, is wel is waar Edith Wharton niet geheel onwaar dig en 't laat zich aangenaam lezen en s keurig uitgevoerd, maar 't zal tcch haar roem geen nieuwe luister bijzetten. Aan The Fire of Green Boughs zit meer vlees. "k vind het 't beste van de drie. De schrijf ster noemt Siegfried Sassoon niet, maar is t met deze dichter eens: O martyred youth and manhood overhrown, The burden of your wrongs is on my head. De Green Boughs, de groene takken, dat zijn de jonge mannen die in deze oorog zijn opgeofferd, terwijl de senioreszich miten schot hielden, O. W. maakten, of krante-artikelen schreven met om de andere regel de woorden knock out of bitter end. n tegenstelling met Edlth Wharton, wier boekje feitellk 'n brochure is, 'n Amerikaans pro-Entente vlugschrift, stelt mr. Rickard :ich op algemeen menselik standpunt. En al lezend in haar boek bespeurt men aan genomen, dat zfj zonder vooringenomenheid de dingen heeft beschreven zoals zfl ze zag, en deze indruk krljgf men wel dat er van de zielsverheffende kracht van de oorlog weinig terecht komt. Er zijn, ja, er zijn SIC TRANSIT.... Teekenlng voor de Amsterdammer van George van Raemdonek Naar wij vernemen is opde bijenmarkt te Veenendaal ook een stalletje van den ex-keizer uit Amerongen aangevoerd, hetwelk werd aangekocht door den heer J. Pasman, uit Meppel. (Dagbladbericht). J. H. DE BOIS - HAARLEM KRUISWEG 68 TABLEAUX - ESTAMPES - EDITIONS D'ART Zomer1919 REDON Tentoonst. plegtigheden worden in dezen handel in agt genomen, dan dat in de boeken der Maatschappijen, de naam van den kooper in de plaats van dien des verkoopers wordt ge steld ; geen ander regt van eigendom hebben de actionisten." Of zooals schrijver uit de Pinto, Traite de la Clrculatlon et da Credit aanhaalt: si blen qu'on n'a pas de papier a garder. Ce sont les livres du Bureau qui constituent la propriété." Geheel hetzelfde als thans nog bij de Engelsche stock-parti cipatie van toepassing is, zooals dr. Smith meent, is dit echter niet. Daar toch is wel is waar de inschrijving in de boeken der betrokken jolnt-stock companies de eigen domstitel, maar bovendien ontvangen de aandeelhouders van de maatschappij een stock-certificate, vermeldende, dat een zeker bedrag op hun naam in de boeken der maatschappij is ingeschreven en moet dit certificaat bij de overschrijving Ingeleverd worden. Aan het verzoek van bewindvoerders tot het nemen van maatregelen tegen den windhandel werd in 1610 voldaan en werden bij plakaat straffen van nietigheid der transactie" en een boete van een vijfde deel van het bedongen bedrag" uitgevaardigd. Zeer opmerkelijk zijn ook de in het proef schrift aangehaalde mededeelingen omtrent groote koersverschillen van dezelfde actie op denzelfden dag aan verschillende beurs plaat sen. Zoo wordt o.a. vermeld dat de koers der Amsterdamsche actiën 70 a 80% hooger was dan van die op de Kamer van Hoorn, 75 a 85% hooger dan van die op iimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiii H. BERSSENBRUGGE, PORTRETFOTOORAAF ZEESTRAAT 65, mast Panorama Miidag, DEN HAAG. Tel. 1538. Illlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllltllllllllllllllllllllllllllllllll voorbeelden, maar die zijn uitzonderingen, en geen regel. De overpeinzingen van Dominic Roydon, de invalide die predikant is geworden, zijn niet bemoedigend, al klemt ie zich ten slotte toch nog aan 'n laatst ankertje vast: .. hèwas baffled by his own sense of helplessness. What of all the smug, complacent people who had slipped through the dripping red meshes of the web, and were afrald of nothing but air raids, and had created a huge new god of worship who required pcrpetual human sacrifice? What of the others who talked loudly enough when things were going well, and they f t-11 satlsh'ed that the channel ports were safe, but who went about with drawn f aces and haggard eyes directly the wind veered to any otner quarter? What of those who, so long as they made money.gave no thought at all to the men who were mangled and torn, broken and killed through the days? No ghosts haunted them in the safe comfort of their prosperity. The people in the streets hardly troubled 1o look at men who came back from France on leave.. The indiffererce and callousness of old age was upon the people. It was as though all the resuscitated old men had some vampire joy in sucking the life out of the young. Evetywhere through Europe it was the same. ...hèremembered... a lime tree cut down.. which obstructed the view, and out of the soft sappy branches some ruthless person constructed a borfire. Such a pitlful fire to watch. The boughs would notblaze, lllllllllllllllllllllltiiiiiiiiiiiiiiii DEN HAAG WARMOND PADOX HOUTBOUW KANTOOR: FREDEPIKHENDPIKLAAN S5 bUREAU ARCHITECT:PARKSTRAAT LEVERT DE/VERLANGD IN ZEERKORTEN TUD ALLE HOUTCON/TRUCTIE/ AL/ -" PADVINDER/HUIZEN KENNEL/ FABRIEK/BOUW KIO/KEN-WINKEL/ CATALOGU/OPAANVRAAC Delft en Enkhuizen, terwijl die op de Zeeuwsche Kamer somtijds een verschil van 150 a 155% daarmee vertoonden". Voor een groot deel waren deze groote verschillen toe te schrijven aan de omstandigheid, dat gunstige of ongunstige berichten, die op den koers invloed moesten uitoefenen bij de gebrekkige communicatie van die tijden op de eene plaats veel eerder bekend waren dan op de andere. Niet onwaarschijnlijk dateert reeds uit dien tijd het gebruik, dat handelaars zich de diensten van koeriers verzekerden, om belangrijk nieuws met den meest mogelfjken spoed over te brengen. Bij zulke enorme marges loonde een zoo danige kostbare koeriersdienst, waaraan zooals de overlevering wil o.a. de Rothschilds den grondslag van hun fortuin te danken hadden. Een deel van het proefschrift is geweid aan de vaak vrij heftige polemiek tegen en voor den windhandel en de wenschelijkheid om dien te beteugelen. Als een der midde len tot deze beteugeling werd ook eene zware beursbelasting aanbevolen. De Staat is er niet toe overgegaan, wel de stad Amsterdam. Bij keur van 31 Januari 1689 werd de eerste beursbelasting te Amsterdam Inge voerd. Van alle partijen actiën, die verhan deld zouden worden, moesten behoorlijke contracten worden opgemaakt en geteekend. Deze contracten mochten niet worden geteekend, tenzij zij gesteld waren op een contract-formulier, waarop het wapen van Amsterdam gedrukt stond en die geparafeerd moesten worden door den secretaris van de Thesaurie Ordinaris. Deze stelde het verelsc hte paraaf tegen betaling van f 3.?voor but only sent up thlck blue wreaths of bitter smoke, and slowly the green leaves became withered and sere... The piteousness of the slow green fire was wonderfully plain and evident, but the piteousness of all life must smite upon the mind of any thinking man. Were there really people who measured disaster with sucti a strange llttle inch tape that they could not break away from the conventlonal standard in a world where the conventlons were at last crashing to the ground? Peace and length of days. Dominlc shrugged hls bent shoulders. Surely some things were worth war, and the young were chosen to pay the price, because youth was clean and chlvalrous and ready to back the bllls of others... Maar nu rog: Ellnor G!yn, met'r jongste gewrocht. Gij kent haar, o alwetend lezer? Welnu, dan behoef ik u niets te vertellen. Gij kent haar niet? Welaan, luister. Was er j bij u thuis 'n rommelzolder? Hebt gij daar ! als leesgrage knaap wel eens gesnuffeld ? Lagen er misschien vergeelde romans, ,hlstoriese" en half-historlese van Louise Mühibach? In den droom is mi] geopenbaard dat Elinor G'yn is de re-incarnatie van ge noemde Louise. Le siyle c'est l'homme, et aussi la femme; en deze bestaat uit aaneengeregen banaliteiten, die bij 'n zeker slag van lezers altijd inslaan, waarbij dan komen de welkome ingrediënten van 't verhaal, o.a. 'n manifestatie van de diepe, mystieke Russiese volksziel in de persoon van Prins Stepan Verichenzko (die achter naam lijkt mij onmogelik, maar't is dan ook 'n allfironmogelikst sinjeur), alsmede 'n vol maakt schone, maar teef-aardige vrouwelike spion, die gelukkig d'r verdiende loon krijgt Ellnor heeft aan Mata Hari gedacht en dat kwam omdat ze 'n hondje sloeg, alsmede 'n soort van gefilosofeer van de kouwe grond.. En dan heeft Louise alias Elinor in 't schimmenrijk nog 'n paar wen ken tips gekregen van Paul de Koek, zodat de clou van 't verhaal elgenlik scabreus is, maar altijd netjes, versta me wel! Geen overtogen woord. Van 'n meneer, die nee, ik zeg niets. I must not give the show away. Ik wens het prul 'n ruim debiet, en dat het bij toeval in de handen mag komen van 'n reincarnatie van Willlam Shakespeare. Hy kan er gewis 't motief in vinden voor 'n kolossaal drama. Hij heeft dit al 'ns meer gedaan, met nog grotere prullen. WlLLEM VAN DOORN