Historisch Archief 1877-1940
DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND
26 Juli '19. No. 2196
t
l
HET OPENLUCHT TOONEEL
Ouder leiding van JACQUES VAN HOVEN
Medea, treurspel van ERNST LEQOUV
Deze voorstelling was eene verheugenis.
Eene verheugenis, in de eerste plaats, omdat
w| na zóvete jaren mevrouw Aielda
Roelofsen op het tooneel dat eigenlijk
geen «tooneel" was heden hebben
weergezien en bewonderd. Wat laten de
topneeldirecteuren hunne kansen voorbijgaan l
(Even moeten wjj aanstippen dat Henrlëtte
van Kuyck, die werkellk eene, weliswaar
niet voor alle .emplooien" bruikbare, maar
toch eene zeer knappe actrice is, nog steeds
geen engagement heeft') Louis de Vries
kunnen wij geluk wenschen met mevrouw
Aleida Roelofsen, die in het komende seizoen
aan zijn gezelschap is verbonden.
Deze voorstelling was ook daarom eene
verheugenis, omdat wij een jong, betrekkelijk
onbekend tooneelspeler in Valkenburg,
toen Vondei's Petrus en Pauwels" werd
gespeeld, begon Jacques van Hoven .naam"
te maken, maar geraakte later weer in het
vergeetboelc nu wederom en in't blzonder
ook als regisseur hebben kunnen waardeeren.
Wat een eindeloos geduld moet van Hoven
gehad hebben om de burgerlijke dames en
heeren, de figuranten n.l., in het volk van
Korinthe te herscheppen. De spelers zullen
hem niet veel zorg hebben gebaard: De
combinatie was eene zeer gelukkige.
Om te beginnen konden wQ strjléaheld
constateeren n contrastwerking. De zwarte
Medea en de blonde Kreusa (Sara Heyblom),
zwart en blond van haartooi en... van
intonatie. Luguber en klassiek van gebaar
de eene; teeder, iets zwakker naar
verelschte de andere. De geïncarneerde Haat
en Wraakzucht was Ateida Roelofsen; de
genegenheid, de toewijding, vooral in het
tafereel met de kinderen, was Sara Heijblom.
De geïncarneerde Haat en Wraakzucht
was Aleida Roelofsen, d.w.z. niet zoo maar
toevallig eene vrouw, die haten kan en
die wraakzuchtig was. Zij wist het bijzon
dere in het geval te verheffen tot het
Algemeene, tot de Soort, en dit kenmerkt de
groote artisten. (Niet alleen die van het
tooneel, maar alle groote artisten). Wel ge
legenheid gaf dit treurspel, het gruwbare
gegeven, hiertoe. Medea, de door het
noodlot gevloekte, de onheilbrengster, waar
zij komt of gaat, is met hare twee
kinderen door Jason den held, den redder
van Griekenland, die haar echtgenoot was,
verlaten, ofschoon hij mét haar schuldig
was. In Hellas leert hij de lieflijke
Kreusa, dochter van koning Kreon, kennen
en beminnen en hij wil haar huwen. Ofschoon
de dichter Orpheus waarschu wt?de teekenen
zfjn ongunstig is niets in staat zijn besluit
te veranderen. Medea, die niet weet of haar
man, die haar Held en geliefde blijft, al heeft
hij haar snood verlaten, nog leeft, zoekt hem
door alle landen heen. In Korinthe gekomen,
met hare kinderen, arm en hongerig, ont
moet zij Kreusa, die de kinderen laaft en
drenkt. Al spoedig blQkt dat n ding
beiden vereenigt: de Liefde, maar kort daarna
dat de Liefde voor den zelfden man haar
scheidt. Medea bezweert Kreusa hem te
laten. ZQ aarzelt. Maar koel bejegent haar
Jason en koel wijst hij haar, de onheil
brengster, af. De liefde voor Kreusa doet
hem meer dan ooit Medea haten. Deze zint
op wraak, op de meest helsche wraak, die
denkbaar is: Driewerf zal zij Jason dooden,
driemaal in degenen, die hem 't dierbaarst
zfjn. Op den huwelfjksdag zendt zij Kreusa
een vergiftigen sluier. Kreusa sterft. Medea's
liefde voor hare kinderen en haar haat tegen
Jason strijden een vreeselijken strijd. Bijna
zou de liefde hebben overwonnen, maar
als zij met hare kinderen wil vluchten, vér
weg, sluit het volk, woedend om den
moord [op Kreusa haar in, en zij doodt nu
hare en Jason's kinderen. Ontzet door den
dood van zijne liefste, wankelt Jason de
trappen af van het paleis en ontwaart het
?iiiliiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiniiiti
Nieuwe
Engelsche Boeken
VAN TRANS-NOORDZEE
EN VERDER
EDITH WHARTON, The Marne, A Tale
of the War. Macmillan, 1918. 2/6.
Mrs. VICTOR RICKARD, The Fire of
Green Boughs. Uuckworth, 1918. 6/
ELINOR GLYN, The Price of Things.
Duckworth, 1919. l/
M. FULTON, fi//£/z/.Duckworth. 1919. 7/
Drie dames en ik weet niet. Misschien
is M. Fulton 'n nieuwe naam 'n man.
Maar dat is lang niet zeker. Zonder mij
precies rekenschap te kunnen geven waar
om, had ik bij 't lezen van Blight het gevoel
alsof hier beurtelings 'n man en 'n vrouw
aan 't woord waren. En dan verbond zich
bij mij de voorstelling van 'n
geslachtsgenoot aan dedichterllk-beschrijvende gedeel
ten, die meest fors zfjn, en steeds fris, en
doorgaans in ritmles golvende zinnen vervat.
Maar ik kreeg de indruk van 'n schrijfster
doordat in de loop van 't verhaal het
vrouwelik geslacht er nog slechter afkomt, nog
veel slechter, dan de heren. En laat niet
Tennyson in z'n Princess waarom is dat
gedicht nooit in 't Hollands vertaald, terwijl
die eer wél te beurt viel aan de saaie, taaie,
onbezielde deegklomp, genaamd Aurora
Lelgh van Elizabeth Barrett? *) laat niet
Tennyson in z'n Princess een van z'n ge
zellen van den spele zeggen: you blame
the man; you wrong yourselves the
woman is so hard upon the woman.. 7"
De heldin is 'n treurige figuur. Grace
Manners, stenotypiste op 'n kantoor, laat
zich, of beter doet zich, verleiden door haar
patroon, 'n laffe, luie, leegschedelige dandy.
.Gevolgen" blijven uit. Middelerwfjl trouwt
de dandy, min of meer tot z'n eigen ver
bijstering, met 'n rijk Amerikaans weelde
kind van zfjn kaliber. Die twee vervelen
zich dood, zfjn verder ook bang voor de
verantwoordelikheden van 't huwelik, en als er
*) Heel wat Engelse schrijvers danken
hun bekendheid aan hun slechtste
produkten. Van Tennyson kent iedereen Enoch
Arden en de Charge of the Llght Brigade,
Vraag de gemiddelde ontwikkelde" Hol
lander naar Longfellow, en hij citeert de
kruideniersbombast van A Psalm of Life,
met z'n schipbreukeling, die aan voetstappen
op 't hem noodlottig gebleken strand des
f/11 SS [3 L RN C HE
ClGRRETTES
vreeselfjke andere: den moord op zijn belde
zoontjes. Als hQ vraagt: Wie ontnam u
het leven?" staat Medea daar als
wraakgodin en antwoordt: Gijl"
Nog eens: Aleida Roelofsen was
vreeslljk-ptachtlg. Wij zagen haar de geheele scala
van menschelijke gewaarwordingen door
spelen, bovenal den Wraak. Zoowel haal
oogenspel als haar intonaties, haar standen
en haar gebaar waren wraak. Zij was de
wolvin zooals zij, Medea, zelve zich eens
noemt. WrJ hebben vroeger eens Medea'
(toen van Grillparzer) van het Düsseldorfer
Schauspielhaus" gezien. Louise Dumont was
toen Medea. Wij vonden de vertooning we'
mooi, maar hoe artificieel was deze Medea
in vergelijking van Aleida Roelofsen, die
behoort tot de tooneel-artlsten, die zich
gaarne uitspelen willen. Toen ik haar mijn
compliment maakte voor haar spel, zei ze
En Woensdag speel ik het misschien weer
heel anders: Ik laat me gaan.""
Sara Heyblom is ook een aanwinst voor
Louis de Vries. Wij hebben haar met be
langstelling gevolgd, eerst bij het Groot
Tooneel", nu weer bij deze uitvoering, waar
van ik bijna niet anders dan lofltjks kan
zeggen, want ook Co Balfoort als den
dichter Orpheus heb ik zelden zógoed
gezien. Mooi van gestalte, van stem en van
gebaar en edel van houding. Jacques van
Hoven's spel als Jason was voortrtflljk,
bovenal zijn plastiek: Het wankelen van
den heuvel af b.v. (de treden van het paleis
waarschijnlijk vervangend) was treffend. Als
ik mij eene kleine opmerking veroorloven
mag, dan zou het deze zijn: dat hij zijne
medeklinkers wat beter zou kunnen ver
zorgen. Om eens iets te noemen: De w
klonk wel eens als v.
Gerard Vrolik was Kreon, koning van
Korinthe. Hij was wel majestueuselijk en
vooral waardeerden wij zijn mimiek en zijn
duidelijken uitspraak. (Trouwens van allen,
tegen wind en regen in).
Marie Faassen als de voedster van Kreusa
viel iets uit den toon: Weinig klassiek, iet
of wat burgerlijk, naar mijne meening.
Lief van stem en van verschijning was
Alida Nagtegaal als het oudste zoontje van
Medea. Deze aanmerking: De gezichtsuit
drukking, als zij huilen moet, doet wel eens
aan lachen denken. (Ik heb dit wel eens
meer bij eene actrice bespeurd).
De vertaling van Floris van Westervoort
was niet onknap, maar weinig soepel. Ook
niet volkomen rhythmisch, zómoest ik
n maal altaar vernemen, i. p. v. altaar.
Het tooneel leende zich uitstekend voor
dit spel. Aan weerszijden heuvels, behold
door het volk of waarop statig of plechtig
of woedend of hartstochtelijk Orpheus of
Jason verschenen. Op den achtergrond rechts
twee paleiszuilen (geleend van Royaards.
Vroeger hadden zij het paleis van Koning
Oedipus geschraagd) met treden er vór.
In het midden het beeld van Saturnus, den
' god, die als offer kinderen eischte, door de
moederhand geslacht.
Het was somber regenweêr bij deze pre
mière" en de regen jammer dat regen
nat is verhoogde de mineur-stemming
van het drama. In dit geval gunstiger
requlsiet dan zonneschijn.
De weg van het station Bllthoven van
Utrecht naar Blithoven loopen er zeer veel
treinen naar het openluchttheater is
makkelijk te vinden. Wegwijzers naar het
openluchttooneel zijn aangebracht. De mooie
laan is c.a. 15 minuten gaans.
Wij raden onzen lezers een tocht daar
heen. Gedurende het overige deel van Juli
en gedurende Augustus lederen Zonaag,
Woensdag en Vrijdag voorstelling, aanvang
twee uur. EDMOND VISSER
tijds de kracht ontleent blijmoedig verder te
stevenen ! Elizabeth Barrett's roem als
dichteres staat en valt met haar mooie
Sonnets from the Portuguese en 'n enkel
klein gedicht. Wat er aan poëzie in Aurora
Lelgh zit beslaat zes regels. Maar 't h 'n
fijn gewrocht om aan te kluiven op 'nexamenl
eindelik 'n baby op komst Is, weet de
mama in spe niet beter te doen dan zich
lichamellk te gronde te doen richten door
'n deskundige". Maar 't loopt Grace Intus
sen mee, want zij brengt het tot 'n huwe
lik met 'n kranige kerel, 'n eerste klas
businessman, die haar op de handen draagt
en voor wie zfj ook veel meer is dan 'n
mooie poes om mee te spelen. Alleen is ie
twintig jaar ouder, en dat zou wel goed
zijn gegaan in 'n roman van Marlitt zaliger,
maar hier gaat dat niet zo. Waarom, is mij
na aandachtige lezing, nog niet goed helder.
Sir Peter is kwiek en krachtig en doet aan
Rooseveltse sport, maar hij heeft 'n kaal
plekje op z'n kruin, en dat tonsuurtje ver
toont verbeeld je de neiging tot
groter worden. Of de Blight verderf
waarvan de titel spreekt, in dat kruintje
zit? Men zou 't haast geloven... Hier is
voor haarspecialiteiten werk aan de winkel.
Enfin, ook in 'r huwelik krijgt Grace geen
kind en ze schijnt dat aan, d'r man te
wijten, 't geen wel wat onnozel is, gege
ven de antecedenten van onze heldin,
maar de auteur glijdt hier doodleuk en
goochem overheen. En dan vindt de dame
niets beters te doen, dan 't maar weer 'ns
\
\
Tijd-affaires in Effecten aan de
Amsterdamsche Beurs
Onder bovenstaanden titel heeft dr. M. F,
J. Smith, docent aan de Nederlandsche
Hoogeschool te Rotterdam, eene dissertatie
geschreven, waarop hij in het begin van
deze maand tot dr. in de Handelswetenschap
promoveerde. Dit doorwrocht proefschrlf
ontleent m.i. zfjne belangrijkheid niet zoo
zeer aan hetgeen daarin beschreven is ten
aanzien van het door den titel aangewezen
speciale onderwerp, als wel aan de uitvoe
rige behandeling van de geschiedenis van
den fondsenhandel in het algemeen en van
den Nederlandschen fondsenhandel in hel
bizonder. Verschijnende op een tijdstip
waarop de eertijds zoo belangrijke bande
in internationale fondsen, ten gevolge der
gebeurtenissen der laatste vfjf jaren, nage
noeg tot stilstand gekemen is en zich daar
entegen een niet minder uitgebreide handel
bijna uitsluitend in locale waarden ontwik
keld heeft, Is wel het niet minst belang
wekkende van bedoeld proefschrift, dat
daarin aangetoond wordt, hoe de oorsprong
van den Amsterdamschen fondsenhandel te
danken was aan de oprichting van de
OostIndische Compagnie. De Inschrijving op de
actiën in dece Compagnie was van 5 tot 31
Augustus 1602 opengesteld. Na de sluiting
van den inschrfjvings-termfjn konden geene
verdere partlclpatiën aangenomen worden.
Er waren echter eenerzfjds velen, die alsnog
in de onderneming wenschten deel te nemen,
terwijl anderzijds wederom anderen, die bfj
de oprichting hadden deelgenomen, geneigd
waren een deel of het geheel hunner partl
clpatiën tegen een hen convenleerenden
prijs van de hand te doen. De gelegenheid
daartoe werd gegeven, doordat de op naam
in de boeken der Compagnie ingeschreven
actiën op andere namen konden getranspor
teerd worden. Bewijzen van aandeelen
werden daartegen niet afgegeven; de
inschrijving of overschrijving in de registers
van de Compagnie was de uitsluitende
rechtstltel van den eigendom. Met de daartoe
benoodigde formaliteiten was natuurlijk
eenlgen tijd gemoeid en kon den nieuwen
verkrijger niet dadelijk het gekochte geleverd
worden, zoodat daardoor van zelf bij den
handel, die in deze actiën ontstond, op termijn
moest gekocht en verkocht worden. Het
bleef echter niet bij deze wat men zoude
kunnen noemen legitieme tfjdhandel, maar
er ontwikkelde zich reeds spoedig een uit
gebreide hausse-en baisse-speculatie, waarbij
het transporteeren der actiën verschoven
werd tot verre buiten den termijn, noodig
voor het vervullen der formaliteiten van
overschrijving.
De daardoor ontstane windhandel gaf den
bewindvoerders, der Compagnie aanleiding
in 1609 een verzoekschrift tot de Staten
van Holland en West-Friesland te richten,
waarbij o. a. gevraagd werd bij een
wet voor te schreven, dat alle verkochte
actiën binnen een maand in de boeken
der Compagnie zouden moeten getranspor
teerd worden. Een aantal belangwekkende
blzonderheden omtrent de wijze van transport
worden door schrijver medegedeeld. Ik
teeken daarvan hier alleen aan, dat uit de
door hem aangehaalde literatuur mag afge
leid worden, dat de koopers der actiën geen
document in handen kregen. Geene andere
Nederl. Munt
Holland* moest gewilde Slgaan
aan te leggen met 'n edel jongeling, die
wel in 't bezit is van gezondheid, goedig
heid, flinke kuiten, 'n haarbos en 'n knap
gezicht, maar niet van hersens. En die haar
mee wil hebben naar 't verre westen of
'n andere bergplaats van dergelijke misluk
kelingen van goeden huize to bear hlm
chlldren." Hou-me-vast, hou-me-vast. Maar
Grace gaat lekker niet mee. 't Is plezanter
te teren op de zak van d'r man, en terwijl
maar weer 'ns voor de verandering
lichamelike gunsten te verlenen aan... mr. Baird,
haar eerste vlam en verleider. M. Fulton
Is vast 'n vrouw. Only a woman could
have been so hard upon her own sex.
't Boek is, indien al niet overal met even
veel talent, goed geschreven, en een van de
m. i. mooiste gedeelten is Grace
d'rnachtelike escapade met 'r Far-West-minnaar, op
z'n motorfiets. Waarom is 't elgenlik ge
schreven ? Polemiek met wqien Marlitt?
Afschrikwekkend tafereel van society-life
vór de oorlog? Och, M. Fulton Mary
or Maurice, Margaret or Mlchael 't komt
allemaal weer terug, wees maar gerust.
Van de helden" in uw boek, die natuurlik
allen ten strijde getogen zijn, is er een
teruggekeerd, heelhuids, en die ene is mr.
Baird. Dat gaat zo in de oorlog.
De drie andere boeken, waarvan ons
gezegd is dat ze door dames geschreven
zijn, danken alle drie hun ontstaan aan de
oorlog. Het dunste, The Marne, is wel is
waar Edith Wharton niet geheel onwaar
dig en 't laat zich aangenaam lezen en
s keurig uitgevoerd, maar 't zal tcch haar
roem geen nieuwe luister bijzetten. Aan
The Fire of Green Boughs zit meer vlees.
"k vind het 't beste van de drie. De schrijf
ster noemt Siegfried Sassoon niet, maar is
t met deze dichter eens:
O martyred youth and manhood
overhrown, The burden of your wrongs is on
my head. De Green Boughs, de groene takken,
dat zijn de jonge mannen die in deze
oorog zijn opgeofferd, terwijl de senioreszich
miten schot hielden, O. W. maakten, of
krante-artikelen schreven met om de andere
regel de woorden knock out of bitter end.
n tegenstelling met Edlth Wharton, wier
boekje feitellk 'n brochure is, 'n Amerikaans
pro-Entente vlugschrift, stelt mr. Rickard
:ich op algemeen menselik standpunt. En al
lezend in haar boek bespeurt men aan
genomen, dat zfj zonder vooringenomenheid
de dingen heeft beschreven zoals zfl ze zag,
en deze indruk krljgf men wel dat er van
de zielsverheffende kracht van de oorlog
weinig terecht komt. Er zijn, ja, er zijn
SIC TRANSIT....
Teekenlng voor de Amsterdammer van George van Raemdonek
Naar wij vernemen is opde bijenmarkt te
Veenendaal ook een stalletje van den ex-keizer uit Amerongen
aangevoerd, hetwelk werd aangekocht door den heer
J. Pasman, uit Meppel. (Dagbladbericht).
J. H. DE BOIS - HAARLEM
KRUISWEG 68
TABLEAUX - ESTAMPES - EDITIONS D'ART
Zomer1919
REDON
Tentoonst.
plegtigheden worden in dezen handel in
agt genomen, dan dat in de boeken der
Maatschappijen, de naam van den kooper in
de plaats van dien des verkoopers wordt ge
steld ; geen ander regt van eigendom hebben
de actionisten." Of zooals schrijver uit de
Pinto, Traite de la Clrculatlon et da Credit
aanhaalt: si blen qu'on n'a pas de papier
a garder. Ce sont les livres du Bureau qui
constituent la propriété." Geheel hetzelfde
als thans nog bij de Engelsche stock-parti
cipatie van toepassing is, zooals dr. Smith
meent, is dit echter niet. Daar toch is wel
is waar de inschrijving in de boeken der
betrokken jolnt-stock companies de eigen
domstitel, maar bovendien ontvangen de
aandeelhouders van de maatschappij een
stock-certificate, vermeldende, dat een zeker
bedrag op hun naam in de boeken der
maatschappij is ingeschreven en moet dit
certificaat bij de overschrijving Ingeleverd
worden.
Aan het verzoek van bewindvoerders tot
het nemen van maatregelen tegen den
windhandel werd in 1610 voldaan en werden bij
plakaat straffen van nietigheid der transactie"
en een boete van een vijfde deel van het
bedongen bedrag" uitgevaardigd.
Zeer opmerkelijk zijn ook de in het proef
schrift aangehaalde mededeelingen omtrent
groote koersverschillen van dezelfde actie
op denzelfden dag aan verschillende beurs
plaat sen. Zoo wordt o.a. vermeld dat de
koers der Amsterdamsche actiën 70 a 80%
hooger was dan van die op de Kamer van
Hoorn, 75 a 85% hooger dan van die op
iimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiii
H. BERSSENBRUGGE,
PORTRETFOTOORAAF
ZEESTRAAT 65, mast Panorama Miidag,
DEN HAAG. Tel. 1538.
Illlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllltllllllllllllllllllllllllllllllll
voorbeelden, maar die zijn uitzonderingen,
en geen regel. De overpeinzingen van
Dominic Roydon, de invalide die predikant is
geworden, zijn niet bemoedigend, al klemt
ie zich ten slotte toch nog aan 'n laatst
ankertje vast: .. hèwas baffled by his own
sense of helplessness. What of all the smug,
complacent people who had slipped through
the dripping red meshes of the web, and
were afrald of nothing but air raids, and
had created a huge new god of worship
who required pcrpetual human sacrifice?
What of the others who talked loudly enough
when things were going well, and they f t-11
satlsh'ed that the channel ports were safe,
but who went about with drawn f aces and
haggard eyes directly the wind veered to any
otner quarter? What of those who, so long as
they made money.gave no thought at all to the
men who were mangled and torn, broken and
killed through the days? No ghosts
haunted them in the safe comfort of their
prosperity. The people in the streets hardly
troubled 1o look at men who came back
from France on leave.. The indiffererce
and callousness of old age was upon the
people. It was as though all the
resuscitated old men had some vampire joy in
sucking the life out of the young.
Evetywhere through Europe it was the same.
...hèremembered... a lime tree cut
down.. which obstructed the view, and out
of the soft sappy branches some ruthless
person constructed a borfire. Such a pitlful
fire to watch. The boughs would notblaze,
lllllllllllllllllllllltiiiiiiiiiiiiiiii
DEN HAAG
WARMOND
PADOX
HOUTBOUW
KANTOOR: FREDEPIKHENDPIKLAAN S5
bUREAU ARCHITECT:PARKSTRAAT
LEVERT DE/VERLANGD IN ZEERKORTEN
TUD ALLE HOUTCON/TRUCTIE/
AL/
-" PADVINDER/HUIZEN
KENNEL/
FABRIEK/BOUW
KIO/KEN-WINKEL/
CATALOGU/OPAANVRAAC
Delft en Enkhuizen, terwijl die op de
Zeeuwsche Kamer somtijds een verschil van
150 a 155% daarmee vertoonden". Voor een
groot deel waren deze groote verschillen
toe te schrijven aan de omstandigheid, dat
gunstige of ongunstige berichten, die op
den koers invloed moesten uitoefenen bij
de gebrekkige communicatie van die tijden
op de eene plaats veel eerder bekend waren
dan op de andere. Niet onwaarschijnlijk
dateert reeds uit dien tijd het gebruik, dat
handelaars zich de diensten van koeriers
verzekerden, om belangrijk nieuws met den
meest mogelfjken spoed over te brengen.
Bij zulke enorme marges loonde een zoo
danige kostbare koeriersdienst, waaraan
zooals de overlevering wil o.a. de
Rothschilds den grondslag van hun fortuin
te danken hadden.
Een deel van het proefschrift is geweid
aan de vaak vrij heftige polemiek tegen en
voor den windhandel en de wenschelijkheid
om dien te beteugelen. Als een der midde
len tot deze beteugeling werd ook eene
zware beursbelasting aanbevolen. De Staat
is er niet toe overgegaan, wel de stad
Amsterdam.
Bij keur van 31 Januari 1689 werd de
eerste beursbelasting te Amsterdam Inge
voerd. Van alle partijen actiën, die verhan
deld zouden worden, moesten behoorlijke
contracten worden opgemaakt en geteekend.
Deze contracten mochten niet worden
geteekend, tenzij zij gesteld waren op een
contract-formulier, waarop het wapen van
Amsterdam gedrukt stond en die geparafeerd
moesten worden door den secretaris van de
Thesaurie Ordinaris. Deze stelde het
verelsc hte paraaf tegen betaling van f 3.?voor
but only sent up thlck blue wreaths of
bitter smoke, and slowly the green leaves
became withered and sere...
The piteousness of the slow green fire
was wonderfully plain and evident, but the
piteousness of all life must smite upon the
mind of any thinking man.
Were there really people who measured
disaster with sucti a strange llttle inch tape
that they could not break away from the
conventlonal standard in a world where the
conventlons were at last crashing to the
ground? Peace and length of days.
Dominlc shrugged hls bent shoulders.
Surely some things were worth war, and the
young were chosen to pay the price, because
youth was clean and chlvalrous and ready
to back the bllls of others...
Maar nu rog: Ellnor G!yn, met'r jongste
gewrocht. Gij kent haar, o alwetend lezer?
Welnu, dan behoef ik u niets te vertellen.
Gij kent haar niet? Welaan, luister. Was er
j bij u thuis 'n rommelzolder? Hebt gij daar
! als leesgrage knaap wel eens gesnuffeld ?
Lagen er misschien vergeelde romans,
,hlstoriese" en half-historlese van Louise
Mühibach? In den droom is mi] geopenbaard
dat Elinor G'yn is de re-incarnatie van ge
noemde Louise. Le siyle c'est l'homme,
et aussi la femme; en deze bestaat uit
aaneengeregen banaliteiten, die bij 'n
zeker slag van lezers altijd inslaan, waarbij
dan komen de welkome ingrediënten van
't verhaal, o.a. 'n manifestatie van de diepe,
mystieke Russiese volksziel in de persoon
van Prins Stepan Verichenzko (die achter
naam lijkt mij onmogelik, maar't is dan ook
'n allfironmogelikst sinjeur), alsmede 'n vol
maakt schone, maar teef-aardige vrouwelike
spion, die gelukkig d'r verdiende loon krijgt
Ellnor heeft aan Mata Hari gedacht
en dat kwam omdat ze 'n hondje sloeg,
alsmede 'n soort van gefilosofeer van de
kouwe grond.. En dan heeft Louise alias
Elinor in 't schimmenrijk nog 'n paar wen
ken tips gekregen van Paul de Koek, zodat
de clou van 't verhaal elgenlik scabreus is,
maar altijd netjes, versta me wel!
Geen overtogen woord. Van 'n meneer, die
nee, ik zeg niets. I must not give the show
away. Ik wens het prul 'n ruim debiet, en
dat het bij toeval in de handen mag komen
van 'n reincarnatie van Willlam Shakespeare.
Hy kan er gewis 't motief in vinden voor
'n kolossaal drama. Hij heeft dit al 'ns meer
gedaan, met nog grotere prullen.
WlLLEM VAN DOORN