Historisch Archief 1877-1940
2 Aug. '19. No. 2197
DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND
TOURNOOIVELD
Restaurant-CaféLa Réserve"
Rembrandtplein 44 bij de Utrechtschestraat
ANSTERDAM
Lunch - Diner - Souper. Vaste prijzen.
Afternoon tea-, Diner- en Avond-Concert
EERHOFF t,C§
5<]KAWEPSTRAAT42 ATISIEmn
?^ x HOOFDVEBTEGEHWOOCDKiEt!S?oBriEDEKLi!inD
X
ion
CMQISTOFLE
SPECIALITEIT IN ECHTE BDOMZEH
LUXEART.I KELEM. ^
p' "l
X.
V/"
DAME S f
WIJ leveren gemaakt on naar maat, en houden
on»aanbevolen uit Uw eigen materiaal te ver
vaardigen, te repareeren of moderniseeren :
Mantelcostuums,
Paletots,
A vondmantels,
Pelso vertrekken.
Pelsmantels,
Bonthoeden (muts),
Bontstellen,
Rokken en Blouses
Van alle genoemde artikelen zijn hij ons een
groote partij van de nieuwste modelen te
hozlchtigon.
J. KUHR,
DE BESTE EN GOEDKOOPSTE
OVERAL VERKRYGBAAR
ADRE5 v/o HANDEL
JOH.H.VAN OER MEIDEN.
AnERSFOORT
DAMESKLEERMAKER-BOHTWERKER
HEERENGRACHT 3O4-3O6
Tel, M. 8O6O - Amsterdam
Geopend tot 5 uur
Zaterdags t uur gesloten
Onze Relatie n strekken
over de geheele wereld,
waardoor wij in staat
zijn U alle bontsoorten
te leveren.
Vraagt prijsopgave van
Cognac
Hennessy
aan
Wijnhandelaren,
ZWOLLE,
l
Hótel-Restaurant DES GALERIES
Modern ingericht Restaurant van den eersten rang.
American-Bar. Tzigane-Orkest.
LUNCH en DINER prix fixe en a la carte.
Telef. Schev. 440.
De Directeur HENRI ZELLE.
HEEREN MODE-ARTIKELEN
P - HEEKENSTUAA'l' 12, GRONINGEN - =
~ TELEFOON 1083 =
iUIlUnillllllUlllllllIlllllllllllllUUIUIIIlllIllllUUUllillllllllLLUlUlllllli
JOS. JACQUES
WIJNHANDEL - BREDA
Speciaal adres voor
KLEINE MERKEN
CHAMPA NE
Ingericht voor Wederverkooper*
JAC. URLUS E
HAVANA
GAAR
lilllllllllllllliaUIHIIIIMHIIIIHIIIlllIIIIHHUIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIHIIIHIIHIIIIIIIIIHillllflIIIIIIIMItlllHIIIIIIIIIIIMIUHIHIIIIIIH. l
[ STARK'S OXYDOL" f
(CHLORAS KALICUS TANDPASTA) ||
> Nunl. Vmn. 8TARK A Co. - Chemische Fibrtol 's-HABE", 't-Brevenlugt f
!**«Miitii«||||«iHt»«llilillMMIMM>»1imi«llliUtmM<imH«MMmtHMmHMmttMlHltMHIMItHimmtlt»IIIIIIIIU<MtMHIIIIIli l
N. V. ALG. NED. ELECTR. MU.
V/H GROENEVELD, RUEMPOL & Co.
Briefadres A.N.E.M. - Tel. N. 4826, 4827, 7004
Eleotromotoren. Generatoren.
Sohakeilessenaars.
Hoogspannlngslnriohtlngeti.
Schakelkasten. Eleotr. Sirenes.
ELECTRICITEIT OP ELK GEBIED.
tgffifflfflfflulgiffliniDfflgimffllPfflïM
- MICHELIN
Rijwielbanden
Buitenband f9.
Binnenband 5.251
bij alle goede
m
&
Rijwielhandelaren I!
j i
imtiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimi
llllllIIIllllllllltllllMIIIlllllllllIIIIIIIIIII
GROOTE MENSCHEN
DOOR
ELISABETH ZERNIKE
Over de stille straten repte het kind naar
huis. Soms hield ze even haar pas in en
dacht: wat hol ik toch. Ze woonde heel ver
van school, verder dan alle vriendinnetjes;
daardoor moest ze ook meest het laatste
eind alleen loopen. Hè, de laatste straat al;
die deur was hun huis, of die. Kijk, net ging
pa uit. Pa", riep ze, en holde even. Maar
heel gauw begon ze weer langzamer te
loopen: Pa had het niet gehoord en ze
kon het hem toch misschien niet vertellen,
dat van de juffrouw. Of juist wel ? Ze wist
het niet goed. Toen dacht ie weer: als het
pa was, die met de juffrouw ging trouwen?
Hoe zou ze dat dan eigenlijk vinden, heel
erg heerlijk, of of Met een wedu wnaar",
had de juffrouw gezegd, en hij heeft twee
kinderen". Zie je, dat kwam uit; Pa had
Kees en haar. Ze was er angstig van ge
worden op school, toen ze ineens bedacht:
dat het pa zou kunnen zijn. Groote
menschen je wist nooit of groote menschen
het niet erg mal vonden, wat een kind dacht.
Nu was ze er. Jo deed open.
.Dag Jo", zei ze, en zwaaide haar
boekentasch hard tegen den gepleisterden muur,
om haar groet kracht bfl te zetten.
Kind, denk aan de kalk", zei Jo.
Pa is uit, hé?"
Ja, en Kees ook. Kom je bij me in de
keuken?"
Ja. Zeg Jo, hoor eens". Ze was aan Jo's
arm gaan hangen en keek spiedend naar
haar gezicht.
Nou?"
Weet je wat de juffrouw op school verteld
heeft ?" Achteloos schoof ze een paar
keukendoeken van een stoel, en ging zitten,
haar voeten op het bovenste lat j- trekkend.
Dat jij het ondeugendste kind van de
heele klas bent".
Ze knikte geheimzinnig van nee. .Ik ben
wel niet zoo heel zoet, maar die malle Jetje
is immers de ondeugendste, verreweg, Raad
nog eens iets over de juffrouw zelf".
Over haar zelf? Dat ze weggaat van
school".
Goed. Maar waaróm gaat ze weg?"
Ze gaat zeker trouwen"
Gut, hoe weet je het? Wist je het.Jo, al
lang ?" Dan kwam weer, als een hooge golf,
de gedachte aan Pa. Zou het toch pa zijn,
Jo wist het immers. De meid lachte. Een
mensen kan toch wel raden; dat's trouwens
niet moeilijk, als zoo'n j u ff Ie wat te ver
tellen heefi".
Wist je het cht niet ?"
Natuurlijk niet, schaap.
O". Het klonk teleurgesteld en nadenkend.
Dus je weet ook niet".
Wat?"
Nee, niks". Zegjo, jfj hebt ook een
een ".
Een vrijer, bedoel je".
Ja, een vrijer". Ze dorst nooit goed zeggen:
vrijer". Het klonk zoo eigenwijs, vond ze,
omdat ze nog maar zoo'n kind was.
Ja, zei Jo, maar gisteravond hebben we
ruzie gehad. Heb je me niet hooren schelden ?
Hij zei nog: meid, schreeuw Nel niet wakker".
Zei hjj dat heusch, kent hij me?"
Of hq je kent, hij vindt je een schatje.
Maar misschien komt hij nou wel nooit
meer terug, 't Zal mij benieuwen, vanavond".
Nel zette haar oogen wijd open, zooals ze
dikwijls onbewust deed, wanneer iets haar
boeide. Ik heb er doorheen geslapen", zei
ze, als verontschuldigend. Denk je dat hij
dat hij nu niet met je wil trouwen ?" Weet
ik het?" Nou, 't zal wel losloopen, hoor
kind, schrik je er van ; kijk die oogen eens l"
Toen probeerde Nel gauw gewoon te kijken,
want Kees zei haar ook dikwijls, van die
malle groote oogen.
Jo ?"
Ze moest toch weten van Pa.
Jo, heb jij de juffrouw wel eens gezien ?"
Wie jouw schooljuffrouw, nee, nooit.
Moet ik je eens uit school komen halen en
zoet aan 't handje mee naar huis nemen?
Wou je zoo'n klein kindj; wezen?"
Nee, ik wou dat ik groot was, zoo oud
als jq".
Dat komt immers van zelf, Je bent 10,
hé; nou, als je eenmaal 18 bent ".
Ja", zei het kind en zuchtte.
Aan tafel wilde ze er aldoor over beginnen,
maar Pa was zoo stil en Kees zei heelemaal
geen woord. Eerst had ze verteld van Jo's
ruzie met haar vrijer; daar hadden ze haast
niets op geantwoord. Ze hadden Jo ook niet
hooren schelden. Het kon hun zeker niet
zooveel K:helen, wat Jo deed; ze was ook
maar de meid. De juffrouw, dat was mis
schien wat anders. Toch dorst ze niet goed
weer beginnen. Maar hoe langer ze wachtte,
hoe naarder het werd, ineens je eigen stem
te hooren. Nu was het al zoo lang stil ge
weest. Zouden Pa en Kees wel aan iets
denken ? Het leek wel van niet. Hè, ze werd
warm in haar hoofd, door al dat praten
tegen zich zelf. Kon ze nu maar eens even
opstaan en water gaan drinken, maar dat
mocht nooit van Pa. De karaf stond zoo
vlak bij, zonde toch.
Wat zit je te wiebelen, kind", zei Kees,
en Pa keek heel even op. Ze vatte moed.
Zeg Kees, onze juffrouw, van school, zie
je, die gaat trouwen.
Hoe vind je het? Ze vertelde het in het
overbiflf uurl j e".
Zoo", zei Kees; jammer, hé, dat ze
weggaat".
Ja" ze voelde een groote teleurstelling,
omdat al het leuke nu ineens verteld was,
in zoo'n kort oogenblikje. Ze werd nóg
warmer, haar wangen gloeiden. En, wat gek,
haast moest ze huilen. Maar ze wist wel
hoe dat tegen te houden; haastig nam ze
een groote hap vleesch, en probeerde die
zonder kauwen door te slikken. Pa had
heelemaal niets gezegd; het was zeker erg
bespottelijk van haar, te denken dat het pa
zou rijn.
Dien avond maakte ze haar huiswerk voor
de juffrouw met groote zorg. Toen het af
was, keek ze voldaan naar het keurig be
schreven blaadje, maar terwijl ze haar
aardrijkskunde les leerde, bedacht ze ineens,
c at het nu de juffrouw misschien niet meer
zooveel zou kunnen schelen, of de kinderen
goed hun best deden. Ze keek op tilt het
boek, dat voor haar op den grond lag, en
legde haar hoofd op haar armen. Hé, wat
gaf die kachel een warmte; met dichte oogen
rolde ze zich een paar maal om, totdat ze
tegen de tafelpoot bonsde; ziezoo, nu had
ze meteen een steuntje in haar rug. Daar
bleef ze liggen soezen, tot Jo binnenkwam,
die haar zocht.
Nel, kind, waar zit je?"
Ik lig op den grond; ik lig hier zoo
heerlijk Jo; ik heb ook over jou gedacht".
Zoo; en over wie nog meer?"
Over pa en over alle groote menschen".
Ik zou maar liever naar bed gaan, dan
kan je droomen, Nelleke".
In de bo'engang liep Kees. Toen ze hem
een nachtzoen gaf, tilde hq haar op en droeg
haar naar haar slaapkamer)je. Ze juichte van
pret. Kees, je bent zoo vreeseiijk lang, pas
op, ik stoot mijn hoofd aan de deur;
haist stootte ik me, zeg". Hij Het haar voor
zichtig neer op het bed en stak de lamp
voor haar aan. Ze begon zich uit te kleeden,
langzaam en een beetje aarzelend, want het
was nog nooit gebeurd dat Kees op haar
kamertje bleef. Nu ging hq in de venster
bank zitten en staarde naar buiten. Ze had
gedacht dat hq wel weg zou gaan als ze in
b-d kroop, maar h i] kon niet eens zien hoe
ver ze was met uitkleeden. In het korte
witte nachtponnetje bleef ze nog wat treu
zelen, vouwde r>èel langzaam haar haarlint
op. De zij piepte, dat moest hij toch hooren.
Toen ging ze eindelijk maar in bed liggen
en woelde niet, maar kon ook niet denken
aan slapen. Ze had de lamp niet durven
uitdraaien; die brandde heel stil, zonder
flikkeren. En Kees, bulten den llchtschijn,
was als een onbeweeglijke, zwarte vlek, op
de lange, witte gordqnen.
Toen het een tijd lang zoo heel stil was
geweest, stond hq op en kwam op haar bed
zitten. Kees", fluisterde het kind. Nog zei
hq niets en keek haar voorbij.
IIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIllllllllUIIIIIIIIMIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIt
SPAAHSOH. ENGELSGH,
FRANSOH, OUITSOH oto.
Borlitz-School
Heorengraotit 451 H, 3286
Prect. Onderwijs door bulten), leeraren
IIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIII
Ze hield haar adem in.
Totdat hq vroeg: Ken je Ans de Steeg?"
en het was Nel of die woorden ver, heel
ver weg gesproken werden en heel verweg
ook zag ze Ans (ie Steeg, die de oudere
zuster was van haar vriendinnetje. Ze zag
haar staan, glimlachend, en zonder n ge
dachte bekeek ze haar gezicht.
Ken je haar, Nel?"
Ja".
Hoe vindt je haar?"
Lief en zoo mooi. Ze heeft erg veel
krulletjes, en ze speelt prachtig piano; maar
ze moet met dien ouwen mijnheer trouwen,
zoo'n komiek klein ventje, zegt Doortje.
Doortje is haar zusje".
Waarom moet ze?"
Dat weet ik niet, Kees. Misschien
misschien wil ze wel liever met jou trouwen".
Ze keek hem in groote spanning aan. Zijn
gezicht was een beetje treurig, vond ze. Ze
wilde haar hand boven het dek halen en
hem streelen. maar ze dorst niet goed. Wat
zou hq nu verder zeggen over Aas, en over
trouwrn ? Toen gaf hq haar een zoen,
mompelde iets, en liep meteen de kamer
uit. Ze zag hoe hij zich in 't voorbijgaan
aan twee stoelen stootte.
Stil bleef ze liggen en voelde zich heel,
heel klein en onbeduidend, bij al die groote
menschen. De groo'e menschen leefden zoo
anders, ze deden zooveel meer dan
kinderen. Ze dachten allemaal aan trouwen,
of ze gingen dood, zooals moeder of
of . Ei zij wist het heelemaal niet eens.
Haar groote oogen waren wijd open, als in
schrik. Ze voelde geen moeheid, ze dacht
niet aan de lamp, die nog altijd brandde.
Ze dacht aan de groote menschen. Eindelijk
viel ze in slaap en droomde.