20 Sept. '19. No. 2204 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND Madame Breshkovskaya. Een vrouweportret, zeker. Wie er goed naar kijkt, kan dat wel zien. Het stelt eene vrouw voor, die de helft van haar leven in russische gevangenissen en Siberische ballingschap heeft doorgebracht, en nu Amerika bereist omdaarde menschen op de hoogte te brengen van Russische toestanden en hulp te vragen voor vier millioen onverzorgde russiache weezen. In den loop van een voordracht te NewYork zelde zQ: Ongetwijfeld zal Rusland in staat zijn, het rechte pad te vinden. Maar het bloedig lijden dat daar werd en wordt geleden, zal, in zijn vollen omvang nooit aan iemand beter bekend zijn, dan aan millioenen russische moeders en weezen. Overstroomd door bloed en tranen, klaagt Rusland haar nood aan de wereld. De russische natie is een levend weien; haar martelingen mogen niet maar in koelen bloede worden aange staard als een merkwaardige proefneming op het gebied van sociale evolutie. Elke porie van haar lichaam zweet bloed uit. De ziekte, die niet bq tijds gestuit werd, zal nu, vrees ik, jaren duren. Alleen door onafgebroken, zwaren arbeid kan Rus land tot de normale toestanden teruggebracht worden, waarin het zich, twee jaar geleden, een heel korte poos, in Maart 1917, bevon den heeft." Voor die Maart-revolutie voelt mevrouw B. sympathie. Met het oog daarop laat zij zich den naam van Grootmoeder der Rus sische Revolutie" welgevallen. In diédagen was er werkelijke vrijheid in Rusland. Het liet zich toen aanzien dat onze jonge Republiek alle mogelijkheden aanbood tot vreedzame ontwikkeling, en den vrijen opbouw van haar toekomst. Ik kan veilig verzekeren dat de Maart-revolutie de mooiste en meest rationeele omwenteling ter wereld is geweest, in hoofdzaak resultaat van de partij der SoclalistlschRevolutionairen, wier programma sinds meer dan een halve eeuw den grondslag heeft uitge maakt voor een organisatie, die geschikt zou zijn om de wenschen van de meerderheid der russische natie te bevredigen." Maar dat was heel iets anders dan het tegenwoordige Bolsjewisme l Dienaangaande verklaarde mevrouw Breshkoskaya aan eenlge amerlkaansche persmannen : GIJ beschouwt Rusland verkeerd. Niet heel Rusland is in wanorde; alleen enkele provincies. Rusland is meer dan Petrograd en Moskou en Klef. De kozakken willen niets liever dan orde. In de ordelooze pro vincies verlangt de landbevolklng vurig naar een vrede, waarin zij rustig aan het werk kan blijven. De grootte massa van het russische volk snakt naar vastigheid en doet al haar best om daartoe te geraken. Ik ge loof niet dat gij de oorzaken van het rus sische Bolsjewisme begrijpt. Hier in Ametika GERANIUM De deskundige lezer begrijpt dadelijk, dat ik Pêlargonium bedoel. Er zijn van die naamsverwarringen in de volkstaal en in de wetenschap. Die worden nog al eens dik wijls recht gezet, maar 't kan jaren duren eer het juiste woord het juiste gebruik vindt en meestal lukt het heelemaal niet. Denk maar eens aan rock en kraai en aan het berucht drietal Accacia, Robinla en Mimosa. Tegenwoordig behoort ledere Hoogere Burger te weten dat Geranium de wetenschappelijke naam is voor een ge slacht, waarvan vele soorten in ons land iri het wild voorkomen en die dan in het Hollandsen ooievaarsbek" heeten: zachte oolevaarsbek, beemd-ooievaarsbek, kleine ooievaarsbek enz. De sierplant, die alge meen Geranium genoemd wordt, verschilt in menig opzicht van die plantjes en be hoort dan ook tot een heel ander geslacht, dat Pelargonium heet. Het gekke van het geval is nu weer, dat Pêlargonium letterlijk ooievaarsbek beteekent en dat wij Geranium met kraanvogelbek zouden moeten vertalen. Het best raken wij uit de verwarring door voortaan de sierplant maar braaf Pelar gonium te noemen, dat doen reeds alle tuinbazen, tuinknechts, tuinders en bloemis ten en eigenlijk had ik dan ook maar moeten beginnen met Pelargonium boven dit opstel te zetten. We i uilen nu verder maar doen, alsof het er stond. De tentoonstelling van kamerplanten in Ons Huis geeft mij aanleiding om het een en ander te vertellen over deze aloude zou zich dit verschijnsel nooit in dienzefden vorm voorgedaan hebben. De psychologie van den oorspronkelQken russischen Bolsjewist is een reactie op eeuwenlange onder drukking. Hij heeft een ideaal geërfd, en ziet niet in, dat hfj nu bezig is de ne terreur in plaats van de andere te stellen. Als hij zegt: niemand mag een stem in de regeering hebben, die niet met zijn handen werkt, dan vergeet hij dat er vele (soorten van werk zijn, allen noodzakelijk voor het welzijn van Rusland... Doch er is n ding dat de Russische natie nooit doen zal: zfj zal nooit terugkeeren onder monarchale overheersching. ZQ zal zich haar eigen republikeinschen re geer In gs vorm scheppen: langzaam maar zeker. Want de Russen zij n heel verstandig; en bij tijd en wijlen zult gij ordelijke toe standen zien verschijnen en een hooge be schaving in plaats van den tegenwoordigen chaos." En ter explicatie voegt zij er aan toe: De Bolsjewisten zijn sterk beïnvloed geworden door dultsche agenten. Deze wisten zich den steun van vele onwetende, ongeletterde, russische boeren, te verzekeren, door de belofte dat zij hun land zouden geven. Toen de Bolsjewisten de macht in handen kregen, vergaten zQ deze belofte en zochten steun bij gevangenen, die zQ (zonder schifting!) loslieten, Moordenaars van pro fessie bedrijven al de gruweldaden, waar over zich de buitenwereld ergert. Geletterde menschen, b.v. onderwij zers,worden vervolgd en gevangen genomen, als zij geen trouw zweren aan het Bolsjewisme. Sinds meer dan een jaar zijn de scholen gesloten en is er geen uitzicht op verbetering." G. C. Fransche Modes Centraal-theater Eens zal wellicht de modegeschiedenis, de Parijsche mode van na-den-oo log, ver melden als daverend van rijkheid". Doeillct, Lanvin, Premet, Martial et Armand, Worth en Redfern zijn naar Amsterdam gekomen, en hebben ons haar laten zien. Vier dagen lang, in 't Centraal-theater, dat, door Max van Gelder met bloemen en planten en oostersche weelde van tapijten, herschapen was in 'n mode heiligdom. De Amsterdamsche vrouw heeft met 'n potlood j e in haar geglaceerd" handje (?want zie je, je voelde zoo, dat je er keurig uit moest zien als je daar zat"), de geprefereerde" namen in 't programma aangestipt. De namen van de kostuums, die de zes mannrquins, triomfantelijk bewegend bfj de orkestmuziek, met een niet verwelkend air van levensgelukkigheld", voordroegen. Want Worth en Redfern en de andere modevorsten schenken elk kleed 'n karak teristieken titel, die niet alleen voor 't model kenschetsend is, maar ook voor de wijze waarop het door de mannequin gedragen wordt. Of zoudt ge denken, dat kostuums als Pëcheresse", als Gioconda", als Figaro", als Plule d'or" en Collégien", allen met een zelfde houding, van ditkostuum-heb ^k-even-te-buurten"... gedragen kunnen worden?.... Drie uur lang, eiken middag, zat het toeschouwsterlje neer, en ze moest wel 't volgende leeren... Ten eerste: dat de gladde recht-heid der mode totaal verdwenen is. Er is nog de engheid van 't uiterst ranke en ralde" corsage; doch de ruime mouw zelfs iets als de ballon-mouw, maar dan reikend tot den pols, kondigt zich aan. En omlaag is 't al breedte en vordert de machtigste looppasbekwaamheid..." De rokken, met breede heuplijn, met zakmotlef of vleugel"-lfjn-opgezet, zijn zér veel wijder geworden?, ja Lanvin verraste ons zelfs met een crinoline! En de draagster, die het effen zwarte zijden, rond-gedecolleteerde, kortmouwige kostuum droeg, bij een zwarten tricorne-hoed, was met haar vroolfjk gezichtje en in 't ceintuur 'n kleine toef rozeroode rozen, als 'n wonderfraal, duister maar seduisant! figuurtje, uit'n wonderfraai, schilderij... Vol eenvoud, naar tint en coupe is het wandel-kostuum. De bruine nuances, de grijzen, de mos-groene en ook de gedempte ruitdessins overheerschen. Maar stralend van tiet mag de vest-blouse zijn, die In sneeuw-blank satijn of citroen gele jersey zijde, of in blauw en wijnrood velours, of in schitterend brokaat, zich schuil houdt iiiiiiiiiimiimi iiiiiiiuiiiii iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiii n lievelingen van de bloemenmarkt. Ik geloof niet, dat er een sterker en geduldiger plant bestaat. Een goede Pelargonium is volkomen ongevoelig voor stof en droogte, kan er best tegen dat men een week vergeet, de potjes water te geven en maakt in het geheel geen aanspraak op afsproelen of afvegen, zooals dat met zooveel andere planten gebeuren moet. Besnoeiïng en insnijden schijnen hun levenslust te vermeerderen. Alleen zijn re niet tegen sterke vorst bestand en moeten daarom in een tamelijk vorstvrij hoekje overwinteren. Het hindert echter niet dat ze dan al dien tijd geen water krijgen, zelfs kunnen ze dan hun grond wel missen en maken een soort van winterslaap door, juist in den tijd, dat ze in hun eigenlijk vader land in vollen bloei zouden staan. De Pelargoniums toch komen in verscheidene soorten in het wild voor in Zuid-Afrika en overigens nog maar op enkele andere plaatsen van de wereld. Ze groeien daar niet alleen in het bevoorrechte gebied van Kaapstad en den Tafelberg maar ook in de Karros en het woestijn gebied van de binnenlanden. Er zijn er dan ook onder, die in den regenloozen tijd eenvoudig hun be staan staken en met de eerste lenteregens plotseling voor den dag komen in volle praal van blo-m en blad, terend op de voorraden die ze opgehoopt hadden in het knolvormige onderstuk van den stengel. De soorten, die wij op onze balcons, in onze vensterbanken en bloembedden kweeken, zijn wel niet zulke echte woestijn planten, maar het slfjmgehalte van hun dikke stengels en de bekleeding van kleine klierhaartjeskunnen toch beschouwd worden als aanpassingen aan een droog klimaat, het zijn werkelijk Xerophiten. Van de honderd en zooveel soorten, die daar aan de Kaap groeien zijn onder de stille gedektheid van den mantel. Het nleuw-modisch manteltje, dat de lange redingote IQ n volgt en zich van het tot dusver modieuze ceintuur ten eenenmale heeft bevrijd. Volumineus zijn de wandel-mantels met hunne zeer breede schouderkragen en hunne kimono-lijnen, die zich aan de modellen der kostbare bontmantels herhalen. Er bestaat een voorliefde voor een soepele, zijden-,voerins;"-mantel (zoete lieve Gerrltje hoeveel zal alleen deze voering reeds kosten?) waarop dan, met zeer smalle tusschenruimten, bont-bandeaux ge hecht worden, die In fraaie herhaalde reep"l(n, het geheele mantel-figuur-bezetten. Een uiterst elegant denbeeld, dat de draagster sierlijke soepelheid van lijn waarborgt. Hoe spoedig ziet men er in 'n geheelen bont mantel niet uit als beerenleidstertje", of nog erger als Bruun, die beere" zelve! Toeschouwstertje, dat studeerend toezag, heeft verder kunnen opmerken... Hoe waar het is, dat bij elke vrouw een bepaald type van kostuums behoort. lke mannequin triomfeerde in een bepaald genre van toilet. Het lange, spitse, blonde mademolselletje van Doeillet met haar haaksche" polsjes, haar schrijdende tred en jongens achtig lachje, declameerde 't allerbest het blauw met rood-schotsche wandelkostuum, met blanke zijden blouse, het z.g. Figaro kostuum. Wat fijntjes en hoog in de norsche, kloeke, bontmantels, leek 'n rijzig boom stam met je in heifst-tint, In 't geel-bruine kostuum met grijs bont, dat Avenue du Bois" heet. ... En leek in 't gulden Shéhérézade-avondtoilet 'n slanke, pimpantc pistache. Of wilt u... 'n vreemd ge vederd vogeltje? De serieuze, donkere mannrquin van Worth was als 'n roman-figuur in den kers-roodh'uweelen kimono" avondmantel met zijn gitten-heup-glans en 't struische, daarbij behoorende kers-rood-fluweelen toilet, met zijn Stuart-lijnen... diep decolleté, btj hoogen, vorstelijk opstaanden kraag beneden 't strenge kapsel. In het Plule d'or"-kostuum, een kostuum dat al davering van goud en goud trilling was, bleef ze... ernstige, gebiedende figuur; de prinsessegestalte met Grleksch kapsel, die haar geheele omgeving domi neerde dus ook, en zelfs de brille van haar machtig kostuum. Vergeten we wijders niet het zwart-fiuweelen avondtoilet ( Dernlère Heure"), met zijn schouderbanden van blauw-velours, zijn brllliante blauwe heup plaques en zijn bij behoorende blauwe veerenwaaier. Welkeen virtuoos kleuren en vrouwenkenner?is Worih, die dit kostuum ontwierp!! Redfcrn's mannequin vertoonde ons de nieuwe mode-houding, die ik 't liefst l'allure centattre" zou willen noemen: Ctanement, het bovenlijf naar achteren gebogen, alsof het in den zadel zat op het fi er-stappende onderlijf. Een Juno-figuur, deze mannequin, die subliem de keizerlijke, avondtoiletten met hun machtig décolleté, hun vlammengloed van goud en zijde lamé-stof droeg, en bij wier triomfantelijke verschijning, het zwarte aigrette hoofdstel", dat links den blonden kop sierde, fatalement" goed paste. Tot de opmerking gekomen: er is bij het moderne avondioilet met zijn driest décolleté, zijn dunne, ranke, wondelijke sleeplengte zijn rokken-doorzichtigheid.korthfid en zijn mouw-loosheid, nog iets anders noodig dan een welgevulde-gestalte. 11 nous faut aussi... un nez: een physionomie met 'n uitgesproken profiel en sprekende neuslijn, die met gezag, met de impertinentie van een kapitein, hoog en statig van boven af het wonderlijk-fantastisch scheepken" dat uwe verschijning is, domineert en schijnt te besturen. Wie de mannequins heeft zien bewegen, zal me begrijpen. Zonder een air fanfaron et impérial" zijn de nienwe avondkostuums niet te dragen l De mannequin van Premet met haar bruine dolle haren en lieve oogen; bewees 't beste, hoe zeer men aantrekelijk kan wezen, zonder bepaald mooi te zijn. Ze was de figuur voor Premet's geestige pakken met Apache"-allure... voor zijn bont-fluweelige jacquet-kostuums. Voor het exquize ontvang-toilet (chateialne") met zijn combinate van meeuw-grijs en nigger-bruin onder meeuw-grijzen hoed. En met hoeveel ras droeg ze het dazzling -wit en geel avondtoilet (?Gala"), en dat andere Majestueux' genaamd, dat als 'n maan nacht was: Paarsblauwe slippen tulle, over blank satijn! Een hand l ge draagster van schilderachtige" karakteristiek was de mannequin van Lanvin. het er maar een sluk of vier, die ons de velerlei vormen van sierplanten hebben be zorgd, 't Is nog al merkwaardig, dat vooral Engeischen zich met het invoeren en kweeken van Pelargoniums hebben bezig gehouden en dat nog al in den tijd toen de Kaap nog Hollandsch was. De hang-pelargonium, kruip-pelargonium of klimopblad-pelargonsium (P. peltatum) is Ingevoerd door de Duchess of Beaufort in 1701 en dezelfde ondernemende dame heeft ons in 1710 ver rijkt met de Pelargonium zonale, dat is de Pelargonium met de mooie kleimanden langs de bladeren, die in zoo velerlei be langwekkende verscheidenheid gekweekt wordt. Reeds vroeger was de grootbloemige Pelargonium ingevoerd, of tenminste som mige soorten, die met de eigenlijke P. granMen denke van de modellen: Douglas, Michael S'rogoff, La Gioconda, Casanova, Fedora, Byzance, Resurrection. De blonde afgeiante van Martial et Armand ten slotte, was wellicht de meest Ideale" voordraagster van elk toilet. Geen affectatie,... een ongedwongen, sierlijkheid, die de lijn en de stof van elk kostuum tel kens weer op 'n andere, weeke, maar veer krachtige wijze scheen te savoureeren, en dat door een houding van genotrijke rust, verried, waarover heen het toilet zich in al zijn schoonheid rekte, en drapeerde en plooide.. . Men denke aan haar wijze van dragen van Martial et Armands prachtige wit en zwart en grijs en lila vondsten, met bizarre kraag-modellen, en vooral van 't schitterend blank zijden avondtoilet met git ten halsomranking en zwart fiuweelen rokgarneering. Wat leerde Toeschouwsertje misschien - Nog meer? Dat de Parisienns meesteressen zijn in 't pittige gaan; en dat Ie sourire parlslen..." onnavolgbaar is, omdat hij is zoowel grootelfjk coquet als... kinderlijn vriendelijk. YVONNEDE TESSAN Het Feest" van den Nederlandschen Bond voor Vrouwenkiesrecht. I. Doorsnede van een bloem van Pelargonium; bij a de bodem van de honigspoor. II. Vruchtje van Pclargonium. Ik zou kunnen vertellen van de statige matror.es, de welbewuste dames van ontastbaren leeftijd, de snoezige meisjes in het rose en wit, tusschen welke een enkele man, in de veilige hoede van zijn ega was ver doold. Ik zou kunnen vertellen van de on misbare thee en koekjes, van de liedjes en voordrachten, van het strijkje en de licht beelden, die er waren als op iedere fancy-fair, ais op iedere weldadigheidsvoorstelling. En dan zou ik inderdaad den feestavond hebben verslagen" (als de reportersterm luidt), waarmee de Nederlandsche Bond voor Vrouwenkiesrecht het feit herdacht, dat de Nederlandsche Vrouw nu eindelijk, na vele jawn strijd, het actieve kiesrecht heeft ver overd. Jeltje de Bosch Kemper, een der pioniersiers van het feminisme in ons tand, waardeerde feestvierlng ten volle, volgens de getuigenis van de voorzitster der Afd. Amsterdam, die de feestrede uitsprak. Feestvieren is een heerlijk ding". Ja feest vieren is heerlijk, als 't geschiedt in volle overgave, in gloeiend enthousiasme, in ver rukking zonder beperking. Maar waar was hier de overgave, het enthousiasme en de verrukking? Hebben de voorbijgegane oorlogsjaren het geloof en het veitrouwen in ons gedood, het geloof en het vertrouwen, dat de oude ren tenminste overtuigde van de werkelijke waarde van politieke reehten? Waarom klonk er geen kreet van verontwaardiging, toen Mej. Dr. Baale sprak van de groote macht, die het kiesrecht voor ons kan zijn, om te strijden tegen voorstellen, welke zoo ont zaglijk veel van de materleele maatschap pelijke voordeden, door velen van ons sinds jaren zonder nadenken aanvaard, zullen vernietigen? Ik zag niemand bewegen, toen Dr. Baale het voorstel memoreerde, dat afzonderlijke opleidingsscholen voor hulp-onderwijzeres sen bepleit, waardoor haar diploma nog minder waarde krijgt dan dat der bewaar school-onderwijzeressen. Ik zag niemand zich weren, toen gewaagd werd van hei gezinsloon, dat den man slechts erkent als hoofd van het gezin, dat geen rekening houdt met de veranderde maatschappelijke omstan digheden en met geweld de vrouw terug wil dringen naar een voorgoed verdwenen tijdvak. Gelijk loon voor gelijken arbeid" werd door al die vrouwen niet gevoeld als een eerste maatschappelijke eisch. Want ze luisterden en reageerden niet. Of is het, dat er diep in ons de overtui ging leeft, dat deze materieele eischen, welke ook het leven der mannen in de laatste eeuw hebben beheerscht, inderdaad niet de grondslagen zijn van ons leven. Zou de machteloosheid der volkeren om zich vol gens hun werkelijk inzicht, mét politiek te verzetten tegen den wil der machthebbers, ook de vrouwen de aog onbegrepen winst hebben gebracht van een zuiverder inzicht in de eig-nlQke leidende machten van het maatschappelijk leven ? Laten we vertrouwen, dat na de ineenzakking, waarvan de feestviering, die geen feestvierlng was, maar slechts een theeavondj; met weemoedige herinneringen aan iMiMiiiiiimiiiiiiiiMMiiiiiiiiMiiiiMiiitiinniiiiiimnmniimiiiminmini deflora gekruist, al de grootbloemige Engeische Pelargonium hebben opgeleverd. In 1774 volgde dan de welriekende P. graveolens, die beschouwd wordt als een van de stamouders vau de variëteiten, die in Algiers in het groot worden verbouwd ter wille van de fabricatie van Geraniumolie, een verwant en surrogaat van rozenolie. De Pelargoniums zijn vooral mooi als kleurmassa, zoowel van bloem als van blad. Toch loont het ook de moeite wel, om eens een bloem afzonderlijk te bekijken. Er zijn vijf bloembladeren, die niet in een regelmatigen vijf hoek staan, maar min of meer gemakkelijk zijn te scheiden in een groepje van twee en een groepje van drie. Dat t wee tal verschilt meestal in vorm en kleur van de drie andere en vertoont vaak een bijzon dere teekrning, een aanwijziging, dat zij met hun beldjes een geheimpje verbergen. Inderdaad vindt ge tusschen die twee kroonblaadjes, aan den voet van het kelkblad, dat daar zijn plaats heeft, een kleine donkere opering het begin van een kanaal, dat zich langs de bloemsteel een centimeter of twee soms merr, soms minder, voortzet en dat niets anders is dan een honingreservoir. Het ligt nog al verborgen, maar als ge eenmaal weet waar het zit, dan is het aan den buiten kant van de bloemsteel toch wel duidelijk te zien en veelal eindigt het in een klein knobbelt je. De honig erin is voor de meeste insecten onbereikbaar, doch een vlugge vlin der, die ook nu, in September rondvliegt. weet er wel raad mee. Dat is de meekrapvlinder of zwaluwstaartje, Macroglossa stellatarum, het vlijtigste lid van de beroemde familie der sphinxen of Pylstaarten, een grijsbont oranjeachtig wit gevlekt, dik druk vlindertje. Hij vliegt wel overdag, maar liefst 'savonds. Een paar jaar geleden waren er in Amsterdam zeer veel en dan kondt ge ze zien zweven voor de pelargoniumbloemen terwijl ze bliksemsnel en heel kort hun lange tong in dat honigkanaal staken zonder zich op de bloem neer te zetten. In verband hiermee is het wel van belang, dat sommige tante Stastok en de haren, de fatale beken tenis bracht, een herleving zal komen, waarbij met alle factoren, die de mannen en vrou wen vereenigen en scheiden, rekening wordt gehouden. Ro VAN OVEN Lid van den Ned. Bond voor Vrouwenkiesrecht. jiifiiiiKummriiiiiiiifimifiifiiiiii INGEZONDEN Och, och, die arme onderwijzers! Alles wat aan ons volk ontbreekt wordt aan hun geweten. Is de jeugd baldadig op straat, dan hooren wfj de klacht: kan men op school de kinderen niet leeren zich beter te gedragen?" Zingt het volk op straat hie ha ho, inpfaats van een mooi lied, dan zegt men: .dat komt van 't slechte zangonderwijs in de lagere school." Weet mevrouw Mien Sijbrand! uit ervaring dat er zoo slecht wordt ge zongen in de scholen? Heeft zij genoeg zanglessen op lagere scholen bijgewoond om tot die conclusie te komen. Ik geloof het niet. Zij gaat af op wat zij op straat hoort. Dat dit Inderdaad dikwijls bedroevend Is geef ik volmondig toe. Maar dat komt niet van het slechte zangonderwijs op de lagere scholen. Daarmee is het heusch zoo treurig niet gesteld als mevrouw Sijbrandi het wil doen voorkomen. Het systeem hoe harder hoe beter" moge vroeger gevolgd zijn, daarover zijn we nu reeds lang heen. Ik durf met zekerheid beweren dat er tegenwoordig meer scholen worden gevon den waar goed, dan waar slecht wordt ge zongen. Dit komt doordat men er hoe langer hoe meer toe komt de zanglessen te laten geven door diegenen van 't personeel die muzikale ontwikkeling bezitten. Dat is de richting die wij uit moeten en die wij ook uit gaan. Verandering van examen-eisenen geeft ons niets. Men zou die eischen toch Immers nooit zoo hoog mogen stellen, dat zij een niet-muzikaal iemand zouden be letten onderwijzer te worden. Waarom er dan op straat nog zoo weinig gezongen wordt? Ja, daarop moet ik't ant woord schuldig blijven. Na die mooie aubaden op Koninginnedag viel het mij op dat de kinderen, op weg naar de Hertenkamp, niet beters wisten te zingen als: Oranje boven, leven Willemien." Maar nu zal er toch nie mand zijn die dat durft te wijten aan 't slechte zangonderwijs op de lagere scholen. 't Is zeker waar dat alom in 't tand wordt gewerkt voor verbetering van den volks zang. En die verbetering komt er ook stellig. Maar wij moeten geduld hebben en ons niet voorstellen, dat een zoo ingeworteld kwaad In enkele jaren kan worden ver beterd. We zijn op den goeden weg en ik maak mij sterk dat mevrouw Mien Sijbrandi over een jaar of tien zal merken dat zij eenlgszins voorbarig is geweest met haar pessimistisch oordeel over onzen volks zang." C. J. M E ij E R Oud-onderwijzeres aan de Bloemendaalsche Schoolvereniging. Gediplomeerd onderwijzeres voor kinderzang. iniiiimii minimin iMiimiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiii Daar wroet in mijn hart... Daar wroet in mijn hart een vragen: Wat hebt gij op aarde gedaan?" Daar knaagt aan mijn ziel een knagen: Hoe moet in de wereld gij staan?" Langs de wegen ruischen de hoornen, In de velden suizelt het graan, Binst mijn hof valt het avondlijk droomen In nedrigen schijn van de maan. Het is al zoo schoon en zoo simpel: Een groeien, een bloeien en... gaan, Maar ach, 's menschen aangezichtsrimpel Laat het leed van het leven verstaan. ANNA HONDIUS Illllllllllllliaiilllllllli iiniiiiiiiiliiiiiiiiiiiiilillliiiiiiiiii :: VERHUIZEN :: MEUBELS BEWAREN E. J. VAN SCHflICK BOQTHSTRRAT UTRECHT iiiiiiiiinniiiiiiiin Pelargonlumsoorten sterk riekende bloemen hebben, die vooral in den avond hun geu ren verspreiden als lokmlddel voor de nacht vlinders. Als die dieren ontbreken, dan zet onze Pelargonum geen vrucht, doordat de meeldraden lang voor de stempels rijp zijn en er dus weinig of geen kans is op zelf be stuiving. Heeft er wel bevruchting plaats dan vormen zich lange spitse vruchten, juist als bij de andere leden van de familie, de ooievaarsbek en de reigersbek, die aan den vorm dier vrucht hun naam danken. Wie zijn uitgebloeide Pêlargonium bloemen niet afknipt om de netheid, kan die vruch ten te zien krijgen en ook hoe ze bfj rijping uiteen springen in vijf stukken, elk met een staartstuk, dat zich kurketrekkervorming oprolt juist zooals bij de relgersbek, maar met minder windingen. Dat staartstuk is ook heel mooi behaard, krult of ontrolt ztch bij wisseling van droogte en vochtig heid en boort zoo het eigenlijke zaad den bodem in. De vreemde kaapkolonist ge draagt zich dan ten slotte gelijk het gewone Hollandsche plantje. Men wint echter niet veel zaad van Pelargoniums of 't moest alleen om kruising te doen zijn. De vermenigvulding geschiedt door stekken en iedere bloemenliefhebster kan u vertellen, hoe gemak kelijk dat gaat, mits men zich eenige zorg getroost. En zoo komt het weer, dat die mooie planten zoo goedkoop zijn. Voor een kwartje had je vroeger aan de bloemenkar al een mooie Geranium; ik bedoel Pciargonium. JAC. P. T H ij s s E Tentoonstelling van Kamerplanten in Ons Huis" zal voor 't publiek toegankelijk zijn op Zaterdag '2Q en Zondag 21 Sept. van 10-5 en van 7 10 uur.