27 Dec. '19. No 2218 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND ?rkend ?!? het beste varstMrkingwnidd*) voor Z*nuw»n «n Lichaam. Onze Keretvterfag 't Wordt Kerstmis l In de steden Is 't al blQheld. Daar schit teren vór de wlnkelramen de groene dennen in hun gouden lichtkleed. Ze glanzen meer dan ooit te voren, hierblauw, ginds rood, elders geel. Doch het zuiverste licht geven de wit-flonkerendeboomen. Die kransen van reine llchtstraling, ze hebbed ons zooveel te zeggen. Juist dit jaar l En al de Hefdegaven die nu de hoornen in de winkels sieren en die in veel intiemer sfeer, in het hulsge zin, de kinderen verheugen zollen, ze geven ons zooveel te denken, juist dit jaar! 't Wordt Kerstmis! Hoort de klokken! Ze luiden over de gansene aarde. Ze brengen de klanken van lief de, van vrede tot In het grootste paleis, tot in het armoedigste stulpje. Oud en jong gaan naar de bedehuizen om daar te voelen de groote saamhoorigheld, de broederschap, de naastenliefde die den oorlog te niet zal doen en den etuwigen, duuzzamen vrede op aarde zal brengen. Kerstmis! Het feest van Christus geboorte! ? Het feest van de, zonnewende l Heerlijke bood schap! Na de bange du'sternis der tQden, de stormen die over zoo vele hoofden zijn heen gegaan, de koesterende stralen van de gouden ton, .die dag aan dag meer licht en warmte zal geven, die de aarde zal verjongen en ons de vreugde zal brengen van het opnieuw ontkiemend leven van al wat daar groeit en bloeit In de natuur. Dat is de belofte van 't heilige Kerstfeest, die haar voltrek king vindt In 't Paasch- het Lentefeestl Zoo maken wQ ons dan op om Kerstmis te vieren. WQ vrouwen allen, leder op onze !ltQ)IINKLUKEKWEEKE.IJi f noERHEin" l | B. RUYS - Dedemsvaart] 26 Hectaren met vaste planten, Rozen, l Rhododendrons, Coniferen, Heesters! Catalogus 1920 verschijnt eerstdaags en \ is op aanvroeg verkrijgbaar \ HOE HET WEENSCHE KINDJE KERSTFEEST VIERDE Een Kerstvertelling door A. B. VAN TIENHOVEN (Teekenlngen voor de Amsterdammer" van Netty Heyllgers) ? Het Kerstmannetje was weer op aarde verschenen om onder de feestelijke kerstboomen zijn goede gaven te brengen. Wel gemoed ging hQ op weg in zQn roode pQ en den kap over het hoofd getrokken en den altijd vriendelQken lach op zijn goedig ... welgemoed ging hQ op weg... oud gelaat. In zijn sneeuwwitten baard glom de Qzel en de vorst bevroor zijn adem in de witte haren van zQn snor. Maar al die kon deerde hem niet, want daar was bij Kerstmannetje voor en hQ had een heel warm hart en een warm gemoed. De laatste jaren had bQ bij zQn tochten over de aarde ernstig het hoofd geschud, als h| de oorlogsverwoestingen zag en de haat die de menschen elkaar toedroegen, en het laatste jaar was de oorlog al voorbQ; maar hQ had gedacht: Er is toch nog lang niet de vrede, zooals'Ik dien bedoel. Nu hoopte hQ, dat de menschen wel een beetje van den gruwel zouden bekomen zQn en dat er na het eerste vredesjaar wel wat meer zachtheid en liefde onder de menschen zou zQn gekomen. H| dacht aan alle kinderen, die hQ ge lukkig kon maken en met overtuiging in hun hart vrede op aarde zouden zingen. Want uit de kinderen moesten de men sehen groeien, die een betere wereld moesten helpen maken. Daarom hield hQ zooveel van kinderen en bracht hQ hen graag lekkers en speelgoed. Maar ook dit jaar bracht hem een teleur stelling, want hQ zag, hoe de volken, die wQze. Meer dan ooit. Juist dit jaar! Want in ons midden toeven honderden en nog maals honderdenjklelnen, die koestering, ver warming van noode hebben, wier oogen zullen glimmen bQ 't zien van het reln-flikkerende kaarslicht van den Kerstboom, die bigde zelfs de kleinste kerstgave zullen aan vaarden. Den tweeden Kerstdag zal gewijd zQn aan den arbeid. In geheel Nederland wordt door vele vakmannen overwerk" verricht uit naastenliefde. Wat doen wQ vrouwen daartegenover? A l'! e vrouwen In Nederland? Jong en oud? Hebben wQ geen rappe, vaardige vingeren als 't er op aan komt, om te naaien, te breien, te haken voor hen dl gebrek IQden en 't noodlgste missen? 't Is onze handenarbeid die gevraagd wordt. Dat de tweede Kerstdag t ons bijeen vinde met de taak, ieder n kleedingstuk te maken voor jongen of meisje van 1?16 jaar. Oaze lappenladen zQn vol, onze Meer en linnenkasten bergen afgedragen, ouderwetsche kleeren. Eén kleedingstuk wordt slechts gevraagd: n warme bouffante, n wollen rokje, n dikke muts, n stuk ondergoed. Doch van alle vrouwen in Nederland!*) 't Wordt Kerstmis! Een Kerstfeest in de ware beteekenis. Juist dit jaar! EL I S. M. ROGQE *) Zending aan mej. Cath. E. Kuyper 's Gravenhage met vermelding .Kerstgave voor Oostenrijk of Hongarije." IIIIIUIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII Babbeltje Kerstversiering Kerstfeest is zoo'n heerlijk feest. Zeg niet: .och, ik laat m'n kamers en m'n tafel deze dagen maar net zoo als vroeger... Wat doe ik met al die stofnesten" van vloeipapier en strikjes. Daar zit het 'm toch niet in l" Daar zit het hem wél in! Juist wél! Of voelt ge niet iets rooskleurigs over u komen, wanneer ge toch maar" besloten hebt om een enkel takje hulst aan de lamp te hangen? Zelfs al rolt er dan 's avonds een besje midden in de heilige erwtensoep van uw gemaal, waarover hQ als dan zeer onheilig zal toornen ? . . . Ik weet zeker, dat uw goede stemming er is, en blijft. Kerstfeest doet zoo vriendelijk denken. Laten we even het huls door-kQken, of we plaatsen voor kleine versieringen vinden. Is er een lamp in de hall ? Hang er een stolp van rood vloeipapier over, en een takje hulst onderaan. (Of neen : nog beter mlstletoe, want ik ben een koppelaarster). Wie liever geen roode vloelpapieren stolp maakt, kan onderaan de lamp een groote roode papieren Kerstklok hangen, met hulst takjes getooid. En wie heel ernstig" alleen maar volstaat! wil met een enkele twijg mistletoe, wete, dat rose of lichtblauw lint bQ de witte besjes, mooier staat dan het roode, dat voor de hulst gereserveerd blijft. In de hall krijgen alle kleine voorwerpen aan den wand hun losjes ingestoken hulsttakjes ; terwQl het smaakvolle oog in de kamer zelf, ook de noodlge plekjes wel vinden zal, die om hun hulsttakjes vragen. aHlllilimilllllllillimtllliiillllllliiiiiiiiimitmiliiiiiniiiiiliiiiiimliiilli met elkaar in oorlog waren geweest, de opbloei van het land voor elkaar onmogelQk maakten en hoe er nog groote armoe heerschte in de overwonnen landen, omdat de men schen er geen voedsel en brandstof en kleeren ingevoerd kregen en het geld er in waarde zoo was achteruitgegaan en het land zelf door burgeroorlog was geteisterd. Een paar tranen rolden langs zQn oude wangen, uit medelijden met die arme men schen, en werden prachtige Qsdiamanten In zQn witte baard. Wat moest er nog veel gebeuren voor hQ begrepen werd en voor zQn boodschap werd verstaan. In het kerstboompje, dat hQ bQ zich droeg, klonken de belletjes en de figuurtjes zacht en melodieus, toen hQ door het arme en gure land ging. Hoe verder hQ ging des te droeviger werd het hem om zQn oude hart. HQ zag prachtige kerstboomen met electrische lichten overladen als winkeletalages, met protsige glimmende figuren, die schit terden, vol gehangen, en dure cadeaux van goud en zilver er onder. Maar die kerst boomen waren van menschen, die gepro fiteerd hadden van de armoede en schaarschte en woekerwinsten hadden gemaakt in den oorlog en de hoogst noodige zaken voor afzettersprQzen hadden verkocht en zich hadden verrQkt door de armoe der anderen en meegewerkt hadden om den nood grooter en nijpender te maken. En zulke kerstfeesten bedoelde het Kerstmannetje niet, en het zingen dat de menschen deden, vond hQ, dat valsch en akelig klonk. ZQn hart kromp ineen toe hQ een groote stad bezocht, waar hongersnood heerschte en waar de kinderen geen eten hadden en zelfs geen kleertjes en geen vuur in de kachel, en waar dagelijks kleine jongens en meisjes van kou en honger omkwamen. Dat vond hQ veel erger dan wat hQ vorige jaren gezien had, want nu zag hQ hoe hard en versteend de oorlog de menschen had gemaakt. * Een klein meisje dat Mizi heette en in die groote stad woonde en ook aan alles te kort had en zwak en teer was van alles wat ze had uitgestaan, had heel schuchter aan haar ouders gevraagd, of het Kerstmannetje dit jaar wel komen zou. Ze kon zich niet indenken, dat er, waar van alles ontbrak en waar haar ouders zoo veel tekort kwamen, het Kerstmannetje die overvloed van lekkers en speelgoed zou kunnen brengen, die hQ andere jaren had gebracht. Haar ouders hadden op de vraag niet veel gezegd. Ze hadden te veel zorg aan hun hoofd om er over na te denken. Ze dachten alleen maar: hoe kunnen we voor kleine Mizi zorgen en maken dat ze eten krijgt om gezond te blQven en sterker te worden. Ze vreesden, dat het kind ziek wor den zou en misschien zou dood gaan, als het zoo bleef voortgaan met den hongers nood, zooals zoovele kinderen in de stad al gestorven waren, omdat er niet meer voor hen was, wat ze noodlg hadden. Toen kregen Mizi's ouders een voorstel, een heel ernstig voorstel.' Er was in Hol land een familie, die voor Mizi zou willen zorgen en haar opkweeken en goed doen. Ze praatten daarover. Het ging hen aan Tusschen twee haakjes: vergeet niet de Keukenprinses te verblijden met een mooie hulsttak voor haar keuken... l Wie een aantal tafeltjes met Kerstgeschen ken- aardig wil versieren, verzamele alle kleine fleschjes ( apothekersmodel!), die maar te vladen zQn en beplakke ze met rood vloeipapier. Om ze niet tuitelig te maken, doet men onderin wat wit zand, vult ze daarna met water en zet in elk fleschje een paar lichtkleurige kleine chrysanthen. Dit decoratief kan desnoods ook dienst doen voor een kleinere of grootere diner-tafel. En is, als ik eens plotseling zeer onpoëtisch mag worden, al mee de goedkoopste Kerstver siering, die ge bedenken kunt. Mogen we ten slotte drie verschillende aardige tafels voor u dekken? bestemd voor een klein Kerst-dinertje of soupertje? Het eerste plan luidt aldus: Zet op de wit gedekte tafel een glazen kom, met zand en water, en steek daarin een dicht en vroolijk woud" van hulsttakken. RQg dan een menigte roode hulstbesjes tot slingers en Iaat die slingers naar de hoeken van de tafel afhangen. Qe kunt ook roode kralen gebruiken. Er is nog een ander idee. In plaats van de slingers alleen vast te maken aan de hulsttakjes in de kom midden op tafel, en dan te laten afhangen over tafel, hecht ge ze aan de lamp (onder de kap), die boven de tafel hangt en bevestigt ze daarna aan de hulst-twijgjes van het pièce de milieu. De lampekap zelf draagt natuurlijk ook reeds hulstversiering en, de vier of vQf snoeren die er van afdalen, naar de opstaande hulsttwijgjes toe, maken 'n zwierig fan tastisch tff eet. Het tweede plan, is meer geschikt voor een tafel met veel jeugd er omheen. Midden op den disch: een houtblok, besprenkeld met zilverstrooisel", en daarop zittend een kabouter-popje met pikmuts. Uit zijn handjes vloeien roode linten naar de tafelhoeken. En aan die hoeken verheffen zich bakjes met pistaches, zelf gemaakt uit rood vloei. 't Mannetje mag desgewenscht midden In hulst tronen, en boven zijn hoofd prQkt natuurlijk ook 'n hulstversiering aan de lamp. Voor een gastvrouw, die van een niet te beladen disch houdt is de verslering van de derde taf il als aangewezen: Men neemt eenige meters helrood lint, en legt die kruiselings over de wit gedekte tafel, zoodat er b. v. een vler-en- twintig groote ruiten ontstaan. Middenopwordt dan een zeer groote, langwerpige- of ovale schotel met rood- en gouden pistaches gezet, die een allerfleurigst sierstuk vormt. Denk u op zoo'n tafel b. v. een blauw servies, en de stille praal van zilver en kristal, waarin het rood van de linten en van het midden stuk zQn glansjes werpt. Er is hulst aan de lamp, dus geheel zonder het mooie groen is het vele rood niet. Tenslotte moet ge weten, dat 't dezen winter juist mode is om op een zwarten velours-panne-hoed een enkel takje groen met roode besjes te dragen. Komt dat niet van pas!? Gelukkig Kerstfeest! YVONNE DE TESSAN het hart om het kleine meisje zoover weg te zenden. Mlzi was zoo zwak, dat moeder haar zoo graag zelf bad opgekweekt en versterkt, maar dat kon niet. Ze vreesden, 'dat het kind de reis niet meer doorstaan kon, en misschien ver van hen vandaan ziek zou kunnen worden en ze het kind nooit meer zouden terug zien. Maar ze spraken er ernstig over en zagen in, dat het moest en namen het verschrikkelijke besluit, om tQdelQk afstand van hun kleine doch tertje te doen. Mizi zei, toen ze afscheid nam en haar ouders haar naar den trein brachten, waarmede nog heel veel andere kinderen naar Holland gingen: Zou nu het Kerstmannetje wel weten waar ik ben en zou hij me kunnen vinden ? Ik denk het wel, troostte haar moeder en ook baar vader hoopte, dat het Kerstmannetje haar niet vergeten zou. Een week voor Kerstmis kwam Mizi in Holland aan. Ze kwam niet in huis bQ welgestelde menschen, maar bQ menschen, die van den verschrikkelQken nood in die groote stad gehoord en gelezen hadden en er toen aan dachten, hoe het zQn zou, als hun kinderen geen eten en kleeren en warme kachel meer hadden. En toen hadden ze gezegd, waar te eten js voor drie kinderen is er ook wel voor een vierde. De kinderen waren dol blQ, dat er een logeetje zou komen. De ... in de speelgoed kast gezocht . . . Teekenlng voor de Amstetdammer" van.Felix Hess Kerstklokken, klanken ruischend aan, Doe ons een wijle stille staan Strooiden we volgens wil van den Heer, Rozen van Liefde op aarde neer? Nieuwe Boeken van deze Week Verslag van de werkzaamheden der Centrale Commissie tot behartiging van de belangen der naar Nederland uitgeweken vluchtelingen. (Ingesteld bQ Kabinetsorder van 21 Sept. 1914, No. 222). Consequentie gevraagd l Een woord naar aanleiding van de Beweging der longGereformeerden", door A. Dorst. Baarn, Holland!* Drukkerij. ouders hadden zich opgegeven voor een meisje van zes jaar, van denzeifden leeftQd als hun dochtertje Marietje, omdat dan Marietjes kleertjes haar zouden passen. Marietje wilde ook wat voor het kindje doen en had dadelijk toen baar ouders haar het nieuws verteld hadden, in de speelgoedkast gezocht en een paar pop pen apart gelegd om het kindje te geven, Jantje, die zeven was, vond het jammer, dat er geen jongen kwam en hQ niets had om haar te geven, maar vond toch nog een paar prentenboeken. Hij vroeg aan zijn vader of het kindje misschien iets aan knikkers zou hebben, maar vader dacht, dat ze voor knikkeren misschien te zwak zou zijn. En Annie, die elf jaar was, had kleertjes genaaid voor de poppen, die Marietje voor het kindje had appart gelegd. En toen St. Nicolaas de kinderen goed had bedacht en ze veel lekkers gekregen hadden, legde elk van het zijne wat op zij, om Mizi te geven als ze er zQn zou. Mlzi werd dus met groote liefderijkheid verwacht. Met weldaden werd ze overladen. Maar ze kwam heel moe en zwak aan, en snoepen mocht ze niet, omdat haar maag weinig nog verdragen kon. Ze moest rust houden, eerst een paar daagjes op bed blQven en pap eten en uitrusten van de lange reis. Ze sprak een heele andere taal dan de kinderen, maar toch konden ze elkaar heel goed begrijpen. Jan gaf Mlzi de prentenboeken op bed om te kijken, en or) het laken voor haar lagen de mooi aangekleede poppen van Marietje. Maar veel drukte mochten de kinderen bij Mizi's bedje niet maken, omdat haar dat te veel vermoeien zou. Na drie dagen mocht Mizi al weer eens een paar uurtjes op. Ze speelde dan met Jan op den grond,met den spoortreln,dle reed van Den Haag naar Weenen, waar Mlzi vandaan kwam, of met Ma rietje met de poppen, waarvan er dan altijd een in bed gestopt werd, omdat ze zwak was en moest aansterken. Op Marietjes fornuis je kookten de kinderen dan samen pap voor het zwakke popje. Toen uu twee dagen voor Kerstmis alle kinderen naar bed waren zeiden de pleeg ouders van Mlzi tegen elkaar: Zouden we niet een klein beetje Kerst feest kunnen vieren, dit jaar voor Mlzi. Ze heeft dat thuis ook altijd gevierd, en nu is ze zoo ver weg en onder vreemden. We zullen er haar zoo'n geweldig groot plezier mee doen. We kunnen een klein kerstboompje maken met een dozQn kaarsjes en wat lekkers in zilver en goud papier eraan, en wat eenvoudige kerstfiguurtjes". En vader kocht een klein kerstboompje en wat verslering, en moeder zorgde voor het lekkers en voor een paar kleine cadeautjes. De kerstboom werd in de voorkamer op gesteld en de deuren gingen toe, want het moest een geheim blijven. Maar op Kerstavond gingen de schuif deuren open, en toen brandden alle kaarsjes in de met zorg versierden kleinen boom en de sneeuw op de takken, en de bolletjes en de zilver en goud papiertjes om het lekkers schitterden en fonkelden. Thans, nu de oorlog is voorbij, Zie ik een bonte droeve rij, Van menschen krank en kinderen kleen, Die worst'Ien met honger en dood gansch alleen. De ouden van dagen, ze buigen het hoofd, De moeders ze zijn als van zinnen beroofd ; De Kerstklokken luiden rustig en stil Als een lied dat in slaap hen wiegen wil. Kerstklokken, zangen van reine klank, Breng aan het Christuskind onzen dank, Dat Hij op deez' wereld Zijn stem deed verstaan, In broederliefde voorwaarts te gaan. Kerstklokken, klanken, klinkt voort, klinkt voort l 'f Menschdom heeft Uw roepen gehoord l BETTY ROSMANS JANSSEN illiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiMiHlilimillilHililiiiniitmiiiiiilHllilllllllllHllllllu Verzoeke alle stukken voor d« rubriek Voor Vrouwen" in te zenden Koninginneweg 93, Haarlem.. ta i>a na Annie, Jan en Maiietje hadden thuis nog nooit een kerstboom gehad, omdat er altijd St. Nicolaas gevierd werd. Ze keken met verukte blikken naar den prachtigen boom. Wat was dat mooi en feestelijk. Maar Mizi, die heel bang was geweest, dat er voor haar dat jaar geen Kerstmis zou zQn, nu ze bQ haar ouders vandaan was, werd stil van verrukking. Ze kreeg tranen in haar oogen, want ze was heel gauw aangedaan, omdat ze nog zoo zwak was, en de mooie boom deed haar aan thuis denken. Ze ging heel stil naar den boom toe, en toen ze er onder stond en in de lichtjes keek, begon ze met haar teere fflne stemmetje te zingen. Ze zong zuiver als glas en heel aandoenlijk: .Stille Nacht, Heilige Nacht". Zoo aandoenlijk zong ze dat de groote menschen ook even aangedaan werden, en heel gelukkig waren, dat ze dit mooie idee hadden gehad. Maar nauwelQks was het liedje uit, of daar kwam het Kerstmanaetje binnen. De anderen kenden hem eigenlijk heelemaal niet, maar Mizl liep naar hem toe en vloog hem in de armen. Heb je me toch kunnen vinden lieve vadertje Kerstmis? Heeft moeder je gezegd dat ik hier was? Wat lief dat u toch ge komen bent, zei ze. En 't goede Kerstmannetje knikte en zei, dat hij alle goede menschen altQd vinden kon. legde de prentenboeken op haar bed . . . Toen vroeg Mlzi, of hQ toch ook naar Weenen wou gaan, en de groeten aan haar ouders doen, en de Weensche kinderen allemaal veel geven, want dat ze het zoo slecht hadden. Het Kerstmannetje zei, dat hij dat alle maal zou doen, en hQ deed zQn wQde pellerlne open, en haalde daar voor alle kinderen een stukje speelgoed uit. En Matietje en Jan en Annie, zei hQ, dat hij het zoo lief vond, dat ze zoo goed en hartelijk voor Miii waren geweest, en dat hQ hoopte, dat als ze groote menichen waren, er dan niet zooveel naars meer op de wereld zou zijn als nu. En voor het Kertmannetje wegging ging Mlzi onder den Kerstboom staan, en zong: Vrede op aarde. Ea allen waren stil, toen Mizi dat met haar teere stemmetje voor het goede kerstmannetje zong.