10 Jan. '20. No. 2220 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND TOURNOOIVELD Restaurant-CaféLa Réserve" Rembrandtplein 44 bij de Utrechtschestraat AMSTERDAM Weelderig ingericht Restaurant Afternoon tea- en Apéritif-Concert Tot het bouwen van Villa's en Landhuizen zfjn prachtige heuvel achtige BOSCHTERREINEN te koop in HET OOSTERPARK te Lage prijzen, mooie wegen, gas, elecfr. licht, water. K.V. Maatschappij tot Exploit. van Het Doste ark Dir. i. l. STOKMANS & OnO SCHOLZ Tel. Int. 38 & 48 m EENIGE SPECIALITEIT BW * In féO g| KRIMP VRIJ E jj|8 i? GEZONDHEIDS- a w 1ONDERGQEDEREN g * Nederlandsch Fabrikaat ., 'Ï'TRICOTHUIS . 5$ AMSTERDAM HAARLEM Sg rj Reg. Breestraat 35 Gr. Houtstraat 143 y-js» TEL NOORD 5066. TELEFOON 1465. IIIHIIIHIMIIHIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIMIIHIIIIIIIIINIIIIIIIIIHIIIHII IIIIMMUHMIIIIIIIII. STARK'S OXYDOL" (CHLORAS KALICUS TANDPASTA) Nianl. Vtnn. STARK & Co. - Chemisch» Ftbrltk 's-HABE", 's-flrav«nhagi I j iiiimiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiMiiiimrrniittnrni-n-fi ......... ...................3 l 15 van demo BONS onverschillig uit welk blad ge knipt; geven recht op gratis toezending van een bus E. P. Zendt 15 van deze bons met naam en adres als brief aan de E. P. Amsterdam Naam Woonplaats De Amsterdammer Vraagt prijsopgave van Cognac : Hennessy'" aan Wijnhandelaren, ZWOLLE, JAC. URLUS HAVANA SIGAAR FJORD-LEVERT R A AM Prima Medicinale Noorsche Levertraan zonder vlschsmaak is ver krijgbaar bij H, H. Apothekers en Drogisten tot den prijs van / 2.75 per halve Llterflesch. Deze traan voldoet aan de eischen der Nederlandsche Pharmacopee en wordt gegarandeerd door Dr. J. BLOMBERG, Apotheker en scheikundige, Den Haag, Holland Import: Handelsvereeniging FJORD", Den Haag. J. KUHR DAMESKLEEDERMAKER OPRUIMING van Modellen Manleloostuums, Lange Man te's, Blouses, Rokken, Avondmantels, Bont, enz, HEERENGRACHT 3O4?3O6 TELEFOON 8O6O li. Geop, lot 5.3O u* Zaterd. 1 u* gesloten. Plano's, Vleugels en Kunstspelplano'süoorttuür In eigendom verkrijgbaar, mits in drie jaar afbetaald. Brimn No. 1431, Bureau van dit Blad P. M. BROEKMANS & VAN POPPEL M U Z l E K H A N D E L Van Baerlestraat 92 Amsterdam Specialiteit in: Moderne Fransche, Russische en Italiaansche Muziek Alleenvertegenwoordiging der firma J. W. OHESTER te Londen en van do Monde Musical te Parijs iiiiiiiiiiiiiiiiiiniiii twcfr in de stad gebleven Engelachen on gedeerd en hun eigendom onaangetast. Deze mannen hadden vertrouwd op Lobengoeloe's belofte van bescherming en hij had woord gehouden.".... W| leggen het boek neder en peinzen over dat motto: .Gerechtigheid verhoogt een volk."... Wij droomen in deze dagen vóór Kerstmis opnieuw van Vrede op Aarde, iiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiMiiiiiiMitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii m tmnaaol VOORSPEL DOOR JO DE WIT Da's dan heel mooi van die mefrou". .Hé?... o, ja..." Mientje hakkelde verlegen of ze plots niet meer wist, waarover het ging, toen ze het verhaal gedaan had, vlug, als opgetogen, dadelijk na haar komst in de tuinderswoning of het een nieuwtje was dat ze niet in houden kon, voelde ze een bonsende opge wondenheid, een wecêangst om wat het nu opeens voorzichtig van onwaarschijnlijkheid voorkwam en n oogenblik, in opperste nervositeit, scheen zij in een onbestemde nevel weg te «weven, hulpeloos, tastend naar een houvast. Dochhaar moeder,stil-blij-ingenomen, met een dochter, die zulke buitenkansjes had, zag Mientje's opgewondenheid aan als vreugde van een, die, aan weinig pretjes gewend, nu plots in het vooruitzicht wordt gesteld twee weken te gaan doorbrengen aan zee... 'k vind 't erg mooi," zei ze nog eens. Ja..." zuchtte Mientje uit. Meid je bent d'r heelemaal de kluts van kw|t geloof ik..." .Hard geloopen, ook nog voor de tram." Mientje's oogen glansden wonderlijk als verheerlijkt, doch werden telkens overwaasd door iets dat op droefenis leek. Haar hart bonsde. Stil", zei ze vermanend, als tot een kind, naar het lulde kloppen daarbinnen. Stil, stil, alles zal te recht komen", zooals Harry zegt,". Hany... o vreemde, verre wereld nu zfj weer zat aan moeders tafel, nu zij uitkeek over de veldjes vol jong groen gewas van haar vaders tuin, Harry... dat van het leven, het groote, machtige le ven... het was gloed en glans, weelde en liefde. En toch was het geluk ? Ze zat maar te turen, over* de bloempotjes in de rekken heen, naar de wuivende losse ranken der bonenstaken. Het was zoo rustig hier... Buiten ging haar vader gestadig voort in het vaste rbythme van zfjn werk, het knechtje reed de piepende kruiwagen vol afval naar de mesthoop. Zou vader verwachten dat ze kwam om de bonenstaken op te binden ? Ze hield bei haar handen rond het heete kopje thee als of zQ kleumde van kou midden in de zomer... Ze wilde haar ge dachten dooden. Doch dan, opeens, vond zij een vaste, sterke rust in zich: het is me gevan Wereldvrede en Volkenbond, van Recht en Vrijheid voor alle menseden, ook van de rol, die de kleine naties misschien zuHen gaan spelen op het staatkundig tooneel, als straks de droom In vervulling gaat.... Als in een spiegel toont Dr. Leyds ons in zijn boek het beeld van de kleine natie van Hollandschen Stam, die ook gedroomd had van recht en gerechtigheid, van vrijheid en lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllltlllllllllllllHIIIIIIII lukt, dacht ze, moeder geloofd het, moeder liet me trekken en niets ter wereld houdt me nou nog terug... Haar wan gen bloosden. De kruiwagen zong: zQ hoorde: ,bij Harry, twee weken,... bij Harry, twee weken aan aan zee, aan zee..." O, de lieve kerel, kon zij hem iets weige ren? H| had gesmeekt: ga mee, ga meel" Geschrokken had ze gezegd: hoe kan dat nou jongen". Zij die tooit langer dan een enkele middag wegbleef van thuis, die slechts moeder's huls, vader's etf verliet om in de stad boodschappen te doen, er een beetje te babbelen met haar vriendinnen... Ja, ze had er haar zangvereeniging boven dien... Al vQf keer niet geweest om Harry... H| had gezegd: is daar nou niets op te verzinnen, Mientje?" Mientje" - Mientje", hij kon het zingen of het een liedje was dat vroolijk iniette. Hl] knipte ooi ij k met zijn linkeroog: jQ peinst er nog eris over hè? en dan, die ouwtjes van je, ze komen nooit verder dan het dorp, hoe zou ze ooit hooren wat jQ zoo vér van huls uitvoert?" Ze had hem aangekeken, stil, peinzend, met een gevoel van eenzaamheid opeens, want ze zou hem niet kunnen zeggen wat haar de oneerlijkheid kostte en nooit zou ze thuis vertellen kunnen dat Harry bestond. Doch ze had gepeinsd, lang, lang, want het lokte, het werd een visioen van licht en goudkleur en blondheid... dat sprookjes plan.,, naar zee met Harry... En opeens, opeens was er de Ingeving. Truuske, 't vriendinnetje uit de stad, ging met haar mevrouw, waar tij huishoudster was, naar bulten, omtrent den tijd dat Hany zQn vacantle had. ZIJ kwam er wel, bij Truuske en haar mevrouw. Het was een heel lieve dame. Mientje dronk er soms een kopje thee. Als ze... ja het was een idee. Als ze zei dat Truuske's mevrouw haar ook had ultgenoodigd, als gezelschap voor Truuske en nu ja, zóó maar, voor de gezelligheid? En zoo had zij het voorgesteld. Het was vreemd, zoo goed als het haar gelukte de bedrlegelfjke voorstelling als een tweede werkelijkheid te aanvaarden, er had een wonderlfke, vroeger-ongekende splitsing in haar wezen plaats. Haar mond sprak woorden, gemakkelijk en vlot die ze binnenin als leugens wist en toch voelde ze zelden het wrange van het bedrog, want de waarheid leek al even onreëel, zóó ver en ongrijpbaar als een zoete lichte droom. Dan zei haar moeder opeens, knussig, in een nieuwe jonge bedrijvigheid: 'k heb je goeie spullen maar vast in 't sop gezet". Dank-ie", zei Mientje en haastig ik ga vanmiddag nog es naar Franske". Wel ja meld, vraag haar nou es wat ze zooal mee neemt aanjurke je zit n iet zóó rijk In je kleere". Mientje staarde of ze een moeilijk vraagstuk bepelnsde de moeder verdraagzaamheid, sedert eeuwen deugden van het andere blanke volk, waarmede de Boe ren in het zwarte werelddeel te maken kregen. Het Is niet alleen voor onze Stamgenooten,dat de schrijver dit boek geschreven heeft, naar het ons wil voorkomen. In Zuid-Afrika begint het te dagen, terwijl het oude Europa kreunt en steunt en uit duizend wonden bloedt. Laten dan alle kleine volken deze eenvoudige Boeren zich ten voorbeeld stellen en staan in gerechtigheid en wijsheid en vrijheid en zich dat andere motto van Dr. Leyds' eerstverschenen werk herinneren, dat wij de vrijheid namen boven deze aankondiging te plaatten: Hetgeen dat geweest is, dat is nu". VAN EVERDINGEN. zei: een nieuw bloessie kan d'r allicht af". Een bloese ... ja ...". Dan die ook maar gekocht, gelijk met het andere moois, dacht ze, stil-o verleggend, en dan de bloese mee naar huls brengen terwijl al het andere zoo lang bfj Harry opgeborgen werd. Wat gingen ze niet koopen vanmiddag? Een jersey zeker, een badpak, strandschoenen, een witte jurk Harry had een heel lijstje gemaakt. Als-ie maar niet veel geld uitgaf voor haar. Ze kon maar nog steeds niet aan wennen, ook al beweerde j hij dat het malligheid was. Lieve schat; zei hfj, als je 't geld zelf er voor had, dan kocht je 't uit je eigen beurs, nou doe ik het, want ik vind 't leuk als je er gezellig uit ziet." Daarmee was 't afgedaan. En wad r was het, ze zou het vreeselfjk vinden in zulk een stil-wereldsche badplaats er uit te zien als een dorpsche juffer. Naast hém te loopen, wiens loop, wiens houding en kleedt}, livrel en distinctie hadden. Een ongelijk paar te wezen, zoodat Harry zich misschien schamen moest ? Nee, nee, nee,... hél mooie dingen gingen ze koopen... dat de menschen, die hen zagen, denken zouden: een jong-getrou wd paar... Haar gezicht had ze mee... Hoe zou anders Hany, op haar ?... Zoo vol, zoo verliefd als de jongen was! O, het was heerlijk, zalig, zalig... Op weg naar de stad liep zij zoo licht, zoo lenig of vleugels haar droegen, haar wangen bloosden, haar oogen lachten de toekomst tegemoet. Ze trad de boerenhuisjes voorbij, keek langs de lage, benepen vensters en zag telkens, even, in haar verbeelding, de kleine kamers daarachter, de menschen die ze bewoonden en die zQ kende. Een gevoel van triomf sloeg bon zend in haar op, een blijdschap deinde uit, binnen in haar, mateloos.. Hij is een schat, een lieve, lieve vent.." Zij kon niet anders dan hem aldoor meer vertroetelen met haar gedachten soms, alsof h? een baby was, een slim kind dat verzorgd, vleiend, gekoesterd worden moest en dan weer, opeens, verrees hl] haar stralend in zfjn jonge vroolQkheid zoo ferm, zoo kloek, en zoo al-wetend dat ze er wel van hullen kon.. Hfj kon wel precies weten waar ze 't beste terecht konden, voor al die spullen. Zij ? nu ja, ze keek, als ze in de stad kwam eens hier, eens daar, doch ze lette niet op de namen en ze had immers geenerlei ervaring. Hij wachtte haar in de passage en hij bleek zóó precies het programma der werk zaamheden voor den middag in zijn hoofd te hebben, dat ze geen minuut hoefden te verliezen. HQ bekeek en betastte met een onweerstaanbare kennersbllk de kleedingstukken, snel-verwerpend of goedkeurend en Mientje, met 'n lichte sulzing om haar hoofd van vermoeienis en opwinding, voelde haar eigen smaak en oordeel slinken tot een minimum en beluisterde gespannen de klank van zijn stem om er haar eigen uit spraak naar te regelen. En Harry vroeg niet lang: hoe vin jij het? die vlotte eensgezindheid behaagde hem zeer en hij knipperde eens met zijn donkere wimpers naar Mientje en zij hadden beiden een stille, zonnige glimlach van goede verstand houding en vreugdlge verwachting. Dan, op straat, het eene, smalle pakketje waar het witte bloesetje in geborgen zat luchtigjes in de greep van zijn groote hand al het andere zou bfj hem thuis bezorgd worden zei hfj: zóó, nu zit je d'r goed in Mientje Mientje maar als de veertien dagen om lijn, wat doe je er dan mee? dan moeten ze voor eeuwig opgeborgen blijven ..." Ach ..." Mientje haalde haar schouders op, gedachtenloos eerst, dan, opeens, bepelnsde zij: er komen immers meer zomers en meer vacanties ? dacht Harry er niet aan ? Zou dan, zou dan ?" Ze keek opzij naar hem, maar h| stond juist stil voor een boekwinkel en bezag met groote belangstelling de nieuwverschenen uitgaven. Zijn voorhoofd fronste, zfjn oogen keken strak en ernstig. Hij leek hél ver van haar vandaan in dat oogen blik .... Den volgenden dag ging zfj weer de stad in, maar nu alleen. Zij liep langzaam, in de zak van haar mantel lag zwaar een klein taschje vol zilvergeld. ZQ was soms zoozeer in gepeins verloren dat zfj haar voeten traag verzette en met loome slifpasjes langzaam vorderde. Dit moest ze alleen doen en ze zou het zelf betalen. Natuurlijk, Harry had er niet aan gedacht en... al had hfj het gedaan, hQ zou er niet over gesproken hebben. Want het roerde het ne teere punt aan, dat zij steeds omzeilden met hun woorden, dat zfj een enkele maal slechts, heel schroom vallig hadden aangeduid. Want wat er daar ginds gebeuren ging? Ach Mientje wist het wel... Haar hart bonsde dof als zij er aan dacht en[toch voelde z(j schaamte noch angst, slechts een teedere gereedheid tot schreien, een wonder-stil en zacht verlangen. Zooveel geheimzinnigs lag om het beeld der komende dagen, iets als een waas, een blauwe schemer, dat Mientje een zachte rilling langs haar schouders voelde glijden en haar kinderoogen werden groot en donker, als luisterden ze naar een sprookje, wanneer ze daaraan dacht. Maar ondanks het mysterie en de droom bleef n ding reëel in Mientje's denken, machtig, zakelijk had zfj gedacht: mijn nachtjaponnen zfjn te leelfjk, zoo saai en zoo oud... En, zoo was er meer. Het zat allemaal stflf en bnersch, het voelde zoo weinig soepel aan. Ze had op eens een kloek besluit genomen, haar spaarpot geleegd en zij was nogmaals naar Truuske" gedaan. Het begon zachtjes te regenen toen zij in de stad kwam, toch kon J. S. MEUWSEH HOFLEVERANCIEI Amsterdam ? Rotterdam Lildtolwstr. 4, Dimrak 73 - MotMltnp S 0. Doiltditr. 20, Dimstr. t ? Boyrainstrnt l \\. SINtMÖS AttSTEBfiAM TELlFtON H. SSU HEMDEN IIIIIIIIIIIIII1IIIIIIIII1IIIIIIIIIIIII1IIIIIM1IIIIIIIIIIII 3PAAH3OH, EHOELSOH, FRAM3OH, OUITSOH oto. Borlitz-School Heorongrmoht 4B1 - H. 3289 Prict, DmUrwQs door bultinl, binnn zij niet besluiten zoo maar een, twee, drie een winkel in te stappen. Zfl voelde zich zoo onzeker, dat Harry niet bij haar was om te zeggen: dat wel en dat niet. ZIJ treuzelde voor lingeriewinkels bedacht zich dat net niet te modehipperig" wezen mocht, maar niet al te stijf toch ook... Ein delijk, na heel, lang aarzelen; wikken en wegen, bepaalde zij haar keus. En ze liep met haar pak onder de arm een groot, bollig, wit pakket was het. Bij Truuske of die het opbergen wou, maar niet erin kijken hoor l Truuske deed onverschillig, wel nee Mientje?" Nou, dan ga 'k maar weer, ik kom 't wel halen"... Atjuus"... Adlo Truuske..."( Het was fijn, mooi goedje, dacht ze onder weg, hij zou 't bepaald niet van d'r ver wachten. God, wat zou het allemaal heerlijk zijn l Lange wandelingen maken, en in de duinen liggen en in badstoelen zitten op het strand. En baden... dat niet vergeten! Sa men in zee... Hél den dag voor mekaar... En zien... Hé... ze zuchtte diep. Daarbij rook ze de lathyrus uit vaders tuin. Heerlijk toch... ze bracht wel eens een bosje voor Harry mee. Ze ging het huis binnen. He, moeder was niet in de woonkamer. Zeker in de keuken. Ben jfl hier ; moeder?", wat doe je?" Zij trad er binnen. Het vrouwje stond te kijken de ijzers ston den op het heete fornuis. Een stapeltje wit ondergoed lag al op een stoel gereed. Mientje's Moeder zag heel rood, de ronde, kleine wangetjes bloosden als appels, een gloe'enderug van vermoeidheid streepte over haar voorhoofd, maar haar oogen, met de sterke, guitige glansjes glunderden Mientje tegen. Mooi ben 'k opgeschoten, 'k ben aan de laatste pon". Daar lag het lange, witte stuk recht-ult, en het goed glansde op onder de forsche druk van het ijzer. Zoo, dat hebben we dan gehad, 'k heb er me best op gedaan, nu hoef je je niks niet te schamen voor Truuske of d'r Mevrouw". O nee ..."..., Mientje had opeens een nieuwe gedachte, die haar met schrik ver vulde. Dit goed moest ze gedragen weerom brengen. Hoe kreeg ze dat gedaan? Ze voelde opeens 'n bonzende schrik, een groei ende angst. Ze keek naar 't kleine, in moe heid kromgebogen lijfje van haar moeder, de blije voortvarendheid van die grove, bruine hand, ze keek naar 't stapeltje goed door een schemer van tranen. O moeke ... ze had hardop kunnen snikken. Je ben zoo onverschillig meid." Nee moeke, dat niet. Ze pulkte een stukje opgedroogd stijfsel los van een onderlijfje dat voor haar lag. De moeder zag het. Nou ja, nou ja," mopperde ze, of er in de gaaf heid van haar werk een ongerechtigheid gevonden werd. Dat zal nou toch waarachles aan je huwelijk geen schade doen".