De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1920 10 april pagina 1

10 april 1920 – pagina 1

Dit is een ingescande tekst.

N°. 8833 Zaterdag 10 April Ae 1920 DE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND Onder Hoofdredactie van Prof. Dr. O. W. KERN KAMP Redacteuren: Prof. Dr. H. BRUGMANS, Mr. E. S. OROBIO DE CASTRO Jr., Dr. FREDERIK VAN EEDEN, Mr. J. A. VAN HAMEL en H. SALOMONSON UITGEVERS: VAN HOLKEMA & WARENDORF Prijs per No. f 0.25. Per half jaar f 6.25. Abonn. loopen per jaar Redactie en Administratie: Keizersgracht 333, Amsterdam IWHOCD: Bladz. 1: Hector Treub door prof. dr C. A. Pekelharing. Oackbetuiging en Nabetrachtisg, door dr. Fred. van Eeden. Een vaste verbinding der Y-oever», door E. W. van Popta. Tijdgenooten, door dr. G. W. C. Byvanck. 2: Buitenl. Overzicht, door prof. mr. J. C. van Oven, Revolutionnaire Intellectueelen,teekeninK van Jordaan. Krekelzang,door J.H. Speenhoff.?3: Boekbesprekingdoor W. v. Doorn en K.V. 5: Voor Vrouwen (red. Elis. M. Rogge) De Nieuwe Duit&che Grondwet en de Duitsche Vrouwen, door dr. Joh. W. A. Naber. Een moderne hij, door Dokie, met teekeningen van Is. van Mens. Shawls, door P. Noyon-Waesdorp. Uit de Natuur: Het Wondere Voorjaar, door Jae. P. Thijsse. 7: Het Burgerwees huis, door prof. dr. H. Brugmans. SchilderkunstKroniek, door A. Plassckaert. 9: Een nieuwe editie van de poëtische werken van AndréChènier, door C. Kramer. Spreekzaal: Hofstad en Hofstedelingen, door J. F. Saur. De Nieuwe Armen, teekening van George van Raemdonck. Erfelijkheid, door dr. J. E. Enklaar. 10: Op den Economischen Uitkijk, door jhr. mr. H. SmUsaer). Zelfmoord en Onsterfelijk heid, door F. M. Dostojewsky. 12: Uit het Kladschrift van Jantje. Charivaria. Boyal Auction Bridge, dMT Briflger..?Leefcensptagrt. Feuilleton: 'm Lenteavond, door Mien Vermeulen. 13: De troe belen in Ierland, teekeniog van Joh. Broakenaiek. 't Schietgat: Mijn Kinderwagen, door Melis Stoke. Schaakrubriek, red. dr. A. G. Olland. Bijvoegsel: De mislukte Staatsgreep in Denemarken. teekeniag van Joh. Braakensiek. HECTOR TREUBf Na een bitter zwaar lijden, dat eenige maanden heeft geduurd, is Treub heden nacht in de neurologische kliniek te Utrecht overleden. Het bericht daarvan zal voor zeer velen een, zij het dan oek niet geheel onverwachte, treurmare zijn. Vele jaren achtereen heeft Hector Treub een zeer bijzondere plaats ingenomen. In de geneeskundige wereld stond hij, van zijn jongen tijd af reeds, vooraan. Hij was een man van smaak, wiens belangstelling in kunst ook in de artistieke wereld wel bekend was. In zeer ruimen kring, bij rijk en arm, stond hij hoog aangeschre ven wegens zijn buitengewone talenten en zijn onverdroten toewijding aan zijn patiënten. Bij d^ herdenking van zijn 25-jarig professoraat in 1912, werd hem, door oud en jong, in de Aula der Uni versiteit te Amsterdam, hulde gebracht met een warmte als slechts aan zeer weinigen wordt betoond. Zijn vakgenooten en leerlingen zullen in zijn heengaan aanleiding vinden om in het licht te stellen, hoeveel goeds hij, als man van wetenschap, als docent en als leidsman heeft gedaan. Ik wil nu een woord van hartelijke waardeering wijden ?aan den voortreffelijken, trouwen vriend. Ook zij die Treub slechts oppervlakkig hebben gekend, moeten wel onder den indruk zijn gekomen van zijn merk waardige persoonlijkheid. Die aardige kop, met zoo heldere oogen, zijn altijd eenigszins zwierige kleeding, de gemakkelijkheid waarmee hij zich in elk gezel schap bewoog en, vooral, de pittige op merkingen, die hem telkens, als zijns ondanks, ontsnapten, konden niet nalaten de aandacht te trekken. Niet altijd was hij vriendelijk. Tegenover degenen die hem niet aanstonden, wist hij stug te zijn en werden er zaken besproken waarin hij onrecht zag, dan had hij aanstonds een scherp woord, dat goed het doel trof, gereed. Hij kon onrecht niet dulden. Als hij het meende te zien, kwam zijn vurige geest in opstand en hij nam het IIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIllllMllllllllimillllllllllllllllllllllllllmillllllllllllllimi GEHEIME GESCHIEDENIS UI Nog een paar grepen uit Scawen Blunt's dagboeken l Wij blijven thans op Britsen terrein, het Oosten moge een verre achtergrond worden, om het geheim van Engelands geschiedenis te kunnen benaderen. Wien zullen wij kiezen om met hem onzen intocht te houden op de baan der politiek? Gladstone? Maar hfj is al zoo heel oud, en er is, bij het statige evenwicht van zijn rhetoriek, een volstrekt gemis van sympathie voor het ongewone in Blunt's Bewogen leven. Salisbuiy? HQ is zijn middag hoogte lang vooroij; wQ wandelen met Blunt peinzend door het park van Hatfieldhouse op het oogenblik dat de machtige Earl ligt te sterven, en wQ denken aan vervlogen roem. Chamberlain? En zijn wQ dan niet in den tijd van Jameson's raid tegen Johannesburg en van den Boeren oorlog? Voor Scawen Blunt vertegenwoordigt hij den duivel op aarde. Zoo rest ons als vooraanstaand man de weinig expressieve figuur van Asquith. De bewondering voor Asqulth in de pagina's van het dagboek mag slechts matig worden genoemd. Blunt erkent in hem en in Balfour de eerste twee parlementaire krachten van het land; de een is voor hem meester van het woord als een taktisch wapen, den ander roemt hij als den man die enig is in het klaar ontwikkelen en voorstellen van xQn maatregelen en plannen. Als Asquith spreekt blijft er geen onduidelijkheid, hQ weet precies hoever hfl kan gaan, de brave burgerman en rechtsgeleerde met een bijna onbegrensd vermogen om werk op zich te nemen. HECTOR TREUB f woord, of, vooral in latere jaren, greep de pen, om ongezouten zijn gevoelen daarover te zeggen. Hij zelf gaf wel toe, dat hij soms daarbij de maat uit het oog verloor en ook wel eens van onrecht sprak, zonder eerst, als een goed rechter, de zaak van alle kanten te hebben bezien, maar nooit sprak of schreef hij zonder volle oprechtheid. Volstrekte eerlijkheid was wel een van de hoofdtrekken van zijn karakter. Hij wist zeer goed, dat hij zich vijanden maakte door zijn krasse uitvallen: Maar daaraan stoorde hij zich niet. Men heeft wel gezegd, naar aanleiding van zijn, in scherts aangenomen devies: qui s'y frotte s'y pique", dat hij er behagen in schiep, te toonen dat men hem niet ongestraft kon prikkelen. Daarin mag iets waars hebben gelegen, maar dit behagen kwam bij Treub toch geheel op den achtergrond. Ijdelheid speelde bij hem al een zeer geringe rol. Het was hem er om te deen, nuttig te zijn voor anderen, door de waarheid te verspreiden. Hij wilde nuttig zijn in grooten, maar ook in . kleinen kring. Daarvan weten velen van zijn patiënten en ook van zijn leerlingen meetespreken. Zijlweten ookdat hij zich daarop niets Het voorstaan en bij voorkeur zijn weldaden in stilte bewees. Ook zijn vrienden zullen niet vergefen hoeveel hij hun waard was in den gezelligen kring. Waar hij was, kon men zeker zijn van een aangenamen toon. Hij had een zeer opmerkelijk talent om een gezelschap in een opgewekte stemming te brengen. Levendig staat mij nog een avond voor den geest, aan boord van het stoomschip Oranje, waarmede wij samen, toen de oorlog juist was begonnen, uit Indiëterugkeerden. Wij hadden de Blunt is persoonlijk weinig met hem in aanraking geweest. HQ behoorde tot een andere wereld; 'maar bij heeft Asqulth's vrouw, zijn tweede vrouw, intiem gekend, toen «Q nog ongehuwd » as en als een van de Tennants, Margot Tennant, den toon aangaf in de Londensche samenleving. Altoos vooraan, was zQ een van den uitgelezen kring van vrouwen die zich liefst betitelden: The soals, omdat zQ het intellect huldigden en voor intellectueelen wilden doorgaan. Zij hingen aan Oscar Wilde en volgden de sprongen van zijn geestig gesprek en hebben zijn reputatie gemaakt. Maar tegelijk was Margot een liefhebster van sport, zij kon een robbedoes zQn in haar uitgelatenheid en geen paard wild als het was, dat zQ niet durfde berijden. ZQ was een van de groote connaisseurs. Haar huwelijk met den burgerlijken Asquith dien Gladstone om zfjn degelijk talent, zich tot een collega had gekozen, is een gebeur tenis geweest in de wereld van het fatsoen. Margot's trouwdag," staat in het dagboek te lezen (1824). De kerk was vol tot den nok. De bloem van alles wat in Londen uitgaat of ontvangt was daar. De ministers waren volledig aanwezig, zelfs Gladstone. Margot zag er bleek uir, erg bleek, maar flink en vastberaden, Asquith was heel net opgemaakt. Een colossaie receptie daarna in Tennant-house, Margot te midden van haar menigte vriendinnen." Twee jaar later vertelt het dagboek: BQ Margot op den lunch. Het was een genot er te zijn, zoo amusant als zQ was. Haar baby van verleden jaar heeft haar op gewektheid waarlijk niet achteruitgeret; den ganschen winter is zQ mede op de jacht geweest. De stiefkinderen zouden haar tot een matrone maken, maar zij is bijzonder lief en voorkomend gebleven en geestiger en meer bQ de hand dan wie ook, een aar dig kleurtje op de wangen." En Asquith ? De brave burgerman is mee gegaan met zQn echtgenoote, hQ die zich niet in gezelschappen wist te bewegen is wereldsch geworden. Goed is hij gebleven dat was zQn aard, maar aan zijn moraliteit, lange reis langs Gibraltar moeten maken en werden toen eenige dagen aan de kust van Engeland vast gehouden. Ieder verlangde naar huis en naar betrouwbare berichten ieder was ongeduldig en de slechte humeuren begonnen in het, vrij groote en zeer gemengde, gezelschap los te komen. Toen wist Treub eenige krachten bijeen te brengen om een cabaret-avond in te richten, waarbij hij zelfs als directeur en liedjeszanger lauweren oogstte. Voor dien avond althans was de stemming aan boord gered. De veelzijdigheid van Treub's talenten was inderdaad wonderbaarlijk. Wie hem alleen van zijn vroolijken kant leerde kennen, kon wel tot de onderstelling komen, dat de genoegens van het leven voor hem de hoofdrol speelden. Toch nam hij inderdaad het leven zeer ernstig op. Hij heeft hard gewerkt en voor de wetenschappelijke, de praktische en de maatschappelijke geneeskunst veel tot stand gebracht. ' Treub was, zooals ieder wel weet, niet van zuiver nederlandsche afkomst. Reeds zijn uiterlijk en zijn manieren verrieden het zuidelijke bloed. Het fransch was, in den letterlijken zin van het woord, zijn moedertaal. Toch was hij Nederlander met hart en ziel. Hij heeft dit zoo dikwijls getoond. Ook de zuiverheid van de nederlandsche taal lag hem na aan het hart. In den vorm onderscheiden, althans zijn geschriften van niet-wetenschappelijk-geneeskundigen aard, zich door den esprit gaulois" die er uitstraalt; wat de taal aangaat onderscheiden zij zich van het meeste dat men hier krijgt te lezen, door de helderheid en de zuiverheid van zijn Nederlandsen. Altijd heeft hij de belangen ontbreekt iets. De puritein heeft zQn deftig heid en daardoor ook van zQn gewicht verloren bQ de menschen. Maar zin capaciteit voor werk is zQn behoud. HQ kan tot laat in den nacht bQ bridge en whiskey opzitten, des morgens bQ den arbeid op het ministerie is hQ vol komen meester van zQn taak, en stelt In zQn duidelijk schrift zonder noodig te heb ben een woord te schrappen, de ingewik keldste clausules op 't papier. De beste spreker in het Parlement, een uitstekend minister, maar de pit van moraliteit heeft zijn karakter verloren. Blunt, zooals reeds gezegd, kent Arquith maar uit de verte. HQ heeft in dit geval zijn inzicht van anderen, en het Is toch een In zicht. Wien hQ kent, wien hQ lief heeft, dat Is zQn neef George Wyndham, die eenmaal er toe geroepen scheen te zin om schitte rend de politiek van Engeland te leiden en zijn naam beroemd te maken over de geheele wereld... Hier hebben wQ heusch niet met een bur german te maken. Op den overgang van de 19e tot 20j eeuw brachten z|n talenten hem vooruit ooder het Tory-ministerie waarvan achtereenvolgens Salisbury en Balfour het hoofd waren, zonder dat hij zichzelf veel moeite had te geven. HQ was de man dien de dingen toevielen. Zelfs zQn bestuur van Ierland, waar hQ een agrarische hervorming invoerde, (1900) mag geen mislukking heeten. HQ gevoelde zich boven zQn ambten en waardigheden. Toen hem het ministerie van oorlog werd aangeboden, nadat hQ het se cretariaat voor Ierland had vervuld, weigerde hrj den post, hQ zag dat de dagen van de Tory partij geteld waren, en wllae de kracht van zijn persoonlijkheid bewaren om later als leider van een vernieuwde Tory-regeering op te treden, zoodra de liberale opvol gers op hun beurt hadden moeten wijken. Dus beschikte hQ over zQn lot vooruit. Niet dat zQn eerzucht hem de baas was. Neen, zQn verlangen ging boven en buiten een eerste ministerschap. VQftien jaar ten hoogste wou hij aan de politiek geven, dan van Nederland voorgestaan ook ge durende de laatste jaren. Voor ieder die Treub kende, sprak het wel van zelf, dat, bij het uitbreken van den oorlog, zijn voorliefde aan Frankrijk gewijd zou zijn. Maar toen hij, uit Indiëterugge keerd, de wijze waarop de oorlog was begonnen leerde kennen, voegde zich, naast die voorliefde, een stellige afkeer van Duitschland. Dit heeft hij waarlijk niet verzwegen. Maar wie zegt, dat hij ooit Frankrijk boven Nederland heeft lief gehad, be schuldigt hem te eenenmale onrechtvaar dig. Treub was een zelfstandig man, die onafhankelijk en met strikte oprechtheid zijn meening wenschte uit te spreken, waar en wanneer hij dit verkoos. Hier door en door zijn groote en toch steeds met zooveel bescheidenheid geuite goed hartigheid, heeft hij vrienden aan zich gebonden, die meenden zijn talenten, zijn geest en zijn hart niet te kunnen missen en zijn heengaan diep betreuren. C. A PEKELHARINO Utrecht, 7 April 1920 llllllllllllllllllllllllllllllHIIIIIIItllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll DANK-BETÜIGING EN NA BETRACHTING Het was mQn bedoeling dat in het nummer van 3 April van de Amsterdammer" mijn naam niet zou worden genoemd, tenzQ dan onder mQn eigen bijdrage. Ik heb dit niet nadrukkelijk aan mQn meede-redacteuren gezegd omdat ik toch alle literaire bijdragen in handen krijg en dus zelf zou kunnen schiften en jubileumsartikelen weigeren. Het komt mQ namelijk voor dat zulke artikelen eeven als huldlglngs-reedevoeringen nooit bevreedipen omdat zQ min of meer com plimenteus moeten zijn uit den aard der zaak en toch juist door die verplichting niet voldoen. MQn meede-redacteuren hebben echter toch portretten en artikelen geplaatst, uit goede bedoeling. Doch ik wilde uitdrukkelijk constateeren dat dit geheel buiten mijn voorkennis is geschied. Men heeft het voor mfl verborgen gehouden, om mQ te verrassen. Voor deezej vriendelijke bedoeling ben ik dankbaar, al had Ik het anders gewild. Ik ben ook zeer dankbaar voor de veele har telijke woorden en bewQzen van sympathie die ik ontving. Ook mQn nuttige en hoog gewaardeerde vijanden mQn dank. ZQ liggen steeds getrouwelijk op de loer om te zien wat zQ kunnen verdacht maken, dat houdt frisch en wakker. Men zal mQ wel ten goede houden dat ik in de eerste weeken die brieven en tele grammen niet beantwoorden kan. Ik heb ze nog niet alle aandachtig kunnen leezen. Maar voor enkelen wil ik een uitzondering maken, en nu, met goedvinden van mQn meederedacteuren, deezejetterlljk afschrijven en oopenlijk er voor bedanken. Dat zQn de telegrammen van mijn wakkere vrienden van G. G. B. (Gemeenschappelijk Grond bezit). 1. De Groningsche Sigarenfabriek de Pionier telegrafeert: Sigarecfabriek de Pionier wenscht u geluk op zestigsten ver jaardag, hoopt dat u den strijd tegen het parasitisme met onverflauwden Qver zult voortzetten en dat pers-berichten over mo gelijke toetreding tot een reactionair insti tuut als de Roomsche Kerk overdreven of verkeerd voorgesteld zQn. Hoog de leuze: Werkers werkt voor elkander! Het Bestuur. (Weest niet bezorgd brave «vrienden! F. v. E.) moest het leven komen voor mooie dingen in rust. Wanneer hQ zich op deze wrjze liet gaan in gezelschap van vi lenden, was er geen die aan buitengewone zelfverheffing dacht. Men gunde George Wyndham alles goeds en rekende hem tot alles in staat. Hij was de epicurist die het geluk zocht, maar door zijn omgang het ook aan anderen wist te geven. HQ genoot intellectueel, als een humanist,als een man van de Renaissance; verzen van Shakespeare of van Ronsard konden hem tot extase vervoeren, maar ook het aanschouwen van iets mooi menschelïjks in de verhoudingen van het leven. Voor Blunt was het onmogelijk niet van hem te houden en veel om hem te geven, ofschoon zijn ideeën en zQn overtuiging Unrecht tegen de zijnen ingingen. Dat Afrika dat hij voor de inboorlingen wilde bewaren, zijn neef vertelde hem openlijk en cynisch dat hij er alleen een terrein inzag voor Engelands gebiedsuitbreiding. Hoe schamper kon Wyndham zich uitla ten! .Dj tijd om te praten over wettigheid en internationaal recht is nu toch voorbij," zelde hQ tot B unt. ,Wat doet het er toe hoe onze juiste rechtspositie is. WIJ mogen de rechten van den Khedive voorschuiven of ons recht van verovering. Het een is precies zoo goed als het andere, wanneer wQ ons doel maar bereiken: dat is de spoorweg van Cairo naar de Kaap. Werkelijk het is niet de moeite waard om onderscheid te maken tusschen recht en onrecht, het geldt hier alleen een zaak, waarbij ons belang is gemoeid." Is het niet een quaestie van overmacht?" zeide Wyndham bij een andere gelegenheid. Wie zal meester zijn in de wereld ? Duitschland, Rusland of wij? Wij, de jonge impe rialisten, hebben 't gezet.op Engeland, en wij zullen waarachtig ons niet laten tevre den stellen door halve maatregelen of door zuinigheids overweging. WQ willen het door drijven." Dat heeft er achter gezeten al jaren lang," merkt Blunt op; nu komen zij er voor uit." En hij volgt met afschuw de rooverpolitiek 2. Coöperatieve vereeniging Walden, Zaandijk en G. G. B. a/d Zaandam (tele grafeert): HarlelQk geluk ge wenscht met 60en verjaardag. ' 3. Gemeenschappelijk Grondbezit afd. den Haag. Idem. 4. Hoofdbestuur Gemeenschappelijk Grond bezit. Idem. 5. Af deel ing Groningen van Gemeenschap pelijk Grondbezit feliciteert u op zestigsten verjaardag en hoopt dat u nog vele jaren met dezelfde kracht als voorheen zult deel nemen aan den strijd voor een rechtvaar diger en gelukkiger maatschappij. Bedeling, Secretaris. 6. De afdeeting Amsterdam der Ver. G. G. B. wenscht u als pionier voor hare idet en nog veel gelukkige jaren toe. 7. DrttKketff Nieuw Leven, den Haag. Hartelijke gelukwenschen. 8. Samenwerkende Metselaars en Opper lieden, Amsterdam. Idem. 9. Drukkerij Volharding, Groningen.ldem. 10. Drukkeiij Voorwaarts, Amsterdam. WQ ecren u ais grondlegger van G. O. B. en als onbaatzuchtig strijder voor menscheIQkheid en recht. 11. De Samenwerkende Sigarenmakers: de Haagsctie Pioniers, Kockstraat 118. Har telijk geluk gewenscht. 12. Productieve Associatie in het meubel bedrijf (G. G. B.). (Bilef.) Als daadwerke lijke volgers van hét ideaal weikers werkt voor elkander", zenden wij u onze beste wenschen. 13. Bestuur der Grondpartlj. (Tel.) Op uw zestigsten verjaardag voor u, dienst knecht der menschheid, warmen dank en beste wenschen. Deeze getuigenissen zQn mQ blzonder aangenaam, en ik beken graag dat ik er een weinig trots op ben. Twintig jaren geleeden heb ik dat zaadje gelegd, onder algemeene vroolQkheld, hoon en minachting. Dat kas-planf je zou wel gauw sterven. En ziet, na twintig jaren van uiterst langsamer groei, leeft het nog en begint nieuwe knoppen te toonen. Eindelijk wordt het rQsje een boom. En eens zal men gewaar worden dat in die door mrj ge weer en richting de eenlge uitweg ligt tusschen zwarte reactie en bloedige revolutir, tusschen militarisme en bolsjewisme. Dat wil Ik wel weeten, dat ik bl| ben dien weg geweezen te hebben. FREDERIK VAN EEDEN W a l d e n, 6 April EEN VASTE VERBINDING DER IJ-OEVERS Amsterdam! aanvankelijk aan deZuider-Zee gelegen, heeft in haar opkomst als elke andere havenplaats baar ha ven front naar de zeezijdr, dat is hier naar het Noorden en Oosten gekeerd. Na afdammlng van de oorspronkelijke havens zijn de ie om de Oost verlegd geworden. Ook het graven van het Noord-Zee-Kanaal, de rechtstreeksche verbinding met de Noord-Zee om de West, heeft hierin geen verandering gebracht. Wel ontstond daardoor een tegenstelling van belangen van het land- en zeeverkeer. Meermalen kwam zulks tot uiting; nu eens won het laatste het pleit (Velser voetbrug), dan werd het een compromis (spoorbruggen) en nu dreigt het belang van het landverkeer den doorslag te geven door een brug te bouwen over het IJ, welke brug het geheele Oostelijke havengebied afsluit. Uit de scheep vaart kringen rijzen bezwaren tegen dit plan, laat mij die van uit nautisch oogpunt gezien in de volgende regelen ont wikkelen. Voorop sta dat deze bezwaren gelden voor alle schepen welke van het Oostelijke havengebied gebruik maken, dat iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiimiiiiiiiiji van Rhodes en Chamberlain tegenover de Boeren. Maar zijn liefde voor George geeft hrj niet op. Als hij, in 1913, geheel onverwacht het bericht krijgt van zijn dood, schrijft hQ in zijn dagboek: Nu is de band met de wereld geheel voor mQ verbroken," en de aandoening van de woorden die hij aan Wyndham w g d t maakt zich onweerstaanbaar meester van de lezers die Blu^t's gevoel weten te waar deeren. Een andere naam, maar deze in het laatste gedeelte van het dagboek, komt veel naast George Wyndham voor, dat is die van Winston Cnurchill. Blunt had zijn vader Raudolph Churchill goed gekend en herin nerde zich zijn laatste onderhoud met den door ziekte gebroken, geniaal eerzuehtlgen man, als hij zijn woorden niet meer kon vinden en hem in angst en wanhoop moest zeggen: Ik weet wat ik je heb te zeggen, maar verdoemd als ik het zeggen kan." Hij is een kleine kerel," schrijft Blunt van Winston Churchill, met een vierkanten kop, zonder veel uiterlijk figuur, maar gees tig en verstandig en origineel dat hij is l Wonderlijk, zooals hij in zijn houding en zijn manier van denken op zijn vader gelijkt, met al dat plotseling verbluffende en die zeker heid welke zijn vader had en met meer kunde dan zijn vader. Dezelfde jongensguitigheid en verachting voor fatsoen trof mij, en het rondultspreken en de vaardig heid om dadelijk te begrijpen. Voor Cham berlain was hij bijzonder amusant in zijn mengeling van bewondering en verachting, verachting voor den man en bewondering voor zijn sluwheid en zQn stoutheid. HQ interesseert mij geweldig." Later als Winston minister is (1909) geeft Blunt een van zQn gesprekken weer, waarin hij sympathie met de bevolking van Indi toont. Ik ben een imperialist, zegt Winston, maar het meest gaat mQ het lot van onze eigen armen aan. Ik zou mijn leven willen geven dat zij goed verzorgd waren. Daar voor word ik betaald, en ik zou er waarlijk mijn leven voor geven." W. G. C. BYVANCK

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl