12 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 10 April '20. No. 2233 UIT HET KLADSCHRIFT VAN JANTJE r> ,»Kf f, ,^^~~~&. ' , iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiii, iiiM((n(ii(niinuiiti(irrMi(rriiiiiri(ifrriiii(iii([itiiiiiuiiiiiiiitiitiiMiiniiiiiiiiiiiitiffiiiiitfiitii{ifif(iii<iiiiiHi ?tiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiliiiiliiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiifuiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiliiiiii Kautsky dacht dan ook dat het werk zou verkocht worden tegen den prijs die het kosten zou." (N. R. C.) Kautsky had alweer gelijk. Au, hoe gemeen; da's jouw schuld," wreef ze haar knie." (G. v. Eckeren, De brlljantspeld}. Zoo zal 't wel niet gegaan zijn. WQ veronderstellen eerder zóó: .Au I" viel ze; hoe gemeen!" wreef ze haar knie, en da's jouw schuld!" gaf ze 'm 'n mep om z'n ooren. Am letzten Montag fand in Arbon die Verhaftung eines itallenlschen Ge nossen statt, der eine Familie, Frau und drei Kinder besitzt, ohne eigentlich zu wissen warum." (Thurgaaer ArbeUetzeüung). Ieder heeft wel eens van die oogenblikken van verstrooidheid. Mozatt was vertegenwoordigd door . een niet interessante en niet aange naam klinkende C mol Fantasie." (O.H.C). Wfl mogen den toch niet onverdienstelQken componist gelukkig prijzen, dat hij het ver nietigend oordeel van den Haarlemschen maestro niet meer lezen kan. Het lot der abonné's van Het Vaderland Is niet benijdenswaardig. Abonné's", schr|ft het blad, staan bQ ons kaartsysteem ge rangschikt wijk- en straalsgewijs." Een actie van gedroogde groentenkweekers." (N. v. d. D.) Leiders de heeren Droogstoppel, Dorbeen, Stastok, P. Paaltjens, enz. Charivarius ontvangt gaarne knipsels. Adres: Keizersgracht 333, Amsterdam. iiiifiiiifiiiiHiiiiimiimitiiiiimiiiiiiimimiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiitmiiiimiiif 'N LENTEAVOND door MIEN VERMEULEN En Amour osez" zeide ik een verhaal besluitend over een van onze vrienden. Ze zat in het vuur te staren en langzaam, meer tot zich zelf dan tot mQ, antwoordde ze: en amour fuyez". Jfl ?" vroeg ik. OnmogelQk!" Dankje", glimlachte ze. Maar toch ben ik twee keer gevlucht." Om een man?" Om een man l En belde keeren om den relfden." Ik stak een nieuwe sigaret op en wachtte of ze weer zou gaan spreken. WQ zaten in haar studeerkamer. De haard brandde en de ramen stonden open. Het was een won derlijk vroege lenteavond. Buiten was het gerucht van een vogel. IQ de groote vaas op den vleugel ontbladerde een roos. De blaadjes vielen neer met een kort, droog tikje. Het hinderde me, want ik was bang, dat dit haar gedachten afbreken zou en ik dan het verhaal missen, waarnaar ik in eens verlangde, onberedeneerd angstig. Maar het werd weer stil, je hoorde alleen nog het knappen van het hout in den haard en dat was een welvertrouwd geluid. Ik trok bedachtzaam aan mQn sigaret en keek naar haar, keek voor de zooveelste maal naar den mooi-belQnden kop, naar de lok op haar voothoofd, die ze nu en dan rustig achterover streek met een gebaar als van een man. En bQna als van een man" was haar werken in de maatschappij. Maar daar waren haar handen, de tengere handen die zoo teeder konden streelen als je verdriet had; daar waren de kleine voetjes, die ze dicht bQ het vuur hield om ze te warmen. Er was zooveel vrouwelijks om heel haar wezen, zooals ze daar zat, dat al het andere, daarbuiten, in de maat schappij, het vechten en werken, onwezenIQk leek. Ze keek me aan en glimlachte, radend JAC. llRLUS 12 ets. sigaar, l I HATTINK & Co. \ S REMBRANDTPLEIN 62 | | Hoek Amstelstraat, | f AMSTERDAM. I lfiiliiriiiliiiiiiirfiiiifitifiiiiiiiiifiiiiiinitt(iil(iniirtfili(iiiiii[ililliiiJiiilii Elke verandering is geen verbetering. Ongetwijfeld zullen de meeste spelers van Auction Bridge het een groote verbetering van het spel gevonden hebben, toen door de invoering van Royal Spades kroonschoppen en het dichter b| elkaar bren gen van de waarden der vier kleuren en van sansatout, aan den speler van een spel in een van die kleuren de kans werd gege ven ook in elk van die kleuren een manche van schoon af te winnen. In klaveren en ruiten is daarvoor vijf In harten en kroonschoppen is daarvoor vier aan trek noodlg, terwijl bQ sansatout drie aan trek voldoende is. Aanvankelijk werd nog de annonce in de gewone schoppen behouden, maar lang zamerhand raakte die laatste annonce geheel in onbruik, zoodat men tegenwoordig als men n schoppen hoort annonceeren er al niet meer aan twijfelt of er wordt kroon schoppen bedoeld. De annonce van n (gewone) schoppen had den laatsten tijd ook nog alleen maar waarde als beglnannonce voor den eer sten bieder, die daarmede te kennen gaf, dat zijn schoppenkleur wel is waar niet lang genoeg was, om met die kleur als troef het spel te spelen, doch dat hij in die kleur toch enkele vaste slagen had. Over het algemeen, waarschijnlijk ook, omdat het nog al eens tot verwarring aanmfjn gedachten, en ik glimlachte terug, want we waren goede vrienden. Dan keken we weer in het vuur en het was alsof ik daaruit zag oprijzen de beelden, die zQ opriep met haar zachte duidelijke stem ?. Het was zoowat een jaar nadat ik gescheiden was. Ik liet mij scheiden, omdat ik er achter gekomen was, dat mijn man na zijn trouwen doodkalm zQn jongelui's leven op de meest ordinaire manier had voortgezet. De eerste tijd was verschrikkelijk, want hQ zelf was plotseling een vreemde voor me geworden, iemand uit een andere wereld. Mijn familie en vrienden deden alles om het me te doen vergeten en na enkele maanden 'leek het gebeurde me ver weg, een boore droom, ik herinner me, dat ik op een morgen wakker werd, me uitrekte in den zonneschijn, m'n armen uitstrekte naar iets dat komen moest, een nieuw geluk. Maar het kwam niet. Er was toch iets in me veranderd. Ik had geen vertrou wen meer, in niemand. Het scheen me of alle mannen, die me naderden, vol leugen en bedrog moesten zijn als de eerste. HU had me toch wel heel diep geraakt. Hoe meer werk ze van me maakten, hoe een zamer en dorrer het in me werd. Toen ging ik tobben, weken en weken heb ik getobd in den waan, dat ik niet meer liefhebben kon. Daarna kwam er een tijd van onver schilligheid, ik werd zelfs een beetje cynisch, overlegde of het maar niet beter was om te doen .als de anderen. Die deden misschien ook wel alsof en wellicht ging dat leege, troostelooze gevoel dan wel over. Eén was er, die liever en zachter voor me was, dan de anderen; bij mijn meest vervelende buien werd hQ niet ongeduldig en hQ kon zoo ontroerend blQ zijn als ik weer lachte. Ik hield niet van hem, ik hield van niemand, maar op een dag beloofde ik hem te zullen komen. Ik wist, dat ik me zelf bedroog, maar dat kon me niet meer schelen. Ik woonde toen in Amsterdam en zou bQ hem komen in den Haag. Ik had hem aan zijn verstand gebracht, dat ik nooit zou willen trouwen, dat leek me toen het verschrlkkelQkste wat een vrouw kon over komen. Je ziet mijn man had me toch leelQk bezeerd. Ik ging naar den trein, liep te denken aan onverschillige, zakelijke dingen, herin nerde me nog even bQ kennissen aan te moeten. Ik liep er binnen en daar zat hQ. Ik had hem ns gezien. Het was me toen Dat leiding gaf, heeft men die kleur de gewot e schoppen losgelaten en daarvoor was dan ook zeker wel [veel te zeggen. Maar men is in enkele kringen verder gegaan met het brengen van veranderingen in de vastgestelde regels en het komt mQ voor, zon der daarbij alle redenen, die tot het vaststellen van die regels hebben geleld, behoorlijk te waardeeren. , Wat toch is het geval. ; ZQ, die de waarde der verschil lende kleuren stelden op: klaveren 6, ruiten 7, harten 8, kroonschop pen 9 en sansatout 10, gingen van het beginsel uit, dat het aantal pun ten, dat met een zeker getal slagen werd behaald, bepaalde, welk bod den voorrang had. Doordat de waarde der kleuren zoo dicht bQ elkander lag, werd aan geen der kleuren, noch aan sansatout, een bepaald bevoorrechte positie toegekend, wat wel het geval was bQ het gewone Auction Bridge, waarin de waarde der kleu ren verder uit elkaar lag, waardoor de kleuren ruiten en harten, maar vooral de sansatout, zulke groote voordeelen bood, dat van een spelen met klaveren of schoppen als troef bijna nooit sprake was en op zeer middelmatige en zelfs slechte spellen een sans-atout werd aangekondigd. dit aan de waarde als spel veel af breuk deed, behoeft geen betoog. Wanneer wij nu bQ het Royal Auction Bridge het aantal punten eens nagaan, het geen met een bepaald aantal slagen kan worden gemaakt, dan zien wij dat tot en met drie trekken in de verschillende kleuren een hooger aantal trekken ook een hooger aantal punten geeft, terwijl bQ gelQkheid van het aantal punten het bod met het hoogst aantal slagen voorgaat, alzoo drie klaveren gaat boven een bod van twee slagen in een der andere kleuren. Alleen twee sansatout gaat boven drie klaveren. Gaat men echter over tot hoogere biedin gen, dan vinden wij, dat drie schoppen gaat boven vier klaveren, drie sansatout boven vier ruiten; vier harten boven vQf klaveren, enz. En nu bestaat er een stroomlng om den bestaanden regel te wflzigen en steeds het aantal slagen den voorrang te geven boven het aantal punten, dat men met die slagen kan behalen, alzoo: drie klaveren gaat boven twee sansatout; vier klaveren gaat boven een annonce van drie slagen in schoppen of sansatout; vQf ruiten gaat boven vier schoppen of harten of vier sansatout, enz. En tegen laatstgenoemde strooming wilde ik opkomen. Wanneer men een statistiek daarvan aan legde, zou men zien, dat het winnen van een manche van schoon veel meer voorkomt, dan dat de manche wordt gewonnen door een klein aantal slagen in twee of meer spellen; maar dan moet de kleur, waarin gespeeld wordt, zQn: harten of schoppen of wel sansatout. En dat moet bQ een spel bQ Royal Auction Bridge voorop staan: Men moet trachten de manche te winnen". Nu geven de voorstanders van het aantal slagen gaat boven het aantal punten" als reden van die voorkeur op, dat bij de nu bestaande regels een moot spel in ruiten of klaveren niet tot zijn recht komt, maar een statistiek zou zeker ook uitmaken dat met ruiten of klaveren als troef In negen van de tien gevallen de manche niet wordt gewon nen van schoon, en ik zou de vraag willen stellen, in hoeveel gevallen zal het voor komen, dat een der partijen vijf ruiten of vijf klaveren zal kunnen annonceeren tegen over een vier schoppen of vier sansatout van de tegenpartij ? Beiden hebben dan, behalve hun troeven, een goed bijspel in de andere kleuren noodig. Ik zal niet ontkennen, dat het kan voorkomen, maar dat zfn uit zonderingsgevallen. M.i. kan het wijzigen van den bestaanden regel, dat het aantal punten boven het HlttllUtlllllllllllllllllllllllllllllUllllllllllllllllllllllllllllllllllHliiilliiiilu opgevallen, dat hQ voortdurend naar me gekeken had. Maar niet zooals mannen dat gewoonlijk doen. ZQn oogen vroegen tegelQk verontschuldiging, dat ze keken. Even had Ik er toen over nagedacht en hem daarna weer vergeten. Nu, den tweeden keer, trof mij dadelijk weer zQn manier van naar mij kijken. Tot mijn verbazing ergerde het mQ niet. Ik keek zelf opzettelQker naar hem en bemerkte tegelijkertijd wat het was; hQ keek, alsof hij een raadsel wilde oplossen. Ik had maar enkele minuten den tijd. BQ het weggaan hield n ij mijn hand even te lang vast. En weer ergerde mQ dat niet. Hoe ik naar het station geloopen ben, een kaartje genomen heb :,en in den trein geraakt ben, herinner ik me niet meer, maar toen de trein buiten de stad kwam, zag ik voor het eerst, dat het lente was. Lila en goud over het land en de stralende hemel daarboven. Het was lente en ik had het niet gevoeld en niet geweten. Maar nu was ik wakker, iets warms welde in me op, |iets onnoemelQk bitj's en heerlijke, een vreugde van toen ik nog een meisje was. En in dat lichte, stralende waren voor mQ twee oogen en het verlangen kwam op en liet me niet meer leeg en vervulde me met al zQn zoete zaligheid om dat gezicht te nemen tusschen bei mijn handen en die oogen te kussen, die vroegen het raadsel op te lossen dat toch zoo eenvoudig was. Ik ben niet naar Den Haag gegaan. ;In Haarlem stapte ik uit en heb uren daar in den omtrek rondgezworven. Overal was het jonge voorjaar en het werd steeds grooter en heerlijker. Toen ik thuis kwam lag er een brief en een boek, Heinrich Schön". Ik deed hem zoo denken aan de vrouw daarin. WQ zijn heel veel van elkaar gaan houden. Het was zoo veilig bij hem. HQ was zoo sterk en zoo eerlijk. Alleen heeft hQ nooit kunnen begrijpen, dat ik van hem hield en hij heeft het ook nooit geloofd. En ik zelf, ik was blQ om zijn liefde, maar nog blijer dat hij in mij weer liefde gewekt had. Ik meende, dat wQ wel wat geluk konden nemen, in het verborgene, maar hQ kon dat niet. Hij was onrustig en stralend als het voorjaar zelf. Op een dag kwam zQn vrouw bQ mQ. ZQ was niet een van die menschhen, die waar dig staan tegenover de groote dingen van MIS S B L. FVN C H^ V. ClCP\F?ETTES IIUIIIItltlllIlllllllimilllMIIIIIIIHIIIIIIM aantal slagen gaat, er alleen toe leiden, dat nog meer dan nu reeds gebeurt een hoogere annonce wordt gedaan, om te be letten, dat de tegenpartij zijn spel speelt en de manche wint. Er bestaat bQ mij ook geen bezwaar, dat een annonce van de tegenpartQ wordt op gejaagd, al heeft men een betrekkelQk zwak spel, maar dat moet geen doel worden en daartegen bestaat een rem in de bestaande bepalingen. Met dat mooie spel iu ruiten of klaveren, om bQ het hlervoren genoemde geval te blQven bestaat er toch zeker grooten kans om dengene, die het spel speelt in schoppen of met sansatout, het spel te doen verliezen en om den speler het spel te doen verliezen door goed overwogen spel Is een beter beginsel, dan om door een op niets gegrond opbieden den tegenspeler te beletten de manche te winnen. Dat is geen aangenaam spelen, al wordt er dan dikwQls een belangrQk aantal strafpunten geboekt. Ook hoorde ik wel eens zeggen Het is ook zoo lastig om er steeds aan te denken en het aantal punten te moeten berekenen, vóór men een bod kan doen," maar dat kan toch dunkt me geen overwegend beswaar zQn tegen den bestaanden regel. M.l. overwegen de voordeelen van den bestaanden regel belangrQk en daarom zou ik ieder R. A. Bridgespeler willen aansporen zich te verzetten tegen de invoering van deze nieuwigheid, die zeker geen verbetering brengt. Tot besluit geef ik nog een Bridge pro bleem ter overweging: S 9. 8, 4 H 4 K heer, 4, 3 B S aas, 6,5 S 3, 2 H 2 H heer, 8, 3 R - A C R aas, 5 K aas, 7, 2 K S 7 H aas, boer, 7 R 4 K 6, 5 D speelt sans atout, moet uitkomen en maakt met het spel van B vQf trekken. B Rl DGER plegen te noemen: denkende dieren, occulte verschBnselen, etc. l -^ De Geheime Leer door H. P. Blavatsky. Beknopte samenvatting door H. J. van Ginkel. Uitgave Theosofische Uitg. Mij. Amsterdam, Namens de meesters der wijsheid aan de Westersche wereld geopenbaard. Het boek begint met de voor -ons nog altijd weinig zeggende opdracht aan alle ware theosofen". Overigens is het een duidelijke samenvatting, ontdaan van toevoegsels, die niet oorspron kelijk waren. Het bevat alleen de belde deelen: Cosmogenesis en Anthropogenesis. Het z.g. derde deel van de Geheime L«er, bestaande uit verhandelingen van Blavatsky zelf, verzameld door Annle Besant, werd geheel weggelaten. Villes du Nord par Léon Bocquet, d. G. van Oert & Cie, Paris. Dit boekje is n deeltje van de serie Villes Meurtries de France". Uitstekende illustraties naast een enthousiast verheerlijkenden text. S. Levensverzekering Maatschappij H A A R L E M" Wilsonsplein 11 DE VOORDEELIOSTE TARIEVEN IIIIIIIIIIII1IIIIIIIII IIHIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIII Nieuwe Uitgaven Stille Uren, door Henri Bakels. Uitgave van Dishoeck, Bussum. Een bundeltje verzen en proza-gedichten. BQ de lezing worden we herhaaldelQk herinnerd aan de knusse, landelijke dich terlijkheid van de Genestet. Het boekje doet prettig aan. Hier geen koesteren van eigen gevoelens, maar de eenvoudige weergave van blijde schoonheids-genieting. Zulk werk brengt een mo ment frischheid, te midden van alle deca dent geschrijf, in de beginverzen komen er helaas een paar voor, die aan rQmelarQ doen denken. Algeest en Natuur door Med. Dr. R. A. Reddingius. Uitgave Ort en van Straaten, den Haag. Over de noodzakelijkheid van nieuwe grondstellingen. De schrijver bepleit in dit boek de aanvaarding van een andere houding tegenover wat wQ wonderen" Vr achtautomobielen Wilt ge de transportkosten in Uw bedrijf tot een minimum reduceeren, koopt dan een 2 tons WHITE Vrachtauto het meest economische vervoermiddel. n 2 tons WHITE" doet hetzelfde werk als 2 menschen m*t 4 paarden en 2 wagens, hetwelk w(j met bewyzen en attesten kunnen staven. Maakt Uwe berekening. FirmaGebr.NEFKENS, Filiaal Amsterdam 26 fac. Obrechtstraat Tel. Z. 2507 illllllllfliiifmiiiiiillllllliimiiimiimflliimillil VRAOBNRUlRIii voor Algemeene Wetenswaardigheden Men geilere de Tragen TOOI deze rubriek In te lenden aan het Redactiebvueau, met op den omslag het motto .Leekensplegel", en onder opgave van niaot en sarei (die >li rertrouwelük sullen worden beschouwd.) J. v.- R. te C. Onlangs wandelende langs eene oude Joodsche begraafplaats zag ik op bijna alle grafsteenen twee handen afgebeeld met eene opening tusschen de twee vingerparen. Kunt U mij zeggen wat dat beteekent? De op de grafsteenen afgebeelde handen, die zegenend zich uitspreiden, zQn het teeken dat degeen die daar begraven ligt behoort tot den priesterstand. PflRFUM i« ROS6 OE CMRRBM IIIIliillMIIIIIMltlMll LAUSANNE-PALACE FAMILIE-HOTEL VAN DEN ALLEREERSTEN RANG Prosp. Int. Verkeersbur., Amsterdam, Raadhuisstr. 2 Den Haag, Papesfr. 5 liiiiiiiiiiniliiiiiiiiiiii i iiiiiiiiimiiiii het leven. Ze maakte me uit voor alles wat leelQk was. Maar ik zag het verdriet en de wanhoop. Die waren echt. Ik heb nooit een vrouw kunnen zien IQden, misschien omdat ik zelf er zoo vaak ellendig aan toe geweest ben en ik poogde te redden wat nog te redden viel. Ik meende, dat zQ alleen maar een vermoeden had en om te helpen loochende ik het mooiste in mijn leven. Ik zei, dat ik niets om hem gaf. De straf kwam dadelijk. HQ had gezegd van mQ te houden. Toen verweet ze me, dat ik met hem gespeeld had. Ik kon niets anders doen dan bQ mQn bewering blijven. Ik weet niet meer wat ik allemaal geantwoord heb, het klonk me zelf zoo dwaas, om te lachen zoo dwaas. Ze ging heen met mijn belofte, dat ik hem nooit meer ontmoeten, nooit meer spreken of schrijven zou. Er kwamen brieven, telkens weer. Ik schreef niet terug. ns heb ik hem nog door de telefoon gesproken, zQn stem ge hoord van ver, van heel ver. In dat nauwe telefoonhokje had ik een gevoel of ik krank zinnig zou worden van blijdschap en ellende te gelijk. HQ dwong me af te spreken voor een ontmoeting den volgenden dag, om uit te praten, te regelen. Ik beloofde. Ik ben niet gegaan. Den volgenden dag zat ik in den trein naar het kleine plaatsje aan zee waar ik geboren ben: Want als ik bQ hem gekomen was, had ik hem niet meer losgelaten; als ik zijn stem weer gehoord had, de greep van zijn handen om mijn handen gevoeld, dan hadden zijn teederheid en kracht mQ gevangen gehouden. Voorgoed. Het stormde, daar aan zee. 's Morgens liep ik langs den dQk en het strand, uren. 'i Middags maakte ik met mijn moeder visites en werd zeeziek van al de kopjes thee en de vragen en de verhalen; 's avonds zat ik met vader in het kleine opkamertje te kaarten. Ik had nooit gekaart en kreeg heel wat brommen van den oude. WQ dronken Spaanschen wQn en rookten, tot je de lucht kon sngden. Het was je reinste kombof. De nachten waren het ergste. De wind gierde om het huis en als die even stil was, hoorde je het water tegen den dQk slaan. Nachten van eindeloos verlangen. MQn hart sloeg of het breken zou. Nooit meer zQn lief gezicht tusschen mQn handen nemen en hem in de oogen zien, nooit meer zijn mond op den mijnen, zQn arm om mQ heen. Want ik had besloten niet terug te gaan vóór ik rustig was, voor de termen goed zijn", een gezin niet vernielen" geen leege klanken, maar een diepe waarheid voor me geworden waren. Op een dag, toen ik uren en uren langs het strand geloopen had, ging ik zingen, tegen den wind en de golven in. Dai was zoo mQn manier van vechten. Van toen af ging het beter. Toen ik het van mezelf gewonnen had, ging ik naar huis en wilde kalm met hern praten. Er lag een brief, een booze, bittere brief, dat ik weggegaan was en hem vooi alles alleen had gelaten. Daar was waarheid in, maar 't was alles zoo anders, zoo vreemd. Ik lachte, lachte hardop. Je komt iemand het beste brengen, wat je hebt kunnen bevechten en dan is hij weggegaan, of ood, of hij heeft heelemaal niet bestaan en het is allemaal toch je eigen schuld." Lang bleef het stil. En toen ?" vroeg ik, want ik was zoo troosteloos en moe geworden en zQ zelf alleen kon rnij troost geven. Het kon immers niet zóó. Toen", zei ze en keek me aan alsof ze wakker werd. Haar blikken dwaalden door de kamer, ze streek heur haar van haar voorhoofd, en antwoordde volkomen rustig: Toen ? Niets meer. Ik ben aan het werk gegaan, hél hard aan het werk gegaan. Je werk is er altQd alleen, soms denk ik wel eens hoe het geweest zou zijn met een man om je heen, die van je houdt en misschien een kind... Ik heb daarna andere mannen ontmoet, maar ze kwamen niet verder dan den drempel van mQn leven. Ik wist immers, als ik ooit naar ze toe had willen gaan, dat ik halverwege terug zou keeren ais toen. Nu ben ik bezig ouder te worden en de verlokkingen van het leven verontrustcn me niet meer. Kom," vervolgde ze, opstaande, en het electrisch licht opdraaiend, ik moet nog een paar veranderingen brengen in mijn lezing voor morgen." Ze knikte me toe, een beetje moe. Maai haar handen lagen rustig op het donkere vlak van haar schrijftafel.