l Mei '20. No. 2236 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND De Nationale Vrouwenraad f* Een overzichtschrijfster in een weekblad. heeft het gemakkelijker dan haar collega in een dagblad. Zij toch behoeft de behande ling der vergadering niet op den voet te volgen zooals de dagbladenpers, doch kan den to- talen indruk weergeven, ' en behourt slechts de hoofdmamenten te rapporteeren. ? Deze 21ste vergadering van den Nederlandschen Vrouwenraad, die dezer dagen in Groningen is gehouden, kenmerkte zich door opgewekten geest en den lust tot samenwer king van de zeer verschillende, elementen waaruit de Raad bestaat. fc De Nederlandsche Vrouwenraad toch is een bond van vereenigingen waarin vrouwen werkzaam zijn van zeer verschillenden aard en richting: die dus een centrum vormen van vrouwenbelangen., Deze nationale Raad is weer op zijn beurt aangesloten bij den Internationalen Raad : die een band vormt tusschen de vrou wen van het grootste deel der wereld. Gedurende den oorlog was natuurlijk de internationale band verbroken, en de pre sidente Mej. Johanna W. Naber wees in haar openingswoord er op dat Nederland ook in dezen een taak heeft te vervullen om n.l. de verzoening en toenadering in de hand te werken van de vrouwen, die door den oorlog als vijanden werden gescheiden. De eerste bestuursvergadering van den In ternationalen Raad zal in een neutraal land gehouden moeten worden, daar de Duitsche Vrouwenraad anders niet als ge lijkberechtigde in den Volkenbond wordt aan genomen. Vreesde de presidente het Vorige jaar dat door de invoering van vrouwenkiesrecht vele vereenigingen zich zouden afscheiden en de Nederlandsche Vrouwenraad overbodig zou worden, thans had zij door aansluiting van een aantal vereenigingen in gereorganiseerden vorm weer nieuwen moed gekregen, dat de Raad nog steeds kan zijn een groot cen trum, waarvoor een ruim arbeidsveld van voorlichting is weggelegd. 't Zou te veel tijd kosten melding te maken van de verslagen, die een deel derjaangesloten vereenigingen uitbracht. Toch wil ik er op wijzen hoe leerzaam deze verslagen zijn, daar zij een beeld geven van het vrouwenwerk en op zoo velerlei maatschappelijk gebied. Daar door toch wordt onderlinge waardeering gekweekt ook hij afwijkend levensinzicht. De voorstellen dit jaar door den vrouwen-, raad aangenomen geven zeker een beeld van het tegenwoordige stadium der vrouwen beweging. Zooals men weet, moeten deze besluiten met algemeene stemmen worden aangenomen, daar de Raad zijn zeer verschil lende elementen bijeen moet houden. Boven dien is immers de vrouwenraad geen lichaam van actief werken, doch meer van voorlich ting en studie. Slechts met enkele stemmen tegen werd verworpen het voorstel om te trachten naar een van staatswege aan de moeder uit te keeren premie-vrije vergoeding voor het loon, dat de arbeidster-moeder wegens wettelijken arbeidsverbod derft in de weken vóór en na de bevalling. Dit voorstel was geheel in de lijn van het geen door de Internationale Arbeidsconferentie te Washington werd aangenomen, waar ook ons land was vertegenwoordigd. Een land toch. dat bij den volkenbond is aangesloten zal binnen een jaar een regeling moeten voorstellen dat de jonge moeder ge durende den tijd dat ze niet arbeiden mag een uitkeering krijgt hetzij uit de openbare kas hetzij door een verzekeringsstelsel. Deze uitkeering zal voldoende moeten zijn voor het onderhoud van-haar zelf en haar kind. Er werden van verschillende zijden be zwaren geuit tegen dit voorstel omdat men meende, dat er verschil behoorde gemaakt te worden tusschen de gehuwde en de onge huwde moeder. Terwijl weer anderen deze regeling te beperkt achten omdat zij alleen werkt voor de loonarbeidsters, en niet voor de huisvrouw, die zich aan haar gezin wijdt. Bij de avondvergadering waar de Moederschapzorg het onderwerp der bespreking vormde, 'kwamen deze verschillende richtin gen omtrent dit vraagpunt nog sterker naar voren. We hoorden daar door Mevr. Cohen Tervaert-Israels haar stellingen verdedigen, dat de premie-vrije uitkeering aan de zwangere vrouw en de kraamvrouw in ruime mate behoort te geschieden aan alle vrouwen die deze noodig hebben, en dat de overheid daarnaast voor de meer bemiddelden een stelsel van verzekering met rijkstoeslag behoort te stellen. Terwijl deze spreekster onder moederschapszorg wenscht te verstaan : . l gedwongen rusttijd voor de arbeidster moeder een maand voor en twee maan den na de bevalling met behoud van het volle loon. b. stichting en onderhoud van Overheids wege in iedere groote stad en verder in iedere provencie van toevluchten voor onverzorgde zuigelingen en ver laten zwangere vrouwen. c, een inrichting waar gehuwde en onge huwde on-en minvermogende vrouwen kunnen bevallen. Een moeder-herstellingsoord voor vrouwen, die thuis geen voldoende rust en verzorging kunnen krijgen; en tevens huisverzorging voor de gezinnen dier vrouwen. Een heel ander en veel ingrijpender voor stel verdedigde Mevrouw Wijnaends-FrankenDysericnk. Zij toch wilde de vergoeding van staatswege aan de moeder niet beperken tot eenige weken na haar bevalling, doch vorderde voor alle moeders een moederloon, zoo lang haar kinderen leerplichtig zijn. Dit loon zou berekend moeten worden naar haar arbeidsverdiensten vóór haar zwangerschap omdat van het standpunt der gemeenschap het moederschap een maatschappelijke functie is, tot welk iedere vrouw opgeleid en bij uitoefening waarvan zij economisch schade loos gesteld moet worden." Mej. Dudok van Hul, directrice van het Magdalenahuis meende dat toepassing der beide prae-adviezen gezinsonthouding in de hand zou werken. Tegen premievrije utkeeing aan de gehuwde moeder omdat dit de zorgeloosheid in de hand werkt, aan de ongehuwde'vrouw omdat de overheid daardoor de zonde zou sanctioneeren. Terwijl moederloon volgens haar stuitend is door den materialistischen opzet. Ditzelfde standpunt nam haar geestverwante Mej. Kats in. Mej. Polak, directrice van het Nationale Bureau v. Vrouwenarbeid, achtte moederloon uit den booze, onmogelijk praktischj uit voerbaar. Ik stond wat langer stil bij |dit onderwerp omdat n.i. Moederschapszorg" de kern was van de besprekingen op deze vergadering van den Vrouwenraad; en dit onderwerp Merkwaardig was de aanneming van het voorstel dat de Nationale Vrouwenraad zich uitspreke tegen afzonderlijke vrouwenbe scherming, behalve voor de vrouw als moeder en aanstaande moeder." Merkwaardig omdat vroeger de vrouwenwereld verdeeld was in twee kampen, vóór en tegen speciale vrouwen bescherming. Deze strijd schijnt dus thans vrijwel uitgestreden te zijn. Of was het de uitnemende verdediging van het voorstel door Mej. Anna Polak, die vroegere tegen standers overtuigde? Wie zal het zeggen. Aan dezelfde spreekster was de verdediging van het overige voorstel opgedragen, dat eveneens werd aangenomen : De Nationale Vrouwenraad van Nederland spreke zich uit tegen het aangekondigde wettelijk verbod van fabrieksarbeid der ge huwde vrouw", 't Zal een groote voldoening zijn voor Mej. Anna Polak dat haar welspre kende en gedocumenteerde woorden zoo veel invloed blijken te hebben in een vergadering. De andere voorstellen waren van minder .algemeen belang. Ik wil u nog even mededeelen, omdat anders het verslag niet volledig zou zijn dat nu de bestuursvacatures van den Vrouwen raad werden gekozen : Mej. J. van Lennep en Mej. C. M. v. d. Pijl. En de ontvangst in Groningen? De gasten waren meer dan voldaan. En hoe kon dat ook anders waar de gastvrouwen zooveel moeite en zorg hadden besteed voor de verstrooiing harer gasten. Het bezoek aan het heerlijke clubhuis in Paterswolde, de alleraardigst avond met zang en dans; en bovenal een de officiëele ontvangst op het stadshuis zullen zeker de gasten in aangename herinnring aan Groningen blij ven. Mej. Johanna Naber heeft dan ook als presidente in haar aardig gekozen rede met recht den dank der vergadering uitgesproken aan de Groninger gastvrouwen. B.B.N, Van Vrouwelijk Doen en Denken Herinneren mijne lezeressen zich nog mijn jonge vrienden Ru en Henk, de twee studenten, die zoo gezellig bij me kwamen eten, waarna we met ons drieën een sigaretje rookten, en een kopje mocca dronken op het kleïne terrasje aan den tuin van 't kleine huisje, dat zooveel lieve herinneringen voor me heeft? Het huisje is sinds lang boven mijn hoofd verkocht, en ik weet niet of het terrasje nog wel vaak menschen draagt, die zulke zware boomen kunnen opzetten, Ik heb in lang niet over de vrienden gepraat, die intusschen afgestudeerd zijn en ieder een eervolle positie" bekleeden, zóoals dat te doen gebruikelijk is. Maar ze komen nog vaak bij me, om te dazen" zooals zij dat uitdrukken, Je hebt ons schandelijk verwaarloosd," klaagden ze, en we hebben je toch zoo vaak aan een onderwerp voor een van je vrouwlijke" gedachten geholpen," Heeft ze ooit wel eens mannelijke gedachten" gehad?" vroeg Ru plagend. Stil nou, ze denkt" gebood Henk, omdat ik niets antwoordde. Ben 'je bij de Théselect" van Hirsch geweest?" vroeg Ru, net iets voor jon," Neen boy, dat laat ik tegenwoordig aan jongere krachten over." O, neen, jij doet niet mee met de mode hè?" veronderstelde Henk, Ben je lid van den anti-mnde bond?" Wanneer ik tegenwoordig lid zou worden van iedere vereeniging, die mijn sympathie heeft, zou ik me arm betalen aan lidmaat schappen. En van den anti-mode bond zou ik zeker nooit lid worden, omdat mijns inziens iedere vrouw vrij moet blijven, zooveel fladders aan haar lijf te hangen als haar lust, Wie z'n enkels wil verstuiken op hooge hakken moet 't zelf weten en wie met bloote kuiten wil loopen, om eenmaal de onlijdelijke pijnen van een nierkoliek te ondervinden, doe haar eigen wil; het verwondert mij niets dat vrouwen onverstandige dingen doen, en hare mode excessen zijn heel wat onschuldiger, dan de onverstandige dingen, waarop de mannen ons de laatste jaren hebben vergast." Je wordt toch geen mannenhaatster?" vroeg Ru, en zijn jolige jongensoogen twinkel den ondeugend. Dat weet je wel beter; ik praat altijd, in 't algemeen genomen, liever over ernstige dingen met mannen dan met vrouwen, omdat mannen nu eenmaal ruimer denken, meer den breeden kijk houden op de dingen, zich niet laten beïnvloeden door kleine uiterlijk heden. Een man zou nooit een anü-modebond hebben gesticht, omdat hij wel weet, dat zulk een bond evengoed ten doode is opgeschreven, als in der tijd de vereeniging voor reform kleeding, al heeft die toch wel goeds uit gericht. Maar vrouwen en]kleeding en modebond dat hoort nu eenmaal bij elkaar, zooals een pop bij een kind. Zouden jullie graag zoo'n anti-mode-bond meisje tot vrouw hebben?" Ik zou je danken," riep Ru gulweg. Ik ook niet," bekende Henk, maar ik zou toch willen dat m'n vrouw zich verstandig kleedde, en de mode volgde naarmate die haar stond." Aha" nu komen we op den gulden midden weg," zei ik. Maar kunnen wij Hollandsche vrouwen dat wel, op enkele loffelijke uit zonderingen na? Hebben wij Hollandsche vrouwen wel de fijne smaaknuance en het onderscheidingsvermogen om te oordeelen of een zekere mode ons staat? Daar moet je Parisienne, of althans Francaise voor wezen. Ik vroeg mijn Parijsche nichtje waarom ze geen korte rokken droeg, tenminste niet zóó kort als de mode voorschreef. Ze antwoordde heel eerlijk: Ik heb geen mooie beenen." men moet Parisienne zijn, om daar zoo eerlijk en onbevangen voor uit te komen. Hoe weinig de Hollandsche vrouw zichzelf hierin kent bewijzen de tallooze leelijke kuiten, die men onder de korte rokken ziet uitsteken." Het is meestal meer dan leelijk," beaamde Ru. Als ze 't wisten, zouden zij zich scha men," was Henk's wat korte oordeel. De kuiten of de vrouwen?" vroeg Ru. Allebei," verklaarde Henk meedoogenloos. En 't gaat met de lage halzen evenzoo. Er is gebrek aan goeden smaak en er is gebrek aan zelfkennis, al heeft de Hollandsche vrouw hierin van de Belgische vluchteling wel iets geleerd, 't Wordt echter weer zoo gauw ver geten. Hoevele scheefgeloopen hooge hakken ziet,men, hoeveel moeielijk voortstappende beenen, hoeveel gebogen kniegewrichten, omdat door de hooge hak de wreef zich niet voldoende bewegen kan. Nu de nauwe rokken weer in de mode zijn, ziet men weer de soms veel te veel geaccentueerde heuplijn, manifes teeren zich de onwelgevormde beenen zich op angstig duidelijke wijze, missen de vrouwen De meest Moderne Huwlijksrete Sketch De wittebroodsweken in de wolken den moed zich te verzetten tegen wat hare schoonheid allerminst kan verhoogen. Hoe jammer eigenlijk dat de mode der wapperende rokjes voorbij is. Zoo vroolijk dansten de luchtige zomerstofjes rond de enkels van jonge welgevormde voetjes, hoe hupsch en mooi wa? 't beweeg der ijle stof en hoe leelijk zal 't zijn als die strak getrokken staat om dunne" of dikke" beenen. 't Heeft n voordeel," pleitte Ru en op zijn onverstoorbaar masker was niet te zien of hij in ernst sprak, Als je je een vrouw wilt kiezen uit al die mode-meisjes, koop je geen kat in den zak, want de kuische gedachten van hare vormen te willen omhullen is bij de tegenwoordige vrouw al heel ver te zoeken." Een vrouw zoek je gewoonlijk noch bij modepopjes, noch bij anti-mode-bond-meisjes; een vrouw kies je gewoonlijk niet, maar je vindt haar meestal daar, waar je haar heelemaal niet had verwacht," wijsgeerde Henk. En tot zoolang komen jullie me maar af en toe eens aan een artikeltje helpen," zei ik. Steek nog een sigaret op voor jullie heen gaat," en ik bood hen mijn doosje Queens die ik gedurende de oorlogsjaren zuinig had bewaard. E. C. v. D. M. Salon-SociaHste Het is mij ontgaan of zij Jo, Mientje, Truus of Annie heet. Zij is een modaine jonge dame, fijn besneden van uiterlijk, en die zich nogal tets op fijnen smaak en kunstzin laat voorstaan. Zij leest veel, praat graag mee over alge meene zaken, en betuigt in de laatste maan den, groote belangstelling in de uiterste uitinge van socialisme. Het Bolsjewisme trekt haar hoe langer hoe meer aan. Intusschen is zij persoonlijk zeer op weelde gesteld. Haar kleeding is altijd een graad duurder en modieuser dan die van haar zusters. Ofschoon gezond, houdt zij veel van gemakkelijke stoelen; voor haar normale voeten zijn alleen in den Haag of te Am sterdam bevredigende schoenen te krijgen. Wat eten betreft trekt zij den neus op voor alle brood en koek, die niet precies van denzelfden dag zijn, en heeft bijna dagelijks iets aan te merken op haaj moeders tafel. Zelf te leeren koken heeft nooit tot haar programma behoord. Toen onlangs de meid ziek geweest was en in de eerste week door alle overige huisgenooten nog eenigzins ontzien werd, was ons socialistje de eenige, die de bleeke reconva lescente haar kamer liet aan kant 'maken en dit kalm aanzag, uitgestrekt op haar chaieselongue, met een stapel communistische liteiiiillimiimimililiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiimiiiimimiiii iliiHllilililllliiilinmiminiinnHiliiifiiitiiriliHiiiiiimtiliiiiifiiii l l i " m i ' '""" '«mum iiiiiiin HAGEDOREN Waarschijnlijk wel voor het eerst, sinds de kalender verzet werd, zien wij dit jaar den meidoorn bloeien op den eersten Mei, en als wij nu eens op dien beroemden dag te meie" wilden, dan hadden we ditmaal geen gebrek aan bloeiende twijgen. Wij zagen er in het midden van April reeds in het aardige stadium dat den eigenlijke bloei voorafgaat: de kroon reeds bevrijd van de kelkslipjes, maar de blaadjes nog kunstig in elkaar gerold tot witte kogeltjes en in zeer beschutte hoekjes van een zuidelijk duinlandschap waren reeds enkele bloemen open. Want deze boom reageert zeer snel op verhooging van temperatuur. Toen het in Februari zoo warm werd, gooide hij dadelijk eerst de bruine bovenschubben Meidoorn,Jn_ vollen bloei daarna de roode ondcrschubben af, en prijkte weldra met fel groene ontluikende knoppenden der schoonste sieraden van de vroege lente. Dat gebeurde in 1917 omstreeks 20 April en thans bloeien ze op den zelfden datum, 't Is best mogelijk, dat ze met Pinksteren al uit gebloeid zijn, tenminste in het Zuiden van ons land .De gevoeligeheid voor warmte maakt toch, dat de meidoorns in Drente nog in vollen bloei staan, als ze in Brabant al vol zitten met groene appeltjes. Evenals alle planten van den gezegende appel familie zou men den meidoorn de verpersoon lijking kunnen noemen van den overvloed. De hee'e boom in n bloemenmassa, waarin de bladeren soms geheel verloren gaan. Eerst als de bloei is afgeloopen krijgen de bladeren weer een beurt en schieten lange twijgen uit die echter vaak in hetzelfde jaar alweer de korte zijtakjes krijgen, waaruit voortaan jaar op jaar de bloementuilen zullen ontsprin gen. De bloemen verspreiden een geur, die misschien strikt genomen niet tot de aange name kan gerekend worden, maar die toch buiten een groote voldoening schenkt en een bijzondere bekoring uitoefent op vliegenden kevers en allerlei kleine graafbijen. De honingbijen schenken in den regel niet veel aandacht aan deze bloemen, maar soms komen zij tot andere gedachten en dan zit oneens de struik er vol mee. Het verloop van den bloei hangt weer samen met de warmte en de zonnig heid, soms zie je in een dag de aanvankelijk naar binnen gekrulde meeldradcn zich om buigen naar buiten, de mooie rose he'lmknoppen splijten open en 'savonds is er geen kor reltje stuif meer in en dan vallen ook gauw de witte kroonblaadjes af. Een andermaal duurt een enkel bloempje een dag of drie. Het is een groot genot, on) op de werkzaam heid der bloemen te letten, maar er zijn er wel andere wier actie meer indrukwekkend is. Eigenlijk is dej hagcdoren een boom. Door dat h'j zich zoo gemakkelijk laat stekken (de Engelschen noemen hem quick" set) is hij van onds geliefd geweest voor het aanleggen van hagen, temeer omdat zijn dorens een ondoordringbaren muur helpen vormen. Doch waar hij zich vrij ontwikkelen kan, groeit hij op tot een flinken boom met dikken stam en wijden kroon, wel tien meter hoog. Niet zelden vindt je in onze natuur twee jonge meidoorntjes vlak bij elkaar, of een ouden, waar van de stam duidelijk ontstaanis uit de samengroeiing van twee staminef jes. Ook zijn die stammen wel eens om elkaar geslingerd. Dit gebeurt allemaal doordat cle vrucht van onzen meidoorn vaak twee zaden bevat die tegelijk ontkiemen en gelijk op met elkander opgeroeien. A! die dingen zijn te den, waar de meidoorns ongestoord kunnen kiemen en groeien en wel in de allereerste plaats in het vrije duin, waar weinig of geen konijnen, schapon, koeien komen en d^t door den meiiEch niet lastig gevallen wordt met waterleidingen, ontginningen en bebossching, Zoo'n duin gnat zichzelf bebosschen, dat kost niets en wordt veel mooier en rijken, dan wij zelf het ooit zouden maken. Niet alle duinen doen het, want in verband met leeftijd en herkomst hebbtn onze duingronuen zeer uüeenloopende eigenschappen, maar toch, door het geheelu land heen, van Cadzand tot op Schiermonnikoog kunt ge meidoorndiiiniMi vinden. Het komt er slerht? op aan of de plant een goed begin kan maken. Het kiemplantje heelt geen dorens en wordt licht afgegraasd of afgeknabbcM, plaagt het er in om aan de vernieling te ont komen, dan wordt het na een paar jaar toch soms weer achterhaald door zijn vijanden en dan wordt er een strijd geleverd tusschen meidoorn en koe, geit, schaap of konijn, waarin de plant zich lang kan handhaven, maar laag en breed blijft, totdat hij eindelijk zoo breed wordt, dat uit het nu voldoende beschermde midden een twijg, een stam umhoug kan schieten. Dergelijke vreetratuur om zich Ineen. Trouwens, alle handenwerk gaat zij zooveel mogelijk uit den weg. En met het woord gemeenschapszin voortdurend in den mond, betoont zij zich in haar omgeving heel weinig mededeelzaam, maar trekt zooveel mogelijk alles naar haar eigen persoon toe. 't Ligt voor de hand dat dit contrast tusschen weeldezin en communistische theo rieën vaak ter sprake komt in den kring, waarin zij zich beweegt. Zij ontwijkt volstrekt niet, er over te discuteeren, namelijk over de theorieën, en weet dan gewoonlijk, op handige manier, de praktijk van haar particulier leven buiten schot te houden. Zoo vaak Rusland ter sprake komt, ver dedigt zij de noodzakelijkheid van revolutie om daar reddering te houden in een onmo gelijk geworden onderdrukkingstoestand. Als dan iemand durft vragen of het daarom noodig is diezelfde revolutionaire beginselen ook in ons land te willen overbrengen, zoo springt zij uit den band, declameert over revolutie in het algemeen en roert al wat zij van geschiedenis geleerd heeft door elkan der, tot degeen met wien zij spreekt de schouders ophaalt en er het zwijgen toe doet. !s het verlangen naar emotie, wat haar drijft tot revolutionaire gevoelens? Nieuws gierigheid naar wat er zou gebeuren als de wereld rondfcm haar zich eens plotseling onderste-boven keerde? Haar oudste zuster, rustige huismoeder, schrok dezer dagen bij het hooren van het woord: Wereldbrand," en vroeg wat er van de toekomst harer kinderen zou worden, in dien ooit, door onvoorzichtig spelen met bolsjewistisch vuur, de vlammen daarvan naar ons land zouden overslaan. Onssocialistje lachte om dien schrik, prees de kinderen gelukkig die in een wereld van nieuw leven zonden opgroeien, enz. enz. Zij daarentegen schrok een paar uur later hevig, toen zij zich aan een lucifer brandde, Wanhopig schreeuwde zij de familie bijeen, kermde van pijn, gaf in bittere woorden de schuld aan allerhande mogelijke levende en levenlooze oorzaken van het haar overkomen ongeluk. Werkelijk had zij een blaartje aan haar linkerpink gekregen. . . GEEHTRUIDA CARELSEN iliiiiliiiiililiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiimmiiiiiimiiiiimiiiiMiiii :: VERHUIZEN :: MEUBELS BEWAREN E. J. VAN SCHAICK BGOTHSTRRflT UTRECHT Illlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll vormen worden op de eilanden nog al eens aangetroffen. Maar zonder stoornis komen de dnindelletjes vo! groote meidoorns te staan. Ze vormen met dejberken het hoofdbestanddeel aan de boschjes, waarin zich gaandeweg een onbeschrijfelijk rijke planten- en dierenwereld kan ontwikkelen en die de duinen maken tot het mooiste parklandschap, dat men zich denken kan. In zulke boschjes zingen nu de nachtegalen vlak aan zee, te midden van de witte bloesems. Op de hellingen en nabij de toppen of in de groote vlakken Krijgt de meidoorn het met don zeewind te kwaad ; de knoppen aan de loefzijde verschrompelen en zoo groeit de boom slechts naar n zijde, alsof hij doodden wind zal worden uitgeblazen, een windvnrm, zcoals wij dien ook kennen van den groven den en trouwens van den berk ook. In ons land groeien maar twee soorten van meidoorns, die zeer veel op elkander ge lijken en die ook wel bastaarden met. elkaar vormen, zoodat het dikwijls moeilijk is, om uit te maken met weiken vorm men eigenlijk te doen heeft. Maar dat is nog niets vergeleken bij de Amerikaanschcn meidoorn, die vooral in de streek der groote meren een veelsoor tigheid en verscheidenheid vertoont, waar een gewoon mcnsch geen touw aan vast kan maken. Welwillende beschrijvers brengen het aantal op een goede zestig, nauwgezette onderzoekers maken er zelfs zeshonderd van. Maar het zijn allemaal alweer prachtige boomen en velen ervan zijn overgebracht, om hun kleurige, groote vruchten, of om hun prachtig najaarsloof. Hun bloemen vertoonen veel overeenkomst met die van onze soorten, maar hun bladeren zijn anders gevormd. Dat zal u geen moeite kosten, om in het eerste het beste plantsoen of park dergelijke Amerikaansche, meidoorns" te vinden. .1 A c. P. T n i ,i s s r..