22 Mei '20. No. 2239 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND Gewichtige Dagen Wat de week bracht SCHOONHEID Er is weer leven in ons Haarlemsen Museum van Kunstnijverheid. De lente houdt er in tocht. Deuren en vensters staan wijd open. De zon zendt haar straalbundels naar binnen. Ze spelen over 't broze aardewerk. Ze doen de zijden weefsels glanzen in een schittering van lichteffecten. Ze glijden over de bloemen in de bronzen vaZen. In de hall en twee groote zijzalen wordt de tentoonstelling van weefkunst en ceramiek gehouden. De architect A. P. Smits die weder om den opbouw van deze tentoonstelling ver zorgde, gaf daaraan een geheel ander karakter als aan de groote najaarstentoonstelling. Destijds maakte de interieur-indeeling een doorzicht onmogelijk. De groote ruimte was verdeeld in afzonderlijke vertrekjes. Ditmaal viel alle betimmering weg. De hooge zalen werden niet afgedekt, ze toonen zich in haar ware gedaante, vorstelijk indrukwekkend in hun bouw. Het kille wit der muren wordt onderbroken door breede, lange weefsellappen. Ze doen voornaam in die omgeving. Op de kleine etalage-rekken die terzijde in de zalen geplaatst een breed middenpad open laten, staat het kleine werk, de potterie, in al haar kleuren en vormen. Plaats u een oogenblik met den rug tegen de rotonde, doorzie de drie zalen en ge zult 't met mij eens zijn, dat door 't behouden van dit breede midden pad en de plaatsing van 't aardewerk aan beide zijden daarlangs een bijzonder geslaagd ef fect verkregen is. Doch er is meer. Weet ge wat 't zegt texticlen te exposeeren zonder dat eenige ramme ling of disharmonie in kleuren en vormen wordt verkregen ? Kent ge de moeilijkheden, om het: te veel, te weinig samenpassend, te kleurige, te eentonige te ondervangen? Om in al die kleurige voorwerpen een accoord van schoonheid te brengen ? Hebt ge daarvan ondervinding, dan zal 't u treffen, met hoe veel smaak en ontwikkeld kleurgevoel de Direkteur van het Museum Otto van Tussen broek de voorwerpen schikte. Zie die fel pur peren zijden lap met groote bloemen. Ze is als met losse hand geworpen over een etalageopbouw. Als om het afglijden te voorkomen, staat tusschen zijn plooien een diep-blauw porceleinen vaasje. Wondermooie kleurspeling! En die treft u hier en elders telkens weer, als ge er oog voor hebt. De kastjes-inbouw komt aan de harmonieuse kleurschikking zeer ten goede. Hoe fraai sober plekt het sterk gekleurde vloerkleed van Jaap Gidding mid den in de hall op den parketvloer Mevr. de Josselin de Jong?Kappeyne v. d. Copello verzorgt ook op deze tentoonstelling wederom de bloemensier. Op de breede ven sterkozijnen vóór de openstaande ramen staan in groote bronzen vazen hoog oprankende lentebloemen. Ze doen er intiem, ze brengen stemming en sluiten elke expositie-afdeeling als 't ware af tot een afzonderlijk vertrekje. Met voordacht zijn ditmaal geen bloemen geplaatst in aardewerk of porcelein maar in brons en glas. Elke bloemversiering is door dacht, ze staat er, omdat ze juist daar be hoort, in die omgeving, bij die kleurmengeling. Dat voelen wij vrouwen, die veel met bloemen omgaan, sterk. Daarom geeft het werk van Mevr. de Josselin de Jong zooveel te genieten. De tentoonstelling van weefkunst en ce ramiek geeft schoonheid in hoogen zin. In onzen tijd, waarin de opzet der meeste expo sities als de jaarbeurzen op commercieelen grondslag berust, is een tentoonstelling als te Haarlem, die het schoone geeft om haar zelfs wille een verkwikking. ^Wij gaven hier slechts enkele indrukken over de inrichting. In de volgende weken zullen verschillende demonstraties worden gehouden, 29 en 30 Mei zal dóór Mej. E. Siewertsz van Reesema het Egyptisch vlechtwerk worden getoond, 5, 6, en 7 Juni zal er op groote en kleine ge touwen worden geweven. Ook zal men de tech niek van het pottebakken kunnen- zien. Dagen dus van kunstgenot voor allen die de tentoonstelling bezoeken. ELI s. M. ROGGE immillllllMlllllllllllllllllllllHJIIIIIIIllllHlllllllllllllllllllllllllMIIIHI De jour is een hoogst belangrijke dag van voorname gewichtigheid. Volgens speciale kalenders worden de verschillende jours be paald. Ze vallen op oneven dagen van even maanden, of even dagen van oneven maan den. Hun tijdrekening isjzeer verschillend van de Gregoriaansche en veel ingewikkelder. ;.. In het volle bewustzijn, dat ze een dag van statige belangwekkendheid, van haast plech tige feestelijkheid voor zich heeft, begint de huisvrouw den dag van haar jour. Ze consta teert het feit met een zucht, want eenig be klag over de beslommeringen des dagelijkschen levens moet haar arbeid in belangrijk heid doen winnen. Ze blijft echter volkomen rustig tot na het ontbijt. Wanneer haar man en haar kinderen de deur uit zijn, en ze het rijk alleen heeft, begint de minitieuze voor bereiding voor het eenvoudige feest. Ze be kijkt de theetafel in den salon. Elk stukje keurt ze als een antiquair oud porcelein of antiek goud en zilver. Ze wijst het binnenmeisje streng en waardig op kleine tekort komingen. Dan gaat ze naar haar zilverkast. Ze bergt daarin de blinkende schatten, die eens, bij haar huwelijk op een groote tafel te pronk gestaan hebben op de receptie, als een pretentieuze expositie van maatschappelijken welstand. Daar vindt ze haar mooie zilveren theelepeltjes, in het zwarte etui, als in een kostbaar bedje van rose of blauw satijn. Ze wekt ze na hun slaap van af den laatsten tweeden Maandag of derden Dinsdag. Ze telt ze met haar oogen en wrijft ze n voor n wakker met een zilverdoekje. Ze neemt uit de kast vervolgens het zilveren suikermandje met het suikertangetje, het bonbon schaaltje, de gebakschaal met zilveren heng sel, den taartenschep, en het monument van de theetafel, het zilveren bouilloir. Al deze kostbaarheden worden eventjes opgewreven. Het suikermandje wordt gevuld met klont jes. Klontjes komen enkel en alleen voor op jours, en vervullen geen andere rol in de huis houding. Ze worden met zorg willekeurig gelegd, en even zorgvuldig willekeurig komt het suikertangetje, met de twee klauwtjes of lepeltjes er boven op te liggen. Zorgzaam als een kind met dominosteenen, bouwt de huisvrouw daarna een smakelijk bouwwerkje van flikken en pralines op het bonbonschaaltje. Als een delicieus mozaïekje rangschikt ze koek en banket op de gebakschaal. Dit alles is een minitieuze arbeid, die den ganschen ochtend in beslag neemt. De huis vrouw wordt tijdens haar werk aangegrepen, door den nerveuzen drang, van niet te zullen klaar komen. Het assisteerende binnenmeisje spreekt ze herhaaldelijk vermanend toe. Ze wordt eenigszins geprikkeld bij kleine tegen slagen, als het vallen van een bonbon, die het bouwwerkje moet kronen of het niet passen van een onwillig koekje. Ze krijgt minstens migraine. Ze tast met een blik vol leed naar haar hoofd. Ze is op", als de kinderen thuis komen, en kan uiterst weinig van hen velen, en verzoekt hun met eenige plechtigheid, of ze rustig willen zijn en wat voort willen maken met koffiedrinken. Bij eenige vroolijke opleving zegt ze, met een madonnaachtigen blik : Wat heeft moeder jullie nu gevraagd ?" Dadelijk na de koffie hervat ze haar werk. Ze rangschikt bloemetjes. Dan gaat ze zich kleeden. Ze kleedt zich in een japon, van niet te uitbundige feestelijkheid, die een cachet van huiselijkheid moet hebben, doch haar doel verre is voorbijgeschoten, iets van pretenti euze intimiteit en geflatteerde degelijkheid. Ze gaat dan naar haar salon, ruim een uur voor de eerste vriendin verwacht kan worden. Ze houdt daar een groote inspectie, en ver schikt en verzet meubels of bibelots, en keurt nogmaals haar theetafel. Ze overtuigt er zich van, dat alles zoo onberispelijk blinkend en zindelijk is, dat zelfs haar liefste vriendin er geen aanmerking op zou kunnen maken. Dan plaatst ze zich op de canapémet een opengeslagen boek, en tracht de houding aan te nemen, of alles rond haar, die perfecte sfeer van gastvrijheid heeft gekregen, zonder dat ze er zelfs naar heeft behoeven om te kijken, of het er zelfs nooit anders is geweest. Ze leest niet, of ongeveer niet, maar wacht in lezende houding. Tot de eerste vriendin komt. Deze om helst ze. Ze omhelst trouwens alle vriendinnen. Er is heel veel vriendinnen-liefheid in de athmospheer. Een jong meisje dat geïntro duceerd wordt in de uitgaande wereld, moet herhaaldelijk antwoorden: Ja, mevrouw, heel veel, dol gezellig" op vragen, als: Je ten nist zeker veel?": of: Je fiets zeker veel?" waarmede het kind in de algemeene intimiteit wordt betrokken. Ongeveer twee uur duurt zulk een jour. Als allen weg zijn en er perséniemand meer kan komen, gaat de huisvrouw onmiddellijk naar haar theetafel en verzamelt de lepeltjes en de andere zilveren kostbaarheden, die nog voor den nacht moeten worden opgeborgen. Aan het eten voelt mevrouw gewoonlijk nog eenige migraine. De kinderen moeten stil zijn. Maar de jour laat toch steeds dat aange name gevoel achter, van .iets, dat goed ge slaagd is, waar alle vriendinnen hebben kun nen constateeren, dat mevrouw een uitne mende huisvrouw is, die uitstekend kan recipiëeren. A K i E T T E Babbeltjes EEN HULDE AAN DE. . ONGETROUWDE VROUW Wat was de oorzaak? Had de man een moederlijke huishoudster gevonden, die zijn lievelingsspijzen prachtig kon klaar maken?. . . . Hadden koele verpleegsters-handen hem trouw verpleegd, in een ernstige ziekte? Hem van den dood gered? Men weet het niet, maar in Engeland hield onlangs een der eerste politieke partijleiders een speech. . . ., die een hulde bevatte aan. . . . de ongetrouwde vrouw. Aan wat men in Engeland a spinster" noemt. Uit zijn rede, die. in druk verscheen, meenen we goed te doen, voor onze lezeressen, enkele aren" te lezen. Want de ongetrouwde vrouw van middel baren leeftijd kan een troost voor de ge meenschap zijn. Het groote wonder is gebeurd, zegt onze Engelschman. Het ouderwetsche portret", dat de spinster" vroeger was, wordt lang zamerhand een overlevering. Het verdwijnt net als 't gruwelijke portret, dat stiefmoeder" heette. We zien beiden alleen nog maar op het tooneel of, ja voornamelijk op de ---- films. En het spinster-type, dat daarop verschijnt is toebereid naar het oude recept : ze is een soort menschelijke draak, zet rol-oogen op tegen eiken man, dien ze ontmoet ; en draagt heur haar in een stijf balletje gehakt". Denk nu eens aan de nog jeugdige vrouwen van middelbare jaren, van uit dezen tijd, na den oorlog. Zij hebben niets drakerigs, niets stijfs, zijn. . . . hoogst aantrekkelijk voor 't meerendeel. Ik ken er, die het geluk van haar omgeving zijn. Daar heb je haar, laten we haar Agnes noemen. Zie naar haar knap gezicht ; knap door nobele gedachten, En wat een bewogen rijk leven heeft ze gehad. Eén woord van haar is genoeg om een jongere, zoekende, bijna wanhopende, hulp te schenken. Haar léven-lang werkte ze tusschen kinderen. Nu is tuinbouw haar verfrisschend, stalend ! element. Zij woont samen met een vriendin en samen moeten ze duchtig aanpakken. Zeker, er zijn ook ge drukte tijden." Maar is gedruktheid een ver schijnsel, dat alleen bij ongehuwde vrouwen en jonggezellen voorkomt?,... Het woord spinster", beduidt weefster". Welnu, roept onze enthousiast uit: ik zie een oneindig aantal dappere weefsters, die prachtige bonte, gouden en schoone draden spinnen, naar allerlei richtingen. Hoe heerlijk is haar werk, dikwijls! Dat zal men mij moeten toegeven. De spinster uit onze moderne dagen is nooit een vrouw, die over het hoofd is ge zien". Het is een vrouw, die eens neen" heeft moeten zeggen, gedwongen door het lot. (Want, roept onze enthousiast uit: ik kan me niet indenken, dat n vrouw door het leven gaat, die niet minstens door n man ten huwelijk verlangd werd). De jongeren hebben haar met een gevoelig oog aan te zien.... Geloof niet, dat eene, die niets ver telde, ook nooit iets ondervond," zegt een waar dichterwoord. En onze Engelschman besluit : De vrouw uit de arbeidende klasse, die niet in het huwelijk treedt, is meestentijds de steun harer ouders. Sommige bemoederen" haar moeder, en nemen den last van haar zwakker wordende schouders, en zijn haar toeverlaat." En hoeveel werk, dat een aan ervaring rijp hoofd, en een bewogen hart, verlangt, is er te verrichten in de wereld Werk, dat de wordende menschheid ten goede komt. En dat toch niet gedaan kan worden, door de gehuwde vrouw, wier geheele tijd in het huisgezin besteed wordt. (Ik bedoel nu eens in 't geheel niet: uit sluitend, koel, hersenwerk". Maar die arbeid die bezield" gedaan moet worden). Wees er van overtuigd, dat de spinsters" aan dit werk, dat de menschheid ten goede komt, weven met al het hart" en al de ziel" welke de gehuwde vrouw, die een be perkter doel nastreeft, niet kan afstaan, buiten haar gezin. De spinster n.l. heeft meer tijd voor alle mogelijke activiteit. Zij ontmoet meer menschen, zij leest meer boeken. Er gaat breedte van denken, ruimte van blik en opvattingen van haar uit. Haar leven wordt nimmer in kleine stukjes verbrokkeld, zooals dat zoo dikwijls met 't leven der gehuwde vrouw geschiedt. Zij leeft meer in die wereld, die buiten de vier muren ademt, en zich be weegt. En de warmte van haar hart wordt ge woonlijk niet geconcentreerd |op een beperkt aantal personen. Ten slotte roept de enthousiast met over tuiging uit : ik weet zeker, dat de moderne spinster, van dezen tijd na den oorlog, zich nimmer, zooals dat vroeger wel eens uit melancholie voortkwam, zal verwaarloozen. Want zij weet ook, dat dikwijls op gevorder den leeftijd, nog een kapitein op een eenzaam schip haar wellicht vragen zal zijn stuurvromv te worden, omdat hij bedacht heeft, dat huiselijkheid een schat is.... En welk een glorie, als dan een stuurvrouw met rijke, gezonde ziel, en dus met aantrekke lijk uiterlijk, aan boord komt ! b, Hulde aan de spinster van onzen tijd. Wij hebben haar als een kracht hoog te houden. Niet alleen.... de gedachte aan den mogelijken kapitein houdt haar staande, en aan trekkelijk, roept de schrijver guitig uit. Er is een hoogere kapitein, n.l.: haar gevoel van plicht, zich als mensen, zoo fier mogelijk te doen gelden, en haar eigen waarde aan de wereld te geven, dat de beste krachten in haar op tart". YVONNE DE T E S S A U IflIlllllfflIJJIIIIIIlflJJIIIIIHIIIIJIIIIflIllllHIflIlllllllllllllflIlflIlllflflIlllllll IN O EZONDE N Geachte Redactie, Om misverstand bij Uwe lezers te voorko men, moet ik even een onjuiste uitlegging, door Mevr. Mansfeldt?de With Huberts in uw blad van 15 Mei, 1. 1. gegeven, van de ge volgen van de stemming over het Federal Amendment" in Delaware en Mississipi, verbeteren. Mevr. Mansfeldt zegt : Zelfs de vrouwen in de Vereenigde Staten, die ons reeds zoovele jaren ver vooruit waren wat het stemrecht betreft, vragen nu toch ook weer onze hulp, want de Federal Amendment" waarop zij zoozeer gehoopt hadden, waardoor het vrouwenkiesrecht vastgelegd zou worden in de Algcmecnc Grondwet der Vereenigde Staten, en dus de strijd in eiken staat afzonderlijk zou doen vervallen, is verworpen. Het ging nog slechts om de laatste loodjes, maar deze Mississipi en Delaware stemden tegen." Hierdoor wordt ten onrechte de meening geuit, alsof nu voor de Amerikaansche vrou'wen door de stemming van deze Staten Uit Amendement verworpen is. EILANDEN EN STRANDEN De rijwielbond organiseert een tocht langs de Wadden-eilanden. Niet dat er veel te rij wieleren valt, maar het begrip begint al meer en meer door te dringen, dat het moderne tourisme zich al haast geen beter object kie zen kan. Wat grootschheid en oorspronkelijk heid aanbelangt staat het landschap der Noordzee-eilanden in rang gelijk aan het hoog gebergte. Zelfs de toeristen van n dag moe ten dat voelen. Maar wie die stroken lang en liefderijk doorkruist, vindt er al de emotie van den bergbestijger weer en geniet van grootscher oneindigheid, Het zeilen op de Wadden zee is even interessant en verrassend als een gletschertocht en voor oningewijden of onbekwamen ook even gevaarlijk. De getijen en winden scheppers een eindelooze afwisseli g, die zelfs het secure motorbootje nog Hetjdwergstenitje bij zijn nest. Foto ran tle Red. verbijsteren kan. In de zeegaten gaan hooge, klare, groene golven, die mooi wit bruisend overbtiitelen. Tegen de banken bruist de bran ding. Maar als de wind gaat liggen en de zon het wint dan is de Waddenzee een gladde opalcn vlakte of zilver grijs en donkerder gestreept in de geulen. Straks komt de eb en dan vallen alle platen droog om bevolkt te worden met de speelsche zeehonden en millioennen watervogels. De eilanden zijn voor het meerendeel niet anders dan de hoog ste plekken van de zandbanken, waar het duin is opgewaaid en waar in stille bochten het vruchtbaar slib mogelijkheden schept voor landbouw en veeteelt, al blijven visscherij en scheepvaart en strandlooperij ook de heerschende levensopvatting. Onze toeristen zul len wel het meerendeel van hun tijd doorbren gen in het bewoonde land, maar toch ook wel tijd vinden voor de duinen en de stranden. De stranden vooral, daar kan men iederen dag zien hoe Nederland werd geboren. Elk van die eilanden heeft zijn kant, waar het vernietigd wordt, en een andere zij waar het aangroeit. Sommige groeien naar alle kanten, een ander gaat de vernietiging te gemoet. En alle hebben ze stranden, zooals men die in Holland niet kent. Alleen dat van Voorne is er mee te vergelijken, ofschoon ook dat weer eenig is in zijn soort. Aan den zuidwestkant van Texel ligt een strand, dat zich mijlenver uitstrekt en in onzen tijd zelfs het voormalig eilandje Onrust tot een schiereiland heeft ge maakt en op sommige plekken van dat strand vormen zich nu weer heuveltjes en richeltjes, die telkens *weer nieuwe duinvalleien zullen afsnoeren en zoo het eiland vergrooten. Vlak daarbij op de ztiidoostpunt is dat beruchte Horntje, waar herhaalde oeverafschuivingen den zeedijk haast onhoudbaar maken, En ver in het noorden, bij den vuurtoren van Eierland, is weer een ander strand, een onaf zienbare zand- en schelpenzee, die nu eens aanwast,*" dan weer afbrokkelt. De Vlichors is eigenlijk geen strand, mair een gladgeschaaf de vloer van een eiland en het wil ook nog maar altijd niet lukken, dat er zich nieuwe duintjes van belang op vormen. Een wande ling, of desnoods een fietstocht van het dorp Vlieland over de Vliehors en dan het Eierlandsche gat overvaren om over Cocksdorp op Texel door te gaan, behoort tot het mooiste wat je in Nederland doen kunt. De Terschellinger NoordVaarder vereenigt de eigenschap pen van het Texelsch strand en van de Vlie hors en is daardoor een van de meest onder houdende terreinen ter wereld, maar de be wonderaars van het traditioneel mooi" land schap zullen er eerst wel wat vreemd tegenover staan evenals tegenover de stranden van Ameland en Schiermonnikoog of de verlatenheid van Rottum eu de Noordwestplaat. Op zomersene dagen bij stil weer en onder den hoogen wolkcloozcn hemel krijgen die stranden iets bovennatuurlijks. Het lijken dan zelf eilanden irr een volkomen spiegelgladde zee, want rondom glinstert en glimt de spiegelende fata morgana. Een eenvou dige zandhoop, een helmgroep lijken bergen aan een verren horizon, zich spiegelend in een gladde zee en soms komen verre dorpen of vuurtorens of duinlandschappen hoog in de lucht hangen, of de zon omgeeft zich met lichtbogen en stralenkransen en bijzonnen. Een andermaal weer is het land zelf vast van lijn. zoowel de duinenrij als de strandreep, maar de zee woelt onrustig onder een nevelig luchtje en daaruit klinken stemmen van onzichtbare vogels. Hoe .ge u ook inspant er is geen dier te zien maar op menige plaats spat het water omhoog alsof er een projectiel insloeg. Dan houdt ook dat op, maar een fijn en helder gekrijsch nadert al meer en meer en opeens wiekt ecu groep kleine, onbeschrijfelijk sierlijke vogeltjes voorbij, die een eindweegs verder, nu goed zichtbaar, hun fladderend en zwevend en duikend visschcrswerk op nieuw beginnen. Dit zijn de zomergasten van de schelpstranden, de kleinste maar ook de allermooiste van onze zeezwaluwen of vischdiefjes. Dwergstern is wel hun beste naam of ge moest een voorkeur hebben voor het TexelVan de 48 Staten van Noord-Amerika moeten 3/4, dus 36 Staten, voor stemmen, wil het amendement in de Grondwet worden opge nomen. Daarvan hebben er nu 35 voor ge stemd en 6 tegen (waaronder de boven ge noemde). Van de 7 overblijvende vergadert er nog een Louisiana" in den loop van deze maand, terwijl de parlementen van de 6 dan nog overrblijvende Staten pas in het volgend jaar, een er van eerst in 1923, bijeenkomen, tenzij er om een bijzondere reden een bijzondere bij eenkomst wordt gehouden. Omdat de vrouwen over heel Amerika gaarne in het najaar aan de verkiezing van een nieuwen president wilden deelnemen, wordt de verwerping van het amendement door Delaware zoozeer betreurt. Dit toch was de staat waarop alle hoop was gevestigd. Indien Louisiana" tegen stemt, en men heeft niet veel hoop op een andere'uitkomst, dan is het in elk geval voor de Amerikaansche vrouwen verkeken, om allen aan de verkiezing van een nieuwen president in het najaar mede te werken, wel echter kunnen dit doen de vrouwen van 15 staten, waar zij het volledig kiesrecht, en van 13 Staten, waar zij het Presi dentieel kiesrecht bezittten. Als nu nog maar n van de Staten, die het Amendement nog behandelen moeten voor stemt, dan is de strijd in Amerika gewonnen, zij het dan niet zoo vroeg als de vrouwen gehoopt hadden. Maar ook in Delaware schijnt er reden te bestaan om op de gevallen stemming terug te komen, zoodat het mogelijk is dat Delaware toch nog de 36e Staat wordt, die noodig is, om het vrouwenkiesrecht in de algemeene Grondwet van de Vereenigde Staten opge nomen te krijgen. Van eene verwerping van het Amendement is dus voorloopig nog geen sprake. ALETTA H. JACOBS miiiiiiiilllliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiii, Lente Er is een ruischen om ons heen, Een suiz'len en een zuchten Van tal van liedjes in majeur, Die trillen in de luchten. 't-Zijn de herauten der geboort Van 't jonge, nieuwe leven, Dat straks het land weer tooien zal En nieuw genot zal geven. Er gaat een suiz'len over d' aard', Of zuiv're klanken vielen. Dat zijn d' accoorden hooggestemd Der reine kinderzielen. Het is een profetie, dat eens, Hoe bang de mensch moog' klagen De wrecde obsessie wijken zal, Een nieuwe lent' zal dagen ! A. KLEI N?v. D. L E ij ttiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiin meartyaüaninfuzt om aan. uzauzre. reparatie, ote meeste, aandoeht te sche blauwwaterstar" of het Amelander klikstins". Nog andere zeezwaluwen bewo nen deze stranden en die maken plaatselijk ook een geweldigen indruk, maar het dwergsterntje is overal verspreid, en vischt langs alle kusten. En het bewoont in kleine groep jes, maar vaker nog eenzaam, het blauwig, gelig schelpenveld, waarin ge de doffe, blauwigwitte, vlekkige eieren niet eens zoo ge makkelijk opmerkt, al verraadt ook het woe dende, schreeuwende vogeltje hun aanwezig heid. Daar liggen in liet lauwe zonnige zand nog andere kleine eitjes, van vlugge kleine vogeltjes, die voor uw voeten voortloopcn met angstig beweeg van kleine vleugels. Dat zijn de pleviertjes, de bontbek eirde strandplevier, beide nog mooier dan het dwergsterntje aangepast aan een omgeving van zand en schelpen. Er is haast geen grooter contrast denkbaar dan deze tecre zomervogeltjes, hun eitjes in 't bewegend zand en de groote, sterke zee, die soms, zooals verleden jaar in Juni al dat leven wegvaagt. Maar het begint altijd weer opnieuw en thans nu arti kel 2 van de vogelwet de sterns vrijwel voor goed beveiligt tegen hun ergsten vijand, den mensch, mogen we hopen, dat het ongerepte strand zijn levend sieraad in vollen overvloed mag behouden. )n alle andere deelen van ons land worden we beëngd door de steeds toe nemende cultuur, maar de machtige ze& zorgt er voor, dat het strand vrij blijft. Dt eenige beperking die ge op de Noordzee-eilan den ondervindt, komt door de schietoefenin gen van het garnizoen van den Helder, die Texcl's zuidkust onveilig maken. En eenander menschelijk strandbcdrijf, oneindig veel in teressanter, is het werk aan de strandhoofden van Vlieland, die de duinen daar voor afslag moeten beschermen en het stuk van 't eiland, dat nu nog bestaat moeten behoeden voor het lot, dat het zuidelijk deel heeft getroffen en ons den Hors bezorgd heeft. Straks verlaten wij het barre strand en zoeken de bekoorlijke duinen. l A c. P. T n ij s s i;