5 Juni '20. No. 2241 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND Wat de week bracht Zaterdag 1.1. was 't feest in onzen Stads schouwburg te Haarlem. Daar werd gegeven een liefdadigheids-matinée ten bate van Oostenrijksche en Hongaarsche kinderen. Me vrouw B. Scheepers?Geuer was er met haar leerlingen, en de Weensche 15-jarige violiste Annie Dietershofen gaf haar spel ten beste voor haar eigen landgenootjes. Als wij plaats hebben genomen en rondzien, treft ons het vroolijk aspect van den schouw burg. Het publiek bestaat ditmaal voor het grootste deel uit kinderen; blijde, levenslus tige jeugd met fel-kleurige jurkjes en wap perende haarstrikken op het rond afgeknipte polka-haar, hierterstede?Haarlemsche bloempotjes" genoemd. Ze hebben hechte vriend schap gesloten met de kleine Hongaren en Oostenrijkers; ze praten er Duitsch mede en weten zich op alle wijzen van weerskanten verstaanbaar te maken. Er is een aardige verbroedering merkbaar van landskinderen, zoo verschillend van temperament en aard. Er is tevens waar te nemen hoe het Hollandsche kind mede de Hollandsche gastvrijheid in eere houdt, hoe het 't den vreemden genoegelijk wil maken door aanwijzingen en uit leggingen over het gebeuren. Als 't zware trijpen gordijn ter zijde is ge haald, zijn allereerst de leerlingen van Mevr. Scheepers?Oeuer aan 't woord. Van klein tot groot vertolken zij in rhythmische standen, gebaren en bewegingen de zoo bekende Kinderscenen" van Schumann en andere muziek. Ze dansen met ernst en gratie. Ze geven door sierlijke arm- en handwendingen, door passen en plastische standen het pittige, grappige weer van de Curiose Geschichte". Ze leven als 't ware zich ten volle uit in een overmaat van weeldegenot in het Glückesgenug" en in de walsen van Brahms die door zes groote meisjes zoo bekoorlijk in dans werden weer gegeven. Elk nummer dat wordt uitgevoerd is een stemmingsstukje vol gevoel en schoon heid. Mevr. Scheepers?Geuer en haar arti stieke medewerker, de heer Frank Grippeling, weten vél te bereiken. Ze verkrijgen de kos telijkste kleurharmonieën, waarvan het oog geniet. Dat men toch vooral het tooneelmatige bij deze meisjes-danskunst wereendemisen-scène niet in details uitwerke. De Sere nade a la poupée" van Cl. Debussy met zijn decor en rood en paars licht deed de danskunst als zuiver artistieke opvatting schade. De danseresjes zijn van 't tooneel, de groote vleugel wordt aangeschoven. Op het podium komt een kind-meisje, een jonge Wienerin", Annie Dietershofen, slank figuurtje van 15 jaren in een eenvoudige witte voile hemdjurk met eenig zwart borduursel. Het haar, kort afgeknipt, ten deele naar achteren gehouden door een breede witte lintstrik hangt ter zijde over de ooren. 't Is een echt jolig veulentje, verhaalt haar Hollandsche pleegmoeder mij, ze schijnt eerder 12 dan 15 jaar, ze rollebolt in 't gras, ze stoeit en ravot met de andere kin deren, ze geniet volop van alles wat des kin des is. Ruim drie maanden geleden kwam zij in Holland, verslapt, verzwakt. Ze kon haar vioolstudies aan {het Weensche conservato rium niet meer volhouden, daarom werd beslo ten haar naar Holland te zenden, met ver zoek haar in een muzikale familie te willen onderbrengen. Dit geschiedde. Zij vond een vriendelijk tehuis bij den heer en Mevr. Da Costa?Baëza in den Haag. Mevrouw Da Costa, goed pianiste, weet het meisje aan te moedigen bij haar stu dies, zij begeleidt haar op het klavier. Door de vele oefeningen wordt een ensemble-spel ver kregen, dat aan de vioolpartij ten goede komt. Daar staat dan Annie Dietershofen, een voudig, kinderlijk-onbevangen kijkt ze de zaal in. Dan legt ze de viool onder de kin en begint te spelen, uit 't hoofd. Geen aarzeling, geen trilling, niets. Ze geeft haar kunstalsiets doodgewoons. Ze weet niet, voelt (gelukkig) nog niet, dat wat zij speelt, zoo aangrijpend mooi is. Ze beseft niet dat zij thans reeds op zoo jongen leeftijd technische moeilijkheden weet te overwinnen, aan slechts enkelen zelfs na langestudie gegeven, Zeker, haar spel is nog niet volmaakt, het concertingmineurvanMax Bruch was niet in allen deele vlekkeloos, doch met welk vuur werd het tweede gedeelte inge zet. Welk een meesterlijke overgangen van teer gevoel en wilde danslust wist zij te leggen in de Zigeunertanz van T. Nagêz, hoe fijn zuiver was het flageoletspel in de Ballade polonaise van Vieuxtemps, waren de dubbelpassages in de Hurroresque van Dvorak. Is dat. hetzelfde kind-meisje dat rollebolt in het gras ? Kan een 15-jarig meisje zulk diep doorvoeld DE BRANDARIS Het Marsdiep behoort eigenlijk al meer tot Den Helder dan tot Texel en ligt in het grensgebied der Wadden, maar het Vlie, dat is het zeegat bij uitnemendheid, op het oogenblik misschien minder in aanzien dan het Annie Dietershofen spel geven ? Welk een groot muzikaal talent moet haar dan zijn toebedeeld. Annie Dietershofen ontvangt sinds haar 9de jaar vioolles, vertelt ze mij. Als zij in Sep tember weer naar huis terugkeert, zal zij nog 2 jaar onderricht krijgen van een der groote vioolvirtuozen in Oostenrijk. Zij is nu weer gezond en sterk en kan onvermoeid oefenen. Ja, -zij zal moeten sparen, want er moet een goede, mooie viool gekocht worden en in Oos tenrijk is alles zoo duur. Doch ze heeft al vele, vele kronen, hier door haar spel ontvangen, naar huis kunnen zenden, die worden daar voor de studie bewaard. Het rneisjè, waaruit hoogstwaarschijnlijk een groote kunstenaares zal groeien, babbelt voort, vriendelijk, ongedwo ngen. Als haar later na 't spel een groote ruiker margrieten, een geurige bos rose lathyrus worden gebracht, komen, mij onwillekeurig de woorden in de gedachten : Betend das Gott dich erhalte So schön, so rein, so hold.". E L i s. M. R o o G E jiiiiiiiiiiiiiiiiiijiiiiiiiiiijfiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiimijfiiiiiiiiiiijiiiiiiiiiff 8ste Congres 'van den Wereldbond voor Vrouwenkiesrecht 6?12 Juni te Genève in ' In mijn eerste artikeltje omtrent het congres deelde ik mede, dat, toen het besluit gevallen was om Zwitserland als verzamelland te kiezen, ds Association Suisse pour Ie Suffrage féminin" (Schweizerischer Verband fiir Frauen-stimmrecht) als antwoord op deze mededeeling seinde : enchanteéde vous revoir". De Zwitsersche vrouwen hebben alle reden om den moreelen steun die zulk een Internationaal congres geeft, dankbaar te aanvaarden. Alleen de tweetalige naam van hun V.v.V.K- geeft reeds aan, dat zij het moeilijker hebben dan de vrouwen in de meeste andere landen, want in de 25 kantons, waaruit Zwitserland is samengesteld, heeft men drie landstalen en zoo is het eigenlijk nog te ver wonderen, dat hun V. v. V. K- ook nog niet in het Italiaansch wordt genoemd. Die Zwitsersche V.v.V.K. is zoo pracüsch, haar Jaarvergadering op Zaterdag 5 Juni te houden ; 's middags een meer zakelijke en 's avonds een groote openbare, waar 6 ver schillende spreeksters uiteen zullen zetten, door welke oorzaken in 1919 en 1920 het V.K. in de kantons Bazc!, Neuchatel en Zurich gevallen is en welke houding de Zwitsersche Regeering (chambres Fédérales) ten opzichte van het V.K. inneemt. Door dez3 Jaarverg. te beleggen, n dag vóór het Internationaal Congres begint, lokt zij nat'.iurliik vele landgenooten tevens naar dat Congres, maar geeft zij ook aan de buitenlandsche bezoekster gelegenheid kennis te nemen van haar nationale werkzaamheden. En deze zijn in Zwitserland zeer moeilijk ! De veeltaligheid en de verschillende rassen die Zwitserland bevolken, bezorgen de leiding reeds groote moeilijkheid om tot eenheid in het propaganda-werk te komen, maar boven al i: het bezwaar groot, dat elk kanton apirt bewerkt moet worden. iimiiiiiiiiiiiiiiii" Marsdiep, maar geografisch en historisch van veel meer belang. Het is dan ook volkomen in den haak dat dit zeegat verlicht en overzien wordt door den merkwaardigsten vuurtoren van ons land en misschien van de heele Noord zeekust, den Brandaris. 't Is er nog een van den ouden stempel, een vierkante kolossus van gelen baksteen, de lantaarn zelf draagt een rooden kap. Ieder Waddenbewoner heeft allerlei herinneringen van dezen toren, 't Is altijd een gewichtig oogenblik wanneer hij in zicht komt, nu eens helder afgeteekend en duidelijk opklimmend uit den verren horizon, dan weer, wanneer er minder zicht is, opeens groot en vaag, zich wazig losmakend uit den neveligen achtergrond. Soms laten Op het oogenblik is een ontwerp-V.K- In behandeling bij den Grand Conseit (Parlement Cantonal) van St. Gallen en van Waadland, In Genève heeft men, niettegenstaande den tegenslag in de drie bovengenoemde kantons, in den afgeloopen winter een initiatief-voor stel uitgelokt. 'Dit is iets eigenaardigs in de Zwitsersche constitutie. Indien de kiezers eenige verandering in de wetgeving wenschen en zij daarvoor een verzoekschrift indienen, geteekend door een aantal kiezers, welk aantal in Genève bijv. 2500 moest zijn en wier namen zér nauwkeurig worden gecontro leerd, dan moet dit verzoek door den Kantona len Raad in behandeling worden genomen en welke beslissing deze ook neemt, daarna aan een Referendum moet worden onderworpen. Het voordeel van zulk een intiatief-voorstel is, dat men daarvoor (Casu quo het V.K.) handteekeningen kan krijgen u.it alle kringen en van alle politieke partijen, zpodat het zoo neutraal mogelijk was. Drie afgevaardigden der Zwitsersche V.v.V.K. brachten een bezoek aan President Notta, om te vragen naar het resultaat van de twee V.K.-moties, die in Juni 1919 door de afge vaardigden Grevlich en Gottesheim waren in gediend en sinds dien in studie" genomen. Hef antwoord was, dat, hoewel de President zelf een warm voorstander was, het hem toch beter voorkwam dat deze zaak eerst in alle kantons tot een goed einde zou zijn gebracht alvorens het in de chambres Fédérales" behandeld kon worden. Stel u voor, dat wij, vrouwen in Nederland, onze politieke rechten in elke provincie apart van onze Provinciale Staten hadden moeten afbedelen! Dan zag het er zeker ook hier nog niet rooskleurig uit. Elk kanton stelt weer andere eisenen en daarom is het voor de vrouwen in Zwitser land een re-uzentaak dit werk tot een goed ein de te brengen ; want de Zwitsersche bevolkink (lees T manlijke bevolking) zoo fier op haar onafhankelijkheid en persoonlijke vrij heid, is, als gevolg van dat, zich voelen", dikwijls ontoegankelijk voor een idee dat van buitenaf wordt ingebracht, c.q. het vrouwen kiesrecht. En juist omdat zij zoo individua listisch zijn, moet in elk kanton een andere methode van propaganda worden toegepast. En toch verliezen de Zwitsersche vrouwen den moed niet. Gelukkig hebben zij goede hulp van de zijde van vooraanstaande mannen, want behalve de Conseil'ers d'Etat boven genoemd, die het V.K--voorstel indienden, zijn er sprekers zooals Quartier la Tente en professor Naday uit Neuchatel, die alc conf lenciers sujfragistes het land afreizen. Ook tijdens het congres zullen deze, in verbinding met den Internationalen Mannenbond voor V.K", zich weren. Sir John Cockburn, de President, van dien Bond, vroeger Premier in Zuid-Aiistralië, behoort tot de distinguished guests" en uit verschillende landen komen afgevaardigden. De Regeering van Zweden heeft een vrouw naar het Congres afgevaardigd en we! Fröken Anne Whitlock, een vooraanstaande figuur in de V.K--beweging en de oprichtster en lange jaren het hoofd van de Whitlockska Samskola" (een school met volledige co-educatie.) Ook de Regeering van Serviëheeft twee vrouwen afgevaardigd. En nu onze Regeering? Deze heeft aan het verzoek door het hoofd bestuur van den wereldbond tot haar gericht geen gehoor gegeven ; afwijzend beschikt! Door onvoorziene omstandigheden is het vorig artikel langer blijven liggen dan ge woonlijk. Toen ik het schreef, putte ik mijn gegevens omtrent Amerika uit Jus Suffragii" van April en deze luidden : Jackson (Mississippi) 31 Maart. Met een overstelpende meerderheid heeft het Lagerhuis het amendement om V.K. in de Algemeene Grondwet op te nemen, verworpen, nadat het gisteren door den Senaat was bekrachtigd. Wanneer het Lagerhuis het amendement ook had bekrachtigd dan was het vereischte getal staten verkregen, waardoor het V. K. voor het geheele land was aangenomen. Dover. (Delaware) l April. De wetgevende macht in Delawara heeft het voorstel verwor pen, om bij amendement het V.K. in de Algemeene Grondwet vast te leggen. De toelichtingen die dr. Jacobs in het num mer van 22 Mei op mijne onjuistheden" geeft, zijn te vinden in het Mei-nummer van Jus Suffragii en zouden zeker ook door mij in een volgend artikel verwerkt zijn. Dit FederalAmendinent-proces is in Amerika reeds 50 jaar aan de orde en wordt steeds gecompliWFftfilQ HOTEL LÜTZELAU. " tUUlO Familie-Pension; Direct aan het meer gelegen. Pension van af fr. 11.50. Eigen. K. DOLDER. Prosp. Int.Verkeersbureau, A'dam, Raadhuisstr. 2 en den Haag, Papestr. 5 IIHIHIIIMIIIIII1IIIIIIIIIIIIII1IM1IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII II11 De Brandaris en West-Terschelling \vij hem achter ons ;ils wij uitvaren bij zons opgang ; het dorp ligt aan zijn voet, vroolijk gekleurd met roode daken en witte vorstpannen en helder groen van de booinen in de straten. Van den hoogen vlaggestok boven op den toren waait onze blijde Nederlandsche ving en nog andere vlaggetjes, ze seinen naar een schip dat voorgaats is. Zoo houden wij hem nog uren in het oog. Eerst verdwijnt het dorp aan zijn voet, dan de hooge gele duinen, maar de toren zelf blijft nog lang hoven den horizon uitsteken als een rechte vinger, die ons den weg wijst. O, ik heb dien Brandaris op den achter grond van honderd zeeschilderingen, lente, zomer, heifst en winter op alle tijden van den dag, uit alle richtingen bekeken, in allerlei stemmingen bijgewoond en altijd is hij op zijn plaats. Ik kan mij niet denken dat ik voor den toren van IJmuiden, van Egrnond, van Kijkduin ooit hetzelfde zou kunnen gevoelen. Hij staat in het duin, eigenlijk buiten het dorp, maar een nieuwe buurt is er omheen gegroeid. De vuurtorenduinen zijn op zichzelf mooi genoeg, maar het dorp heeft hun binnen rand slordig gemaakt, met pannen en pot scherven en afval, 't Is niet makkelijk, om een zee-duin-dorp netjes te houden en 't lijkt wel, of d?omgeving van een vuurtoren altijd rommelig moet zijn. Zelfs zulke eenzame zielen als de vuurtoren van Eierland houden hun duin niet onbesmet. De Brandaris ver heugt zich ook in de aanwezigheid van de Malrove, (Marrubium) een lipbloemigc plant, die een groote aanhankelijkheid betoont voor rommelige hoekjes van visschersdorpen. En er is geen enkele oorzaak voor aan te geven, waarom deze betrekkelijk zeldzame plant d'e voorliefde zou betoonen. Hoogerop is het vuurtorenduin alweer vrij goed begroeid en zijn wcsthellingen geven een mooie gelegenceerder, vooral nu de politiek er zich van mees ter heeft gemaakt en daaraan dragen de vrouwen geen schuld. De Democraten zijn er tegen en de Republikeinen zijn verdeeld om persoonlijke redenen. Het einde is dus nog niet te voorzien. N. MANSFELDT?DE WITT HUBERTS Kiekjes HAAR BLIK Ik ontmoette haar op onze promenade des anglais", op het asfalt van de Veenestraat, toen zij een tearoom" uitwipte. Het was op het uur, dat iedereen, die gezien wil worden, in de Residentie paradeert, in de wonderlijk samengestelde menschenfile uit de Society" kringen, die aan shopping"-doet Hoe voornaam was haar optreden.... Ons Zwar tje" zeide ik langzaam voor mij zelf, als in een vage herkenningsssfeer, Dezelfde"?lachte zij terug, haar mooie witte tandenrij zoo gui tig latende zien ; hare beroemde zwarte donker zwarte oogen, waaraan zij haren bij naam dankte in felle schittering op mij rich tend.... Welk een blik! Jans bén je het, of ben je het niet.. ?" Zeker ben ik uw oude zwartje " Zij was het dus inderdaad. Een flauw gerucht van haren rijkdom was reeds tot onzen kring doorgedrongen. Nu kon ik zelf oordeelen over de sprookjesachtige weelde, die zij rond zich spreidde als een geboren princes. Zij droeg een prachtmantel en aan haar arm bengelde een gouden tasch. > Ik liep met haar op tot aan de Groenmarkt, waar haar glanzende automobiel met den gegalonneerden auto-palfrenier, zacht zoe mend de dure motor, te wachten stond.... Rijd even mee," vleide ze zacht.... Ik liet mij overhalen en weldra bevonden wij ons in een klein weeldepaleisje, op een der voor naamste buurten. Daar zat ik aldra in een prachtvolle easychair" tegenover onze ge wezen dienstbode.... En vertel mij nu eens van je geluk.. ?" Graag" zeide zij.Vol verbazing tuurde ik rond over de door een meubel-kunstenaar aangekleede omgeving. Haar man had zijn O. W. in oudijzer ver diend. Nu in Koninklijke" nog eens verdrie voudigd Ik luisterde stil voor mij uit O" vertelde zij voort U herinnert U Bet nog wel.. ?" Ons tweede meisje, dat gelijk met jou bij ons was.. ?" Zeker".. De is ook rijk getrouwd." Laatst zat ik met nieuwe kennissen, eerste klasse lui, bij Lensvelt.." Zij wilde bij ons komen zitten." Mijn man werd wit om zijn mond van den schrik. ."?Stil,"zeide ik, wees maar stil...." ,,/fe zal haar wel eens aankijken.... Ik keek ze H'«g" Zij liet nu ook weer de vurige oogen flikkeren, dat ze mij bijna troffen, gelijk in vroeger dagen.... Verbeeld U ik zal mij met die lui bemoeien !" Haar man is een gewezen lompenkoopman." Hij smokkelde halve geslachte varkens onder zijn lompen naar de stad, de politie-bureaux voorbij." Met zulke menschen bemoei ik mij niet." En weer keek zij met zoo'n echten wegkijk-blik, dat ik mij Bet's schrik best kon voorstellen.... J. N. J. D E B o o ij. Vrouwenbelangen De beslissing over Art. 25 van de nieuwe L. O. wet, door de vrouwen met zooveel spanning tegemoet gezien, is gevallen, en door die beslissing werd aan de vrouwen een groote teleurstelling bereid. Het zoo gewraakte instituut der hulpon derwijzeressen is, zij het dan ook onder een anderen naam in de nieuwe wet opgenomen. De minister, die bereid werd gevonden, zijn voorstel dat de vrouwelijke leerkrachten, bij voorkeur, verwees naar de lagere klassen, te wijzigen en dat thans de gelegenheid openlaat om deze ook in de hoogere klassen te benutten, was er niet voor te vinden om de betreffende amendementen over te nemen, die ten doel hadden art. 25 geheel te laten vervallen. Er zullen dus voortaan minder goed opgeleide, ja zeer gebrekkig opgeleide, en als logisch gevolg daarvan, slecht gesalarieerde onder wijskrachten in de laagste klassen dienst doen. De minister hoopt daardoor de meisjes uit de betere standen" tot het onderwijs te lokken. Een eigenaardige verwachting. Zou men niet juist bij de betere" standen mogen verwachten, dat prijs werd gesteld op een goede voorbereiding voor de levenstaak, en weerzin, om door het werken voor lager loon, de minder goed gesitueerden in den weg te staan bij het vinden van een loonenden werk kring. Of moeten de kleine kinderen de meisjes uit betere standen trekken? Maar wij hebben toch al jarenlang de beheiri om de zon te zien ondergaan, hetzij achter het prachtige duinsilhouet van Vlieland, hetzij hoogerop achter den Noordvaarder en de wijde Noordzee. Zoodra de zon is ondergegaan, begint de machine van den toren te klikklakken en de vier lichtwieken van den lantaarn beginnen hun rondgang, die zij zullen volhouden totdat de zon weer boven den horizon komt. Of schoon dat licht een sterkte heeft van dertigmillioen kaarsen, vormen de lichtwieken in de avondschemering aanvankelijk slechts een flauwe nevelstreep, maar als het later wordt komt het meer tot zijn recht en in den herfstnacht doet het zich voor als een hel geflonker. In de zomernachten zien wij het nooit op zijn felst, in Jiffn verstoort het zelden de plech tigheid van den nacht. Maar reeds in Juli en Augustus wordt het anders, dan komen donkere nachten en dan komen ook de trek vogels, die de betoovering van dat licht ondergaan en dan uren lang met de draaiende lichtbundels rondvliegen, totdat zij niet meer kunnen. Zomerrcizigers kunnen dat ver schijnsel reeds half Juli waarnemen en het zijn dan meestal wel jonge spreeuwen die den vuurdoop ondergaan. Ieder weet tegen woordig wel hoe vroeger, vooral in October, duizenden vogels den dood vonden, doordat zij uitgeput raakten, door uren lang met het licht vlak bij den toren rond te vliegen en hoe toen van regeeringswege de lantaren is voorzien van rustrekken waardoor inderdaad de vogelsterfte belangrijk is verminderd. Het verschijnsel van vogels om een vuurtoren is voor het eerst bestudeerd door Ga'tke op Helgoland en wij hebben lang gemeend, dat wat hij ons leerde ook nu meteen alles was, wat men ervan kon weten. Maar dat blijkt toch weer anders te zijn en wij weten nu wel, dat de Vuurtoren van Tcrschelling eenjniitcnwaarscholen, waar ook de bezoldiging slecht was! Wat heeft dan die meisjes uit betere ' ... standen weerhouden om zich daar een gositie te verschaffen???? : ?-?? Artikel 12 van de nieuwe L. O. wet brengt . nog een nieuw instituut, n.L dat der'Oudercommissie, waardoor de ouders een zekere mate van invloed krijgen op den gang der schoolzaken. Laten nu de moeders er voor waken, dat ook zij in deze commissie zitting HnJSen ' Het gevaar, dat de gehuwde onderwijzeres uit de school zal worden gebannen, is nog altijd niet bezworen. De felle tegenstander van al!es wat ver band houdt met de vrouwenemancipatie, het Tweede Kamerlid Dr. Beumer, heeft nogmaals voorgesteld, de onderwijzeres bij het aangaan van een huwelijk te ontslaan, . tenzij zij reeds den 45-jarigen leeftijd heeft bereikt, of slechts enkele uren per week les geeft. Zoo rechtstreeksch wil de minister echter dien s'ag niet toebrengen Hij wil de huwende onderwijzeres verlokken tot het nemen van haar ontslag door haar teruggave in uitzicht te stellen van de gestorte bedragen voor pensioen of 5% van haar jaarwedde als dat bedrag grooter zou zijn. Maar zij moet dat dan ook kort na haar huwelijk aanvragen. .-, Met kort na" bedoelt de Minister 14 dagen.: ;* De gehuwde onderwijzeres mag dus nog 13 dagen in functie blijven. Staat dat niet gelijk met gedwongen ont-. slag? Hoeveel, of liever hoe weinig doorzicht kent de minister den. vrouwen toch wel tóe, dat hij ze telkens meent te paaien met een dooden musch. Het brevet voor hulponderwijzeres, heet Diploma A. Het gedwongen ontslag heet geldelijke uitkeering en de Kamer loopt er in. Dat doen de vrouwen wel niet, maar zij leggen toch het loodje! Amsterdam heeft nu ook zijn zeden- en kinderpolitie gekregen, waarbij 2 vrouwen ais beambten zijn aangesteld. Rotterdam en den Haag waren in deze reeds voorgegaan. In deze beide laatste steden ligt het arbeids gebied meer in de richting der zedenpolitie. In Amsterdam zullen de werkzaamheden liggen op het gebied der Kinderpolitie. Als inspectrice fungeert Mej. C. M. v. Ooy, vroeger verpleegster en zuster van Maat schappelijk werk in Ziekenhuizen. Haar staat een agente Mej. Helle ter zijde. Beiden begin nen den arbeid met hoopvolle verwachting. Het is een belangrijk feit, dat bij dezen tak van dienst vrouwelij ke hulp meer en meer wordt gewaardeerd. Hier ligt voor de vrouw een heerlijk arbeids veld open, dat haar voldoening zal geven, omdat haar intuïtief moederlijk gevoel hier uiting vindt. Moge ook bij het instellen van het instituut der Kinderrechters" niet vergeten worden weike zegenrijke krachten hier in de vrouwen nog latent zijn en welk een machtige steun zij kan zijn bij het voorkomen van kwaad, dus bij het zuiveren van de maatschappij. C. S. GROOT W/Ztf Jbcntwerh. meer tya dan in fiat vcüa. seizoen om aan. iedere reparatie ote aandcusfit te r& tage. IIIIIIII1IIIIIIIIMI1I gewoon interessant vervolghoofdstuk kan leveren op den vuurtoren van Helgoland. Doch eer dat hoofdstuk geschreven wordt, moeten nog heel wat rapporten verschijnen van den wakkeren opzichter van den Brandaris en moeten nog heel wat ornithologen lentenachten en herfstnachten hebben doorge bracht op het hooge platform van den Bran daris. Het werk van vogelbescherming en vogel studie, dat aan dien toren geschiedt, trekt algemeen de aandacht, ook van hen die voor hun gezondheid of genoegen het eiland langer of korter tijd bezoeken. Dat is ook wel hieraan te danken dat op initiatief van enkele man nen een vogelkundig museum aan den toren is verbonden, bijeengebracht door van elke vogelsoort die tegen den toren sneuvelde een of meer mooie exemplaren te laten opzetten en wel door den uitmuntenden praeparateur van Artis. Zoodoende is in den loop van nu weldra een tiental jaren een keurcollectie ontstaan, die thans een der grootste beziens waardigheden van West-Terschelling mag heeten. Zij is meestal uitgestald op de mid delste verdieping van den toren, en vormt dus een aangename en nuttige verpoozing bij het bestijgen. Het zou goed zijn, wanneer deze vogelcollectie zich kon uitbreiden tot een Na tuurhistorisch Museum der Wadden-eilanden. Binnenkort toch zullen die eilanden een der voornaamste ontspanningsoorden worden voor ons land en voor onze buren. Indien de locale autoriteiten die zaak goed aanpakken, zullen zij stellig wel steun van elders kunnen krijgen. Ook alweer iets, dat wij onder de aandacht onzer rijwiel-toeristen wenschen te brengen. Ik hoop, dat ook voor hen de Brandaris het symbool moge worden van de heele Wadden-wereld. JAC. P. T H ij s S'E