12 Juni '20. No. 2242 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND U VOORZITTER FOCK Teekening voor De Amsterdammer" van Joh. Braaktnsletl. Saevis tranquillus in undis". (Kalm te midden der woeste baren.) «?ifiiiiHiiiliiiiiimiiiiiiiiiiiitiii iiiHifiliiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHi:iiiiiiiiiitiMiiinllllliiiHmilliimiiilllitiiiiMiiMiiiimi ni i Niet alleen gedurende den oorlog was hij verhinderd de W. S. te laten verschijnen, maar ook thans nog maken de hooge papier en drukkosten (én vel druks kost pi.m. 1500 Kr.) zulks onmogelijk, tenzij er vele abonné's gevonden worden in de landen, waar de geldkoers hoog is. dus in de eerste plaats in ons land. \Ve willen dan ook in deze rubriek de Nederlandsche schakers opwekksn zich op te geven als abonnévan de Wiener Schachzeitung. Wie mede wil werken n der beste Schaaktijdschriften weer op de been te helpen en bovendienvoor zeer billijken prijs (pi.m.f5) zich prima Schaaklectuur wil verschaffen, noodig ik uit aan den redacteur dezer rubriek naam en adres op te geven. Het zou aardig zijn, indien wejMarco, die dit jaar zijn 25-jarig jubileum viert als schaakredacteur, in staat konden stellen zijn arbeid te hervatten. Mogen velen aan deze roepstem gehoor geven. ^Redacteur: Dr. A. G. OLLAND të-.AA. R. Falckstrart 5, Utrecht Alle berichten, deze rubriek betreffende, gelieve inentte adresseeren aan bovenstaand adres 12 Juni 1920 DE WIENER SCHACHZEITUNG". Meester O. MARCO te Weenen, de zoo uit muntende redacteur van bovengenoemd tijd schrift, verkeert (wien zal het verwonderen !) in moeilijke omstandigheden. OPLOSSING PROBLEEM No. 122 VAN H. MENDESM3A COSTA TE A'DAM 1. Dhl?h8. _ -.^ Goede'oplossing zonden in :~M. Dolman'te Zeist, L. O. te Utrecht, [. Oosterhuis "te Heveskes,- J. G. Arnoldus'te Middelburg, J. van der Nooijen te Wolfaartsdijk, J. Riet man te Dieren, A. Don te Vlaardingen, J. S. te Zeist, A. H. Wefers Bettink te Sappemeer, M. Sax te Venlo, J. F. Bloemkolk te Hilversum. PROBLEEM No. 124 VAN K. A. K. LARSEN TE KOPENHAGEN (Tidskrift för Schack). Wit: Ka6, Df8, Te8, Lb3, Pb5, Pc4, pionnen c2, c6, d4 en g2. Zwart: Kd5, Te6, Pd8, pionnen b4, g3 eng4. Mat in twee zetten. De F ON GERS rijwielen onderscheiden zich door hun bouw, constructie, af werking en vele andere goede eigenschappen. De FONGERS is het rijwiel bij uitnemendheid. DiGroningBfliiwialiniabriikiFQIGEIS PROBLEEM No. 123 VAN H. MENDES DA COSTA TE A'DAM (Eerste Publicatie) ZWART c d e l g h WIT Wit: Kal, Dg2, TaS, Lf5, Lg3, Pdl, Pd7, pionnen a4, e6. #>Zwart: Kd4, Th6, Pc3, Lf6, pionnen a5, c5, e3, e? en h7. Wit geeft mat in drie zetten. Oplossing volgende rubriek (10 Juli). K Hier onder volgen de tien partijen van de matchJRéti?Olland. Ie PARTIJ, GESPEELD 8 JAN. '20 Wit : Réti. 1. d4, d5, 2. c4, eö, 3. Pc3, Pf6, 4. Lg5, Le7, 5. e3,Pbd7,6.Pf3,0?O, 7. Tcl,c6, 8. Ld3, dc4:, 9. Lc4, Pfdo, 10. LeV:, De7:, il. 0?0, Pc3:, 12. Tc3: e5, 13. de5:, Pe5:, 14. Pe5;, De5:, 15. Dd2, LeG, 16. Tfdl,Df6, 17. Le6:fe6:, 18. Td3, Tf7, 19. Td8f Tad8:, 20. Dd8:f Tf8, 21. Df6: gf6:, 22. Td6, e5, 23. e4, Tf7. 24. Kfl, Kf8, 25, g3, Ke7, 26. Td3, Ke6, 27. Ke2, Td7,-28. f4, Td3:, 29. Kd3:, bö, 30. fe5:, Ke5:, 31. b4, f5, 32. efö:, Kfö:, 33. Kd4, Kg4, 34. Kc5, hö, 35. Kc6: Kh3, 36, Kb5, Kh2:, 37. Ka6, Kg3, 38. Ka7: h4, 39. b5, h3, 40. b6, h2, 41. b7. hl D, 42. b8Df Kg4, remise. 2e PARTIJ, GESPEELD K) EN 15 JAN. '20 Wit : Olland. 1. e4, eö, 2. d4, d5;, 3. Pc3, PfO, 4. ed5: ed5:, 5. Ld3. Pc6, 6. Pge2, Pb4?, 7. Lg5, Le7, 8. O O, 00, 9. Pg3, Pd3:, 10. Dd3: hu, 11. Lf4, L(>, 12. Tfel.Ldfi, 13. Le5, Pe8, 14. Te2, Leo:, 15. Te5: Pd6, 16. b3 g6, 17. Tael, DfO, 18, Dd2, Kg7, 19. Tel e3, Lf5, 20. Pe2, Le4?, 21. f3, Lfö, 22, P14, Kh7, 23. ge2, Tde8, 24. g4, Ld/, 25. Dd3, Dd8, 26. Pg3, Kg7. 27. c4, del:, 28. bc4:, b5, 29. cbo: eb-, 30. d5, Pc4, 31. Te8: Tfe<: 32. Dd4f Kh7, 33. Te8:? Le8:, 34. Pe4, Kg8, 35. Da7: Dböf, 36. Db6: Pb6:, 37. Pf6f Kf8, 38. d<",? Lc6, 39. K1'2, Pc4, 40. d7, Ke7, 41. Pg8f Kd7:, 42. Ph6: Pe5, 43. Pe6, Pf3:, 44. Pf7: Ke7, 45. Ph6, Kf6, 40. Kg3, Kg7, 47. g5, Pgö:, 48. Pg4, b-1, 49. Pd4, Ld5, remise. 3e PARTIJ, GESPEELD 17 EN 22 JAN. '20 Wit : Réti. 1. d4, d5, 2. c4, eö, 3. Pc3, Pf6, 4. Lgo, Pbd7, 5. e.3, Le7, 6. Pf3, O--O, 7. Tacl, c6, 8. Ld3, dc4:, 9. Lc-J: Pfd5, 10. Le7: De7:, 11. o?o, Pc3:, 12. Tc3:e5, 13, Dc2, e4, 14. Pfd2, PfO, 15. a3, Lf5, 16. La2, Ttd8?, 17. f3, Pd5. 18. Ld5: cd5:, 19. Iel: LgO, 20. Tc7: Td7, [21. Tfcl, h6, 22. Td7: Dd7: 23. Dc7, Db5, 24, ed5: Dd5: 25. Tc5, De6, 26. Te5, Dg4, 27. Db7:Tc8, 28. Tc5, Ddlf, 29. Pfl, Tc5:. 30. dc5: Dc2, 31. b4, Le4, 32. Db8, Kh7, 33. Dg3, Db2, 34. Df2, Da3:, 35. Dd2, Da6, 30. h3, La8, 37. Pg3, Dc6, 38. Pf5, a5, 39. Pd4, De4, 40. b5, gO, 41. c6, a4, 42. Dc3, h5, 43. Del, h4, 44. b6, a3, 45, b7( Lb7:, 46, cb7: Db7:, 47. Da3: Dblf, 48. Kf2, Db8, 49. De7, Dg4f, 50, Kfl, zwart geeft op. 4ePARTIJ, GESPEELD22,24EN29JAN.'20 Wit: Olland 1. e4 eö, 2. d4, d5, 3. Pc3, PfO, 4. ed5: ed5:, 5, Ld3, Pc6, 6. Pge2, Le7, 7. 0?0, 0?0, 8. Lg5, h8, 9. f4, hö, 10. Lh4, Pg4, 11. Le7: Pe7:, 12. Tf3, f5, 13. Pg3, cö, 14. h3, Pfö, 15. Pce2, Ddö, lö. c3, Leo, 17, Dc2, Pe4, 18. b3, b5, 19. a4, aö, 20, b4, Ld7, 21. Kh2, Pgö, 22. Del, Tf7, 23. ab5: cb5:, 24. Ta2, Tag8, 25. Lbl, Ph4, 26. Tfl, g5, 27. De3, Pgö, 28. Ph5, Pf8, 29. Kg l, Dgö, 30. Le4: fe4:?, 31. g4, Lc8, 32. Pg3, Pd7, 33. Taf2, Pb6, 34. fg5: Pc4, 35. De2, Tf2:, 3ö. Df2: hg5:, 37. Dföf Df6:, 38. Tf6: Td8, 39. Thöf Kg8, 40. Tgöf Kf8, 41, Tg5: Tdö, 42, Pf4, Pb6, 43. Ph5, Leo, 44. Pgöf Ke8, 45, Pg7f Kd8, 40. Pe5? Pa4, 47. Tg6, Ke7, 48. Pe6:f Teö:, 49. Tg7f Kd8, 50. Td7f Kd8, 51. Tc7, Kd8, 52. Tcö, tcö:, 53. Pc6:f Ke8, 54. Kf2, Pc3:, 55. Ke3, Kf7, 56. h4, Kf6, 57. g5f Kf5, 58. Pe5; Pa2, 59. go, Kfö, 60, h5, Kg7, 61. Pcö, a5, 62. ba5: b4, 63. Pe7. b3, 64. Pf5f Kfö, 65. g7,"Kf7, 6ö. h6, zwart geeft op. 5e PARTIJ, GESPEELD 29 EN 31 JAN. '20 Wit : Réti. 1. d4, d5, 2, c4, eö, 3. Pc3, Pfö, 4. Lg5,Pbd7, 5. e3, Le7, 6. Pf3, 0?0, 7. Tel, cö, 8. Ld3, dc4:, 9. Lc4: Pd5, 10. Le7:, De7:, 11. 0?0, Pc3:, 12. Tc3: e5, 13. Dc2, e4, II. Pfd2, Pf6, 15. Lb3, Lf5, 16. f4, go, 17. Tfcl, 18. Pfl, Pd5, 19. Ld5: Td5:?20. Tc5, Tad8, 21. Pd3, Deo, 22. Da4, aö. 23. b3, Kg7, 24. Db4, De7, 25Db6, Lc8, 26. Td5: Td5:, 27. Tc5, f5, 28. Pe2, Le6, 29. g3, h6, 30. Pc3, Tc5:, 31. Dc5: Dc5:, 32. dc5:, Kfö, 33. Kf2, h5, 34. Kei, Lf7, 35. Kd2, Ke6, 30. Pa4, Kd5, 37. Kc3, a5, 38. a3, Lg8, 39. b4, ab4:, 40. ab4: KeG, 41. Kd4, Ke7?, 42. Ke5! Lb3, 43. Pbö, LeO, 44. h3, Lb3, 45. Pc8, Kd7, 4ö. Pd6, Ke7, 47Pb7: Leo, 48, Pa5 Ld7, 49. Pc4, Lc8, 50. Pd2, LeG, 51. h4, La2, 52. Kd4, Lf7, 53. Pc4, Le8, 54. Pdö, Ld7, 55. Ke5. Leo, 56. b5, cb5:, 57. Pb5: Lf7, 58. Pd6, Lb3, 59. cO, zwart geeft op. 6e PARTIJ, GESPEELD 5 FEBR. '20 Wit : Olland. 1. e4, e6, 2. d4, do, 3. Pc3, Pfö, 4. ed5: ed5:, 5. Ld3, Pcö, 6. Pge2, Le7, 7. 0?0, 0?0, 8. Lgo, Kh8, 9. Dd2, Pg8, 10. f4, f 6, 11. Lh4, f5, 12. Lf2, Pfö, 13. Pg3, Pe4, 14. Pa4: fe4:, 15. Le2, Ld6, 16. Le3: Pe7, 17. cl, c6. 18. Tacl, Le6, 19. Tc2. Dd7, 20. c5, Lc7, 21, a4, Tf7, 22. Db4 Taf 8, 23. Db7:? Lf4:, 24. Db3, Lg3:, 25. hg3_: Pf5, 26. Lf2, De7, 27. g4, Ph6, 28. Dg3. Dg5, 29. Dd6, Lg4:, 30. Dg3, Dgö, 31. Td2, Le2:, 32. Dgö: hg6;, 33. Te2:, Pg4, wit geeft op. 7e PARTIJ, GESPEELD 25 MAART '20 -Wit:! Réti. 1. el, e5, 2. f44Lc5/3. Pf3, dö/4. Pc3, Lg4, 5. Pa4, De7, . H3, Lf3:, 7. Df3:, Pd7, 8. Pc5, dcö:, 9. b3, Pfö, 10. Lb2, ef4:, 11. O?O?O, 0?0?0, 12. Df4: De4: 13. Df2, The8, 14. Ld3, Dc6,15.g4,h6. 16.Thgl,Kb8,17.g5,hg5,18.Tg5:, Pe4, 19. Le4: De4:, 20. Tg7: f5, 21. h4,Te6, 22. h5, Pe5, 23. Dc5:? Tc6, 24. Tc7: Tc5:, 25. Tc5: Pg4. 2fl. Lc3, Tc8, 27. Tc8: Kc8:, 28. d3, Def3, 29. Kb2, Dh3, 30. d4, Dh5:, 31. d5, Pe3, Wit geeft op. 8e PARTIJ, GESPEELD l, 3 en 8 APRIL'20 Wit :^OIlandJ 1. e4, e5, 2. Pf3, Pc6, 3. Lb5, go, 4. d3, Lg7, 5. Lg5, hG, 6. Le3, Pge7, 7. Pc3, Pd4, 8. Ld4: ed4:, 9. Pe2, cö, 10. Lc4, d5, 11. ed5: Pd5:, 12. Dd2, Lg4, 13. Ped4: c5, 14. Pe2, Lf3:, 15. gf3: O-- O, 16. 0?0, Dd7, 17. c3, Tfe8, 18. Tael, Kh7, 19. Pg3, Le5, 20. Te4, f5, 21. Te2, LU, 22. Ddl,Te2:, 23. Pe2: Lc7, 24. Tel, Td8, 25. Ld5: Dd5:, 26. Pg3, Td7, 27. De2, Dd3:?, 28. Dd3:, zwart geeft op. (Wordt vervolgd) WONDERVERTELLINKJE door A. M. SPRUYT Hoog waren de muren van den wijden kloostertuin, hoog van groote witte steenen; er binnen waren de kerk en het klooster, en overal bloemen, om de. kerk en bij het kloos ter. Veel broeders waren er, en die schreven in groote boeken, die de heele boekenzaal vulden; erg veel hadden zij gedaan met de wijsheid van hun grijsgedachte hoofden. Lang was het daar goed en mooi was de tuin, de kerk en het klooster, alles ; toen kwam daarna een heel andere tijd ; de bloemen waren overal in groote tullen in de cellen, in de zalen.. de broeders aten, dronken en lachten.... en stil was het alleen in de kerk. Eenslkwam op een groot feest, heel alleen, een oude man ; stil keek hij naar de monnik broeders, die toen het feesten staakten en gingen uit het klooster. De vreemde oude man sloot de groote deur en ging verder, droef, stil knikkend, als in begrijpen. Langzaam brokkelde de muur af, de bloe men bloeiden uit, de kerktoren stortte in en 't werd al tot gruis en steenen. Heel lan gen tijd vertelden de wijze vaderen aan hun kinderen van het klooster, de broeders, die zoo vroolijk waren, en dien ouden grijzen man; toen vervaagde dat vreemd gebeuren uit de zielen der menschen en de vaderen vertelden niet meer van het klooster.... Eens kwam er een man, lang daarna, die vroeg wat de ruïne was geweest ze wisten liet niet meer. Nu was het kleiner, en 't was ver buiten de stad. Eén muur stond nog en overal er om gruis en kleine steenen. 't Was niet grootsch, en daarom kwam nu ook niemand het weerjzien. Twee boomen stonden nog dicht bij den muur ; overal was gras. Bovenop ston den struiken en daaronder was het gras mooier en grooter ; altijd was er stilte. Soms toch, niet heel dikwijls, kwam een jongen, met zwart vuil haar. Hij scharrelde dan over het gruis en legde zich lang neer onder de boomen ; de jongen had het gevonden, eens, toen hij bede lend een rijtuig was gevolgd, schreierig roepend om geld. llllllllllllltllMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIMIMHll Toen, buiten, had hij de boomen gezien en de schaduw bij het muurtje en hij had gerust.. Hij had het er prettig gevonden en soms, als hij genoeg gedaan had om zijn klein parasietenbestaantje vol te kunnen houden, dan ging hij hierheen, otn te rusten.... Phonso heette hij, en hij was blij met zijn naam, want het klonk zoo mooi. Na eenigen tijd vond hij het rusten niet meer groote bekoring en eens, toen hij nog maar kort had gelegen, was hij op het muurtje geklommen en met de voeten bengelend had hij neerge keken op het gruis. Aan het eind was de muur heel even rechthoekig omgebogen. Phonso was er heen geschoven, boven langs het muurtje en nieuwgierig gebogen had hij gezien, naar beneden in het hoekje. In het donker van tusschen den muur en het gruis had het geglinsterd, heel even. Vlug, met het lichaam languit op de gruissteenen liggende, het hoofd gebogen, scherp kijkend, had hij getast in het donker, eerst voelende niets, maar toen, plotseling, tegen den muur, een rond hard iets. De oogen glinsterend van pret-genoegen, denkend aan het geglitter, het vinden van iets moois, had hij gegraven, de steenen en het gruis driftig achteruitgooiende. Toen het gat groot was en het donker-schemer was geworden door het in vallende duister, toen had het weer geglinsterd; steunend had hij getrokken, tot hij het eindelijk kreeg, afschurend zacht.... en in het zonne licht had een Madonnabeeld gestaan, boven op het gruis van het oude klooster, voor het straatjongetje, dat even knipperde van mis noegen met de oogen, omdat het geglitter maar de guldstreepjes waren geweest van het aureool van de Heilige Moeder, die gelicht hadden,toen de zon er even op scheen Phonso had gekeken naar het beeldje en het wel mooi gevonden, klein marmeren figuurtje met het Kindje, en de blauw- en gouden kleuren, die 'ichtten in de zon, vroo lijk met puntjes van groote schittering en kaatsten strepen en vlakken op de schemerkleur van de muren bij het gat De kleine jongen was altijd bang geweest voor de groot halkerk , met de nisbeelden van de Moeder en het Heilig Kind, maar eerbiedig had hij altijd geknield, vreesachtig-eerbiedig, want de oude pastoor, die goed was, boog ook lllltltllltllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllltlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllMllllllllllllllllllllllltlMIIIIIII het hoofd zoo diep.... Hij \had~ook weer geknield, maar even onder de oogleden weg gekeken naar het geschettervan de kleuren op het Madonnabeeldje, dat van hem was en dat zoo mooi was. Stil was het geweest, alleen de boomen hadden zacht, in ruischen, bewogen en Phonso had toen niet meer gekeken, maar echt ge beden, een klein kindergebedje gezegd, van dankbaarheid en wenschen voor morgen Phonso was een kleine straatjongen. Hij bedelde op de boulevards en in de nauwe straten, waar hij 'savonds in terugging; daar leefde hij verder zijn kinderleven. Hij had niets gezegd van het beeld ; hij dacht alleen aan wat hij gezien had en was blij. Dagen dacht hij, tot het verbleekte, enfdan ging hij weer naar de ruïne, 's Ochtends, eens heel vroeg, was hij gegaan om het weer te zien. Zacht schuurde wee*r het voetstuk tegen de muurwanden en weer was het beeldje in het licht. Aandachtig beschouwde het kind alles, de Heilige Moeder, en het Kind, en hij lachte zacht, omdat de zon het zoo mooi maakte en omdat hij het hier zoo dichtbij kon zien. Stil veegde hij met zijn mouw langs de kleèrvoegen, en het wit werd zachter, en het blauw kleurde op ; hij wischte het gelaat van het Kind schoon en hij vond dat het lachte, .. toen bedeesd deed hij zacht zijn arm glijden over het gezicht van Maria, stil eerbiedig^oor haar, die alles voor de menschen deed. En de aureolen schitterden en 't blauw lachte in vriendelijke kleur, en het was al ontzag in de oogen en de ziel van Phonso. Statig zong een koor, de groote psalmakkoorden breed uit. Galmen deden de booggewelven van de gezangen der andere koren, die volgden. Hoog waren zij, hoog boven alle menschen en het altaar ; de kerkmuziek ging mee met de heilige melodie, ruischend zacht. Het geluid stierf weg, lang aan, naar het einde. Groot, rood met goud, waren de kruisen op de priestergewaden, die stijf met witte kant omhangen, schokten bij de zegeningen van de priesters. Wierook op het altaar en wierook in de lampen, het gaf een geur van heiligheid in koude kathedraal, die vol was met de men schen, die keken altijd naar de mysterieuse handelingen van de geestelijken.... De nisbeelden en de kribbe met de Groote Wijzen,zij hulden zich in een blauwen schemermantel van de heilige reukwcrken en spece rijen. ... en het volk had, bad.... Stil tikte een rozenkrans even tegen een bank, maar dan was alleen geluid nog de muziek, die heel zacht melodie gaf, en de priester, die zegende in statigheid. De kerk was leeg. Phonso was weggeloopen van zijn moeder en keek naar het Madonnabeeld.... Beweegloos stond het straatjongatje onder den boog van de kathedraal, klein in de schaduw. Schuin viel het licht over het Mariabeeld.... een luchter met lange was kaarsen lichtte tegen de voeten en het kleed even, en daarboven was het halfdonker van de nis. De Moeder zag boos-ernstig neer en het Kind zag omhoog, wezenloos.... Zacht schuifelde Phonso weg; bij de deur maakte hij het teeken des kruises. Stil en eenzaam-leeg was de Domkerk, met de beelden en de nissen en d; brandende lampen van eeuwigheid op het altaar. Wondcrzacht ruischten de beide boomen, zoo zacht. De struiken bewogen, met heel kleine beweginkjes. 't Gras boog telkens voor den wind. Rood was het licht van de zon; de lucht was bij de zon heel lichtrood, uit vloeiende in geel met goudene strepen. Tusschen al die kleuren was een breede rechte streep van grijs strak getrokken. De bladeren der boomen waren goud, enkel goud, en als de dorrige blaadjes vielen, dan was het, of zwaar mat goud in schilfers w gdwarrelde van de boomen. Lang waren de schaduwen op den muur en de steenen; sommige in het zonnelicht flonkerden; fijn uitstootend witte lichtstraaltjes. Langzaam kwam Phonso langs den weg. Een groot verdriet was in zijn ziel. Moeder was dood, ineens weggegaan en hij had geweend groote tranen van droefheid, omdat zijn moeder weg was, en zijn thuis. Even had hij zorg gehad over zijn leven, naar welk huis hij zou gaan, 's avonds, maar toen de pastoor zeide, dat hij een arme jongen was, had hij niet verder gedacht maar gehuild, zacht en echt. Buurvrouwen hadden getroost. Langzaam kwam Phonso en bij den muur haalde hij stil zijn Madonnabeeld in het licht van de zon. Toen, ineens, was hij geschrokken, fel-oplevend in bewonderenden eerbied, in vrees over het wonderlijke dat hij zag. Het rood zon licht had een schijn geworpen op het Moedergezicht en het was levend geworden, en de handen, zij hadden bewogen, stil houdend het Jezuskindje, dat zacht met de handjes naar de Moeder had gegrepen de goudkleur van de aureolen was weggegaan, en een witgoudrood licht was om het al: de oogen waren n licht van goedheid en liefde geworden. Hij had zich gebogen, diep op den grond, niet durvend nu naar zijn Madonnabeeld zien, jubel-verheugd, dat het zoo warm-levend werd, nu hij verdriet had over zijn moeder, en door zijn ziel waren de wenschen gegaan, die hij vragen wilde aan Maria, die alles voor de menschen deed.... Een zacht geluid had hem op doen zien en de. Heilige Moeder was gekomen met haar Kindeke naar hem ; stil in afwachting, de handen op den grond, had Phonso naar alles gezien. Toen, vlak bij hem, had de Moeder zich gebogen, en zacht had het Kindeke Jezus gekust, Phonso, zacht op den mond De maan was na de zon gekomen, pas heel laat. Zij had beschenen koud-geel, een jongen, vuilig, die lag onder een paar struiken en sliep, en over hem een Mariabeeld met het Kindeke; de aureoolringen hadden gelicht, gelig in den schijn van de maan. Langzaam ging Phonso weg en hij voelde vredig en goed in zijn hart, want zijn beeld was nog mooi, 't was niet gestolen in den nacht toen het alleen stond in het gruis, omdat hij het niet weggestopt had ; hij had Maria gezien, levend, en het Kindje had hem op den mond gekust