10 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 18 Sept. '20. No. 2250 TJTT HET KL^ZDSOHIIRIIFT "V-A-HST IIIIIIIMIIIIIIIIII Min IIIIIIM IIIIIIDIIIIIIIIIIHIIIlIIlllIIIIIIIIIllllflIlJIIIIflIJIIIIIflIIIIIJIIIIlllllllllllllllllllllMHIIIIIIlfl'IHHlI | VOETBALHYMNE = SONNET, OPGEDRAGEN AAN NEÊRLANDS JKIJGD IlIllllllllllllllllllllltllllllllHtlIllllllIIIllllllIlllIIIMIIIIIIIIIIllllillllllllllIlillllllIlllllllllIIlllll iiiiiiiiiiiiiiiiiJJiiHiiijiiiimiiiiifiijfiiiiiiiiiifimififijjJiii O Spel, dat hoofd en hart der knapen vult, Die dagelijks 'tinaan gedaas der krant verslinden. In hartstocht, die geen smaak voor 't hoog're duldt, Dat menschen beesten maakt, en zienden blinden Hoort, hoe het plebs uit rauwe kelen brult, Terwijl het aan 't afzichtlijk schouwspel smult, Als daar een horde woestaards en ontzinden In 't schunnig schop-werk vuile vreugde vinden .... Ziet, hoe des lichaams schoonste lijn zich kronkelt, De pees zich opbolt als een boos gezwel, Wijl 'toog van een onheil'gen vuurgloed fonkelt.... Ja, duizendwei'} vervloekt zij 't voetbalspel, Waarbij bedrogen wordt, gewed, gekonkeld.... O, vuige voetlnübende vaar ter heli C II A K l V A K l U S (Hei! hei! Charivarius! -- Redactie) IJ. H. DE BOIS, Kruisweg 68, HAARLEM Schilderijen - Prentkunst - Boeken over Kunst CATALOGI OP AANVRAAG iiiiiiiliiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiHii CHAR1VARIA p de glibberige paden Ik hoopte dat in 't lijden wreed ver duurd, der wroeging vuurge kool mijn lippen had gepuurd." (P. van Langendonck, Verzen) Maar nu leek 't hem een veilige haven, waartegen alle nieuwe pogingen van zijn zuster schipbreuk zouden lijden." (La Chapelle-Roobol, Vriendinnen) iiiiiMiiiiiiiiinMiiiiiMiiiiiiimiiiiiiiiiiuimtmimmiiM TARANTELLA Novelle van FKANCESCO SAPOKI (Uit het Italiaanscli door Annie van Gelileren) Nog maar drie minuten, mijnheer! Als U mee wilt, zult U u moeten haasten ! Ehio Spinelli sprong gejaagd de coupéuit, nam valies en reisdeken in de ne hand en reikte zijne vrouw de andere, om haar bij het uitstappen behulpzaam te zijn. Hij hield die hand vast en trok haar zóó dwars door een troep tooneelspelers heen, die ook moesten overstappen en met hunne koffers en tasschen den weg versperden. Driftig en gejaagd renden beiden het perron af, nu en dan uitwijkende om een gemakkelijk op te loopen duw of stoot te vermijden en Spinelli ergerde zich innerlijk dat hij zijne vrouw, als een kind, door al die herrie, achter zich aan moest sleepen. Naar Rome, mijnheer? Vlug dan wat. We vertrekken ! riep de conducteur, hem tegemoet snellende, om nog tot meerderen spoed aan te manen. Ze hadden toch al bijna een uur vertraging. De locomotief hijgde en zuchtte ; de rook, door den wind naar beneden geslagen, maakte de treeplank bijna voor het oog onzichtbaar. Twee soldaten hingen uit een der vensters en wuifden, de helmen op de -bajonetten gestoken tot afscheidsgroet, Napels een laatst vaarwel toe. Stapt U nu hier maar in, anders komt U niet eens meer mee !" Half geheschen, half gesmeten belandden ze in een derdeklasse-wagen, achter aan den trein en voor ze zich er zelf goed rekenschap van gegeven hadden, zaten ze midden tusschen een t roep je menschen van de lagere De strooming om Mesopotamiëin zijn eigen vet gaar te laten koken, wordt steeds sterker." (N. R. C.) Populaire Theologie Mr. . Brett Langstaff van de Oxford Universiteit en pres. van de Oxford Settlements in Londuii, las daarna Hoofdstuk II vers l- 10 uit het Nieuwe Testament voor." (N.C.) Populaire Logica Venizelos is door twee kogels getrof fen, een in den schouder en een in hel been. Hij is in een kliniek opgenomen en dus niet getroffen." (N. Koerier) volksklasse in. Sommigen van hen lagen half uitgestrekt in het schemerdonker te dutten, de meesten echter stonden, op elkander ge drongen, in een kringetje midden in den wagen, als op een kermis rond een kwakzalver en Spinelli en zijne vrouw, die pas eenige uren geheel alleen in een tweede klassecoupége zeten hadden, ergerden zich dubbel, dat ze thans den geheelen nacht aangewezen waren op het gezelschap van dit minderwaardig zoodje. Een paar schrille, snerpende fluiten, een paar doffe schokken en de trein zette zich in beweging Spinelli keek eens op zijn horloge. Kwart over twaalven. Hij zocht een plaatsje voor zijne vrouw en trachtte toen zich door dien haag van boeren en werklui een doorgang te banen om eens te gaan zien of er niet in een der tweede klascoupés een paar plaatsjes te vinden waren, doch niemand nam ook maar de minste notitie van zijn vragen of dringen. Allen bleven zóó onbeweeglijk staan alsof ze op die plek waren vastgenageld. Alleen een werkman raadde hem af verder ook maar eenige moeite ervoor te doen. Al lieten ze d'r U ook hier door, mijnheer, dan zou U ze hiernaast in de gangen even opgepropt zien staan als hier. Het is in den heelen trein krek precies 't zelfde. D'r kan om zoo te zeggen, geen kip meer bij." Dus maakten zij het zich maar zoo gemakke lijk mogelijk, toch innerlijk uit hun humeur, overtuigd als ze er van waren, dat ze den geheelen nacht geen oog zouden kunnen sluiten. Spinelli haalde een courant te voor schijn, maar het licht brandde zóó flauw, dat hij de letters ter nauwernood kon onderschei den en toen hij opstond om te trachten, daarin eenige verbetering te brengen, raakte hij door een plotselingen schok van den trein bijna van den been. Het lijkt wel of je dronken bent! Blijf toch zitten !" Het waren de eerste woorden, die haar over de lippen kwamen, nadat ze den anderen trein verlaten hadden en even keek hij, als i; nieuwgierig naar het achter een sluier ver-IJ borgen gelaat xijner echtgeuoole ; dan slooljj HEEREMGRflCHT 4I<< LEVENS-ONGEV/ÏLLEf1-/MN5PI?/lKELL>KHEII7S - ZIEKTE VERZEKERINGEN SS B L RN C H E ClCFXRETTES Maar juist in dat los worden van de wereldsche dingen ligt de zegen, dat ons hart, dat uitgaat naar die hoogere wereld, waarvan Jezus getuigde, hoe langer hoe meer ook wordt vervuld van verlangen naar die wereld, waar het koninkrijk van Jezus, dat n is met de volle heer schappij van (ïod in ons hart en leven, werkelijkheid is, veel meer dan het hier op aarde en in dit gebrekkige leven ooit worden kan." (Vrijz. Codsd. Kerkbl.) Nog eens overlezen. Donderdag was de heer Smits 12t jaar in dienst van de firma Van Houlen alhier. Aangezien dit feit niet dagelijks voorkomt.... " v//J^>.) Neen, maar n keer.* Wat het filmspel betreft, hel is niet mogelijk dat aan te leeren, tenminste, wanneer men op filmgebied iets wil be reiken." (O. H. C.) Wél, natuurlijk, wanneer men op dat gebied niets wil bereiken. Bij een heerlijk warme kachel, 700 M. hoog, is toen heel wat verhandeld over den toestand bij ons, over de groote gezinnen, enz". (Hbl.) Wij zouden het gesprek allicht op de kachel gebracht hebben. Een zlekenvoertuig kwam uit hel Wilhelminagasthuis, geraakte in een oneffenheid van den weg en sloeg om. (ielukkig lagen er geen patiënten en gebeurden er geen persoonlijke onge lukken." (Hbl.) hij de oogen en dacht, in droomerig gepeins) na over de verschillende indrukken dier laatste dagen. Hij zag die ruwe stronk strand weer en het kleine verweerde huisje van tante Salvatrice, den moestuin en den olijl'gaard, die, tegen de versperstonde, in zijn vroome rust wel een kloostertuin geleek ; zag de om gespitte aarde boven de lijkkist van de doode, hoorde het geraas weer van dien trein, die zesmaals daags de stilte van het eenzame strand kwam verbreken, ais het ijzeren gevaar te onder oorverdouvend geweld uit de tunnel kwam aandonderen. Flauwer en flauwer werden de herinnerin gen om eindelijk geheel te vervagen toen Spinelli, in slaap gedommeld, het hoofd dieper op de borst liet zakken. Hij had Santina zelfs geen antwoord ge geven : sinds eenigen tijd bestond ze, zóó te zeggen, niet meer voor hem. Hoewel ze bij elkander bleven was er even weinig toenade ring tusschen hen beiden als tusschen de twee rails, waarover ze nu huiswaarts gleden. De grootste schuld lag bij haar, die geen kind ter wereld had weten te brengen, hem den zóó vurig begeerden erfgenaam niet had geschonken. Wat bleef er van de liefde over, als die niet nieuwe wijding erlangde door den doop, als hel vuur niet werd onderhouden door een wezen, uit hen beiden geboren? Alleen gebleven, leefden ze naast elkander voort in eene eenzaamheid, erger nog dan het graf. Zij konden er ternauwernood in ademen en verweten dit elkaar, beiden ver bitterd door die eene gedachte, dal hun hu welijk eene mislukking was, die niemand eenige vreugde had gebracht, zelfs hun per soonlijk niet, Hunne gesprekken eindigden steeds in oneenigheid of twist, in hun toon trilde nooit iets, dat ook maar zweemde naar innigheid, zij gingen naast elkander als twee volslagen vreemdelingen, wie de beleefdheid gebiedt van tijd tol tijd den mond eens open te doen. Als ijverig, door zijne meerderen gaarne gezien ambtenaar bracht hij het grootste gedeelte j, van den dag aan het Ministerie door; zij trachtte ? tevergeefs haar doelloos bestaan Ie vergeten, [en haar overvol in-nioed Ie luchten dooi hel Wij bevelen de directie van het gasthuis aan, de patiënten steeds op de drukke gedeelten van den dag binnen te halen. Bij K. B. is de heer E. H. Wittenoom benoemd tot consul der Nederlanden te Fremantle (Australië). Aan den heer Wittenoom moet in de Engelsche taal geschreven worden." (S.C t.) Wij denken er niet aan ons aan dat bevel te houden. Van ons krijgt hij geen letter. Iemand uit Rijnland wenscht, om f inantieele redenen, een prachtigen heerenbrillantring te verkoopen." (Adv. Hbl.) Ook buiten Rijnland vindt men lieden, die om dezelfde redenen verkoopen. Blanke slaven en slavinnen Te koop aangeboden 1-persoons outrigged wherrv met stuurman." (Hbl.) Bankwerkers en smidsgereedschap te koop gevraagd." (Tel.) Huwelijk. Kennismaking gezocht met eenvoudige Dame m. 1. Steller dezes neemt genoegen met vooruit te bepalen dat de vrouw haar bezit behoudt, be heert, en zoo noodig bij eventueel over lijden aan naaste verwanten overgaat." (N. K. C.) CORRESPONDENTIE //. te V. In uw grapje op Vraag uwen winkelier" in No. 2254 van dit blad spreekt gij over uw 5 bundels Ruize-rijinen. Ik ken die niet. Zijn zij in den handel ? Antw. Vraag uwen winkelier. W. te M. Mogen wij u een vraagstellen? Wij zijn het in onzen kring niet eens over de woorden verplicht" en verplichtend". lezen van roman op roman, die haar onbevre digde verlangens gedeeltelijk stilden en mi en dan rillingen van genot en wellust door dat tengere lichaam deden varen. Zijn geheele wereld lag besloten binnen de vier wanden van zijn bureau, de hare vulde ze met droomvoorslellingen die haar vergoeding moesten schenken om wat het leven haar onthield en beiden waren ze even ongelukkig en even beklagenswaardig.. Zelfs de reis naar Scilla, naar het sterfbed van tante Salvatrice had geen vonkje van dat gedoofde vuur meer doen oprakelen en de onverwacht groote erfenis had ook niet de minste vreugde bij hen gewekt. Ze waren gelijk twee, denzelfden tak ontsproten vruch ten, gedoemd tot rijpen en tot rotten, zonder ook maar iemand eenige lafenis gebracht te hebben. Zooals nu, lag hij altijd te slapen, met den rug naar haar toegekeerd, alsof hij geheel alleen was en Santina schreide daar zelfs niet meer om, hij had ook trouwens nooit de minste notitie van haar tranen genomen. Ook nu dacht hij geen enkel oogenblik om haar, maar sliep rustig door al het geraas en gerommel van den trein heen, dat juist kalmeerend op hem scheen te werken. Sommigen van de mannen stonden of hingen in de coupérond en vermaakten er zich mede, diegenen hunner kameraden, die half van de bank gezakt, ingedommeld waren, door plagen en kriebelen uit den slaap te houden. Er waren daar dan onder die zich brommende omdraaiden en om zich heen sloegen, alsof ze een insect wilden verjagen ; eenigen heschen zich zelfs hooger op en klet sten met de hand op hun voorhoofd. Daartusschendoor braakten ze in hun dialect vloeken en verwenschingen uit en dit alles verhoogde voor mevrouw Spinelli nog het weerzinwekkende van de reis. Dan, plotseling, geheel onverwachts, weer klonken de klagende lonen van een hobo, beantwoord door een trompet die den Koningsmarsch deed weergalmen. Het was als een vuurpijl, waarop dadelijk honderd andere volgen, bijna alle muzikanten van dat rond reizende troepje stonden Ie gelijk op, de danIk beweerde dat het verplicht" moet zijn. Of kan men ook verplichtend" zeggen Vgcs Antw. Ja. Het is zelfs gebruikelijker, want het is fout. IIIIIIHIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIllllllllllnlIinlII.UIIKMIIIIIIIIIIHIII Nieuwe Boeken van deze week Bij de Stadsdrukkerij verscheen het uit voerig en beredeneerd Verslag der (icmantc Amsterdam over ;OJQ. Te Parijs bij Renaissance du Livre ver schenen: Canudo, La Ville saus C/ii'i, met gekleurden buitentekstpiaat van Paul C h a n b r y. Ch. en H. O m e s s a, La Dernièn' Taa? rine, revelations d'AIexis Dobrowitz, courier secret de l'lmperatrice. Bij H. Meulenhoff Amsterdam verscheen: De avonturefi van Kapitein Bob, door Daniël Defoe (vertaald door (i. W. Hlberts). De Scheepsjongen van De gouden l.et'iiu', door Joh. H, Been. Dt1' Witte Otter, door F. Re mi n g t o n (vertaald door W. van Doorn). l'abels van Acsopus, bewerkt door Herin a 11 n a. Bij Holkema en Warendorf Amsterdam verscheen: Lentevolken, door Herman Roei vink (2de druk). Dit merk op Uwe rookartikelen garan deert U kwaliteit. VOOR ENGROS: JAN AARNOUTSE DEN HAAG netten werden uit de overjassen te voorschijn gehaald, de trommels dreunden door de enge ruimte, terwijl Spinelli nog steeds met gebogen hoofd in zijn hoekje zat en zijne vrouw, ver schrikt door dat heidensch lawaai, angstig om zich heen keek. De tarantella ! De tarantella !" klonk het plotseling en ze herhaalden dat woord en gilden het als waanzinnigen, op gebiedenden toon, zich sterk voelende in hunne overmacht. Door de muziek gelokt, waren ook uit de andere wagens de reizigers komen aanloopen en duwden en drongen alsof ze bij eene bedee ling op hunne beurt stonden te wachten. Meerendeels waren dit boeren in verkleurde boezeroenen en wijde gelapte broeken. Ze galmden uit volle borst mede en lieten de pijp, die ze tusschen de vingers hielden, uitgaan onder het aandachtig toeluisleren naar hun lievelingswijsjes. De tarantella ! De tarantella ! schreeuwden ze als bezetenen. Vooruit ! De taranlella ! Reeds bij de eerste maat zwegen ze allen en toen de hen zóó bekende tonen weer klonken, hieven ook zelfs de meest vadsigen onder de muzikanten het hoofd op en grepen als werktuigelijk naar hunne instrumenten. Twee van hen waren bezig den kleinen trom melslager op een tabouretje te hijschen ; het kereltje, bijna een kind nog, had den heerlijken vasten slaap van de jeugd en liet nu nog half soezerig, telkens de trommelstokken uit de handen vallen. Eindelijk was ook hij goed wakker en sloeg er nu zóó hard als hij kon op los met al de energie van een volslagen man en Santina vond het meer dan vermakelijk het ventje ga de te slaan, dat daar zoo kaarsrecht met half gesloten oogen, de stokken vast in de handen geklemd, op wacht zat om, zoodra de beurt aan hem was, uil volle kracht op het kalfsvel te beuken. Hel was echte boerenmuziek mei onverwachle overgangen van heflig geboem tot zachte, innige melodiën, hel ne oogenblik werd men als gesusl door hel meesl liefelijke wiegenliedje, het andere scheurde je trommelvlies bijna onder hel verwoed beuken en boeineii ; n ding was