DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 2 Oct. '20. - No. 2258 ding des Kinderrechters t.o.v. den eersten een principieel andere zou moeten zijn dan t.o.v. de tweede. Ds overzichtelijkheid der nieuwe bepalingen zou heel wat grooter worden in dien men den moed had met de ondoelmatige, dogmatische scheiding te breken ! Bij het treffen van maatregelen in het belang van de misdadige- en verwaarloosde jeugd heeft de Belgische Kinderrechter meer macht dan voor zijn Hollandschen ambtgenoot is weg gelegd. De Belgische maatregel van terbeschikking stelling van het Gouvernement loopt parallel met onze terbeschikkingstelling van de Re geering, met dat verschil dat de Belgische Kinderrechter bij het treffen van dien maat regel mag aangeven waar de Regeering het kind moet plaatsen. Bovendien kan de Belgische Kinderrechter rechtstreeks het kind in gestichts- of gezinsverpleging geven. Zoowel in het eene als in het andere geval blijft een band bestaan tusschen Rechter en kind. Hij beslist over het tijdstip van ontslag en de voorwaarden waaronder. Om de drie jaren is hij verplicht na te gaan of er aanleiding bestaat de genomen beschikking te herzien en hij mag dit op ieder moment. Om deze taak naar behooren te kunnen vervullen, zoo deelde Mr. Wets mij mee, bezoekt hij regelmatig de ge stichten en zoo mogelijk ook de gezinnen, waar de kinderen geplaatst zijn. Hij stelt zich daar op de hoogte van de klachten over- en van de kinderen, dient hier een berisping toe, geeft daar een aanmoediging. Geleidelijk krijgt de Kinderrechter inzicht in het verschil in regime dat in de onderscheidene gestichten gevolgd wordt, van welke ervaring hij profiteert bij latere beschikkingen. Zoo wordt zijn geschikt heid als Kinderrechter in en door de praktijk grooter. De Nederlandsche Kinderrechter echter, die een kind ter beschikking van de Regeering stelt, geeft alle zeggingschap over het kind daarmee aan de Regeering, zoowel over de wijze van opvoeding als over de beëindiging van de terbeschikkingstelling. Hij zal zijn als een medicus die een diagnose stelt, maar de juistheid daarvan niet aan het verdere ver loop der ziekte kan toetsen. Al is aan het Belgische stelsel verre de voor keur te geven boven het onze, toch lijkt het me niet gewenscht om het geheel ongewijzigd over te nemen. Ons stelsel waarbij een kind alleen in gezinsverpleging kan gegeven worden door bemiddeling van een Vereeniging heeft in de praktijk voldaan ; de taak des Kinderrechters zou dus noodeloos verzwaard worden, wanneer hiervoor de Vereenigingen werden uitgescha keld. Maar wel zou ik hem de bevoegdheid willen zien toegekend om te beslissen of het kind in een Rijksgesticht geplaatst, of toever trouwd zal worden aan een Vereeniging, terwijl voor het geval hij de laatste beschikking treft hem moet worden overgelaten om aan te wij zen of het kind in gestichts- dan wel gezins verpleging moet worden gegeven. In alle ge vallen zal de Kinderrechter het kind moeten blijven volgen, omdat, zooals Mr. Wets het in een lezing uitdrukte ,,ce principe est d'une importance capitale et est indispensable, Ie régime nouveau ayant un véritabie caractère de traitement moral; il convient que Ie magistrat puisse suivant les ventualités modifier, attenuer ou aggraver la mesure inspirée par l'espèce." Vermelden we ten aanzien van dit punt alleen nog dat in Belgiëde terbeschikkingstel ling van het Gouvernement voorwaardelijk kan geschieden, terwijl dat bij den hieraan bij ons correspondeerenden maatregel niet het ge val is. Men zegge niet dat de Kinderrechter door het geding sleepende te houden, practisch hetzelfde kan bereiken. Wie zooals ik gelegen heid had het gezicht van het kind te beschouwen gedurende den tijd dat het de beschikking des Kinderrechters verneemt, weet dat 't hier meer is dan een verschil in vorm.Het gezicht teekent wanhoop, wanneer het kind hoort dat het tot aan zijn meerderjarigheid ter beschikking van het Gouvernement wordt gesteld en dat het in een Ecole de Bienfaisance zal worden ge plaatst ; de trekken ontspannen zich wanneer de Rechter zegt dat het kind echter thuis mag blijven zoolang het zich goed gedraagt; ernstig kijkt het kind wanneer de Kinderrechter er dan met klem op wijst dat een ter terechtzit ting aanwezig persoon het geregeld zal komen bezoeken en verslag zal uitbrengen aan den Kinderrechter en dat het onverbiddelijk naar een gesticht gaat wanneer er klachten binnen komen. De belofte die van de ouders gevraagd wordt, dat zij de(n) déléguéa la protection de l'enfance (gezinsvoogd) iedere misdraging van het kind zullen mededeelen, maakt het kind duidelijk dat het voortaan op laakbare toe gevendheid van deze zijde niet meer te hopen heeft. Nog een enkel woord over de terechtzittingen. Ze worden in het Palais de Justice gehouden in een kamer die, wat meubileering betreft, achterstaat bij een gemiddeld kantoor. De Heer Wets drukte er zijn spijt over uit dat het groote Palais de Justice, met zijn impo neerend ruime gangen, geen behoorlijker ver trek beschikbaar had voor zijn kinderbe rechting. Mijn eerste indruk was dat men ver zuimd had door harmonische, zij het eenvoudi ge, meubileering een atmospheer van harte lijkheid, intimiteit te scheppen. Maar die in druk vervaagde zich toen de zitting begonnen was en de stem van Mr. Wets het vertrek vulde, nu eens vriendelijk en aanmoedigend, dan weer streng en berispend, soms boos en vlijmend scherp. Hoe versterkte zich toen mijn meening dat het laten wegvallen van het begrip straf fen" t.o.v. kinderen geenszins tot weekheid behoeft te voeren. En heel dikwijls waren de woorden zoo gekozen, dat wanneer ouder en kind het vertrek verlieten, het de eerste was aan wien schuldbesef was bijgebracht. In en kele gevallen waarin hetjniet mogelijk was den ouder in bedekte termen op zijn tekortko mingen te wijzen, deed de Kinderrechter het kind voor eenige oogenblikken de kamer ver laten en diende den ouder dan een schrobbeering toe, die lang niet malsch was. Evenals bij ons wordt voorgesteld, zijn bij de terechtzittingen een ambtenaar van het Openbaar Ministerie en een griffier tegen woordig. In Belgiëwordt wettelijk een spe ciale ambtenaar van het O. M. voor de Kin derterechtzittingen aangewezen ; ons Ontwerp zwijgt er over. Ongetwijfeld zal de praktijk hier wel in dezelfde richting gaan. Men heeft bij ons te lande wel betwijfeld of het gewenscht was het instituut van het O.M. in kinderzaken te handhaven. Ds argumenten pro en contra moeten in dit korte bestek achterwege gelaten worden. Hier wil ik alleen constateeren dat de wijze waarop het O.M. zijn taak vervult er in sterke mate toe kan bijdragen de nadeden tot een minimum te reduceeren. Wanneer in Brussel het O.M. zijn requisitoir nam, dan deed hij dit kort en eenvoudig, wekte den schijn eenige opmerkingen tegenover den Rechter te maken, zoodat voor kind en ouders de Kinder rechter het centrum bleef waarop hun aan dacht gericht was. In de gevallen dat de on middellijk op het requisitoir volgende uit spraak des Kinderrechters van dit requisitoir afweek, kon dit, geloof ik dank zij de sym pathieke houding van het O.M. niet tot de justiciabelen doordringen. Voor een dergelijke bescheiden uitoefening der functie heeft men hoogstaande personen noodig. Zoowel in de Belgische wet als in ons Ont werp staat appèl open van de beslissingen des Kinderrechters, in Belgiëbij een speciaal daarvoor aangewezen Raadsheer uit het Hof van Appèl, bij ons bij de gewone Kamer van het Hof. Van het appèlrecht wordt zeer weinig gebruik gemaakt. Mr. Wets sprak van ongeveer 20 gevallen per jaar, waarvan de meeste door den hoogeren rechter worden bevestigd. Waar we dit in Belgiëwaarnemen, lijkt er me weinig bezwaar te bestaan tegen ons stel sel : geen specialisatie voor Hooger Beroep. De speciale deskundigheid trouwens zou bij gebrek aan praktische oefening vaak toch al leen in naam bestaan. Een onmisbare hulp vindt de Belgische Kinderrechter bij zijn délégués a la protec tion de l'enfance." Hij werkt met enkele be taalde en een groot aantal onbezoldigde krach ten. Ik vroeg Mr. Wets of hij aan een van beide groepen de voorkeur gaf. Hij antwoordde dat hij de bezoldigde gedelegeerden prefereert, omdat hij die beter in de hand heeft, maar dat er onder de andere groep eenige uitstekende zijn, die hij niet zou willen missen. Het doel dat THAABT 'GRATIS TOEZEIDIIG AAK VAN DER HOOP's WIEUBELBEWAR.NGEN 'RENSPORT MIJ. BiWïitnd imstijd: TELEFOON AMSTERDAM VAN HAAR LAATST VERSCHENEN PROSPECTUS h. Trompstnit 21H ZUID ik met deze opmerkingen nastreef, brengt mee dat ik vooral die punten naar voren bracht, waarin ik de Belgische wet beter vind dan ons Qntwerp, of waarin de praktijk de on juistheid van de wet reeds heeft aangetoond. Maar tot slot wil ik toch mededeelen dat ons gestichtensysteem een zoo goeden naam in Belgiëheeft, dat Mr. Wets zich voorstelt er een studiereis aan te wijden en dat Belgi ons onze observatieinrichtingen benijdt. (Henri Velge; la Protection de l'enfance en Belgique III p. 68) A'dam, l-9-'20. HANS HILLESUM 1) Onze Kinderrechter zal geen overtre dingen berechten behalve landlooperij, bede larij en souteneurschap, de Belgische wel. GENÈVE EN MOSKOU De jongste bijeenkomst van de socialisti sche partijen die trouw waren gebleven aan de tweede socialistische Internationale, be hoort thans reeds tot het verleden, zooals ook de bijeenkomst van de zoogenaamde derde Internationale te Moskou tot de geschiedenis behoort. Da eerste heeft getrouw aan de traditiën van de socialistische congressen van de laatste dertig jaren, in alle openbaarheid plaats ge had ; de laatste heeft omtrent hare beraad slagingen de wereld vrijwel in het duister gelaten. Dit is niet de eenige belangrijke tegen stelling welke die bijeenkomsten kenschetst. Te Genève heeft men getracht de tegenstellingen, ontstaan tengevolge van den geweldigen wereldoorlog, te overbruggen; in Moskou heeft men in plaats van naar vereenigingspunten te zoeken, de verschillen integendeel zoo scherp mogelijk toegespitst. Van Genève ging de oproep uit om, met een zoo groot mogelijke vrijheid voor de socialis tische partij van ieder land om de taktiek te volgen die zij in haar land noodig acht, alle partijen op een gemeenschappelijk strijdplan te vereenigen. In Moskou werden aan de partijen de strengst mogelijke en bindende voorwaarden gesteld, waaraan hun taktiek en politiek stipteiijk en onvoorwaardelijk had te voldoen, wilden zij zich opgenomen zien. Genève wil iedere partij vrijlaten om hare marschroute zelf te bepalen, de traditie van de socialistische Internationale sedert Marx' tijd getrouw. Moskou schrijft de partijen hunne marschroute en hun bewegingsvrijheid, hun taktiek en hun werkwijze zoo absolutis tisch mogelijk voor. Het is waar, in Moskou heeft men, wat de strijdwijze van de partijen aangaat, wie men het toetreden tot den communistischen tempel veroorlooft, scherp-omlijnde voorstellingen. Zonder de minste bekommernis omtrent de reëele verschillen van cultureelen, politieken en socialen aard, geschiedenis en ont wikkeling, ziet men daar de socialis tische ontwikkeling voltrekken volgens het beeld van de Russische, dat men onderwijl zelf zoodanig heeft moeten retouchee ren, dat het 'oorspronkelijke haast onher kenbaar werd. Een zoodanige,onhistorischeen onzinnige simpliciteit in voorstelling en uitwerking kon Genève niet geven en hierin culmineert wel de tegenstelling tusschen die beiden. Immers, zoowel de voorstelling als de uit werking van het Moskousche procédé, zijn eigenlijk van een verbluffenden eenvoud. Maak revolutie en tracht aan de macht te blijven door uw tegenstanders politiek te ontrechten, te muilkorven, psychisch murw temaken en ze desnoods physisch uit te roeien, zoo u dit alles niet gelukt. In dien gedachtengang past volkokomen de ijzeren diktatuur van een zoo klein mogelijke groep, zooals die tegenwoordig ook het Russische volk van uitgemergelde arbeiders en met hun klein grondbezit tevreden boeren regeert en terroriseert. Dit alles is, zooals gezegd, van een bijna gruwelijkén eenvoud en zoo ongeveer denkt Moskou zich ook de ontwikkeling van WestEuropa naar wat men daar onder het com munisme verstaat. Maar in West-Europa is zulk eene ontwik keling nu eenmaal niet denkbaar, tenzij men daaraan ook de onmiddellijke ineenstorting van de gansche West-Europeesche wereld ver bindt. Vandaar dan ook, dat een bijeen komst van West-Europcesch denkende socia listen, de simplistische leuzen van een zoo gigantischen waanzin kortweg had te verwerpen. Het doet er in den grond van de zaak niet toe, dat in Genève eenige van de socialistische partijen uit West-Europeesche landen ont braken, wier meerderheid op het oogenblik den blik nog naar Moskou gericht beeft. Men kan er van overtuigd zijn, dat het parool van Moskou in die partijen ook tegelijk het schisma zal blijken te wezen, dat hun eensgezindheid zal vernietigen. Van daar o ik de aarzeling en de besluiteloosheid, die bijv. de Fransche en Zwitsersche socialis tische partij ten dien opzichte nog kenmerkt. Men gevoelt daar heel wel, dat Moskou het sein is tot een splitsing, die misschien nimmer zal zijn te herstellen. Drijft men daar Moskou als een wig in de socialistische beweging, dan zijn de gevolgen te voorzien. Een tijdperk van de meest jam merlijke verdeeldheid, van anarchie en ver lamming van alle opbouwende krachten zal aanbreken, vél erger in zijn uitingen en zijn werkingen, dan dat hetwelk de socialistische beweging na 1870, in welk land ook, ooit gekend heeft. Het verschil tusschen Genève en Moskou ligt dieper dan enkel in een onderscheid van methode. Of anders : in die verschillende methode ligt het diepe, onoverbrugbare verschil, dat ten slotte niets minder dan een verschil van wereldbeschouwing zal blijken te wezen. Hier ligt de klove die de oostersche, speci fiek Russische opvatting omtrent ethische waarden en morcele krachten van de westersche scheidt, die ook het bepalende element is bij de voorstellingen omtrent den ontwik kelingsgang naar een socialistische inrichting van de samenleving. Het verschil in de waardeering van de demokratie bijv. is in den grond een verschil van ethisch-politieke schatting van den mensen, ten opzichte van zijn beteekenis en zijn doel voor de samenleving, zijn eigen wilsbeschikking, de vrije uiting van zijne persoonlijkheid en zijn gaven. Ook hier geeft Moskou een oplossing, die schijnbaar eenvoudig en betrekkelijk gemak kelijk, inderdaad echter op niets anders neer komt dan op de vernietiging van al datgene, wat de West-Europeesche samenleving tot dusver van waarde heeft doen zijn, en wat het socialisme in den westerschen zin verder en hooger wil doen ontwikkelen, wijl het onder het kapitalisme niet tot zijn recht komt. In West-Europa is het socialisme een ele ment geworden, dat uit zijn structuur onmo gelijk meer is te verwijderen en in zijne evolutie een onontbeerlijke rol vervult. Men bedenke dit wel en houde rekening met deze realiteit, dat de keuze tusschen Genève en Moskou de keuzeis tusschen organische sociale ontwikkeling en den alles verslindenden afgfond. J o s. LOOPUIT OELOF AflITROEN KALVERSTRAAT 1 Amsterdam OPGERICHT 185O TELEFOON 658 N. C DEN HAAG - PLAATS 23 firma M. J. GOUDSMIT PAARLEN, BRILLANTEN Goud, Ziivsr en Horloges Uits'uitend eerste kwaliteit AUTEURSRECHTEN Ziet die Shakespeare toch eens lachen. Ziet Molière even aan. Let daarna ook eens op Vondel. Speurt hoe ze zijn aangedaan. Voor de. schouwburg-aanplakborden Loopcn ze manhaftig rond Met ve'heugde armgebaren En een glimlach om den mond. ,. Hamlet", Adam" en ,,l'Avare" Worden 'overdruk vertoond. Dikwijls uitverkochte zalen. Immer met succes bekroond. Pracht-kritieken in de kranten Zelfs de Veenpost" vindt 't goed: Shakespeare, Vondel en Molière" Gaan een toekomst te gemoet." Onderaan op de biljetten Staat de plaatsen-prijs vermeld Inbegrepen stadsbelasting En aulcurs-recht bijgeteld. Shakespeare, Vondel en Molière Zien eikair beteuterd aan En ze vragen zee' bescheiden: Waar hun duiten henen gaan? J» H. S P E E N H O F F DEVO Geurige Sigaar FABRIKANTE N.V. DIEVENBACH'a HolL Slgaranfabriak UTRECHT llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHIIIIIIIIIIIIINII iiiiiiiiiiimmmiiiiiiiiii mini iiiiiiiiiiiiiiiiiniiiitiiiiiiiiiiii Juist toen er een weinig schot kwam in de vredesonderhandelingen te Riga zijn de vij andelijkheden tusschen Polen en Russen weer opgeleefd, en tegelijkertijd zijn Foolsche en Lithausche troepen opnieuw slaags geraakt, ofschoon juist de Volkenbondsraad in Parijs de taak op zich genomen had om beide par tijen tot elkander te brengen. De Polen kunnen bij deze hervatting van den Oost-Kuropeeschen oorlog op aanzienlijke successen bogen : zoowel ten noorden van de Pripet, d.i. in 't centrum van hun front, als op hun linkervleugel waar Grodno bezet werd, dringen zij vooruit, en daar zij de vorige week op den rechtervleugel verder kwamen en Doebno in be/it namen, valt het niet te ontkennen, dat hun krijgs bedrijf voorspoedig blijft. Voeg daarbij, dat Wrangel in Z,uid-Rusland eveneens voorwaarts rukt, Alexandrofsk aan de Dnjepr bezet heeft en misschien weldra in Jekatcrinoslof zal zijn, en dat de Oekrajincrs weer opstandig worden, dus gevaar opleveren in den n\g der Roode troepen,.... en men hoeft niet meer naar een verklaring te zoeken van de uitlating der Sovjet-Grooten, dat de Russische revo lutie voorhands haar pogingen oostwaarts zal richten inplaats van westwaarts. Niettemin kunnen zij, die hopen, dat ten gevolge van deze klappen het Sovjet-regitne spoedig za! ineenstorten, zich moeilijk veel illusies maken. Men neme maar eens een kaart van het oude Rusland, schrappe van het ko lossale gebied de landen af, die definitief afge vallen zijn (Finland, Estlami,Letland,Lithauen en Polen) teekene dan de vorderingen aan die de Polen en Wrangels scharen maken en men zal zien, dat dit alles, van hoeveel gewicht ook, toch het lichaam van den kolos vrijwel onaan getast laat. Dit is en blijft bij de beschouwing van het Russische probleem de belangrijkste factor : de kans om door een aanval van buiten af de machthebbers daarginds ten val te brengen' is uiterst gering en wie, gelijk de Fransche diplomaten, hun politiek baseeren op de nederlaag van Lenin en Trotsky, moet speculeeren op de gevolgen die de verliezen aan het front in verband met den deplorabelen economischen toestand, in het binnenland kunnen hebben. Niemand kan zeggen of zij juist dan wel mis rekenen. Hoe dit zij, op den gans; der vredesonderhan delingen moet de tegenslag aan het front wel een gunstigen invloed hebben en inderdaad klinken de voorwaarden waarmee de Russen in Riga voor den dag gekomen zijn, heel anders dan die welke indertijd in Minsk den Polen opgelegd zouden worden. Van een ontwapening der Polen en een verkapte annexatie bij het Sovjet-Rijk is nu geen sprake meer en duidelijk blijkt, dat Trotsky vrede wil, een vrede door vergelijk waarvan hij anderhalve maand ge leden niet wilde liooren. Intusschen is het '/.eer twijfelachtig of deze vrede tot stand zal komen, want de Polen hopen natuurlijk op uitbreiding van hun successen en al kan het wel niet anders of ook het Poolsche volk moet naar vrede smachten, toch staat het zeer te bezien of de Poolsche diplomaten eu militiairen nu een vrede door vergelijk weiisehen. Alleen het toch wel ook voor hen vaststaan de feit, dat zij nimmer in staat zullen zijn Rus land te verslaan, moet hen daartoe zeer ge neigd maken, waartegenover evenwel weer de overweging staat, dat als zij nu ecu vergelijksvrede met Rusland sluiten, de Rooden al hun troepen vrij krijgen tegenover Wrangel, die clan wel liet IOMUje zal leggen, waarop deSovjet-lcgers weer in liet westen kunnen ver schijnen. He vrees hiervoor beheerscht, als we het wel zien, ook de raadgevers der Polen in het westen, in 't bijzonder de Franschen, die dns de Poolsche onderhandelaars zeker niet tot vredesgezindheid /uilen aanmoedigen. Het is immers duidelijk, dat liet in de rich ting der Fransche politiek ligt, die den val der Sovjets tot doel heeft, om zoowel de Polen als Wrangel en wie er nog meer toe bereid mocht zijn, in oorlog tegen Moskou te honden of te brengen en hen in dien oorlog te steunen. Daarom blijft het succes der vredesonder handelingen in Riga twijfelachtig, ofschoon beide partijen in waarheid verlangend zijn naar vrede. Anders is het gesteld met de PoolschLithauschc quaestie. Dat hier ele zich goed op weg bevindende onderhandelingen in Kalwarja afgebroken werden, vindt vermoedelijk zijn grond in het verlangen der Polen om over Lithausch gebied Rusland te lijf te gaan de Russen hadden immers hetzelfde gedaan ten aanzien van Polen -- en in den wensch om de stad Wilna bij Polen in te lijven. Maar hier werken de westersche raadgevers in de andere richting, want zij willen Lithaueii als onafhankelijken staat laten bestaan, in vrede le vend met Polen, als schakel in de keten die den gevaarlijken Russischen beer den toegang naar het westen moet beletten. Vandaar dat de Volkenbondsraad zich de/e aangelegen heid aangetrokken heeft en een gemengde commissie van Entente-menschen, een Span jaard, een Pool en een Lithauer in het leven wil roepen tot beslechting van het geschil. Zooals niet anders te verwachten was, heeft het Nationale Congres in Versaiiles Millerand tot president gekozen, bijna bij acclamatie, en in zijn aanvaardingsboodschap heeft de nieuwe president, hoewel in verzachten vorm, opnieuw de nieuwe richting in 't l-'ransehe staatsrecht aanbevolen die hij vóór zijn ver kiezing had aangeduid : de president der repu bliek moet vastheid geven aan de politiek. In overeenstemming met deze nieuwe richting heeft hij zijn eigen kabinet in functie gelaten en in zijn plaats tot premier benoemd een man van wien hij zeker is, dat hij niet van de door hem zcif getrokken lijn zal afwijken, den heei' (ieorges Lcygnes. Blijkbaar zou Poincare of zou Briand een te sterke persoonlijkheid geweest zijn voor den nieuwen koers. De radi cale pers is natuurlijk heel hoos en laat niet na het schandaal! je in herinnering te brengen, waarbij Leygnes indertijd betrokken was : de bezorging van een mooi lintje aan den ijdelen en schatrijken heer Chanchard, di recteur van de Loiivre-magazijncn, die den minister beloonde met een legaat van twaalf en een halt milliocn francs. De nationalistische pers daarentegen prijst Leygnes als een goed parlementariër en man van groote verdknsten in al zijn vroegere ministerschappen en vele andere ambten, waar durft toch niet volhou den dat hij een staatsman van beteekenis is, die bijvoorbeeld in conferenties met l.loyd George een goed figuur zou maken. Bewaarheid is dus dat Millerand inderdaad de leiding houdt van de l:ransche staatkunde.... totdat het parlement van deze politiek niet meer ge diend /.al zijn, want elan zal de president na tuurlijk niet" bij machte zijn om zijn wil op te dringen, Een zoo hecht gevestigd staats rechtelijk beginsel werpt men niet omver met een handomdraaien. Poincare, die misschien wel boos is, omdat hij niet aan het hoofd van den ministerraad is geroepen, wijst daarop in een Temps-artikel, heel duidelijk, ofschoon in voor Millerand hoogst vleiende bewoor dingen. Voor het oogenblik echter zijn Millerand en de parlementaire meerderheid in volslagen overeenstemming, en de heer Leygnes ont ving een votum van vertrouwen met groote meerderheid. De Kransche staatkunde blijft dns wat zij was en de Duitschers /uilen dit ondervinden als zij mochten pogen, op de financiecle conferentie in Brussel een feitelijke wijziging van het verdrag van Versailles tebewerken. De Fransche pers waarschuwt hun nu al, dat daar niets van inkomt. Vermoedelijk zuilen de Duitschers het wel degelijk pogen en volgens de berichten die tot dusver over de conferentie inkwamen, doen zij het door den financieelen toestand van hun land in de zwartste kleuren af te schilderen. Vermoedelijk ook vinden zij aan sommige kanten steun, bepaaldelijk bij Amerika, althans berichten in die richting werden gepubliceerd en de mededeeling van den Amerikaanseheii afge vaardigde Boyden, door l lavas geseind, dat Amerika wel bereid zon zijn om crediet te geven aan Knrnpa, als daar maar minder rivaliteit heerschte, schijnt een tamelijk dui delijke wenk aan 't adres der Entcnie. Wij hebben ook nog immer hoop, dat ia Brussel langs indireeten weg een resultaat bereikt zal worden als dat van de uit --wellicht afge stelde bespreking in Genève verwacht mocht worden en als daarbij dan tevens hulp van den overkant van den Oceaan toegezegd mocht worden, dan zon er eenig licht gaan gloren aan den somberen hemel der Europecsche t'inancieele en economische verhoudingen. Amerika zelf heeft er waarlijk belang genoeg bij : de geweldig hooge dollarkoers maakt leveringen aan Europa steeds moeilijker. Intusschen, ook hier spannen wij onze ver wachtingen niet al te hoog : de neiging tot isolement is nog niet voorbij in Amerika, al begint zij te tanen, en de Franschen zullen zich met hand en tand verzetten tegen maat regelen die Dnitschland's positie verbeteren, zoodra zij maar eenigs/ins de mogelijkheid zien, dat de/e ten nadeele van de Fransche belangen y.tmden kunnen strekken. IX' schokken die het economische leven in Engeland en Italiëdreigden omver te werpen, nemen in hevigheid af en het schijnt niet over dreven optimistisch, de verwachting uit te spreken, dat het spoedig rustig zal zijn in beide landen. In het einde van de vorige week draaide plots de Britsche mijnwerkers-leider Smillie om gelijk een blad aan een boom en pleitte bij zijn kameraden voor uitstel der staking en ernstige overweging der regeeringsvoorstellen, terwijl hij tot dusver niets had gedaan dan roepen dat Zaterdag 25 de staking zon uitbreken. Dus werd de staking een week uitgesteld en wordt nu onderhandeld tusschen arbeiders .en patroons over het regeeringsdenkbeeld van loonsverhooging bij productie vermeerdering met dien verstande, dat bij behoud van de bestaande productie het loon al verhoogd zal worden. Ieder verwacht dat er voor Zaterdag overeenstemming bereikt zal zijn. Hulde aan Lloyd George, die ook nu weer de stakingsramp voor zijn land en voor de lieele wereld wist te bezweren ! Gelijk Lloyd George deed Giolitti : hij be middelde en wist daarmee de rust te herstellen. Maar hij moest daartoe wel zeer sterk de par tij der arbeiders kiezen, ondanks hun onwettig gedrag, en de patroons werden nog dezer dagen door den leidenden staatsman tamelijk drei gend toegesproken omdat zij de revolutionnaire houding hunner arbeiders wilden be antwoorden met een uitsluiting. Het motief dat bij dit alles wordt aangehaald is dit : wij leven nu eenmaal in een wereld, waarin de arbeidsverhoudingen zich wijzigen en een verstandig staatsman vwit vuet tegen en stroom op. Niet uitgesproken wordt daarbij de gedachte : als hij het wel doet, dan zon de beweging bolsjewistisch worden, hetgeen ze nu in geen enkel opzicht is, en wij weten niet of we sterk genoeg zonden zijn, haar te be zweren. Het gevolg van dit alles is, dat nu gaandeweg de fabrieken door de werklui worden ontruimd en dat hij het nieuw geslo ten vergelijk aan hen medezeggenschap over het bedrijf wordt toegekend. Voor de Engelsclie regeering blijft Ierland het schrikbeeld. Fr heerscht daar oorlogs toestand. De wraakneming der politiemannen die in het stadje Balbriggan vele huizen in den asch legden en tal van \veerloozen dood schoten omdat er politiemannen door sluip moord omgebracht waren, moge menschelijk verklaarbaar zijn, ze is natuurlijk volkomen onverdedigbaar van het F.ngelschc stand punt, dat de Engelschen in Ierland de orde bewaren en zich slechts verdedigen tegen een opstand die met zeer ongeoorloofde middelen wordt gevoerd. DJ VV'estminster azette" vergelijkt het gebeurde zeer terecht met het optreden van de Duitschers in België. Toch kan ook de liberale pers in Engeland het middel tot oplossing van het lersche pro bleem niet aan de hand doen, want ook zij wil Ierland geen onafhankelijke republiek zien worden en zonder dit wil Sinn Fein geen afstand doen van de terroristische strijdvoering. J. C. VAN OVEN