25 Dec. '20. No. 2270 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDER L, D 15 die ten onzent een volstrekt vooraanstaande plaats in den kolenhandel inneemt, in de laatste week van November mij zeide : binnen twee maanden zult u de kolenprijzen met 40 pCt. zien terugloopen.", Aan de algemeene prijsdaling schijnen de arbeidersloonen nog te ontkomen. De prijs daling schijnt voor een deel nog tot den (groot-) handel beperkt. Wel lezen we overal van toenemende werkloosheid, doordat ar beiders ontslagen worden omdat loonende arbeid op den geldenden voet hun niet kan worden gegeven. Een ,,teeken des tijds," ook dit, waarvan het gevolg wel is te voorzien. Maar in veel bedrijven is men nog aan collectieve contracten op een vroegere basis gebonden. En de overheid ten onzent, in welker organen de arbeiders hun vertegen woordigers hebben, zal loonsdaling in publieken dienst zeker lang keeren.... Niette min kan men zich voorbereiden op ernstige arbeidsconflicten, wanneer het hooge loon niet meer gegeven kan worden, arbeid tegen lager loon aangeboden wordt en de werklie den er op uit zijn de loonschaal uit de dure tijden te handhaven. Reeds leest men van stakingen (in het buitenland) wegens door werkgevers ingevoerde loonsverlagingen. Maar de stroom zwelt en stuwt met onweer staanbare kracht zijn golven over de nietige kunstwerkjes, die in hun ijdele waan de kleine menschjes als watcrkeering" hebben aange legd, en stort zich achter de dijken in het land en maakt slachtoffers.... Dit is niet het beeld van een gelukkige toekomst. Maar ik kan geen ander beeld clan dat zien. Wij voeten heen door donkere tijden, door maanden van depressie en malaise, door dat onze volkshuishouding zich na geweldige verschuivingen in de conjunctuur zal hebben aangepast aan de nieuwere orde van zaken, waarin het economisch evenwicht zal zijn hersteld. Eerst dan zullen wij uit de duis ternis weer licht zien dagen. Dat die overgang velen niet te moeilijk zij, kunnen wij slechts hopen. Voorhands gaan we nog sombere tijden tegemoet. In de economische wereld wachten wij nog en zullen wij nog lang wach ten op den blijden tijd der Zonnewende. S M i s s A E R T TDIPIFUP l IRIrLL utb. l Importépar SCHMITZ & Co., Utrecht iiiiiiiimimimii i iniiiiiitiiiiii iiinin IIIIMIIIIHIIIIIIII DE VALSCHE TENNISPRIJS SPO RTS POT door JAN F E IT n BOEKBESPREKING Dr. G. HOLST, Eleürische lichtbronnen en hare eigenschappen. No. 4 der Volksuniversiteitsbibliotheek. Haarlem 1920. 12" 152 pgs. geb. f 2.50. Een klein boekje, maar een goed boekje. De eerste 20 pgs. kunnen voor menigeen wel eens een zware kluif blijken, al is het gewenscht, dat de wiskundigef basis van de lichtuitstraling in een dergelijk werkje be handeld wordt. Dat de nieuwere begrippen van lichtstroom en lumen op den voorgrond gebracht worden en ook de nieuwere metho den voor het meten van de lichtsterkte, is een goed ding. Het dankbaarst zijn wel de hoofdstukken over de fabricage en werkwijze der diverse electrische lampen, daar deze in onzen tijd van algemeen gebruik van electrisch licht ieders belangstelling wegdragen. Ook het hoofdstuk over de verlichting heeft een aantal pratische opmerkingen over de juiste wijze van verlichting, reflektoren, etc., zoodat dit ongetwijfeld voor velen een goede richtsnoer kan zijn bij de keuze van lam pen, etc. Het boekje kan beschouwd worden als een waardevol supplement tot de meeste leer boeken van de natuurkunde, zoodat vele stukken eruit ook bij een modern onderwijs te pas zullen komen. v. O. '* * JONGENSBOEKEN J. Eigenhuis neeft bij Vaikhoff en Co te Amersfoort een prettig jongensboek uitge geven onder den titel Kamp-Avonturen. Hij beschrijft op vlotte wijze de avonturen van vier jongens, die, met tent en zeilboot, katnpeeren in de buurt van Aalsmeer. Voor jongens die veel liefde voor de natuur gevoelen en voor brutale streken niet schrikken is dit een eenig boek. Over planten en water dieren is er veel uit te leeren ; de schrijver heeft zijn kennis op dit gebied, ter leering van anderen, in een aangenamen vorm gego ten. Is. van Mens maakte goede illustraties. .?? B. Scluül vertelt in De Artapappa's" de ervaring van twee negerjongens, zoons van denAfrikaanschen kafferkoningArtapappa III, in Holland, waar zij te Sliedrecht bij den leeraar in de natuurwetenschappen Van Bommel, met drie blanke jongens, als kostjongens" in huis zijn. Het vijftal beleeft verscheidene wederwaardigheden; het slot van het boek is treurig: eender kafferjongcns, die zich een opofferend vriend en een goed en J. S. MEUWSEN, Hofleverancier, A'DAM R'DAM O E BESTE HOEDEN IN HOLLAND eerlijk mensen heeft getoond, sterft. Volgens den schrijver waren de beschreven gebeurte nissen voor het meerendeel eens werkelijk heid; vandaar dat het waarschijnlijk een eenigszins saai geheel is geworden. O. Geerling teekcnde voor dit bock do platen. H. J. W. Beent te Amsterdam gaf het uit. Een fantastisch jongensboek is fun Feith's Het Voorwereldlijk Monster of //.v Pim den Brontosaurus ving. De schrijver heeft in de eenden tijd ucleden opduikende berichten over het bestaan van een voorwereldlijk monster in middenAfrika, blijkbaar aanleiding Bevonden tot liet schrijven van dit boek. Fim, een H. B. S-ër met slecht rapport, behalve voor de vakken natuur-historie en teekenen, wordt door zijn oom, een iiatmironderzoeker, medegenomen op een exploratietocht naar Afrika om daar het bestaan van een Brontosaurus vast te stellen en bijzonderheden omtrent hem te weten te komen. Pim ontdekt dit dier; door een onvoorzichtigheid van een Duitschen professor gaat het voorwereldlijk reiizendier echter ten onder; evenwel gehikt liet t'lm een Brontosaurus-ei mede naar l lolland te smokkelen, waar hij het door een kip doet uitbroeden! Door den verbazend snellen «roei in vier dagen heeft de kleine Brontosaurus een lengte van 7 nieter bereikt, -----hlükt liet, dat Bront" absoluut niet voorde Nederlandsche samenleving geschikt is, en steden- en huizenbouwersgeen rekening hebhen gehouden met een mogelijk bestaan van dieren van zulk een grooten omvang. Allerlei mogelijke en onmogelijke voorvallen zijn het gevolg. Ten slotte moet Pim zijn lieveling die ge heel door hem is getemd en hem gehoorzaam is de vrijheid geven ; hij doet het dier, dat behoort tot de ainpliibiee'n, in de Noord zee gaan, bij welke gelegenheid de Bronto saurus, die intusschen een omvang van een duin heeft gekregen, een traan laat ! De teekeningcn van den schrijver illustreeren op geestige wijze dit vlo't geschreven werk. Het omslag werd duur \Villv Sluiter DAVOS. Hotel Continental ZON - SNEEUW - SPORT Informaties: LINDEMAN's Reisbureau geteekend ; uitgevers zin; Schellen* en (iilt.-iy te Amsterdam. In de jiiliau i HiMi"iheek. uitgave Van II. ten Brink 'e Mcnnc!, \vsclicep een tweede druk van hè' i ui lenshoek v ai .;.('. L', i/c V/ede1.1', /)(' l\inn/t' Mi'icu, niet nk'P'n van \ellie Snoo". v. 'D. iiiiiiiiiMiiittii tutMiimmmiiniiMiiiiHtiimiiiisciiiiiiiiiiiiuiiiiiiMiiiiii DINGEN, DIE GEBEUREN Toen hel knel !,?; .-nu applaus in de vnl!c, warme zaal vvs ge'nv. <\ en de lichten met een schok Weer waren a.in..egi:icid, nam de juffrouw vn r mij ,;nl; een snoepje. Al eer het doek vuur d-n cersnn Kier was opgegaan, h '<! zij gdmnci .. :H /;!icn genieten van louter verheugenis nver dvn niigaansavond. ! leel haar umi. doorgroefd gezichtje met den grooten, Malen 1/rii vóór op den neus glom, en de spei-teii op haar vnik-rweiseri tniiiie-hncdje tiütleii /cnnecaclüig n u-e- bij iedere bcweiing, duur een der naast haar zittende dochters uf sehnund.ichk'rs, weet ik veel ! te berde gebracht. (iepraat had zij niet druk; /.e Aas immers uil. Zij moest genieten, i'c.el den aemui, en dan redeneer je niet. Dan pn,-e!' je alleen de lek kere trnts van te zitten op monie plaaiscn, tussehen ineiisehe:; met sjieke kieeren ; dan hoor je imi/.iek \an achter hei dmi-duekige voorliangetje, d .'t.',' /ie ie valup cht, dat vooral beplast de grnïbewerktc tooneur.inden, waar naast, in helgroene nis-en, le\ ensci'oote vrouwenbeelden te pronk staan. Dan geniet je vooraf ai v::'! a'L ?-, wat u;i hei lange pro gramma staai e-i va-i alles, waf ui( de zakjes gepresenteerd \\ urdi . Zij nam gretig, dui in zoet' Jieid, als alle vrouwen nii i:et volk. /.ij s.Vnivid.- een tijdje niet beweeg ijke kaken .n> k. n 'ckkeis eii Draai de dan mei iwc. vnde Aei kv. n.cis in den mond, haalde v ..... -iel;!':. ke' :d::k >::ocp te voorschijn, !,;",rek n e' aand,,ch!, lioe\er het al gcsk>n;<vn w.;. CM 'a, rg ;?..', daarop weer, gnedig-tcv leden. in.se!:'-; de landclooze kaken. Daarnaa- 1, i'iaa; '. . i , daarachter /alen de andere ii'*ii\\e «n ;e ". >. ak'cc \ ' iik-.sch'>nwhm >?bezoekers, l v :..e " :aie. ei\i'. muiduiklasse, echten u! Mima' >p-i k:-:. : .-, ?,.'?:.... "s stljt \aa de ringen. ;?. e. '.'..'e (? >:- ." !k . . , i/a u1, -/\\\ vren tasch, over v!v i:i, ;...!;, .-siu-dei.. v e!-opkoilende !iai/, a hei ;inr. i- ai' : aii; maai uit gaande volksmenschen in beste plunje. De mannen een sigaar-met-een-bandje in den mond. Zij komen allen om mee te leven, als nergens anders, wat daar op het tooneel in 't sappige, makkelijk aanvoelende plat Amsterdamsch wordt gespeeld. Wat daar wordt geleden en gevierd. Zij huilen echte tranen ze komen er immers voor in de sentimenteele oogenblikken, als de zieke matroos, uitgemergeld geschminkt, zijn wonderlijk gevoelig heimweeliedje uithuilt naar wat hij in het vader land achterliet. Of als later zijn kameraden tussehen twee grollen in met een snik en een traan in hun stem, het verhaal doen van den /ieli^eu dood van den Blauwe en van diens zee-begrafenis: ,,Eén-twee-drie-in-Godsnaam!" Maar, kinderen als zij zijn in hun gauw-verj^eten smart, buldert even later weer hun lach door/de zaal bij de kwinkslagen en de typische iaterreleii. Leven zij mee met de lollig-brutaal de zaal ingezongeti coupletten op vlotte muziek. Klappen zij hun handen warm, als het doek zakt na een schrijnende of uitbun dig-jolige slotscène. Zóó is de vooropgezette bedoeling om prettig uit te zijn in de bezoekers van den volksschouwburg gevaren, dat zij, ook vaak te onpas, hun lachbuien uitproesten. Dat zij op de allerongek'gc-nsU1 momenten, als aan den anderen kant van het voetlicht het aandoenlijke een oogenblik het vroolijke vervangt, fiun spieren en hun uitgelatenheid niet in bedwang hebben en in den roes van den lol al maar gierend door lachen, liefst aan een stuk den heelen avond. Wal drommel nog an toe, ze zijn toch naar den schouwburg gegaan voor dien lol ! En zij lachen, de sncl-geroerden, zij pinken at en toe een druppendeit traan weg en zij hebben pret óók, en vooral niet het minst, //; dien snik. Voor den lach en den traan heeft ons volk zijn goede, royaal-verdiende penningen maar al te graag over ! AORTA IIIIIIIMMMHIII lIEIIIIIIllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll Met teekeningen voor ,,de Amsterdammer" van Chris Kras Kzn. Als bestuurslid van onze tennisclub was 't mijn taak, bij wedstrijden, voor de regeling der voorgiften te zorgen. Ik behoef hier niet te zeggen, dat ik mijn functie als handicapper met de grootste nauwgezetheid vervulde. Ik heb me steeds verbeeld, over voldoende autoriteit te beschikken, om mijn gezag over onze leden en de deelnemers aan onze wed strijden te doen gelden. Zelf speel ik niet in matches mee vanwege een belemmerende sport-knie. En ik was tevreden, dat ik mijn kennis van het spel, en mijn ervaring omtrent de speel-techniek der verschillende dames en heeren tennissers kon aanwenden, teneinde de steeds zoo stekelige regeling van een wedstrijd-met-voorgift zonder haken of oogen voor elkaar te krijgen. Ik was daarbij wel-iswaar steeds ongemakkelijk streng; doch daar naast van een onaantastbare onpartijdigheid. Gedurende al de jaren, dat ik deze bestuurs taak vervuld heb, is er slechts n geval ge weest, waarvan ik achteraf, nadat de eigen aardige omstandigheden rustig bij me be zonken zijn, moet verklaren, dat ik als clubhandicapper te kort ben geschoten. Men moge echter oordeelen, of ik mijzelf dit te-kort wel zoo zwaar behoef aan te rekenen, als ik 't heb gedaan. Laat ik, om het verhaal te vertellen, vooraf mogen laten gaan de mededeeling, dat onze tennisclub een zoogenaamde gemengde" is, waaronder men in de tennis-wereld te ver staan heeft een vereeniging, waarvan zoowel dames als heeren lid zijn. 't Is noodig, dit duidelijk te zeggen, omdat, eerlijk verklaard, 't vooral onze dames-leden zijn, die me gewoonlijk de meeste zorgen en moeiten bezorgden. Met name bleken onze dames-leden dikwijls wel heel onredelijk en onhandelbaar, wanneer het er voor mij om ging, een volstrekt eerlijke voorgift voor haar vast te stellen. Een han dicap is in sport-aangelegenheden steeds iets van uiterst snbtielen aard. En hierbij zijn het gewoonlijk vrouwen mér dan mannen, die er iets persoonlijks van maken, indien zij te hoog of te laag volgens hare sportieve pres taties door den voorgift-regelaar worden aan geslagen. Ik herhaal evenwel, dat 't mij tot dusver steeds was gelukt, mijn functie naar eer en geweten te vervullen, zonder dal mijn be slissingen veel oppositie hadden gewekt. Zelfs verbeeldde ik mij 'in dien tijd, dat ik door mijn bizemüereu tact, niet het minst tegenover onze dames-leden, bij deze laatsten een wit voetje had. Misschien is het deze mannelijke inbeelding, welke mij tot slacht offer heeft gemaakt van een dezer tennissters.. Terzake. Er zou weer een wedstrijd worden gehouden. En omdat de voorgiften-nummers steeds het meest in den smaak vielen, wijdde ik mijn toegewijde zorgen aan de samenstelling van dit deel van liet tennis-programnia. Ik had hierbij ditmaal een buitenkansje. Een der oudere ondersteunende dames-leden schreef me een vriendelijk briefje, met de mededeeling, dat zij zelf op reis ging, doch van haar belang stelling voor den aanstaanden wedstrijd wilde doen blijken door een prijs uit te loven voor het handicap-iHimmer, en wel voor onze darnesleden. In het pakje, dat haar briefje verge zelde, vond ik-tot mijn niet geringe verrassing een mooie diamant-broche. Ik haastte me onze genereuse bescherm vrouw een dankbetuiging te zenden. Maar toen ik daar met het foudraal in m'n handen zat, woog het kostbare geschenk me toch wat zwaar. Ik had liever een minder duren prijs ter beschikking gekregen. Want ik ken ze, de vrouwen ! Ik vreesde, dat deze kostbaarheid wellicht aan de sportiviteit van onzen wedstrijd afbreuk zou kunnen doen. De prijs was echter eenmaal geschonken en aanvaard. En mijn eenige taak was, om nog conscientieuser dan anders mij aan het regelen der verschillende dames-voorgiften te zetten. 't Was mijn naïeviteit, welke mij de onvoor zichtigheid deed begaan, me iets te laten ontvallen over den prachtigen prijs, welke voor het dames-nummer was uitgeloofd, en zich onder mijn berusting bevond. En 't was een van de knapste, elegantste meisjesleden van onze tennisclub tegen wie ik er iets van zei. Ze was dadelijk vol belangstelling. Natuurlijk! En ik was niet zoo goed of kwaad ze had daarbij zoo'n innemend, onweerstaan baar maniertje om me in te pakken ! of ik beloofde haar, mits onder de diepste ge heimhouding over-en-weer, dat ik haar het garnituur even zou laten zien. Ik meende er niets verkeerds mee te doen. Het tennismeisje was een der vurigste rackets van onze club, een tennisspeelster van aanleg, die zich ijverig oefende, om in de wedstrijden,*,waarin ze uit kwam, een goed figuur te maken, en die am bitieus genoeg was, om zich met onze beste tennis-speelsters te durven meten. Bovendien beschouwde ik 't als een voor deel, indien ik haar den aanstaanden prijs liet zien. Meisjes hebben van nature een intuïrief waardeerend ge voel voor dia manten.Ze schat ten er instinct matig de waarde van. En eerlijk gezegd, intri geerde 't me wel, om eens precies/ te weten w zoo'n kleinood waard was. Dat ik de edelsteenen niet te hooghadgeschat, bleek me dade lijk, toen liet op gewonden kind het etui in han den hield. Ze sloeg er een slag naar : O ! stellig vijf of zes hon derd gulden! En misschien wel duizend gulden, want de manier van zetten der steentjes is cht-antiek! En dat maakt 't nog veel meer waard l" Meteen liet ze er op volgen : Voor hoeveel heeft u 't verzekerd?" Deze vraag bezorgde me even een schrik. Want ik had er waarachtig niet aan gedacht, dat ik, als verantwoordelijk bewaarder van den kostbaren tennisprijs, eigenlijk verplicht was, deze edelsteenen te assurceren. Het ver zuim kon echter nog hersteld worden. En dankbaar ging ik op haar voorstel in, dat zij het etui met de edelsteenen dien middag mee naar stad zou nemen, om haar juwelier te vragen, de juiste waarde te schallen. Naar aan leiding daarvan kon ik dan het bedrag der verzekering vaststellen. Eer ze weg ging, bracht ze natuurlijk het gesprek op den aanstaanden wedstrijd, en zooals vanzelf spreekt ook op het dameshandicap-nummer. Heeft u me scratch gezet, meneer de voorgif ten-regelaar?" Ik zou iemand van uw spel-kwaliteiten geen voorgift durven geven !" antwoordde ik galant en eerlijk. Inderdaad speelde het meisje een _forsch en wei-berekend spel, terwijl haar stevige smashen" en vlugge netspel haar van een gelijke kracht deden zijn als enkele onzer oudere, in de wedstrijd-grepen echter meer doorknede kampioenspeelsters. Als vanzelf stelde zij dan ook de vraag : En hoe heeft u den handicap voor de anderen geregeld?" Ik antwoordde mei de voorzichtigheid van bestuurslid eener mixed-temiiseluh. : De voorgiften zijn nog geheim. Doch tegenover u wil ik een uitzondering maken door u, alweer onder geheimhouding, te zeggen dat de dames van Haven en Visser evenals u door mij op scratch zijn geplaatst." Ze trok even een allerliefst pruilend mondje. En terwijl ze hel etui niet de edelsteenen in den diepen zak van haar ui; leii teiinisias stak, mokte ze : ,,U zet me altijd scratch in den laatsten tijd, terwijl die twee anderen onder en beter zijn dan ik." Met een flirtend toespelinkje op haar jeugd en spel, wist ik me van dit altijd lastig onder werp tegenover daniestennis-speelsters af te maken. Dus sprak z.e er niet meer over. Ze stapte in haar tuf je, met de be lofte, /on gauw mogelijk terug te komen. Hetgeen ze ook deed. Maar de bood schap, welke ze van den juwelier ^meebracht, sloeg me niet verbazing. Ze zijn valscli !" was het eerste wat z.e uit riep. ,,Ze zijn aardig nage maakt, maargeen riks waard !" Ik doorzag niet dadelijk den vollen omvang van den ernst van deze mededeeling. Alaar dat aardige bij-de-haiidje bleek in haar auto de zaak beter te hebben doorzien. ---?Weet u wat me 't meest dal ik eenige kans zou hebben eerste-prijs te winnen. Maav zoo vervelend zijn, waimeei de beschermvrouw van on/e delooze stukken glas in n\\ stopt." Waarom vervelend voor /m'/'?" verwonderd uit. Ik reik den piijs uil. of niet echt. 'l Is iiu/ii schuld toch ,,(.)'. ik weet wel beter. Maar u weel. li»e de menscheii altijd direct geneigd zijn uin ir kletsen. Kn in dit geval.... lini ' ... ge tuigen de omstandigheden tégen n !" Wablief!" ,,ln onze club. vooral onder de dames, is 't al geen geheim meer. dat er dezen keer zoo'n prachtige tennisprijs verspeeld wordt, l >aar over hueft u niet zoo verbaasd te Kijken, i .1 wordt nver "iets anders in 't clubhuis ;;r sproken dau over het etui niet de diamanu n Bij den aanstaanden \\edstrijd \\int een \au onze twee beste dames-speelsU ix ik heb tóch geen kans innneis ' de pai 11:11. Natuurlijk is /e nieuu -gierij' naar de leaanK . alle stetno! '.;;:-..:li /ir., u'ai iig; dan \noi de liandV ! :.i" ' i r op v, ?-,!? aan-, keken. Wam U en nu mand a:; iei s i '; : e',1, ?." -t . die hei gehad . . . . " ..Mejul !r"'i'A : : .i. p Waardigd aU .i|o <? ?'.' - .1 . Ze verenigde, .vxaik-,, jong ding, h:t.i: ud, ir. e i i.ig : l ' knnl i i nu ' ,ian d; aken. a lot on/e bcschermv iuu'\ u \undin me', de ho.ijsc.hap, hoe hij nader '.:id' ' /'.i k wat "nkiesch! u gebleken is, d,, t haa.- ;.;d,,;;i aan de club valse!) is. l ia: ooi. ' hi_n niet. l!"\rndicn is iiet de vraag, ui' o i ?.? ,^ ;-lk akst', i ,.;,,?, i ,lu t vol komen Ier ei k ; ; . i .ü' . i -. /..- ,'on n d':- niet eens gel i..v ..i. * l iet kunde .-.\u . ' pare:*:. :.p en'n \ norhouiu : ,,Ze zal !? Ji ui, i v, n'cn \\ w, re;1, dat ik et n paruur van c;'.i.-, d. a. ::.??, ;i > n \iTrnnd zo;: hebben v, MI 11.1 stel \,>; '!K ?. dei", --te. 'liien'" - Wie '-". ' ' <" !?'??;: " 'U.. ' !k kc:l als me i s ie de v l 'ivv, ?; '>":.;? d ei :, Ik waarschuw u voor uu ! i-, ?:!:.:: k ai- i nu al de sccue.i'; e. :-.[.? :<? of Van Haven ..n ; n.- I... . . . . n.n alK ne 'e ?! : i steencn ! Ik bigrc. p inde'', dig,e gex.a. '? I'A r komst m di /.. ni... ik uit door k . a dk deze h. n Ui "i'd^.'e ,.! He \> ; \ ..... Mijl] te;;::: - vri. ? de/e IH narde ??"! ze wipt namelijk dadelijk bij 'n juwelier aan rende daad, waartoe zij zich in het belang der goede /.aak, nóg meer in het belang van mijn reputatie ging leenen. Haar anders wel eens uu deugend en spottend oog twinkeltje was verdwenen. Haar groote, rein-blauwe meisjesoogcn rustten als in diepe gedachten op het etui, waarin die verwenschte valsche diaman ten lagen te fonkelen, als tot echtheid ge wekt door dien allerliefsten meisjes-blik. Ik moest me niet geweld bedwingen, om haar nii t te /.eggen, hoe bekoorlijk ik haar zoo vond, en hoe innig dankbaar ik haar in in'n harl was voor haar opofferend voorstel. Zonder eenige aarzeling nam ik het natuur lijk aan. Ik werkte mijn handicap-lijstje af, v.aarhij de twee reeds meer genoemde oudere in inderdaad stcrk-spelende dames beiden op ..scratch" werden gepl&itst, terwijl mijn goede tee een v oorgift achter haar naam kreeg, welke kaar een bijna zekere kans bood op de overv\ inning. l >cze verwachting beschaamde ze allerminst. ik moet toegeven, dat ik haar nog nooit zoo goed heb zien spelen als op onzen wel geslaagden club-wedstrijd. In de ,,halvehcsiissing" moest een onzer oudere dameskaïnpinciu» er aan gelooven. En bij de ,,bes'i?shu>" ging de andere er aan, na een prach tige spannenende partij, waarbij de handicap van i'ifteen" de andere beletten, het tot den ..vYHV.ïiiug-strokc" te brengen. ;>ns Ivhaakle mijn pittig, kittig vrien dinnetje den eersten prijs. En ik, in mijn ulïicicclc kwaliteit van \ onrgiti-tvgektar was 'i. die haar met wclgekoz.eu. wa.arachtig uit hel diepst van mijn ontroerde hart wellende , u oorden, den prijs ^gj^ta| mocht overliandigen. l^^^^\ Zünam het etui met de valsche diamanten met haai" allerdiefste ?-Jiitikiclije aan, terwijl ze haai' ondeugendi w n i kielende ui >geu di t iii.i.i'i niei op de edelui iien, maai recht iu de mijne lichtte. 'i Was up dit oogenblik. dat ik plotseling vloor ev \i aai /eling werd ov e; v allen, een twijfel. kom' \erlnoni. hciiangen niet haar trofee, \ m ic;\ unkeiiik- diamanten op haar teunisiUi gesiuken, is mijn argwaan steeds iKci. '"iv eidragelijker, onweerstaanbaarder '?...rdi-n. :- uiize i lul) diainanlen lócli eens echt l '-I! gc\Uvs| 'f Maa\' dan .... h: oiv geval \\as dit de laatste maal, dat \.."r -n/e teimisclub als voorgift-regelaar i ""getreden in dames-wedstrijden. Ik ben " t\^ ijfeleii aan mijzelf. l.' zitn /nuwel diamanten als vrouwen ! ichiliiieid men zou gaan wantrouwen.