De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1921 26 maart pagina 5

26 maart 1921 – pagina 5

Dit is een ingescande tekst.

25 Maart '21. No. 2283 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND FLORENCE BARCLAY f dien anderen minnaar haar hart en hand zal schenken. Waarlijk de schrijvers van dergelijke boeken doen zeer veel nut op deze wereld en daarom moeten we ook welwillend jegens ze gestemd zijn. En zoo gedenken we dan ook in dankbaarheid de Engelsehe schrijfster Florence Barclay, die dezer dagen op be trekkelijk jongen leeftijd gestorven is en die bij haar bewonderaarsters voornamelijk be kend is, als de schrijfster van The Rosary". Niet dat zij niet meerdere veel gelezen werken heeft geschreven. Daar zijn The Mistress of Shenstone, The Following of the Star, Through the Postern Gate, het mystieke Tha Upas Tree en een allerijselijkste roman met theosofische strekking waarvan de Hollandsche vertaling luidt: LedigTeruggevonden en de Engelsehe titel mij op het oogenblik niet te binnen wil schieten. Maar toch The Rosary is wel haar meest bekende en meest geliefde boek. En menig lezeres zal het boek nog eens ter hand nemen en zich weer verdiepen in de zeer romantische liefdesgeschiedenis van den beeldschoonen Oarth Dalmain en oe niet zeer jonge en niet zeer knappe Jane Cham pion. En zij zal weer van ontroering sidderen als Garth blind geworden door Jane ver pleegd wordt, zonder dat hij evenwel weet, dat zij het is en zij zal het oogenblik niet kunnen afwachten waarop hij tot die ont dekking komt, nadat Jane de Rosary voor hem zingt, en alles weer goed wordt en de Honourable Jane Champion de vrouw wordt van den man dien zij liefheeft en dien zij, eerst na een tweehonderd vijftig bladzijden ongeveer van strijd en leed, de hare kan noemen. En ik hoop, dat van de tranen, die zij ongetwijfeld zelfs bij het herlezen van het boek zal storten ze eenige zal wijden aan de nagedachtenis van Florence Barclay. LOUISE SNITSLAAR Hofleverancier - Amsterdam Zlfi -:- flllEISPmiEB 9 TEL NM. 2040-1881 TEL K*. 17W Zuid KOUDE EN. WARME SCHOTELS DE VOORJAARSMODE Teckcning van Hermina IJzerdraat Florence Barclay Het zijn de Engelsehe schrijvers en schrijf sters, die bij uitstek de kunst verstaan, om hun publiek eenige uren in ademlooze span ning te houden bij het volgen van de levens gevaarlijke avonturen van hun held, die dan in het laatste hoofdstuk gelukkig weer op zijn pootjes terecht komt. Of zij laten het sentimenteele gedeelte van het publiek, en dat is een zeer groot deel, heerlijk weenen bij het lezen .van de aandoenlijke gedeelten in hun aandoenlijke romans, waar geliefden, wreed gescheiden door het noodlot, de alleryreeselijkste tijden doormaken, om ten slotte in het laatste hoofdstuk toch in eikaars arrnen te worden gevoerd. En och, deze schrijvers hebben recht op onze bewondering. Hun literaire be+eekenis moet men maar dikwijls in het midden laten. Maar zij ver zoenen ons met het feit, dat we onzen trein verzuimd hebben en het n of meerdere uren kan duren, alvorens een volgende trein verschijnt. Men hoeft dan niet in volslagen wan hoop daarneer te zitten of al tierende en de heele menschheid vervloekend in een wacht kamer te ijsbeeren, maar men opent zijn tasch en neemt het Engelsehe romannetje er uit en gaat bedaard zitten lezen al meer en meer verdiept, zoodat het ten slotte een heele prestatie is, dat men den volgenden trein niet mist. Men is dan zoo trotsch, dat men onder 't lezen van zoo'n boeiend boek zijn trein niet vergeten heeft, dat men het gebeurde met den vorigen trein al weer lang vergeten is. En denk eens aan de hulp, dieons het romannetje brengt in de moeilijke uren door te brengen in de wachtkamers van dokters en tandartsen met drukke praktijk. De tijd vliegt letterlijk om. Het boren in uw kies is een klein intermezzo tusschen twee interessante bladzijden van uw boek, ge voelt de boor uw zenuw niet raken, want ge bent druk bezig met het probleem of Miss Felicia Eversmart Guy of Een vrouwelijk Congreslid in de Vereenigde Staten Als vrouwelijk lid van het zeven en zestig ste Congres te Washington is de 67-jarige Miss A. M. Robertsen gekozen, die haar leven heeft gegeven aan de opvoeding en verheffing van de Indiaansche jeugd. Behoorend tot een geslacht, dat sedert anderhalve eeuw zich wijdt aan de inwendige zending in de streek ten Oosten van de Missisippi, door vijf India nenstammen bewoond, heeft Miss Robertsen, zelf op Indiaansen gebied geboren, het werk van haar ouders voortgezet. Indertijd hebben de Vereenigde Staten een uitgebreid terrein in het Zuiden aan de Indianen afgestaan, waar ze aanvankelijk Home Rule hadden. Dit gebied is thans in den Staat Oklahoma opgenomen. Voor eiken Indiaan zijn daar 160 Morgen Lands gereserveerd ; ze zijn farmers geworden, doch verpachten vaak een deel van hun land aan blanke kweekers, wat hen vooral in de laatste jaren, naar mij werd meegedeeld, tot rijkdom heeft gebracht. In het destijds nog geïsoleerde Indiaansche gebied, met name onder de Creeks", n der vijf Indianenstammen, heeft Miss Robertson gewerkt. Deze Creek-stam heeft een bijbelvcrtaling in eigen taal aan de moeder van Miss R. te danken, die hiervoor Doctor honoris causa in de philssophie werd gemaakt, een der eerste vrouwen in Amerika aan wie deze onderscheiding te beurt viel. Door Miss Robertson werd 34 jaar geleden een industrieen huishoudschool voor Indiaansche meisjes opgericht, die zich later heeft uitgebreid en thans, nadat de school voor beide seksen is opengesteld, tot een groot Indianen college te Tulsa is geworden, dat jaarlijks door een 500 leerlingen wordt bezocht. Als leerares in Engelsch, Geschiedenis en Staatkunde b'eef zij later aan dit College" verbonden, totdat zij in 1900 tot schoolopziener der Indianenscholen werd benoemd. Miss Robertson was in de Vereenigde Staten de eerste vrouw in deze functie en zal nu als eerste afgevaardigde van haar Staat naar het Congres te Washington gaan, waar ze voor nemens is de belangen te verdedigen van de Indianen in wier midden ze zoovele jarei heeft geleefd. In haar nieuwe functie heeft ze zich uitgelaten geen politicus te zijn, daar ze geen jobs" 1) aan iemand had aan te bieden, wat in Amerika bij dit vak te behooren schijnt. En wel typisch Amerikaansch is het bericht in zeker New Era Magazine", waarin wordt meegedeeld, dat deze zeven en zestig jarige afgevaardigde als congres-candidaat in een haar toebehoorend restaurant over politiek placht te spreken en tegelijkertijd haar , .s. kiezers de heerlijke schotels voorzette, die ze vroeger op de huishoudschool aan haar Indiaansche leerlingen had leeren bereiden. M. A. v. H. 1) baantjes. u mui nu mmiii immuun iiimimi Voor hen die met kinderen omgaan ;'i la Paysanne" iiiiMiiiiiiiinuiiiiMiMiMiiiiiMiiiniiiiiiiininiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii iiiiiin minimum Levensverzekering Maatschappij H A A R L E M" Wllsonspleln U DB VOORDEELIOSTE TARIEVEN die naar Indië gaat, doet het beste om zijn Uitrusting (c koopcn in Dl- BIJKNKOR1-", Amsterdam Vraagt Catalogus mum urn n iiiiiiiiimmiin iiiiiiiimiiiiiiKiiiiiiiiimmimiiiiiiimiiiii iiiiiiinm iiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiimiim Bestaat er wel een moeilijker werk dan opvoeden? Sluit niet alle opvoeden stil zwijgend den eisch van zelfopvoeding in zich? Ieder, die ernst maakt rret eert eerlijk schouwen in zichzelf, weet dat hij menigmaal komt tot de ontdekking van ongekende diepten en afgronden, tot onvermoede moge lijkheden ook van kunnen en willen, en hij kan zich afvragen : zal ik ooit nMjn hart leeren doorgronden en hoe zaïik 't fijne zieleleven van anderen verstaan? ledere opvoeder komt nu en dan te staan voor gevallen, waarin hij niet recht weet hoc te handelen en dan wendt hij zich van zelf tot de bevoorrechten, die de gave van inzicht en intuitie als een talent hebben meegekregen en die tevens door hun werkkring in de ge legenheid zijn dit natuurlijk inzicht te toetsen aan een rijke ervaring. Het is een zegen dat zulke mannen en vrouwen met aangeboren paedagogrsch talent zich eerlijk willen uitspreken in geschriften, die in het bereik vallen van ieder, die ernstig begeert aeze te bestudeeren. Wij zijn dankbaar voor dit werk, maar wij beseffen tegelijkertijd dat wij, op dit zoo gevaarlijk terrein, alleen grij pen moeten naar de leidende hand van de allerbesten, van de enkelen, wier natuurlijke gave samengaat met een groot verstand, een hart vol liefde en een rijke, veelzijdige erva ring. imimiilimmimmmimi Rustige, vaste lijnen zijn het die wij zoeken, lijnen, die klaarheid brengen en met de klaar heid de rust, die zoozeer noodig is. Hier vooral schaadt een t2 veel en de lektuur, die ons niet die kalmeerende sensatie geeft van : ja, z moet het wezen, draagt bij tot verwarring en onzekerheid. Het door de Maatsch. v. Goede en Goedkoope lectuur te Amsterdam uitgegeven boekje van Mej. E. W. Asscher, getiteld Paedagogische overwegingen," behoort niet tot het allerbeste op dit gebied. Toch vinden wij, onder de vele kleine schetjes, die pakkende gevallen uit het leven bespreken wel enkele verrassingen, terwijl van verscheidene stuk jes de waarde wordt verhoogd door een na schrift van Dr. J. H. Gunning Wzn, dat hij toevoegde bij de plaatsing dezer stukjes destijds in zijn sympathiek paedagogisch blad Het Kind". Het luchtig tezamen voegen van een serie op zich zelf staande gevallctjes" kan als een voor- en als een na deel worden beschouwd. Dit zal wel afhangen van den aard van den lezer. Maar de meesten zullen toch wel hier en daar een geval" te genkomen dat met eigen ervaring overeen komt en geïnteresseerd zijn. Ongeveer van af het tiende jaar sou s al vroeger begint het lezen een plaats in te nemen in het leven onzer kinderen en dit feit stelt nieuwe eischen aan den opvoeder. Er wordt zooveel uitgegeven en het is lang niet alles goed ; vele kinderen krijgen, als zij wat ouder worden een honger naar lectuur. Hoe zullen wij altijd het beste weten te kie zen uit het vele, dat aangeboden wordt? De keuze is lang niet altijd gemakkelijk en men moet ook maar eerst goed op de hoogte zijn van wat er al zoo voor verschillende leef tijden te krijgen is. In deze moeilijkheid komt Ons Huis" hulp bieden met een boekje in brochurevorm dat voor / 0.50 een leiddraad bij de keuze van lectuur geeft. De titel is : Lijst van kinderboeken en boeken voor de rijpere jeugd, aanbevolen door de Ons Huis" commissie tot beoordeeling van lectuur voor de jeugd". De uitgave werd bezorgd door Ons Huis" Rozenstraat, Amsterdam. Ziehier voor wei nig geld eenjwaardevol boekje voor ieder, die met kinderen te maken heeft, want al is en b'ijft men goed op de hoogte van a' wat er is en uitkomt" voor kinderen, het spreekt van zelf dat een commissie, samengesteld uit vrouwen en mannen van studie of praktijk of beide te zamen hier werk kon doen, dat niet in het bereik van den enkeling ligt. Het boekje is zeer overzichtelijk samen gesteld : de lectuur is gesorteerd in rubrieken naar de verschillende leeftijden. Aan de ver melding van titel, namen van auteur, uitgever en van den prijs, wordt toegevoegd een A of W.A. wat respectievelijk aanduidt: aanbevolen of warm aanbevolen. Van elk bock wordt tevens in enkele of meerdere regels een indruk gegeven van het meest kenmerkende zoodat men ook cenigszins ingelicht wordt omtrent den inhoud van elk boek. Het boekje is bijge werkt tot November 1920. A. H. L O E F !?'?B O K M A H in niiiiiiiiiiiiiii»111 DOOR DE WEIDEN Ik stap van de stoomtram juist voordat zij de Hakkelaarsbrug op draait en ben dan da delijk in de rust. Nog niet in de stilte, want op den Naarder straatweg ratelt en toetert en belt en jengelt het van allerlei voertuigen ; deinenigtc, die de stad ontvliedt, ijlt langs den smallen rechten weg voort als een leger in vollen aftocht, 't Is een reden tot verheugenis, dat daar zoo weinig ongelukken gebeuren en dat de vluchtelingen elkaar zoo goed ver dragen. Maar ik wil toch liever een voetganger zijn en ditmaal niet het wanhopige Gooi be zoeken. Br ligt om Amsterdam nog zooveel moois, gemakkelijk te bereiken, maar weinig gekend, overstraald als het ware door de traditioneele vermaardheid van bosschen en heiden, de duinen en de zee. Het wegje dat bij Hakkelaarsbrug zuid waarts gaat is de Goog en als het niet meestal met kolensintels bestrooid was zou ik zeggen, dat het er nog net zoo uitziet als duizend jaar geleden, toen het ook reeds een verbinding vormde tusschen Muiderberg en de Vecht en hier langs wilden ook Gerard van Velzen en zijn kornuiten gaan om den gevangen Floris V naar Kronenburg te brengen. Nu gaat het recht aan op den Molen van het Naardermeer, die met zijn omgeving alweer een der mooiste landschappen vormt van Holland. Hij komt op nonactief, want de Vereeniging tot Behoud van Natuurmonumenten bouwt een nieuw motorgemaal, maar zij zal den mo len laten staan en het nieuwe gedoe zoo in richten, dat de schilderij in volle'schoonheid blijft. Vanzelf zijn we nu gekomen op het bruggetje over den molentocht van het Meer, dat nog een paar minuten oostwaarts ligt, maar van daag buiten onze wandeling blijft. We gaan rechtuit, de brug over en bevinden ons dan weldra midden in de weiden, het laatste huis achter ons, het volgende eerst een heel eind in het verschiet, de groote ruimte om ons heen. Links duidt een rij van struikgewas den ringdijk van het Naardermeer aan, ver naar rechts schuilt Muiden weg in zijn boomen. Weesp komt wat driester te voorschijn, maar ligt toch ver genoeg. Ons pad is laag en smal, het ligt gelijk met de weiden en maakt er haast een deel van uit, want de scheidingssloot is gemakkelijk over te springen. Dit is nu iets, dat wij in Holland veel te weinig hebben; de wegen leiden meest langs polderdijken, dicht bezet met woningen, of er gaat een breede vaart langs, die de gemeenschap met de wei verbreekt. Maar hier zijn wij er midden in, midden in het lustig opschietende gras. De eerste vossestaarten wuiven al in den voorjaars wind en langs de lage slootkanten trillen ook al pluimen van het veenreukgras,dat ge misInv. Kon. Kweekcrij! I?MOERHEIM"j lv.h.B.RUYS-Dedemsvaart| l levert boven tien gulden [ j FRAWCO I l station van bestemming i .HiiiMiiMiiiiiiiimiiiiiiiiii Uu Molen vrm het Naardermeer l oto A. lïurdeti ?miiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii schicn met bevertjes verwart. Gele specnkruidsterretjcs blinken overal en natuurlijk ontbreekt ook met Paschen de Pinksterbloem niet, de meest frissche van al onze bloemen, volmaakt een met al de heerlijke dingen van de lente, slank oprijzend uit de vruchtbare aarde, wiegelend op den voorjaarswind, zich sierlijk 'ombuigend onder den malschcn regen of bij het invallen van den nacht. De kleur^van de bloemen, de knoppen, de stengels, 't is alles even zuiver en teer en onbereikbaar. Nobel plantje. 't Is nog te vroeg voor eereprijs en boter bloem, zuring en wikke, maar die komen achtereenvolgens hier ook te voorschijn en zoo hebben we hier de rijkste kleurenpracht, tot aan den maaltijd. De zee, het meer en de Vecht maken dat hier druk vertier is van vogels, maar ook de weide zelf heeft een dichte bevolking en die is juist in dezen tijd gemakkelijk waar te nemen nu de broedtijd gaat beginnen en ieder paartje zijn gebied in bezit neemt. De zaak is nog niet heelemaal uitgevochten, want tel kens zien we nog vechtende leeuwerikken en piepers en het is een luid gerucht van allerlei vogels, die proclameeren, dat zij dit of dat als het hunne beschouwen. Br hangen een stuk of vier leeuwerikken in de lucht te zingen. Wat ze zingen en waarom en wat het te be duiden heeft, dat weten we nog lang niet. We denken aan het mooie weer, het gevoel van jeugd en kracht en gezondheid, de zucht om het wijfje te behagen, maar zeker komt daar ook nog wel bij de aankondiging: deze plaats is bezet." Menigmaal ook kunt ge zoo'n zingende leeuwerik overhaast zijn lied zien afbreken en overhaast naar beneden duikelen om in het gras te gaan bakkeleien met zijn mededinger, die in negen van de tien gevallen niet eens zijn medeminnaar is. Zoo gaat het ook met de graspiepers, kwikstaartjes, grutto's, tureluurs, kievitten,*die hier alle hun vertooningen houden. Deze Keverdijk we zijn nu inmiddels van de Goog op den Keverdijk gekomen gaat door een echt graspiepertjesland. Dit vogeltje vindt naast den heroiëken leeuwerik slechts weinig genade in de oogen en ooren der wan delaars, maar verdient toch zijn plaatsje ten volle. Hij bestormt den hemel niet langs een majestueuzen wenteltrap, maar beklimt een eenvoudig recht keukentrapje en het lied, dat hij daarbij zingt is al even eenvoudig.Toch zijn zijn geluiden en maniertjes zeer bekoorlijk en in kleur, teekening, vorm wint hij het zeker van den leeuwerik. Ook is hij veel vertrouwelijker en als ik langs den Keverdijk wandel, reken ik er altijd op, dat ik op eik hek zoo'n klein groenachtig, gevlekt, graspiepertje van zeer nabij kan gadeslaan. Vooral wat later in het jaar en tegen den avond worden zij zeer ge moedelijk. Nu naderen wij het einde van onzen dijk. Wij kruisen de spoorlijn en staan dan weldra aan de Vecht, aan de" bocht van Uitermeer, alweer een van de mooiste plekjes van ons land en tegelijk een ware schatkamer voor den natuurvriend. Aan het stoomgemaal nestelen de huiszwaluwen, de doode rivier arm herbergt haast ai onze rietzangers en tal van watervogels. De hooge boomen van de boerderij zijn de aanvliegplaats voor de millioenen 'spreeuwen, die in het Naardermeer overnachten en die van hier in groote wolken naar hun slaapplaats dwarrelen. Even voorbij het fort beginnen de zomerklokjes zich te vertoonen. Van hier af tot bij Hinderdam is VERMOUTH Dl TORINO la qualiteit. f 1.60 per flesch. WIJNHANDEL DE BARBANSON Amstal 51 iiiiitiiliiiiiiiiiiiiiiillliiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiimiiiim de Vechtoever dicht bezet met deze zeer fraaie narcisachtige plant, een grootere broer van het sneeuwklokje. Waar anders een rietzoom is, vindt ge nu een zomerklokjeszoom, duizend en duizenden stengels, een hal ven meter hoog en aan hun top met een schermpje van een stuk of zes langgesteelde knikkende sneeuwklokjesachtige bloemen. Dit is de hoofdzaak, maar ook in andere op zichten is dit stuk Vechtoever bewonderens waardig. Nu kunnen we van hier naar Weesp wan delen en daar den trein nemen, of doorgaan naar de Ankeveensche brug en van daar over de Meent naar Bussum. Dat is een zeer mooie, onderhoudende, stemmingsvolle, rustige wandeling, alleen aan het station Bussum krijg je dan weer den indruk dat de wereld eigenlijk te vol wordt. Dat is echter in het geheel niet waar, het komt er alleen maar op aan, dat de mcnschen zich wat meer moesten verspreiden. In mijn vorig artikel schreef ik over de glorie van de ruïne : de Muurbloem. De ruïne van Brederode is in de maanden April en Mei prachtig versierd met grijsgroen en oranje van deze bloem. Onderstaand vinden de lezers een foto van deze mooie heesterplant. J AC. P. T II I J S S E Du Muurbloem van de Ruïne

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl