De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1921 7 mei pagina 10

7 mei 1921 – pagina 10

Dit is een ingescande tekst.

10 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 7 Mei '21. - No. 2289 NAPOLEON EN HET TOONEEL door FRANK LUNS. Wanneer wij de belangrijkheid van Napo leon ten opzichte van de dramatische-kunst nagaan, is deze van dubbelen aard. Eens deels déinvloed die van den Keizer aller Franschen uit is gegaan op de ontwikkeling van de Tooneelkunst in zijn tijd, anderdeels het voortbestaan van de Napoleon-figuur in Huize 1. ZOMERDIJK BUSSIKK PafilioenVonde!parüel.ZDid4l90en7595 Restaurant a la carte Lunch.Aflernoon-tea.DinersnnSoupers Dagelijks muziek door het Huts-nrkast Louis de Vries in Madame Sans-Oène het repertoire der latere jaren. De wijze, waarop de tooneelschrijvers de verschillende phases uit Bonapartes leven naar voren brachten, of de karaktereigenschappen heb ben belicht, is menigmaal te opmerkelijker door de persoons-creatie die verschillende ac teurs van den ,,petit caporal" hebben gegeven. Van deze twee, zoo geheel verschillende, wijzen, waarop het verband tusschen den grooten Corsikaan en het tooneel kan worden gelegd, willen wij hier met een zeer kort woord gewagen. De theatertoestanden in Frankrijk, of zeg gen wij liever te Parijs, daar geheel het artistiek-leven in volle intensiteit zich steeds in de metropool concentreerde, waren sinds de dagen van het Schrikbewind langzaam aan het verevenwichtigen. De groote revolutie, die geen andere sporen voor de dramatiek na zou laten dan een kleinen bundel gelegenheids-stukken, had in haar verdwazing ook het leven der tooneelkunstenaars bedreigd en dertig van de drie en dertig artisten der Comédie Frangaise", gevangen gezet wegens de opvoering van het geheel onschuldige : Paméla ou la vertu r compensée" door burger FranQois de Neufchateau, zouden zonder de reddende hand van Charles de Labussière, zeker den verlossenden 9 thermidor niet levend hebben aanschouwd. Het ,,Directoire"-tijdperk vond in den auteur van Paméla", den ex-gevangene doch dan minister van binnenlandsche zaken, een warm tooneelvriend, zoodat een geleidelijke opbloei van de dramatische kunst mogelijk werd. De groqte dagen van Mesdemoiselles Contat, Mars en George, van Talma, Moléen Fk'iiry waren aangebroken. De 18e brumaire had het Directoire doen verkeeren in het Consulaat en het is niet te verwonderen dat Napoleon, de wereldhervormer zich ook met de tooneelkunst zou bezig houden en wel op actieve wijze. Hij die alles vastlegde in wetten en decreten, kon niet nalaten het voornaamste kunstinstituut op dramatisch gebied, de Comédie-Frangaise" te reglementeeren. Het ,,decrêt de Moscou" van 1812, opgesteld bij de vlammen van het Kremlin, is nog steeds de leiddraad voor het huidige beheer. * Zelf liefhebber van den schouwburg, bezocht hij gedurende zijn verblijf te Parijs geregeld het theater, had zijn vaste loge, die hij be taalde, in het Huis van Molière" en wenschte dat zijn voorbeeld door zijn omgeving gevolgd zou worden. Doch ook het propagandistische karakter van het tooneel, de pénétration pacifique" die Napoleon naast zijn schitterende wapen feiten niet noodeloos achtte en waartoe steeds een groote schare mannen van wetenschap en kunst in het spoor van de grande armee" werd medegevoerd, zag deze heerscher met scher pen blik, niet over het hoofd. Niet alleen de algemeen bekende voorstelling van de Comédie" voor een parterre van Koningen" te Erfurt, doch ook de tooneeluitvoeringen op hoog bevel" te Mainz en in Saksen, vormden met de militaire revues een gedeelte van het protocolaire machtsvertoon. En wel kenschetsend voor de geestesrichting van Na poleon zijn de eerste woorden waarmede hij zijn dank uitspreekt aan hen die op 10 Au gustus 1813 aan de voorstelling op vreemden bodem hadden medegewerkt : Ma Comédie s'est bien conduite", waarop zijn orders volgen om de voornaamste optredenden, waarJAARBEUD/ VAN6TOTI6 /EPTEMBER 1921 ONTWERP EN BEGROOTING ZONDER KO/TEN COMPLETE INRICHTING TOONKAMER/ EICEN 6EHANCERU SrOFfEERDERIJ EN MEUBELFABRIEK. L. H. Chrispijn Sr. Generaal Bonaparte in Lou-Lou onder Talma, George, Mars en Fleury, ieder een gratificatie van zes duizend francs uit te keeren. * Was dus de belangstelling van den keizer in het theaterbedrijf niet te onderschatten, toch zou voor de tooneelletterkunde geen tijdperk van bloei mogelijk zijn onder het bestuur van den zoon derrevolutie" die weinig gesteld was op vrijheids-denkbeelden". De censuur, in de XV11 Ie eeuw onder de Lodewijken weinig drukkend, kwam met kracht naar boven tijdens het keizerrijk. Al noemde Napoleon het verbod van een zijner censoren betreffende Tartuffe" en Tancrède" on handig, toch verklaarde hij : Was Tartuffe in mijn tijd geschreven, ik zou de vertooning niet hebben toegestaan", en hij was woedend DE BIJENKORF AMSTERDAM Louis Moor in Van Toulon naar St. Helena" toen men Athalie" en~,,Mérope" tot^opvoering hadJJaten komen. In alles zag hij ongewenschte toespelingen en dusdanig druk kend was de censuur dat er van een tooneelschrijfkunst geen sprake kon zijn. De groote Talma die den heerscher, op het kasteel van Saint-CIoud, de tragedie vanChénier: Tibère" voorlas ten einde toestemming voor de ver tooning ervan te verkrijgen, moest zulks on dervinden. Aan de belangrijkste scène tusschen Cnéius en Pompée gekomen, was Napoleon opgestaan en liep met groote stappen heen en weer, uitroepende : Nee, nee, dat stuk kan niet worden opgevoerd !" De moderne auto craat kon het niet verdragen dat Tiberius zijn wandaden verweten werden ! Hoezeer de wereld-beheerscher ook inzag dat de luister van de tooneelkunst niet aan zijn regeering mocht ontbreken en daarom dan ook optrad als beschermer van die kunst, voor de algemeene ontwikkeling van de dramatiek in Frankrijk beteekende zijn 'neerschappij een stilstand. De val van het keizerrijk was het sein voor het intreden van een nieuw bloeitijdperk. II. Het is niet te verwonderen, dat de heroïsche figuur van Napoleon tot onderwerp van vele stukken is gekozen, doch eerder valt het op, hoe weinig goede tooneelwerken door den Keizer" geïnspireerd zijn. Het ware te ver wachten geweest, dat de Napoleon-cultus, zoowel bij schrijvers als publiek een vrucht baar terrein vindende, tot dramatische pro ducten van diepergaanden inhouden grootere belangrijkheid aanleiding zou geven, 't Is onze bedoeling niet na te gaan in welke stuk ken (vanaf Ponsard : Le lion amoreux" waar Prud'hon in 1860 Bonaparte crëerde, tot het twee bedrijvige A Sainte-Hélène" door Mme Séverine (1903) een dramatische schets waar in Antoine den Keizerbanneling vertolkte, toe) de figuur van Napoleon op den voorgrond treedt, daar de omvang van dit artikel zulks niet toe zou staan. Wij willen ons er hier toe beperken na te gaan welke tooneelproducten het Nederlandsch repertoire kent, waarin de Napoleonfigutir ten tooneele verschijnt. Het spreekt vanzelf dat we het rederijkersprogram met stukken als Napoleon op de hooizolder", de operette (De Kino-koningin) of de opera (vergissen wij ons niet dan schreef Cornelis Dopper 'n en-acter voor Het Lyrisch-tooneel" waarin de Keizer voorkomt) ook maar buiten beschouwing zullen laten. Het is uit een der succes-stukken van Victorien Sardou, in samenwerking met Emile Moreau geschreven Madame Sans-Géne", dat de Napoleon-rol aan de meesten onzer bekend is. Toch is behalve dit werk menig Napoleontisch-tooneelstuk in Nederland ver toond. Onder de vertolkers noemen wij: Frits en Louis Bouwmeester, L. B. J. Moor, Charles de la Mar, Alex Paassen Sr., Louis Poolman, van Zuylen, Louis de Vries, Henri Brondgeest, Frits Tartaud, Marius Spree, Barend Barendsen. Als stukken werden vertoond, behalve het reeds genoemde Mme Sans-Gêne", het drama a grand spectacle : Van Toulon naar St. Helena" van Willein Pijpers (gecrëerd door Louis Moor), De Sabelpels", klucht van Robert Misch en Franz Cornelius (met Louis Bouwmeester in de dubbel-rol) Mama Sans-Gêne" (FritsTartaud), Lou Lou" (Chris pijn). Degene onder onze acteurs, die het meest Napoleon heeft uitgebeeld is voorzeker de bekende volks-acteur Marius Spree. Hij, die op het oogenblik in Zwitserland herstel van gezondheid zoekt, speelde reeds op achttienjarigen leeftijd zijn eerste Napoleon-rol ! De volgende stukken werden door hem ver tolkt : Meer dan Koningin", La Belle Marseillaise", Mme Sans-Géne", Van Toulon naar St. Helena", Wee den Overwonnenen!" (Vae Victis) van Richard Vosz, Van Moscou Navigatie en Mooi-Nederland OE ELITE-SIGARENMERKEN Verkrijgbaar bij da voornaamste winkeliers Fab.: Firma RAPPARD & POTT ? Tie! IIII1IIIIIIIII1III immuun Mevrouw Theo Mann-Bouwmeester en Louis Bouwmeester in Madame SansOêne. (Uit tooneelherinneringen van Theo Mann-Bouwmeester. Uitgave van Holkeme & Warendort, Amsterdam.) naar Elba", De Grenadier van Napoleon I'" en Waterloo" (de laatste drie stukken van Charles de la Mar) De kapper des Keizers" en Gevloekt zij de oorlog !" een werk van Spree zelf. Behalve al deze stukken ging nog bij de Amsterdamsche Studenten Tooneelvereeniging, die Bernard Shaw in Nederland introduceerde, van dezen schrijver De rnan der toekomst" waarin Mr. L. G. Korten horst den jongen generaal Napoleon crëerdc. Men ziet uit dit vluchtig overzicht dat, hoe wel de dramatische waarde der werken over het algemeen op niet zeer hoog peil staat, het aantal tooneelstukken aan Napoleon ge wijd en in ons land vertoond niet onbelangrijk is. Het succes van deze opvoeringen bij het publiek is meestal zeer groot. Men ziet gaarne groote mannen uit de geschiedenis ten touneele verschijnen, vooral wanneer, zooals bij de Napoleonfiguur het geval is, een mythische schijn van vergoddelijking voor velen den held omgeeft. Wel opmerkelijk mag het worden genoemd dat naast de stukken a grand spectacle of de werken waarin de Bonaparte-rol op het tweede plan verschijnt,men er zoo zelden toe gekomen is om deze figuur psychologisch verdiept tot het publiek te brengen en toch geeft zoowel de persoonlijkheid van Napoleon als de levens loop en lotswisselingen yan den heerscheravonturier een uitgebreide stof voor dankbare dramatische verwerking. IlllllllliiiiiilllliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiilltiiiiiiiliiiiiiillliiiiiiiniMiiiiiiilliiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiinliiiiHiii iniiiiiiiiiiiii iiiiiiiii IIIIIIIIIMII i m inn M mi, minimum iiiiimiiii u Himimmimiiiiiimiitimiimiiiiiiiiiimiiiiiiii IIIIIIIIIIHMIIIIIIIIMMIIIIIIIIIIIIIIMIIMIIEIIIIIMIIIIIIIIIII K.V. HET NEDERLANDSCH TOONEEL : Een dag vol dwaasheid, of de bruiloft van Figaro, door de Beaumarchais. Heeft de Beaumarchais, toen hij aan den eigenlijken ondertitel : ,,La folie journée" de eereplaats afstond, bij voorbaat den nadruk willen leggen op de onschuldige pret, om de aandacht af te leiden van den ondernemenden Figaro en diens ver-strekkende polemiek? Om bij de bloedige ontknooping van de grap met de hand op het hart te kunnen getuigen : eed n'est pas mon oeuvre"? Ook ons, die Napoleon's uitspraak: Figaro, c'est la révolution en action" tamelijk zwaartillend voorkomt, blijft die sierlijke uitgelatenheid het liefst, al meenen wij dat Een dag vol dwaasheid" alleen, de titel waaronder het werk thans bij het Nederl. Tooneel wordt vertoond, iets te kort doet aan den feestelijken stoet Dat deze brillante bruiloft te naastenbij een bloedbruiloft was...., we lezen het en willen het, gegeven de gisting en de prikkelbaarheid van den wakkeren, geknechten Derden Stand" jegens den corrupten Adel wel gelooven, indruk maken, bij de herleving van dit weergaloos brok tooneelvitaliteit, de politiek terzijden niet meer. En het pleit zoowel voor de argeloosheid als voor het onafhankelijk genie van de Beau marchais, dat men juist de gewraakte tendenzen, o.a. in den zwierigen, van ironie tintelenden monoloog in I kan uitsnijden, zonder het hart, het bijna braaf burgerlijk hart van het werk te kwetsen. De ernst van Beaumarchais, met zijn lichten toets van wereldschen weemoed, waar men in de achttiende eeuw niet buiten kon, ging niet diep. Het was den eenvoudigen horloge makers-zoon, die in een ommezien met den adel op gelijken voet verkeerde, zich schat rijk redeneerde, van de vrouwen vele pri vileges" genoot en Voltaire naar de kroon Vrije Keerenbuizen TE KOOP <e Amsterdam Direct te aanvaarden Omtrek Overtoom N.V. Bouw- en Exploi tatie Mij. Philomena" Hoofdweg 13 H. Sloten «.-H. stak, te zeer voor den wind gegaan dan dat hij zich over alle ijverig geluchte en feestelijk opgeblazen grieven, waarvan hij aan den lijve niet meer leed dan hem, om zijn roem, wel lief was, in persoon het harnas zou hebben aangetrokken. Hoe zwaar is de scherts van Molière geladen, nog daar waar hij zich tot het vluchtig intrigue-spel be paalt, en ook Regnard, Beaumarchais' onmiddelijke voorganger en de primitieve vader van Chrispijn-Figaro, toont ten op zichte van het verdwaasd, doch eeuwig lijdend menschdom meer deernis-van-medeleven dan hij. Beaumarchais wist maar al te goed dat de hooge heeren uit zijn hand aten en het volk hem, den gearriveerden zoon, vergoodde, en het werk dat hij heeft nagelaten, is van dit zegevierend zelfvertrouwen door trokken. C'a tésans doute_aujourd' hui pour !e Sieur de Beaumarchais, qui aime si fort Ie bruit et Ie scandale, une grande satisfaction de trainer a sa suite, non-seulement les amateurs et curieux ordinaires, mals toute la Cour, mais les princes du sang, mais les princes de la familie royale, de'recevoir quarante lettres en une heure de gens de toute espèce qui Ie sollicitaient pour avoir des billets d'auteur et lui servir de battoir ; de voir madame la duchesse de Bourbon envoyer dés onze heures des valets de pied au guichet, de voir des Cordons bleus confondus dans la foule,.... de voir des femmes de qualité, oubliant toute décence et toute pudeur s'enfermer dans les loges des actri ces dés Ie matin,.... de voir enfin la garde dispersé, des portes enforcées, des grilles de fer même n'y pouvant résister, et brisées sous les efforts des assaillants." Ik vraag u : wie overkomt het ! Is het behoudens de veertig brieven per uur die ik hem gaarne gun, niet om te water tanden en een simpel muziekmeester, die de mooie dochters van Lodewijk XV op de guitaar kwam leeren spelen, het hoofd op hol te brengen ! Beaumarchais, qui trainait a sa suite.... al de weelde van Parijs in haar laatsten pronk,. In dit verband moet men het bewonderen, dat hij zoowel in Le Barbier de Séville" als in Le mariage de Figaro" den over het paard-gebeurden volksheld heeft weten op te voeren tot symbool, zonder hem n menschelijken trek te kort te doen, doch ook zonder dit beeld van ijdelen en gewieksten strever te bezwaren met een zweem van subjectieve voorkeur. Hij schiep hem als een zonnestraal, uit licht en lucht en darte len zin, en dat deze Figaro per ongeluk de revolutie voorbereidde en een eeuw later zijn eervollcn naam zou leenen aan een winst gevend Dagblad, om zoolang de wereld draait in haar middelpunt te staan, was, wij erken nen het, waarlijk niet zijn schuld. Wat voor ons, behalve dan de pret, de panache, de spitsvondigheid, en de recht vaardigheid van het wippend lot, De bruiloft van Figaro" zoo aantrekkelijk maakt, zooveel bekoorlijker dan de Barbier van Sévilla", is de kuischheid van gemoed bij alle losheid van zeden, de liefde die niet verzaakt. Slechts nmaal dreigt bij deze voorbeeldige universeele minnarij de ver stolen kus haar doel te bereiken...., om, door een loop van omstandigheden en de duisternis van het bosschagie, nog juist terecht te komen op de wettige wang. Beaumarchais moet ook in zijn huwelijk een kind van de fortuin zijn geweest en het is ons of de innigheid van den echtgenoot dezen schrijver, in weerwil van booze plan nen,heeft belet ook met dit heiligste een loopje te nemen. Al wat hij over de liefde schertst is zuiver en schoon, de Bruiloft van Figaro" een frisch en hartelijk pleit tegen menig hedendaagsch spel van Man en Vrouw". Beaumarchais is de levensliefde, die zich het masker voorbindt om op zeker punt, daar waar ze zich toespitst in de liefde tot de andere scxe, haar diepten te verbergen. Les femmes de qualité" hebben haar pu deur" niet aan een minderwaardige verspild. Het kan intusschen niet verwonderen, dat men zich aan dit meesterwerken alle opzichten onvergelijkelijk en daarbij volstrekt ge biedend wat den stijl betreft, buiten Frank rijk zelden waagt. Na 1826 is de opvoering voor het eerst weer ondernomen in 1012, door Chrispijn Sr., die in de titelrol den naam zijner voorvaderen eer aandeed, doch bij de toen malige K.V. Het Nederlandsch Tooneel" behalve de Susanne" bij uitnemendheid (mevrouw de Vos-Poolman) noch de krachten noch de atmosfeer voor dit, in vasten vorm rusteloos stroomend en bruischend, transpa rant en vederlicht, blijspel vond. Welbe schouwd is het n lange, dichterlijke anecdote, met, wat het kenmerk van alle anecdotes is, de altoos dreigende kans den draad te verliezen, een pointe te missen, te verve len. Figuren als Mr. de Ganzelaer, Don Basile, Antonio, hoe onsterfelijk ook, ze vragen eenige waarborgen om geen slijtage te vertoonen en de dialoog is een wespennest. Al deze electrisch geladen zinnetjes, die contact zoeken, ze lijken als glas geblazen, enkel gril. En toch werd deze grilligheid, die randversiering schijnt doch het wezen van deze rokoko-kunst uitmaakt, met voor bedachten rade zógeschikt, en is het gezag van den schrijver als een ijzeren vuist. Men moet aan dit werk dan ook niets willen toe voegen. Van de voorgeschreven Spaansche dansen zou ik maar juist de aanduiding wenschen en een paar vedelaars zijn m.i. voldoende orchest". De keurige menuet, die bij de vertooning de naïeve slotcoupletjes verving, drukte den speelschen geest. Aan een visioenair begaafd regis seur stelt Beaumarchais harde wetten. Is m.i. in bijna alle gevallen de tooneelregisseur souverein, Beaumarchais maakt een uitzondering, hij is zijn eigen regisseur en wie in zijn schoenen treedt, heeft schier blindelings te gehoorzamen en zijn handen vol al aan den eenvoudigsten eisch : te zor gen dat er geen radje uit de schroef loopt. Royaards, de aan de tachtigers" verwante, wien de litteraire analyse, met eerbied voor het détail, niet vreemd is, heeft dit kostbaar raderwerk in al zijn fijne geledingen sterk gevat. Meer dan het hart, bleek het schaakgenie van Beaumarchais bij de voorbereiding van dit, ik geef toe, doorslaand intrigue-spel tot hem te hebben gesproken. En het leek mij of niemand zich het gelukkig huwelijk van den schrijver herinnerd had.... We zagen den Graaf en de Gravin bevallig manoeuvreeren, doch dat zij al deze statige stoutigheid slechts bedreven omdat ze zoo erg veel van elkaar hielden, uit voorzorg, om de liefde telkens weer te kunnen genieten in een nieuwe ge daante, het geluk te behoeden voor de ver zadiging, daarvan merkten wij niets. Evenmin begrepen wij uit de verhouding tusschen Fi garo en zijn Suusje dat voor hen dit spel een reculer pour mieux sauter" was. En ook de achttiende-eeuwsche intimiteit, als van vrien dinnen, tusschen de aanzienlijke vrouw, in wie de amoureuse haar rechten doet gelden, en de toegewijde kamenier, twee zielen in n zak, had zich in dit bekoorlijk slaapsalet nog niet genesteld. Och, het zijn zulke lieve groote kinderen, en ze hebben er zelf zoo'n innig pleizier in! De Graaf Almaviva, met zijn telkens dérailleerende waardigheid en zijn Beaumarchais-gezicht van verdrukte onschuld.Een kwajongen in goud-brocaat, Ie mari de sa femme, en indezeafhankelijkheid zoo vermakelijk Grand-Seigneur naar buiten ! En de Gravin, even taai als slim, in wie het beetje ernst van Beaumarchais, zijn Weltschmerz", teederlijk bezonk, hoe lief hebben ze zichzelf, elkaar, het leven, tot den laatsten rondedans ! Voor den Graaf had Reule de sierlijkheid van zijn bewegingen, dat hij de spil was waar alles om draaide, de hoogste Rechter over ieder behalve zichzelf, en dat hij dit bij wijlen niet minder dwaas vond dan wij, bleek niet. Dit laatste, het schertsend-beschouwende, had mevrouw Royaards als de Gravin, doch ook haar ont brak de andere kant, die der liefde en verteedering. Beiden vertoonden in hun prachtige costuums de geglaceerde fijn heid van Sèvres porselein. Mijn oordeel over den Figaro" van Gobau zou ik liever wat opschorten. Zoo ooit, dan moet een acteur in deze rol jaren groeien om zich in zijn gladde huid thuis te gevoelen, en te bewijzen dat hij de parelen van zijn geest slechts uit den mouw te schudden heeft. Zijn Figaro" ging bij het pleidooi op een tabouret staan en deze vergissing hield het symbool in van zijn geheele vertolking. Figaro is groot, en wét zich groot, overwin naar der toekomst, voor wien de vrije grond alreeds tribune" genoeg is. Deze wijsheid verheft zich niet, aangezien ze door de mazen moet slippen om haar doel te bereiken. En ironie is nooit nadrukkelijk. Uiterlijk heeft hij voor de rol, welke geacht wordt een sieraad te zijn voor het repertoire van eiken tooncelspeler," de kans vór. ^Beaumarchais heeft in de voorrede tot zijn werk niet slechts de kleedij, ook de karakters nauwkeurig voorgeschreven. Mevrouw Janssens, fleurig als immer, zou goed doen het voorschrift omtrent Susanne" nog eens over te lezen : Spirituelle et rieuse, maar non de cette gaietépresque effrontée de nos soubrettes...." Marceline behoort meer pr cieuse te zijn, ook uiterlijk, dan mevrouw Sablairolles was, van wie ik overigens altijd het onwezenlijke" in haar opvatting van de vrouw op zekeren leeftijd waardeer. Waarom aan den inzet van het verrukkelijk bruidstooneel den trillen lach onthouden door een jonge actrice het ondeugend versje aan het adres van den Graaf met luide stem te laten declameeren? Bedoeld is een kwasi-schuchter duet van twee boerinnetjes, die zich op het kasteel voor den Hoogste in den lande toch waarschijnlijk niet zóop haar gemak zullen gevoelen. De plechtigheid" zal erbij winnen wanneer op dit oogenblik de schijn van ernst ten strengste wordt bewaard. Bijzonder gelukkig was Mr. De Ganzelaer" van Gimberg, meer dan ik had durven ho pen redde hij de figuur in een eigen, fijnen stijl. En de verblijding van den avond bracht Enny de Leeuwe, in de moeilijke rol van den Page. Zij speelde, minde, gaf geest, en meer dan alle overigen : warmte. De arbeid van de Lensvelts is voor dit werk mede-beslissend, ik kan het mij niet liever, niet fraaier aangekleed" denken. En meer. In deze pastels" was, wat ik hoop dat de geheele voorstelling allengs zal winnen : de weelde van het verbodene. de stille gloed van vele geheimpjes. Er was een sterke stijging ook in het pictu rale der vertooning, het vijfde bedrijf rnet zijn parelmoer-tinten, een prachtige Watteau, Het levendige, feestelijke, dat Royaards tooneelwerk, afgezien van de cultureel^ waarde, pok voor het oogenblik zoo boeiend en bekoorlijk maakt, bracht den Dag vol Dwaasheid" bij de première tot een ver blijdend succes. TOP N A E F tiiiiMimiiMiii CADILLAC Het Meesterstuk der Autotechniek Importeur: K. LANDEWEER, UTRECHT

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl