14 Mei '21. No. 2290 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 13 Wibaut DE WETHOUDERSCRISIS IN AMSTERDAM Teekening voor de Amsterdammer" van Joh. Braakensiek D e S t ede maag d : Als je zoet je drankje slikt, krijg je straks 'n lekker stukje taart!" igio PRIJSVRAAG HET 22 FOUTEN VERHAAL In aansluiting aan onze mededeeling in het n r. van 12 Maart geven wij opnieuw een verhaal van Melis Stoke waarin opzettelijk 22 logische- en taalfouten zijn aangebracht. De fouten in de teekeningen tellen niet mede. Wij noodigen de lezers van de Amsterdammer" uit, deze fouten te onzer kennis te brengen vór Vrijdag a.s. De inzender, die de twee en twintig aangebrachte fouten aanwijst ontvangt als prijs een bedrag van f 25.?. Indien door geen lezer alle bedoelde fouten worden aangegeven, dan komt dit bedrag aan hem of haar, die het hoogste aantal bereikt. Bij inzendingen met gelijk hoogste aantal wordt de prijs onder de inzenders verloot. Lezers, die het niet tot het aantal 22 vermogen te brengen, geven wij dringend in over weging in elk geval de door hen ontdekte fouten aan te wijzen, daar het niet onmogelijk is, dat hun opgave het hoogste aantal fouten der inzendingen bevat. Inzendingen moeten geschieden voor Vrijdag a.s. aan het secretariaat der redactie van De Amsterdammer" Keizersgracht 333, Amsterdam, met aan de adreszijde vermelding van de woorden Fouten-prijsvraag" en het aantal der ontdekte fouten. DE ADVERTENTIE (Met teekeningen voor ,,de Amsterdammer" van /s. van Mens) Een 22 fouten verhaal Juist had de trein zich in beweging gezet, toen Gerrit, hijgend van het harde loopen dat hij gedurende de laatste tien minuten on afgebroken gedaan had, het perron op kwam hollen. Hij rukte een coupéopen en viel blazend op de bank neer..». Hij stopte zijn retourkaartje in den zak, nam zijn hoed af en veegde zich het klamme voorhoofd.... Godlof.... hij was nog juist op tijd.... indien hij een vol genden trein had moeten nemen ware hem het avontuur waarop hij een maand lang gevlast had, ontgaan. Het was de schuld, altans het ware de schuld geweest van onze staatsinrichting, indien hem dit kansje ontglipt ware. Want gedurende meer dan een kwartier had het geheele tramverkeer stop gestaan om geen andere reden dan dat de baan vrij gehouden moest worden voor H. M. de Koningin die onderweg was met het gebruikelijk ceremonieel het Ncderlandsche Parlement te openen. Voor Gerrit die het spijt ons dit te moeten erkennen, maar de mededeeling is noodza kelijk tot goed begrip van het vervolg die dan ronduit gezegd een hartstochtelijk socialist was en rood in hart en nieren, die principieel geen andere krant las dan het Volk met Notenkraker en smaalde op groote heeren en adelijke hanzen, voor errit was zulks een ergernis te meer. Hij betaalde belasting zoo dacht hij o.a. om recht te hebben op een onbelemmerd tramverkeer en zag zich niet gaarne in zijn gangen belemmerd door schitterende unifor men die hem de oogen uitstaken en ergerden door hun antipathiek vertoon. Neen, errit was zeer verstoord ondanks de spanning die hij in zich gevoelde. Want zijn reis had een geheimzinnig doel ! Geen zijner medereizigers kon vermoeden welk dit doe! wel was, maar den nieuwsgie rigen lezer wordt het ontsluierd.... (ïerrit was op het minnepad '. Ja, Gerrit was op het minnepad, schoon liet doel van z'n reis hem nog niet geheel bekend was. Het was een dier moderne liefden, die welke errit in zich om droeg, die opbloeien in een administratief gepre-disponeerd gemoed en die haar oorzaak vinden in een simpele dagblad-advertentie. Men zou deze hebben kunnen vinden, duide lijk in de middelste advertentiekolom van de N. Rott. Courant van twee of drie weken voor den datum waarop het hieronder be schreven avontuur plaats greep; zij luidde: JONÜ-MEISJE van goede familie verzoekt onder komen als payingguest gedurende de a.s. Paaschdagen bij Haagsche familie, liefst gefort. weduwe. Brieven C.S. Kiosk v. Baerlestraat. Amsterdam De krant doorbladerende was Gerrit's oog op deze advertentie gevallen en deze advertentie was het die Gerrit's bloed aan het koken had gebracht, en naar de kiosk in de van Baerlestraat te Amsterdam was het dat hij thans, na eene ijverige briefwisseling, zich spoedde. En het zou alles zeer schoon en heerlijk zijn geweest indien niet er een enkel feit was dat hem hinderde. Men opent namelijk niet zoo gemakkelijk een briefwisseling met jonge dames.... zelfs niet met adverteerende jonge dames, wanneer het betreft een zópre caire zaak als een onderkomen gedurende de Paaschdagen. Voor wie hooge efschen stelt aan kwaliteit, construc tie en afwerking is de FONGERS het aangewezen rijwiel. De uitstekende naam, die het FOffGERS-RlJWlEL alom verworven heeft, dankt het aan zijne goede hoedanigheden. DiGroningerlijiiiliniibriikiFOKEIS iiiiiiiiiimiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiimitiii Daarom had errit die, onder ons gezegd, van alle markten thuis was, zijn brieven ge schreven onder den op het oog alleszins vertrouwen-wekkenden naam van Mevr. de Wed. van Tussenwinkel. En in zijn hand brandde haar laatste brief, geadresseerd aan Mevrouw de Wed. van Tussenwinkel, Bessenweg, 's Gravenhage, en waarin deze in de vleiendste termen werd uitgenoodigd tot een laatste bespreking om trent den pensionprijs. Hij had geantwoord om half tien v.m. pre cies aan de kiosk in de van Baerlestraat te zullen verschijnen, en vruchteloos pijnigde hij zich met de vraag, hoe zich uit deze netelige situatie te redden.... Het is waar.... en de lezer zal het toestem men errit had weg kunnen blijven. .. maar hier was de liefde, de liefde die het eenvoudige en spontane in Elza's brieven (zij heette Elza) in hem had doen ontbranden, en die hem thans dwong te gaan .... tot haar Ach.. die liefde is wel sterk... . Zelfs van een soci aal-democratisch partijlid maakt zij op haar tijd een lam.... Terwijl de trein voortstommelde, bedacht hij wat hem thans te doen stond, en nog vór de trein Leiden bereikt had stond het voor hem vast, dat het eenige wat hem over bleef was zich uit te geven voor den zoon van Mevr. de Wed. van Tussenwinkel. Wel-iswaar had hij zich in zijne brieven uitgegeven voor eene kinderlooze, schatrijke en alleenwo nende douairiere,maar dit zou wellicht opgevat worden (hoe vrij was zij niet in hare opvat tingen, hoe onbevooroordeeld in haar schrif telijk oordeel over sociale toestanden en Gods dienst), als delicatesse eener hoogbeschaafde vrouw die een eenzaam dakloos vogeltje niet verschrikken wil. . . . Want eenzaam was zij,.... dat was hem voldoende gebleken uit een harer brieven,waar in zij schreef, o.a. : ach, lieve Mevr. van Tussenwinkel, wanneer ik bedenk dat U even eenzaam bent als ik, die niemand ter wereld de mijne kan noemen.... ach, dan breekt mij 't hart. ..." Deze zin had Gerrit diep getroffen en hij droeg den brief, waarin hij voorkwam, op het hart'. De lezer begrijpt hoe Gerrit's hart bonsde toen hij, een kwartier vór den afgesproken tijd, heen en weer drentelde bij de kiosk in de van Baerlestraat. Zou zij komen? En dan nóg. . . . zou zij zich niet walgend afwenden wanneer hij zijne identiteit ont sluierde. . . . ? Niet ver van hem drentelde een oud-achtig heer, die een zware handtasch torschte, at en aan bij de tramhalte. Verder was er weinig verkeer. Maar telkens wanneer eene vrouwelijke gestalte zichtbaar werd, voelde hij zich wan kelen. Precies om half tien kwam een jongmeisie gekleed in een goudbruin frottétoiletje met een paarsche peau de Snede baret, uit een zijstraat. Zij ging onmiddelijk op de kiosk aan en vroeg op luiden toon om een modeblad. Gerrit stond als aan den grond genageld ; zij docht hem verblindend schoon, en het scheen hem alsof de oudachtige heer die nog steeds op een tram wachtte, haar begeerigaan keek. Een nevel kwam voor zijn oogen terwijl hij naar voren trad, en, de hoed afnemend, sta melde : Mijn naam is van Tussenwinkel." Zij keek hem verbaasd, en gramstorig aan. De zoon van de weduwe. . . . Mevrouw de weduwe van Tussenwinkel. ..." vo?gde h:j er haastig aan to'J. Toen v.eide ze vinnig : Het interesseert mij absoluut niet wie u bent. ... en als ik u was zou ik den naam van mijn moeder niet in mijn brutale avonturen mengen. ..." Nauwelijks was hij van zijn verassing be komen, of zij verdween met haar modeblad in Z.O. richting en liet Gerrit onthutst staan. Tot overmaat van ramp had de oud-achtige lieer het geheele voorval gadegeslagen. Met een vreemde uitdrukking in zijne fletsche oogen kwam hij thans op Gerrit toe. Zeg eens, jongmensch", zeide hij, ,,ik hoorde u uw naam uitspreken. . . . Mijn naam is Gram. ..." Geen bliksemstraal had Gerrit heviger kun nen treffen.... Hij begreep.... vór hem stond niet zij, Elza. . . . doch haar vader. . . . Aangenaam, meneer !" stamelde hij ver legen, maar de man knikte hem bemoedigend toe, en ging voort : Wel.... en hoe vaart mevrouw uw Moeder?" Gerrit wischte zich het voorhoofd af. Heel best, zeide hij.... ze laat u groe ten, en ik zou maar eens met u praten...." Even later zaten ze tegenover elkaar in een melkinricliting. Ziet u," zeide de man, ,,EIza is ziek ! Ze zal niet kunnen komen met de Paaschdagen !" Ziek. ..." stamelde Gerrit. . . . toch niet ernstig? Zij schreef gisteren nog...." Doet er niet" toe zei de man ruw, wat ze gisteren schreef. . . . Nu is ze ziek en daarmee basta." Komt ze niet....?" vroeg Gerrit. Neen," antwoordde de ander, en daarom . . en om uw moeder niet te leur te stellen.... wilde ik zelf komen...." Gerrit wilde uitroepen dat zulks onmogelijk was, maar hij weerhield zich. Kan ik Elza bezoeken?'' vroeg hij bedeesd. Nee," zei de ander kort-af, dat gaat niet". Ik moet haar een boodschap overbrengen" . . . .drong errit aan . . . .?van mij n moeder. . " Die kan ik ook overbrengen", zei de man. Het bloed steeg Gerrit naar het hoofd.... Zou alles voor niets zijn geweest.... Indien hij nu niet handelde was de relatie voor goed verbroken .... Dan zou de vader zelf komen en alles ontdekken. Ik heb in haar brieven zooveel moois ge vonden. ..." beloon hij. Zó?" vroeg de ander nuchter, die waren anders niet aan jou." ..Meneer. ..." riep Gerrit opeens heftig uit, mijn moeder bestaat niet, dat wil zeggen. . . . ik ben zelf de weduwe van Tussenwinkel. ... ik ____ ik ____ " De ander was opgestaan en hief dreigend de hand op. Vergeef me, meneer", snikte Gerrit. Maar de ander liep naar de deur. errit wierp zich op de knieën en greep hem bij de jas. Ik smeek u. ..." riep hij. . . . ,,ik heb Elza lief ____ " Reeds viel de deur dicht.... Toen Gerrit eenige oogenblikken later tot herinnering kwam, stond de kastelein lachend voor hem. Ben je gek?" vroeg hij. Waar is ;hij?" stamelde errit. Ik zat daar net hier met een heer, die mij hier heeft gebracht, en ik voor den vader hield van. ..." Spaar mij je verdere uitwijdingen," viel de man hern barsch in de reden, ik krijg van jou vier brandewijn met suiker, of hoor jij ook soms tot dat zoodje ? je vriend is weg." Weg !" herhaalde Gerrit. Ja...." zei de man schouder ophalend, ...... wat doe je ook met zulk volk.... ik had je kunnen waarschuwen !" Toen vernam Oerrit dat de heer Gram een oude bekende van de politie was, kort ge zegd een gauwdief. Thans doorzag hij den geheelen toeleg, en begreep hij hoe het slechts aan het feit te danken was dat hij errit was en niet een schatrijke weduwe, dat het betrekkelijk zoo goed afgeloopen was. Terwijl hij terugreisde liet hij de afgeloo pen weken nog eens aan het geestesoog voor bijgaan, en rilde van afschuw. Met welk een list had deze deugniet zijn opzet voorbereid ! Hij dacht aan de bloemen, de bonbons en versche kievitseieren die hij, zij het dan in het karak ter van Mevr. de wed. van Tussenwinkel, ontvangen en genoten had en dacht met spijt aan de kostelijke azalea die hij Elza (den heer Gram) had doen toekomen. Hoe had hij, een man van vijf-en-dertig jaar, zich z laten beetnemen.... Dat is de straf", zoo zeide hij tot zichzelve, wanneer een lid der S.D.A.P. zijn lijfblad ontrouw wordt." Want wat men ook van het Volk zeggen kan.... huwelijksadvertenties, en die van de soort waarvan hij het slachtoffer geworden was, treft men er niet in aan. En terwijl hij zich de vermaning herinnerde die zijn vader hem op zijn zevende jaar ge geven had, om getrouw het Volk te lezen, spoedde hij zich terug naar het Centraal Station.... schoon geen gelukkig man, dan toch een kostbare ervaring rijker. Den volgenden dag ontving hij een brief in het hem zoo dierbaar geworden hand schrift, die thans echter op onhebbelijken toon eindigde, en wel met de volgende zinsnede : , zoodat ik geen dure dubbeltjespost zegels meer vuil zal maken aan uw gemeene practijken. . . ." M i-: i. i s STOK t: Boekenveiling De rechtsgeleerde bibliotheek van wijlen mr. J. A. Levy wordt door het Intern. Antiquariaat op 23?26 Mei a.s. geveild Catalogus is te bekomen bij Menno Hertzberger, Singel 364, Amsterdam. iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiliiiiiiilllliiiiiiiiiiim 'T WOON PRINSENGRACHT 7OP-711-713 LEIDSCHE5TR.73 t BEZOEKT THANS t ONZE NIEUWE : MODELKAMERS *