23 juli ;'2\. No. 2300 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 11 ONTWERP WIJZIGING ARBEIDSWET Teekenlng voor de Amsterdammer" van Job. Braakenslek I>okter Aalberse Zij hebben toch gelijk gehad. Ik heb haar te kras aangepakt; we zullen het met zachtere middelen moeten probeeren." lillMliiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiMiiiiiiimililiiiiiiiiiiliiHiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiniiiiimiiiiiiimiiiiiiiii IIIIIIIIIIIIIIIIÏIIIHI IIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIII IIIIIIIIIIIIIIIMIIIII Hotel Duin en Daal BL°!?LEN Te midden eener schoone boschr. omgeving. miiiKiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii Nadat ik de vqrige maal de oplossing had ? toegeven van het probleem dat ik op 14 Mei .Jn De Groene" plaatste en waarbij ik een 'kleine wijziging bracht in de opgave door ?de ruiten 2 van G om te wisselen met de ruiten 9 van A, heb ik het probleem zooals liet oorspronkelijk luidde nog eens goed aan gekeken het was mij n.l. toegezonden -en l ben tot de conclusie gekomen, dat het -ook in zijn oorspronkelijken vorm voor op? lossing vatbaar is. Ik geef het daarom nog eens en geef dan tegelijk de oplossing, die wat vreemd aandoet, maar toch op juiste grondslagen berust. S aas, 10, 6, 5, 4, 3, 2 H vrouw, boer, 6, 5 R K aas, vrouw S heer, boer, 9 H 7, 3 A R vrouw, boer, 9, 8 K heer, 8, 4, 3 B S 8, 7 H heer, 9, 4 R 7, 6, 5, 4, 3 K 7, 6, 5 EEN BANNELING Hij zat iederen avond de couranten te lezen .ïn de bar van het Strand Hotel : een slanke man, met een grijzenden baard en groote -weemoedige oogen onder zware wenkbrauwen. Hij droeg meestal een monocle, en was donker -en eenvoudig gekleed. Om half tien kwam hij, ^een beetje gebogen.de bar binnen en ging.zon?der links of rechts te zien, tusschen d ? tafel ft jes door, langs de biljarters naar het k;anten:rek. Daar zocht hij twee couranten uit, de Daily Telegraph en een groot lokaal blad, die hij meenam naar een fauteuil. Een van de ? courantenstokken zette hij naast zich tegen ?den stoel geleund, en het andere blad begon hij 'te lezen, ernstig en consciëntieus, kolom voor kolom en blad na blad, die hij zonder gerucht rte maken met zijn smalle, aristocratische handen omsloeg. Zoo zat hij urenlang stil, in zijn lectuur verdiept, zonder op te zien, tot dat hij tegen half twaalf opstond, zijn monocle uit het oog nam en wegging, soms met een vluchtig knikje naar den biljartprofessional, die hoog en luid : bonsoir Monsieur Ie Comte" zei. Wanneer ik, soms, in het hotel déjeuneerde, zag ik hem met een mooie, grijzende vrouw, .altijd aan hetzelfde hoektafeltje in het restau rant. Zij spraken weinig met elkander, maar bij het komen en gaan was hij vol ridderlijke zorg voor haar. Men had mij zijn naam genoemd, dien van een oud Russisch geslacht, en ik had dien naam herkend in de signatuur der kunstelooze, een beetje kinderachtig-stijve aquarelletjes, die in de groote conversatiezaal van het 'hotel: ,?a vendre" hingen, en waarvan er nim mer een verdween. Het waren stadsgezichten en landschappen van hel groen en rood, wat onbeholpen geteekend, met rookwolkjes die te massief leken uit de pijp van een stoomitoootje, en consciëntieus stuk-voor-stuk geteekende dakpannen op de huizen. In ieder lijstje stak een briefje met een nummer en men kon bij de directie naar de prijzen informeeren.. Dadelijk na de lunch bracht ,de Rus zijn vrouw naar de lift: hij wachtte dan tot die zich in beweging had gezet en ging zijn.kleeren aan de garderobe halen om heen te gaan. Een enkele maal kwam ik hem wel eens op straat tegen, alleen, langzaam en een beetje gebogen gaande, en zonder links of rechts .te kijken. Zijn vrouw en hij waren al maandenlang in S vrouw H aas, 10,8,2 R aas, heer, 10, 2 K boer, 10,9,2 het hotel; ze waren uit Parijs gekomen en bewoonden een kleine kamer, vlak bij de mijne, op de hoogste tage. Tegenover hun deur stonden een paar groote koffers, met gekroonde initialen en beplakt met tallooze hotelzegels, van Berlijn, Caïro, San Sebastian, Nice, London, Aix. Het waren oude, sterke koffers, beschilderd met gekleurde banden, zooals menschen hebben die veel reizen en lang onderweg plegen te zijn, voor hun genoegen of uit ge woonte. Zij hadden geen kennissen in het hotel of in de stad en schenen ze ook niet te zoeken; het was door een toeval dat ik eens enkele woorden met hem wisselde. Het was op een morgen dat ik, op het punt om uit te gaan,cigaretten kocht aan het tabaks winkeltje in de hal van het hotel. De juffrouw verkocht mij iederen dag van die dunne ciga retten met lange mondstukken, zooals de Russen die plegen te rooken. Dien morgen wilde ik juist de laatste tien uit de doos nemen, toen hij kwam en hetzelf de merk vroeg; de juffrouw wees op mij en verklaarde dat er niet meer waren. De heeren zijn mijn twee eenige geregelde klanten voor deze soort," zeide ze, en mijn heer heeft de laatste." Ik bood hem aan te deelen, hetgeen hij na eenige plichtplegingen accepteerde. Toen ik hem daarna een lucifer aanbood, dankte hij zwijgend, en sindsdien groetten wij elkaar; soms, bij het voorbijgaan in het restaurant, een enkele maal op straat en bijna iederen avond in de bar. Op een avond dat wij tesamen in de lift naar boven gingen, maakte ik een opmerking over ons cigaretten-merk dat nu niet meer te krijgen was. (?Rusland is afgesloten, geïsoleerd," zeide hij ,en dan te denken dat men er hier zoo kort vandaan is.... een dag varen naar Petersburg " Ik moest zijn kamer voorbij om naar de mijne te gaan, en ik merkte op dat hij op de deur klopte en bescheiden bleef wachten in de gang totdat er antwoord kwam. Op zekeren dag waren er een zestal van de aquarellen verdwenen uit de conversatie-zaal; ik zag ze enkele dagen later terug in de etalage van een boek- en kunsthandel in het centrum oer stad ; thans waren ze geprijsd, voor een belachelijk laag bedrag, en ik kon mij niet weerhouden er een van te koopen. Om het spoor van mijn daad uit te wisschen betaalde ik het en nam het zelf ingepakt mee. Dien avond, toen ik om een uur of elf in de bar kwam zat hij in zijn gewonen hoek en las; de barman die zag dat wij een groet wisselden goot de schuimende soda in mijn glas, en vroeg: weet u dat die man een der grootste grondbezitters in Noord-Rusland .is was?...." Ik ben mixer geweest in de Caoino-club Voor de oplossing van een bridge-probleem is het veelal noodig, dat men op het laatst van het spel de tegenpartij voor de nood zakelijkheid plaatst op een troef of vrije kaart een kaart bij te spelen, waardoor een kaart in de eigen hand vrij wordt. De verdeeling van de kaarten over de spellen wordt bekend ondersteld en als G de spellen bekijkt, dan ziet hij in de eerste plaats, dat het noodig is om twee maal aan trek te komen bij B en dat hij uit die hand twee maal troef moet spelen om de troeven van C te vangen. Het voordeeligst zal zijn als hij tweemaal met troef aan trek komt, SMIT&Co., Taiileurs P.C.HOOFI5IRmiï6Unoelsche5loilen in Petersburg tot kort voor den oorlog Ik heb hem nog gekend toen hij daar de pre sident was en de grootvorsten ontving Ja wat een tijd.... Is déwhisky goed me neer, of wilt u ze sterker ?" Om half twaalf stond hij op en ging naar de deur ; hij wilde groetend voorbijgaan, maar bedacht zich plotseling en kwam naar mij toe. Ik wilde u even zeggen, zeide hij, in het zacht-klinkend Fransch dat de Russen spreken, dat ik een adres heb gevonden, waar onze ciga retten nog te krijgen zijn." Hij trok een sigarettenkoker te voorschijn en presenteerde mij die glimlachend. Den volgenden morgen werd mij eenenoime doos Russische cigaretten met zijn visite kaartje op de kamer gebracht. Toen ik dien middag in het restaurant kwam zat hij daar alleen, en ik ging naar hem toe om hem te bedanken. Ik zou u willen vragen met mij te lunchen," zeide hij, maar ik heb helaas niet veel tijd .. mijn vrouw is ziek " Na een kwartiertje zag ik hem weggaan, met een bord vol vruch ten die hij zelf had schoongemaakt en toebe reid. Langzaam en lichtgebogen, ging hij met een ho»fdknikje langs den oberkelner die de deur voor hem openhield, en de zorgvuldigheid waarmee hij het bord voor zich uit droeg was ontroerend. Dien avond ging ik in de schemering uit met het doel een tweede schilderijtje te koopen ; ik weet niet welke schroom mij daarbij beving ; het was dezelfde schroom waarmede ik het eerste doekje onder in een koffer had weggestopt, onder een stapel boeken. Het was mij of ik een soort diefstal gepleegd had en ik gevoelde gêne bij het denkbeeld dat hij zou kunnen ontdekken dat een van zijn dingen in mijn bezit was. [De winkel was in een drukke, smalle straat van de binnenstad, en ik koos een donkere zijstraat om er te komen. Plotseling bij een hoek, schrikte ik, want ik herkende zijn gestal te aan de overzijde. Hij kwam uit een winkel waar men sieraden in-en-verkoopt; ik zag hem langs het helverlichte venster gaan en mijn hart bonsde bij het denkbeeld dat hij mij zou kunnen opmerken. Maar hij keek links noch rechts, en terwijl ik staan bleef, zag ik hem weggaan, sneller dan gewoonlijk, en een beetje sloffend met zijn zware overschoenen door de modderige sneeuw, Er gingen drie, vier dagen voorbij dat ik hem niet zag ; de directeur van het hotel ver telde mij dat hij niet van de kamer ging en dat mevrouw ziek was. ?, Uitputting," zeide hij, en verdriet waarschijnlijk Is het niet wonderlijk als ik u vertel dat nog geen vier jaar geleden de familie hier was met een personeel van twee kameniers en twee bedienden, en dat ze toen een appartement van zes kamers op de eerste tage hadden ? Terwijl nu u hebt het zelf gezien de kamers zijn daarboven goed, het uitzicht is er prachtig nietwaar want dan behoeven de groeven uit zijn eigen hand en die van B niét op elkaar te vallen. G heeft verschillende rentrants m de kaarten van B en dat; levert dus geen moeilijk heden op. De kaarten van A bezorgen hem echter meer hoofdbreken. Op de drie t roef slagen, die noodig zijn om de troeven van C onschadelijk te maken kan A zonder bezwaar zijn twee troeven en schoppen negen bijspelen. G moet het spel nu-zoo dirigeerenj dat A, op de vierde troef van hemzelf, hetzij een klaveren, hetzij een ruiten, hetzij schoppen boer moet bijspelen. Tevoren moet hij ge zorgd hebben, dat hij een klaveren n een ruiten van A met een troef van B heeft genomen. Zooals ik reeds zijde is het voor G noodig, dat hij tweemaal aan trek komt bij B, maar ook niet meer, hij kan best een paar van zijn rentrants in den blinde missen en nu valt hem op, dat hij in zijn eigen spel boer, tien, negen en de twee van klaveren heeft. Een klaveren moet hij toch troeven in den blinde en wellicht is het mogelijk, dat A genoodzaakt, is om zijn vierde klaveren op de laatste troef van G bij te spelen, waar door de vierde klaveren van G vrij wordt. Hierop baseert G nu zijn spel. Volgens de opgave komt A uit met ruiten vrouw en het spel heeft nu het volgende, inderdaad verrassende, verloop. A R vrouw B K vrouw C R 3 GR aas GRheer ARS BKaas CR4 GR2, AR9 B H vrouw CR 5 B H 5, CH4 GH8 AH3 G K boer AK2 BS2 C K 5 GK10 AK4 BS3 CK6 GK9 AK8 BHboer CK7 BH6 CH9 GH10 AH7 BHaas AS9 BS4 C H heer Nu liggen bij A nog: schoppen heer en boer, ruiten boer en klaveren heer. G speelt nu harten twee; speelt A de schoppen boer bij, dan speelt G schoppen vrouw en maakt 3 schoppen trekken in den blinde; speelt hij ruiten boer bij, dan is de ruiten 10 van G vrij geworden en moet A op die kaart hetzij schoppen boer, hetzij klaveren ;,heer bijspelen, waardoor hetzij de schoppen'in den blinde worden gemaakt of wel klaveren twee vrij wordt. G maakt dus op die wijze alle trekken. "" Om reeds bij het spelen van de eerste kaart tot de conclusie te komen, dat het noodig is klaveren vrouw en aas op renonce weg te werpen, ligt niet voor de hand, en zal, als de spellen van A en C gesloten zijn, ook wel nimmer geschieden, maar dit pro bleem wijst toch op de noodzakelijkheid van het begin af aan reeds wakker te zijn om te zorgen rentrants te houden, daar, waar men ze later noodig heeft of om uit een der spellen hooge kaarten bij te spelen om te zorgen dat men later de vrije kaarten in het eigen spel of bij den blinde niet blokkeert. Dat A de door G gespeelde klaveren niet neemt met den heer is juist, ook de derde maal, want als G de vierde maal klaveren zou spelen, krijgt hij surcoup. Indien G de derde maal de klaveren in den blinde zou laten loopen, kan hij door het spelen van ruiten tien, die hij in den blinde met harten boer neemt toch aan slag komen. Hij speelt dan harten zes na, speelt uit zijn eigen hand nog twee maal troef en brengt daardoor A in de zelfde moeilijkheid als zooeven door mij geschetst. Door het opwerpen van klaveren heer, toen door G voor de derde maal klaveren werd gespeeld, bereikt A geen beter res ultaat AUTOBANDEN * ?«* ?*!. U.S. PU. OfTime to Re-tire? (Buy FiskJ Schitterende Kwaliteiten Lage Prijzen - Alom verkiijgbaar VOOR NEDERLAND IIIIIIIMIIIIIIIIIII11IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIMIIHIIIIIIIIIM Premle-Leening II. Geb. i. Kuisten en Witensdnppm Premiën Hoofdpremie 1/4 Millioen Van l Aug. tot 7 Dec. a.s. nog 16 Trekkingen Heele Obligaties 10.25 Gld. Halve Obligaties 5.25 Gld. Doofloopend geldig tior alla trekkingen Ml Poslróel ImpicH 455 maar tenslotte n dakkamer het maakt wel een verschil !" Er was iets dat mij weerhield over de schil derijtjes te praten, maar de directeur begon er zelf over. .... Geen enkel wordt er verkocht," zeide hij behalve een paar maanden geleden.... Toen kwam er iemand en bood een paar duizend kronen voor n zoo'n klein prutsdingetje Ik had de zaak al geregeld, maar toen de graaf er zelf achter kwam heeft hij geweigerd Ik geloof dat hij ontdekt had dat het een soort liefdadigheid was.... ze zeggen dat de kooper een agent was van een paar rijke Russen in Parijs kennissen Hij heeft toen geen centime meer dan den yastgestelden prijs willen hebben och.. ik kon natuurlijk geen aanmerking maken.... hoewel.... enfin, u begrijpt.... maar voor sommige gasten is men wat clement Ten slotte is men dat als höteldirecteur verplicht aan zijn huis nietwaar? " Dien avond stuurde ik bloemen naar de kamer van de Russen, en om elf uur kwam de graaf in de bar. Hij ging recht op mij af en schudde mij lang en hartelijk de hand. Ik kan niet blijven", zeide hij, mijn vrouw is zonder bediening ; pp het oogenblik is het kamermeisje even bij haar " Enkele dagen later ontving ik een schrifte lijke uitnoodiging om met mijne kennissen te dineeren. Ik vond hem 's avonds in de hal op mij wachtende : hij correct in zijn smoking, de monocle aan een koordje op zijn overhemd schommelend, zij zonder andere bijou's dan een speld met vijf enorme brillanten. Maar ze zag er koninklijk uit in een zwartkanten gedecolleteerde japon, met donker bont afgezet, en onder haar hoog grijs kapsel. Het was een uitgezocht diner, bl.jkbaar zorgvuldig samengesteld, en men schonk de mooiste champagne en bourgogne die ik van mijn leven gedronken heb. Het discours was alledaags zooals men dat heeft met voorbijgaande kennissen zonder gemeenschappelijke relaties ; wij spraken over reizen en steden, zij kenden ook Holland zooals mij bleek, en mijn gastvrouw was als jong meisje indertijd zelfs aan den prins van Oranje voorgesteld op een feest te Parijs Pas bij het dessert kwam het gesprek, als terloops, op de politiek en de toestanden van het ongelukkige Rusland Ach zei mijn gastheer wij wach ten zooals er tienduizenden met ons wachten Het is een troost te weten dat men niet de eenige is Wanneer het maar zoo kort duren mag-? dat men het met eenige persoonlijke opoffering kan uithouden " Ik zag zijn blik gaan naar de broche van zijn vrouw, en zij, lachend, met de onbevangenhei waarmede een Russische vrouw over haar sieraden te spreken weet, zeide : .... dit zijn onze laatste bronnen een vijftien duizend kronen denk ik zoowat " En dan ?" vroeg ik ondanks mijzelf. (?Dan? " lachte ze ,dan verdient mijn man met schilderen totdat de tijden beter worden...." Men schonk mijn glas weer vol, de champag ne schuimde en tintelde in het wijde kristal len glas. Mijn gastvrouw sprak verder, opgetogen over het werk van haar man ; de critiek zou den deze menschen nimmer leeren kennen. Ze konden vergeten worden.... maar nimmer zichzelf vergeten ; de wereld kon hen verlaten, maar nooit zouden ze zich verlaten gevoelen ze waren af compleet in zichzelve ? Enkele dagen later vond ik, thuiskomende, de bovengang leeg, de groote koffers waren weg; er lagen wat stukken verkreukt papier en door de geopende deur zag ik een dienstmeisje een kleine kamer opruimen. Dien avond kreeg ik een nieuwen buurman, een Duitschen handelsreiziger, wiens grijze koffers, zoo groot als kasten, de gang versper den. Ik dacht dat mijn vrienden weggereisd waren.... waarheen ? Naar Parijs naar Zwitserland? | i Er hingen nog eenige aquarellen in de con versatiezaal ik kende ze nu alle precies: die met de stoomboot die met den kerkingang en het blauwe meer met de huisjes er om heen Maar op zekeren dag zat, aandachtig als vroeger, mijn Rus weer in de bar. i Hij was verhuisd, zeide hij mij,.... het hotel werd hem te duur, en men moest er op rekenen dat de ballingschap nog lang zou kunnen duren. Om half twaalf haalde hij jas, hoed en overschoenen; gebogen, kuchend en lichtsloffend, verliet hij de lichte warme hal en ging door de draaideuren naar buiten. Er was iets ontroerends van geduld en waardig ge dragen ontbering in zijn houding en de wijze waarop hij den gemelijken nachtportier, die de deur voor hem opende, toeknikte. Zoo kwam hij eenigen tijd iederen avond zijn kranten lezen in het hotel. Ik ondernam een derden tocht naar de winkel in de stad en kocht een aquarel De prijzen waren verlaagd. U bent de eenige die de dingen hebben wilt" zei de winkelier Ik scheid er mee uit !" Inderdaad waren ze niet meer tentoonge steld maar lagen ergen, op een plank.... alle opeengestapeld Toen, na een korte afwezigheid, miste ik mijn Rus Bij informatie bij de h teldirectie gaf men mij een adres te Genève op ; daarheen was de familie vertrokken En daar zullen mijn Russen nu, na vier jaren, nog wel zijn en wachten HERMAN SALOMONSON