20 Juli 2\. - No. 2301 ; DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND ZOMERGENO F^G E N S Teekening voor de Amsterdammer" van B. Midderigk-Bokhorst Een heerlijke zomerdag en'^zalig n:ets-doen ! De vrouw weet, praktisch beschouwd, waarlijk niet hoe zij haar lezeressen daarin zal boeien. Is zij er toch eenigszins in geslaagd? Dat hoopt zij van harte! ELI s. M. ROGGE IIIMMMtMMfMIMtltltMtlllltMVMII Ons Zomer-nummer! Een Zömer-nummer! Wat zal de rubriek Voor Vrouwen" daarvoor geven ? J Een Zomer-nummer einde J u l i l Als ~ het denken van de vrouw reeds weder gej richt is op een volgend seizoen. Want als 't ?'. nog wintert, maakt de vrouw reeds aanstalJ ten voor de voorjaarsschoonmaak, zij laat " haar gedachte' gaan over de zomèrkleedij, * zij maakt plannen voor den vacantie-uit' gang. En midden in den zomer, dan is 't alweer de vrouw die slechts in de yacantie buiten of op reis ongestoord genjet, om ' thuis gekomen weer terstond te zorgen voor najaar en winter. Een vrouw beheerscht zelden het pogenblik. Zij is, in doorslag, nu eenmaal altijd den' tijd vooruit. Dat is haar eigen geworden in het huishouden. De man komt op geregelde tijden tehuis. Hij vindt alles gereed. De vrouw heeft gezorgd vooruit, lang vooruit, opdat alles in goeden, rustigen gang loopt. En op ander gebied: de man koopt een hieuw pak op 't oogenblik dat hij 't gebruiken wil en noodig heeft. De vrouw snuffelt te voren op uitverkoopen. Zij koopt in Januari een wintermantel voor het volgende winter seizoen, in Juni ellematen zomerstof voor het volgend jaar. Altijd in de voorbaat! Men kan niet weten wat er tusschen komt, 't is 1 zoo rustig als 't maar vast in de kast ligt" De man.... (durf ik 't neer te schrijven ? ?) bedenkt einde Juli een Zomer-nummer! Babbeltje Vrouwelijke zomergenoegens" Ge hoort in gedachten stemmen van alle kanten opgaan. En ge herkent ze Luister! Mijn zomer-genoegens? Reuzen-uitverkoop bezoeken. Laatste dot van een hoed uit pikken. In alle winkelramen en, in alle bekende, en (pardon) onbekende oogen zien, dat die dot me goed staat. Voor 't ove rige Wat zomer ? Wat landschap ? .. Wat natuur? Zzzzt! Alles-egaal",,. Of ik in een motor met mijn ergsten vijand of boven op den Bunkert met mijn ergsten vriend zit Als \k dien hoed maar op heb. Ik sta niet alleen. Was er niet eene dame, die eens verklaarde, dat ze alleen een Brahms symphonie genoot, als zij zelf fraai gedecolleteerd was?" 't Is zó! Mon chapeau voila mon té! " Andere stem : Mijn zomer? Dat is mijn fiets. Niet racen, niet van plan zijn, om stijf op een bepaalden tijd ergens te zijn. Maar peddelen" ; boterham op zak, en 'n kop thee ergens in 't zicht en dan links en rechts je land aanzien. Je land van koeien en gras, jen witte wegen en wolken en hemel. Het «beminnen met foutere, pnlitteraire" waar achtigheid. En naar huis fietsend, al je goede voornemens ten uitvoer willen brengen, die je van uit den geur van gras en halmen, en van uit den glans van 't water zijn aange waaid. Zoo kun je van Zaterdag op Maandag herleven, ook al verbiedt je werk je een vacantie." Wandel"! roept een andere stem. Fietsmensch , tufmensch je ziet 't natuurleven tóch niet zooals ik het zie, die de boomtakken, langs de enge boschpaden voor m'n gezicht wegbuigen moet; en de eenzaamheid onderga van een woud, waarin nog geen weg gebaand is, en waarin de ma jesteit van eeuwenoude boomen je zielekracht toetst Wandel! en zet je te luisteren naar de klanken van glunder vertrouwen, waarmee de natuur je toefluistert, dat 't al goed is.. Wie volkomen herleven wil, moet wandelen., en zwijgen." Denk aan wat Prentice Mulford heeft ge zegd over de krachten in de vrije natuur : Wij ademen eene emanatie in, die van boo men, rotsen, vogels van iederen vorm van het oneindige, onophoudelijk uitstroomt; die heelt en vernieuwt. Het is meer dan lucht, een psychische kracht, die uit het Alleven vloeit. Gelukkig hij, die eene levendige, sterke, en ernstige liefde voor wilde boomen en vogels en dieren heeft opgevat en weet dat zij hem voor zijne liefde ook iets kostbaars terug geven".. Zomersene genoegens.... ? Daar zijn verder stemmetjes van grappige joligheid. Mijn zomer ! Dat is mijn tennis-racket; op een fikschen gravel-baan, en ik zelf in een jurk, die bij den stoutsten zwaai nog leuk blijft zitten. Dat spel geeft je ruggegraat.vpor het ge wone leven. Leer dat van mij, Daisy's, Jetty, Dolly's ! Je verslapt, als je eenig doel in de wereld is, een zalig zitje met 'n zalig kopje thee en een partner, gekozen om je witte schoentjes te bewonderen. Tennis, om te tennissen en sleep" iets van het loyale van 't spel mee in den gewonen omgang. Leer besef fen dat fiksche aanvallen beter zijn, dan treite rende slow balls Vergeef je medespeler, 'n blunder leer kranig verliezen, en niet al te onuitstaanbaar winnen." To be a good chap" , dat leert m'n racket, me ! En als de winter niet al te lang duurt, ben ik gansch dien tijd een engel. Maar dan moet ik ook weer op iets ranselen , om mijne beminnelijkheid terug te krijgen." Zomergenoegens? De stemmen kwinkeleeren door elkaar Roeien!!!! Aan de riemen zitten: subliem! Als ik roei ben" ik eer) ander mensch! beweer ik. Daarom heeft Karel zich ook in onze wherrie met je verloofd" roept mijn broer Wie anders- -wgKeoo iets? Van den zomer? Auto-toeren maken door de provincies van je lieve landje. 'N sluier om je hoofd, die die wél bij je oogen kleurt en gezien worden. Toevallig hoeft niet, maar vél mag.... 'k wou, dat ik iederen kilometer paal in een kennis kon herscheppen!" Dolletjes !" Van den zomer?".... zeilen. Divien exkies als een meeuw over het water zweven En als ik overboord val, me dan laten redden door baron Gerard van Meerenwijck, die dan natuurlijk mijn hand vraagt. Mama gaat altijd mee in den stuurstoel. Dus ns moet het wel in orde komen. Welke Ja pon zal ik aantrekken? Als 't water maar niet zoo nat was. Maar een titel is wel een plongeon waard, zegt Mama." Mijn zomergenoegen? " roept een andere stem dat is zwemmen in de open lucht. De heldere hemel boven je, en jij zelf je eigen boot! Heer, ik dank u dat ik een mensch ben!" En weer 'n ander : Mijn zomergenoegen? Dat zijn zeebaden. Uit je badkoets rennen. Je kleeren, als je zorgen achterlaten, en zoo jong als je ziel is, de schuimende eeuwigheid tegemoet snellen, Er als herboren uit terug keeren " Zomergenoegens? " Nog hier en daar een stemmeke, dat iets te zeggen heeft: Luisteren naar de vogelgeluidjes, en trach ten als je zelf zingt, hun fijne klankjes na te treffen" in je stem. Geen edeler zangschool mogelijk. Geen beter beseffen van 't onmid dellijk aanspreken van den toon." Uitgaan k als het regent. Stevige laarzen en regenjas aan en zonder parapluie." Ruik dan het bosch eens ! En zie, hoe blij je oogen staan, als je een halfuurtje tegen regen en wind in gestapt hebt " Alleen de natuur is de ware zomervreugde...., die ligt te wachten om genoten te worden ??rondom welhaast elke stad. Hoewel gelukkig misschien voor de natuurliefhebbers deze waarheid nog niet de waarheid voor allen is. Onlangs zaten twee modieuze Badpakjes met elegante vrouwkens er in, op het droge, tegen 't strand ; zij genoten, want men aan schouwde hen. En zoo aangenaam was deze ge waarwording, dat zij verbaasd in zee staar den naar een Badmuts, die boven de golven stak: Begrijp je", vroeg 't eene Badpakje :?? wat mmy aan dat baden vindt? Ze b l ij f t den heelen tijd in 't water." De beide Badpakjes nu, hebben hare zusteren op elk gebied van zomergenoegens! Maar hoera ! de Emmy's zijn er ook! YVONNE DE'TESSAN Bij de plaat BESCHRIJVING VAN DE ZOMERTOILETJES Van links af. Klein meisje in speelhansop, voor buiten in plaats van een jurkje te dragen, van fleurig gestreept katoen of frotté. " Jong meisje met streepjurk donker blauw en goudbruin. Schoudersluiting met donkerblauwe bolknoopjes. Jong meisje. Rok en jumper van frotté. Rok, kraag en mouwopslagen" van een frissche en toch gedekte ruit. Losse jumper van effen in een van de kleuren van den rok. (Niet wit, dat is te gauw vuil). Jong meisje in de hangmat met luchtig toiletje van bedrukte voile of mousseline in vroolijke kleuren. Gerimpeld rokje, lijfje met schuine o versluiting, geplisseerde strook langs hals en voorsluiting. Breed ceintuur van dezelfde stof met slippen op zijde. Kleine jongen in speelhansop van linnen of James met geborduurde diermotiefjes . in kruis- of platsteek. Jong meisje met rok en lijfje van gebloemd katoen. Het voorpand van het lijlj»vormt een ceintuur met slippen. Dun blousje van witte voile of wit katoen. Bij alle toiletten geen witte kousen en schoenen, doch grijze of zandkleurige te dragen. Deze worden minder gauw vuil ttllklIMHIIIIM-tllllMIIHIIIIIMIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIItlllMIIIIIIIIIIIII Ons Zomerkookboek IJSPUDDING Men zet 2J ons rijst met driemaal zooveel water te koken, tot zij gaar is. Dan doet men er de geraspte schil van n en het sap van 3 citroenen met 5 ons suiker in en laat alles nog even koken. Bij het afnemen roert men er een paar lepels arak doorheen. In den vorm legt men er kluitjes bessengelei tusschen. Zoo koud mogelijk laten worden. FRAMBOZEN-Ijs Wrijf frambozen door een zeef, zorgende dat er geen pitjes door gaan. Voeg dan bij 5 ons sap evenveel suiker en het sap van 2 citroenen. Roer dit zoolang tot de suiker geheel gesmolten is, en doe het dan in de ijsbus. - COMPÓTE VAN REINE CLAUDES De i ruimen worden goed afgeveegd, half doorgesneden, van de pitten ontdaan en in wat water en veel suiker niet al te week gekookt. Dan neemt men ze uit het nat, laat dit nog even doorkoken en giet het op de vruchten. Men laat alles bekoelen. ' COMPÖTE VAN BRAMEN Deze cpmpöte, nog te weinig bekend, smaakt bijzonder frisch en lekker. De be handeling gaat op dezelfde wijze als de compöte van reine claudes, alleen voegt men bij het nat een wijnglas rooden wijn en bindt het met wat sago. De bramen laat men er tot het laatste in. Flink koud laten worden. '""" iiimim i mm m i i ??? Koninklijke Meubeltransport-Maatschappij DEGRUYTER&Co. DEN HAAG AMSTERDAM ARNHEM Bergplaatsen voor Inboedels l IIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIll lllltltlllllllllllIlllllllllllllllllMIII HltlllllltflIIJIIltUllllftlllllllIIIII tlllllll itmiiiiiiitiiiiiiiiiuiiiiimtii iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiitiiiiiiiiiitiiiiiiMUtiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiitiiiiiiii HET OFFER door MINCA VERSTER?BOSCH REITZ Achter elkaar liepen zij op 't smalle pad dat zich als eindeloos door de verre wijdte van de heide kronkelde ; een felle Maartsche wind joeg striemend over de vlakte. ,",Leg er eens 'n stapje op, zeg" spoorde de achterste zijn vriend voor hem, aan, terwijl Jiij den kraag van z'n winterjas nog hooger tegen z'n ooren optrok, ik vind 't al welletjes dat je mij voor je Paaschvacantie in deze negorij meegekregen hebt, maar voor langer dan hoog noodig heb ik geen uithoudingsver mogen, als je dat maar weet!" De jonge man, zwijgend, legde er 'n stapje op. Z'n knappe clean-shaven, gebruinde sportsman-kop stond in ernstige strakheid op 't lenige jonge Hchaam ; z'n stap was veerkrach tig, en z'n heldere, koele oogen dwaalden met oplettende scherpte dan eens over de vlakte, dan voor zich heen. 't Is hier mooi hè?" zei hij, zonder naar zijn vriend achter hem om te zien. Schoonheid is een relatief begrip !" mom pelde de ander ; een intiem, goedverzorgd ' en verlicht eetzaaltje, 'n goed menu en wat goeie wijn in mooi kristal is ook mooi hoor !.. ik zat daar voor mijn part ook liever dan nou in die kou rond te dolen voor 'tonnoozele plezier van jou hola!" Hij stommelde tegen z'n vriend op die plotseling was blijven 1 staan, en zich bukte om wat van den grond op te rapen. Wat heb je daar Boy? Als 't geen enormiteit is, verknoei er dan je tijd niet aan, maar schiet op!" Boy, alweer langzaam voortloopend, had zijn portefeuille voor den dag gehaald, en tusschen de blaadjes voorzichtig gelegd wat hij gevonden had. Nog een half uur liepen , beiden over 't smalle, eenzame hei-pad ; de ?''*? loeiende wind maakte een gesprek bijna on!n' mogelijk, en Hans Melchers, de drukke praatgrage journalist moest, omdat hij zich nu ?'?'J eenmaal niet tot zwijgen liet dwingen, zich tot monologen bepalen, gedeeltelijk om de .;? onverstoorbare, zwijgende in-zichzelf-gekeerd.-? - heid van zijn vriend en collega Boy Verstra ten. ! Toen vertoonde zich rechts een zandweg, dien zij insloegen en waarlangs zij spoedig den hoofdweg en de eerste villa's van het dorp, 't doel van hun tocht, bereikten. De zon ging bloedrood achter de knutselige nieuwe land huizen onder ; die zagen er al nietig tegen uit, als waardeloos speelgoed uit een Neurenberger bouwdoos. Hans keek er naar. Komen wij nog ooit aan een fatsoenlijk restaurant?" mopperde hij grimmig. Binnen vijf minuten is er een goed hotel.." antwoordde Boy vaag, zijn heldere oogen in zachte bewondering naar den gloedstralenden hemel. Toen klonk uit een der villa's muziek ; een mooie, volle mannenstem zong een Fransch liedje, af en toe domineerde het accompagnement van piano en viool, maar dan werd de melodie weer opgehaald door een wonderlijkzuivere sopraan die met den zanger even mee zong. De vrienden waren blijven staan. Er lag schemering in die dennenlaan, alleen de gloed in 't westen was nog achter de huizen, 't Ge zang hield op, ook 't accompagnement. Ga mee", lachte Hans, 't is mooi geweest! voort komt ze met 't centenbakje !" En hij liep door. Boy bleef nog staan, wat droomerig, omdat hij de muziek mooi had gevonden. Toen, heel snel, 't grintpad vermijdend, schoof een jonge vrouw tusschen de heesters door, naar 't hek langs den weg, tot vlak bij Boy ; en haar hand met lief gebaar op zijn schouder leggend zei ze fluisterend : Toe, ga nu George blijf nu niet langer ik weet dat je hier al den heelen avond staat toe 't is zoo dom van je ! Ik zie geen kans ze aldoor binnen te houden ! Als ik uitschei met muziek met ze te maken, dan vervelen zézich en gaan heen.... en zien jou ! O ! toe George ! 't is al te gevaarlijk I ga nu heen !" Ze legde haar hoofd tegen zijn hals, wreef liefkoozend haar wang tegen de zijne ; haar geur, vreemd-penetrante jasmijn, was om hem, en eeri losse vlok van haar gol vend blond haar slierte in den feilen wind over zijn oogen. Een wonderlijke ontroering kwam over hem, een felle vreugde die hem verschrikte ; 'n on deelbaar oogenblik aanvaardde hij nog 't ge schenk dat niet voor hem was haar liefkoozing, haar heel dichte nabijheid. Toen, zich verstrammend tot koele vormelijkheid, zocht hij iets te zeggen tot excuus, maar tege lijkertijd a! bemerkte zij haar vergissing. En die ontdekking was van haast dramatisch effe.ct; zij week van hem terug, hield haar bei de handen als in oppersten angst tegen haar wangen geklemd, en met groote wijd-open oogen hem aanstarend, prevelde ze smartelijk : o.... o.... je bent 't niet ! ik.... ik... ?wat heb ik gezegd...." nog verder week ze van hem terug, de bijna waanzinnige angst'blik niet van hem weg ; toen snel, boog ze naar hem terug, en met een hand op zijn schouder, de andere met kommervol gebaar aan haar lippen, drong zij smeekend : ik zei niets, is 't wel? ik ik heb niets gezegd...." Weer was de wondere jasmijngeur om hem, ?en hij haalde diep adem, voelend alleen den ?drukkenden klem van haar hand op zijn schou der, en de ontroerende kracht van haar tragischen blik. Ik.... ik heb een naam genoemd dien moet u vergeten.... u moet alles vergeten, begrijpt u? belooft u mij dat?" Haar mooi jong gezichtje met de groote angst-oogen was vlak bij zijn gelaat; 't was alsof haar dwingenden blik 't meest verborgene in zijn ziel zocht te. doorgronden En hij hield haar blik vast, half begeerig alles van haar te weten wier angst hem nu met een warme, weemoedige ontroering vervulde. Madeleine !" klonk uit de richting van 't huis, Madeleine !" Door den woestgierenden wind verstond Boy amper den naam, maar de jonge vrouw hoorde 't geroep. Ze komen. ... o, ik liet de voordeur op een kier.... nu weten zij waar ik ben " prevelde zij gejaagd, ,beloof nu dadelijk !" Langs den weg kwamen zeurende voetstap pen ; ze waren van Hans. Kom je nog? wat voer je toch uit?" Daar is iemand , voorzichtig..." fluisterde Boy tot de jonge vrouw, en hij yoelde blijheid in zich, om zijn nu medeplichtigheid met haar. Beloof.... o, beloof 't me vergeet alles " drong ze met een navrant geluid als een snik. Ik zweer dat ik alles.... vergeten ben " zei hij met vaste stem. Zij lachte even, nerveus, half schreiend ; toen opeens stak ze snel haar handen naar hem uit,greep zijn gelaat, en drukte een kus op zijn voor hoofd. Even ritselden de heesters, klonk een nauw hoorbaar geluid van een deur die in 't slot viel. ,,Hoe is 't? heeft ze al dien tijd met 't cen tenbakje gestaan?" herhaalde Hans, nu vlak bij gekomen. Hou je misselijke, ordinaire grappen bij je...." beet Boy hem toe. Hans, goedige, wat brute lobbes, maar altijd inschikkelijk voor den jongeren vriend dien hij superieur aan zich wist, keek meesmuilend, maar hield zich verder stil. En zwijgend bereikten ze hun hotel waar zij zich te goed konden doen aan Hans' begrip van relatieve schoonheid. Dien zomer werd op een onzer grootste Nootdzee-badplaatsen, midden in 't seizoen, in een duinpannetje 't lijk gevonden van een jongen man, en menig beroeps- en amateurdetective trok er heen, want veel raadselachtigs omhing den moord. Ook Boy Verstraten en Hans Melchers ; zij zaten nu in wijden kring om een tafeltje op 't terras van 't Bad-höte! ; ieder zwamde", boomde" over de verschil lende opvattingen omtrent den moord. De Hollandsche politie werd hard gevallen ; was 't geen schandaal dat zoo iets gebeuren kon? en dan nog wel in zoo'n mondaine badplaats ! Je werd gewoon de risée van 't buitenland ! Nou ! alsof er nooit zoo iets gebeurde in Ostende, of in Trouville, of in Bournemouth !" smaalde een door dik-en-dun solidaire politievriend. Onze speurdienst deugt niet!" Wat? onze speurdienst is puik !" Er is hier geen goede africhtschoo!! Denk eens aan ScotlandYard ! Wat hebben we hier? Niks ! geen snars !" Hebben we ook niet noodig !" zei kalm Hans Melchers. Een storm van verontwaar diging ging onder de collega's op. Hans bleef impassiebel. Om een goed detective te zijn, heb je alleen noodig een scherp intellect, en... veel flair.... ! reuzen-veel flair !" En de rest ! je ondervinding !" Komt van zelf, in je praktijk". Je analyseer-vermogen !" Je handigheid van combineeren !" Hoort allemaal bij mekaar onder de rubriek scherp intellect...." schreeuwde Hans om den storm te bezweren, want 't al te opge wonden gesprek begon hem te vervelen, omdat hij te lui was in zijn reparties. Scherp intel lect, anders niet! zeg of 't niet waar is, Boy !" en hij porde z'n vriend die naast hem zat, be moedigend tusschen de ribben. Ja" stemde Boy toe, dat ben ik volkomen met Melchers eens, een detective heeft alleen flair noodig, veel flair, en een goede dosis cynisme". Hij stak een cigaret op, drentelde weg. Enkele minuten later was hij aan den zeekant tegen de helling opgeklauterd, waar van hij 's morgens had opgemerkt dat zich aan de landzijde 't kleine terrein-kommetje bevond, waar de vermoorde gelegen had. De geur van zijn cigaret deed een der politieman nen die 't terreintje bewaakten, opkijken. Boy knikte welgevallig, ging op z'n buik liggen, keek naar beneden, 't Kleine plekje grond toonde wel 't toonee! van een hevig'en strijd te zijn geweest jrondom waren kluiten hei uit den grond gewoeld en overal hingen lange ranken van braamstruiken geknakt neer. 't Lijkt wel of hier een kudde varkens of koeien rondgestampt heeft!' zei hij tot den pienteren politieman die op den geur van z'n cigaret gereageerd had. Zegt u dat wel", beaamde de man, ze motte met meer dan n zijn geweest !" Dus 't kan niet van kijkers zijn, toen de moord bekend werd?" Onmogelijk meneer! 't terrein is subiet afgezet! Nee, de arme kerel heeft z'n eige wel zuur verdedigd". Roofmoord, denk je?" informeerde Boy ge moedelijk p z'n elboogen gestut, en z'n hoofd in z'n handen, terwijl z'n oogen niet ver boven den grond, tusschen helmgras en hei door, naar de villatjes in de duinen tuur den. Zal wel ! Wat zou 't anders zijn Meneer ! Hij had geen rooie cent meer bij 'm ! en verder op, in de struiken hing nog 'n lappie van twee honderd ! Maar hoe wisten ze 't! Hij staat op geen n hötellijst!" Weten jelui dan z'n naam?" Die ontdekten we in z'n horloge ! daarstond zooveel als John Seymour in gegra veerd", antwoordde de man, en een paar maal knikte hij triomfantelijk. Zoo, zoo".... zei Boy afwezig. Ze hebben natuurlijk geen tijd meer gehad om 'm dat ook nog af te ratsen.... afijn, voor ons was 't makkelijk 't beroo heeft direct (Wordt vervolgd op pag. 7)