22 April '22. No. 2339 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 11 TRIPtE SEC. GOMBIEI" Importépar SCHMITZ A CO., Utrecht iitiHniiiMmiiMiHiiiiiiiHiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiHHiHititiMiiiimtiiiiiitiiii RIJM-KRONYCK Tt Rapallo wordOiet höteljwaar de Sovjet-delegatie ter conferentie van Genua onderbracht is, streng bewaakt daar 200 karabiniers te paard. .Als, eertijds, de Czar aller Russen zijn veilige iustèlot verliet, dan ging hij uit wandelen tusschen een haag van gewapenden.. .. Ziet, hoe de Sovjeuegeering zich heden omgeeft ! 't Régime is een ander, 't Systeem is herleefd. Twee honderd gewapende ruiters bewaken het Palace Hotel. Men gunt dezen Russischen snuiters hun eere-esCorte dus wel! Maar ik vraag mi, en, lezer, het blijft onder ons: Wat is'het consigne van die Escadrons?" M.i. luidt het consigne: ,,De Heeren uit Petrograd zijn gevaarlijk } Zoo noodig bedien-je ze maar eens met de karabijn ! In groot tenue trekke de eerewacht op, maar, worden ze lastig, dan schiet ie er op !" Italië's Car'absniere ! besef deze philosofie: de edelste bloerh der carrière der Russische diplomatie is thans iri uw hoede: vergeet echter niet dat gij móet verhoeden dat w; > iets geschiedt! .*& 3& ? [*~ MELIS > T o K K iUlllllmill)UI?MIIM.IIHIIIIlltllIIIMIIIIIIIIIIIIIIIItlH l IIIIHIItllmlHHIIMIMI < eitietLe EEN ON GEKENDE VEELDE GEMAK TMtCjILLETTESArtTT RAZOR KHZCQSCïaACnT 77. AMSTERDAM iiiiiiiiiiiiiiiniiiiiii.. itiiii.ii.iiii.nii n . in iiimmmiimmmiiiiii iiiinii miiiinii mi iiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiii iimiiiim n iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniii l iniiiiiiiiiii iin.iiiiiniiiiiu iimn min m mii.miimiini en des Zondags tijdopnemer op de wieler baan was. Frits bracht haar om half twaalf thuis, at de bokkingen op en ging heen. Sindsdien ging Mevrouw Bonneman twee maal per week met haar neef Frits uit -- hetzij naar een variété, of naar een koffiehuis of een concert. De uitgaven van het huishouden namen toe. Ook de maandelijksche ? 100. van de vischzaak waren niet in staat het lek te stoppen. Toen geschiedde het dat mijnheer Bonneman zijn vrouw ook tusschentijdsche uitkeeringeu begon te uoen, !n het begin was ze daar verbaasd over, maar allengs vroeg ze hem telkens, als ter loops: Geef me eens een tientje van je....je hebt er geen idee van wat de groenten van het jaar duur zijn. ..." of: , is het hél erg, maar ik heb nood zakelijk vijftien gulden noodig voor den slager "' ,,Hij ontving de telefonische berichten". ,,In een goedbeklante vischzaak". HET INDISCHE CORRESPON DENTSCHAP De Bonr.tmans waren kinderloos. Hij was een schraai, klein mannetje met groote brilleglazen, en een lustre jasje. Zij was een levenslustige, knappe vrouw, met witte tan den wanneer ze lachte en een harde, onaan gename stem als iets haar ook maar in het minst hinderde of tegenwerkte. Haar man werkte haar wel het minste tegen. Hij werkte, integendeel, als een paard, dag en nacht, <-m hare dure hoeden en japonnen te kunnen betalen. Bonneman schreef de beursoverzichten voor de Finantieele courant; behalve dat hij er de beurse verzichten schreef, nam hij ook de telefonisc'nt-'rierichten op, vertaalde de te legrammtr.! evj corrigeerde de advertenties. Orn eerlijk te zijn, Bonneman was eenig redacteur aan de Finantieele Courant: hij deed er alles en nog wat, behalve natuurlijk menschen ontvangen. Dat deed de directeur, en dan moest Bonne man de schuifdeuren van zijn kamertje dichtmakerj, want het behoorde niet tot zijn competentie om te vernemen waar men daarbinnen over sprak. Op den laatste van elke maand bracht hij '291,06 mede naar huis, zijnde een twaalfde gedeelte van een jaarsalaris van ?3500. Daarvan droeg hij ?275. aan zijn vrouw af, en betaalde van de rest zijn tram-abonne ment. Op den veertienden of vijftienden van de maand deed hij een tweede uitkeering aan zijn vrouw, van / 150. - ; dit was de op brengst van een wekelijksch finantiee! over zicht in de Koloniale Berichtgever, die hem per postwisse! uit Batavia werd toegezonden. Dit waren alle inkomsten van de Bonnemans; zoowel de overzichten in de Finantieele Cou rant als die in de Koloniale Berichtgever be vatten duizelingwekkende cijfers. Maar de inkomsten der Bonnemans be droegen elke maand /2(,U.6o' en ?150. tesamen ? 441.6') en nimmer een cent meer of minder. Toen de tijden duurder werden, was dit bedrag niet meer voldoende; daarom aan vaardde Bonneman de betrekking van boek houder in een welbeklante vischzaak, waar hij tweemaal per week zijne avonden had door te brengen van 7 tot 10'.. Aanvankelijk beklaagde Mevrouw Bonnemans hem zeer. . . . maar na enkele weken begon ze er over te klagen dat hij, om elf uur uit de vischzaak huiswaarts keerend, een scherpen en onaaugenamen geur in zijn kleeren meedroeg. Weliswaar droeg hij bovendien wel tnis een paar haringen of een potje paling iii gelei mede, maar deze versnaperingen en attenties kunnen voor een jeugdige en levens lustige vrouw nu eenmaal niet opwegen tegen iets zoo onaangenaams ais ei.n sterk naar visch riekenden man. Op zekeren avond, toen hij met een zeer bijzondere soort bokking thuis kwam, was zj naar de comedie gegaan met haar neef I-rits, die in de weekafdeelinuschef ineen warenhuistWOONHUYS Leidschestraat 73 Prinsengracht 709?713 AMSTERDAM Slaapkamer Ameublement, uitvoering Slavonisch Eiken bestaande uit Vierdeurige kast met 2 binnenspiegels. Toilettafel met spiegel. Toiletfauteuil met bekleeding. Litsjumeau. 2 Nachtkastjes met marmer. 2 Stoelen met bekleeding. Tafeltje. Prijs compleet f1050.Hij gaf haar het geld en schudde zijn hoofd over de stijgende duurte; trouwens, de over zichten van de Finantieele Courant en de Koloniale Berichtgever waren ook zeer pes simistisch gestemd in die moeilijke tijden. . . . Mevrouw Bonneman was ondanks dat alles opgewekt; ze zong den heelen dag allerlei actueele cabaret-liedjes en had haar aantal uitgaansavonden met n vermeerderd. Haar neef Frits droeg een nieuw geruit pak en rookte cigaretten van 6 cent het stuk. Alleen mijnheer Bonneman zelf begon er slecht uit te zien; was het de onaangename, en werkelijk zér doordringende lucht van de welbeklante vischzaak, die zijn gezondheid langzaam-aan ging ondermijnen....? Waren het de bittere berichten die hij eiken dag cloor de telefoon van de Finantieeie Cou rant ontving, of die hij te vertalen kreeg? Wij weten het niet, maar vast staat dat langzaam-aan zijn gezicht magerder werd, zijn gang onzekerder. . . . Hn op een dag werd hij ziek. Aanvankelijk liet zijn ziekte zich niet ernstig aanzien niet zóernstig althans dat Me vrouw Bonneman er dien avond haar uitgang met neef Frits voor behoefde op te geven. Maar vier dagen daarna was hij gestorven. De dokters zeiden dat zijn /wakke lichaam de koortsen niet had kunnen verdragen. In /.ijn portefeuille vond men ruim twee honderd gulden en de polis van een levens verzekering op naam van zijn vrouw. Zij kon daarvan rustig leven. In het begin kwam haar neef haar nu en dan troosten; maar toen kort daarna de tabaksbelasting werd ingevoerd en de ciga retten aanmerkelijk in prij< stegen, liet hij minder van zich hooren.... Toen geschiedde het, op de helft van de eerste volgende maand, dat er een postwisse! uit Indië kwam, aan het adres van den over ledene. Het was de gewone afrekening van de Koloniale Berichtgever voor vier finantieele overzichten en het bedrag was als gewoonlijk / 150.?. Me vrouw Bonneman ontving het geld, toen ze met rood-beschreide oogen bij het raam zat en uitkeek naar haar neef Frits. In een week al had hij niets van zich laten hooren. Ze zette haar hoed op om het geld van het postkantoor te halen. Onderweg bedacht ze dat die goede Bonne man niet ophield voor haar te zorgen, ook na zijn dood.... en ook bedacht ze dat ze de volgende maand nog op een tweede en laatste zending ad / 150.?uit Batavia kon rekenen. In de eerste ontroering die deze gedachte haar gaf, kreeg ze de opwelling van een paar bloemen naar zijn graf te brengen.... Maar toen ze langs een sigaren-winkel kwam, waar het lievelingsmerk van haar neef Frits in de uitstelling lag, ging ze, na een korte aarzeling daar binnen. De bloemen konden altijd later nog gekocht worden. En dienzelfden avond ging ze weer met hem uit.... zooals vroeger; ze gingen naar een bioscope, waar het donker is, en waar men desnoods heen kan gaan wanneer men in de rouw is en een beetje verstrooiing noodig heeft. MELIS S T o K E (Ttekeningen voor de Amsterdammer'' van /s. van Mens.) iiiiiiiimillMiiMiiiiiiiiimiiiiiiitiiiHiHiniliiitiiiiitiiiiiiitmiitiiiiiiiiliiiiuiiiituiiiiiiiiinm (London Opinion) In de mummie-zaal van het Britsch museum Zij: Zoo! Wat kom jij hier doen?" Hij: (nee] van een der beambten): ,,O, heb hier familie." Zij: Hoe griezelig! Welke is 't?" De p a t i en t .-H'/wudiY): ,,Zou ven. dokter?" De dokter: ,.Dat r.aaister afhangen." (met een wond aan t lidteeken zichtbaar zal geheel van uwDe verstrooid e : kort. asjeblieft." professor: ,,Niet Op de liefdadigheidsvoorstelling De dilettant-goochelaar: ,,Heb je mij ooit meer gezien, jongen?" De jongen: Nee, vader."